Έκπτωτοι άγγελοι…

Κωστας Γρηγοριαδης, Απο τον Ημεροδρομο... Κάθε μέρα που περνάει πιστεύω ότι η Ευρώπη μας (our Europe) που έλεγε κι ο Σημίτης, ξεπερνά σε φαντασία, ακόμη και το πιο άρρωστο μυαλό.

Η είδηση των τελευταίων ημερών ότι σε διάφορες Ευρωπαϊκές πόλεις τοποθετήθηκαν από τις τοπικές αρχές καρφιά ή άλλες κατασκευές που θα παίξουν απωθητικό ρόλο ώστε να μη βρουν καταφύγιο άστεγοι πολίτες, προκάλεσε θυμό, οργή, αλλά και κατανόηση για το τι είναι αυτό το “κοινό” Ευρωπαϊκό μας σπίτι.

Οι φωτογραφίες που κάνουν το γύρο του διαδικτύου, δείχνουν ανάγλυφα, πώς μετατράπηκαν εσοχές πεζοδρομίων, γέφυρες ή ακόμη και παγκάκια σε…φακιρικά κρεβάτια.

Για να μην αδικούμε όμως μόνο την Ευρώπη, το ίδιο φαινόμενο παρουσιάστηκε και στον πολιτισμένο Καναδά -εκεί που ένας στους δύο κατοίκους έχει στο σπίτι του όπλο- αλλά και στην Αμερική, του… ινδάλματος Ομπάμα.

Οι φτωχοδιάβολοι που αφειδώς εκβάλλονται από την ασταμάτητη νεοσυντηρητική πολιτική του συστήματος, που νομίζω λέγεται καπιταλισμός, αντιμετωπίζονται κοινώς ως σκουπίδια.

Τα πειραματόζωα που επάνω τους δοκιμάζεται η πιο σκληρή πολιτική μετατρέπονται όχι μόνο σε άνεργους και άστεγους από την μια μέρα στην άλλη,αλλά και σε ανεπιθύμητους.

Οι μικρές αιχμηρές με τα κάθε είδους καρφιά γωνιές, που τις βροχερές ημέρες του χειμώνα φιλοξενούσαν τους πρώην εργαζόμενους, εκφράζουν τη νοσηρή φαντασία που δεν νομοθετεί απλά αλλά προσπαθεί να πληγώσει την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση.

Δεν πρόκειται απλά για την εικόνα που χαλάει τον καπιταλιστικό παράδεισο,δεν πρόκειται για το ρακένδυτο που μαρτυρά ότι η εκμετάλλευση ζει και βασιλεύει, πρόκειται για το ιλουστρασιόν περιτύλιγμα που κάθε φορά σερβίρεται ως θεραπεία δια πάσαν νόσον.

Κι αυτό το περιτύλιγμα κάθε φορά έρχεται ως σανίδα σωτηρίας να σερβιριστεί ως αναγκαίο κακό που θα μας βγάλει από την κρίση.

Κι αντί για σανίδα σωτηρίας γίνεται θηλιά στο λαιμό μας.

Πως λοιπόν να εξηγήσει ο κάθε αρμόδιος, ότι τα καρφιά τα βάζει στους δρόμους για να παραμείνουν καθαροί από τους άστεγους που ο ίδιος δημιουργεί;

Η κοινωνία μας, έδειχνε πάντα ότι μπορούσε να δημιουργήσει “Σπιναλόγκες”, μπορούσε να διαπομπεύσει οροθετικές, να βγάζει τα ομοφοβικά της σύνδρομα κάθε στιγμή,να μην επιτρέπει σε αλλόθρησκους να προσεύχονται παρά μόνο σε υπόγεια.

Κι αυτό είναι το μεγάλο “ατού” του συστήματος, να δημιουργεί προβλήματα και να προσπαθεί να τα λύνει με τον πιο ακραίο και απάνθρωπο τρόπο.

Ας φανταστούμε την εικόνα του περιπλανώμενου άστεγου που ξαφνικά βρίσκει μέρος να κοιμηθεί, αλλά αυτό είναι γεμάτο καρφιά και τσιμεντένια εμπόδια, ας έρθουμε στην θέση του κι ας βγάλουμε συμπεράσματα.

Χρειάζεται να μιλάμε μόνο για την τοποθέτηση αυτών των καρφιών ή κυρίως για το σταμάτημα της κατασκευής τους;

Ο νοών νοείτω…