του Τακη Κατσιμαρδου, απο το Εθνος...
Συνήθως στις αναλύσεις για τις εκλογές και τα πολιτικά παρεπόμενα απουσιάζει ένας κρίσιμος παράγοντας. Οτι οι εκλογές αποτελούν «τη δημοκρατική έκφραση της πάλης των τάξεων» για να χρησιμοποιήσουμε μια κλασική διατύπωση. Τα ταξικά χαρακτηριστικά τις περισσότερες φορές επικαλύπτονται και υπερισχύουν άλλα εκλογικά κριτήρια.
Πλην όμως, με την τυπική μαρξιστική έννοια, αλλά και κάθε άλλη, που τα οριοθετεί διαφορετικά, μεταλλαγμένα σε πολιτικούς-κομματικούς ανταγωνισμούς είναι πάντοτε παρόντα.
Στη βάση αυτή αν η ελληνική κοινωνία εκλαμβάνεται ως κάθε άλλη ολότητα, πλην της ταξικής, τα συμπεράσματα συνιστούν αναλύσεις επί χάρτου. Επομένως και οι σχετικές πολιτικές κινήσεις, που υποτίθεται ότι υπαγορεύουν, κινούνται στο κενό. Πρακτικά και στα καθ΄ ημάς, στη φάση που διανύει το πολιτικό- κομματικό σύστημα, μικρή σημασία έχει αν θα συσπειρωθεί η συντηρητική παράταξη, κοιτώντας προς τα δεξιά ή το κέντρο είτε αλληθωρίζοντας. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και με την Κεντροαριστερά.
Εστω κι αν αναβαπτιστούν, με τούτο ή άλλο τρόπο, αυτοί οι δυο πόλοι, το μέλλον τους είναι σκοτεινό. Οι υπολογισμοί ότι θα μεγεθυνθούν, μέσω του αθροίσματος των επιμέρους δυνάμεων, που θα συμμετέχουν, παραπέμπουν σε μια άλλη Ελλάδα. Οι περίφημες αμφίπλευρες διευρύνσεις του παρελθόντος, που έδιναν λύσεις σε περιόδους κρίσεων, το πιθανότερο είναι να αποδειχθούν άχρηστα εργαλεία. Η κατάπτωση του ΠΑΣΟΚ αποτελεί τυπικό παράδειγμα. Χάνοντας τις όποιες ταξικές αναφορές και διαμεσολαβήσεις, κάθε πολιτική κίνηση της ηγεσίας του ήταν καταδικασμένη. Επειδή η τύχη του δεν κρινόταν και δεν κρίνεται από λιγότερο ή περισσότερο ευφυείς κινήσεις στη σκακιέρα του πολιτικού σκηνικού. Αλλά από την ουσιαστική ταξική απομόνωσή του. Τόσο από τις κυρίαρχες τάξεις και τα τμήματά της όσο και από τις κυριαρχούμενες.
Η πορεία του βενιζελικού ΠΑΣΟΚ προδιαγράφει σε γενικές γραμμές και το μέλλον της σαμαρικής ΝΔ. Προς το παρόν, τουλάχιστον και στις συνθήκες του καθεστώ τος της προδιαγραφόμενης παρατεταμένης παρακμής της χώρας, η πτώση φαίνεται να είναι μη αναστρέψιμη. Οι όποιες «στροφές» και στο καλύτερο σενάριο μπορεί μόνο να την επιβραδύνουν. Κυρίως, επειδή η πολιτική της είναι δεδομένη και συνθλίβει τα ταξικά συμφέροντα της μεγάλης πλειονό- τητας του λαού. Εκτός των άλλων, οι εκλογές και οι μετεκλογικές πραγματικότητες αναδεικνύουν, αν κι όχι σε όλη την έκταση ακόμη, την πολυεπίπεδη κρίση ταυτότητας και της ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που λοιδορούνταν για τις συνιστώσες του, αναδεικνύεται, πια, στον πιο σταθερό κομματικό πυλώνα, παρά τα προβλήματά του.
