Καλό θα ήταν να εξετάσουμε λίγο τις αντιρρήσεις και τον σκεπτικισμό όσων πιστεύουν ότι οι εκλογές δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα στην λύση
του προβλήματος που βιώνουμε σαν χώρα.
Μιλάμε βέβαια για τους αντιμνημονιακούς ''αντιρρησίες'', και όχι για τους μνημονιακούς που φαίνεται ότι η κατάσταση αυτή τους ικανοποιεί, ή τους βολεύει.
Στην οικονομική, αλλά κυρίως πολιτική και κοινωνική κρίση που έχουμε μπει, τρεις είναι οι δρόμοι που μπορούμε να βαδίσουμε:
Της επανάστασης-εξέγερσης,
των αλλαγών μέσω εκλογών,
και της παραμονής και εγκαρτέρησης στην τωρινή κατάσταση, στο σημερινό ''στάτους κβο''.
Οι δύο πρώτοι δρόμοι είναι αυτοί της ανυπακοής, και της προσπάθειας απαλλαγής από μνημόνια, εξαρτήσεις, λιτότητα που αφορά μόνον τον λαό, οικονομική και ίσως και Εθνική καταστροφή.
Ο τρίτος δρόμος δεν μας αφορά. Δεν είναι καν δρόμος. Είναι εθελοντική υποδούλωση..
Και αφού, όπως δείχνουν (προς το παρόν τουλάχιστον) τα ''σημεία των καιρών'', δεν υπάρχει βούληση και δυναμική των πολιτών για τον πρώτο δρόμο,
..δεν απομένει παρά αυτός των εκλογών και της προσπάθειας (πετυχημένης ή όχι) μέσω αυτών να βγούμε απ' την κρίση.
Τώρα, όλη αυτή η μεμψιμοιρία και ο Κασσανδρισμός ότι ''όλοι θα κάνουν το ίδιο'', ότι ''τίποτα δεν θ' αλλάξει'', ότι και ''οι άλλοι ίδιοι είναι, ή θα γίνουν, παίρνοντας την εξουσία'',
..ανήκουν στην σφαίρα της εικασίας, της πρόβλεψης, που το μόνο που κάνει είναι να αποδυναμώνει το κουράγιο και την προσδοκία απαλλαγής από δωσιλόγους, Εφιάλτες και κάθε λογής καθάρματα.
Αυξάνουν την ηττοπάθεια και προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στο ''μνημονιακό τόξο''.
Και αν ακόμα υπάρχουν ενδείξεις ότι ίσως να έχουν δίκιο, είναι μόνον ενδείξεις που μένει και πρέπει να επαληθευθούν ή όχι στην πράξη!
Κι ακόμα, όσο ισχυρές κι αν είναι για πολλούς αυτές οι ενδείξεις, δεν παύει να είναι προτιμότερες από την ζοφερή πραγματικότητα, κι απ' τα μελλοντικά σχέδια των μνημονιακών κυβερνήσεων και των αφεντικών τους!
Σήμερα ζούμε ένα ''Pas de deux'' της κυβέρνησης με την κοινωνία..
Έναν χορό που οδηγεί σταθερά προς τον γκρεμό, που όταν φτάσουμε, μαντέψτε ποιός απ' τους δύο θα πέσει!..
Η κοινωνία και οι πολίτες πρέπει να αφήσουν την κυβέρνηση και τους μνημονιακούς πολιτικούς να χορέψουν μόνοι τους αυτόν τον χορό του θανάτου, να απαγκιστρωθούν από αυτό το θλιβερό μπαλέτο,
..και μέσω της Συνταγματικής και δημοκρατικής διαδικασίας και δυνατότητας των εκλογών να βρούν άλλον, ή άλλους παρτενέρ για να οδηγηθούμε σε πραγματική ανάκαμψη και σωτηρία.
Αν κι αυτοί αποδειχτούν ''τζούφιοι''..
..κακό του κεφαλιού τους!..
Εμείς, είμαστε υποχρεωμένοι να το επιχειρήσουμε..
Μιλάμε βέβαια για τους αντιμνημονιακούς ''αντιρρησίες'', και όχι για τους μνημονιακούς που φαίνεται ότι η κατάσταση αυτή τους ικανοποιεί, ή τους βολεύει.
Στην οικονομική, αλλά κυρίως πολιτική και κοινωνική κρίση που έχουμε μπει, τρεις είναι οι δρόμοι που μπορούμε να βαδίσουμε:
Της επανάστασης-εξέγερσης,
των αλλαγών μέσω εκλογών,
και της παραμονής και εγκαρτέρησης στην τωρινή κατάσταση, στο σημερινό ''στάτους κβο''.
Οι δύο πρώτοι δρόμοι είναι αυτοί της ανυπακοής, και της προσπάθειας απαλλαγής από μνημόνια, εξαρτήσεις, λιτότητα που αφορά μόνον τον λαό, οικονομική και ίσως και Εθνική καταστροφή.
Ο τρίτος δρόμος δεν μας αφορά. Δεν είναι καν δρόμος. Είναι εθελοντική υποδούλωση..
Και αφού, όπως δείχνουν (προς το παρόν τουλάχιστον) τα ''σημεία των καιρών'', δεν υπάρχει βούληση και δυναμική των πολιτών για τον πρώτο δρόμο,
..δεν απομένει παρά αυτός των εκλογών και της προσπάθειας (πετυχημένης ή όχι) μέσω αυτών να βγούμε απ' την κρίση.
Τώρα, όλη αυτή η μεμψιμοιρία και ο Κασσανδρισμός ότι ''όλοι θα κάνουν το ίδιο'', ότι ''τίποτα δεν θ' αλλάξει'', ότι και ''οι άλλοι ίδιοι είναι, ή θα γίνουν, παίρνοντας την εξουσία'',
..ανήκουν στην σφαίρα της εικασίας, της πρόβλεψης, που το μόνο που κάνει είναι να αποδυναμώνει το κουράγιο και την προσδοκία απαλλαγής από δωσιλόγους, Εφιάλτες και κάθε λογής καθάρματα.
Αυξάνουν την ηττοπάθεια και προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στο ''μνημονιακό τόξο''.
Και αν ακόμα υπάρχουν ενδείξεις ότι ίσως να έχουν δίκιο, είναι μόνον ενδείξεις που μένει και πρέπει να επαληθευθούν ή όχι στην πράξη!
Κι ακόμα, όσο ισχυρές κι αν είναι για πολλούς αυτές οι ενδείξεις, δεν παύει να είναι προτιμότερες από την ζοφερή πραγματικότητα, κι απ' τα μελλοντικά σχέδια των μνημονιακών κυβερνήσεων και των αφεντικών τους!
Σήμερα ζούμε ένα ''Pas de deux'' της κυβέρνησης με την κοινωνία..
Έναν χορό που οδηγεί σταθερά προς τον γκρεμό, που όταν φτάσουμε, μαντέψτε ποιός απ' τους δύο θα πέσει!..
Η κοινωνία και οι πολίτες πρέπει να αφήσουν την κυβέρνηση και τους μνημονιακούς πολιτικούς να χορέψουν μόνοι τους αυτόν τον χορό του θανάτου, να απαγκιστρωθούν από αυτό το θλιβερό μπαλέτο,
..και μέσω της Συνταγματικής και δημοκρατικής διαδικασίας και δυνατότητας των εκλογών να βρούν άλλον, ή άλλους παρτενέρ για να οδηγηθούμε σε πραγματική ανάκαμψη και σωτηρία.
Αν κι αυτοί αποδειχτούν ''τζούφιοι''..
..κακό του κεφαλιού τους!..
Εμείς, είμαστε υποχρεωμένοι να το επιχειρήσουμε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου