Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και η καταδίκη των κυβερνητικών εταίρων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ (Ελιά) είναι το σαφές αποτέλεσμα των εκλογών στις 18 και 25/5/2014.
Η διαφορά των 4 μονάδων ΣΥΡΙΖΑ - Ν.Δ. και η απώλεια 11 μονάδων από τα κόμματα της συγκυβέρνησης γελοιοποιούν τα επιχειρήματα όσων ισχυρίζονται το αντίθετο.
Όμως το σχετικά περιορισμένο ποσοστό του 26,7% και η έλλειψη εμφανών δεξαμενών συμμάχων σε πολιτικό επίπεδο κάνουν τη δουλειά του ΣΥΡΙΖΑ δύσκολη και απαιτητική.

Στα ΜΜΕ και ειδικά στον έντυπο Τύπο της Κυριακής υπάρχει σωρεία αναλύσεων που η μελέτη τους μπορεί να μας βοηθήσει να πάρουμε αποφάσεις για τα κρίσιμα ζητήματα της συγκυρίας.
Θα πρότεινα, εκτός από τα επικοινωνιακά παιχνίδια και την προσπάθεια αλίευσης βουλευτών από όμορους χώρους που κάνουν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, να προσέξουμε τις βαθύτερες σκέψεις του συστήματος Σαμαρά - Μπαλτάκου (προφανώς εκφράζει συγκεκριμένους κύκλους της εξουσίας). Συσπείρωση του δεξιού - ακροδεξιού χώρου υπό μία στέγη και "υποχρέωση" του ΣΥΡΙΖΑ να συνεργαστεί με την "Κεντροαριστερά του Βενιζέλου" απεμπολώντας τα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά του, προκειμένου να κάνει κυβέρνηση αν δεν έχει αυτοδυναμία. Και βεβαίως σε καμία περίπτωση εκλογές με δική τους πρωτοβουλία, αφού γνωρίζουν πως θα τις χάσουν.
Η επαγρύπνησή μας λοιπόν και η έγκαιρη προσπάθειά μας να μην επιτρέψουμε στο κυβερνητικό μνημονιακό μπλοκ να συγκεντρώσει τους 180 βουλευτές που απαιτούνται για την προεδρική εκλογή αποτελεί καθήκον της συγκυρίας.
Οι άμεσες πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία μετώπου και συμμαχιών στην κατεύθυνση του προγράμματός του γίνονται επιτακτικές. Οι πολιτικές συμμαχίες που μπορούν να προκύψουν μετά το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών δεν πρέπει να δαιμονοποιούνται από τώρα, αρκεί να κινούνται σε ξεκάθαρες αρχές και στόχους που έχουμε συμφωνήσει.

Τώρα φαίνεται η εγκληματικής ανευθυνότητας τακτική του ΚΚΕ, που όχι μόνο δεν βάζει πλάτη, αλλά αντιπαλεύει κάθε προοπτική κυβέρνησης της Αριστεράς.
Πάντως ο λαός δεν μπορεί να περιμένει άλλο, παρά την πρώτη επιπόλαιη ανάγνωση της ψήφου των ευρωεκλογών που κάνουν ορισμένοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα καβαλήσει το ορμητικό ρεύμα της λαϊκής οργής των τάξεων και των στρωμάτων που καταστρέφονται από τη μνημονιακή καπιταλιστική αναδιάρθρωση, χωρίς εμμονές στις "ιδιαίτερες ευαισθησίες" των πρώην ή και νυν "συνιστωσών" του, μετατρέποντας την οργή σε πολιτική στήριξη και ελπίδα καλύτερης ζωής, μέσα από μεγάλες ανατροπές, ή δεν θα τα καταφέρει.