Συνήθως στις αναλύσεις για τις εκλογές και τα πολιτικά παρεπόμενα απουσιάζει ένας κρίσιμος παράγοντας. Οτι οι εκλογές αποτελούν «τη δημοκρατική έκφραση της πάλης των τάξεων» για να χρησιμοποιήσουμε μια κλασική διατύπωση. Τα ταξικά χαρακτηριστικά τις περισσότερες φορές επικαλύπτονται και υπερισχύουν άλλα εκλογικά κριτήρια.
Πλην όμως, με την τυπική μαρξιστική έννοια, αλλά και κάθε άλλη, που τα οριοθετεί διαφορετικά, μεταλλαγμένα σε πολιτικούς-κομματικούς ανταγωνισμούς είναι πάντοτε παρόντα.
Στη βάση αυτή αν η ελληνική κοινωνία εκλαμβάνεται ως κάθε άλλη ολότητα, πλην της ταξικής, τα συμπεράσματα συνιστούν αναλύσεις επί χάρτου. Επομένως και οι σχετικές πολιτικές κινήσεις, που υποτίθεται ότι υπαγορεύουν, κινούνται στο κενό. Πρακτικά και στα καθ΄ ημάς, στη φάση που διανύει το πολιτικό- κομματικό σύστημα, μικρή σημασία έχει αν θα συσπειρωθεί η συντηρητική παράταξη, κοιτώντας προς τα δεξιά ή το κέντρο είτε αλληθωρίζοντας. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και με την Κεντροαριστερά.
Εστω κι αν αναβαπτιστούν, με τούτο ή άλλο τρόπο, αυτοί οι δυο πόλοι, το μέλλον τους είναι σκοτεινό. Οι υπολογισμοί ότι θα μεγεθυνθούν, μέσω του αθροίσματος των επιμέρους δυνάμεων, που θα συμμετέχουν, παραπέμπουν σε μια άλλη Ελλάδα. Οι περίφημες αμφίπλευρες διευρύνσεις του παρελθόντος, που έδιναν λύσεις σε περιόδους κρίσεων, το πιθανότερο είναι να αποδειχθούν άχρηστα εργαλεία. Η κατάπτωση του ΠΑΣΟΚ αποτελεί τυπικό παράδειγμα. Χάνοντας τις όποιες ταξικές αναφορές και διαμεσολαβήσεις, κάθε πολιτική κίνηση της ηγεσίας του ήταν καταδικασμένη. Επειδή η τύχη του δεν κρινόταν και δεν κρίνεται από λιγότερο ή περισσότερο ευφυείς κινήσεις στη σκακιέρα του πολιτικού σκηνικού. Αλλά από την ουσιαστική ταξική απομόνωσή του. Τόσο από τις κυρίαρχες τάξεις και τα τμήματά της όσο και από τις κυριαρχούμενες.
Η πορεία του βενιζελικού ΠΑΣΟΚ προδιαγράφει σε γενικές γραμμές και το μέλλον της σαμαρικής ΝΔ. Προς το παρόν, τουλάχιστον και στις συνθήκες του καθεστώ τος της προδιαγραφόμενης παρατεταμένης παρακμής της χώρας, η πτώση φαίνεται να είναι μη αναστρέψιμη. Οι όποιες «στροφές» και στο καλύτερο σενάριο μπορεί μόνο να την επιβραδύνουν. Κυρίως, επειδή η πολιτική της είναι δεδομένη και συνθλίβει τα ταξικά συμφέροντα της μεγάλης πλειονό- τητας του λαού. Εκτός των άλλων, οι εκλογές και οι μετεκλογικές πραγματικότητες αναδεικνύουν, αν κι όχι σε όλη την έκταση ακόμη, την πολυεπίπεδη κρίση ταυτότητας και της ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που λοιδορούνταν για τις συνιστώσες του, αναδεικνύεται, πια, στον πιο σταθερό κομματικό πυλώνα, παρά τα προβλήματά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου