του Δημητρη Παπαχρηστου, απο το Εθνος...
Οι συγκυβερνώντες βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Οι τροϊκανοί συγκυβερνούν εξ αποστάσεως. Τα αποτελέσματα των εκλογών οδήγησαν σε ανασχηματισμό που είχε να κάνει με την αλλαγή κάποιων προσώπων και όχι με την πολιτική λιτότητας. Δεν θα μπορέσουν πλέον να αποφύγουν τις εθνικές εκλογές. Η Ελιά του Βενιζέλου με το 8% είναι πρόωρα γερασμένη, αλλά αναγκαία για τη στήριξη του Σαμαρά.
Το Ποτάμι είναι θολό και γρήγορα θα εξατμιστεί. Η ΔΗΜΑΡ τελειώνει οσονούπω και από ό,τι φαίνεται δεν υπάρχει χώρος για Κεντροδεξιά και Κεντροαριστερά. Το νέο που χρειάζεται η κοινωνία μας δεν δημιουργείται με φθαρμένα πρόσωπα και παλιά υλικά.
Ο διαχωρισμός είναι κάθετος, ανεξάρτητα πού υποτίθεται ανήκει ο καθένας κομματικά: οι έχοντες και οι μη έχοντες, καθότι οι κατέχοντες, ένα μικρό ποσοστό, ακόμα και τώρα με την κρίση βγάζουν κέρδη και αυξάνουν τον πλούτο τους, οι άνεργοι, οι εν δυνάμει απολυμένοι, οι διαθέσιμοι. Και η κατάργηση των κεκτημένων και η διάλυση των εργασιακών σχέσεων που έφτασαν μέχρι τις μαζικές απολύσεις (Χαλυβουργική). Δημιουργούνται δύο πόλοι με ταξικό προσανατολισμό. Η συνολική Δεξιά και η συνολική Αριστερά. Το παρελθόν και το μέλλον. Από τα σπλάχνα της Δεξιάς προήλθαν όλα τα παρακλάδια της. Η Χρυσή Αυγή βγήκε έξω από την κοινή πολυκατοικία, αλλά οι διάφοροι «Μπαλτάκοι» την «παρακαλάνε» να επιστρέψει. Οι ανεξάρτητοι Ελληνες και οι διάφοροι «μίζεροι και καρατζαφέρηδες» δεν μπορούν να διασωθούν με επικοινωνιακά, αντισυστημικά τερτίπια... Είναι αλήθεια πως το διάχυτο εκλογικό σώμα δεν έχει αποκτήσει συνειδητότητα πολιτική και κομματική. Ενα 10% π.χ. «μετακομίζει» και ψηφίζει αναλόγως των περιστάσεων και χρόνια τώρα εκλέγει κυβερνήσεις. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ. Οι λεγόμενοι μικρομεσαίοι συμπιέζονται να συναντηθούν με αυτούς που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας.
Η κρίση θα έχει και τα θετικά της. Θα αναγκαστούμε να αλλάξουμε τρόπο ζωής. Θα περιοριστούν οι πρόσθετες και πλαστές καταναλωτικές ανάγκες, θα δώσουμε μεγαλύτερη αξία στον άνθρωπο που σέβεται τον εαυτό του και συμπορεύεται με τον διπλανό του. Το εμείς θα συγκρουστεί με το υπερτροφικό εγώ και θα συμπαρασύρει τους επαγγελματίες της πολιτικής. Μέσα σε αυτήν τη συμμετοχική λειτουργία θα αποκτήσει νόημα και αποτελεσματικότητα η Δημοκρατία που εκλείπει, θα αναγκαστεί να συνέλθει και ο ΣΥΡΙΖΑ που θα κληθεί να κυβερνήσει. Δεν αρκούν οι καταγγελίες. Η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό, χρειάζεται να πειστεί, να εμπνευστεί, να δεθεί, να συνειδητοποιήσει πως δεν αρκεί η ψήφος στην κάλπη για να αλλάξει η ζοφερή πραγματικότητα. Η σύγκρουση θα είναι πολλαπλή και ριζική με το διεφθαρμένο σύστημα που κυβερνάει και με τη διαφθορά που βασιλεύει. Η Αριστερά θα πρέπει να αρνηθεί να γίνει το συμπλήρωμα προς το σοσιαλδημοκρατικότερο του πολιτικοκομματικού συστήματος. Αυτό είναι το ζητούμενο. Ο ανασχηματισμός είναι μία από τα ίδια. Το δήλωσε ο Χαρδούβελης πως θα συνεχίσει το «πετυχημένο» έργο του Στουρνάρα, που μετατίθεται στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Οι συγκυβερνώντες βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Οι τροϊκανοί συγκυβερνούν εξ αποστάσεως. Τα αποτελέσματα των εκλογών οδήγησαν σε ανασχηματισμό που είχε να κάνει με την αλλαγή κάποιων προσώπων και όχι με την πολιτική λιτότητας. Δεν θα μπορέσουν πλέον να αποφύγουν τις εθνικές εκλογές. Η Ελιά του Βενιζέλου με το 8% είναι πρόωρα γερασμένη, αλλά αναγκαία για τη στήριξη του Σαμαρά.
Το Ποτάμι είναι θολό και γρήγορα θα εξατμιστεί. Η ΔΗΜΑΡ τελειώνει οσονούπω και από ό,τι φαίνεται δεν υπάρχει χώρος για Κεντροδεξιά και Κεντροαριστερά. Το νέο που χρειάζεται η κοινωνία μας δεν δημιουργείται με φθαρμένα πρόσωπα και παλιά υλικά.
Ο διαχωρισμός είναι κάθετος, ανεξάρτητα πού υποτίθεται ανήκει ο καθένας κομματικά: οι έχοντες και οι μη έχοντες, καθότι οι κατέχοντες, ένα μικρό ποσοστό, ακόμα και τώρα με την κρίση βγάζουν κέρδη και αυξάνουν τον πλούτο τους, οι άνεργοι, οι εν δυνάμει απολυμένοι, οι διαθέσιμοι. Και η κατάργηση των κεκτημένων και η διάλυση των εργασιακών σχέσεων που έφτασαν μέχρι τις μαζικές απολύσεις (Χαλυβουργική). Δημιουργούνται δύο πόλοι με ταξικό προσανατολισμό. Η συνολική Δεξιά και η συνολική Αριστερά. Το παρελθόν και το μέλλον. Από τα σπλάχνα της Δεξιάς προήλθαν όλα τα παρακλάδια της. Η Χρυσή Αυγή βγήκε έξω από την κοινή πολυκατοικία, αλλά οι διάφοροι «Μπαλτάκοι» την «παρακαλάνε» να επιστρέψει. Οι ανεξάρτητοι Ελληνες και οι διάφοροι «μίζεροι και καρατζαφέρηδες» δεν μπορούν να διασωθούν με επικοινωνιακά, αντισυστημικά τερτίπια... Είναι αλήθεια πως το διάχυτο εκλογικό σώμα δεν έχει αποκτήσει συνειδητότητα πολιτική και κομματική. Ενα 10% π.χ. «μετακομίζει» και ψηφίζει αναλόγως των περιστάσεων και χρόνια τώρα εκλέγει κυβερνήσεις. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ. Οι λεγόμενοι μικρομεσαίοι συμπιέζονται να συναντηθούν με αυτούς που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας.
Η κρίση θα έχει και τα θετικά της. Θα αναγκαστούμε να αλλάξουμε τρόπο ζωής. Θα περιοριστούν οι πρόσθετες και πλαστές καταναλωτικές ανάγκες, θα δώσουμε μεγαλύτερη αξία στον άνθρωπο που σέβεται τον εαυτό του και συμπορεύεται με τον διπλανό του. Το εμείς θα συγκρουστεί με το υπερτροφικό εγώ και θα συμπαρασύρει τους επαγγελματίες της πολιτικής. Μέσα σε αυτήν τη συμμετοχική λειτουργία θα αποκτήσει νόημα και αποτελεσματικότητα η Δημοκρατία που εκλείπει, θα αναγκαστεί να συνέλθει και ο ΣΥΡΙΖΑ που θα κληθεί να κυβερνήσει. Δεν αρκούν οι καταγγελίες. Η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό, χρειάζεται να πειστεί, να εμπνευστεί, να δεθεί, να συνειδητοποιήσει πως δεν αρκεί η ψήφος στην κάλπη για να αλλάξει η ζοφερή πραγματικότητα. Η σύγκρουση θα είναι πολλαπλή και ριζική με το διεφθαρμένο σύστημα που κυβερνάει και με τη διαφθορά που βασιλεύει. Η Αριστερά θα πρέπει να αρνηθεί να γίνει το συμπλήρωμα προς το σοσιαλδημοκρατικότερο του πολιτικοκομματικού συστήματος. Αυτό είναι το ζητούμενο. Ο ανασχηματισμός είναι μία από τα ίδια. Το δήλωσε ο Χαρδούβελης πως θα συνεχίσει το «πετυχημένο» έργο του Στουρνάρα, που μετατίθεται στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου