ΤΟ CNN είναι ίσως το πιο γνωστό δημοκρατικό δίκτυο ενημέρωσης για τα δεδομένα των ΗΠΑ. Τα αμερικανικά δίκτυα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης και όταν δεν διαχειρίζονται θέμα αμιγούς αμερικανικού ενδιαφέροντος είναι πιο ανοικτά. "Ο ΣΥΡΙΖΑ κόντρα στην ακροδεξιά στροφή της Ευρώπης" ήταν ο τίτλος στην ιστοσελίδα του CNN μετά τις ευρωεκλογές.

Αν και η ερμηνεία του CNN έχει ενδεικτική αξία, δεν είναι θέσφατο, ας μην την αφήσουμε να πέσει κάτω. Πολύ περισσότερο που γνωρίζουμε τις ερμηνείες του εγχώριου πολιτικού κατεστημένου και των "θεσμών" της ενημέρωσης στην Ελλάδα. Αλλά και το BBC επιχείρησε μια ερμηνεία που έχει αναλογίες με αυτή του CNN. Ανέδειξε τις τρεις απαντήσεις στην κρίση της Ευρωζώνης: την ευρωσκεπτικιστική της Λεπέν και του Φάρατζ, την αριστερή του ΣΥΡΙΖΑ και τη σοσιαλδημοκρατική του Ρέντζι, ο οποίος πήρε 40% με γραμμή κατά της λιτότητας, άλλο αν είναι πολύ πιθανό να τα γυρίσει γρήγορα.
Τρεις ημέρες μετά τις ευρωεκλογές, ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε στη συνέλευση του ΣΕΒ τους βασικούς άξονες της "νέας κοινωνικής συμφωνίας" για την ανασυγκρότηση της χώρας. Απέναντι στη "φθηνή οικονομική μεγέθυνση", την εσωτερική υποτίμηση, με μαζική ανεργία και χωρίς δικαιώματα, της στρατηγικής Σαμαρά - Μέρκελ αντιπρότεινε την "κοινωνική συμφωνία" με εργασιακές σχέσεις, ασφάλεια μισθών και συντάξεων, παραγωγή δημοσίων αγαθών, αναδιανομή και φορολογία κερδών, μείωση ενεργειακού κόστους και ευρωπαϊκό "new deal".
Μερικοί βιάστηκαν να μιλήσουν για δεξιά στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ορισμένοι γνωστοί "θεσμοί" της ενημέρωσης συνέχισαν να αναλύουν τα πράγματα σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Συνέχισαν, δηλαδή, να εγκαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή έθεσε θέμα πολιτικής νομιμοποίησης της κυβέρνησης και ζήτησε να έχει λόγο σε ορισμένα κρίσιμα θέμα, όπως ο νέος διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, ο νέος επίτροπος κ.λπ. Περιέργως εγκαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ζητάει να έχει λόγο στις επιλογές που δεσμεύουν τη χώρα, αλλά όχι ο Σαμαράς, ο οποίος αποφασίζει μόνος του. Η συνεννόηση θεωρείται μονόδρομος μόνο εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ είναι "υπάκουος".

Το πολιτικό σύστημα της χώρας είναι ανταγωνιστικό. Αυτό σημαίνει ότι αντιπαρατίθενται δύο πόλοι εξουσίας. Είναι αντίπαλοι, όχι εχθροί. Υπάρχουν μεγάλες στρατηγικές διαφορές, αλλά και συμπτώσεις στο δημοκρατικό πλαίσιο, ενώ θεσμικές λειτουργίες, που υπερβαίνουν τη θητεία μιας κυβέρνησης, όπως εν προκειμένω ο διοικητής της ΤτΕ ή ο επίτροπος, σωστό θα ήταν να είναι αποδεκτοί και από την αντιπολίτευση. Αν αυτό είναι σωστό γενικότερα, σήμερα είναι διπλά σωστό καθώς τα ποσοστά της κυβερνητικής πλειοψηφίας είναι οριακά και κυρίως χωρίς κοινωνική δυναμική. Η σημερινή κυβέρνηση είναι νόμιμη όσο έχει τη δεδηλωμένη. Δεν τίθεται θέμα περί αυτού. Το θέμα είναι ότι η κυβέρνηση δεν έχει την πολιτική νομομοποποίηση καθώς δεν διαθέτει τη συγκατάθεση των πολιτών στην ασκούμενη πολιτική. Η έννοια της πολιτικής νομιμοποίησης προϋποθέτει, ως ουσιαστικό της στοιχείο, τη συγκατάθεση των πολιτών και δεν εξαντλείται στο "τυπικό στοιχείο", όπως ο ίδιος ο συνταγματολόγος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλος χαρακτήριζε, το 2009, την οριακή πλειοψηφία στη Βουλή.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ τα δύσκολα είναι μπροστά. Κέρδισε μια κρίσιμη μάχη, πρέπει όμως να κερδίσει και τον "πόλεμο" με όπλο μια γνήσια εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Η στιγμή της εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας ίσως δεν αποδειχθεί ο σωστότερος σχεδιασμός για την κορύφωση της διαδικασίας αυτής. Το σύστημα Σαμαρά κινείται γρήγορα στο προσκήνιο και το παρασκήνιο αναζητώντας "πρόθυμους".