του Διονύση Στρούμπου...
Σηκώθηκε πρωί, τεντώθηκε, χασμουρήθηκε με θόρυβο, έξυσε το δεξί του
μηρό και έσυρε το κορμί του ως το μπάνιο. Κοιτάχτηκε στον καθρέπτη,
έξυσε τη μύτη του, έβαλε νερό στα χέρια του και πλύθηκε. Σκούπισε το
πρόσωπό του, κοίταξε τον εαυτό του στον καθρέπτη ξανά, έκλεισε το μάτι
και μονολόγησε “πάμε μωρή καύλα και σήμερα” θαυμάζοντας το μεγαλείο του.
Φόρεσε το τζίν του, το κολλητό μπλουζάκι του κι έφυγε για τη δουλειά του. Οδήγησε γρήγορα, επιθετικά, σαν μόνος του να ήταν στο δρόμο. Έκλεισε δυο,τρεις, απείλησε δυο,τρεις και έφτασε… φουσκωμένος από το πόσο βαριά είναι η… φουστανέλα του τσολιά στη δουλειά του. Φωνές, διαταγές, αντρουά καταστάσεις με επικαλαμίδες, επιγονατίδες, γάντια με κοκάλινους “κόμπους” στα δάχτυλα. Αλεξίσφαιρο, κράνος, ασπίδα, γκλοπ, δακρυγόνα, χημικά σπρέι, χειροπέδες. Πράγματα της δουλειάς.
Φούσκωσε ακόμα πιο πολύ, ήταν ο άρχοντας του δρόμου. Ο μάγκας. Ο απλησίαστος. Βγήκε στο δρόμο, με δυσκολία έπαιρνε ανάσα από το βάρος και από το…φούσκωμα. Στήθηκε μπροστά από το μπλε σκούρο πούλμαν που κουβαλούσε κι άλλους σαν κι αυτόν. Εκεί, μπροστά από το Υπουργείο Οικονομικών, όπου κλήθηκε να υπερασπιστεί το λαό από το πιο επικίνδυνο είδος που εμφανίστηκε ποτέ σε πόλη. Ένας είδος μοχθηρό, αδυσώπητο, έτοιμο να προκαλέσει χάος στα στενά. Το είδος αυτό λέγεται “απολυμένες καθαρίστριες”.
Ο σκληρός και αποφασισμένος μπατσούλης αν και μικροσκοπικός μπροστά της πάλεψε με λύσσα να διώξει την γιγάντια απολυμένη καθαρίστρια. Έδωσε όλο του το είναι μπροστά σε αυτό το ανήμερο θεριό. Εκεί που φαινόταν όμως να λυγίζει ο μικρός μπατσούλης σαν ήρωας της Marvel σήκωσε το χέρι του την ώρα που το κτήνος, η απολυμένη καθαρίστρια, κοιτούσε αλλού να της ρίξει γροθιά σφυράτη! Αυτό ήταν. Η πόλη είχε πια σωθεί. Το τέρας με τα χίλια δόντια, τα οκτώ χέρια και τα 12 πόδια, η απολυμένη καθαρίστρια μόλις είχε σωριαστεί στο έδαφος. Ο μικρός μπατσούλης, περήφανος για το κατόρθωμά του, γύρισε στην υπηρεσία προστασίας των πόλεων από επικίνδυνα απολυμένα είδη. Πήρε τα εύσημα από τον διοικητή του και μετά γεμάτος από υπέροχα συναισθήματα που από το δικό του στιβαρό χέρι μια επικίνδυνη απολυμένη βρέθηκε στο έδαφος ξεκίνησε για το σπίτι. Έφτασε. Μπήκε μέσα, πήγε στη μάνα του, τη φίλησε και της είπε “μάνα τα πήγα περίφημα στη δουλειά σήμερα”. Εκείνη τον φίλησε και του είπε “μπράβο αγόρι μου” κοιτώντας τον στα μάτια. Μα εκείνος ταράχτηκε. Γούρλωσε τα μάτια του. Η μαμά του, η καλή του η μαμά, έμοιαζε τόσο πολύ σ’ εκείνο το ασταμάτητο και επικίνδυνο τέρας, την απολυμένη καθαρίστρια. Ίδρωσε, δεν ήξερε τι να σκεφτεί πήγε γρήγορα στο δωμάτιό του και κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι.
Διονύσης Στρούμπος
Φόρεσε το τζίν του, το κολλητό μπλουζάκι του κι έφυγε για τη δουλειά του. Οδήγησε γρήγορα, επιθετικά, σαν μόνος του να ήταν στο δρόμο. Έκλεισε δυο,τρεις, απείλησε δυο,τρεις και έφτασε… φουσκωμένος από το πόσο βαριά είναι η… φουστανέλα του τσολιά στη δουλειά του. Φωνές, διαταγές, αντρουά καταστάσεις με επικαλαμίδες, επιγονατίδες, γάντια με κοκάλινους “κόμπους” στα δάχτυλα. Αλεξίσφαιρο, κράνος, ασπίδα, γκλοπ, δακρυγόνα, χημικά σπρέι, χειροπέδες. Πράγματα της δουλειάς.
Φούσκωσε ακόμα πιο πολύ, ήταν ο άρχοντας του δρόμου. Ο μάγκας. Ο απλησίαστος. Βγήκε στο δρόμο, με δυσκολία έπαιρνε ανάσα από το βάρος και από το…φούσκωμα. Στήθηκε μπροστά από το μπλε σκούρο πούλμαν που κουβαλούσε κι άλλους σαν κι αυτόν. Εκεί, μπροστά από το Υπουργείο Οικονομικών, όπου κλήθηκε να υπερασπιστεί το λαό από το πιο επικίνδυνο είδος που εμφανίστηκε ποτέ σε πόλη. Ένας είδος μοχθηρό, αδυσώπητο, έτοιμο να προκαλέσει χάος στα στενά. Το είδος αυτό λέγεται “απολυμένες καθαρίστριες”.
Ο σκληρός και αποφασισμένος μπατσούλης αν και μικροσκοπικός μπροστά της πάλεψε με λύσσα να διώξει την γιγάντια απολυμένη καθαρίστρια. Έδωσε όλο του το είναι μπροστά σε αυτό το ανήμερο θεριό. Εκεί που φαινόταν όμως να λυγίζει ο μικρός μπατσούλης σαν ήρωας της Marvel σήκωσε το χέρι του την ώρα που το κτήνος, η απολυμένη καθαρίστρια, κοιτούσε αλλού να της ρίξει γροθιά σφυράτη! Αυτό ήταν. Η πόλη είχε πια σωθεί. Το τέρας με τα χίλια δόντια, τα οκτώ χέρια και τα 12 πόδια, η απολυμένη καθαρίστρια μόλις είχε σωριαστεί στο έδαφος. Ο μικρός μπατσούλης, περήφανος για το κατόρθωμά του, γύρισε στην υπηρεσία προστασίας των πόλεων από επικίνδυνα απολυμένα είδη. Πήρε τα εύσημα από τον διοικητή του και μετά γεμάτος από υπέροχα συναισθήματα που από το δικό του στιβαρό χέρι μια επικίνδυνη απολυμένη βρέθηκε στο έδαφος ξεκίνησε για το σπίτι. Έφτασε. Μπήκε μέσα, πήγε στη μάνα του, τη φίλησε και της είπε “μάνα τα πήγα περίφημα στη δουλειά σήμερα”. Εκείνη τον φίλησε και του είπε “μπράβο αγόρι μου” κοιτώντας τον στα μάτια. Μα εκείνος ταράχτηκε. Γούρλωσε τα μάτια του. Η μαμά του, η καλή του η μαμά, έμοιαζε τόσο πολύ σ’ εκείνο το ασταμάτητο και επικίνδυνο τέρας, την απολυμένη καθαρίστρια. Ίδρωσε, δεν ήξερε τι να σκεφτεί πήγε γρήγορα στο δωμάτιό του και κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι.
Διονύσης Στρούμπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου