Εμπρός ΔΤ, μη σκύβεις το κεφάλι...

Kanivalos...

Τρεμάμενα τα χείλη μας, υγρά τα μάτια μας μόλις μάθαμε το εργασιακό δράμα των εργαζόμενων στη Δημόσια Τηλεόραση, που ετοιμάζονται για απεργιακό αγώνα υπέρ βωμών, εστιών και οφίτσιων στην τηλεοπτική πιάτσα. Και πώς να μην ξεχειλίζουμε από συμπόνια για τους ανθρώπους της ΔΤ που παλεύουν για ένα ξεροκόμματο υπό αντίξοες συνθήκες, καθώς κοπιάζουν για να ξεσκονίσουν τους κυβερνητικούς ευεργέτες (που τους απέλυσαν, τους συκοφάντησαν αλλά – δόξα τον πανάγαθο – τους επαναπροσέλαβαν), να κανακέψουν τον κάποτε υβριστή τους Σίμο Κεδίκογλου, και παράλληλα να αφοδεύσουν κατ’ εξακολούθηση επί των κεφαλών των συναδέλφων τους, που ξέμειναν απλήρωτοι να υπερασπίζονται το φάντασμα της ΕΡΤ.
Δεν θα θέλαμε να γίνουμε μελοδραματικοί, αλλά σπαράζει, όπως και να’ χει, το καρδί μας βλέποντας τους εργαζόμενους στη ΔΤ να καταγγέλλουν αδιαφανείς προσλήψεις στην πειρατική ΝΕΡΙΤ. Τα καημένα τα παιδιά, σε τι αναξιοκρατική τηλεοπτική τρύπα έμελλε να πέσουν. Το δυστυχή Προκόπη Δούκα, την έρμη Σταυρούλα Χριστοφιλέα, τον μαύρο Φάνη Παπαθανασίου, τι να τριβελίζει άραγε στο βασανισμένο μυαλό τους. Τι να σκέφτονται όλοι αυτοί που το’ παιζαν αγωνιστές στο λουκέτο της ΕΡΤ κατακεραυνώνοντας τον κάθε Γκίκα Μάναλη, στη συνέχεια τρίφτηκαν στο μπουτάκι του κάθε Γκίκα Μάναλη ελπίζοντας, σαν καλόβολα κουτάβια, να τσιμπήσουν ένα φρίσκις, και τώρα βλέπουν τον κάθε Γκίκα Μάναλη να τους παραπετάει, αρχίζοντας την ανακύκλωση του προσωπικού στη ΝΕΡΙΤ…

Στεκόμαστε στο πλευρό αυτών των αξιοπρεπών, περήφανων ανθρώπων. Όπως θα σταθούμε αλληλέγγυοι στα στελέχη του MEGA, όταν βαρέσει το κανόνι στον Τηλέτυπο, κλείσει το κανάλι για να ξανανοίξει με νέα ονομασία, και αποφασίσουν οι μεγαλομέτοχοι ότι πλέον δεν τους χρειάζονται φθαρμένοι εντολοδόχοι, όπως ο Γ.Πρετεντέρης, η Ο.Τρέμη ή ο Π.Τσίμας. Εμείς θα το κάνουμε το χρέος μας, συμπαραστεκόμενοι στα talking heads και τους διευθυντές τους που μας χάρισαν τόσα χρόνια ανεπανάληπτες στιγμές αηδίας, υπέρτασης και ωκεανούς εμετού.
Εμείς, τα ζόμπι με το τηλεκοντρόλ στο χέρι, αντίστοιχα θα εκδηλώσουμε τη συμπάθεια μας και στον αφρό του συγκροτήματος ΣΚΑΙ-Καθημερινής, σε περίπτωση που το αφεντικό βαρεθεί τις φάτσες του κυρίου Μπάμπη, του Α.Παπαχελά, του Α.Πρωτοσάλτε (γνωστός και με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Πρωτοτάτσε) ή του Δελφινάριου που συστήνει ως ειδησεογραφική εκπομπή ο Ν.Ευαγγελάτος. Θα σταθούμε στο πλευρό τους, εκτιμώντας πόσο αφοσιωμένα υπερασπίστηκαν τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό απέναντι στην παράγκα της διαιτησίας.
Θα έχουμε πάντα ανοιχτές τις αγκάλες εάν αντιμετωπίσουν εργασιακές περιπέτειες οι δημοσιογράφοι-έμποροι φόβου στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1.
Η Πόπη Τσαπανίδου που απολάμβανε ζωάρα ως παρουσιάστρια στην ΕΡΤ, για να καταγγέλλει έπειτα στα ιδιωτικά κανάλια την κακοδιαχείριση και τη σπατάλη στο δημόσιο τομέα.
Ο εκδότης-επιχειρηματίας Ν.Χατζηνικολάου που νοιάζεται για την τύχη του ΙΕΚ Ακμή απέναντι στο αδηφάγο δημόσιο πανεπιστήμιο.
Ο εκδότης-επιχειρηματίας Θ.Αναστασιάδης που εμπορεύεται dvd, ξανθά ψαχνά, μελαχρινές μπριζόλες, Κου Κλουξ Κλαν και φασισταριό με την οκά. Ή ο εκδότης-επιχειρηματίας Γ.Τράγκας που πουλάει εθνική αντίσταση μαζί με τους πατριώτες-ανθρωπιστές-ακτιβιστές χρυσαβγίτες.
Σε τελευταία ανάλυση, ας είμαστε έτοιμοι να δείξουμε την αλληλεγγύη μας σε όποιον εργαζόμενο υποφέρει. Όπως τα παλικάρια του Λιμενικού που θαλασσοδέρνονται για να σώσουν μωρά στο Αιγαίο, αλλά αυτά αρνούνται τη διάσωση τους και πνίγονται μόνα τους. Όπως οι λεβέντες της Δημοτικής Αστυνομίας Αθήνας, Ντόρας και περιχώρων που οδηγούν στις ηλεκτροφόρες ράγες  του ΗΣΑΠ μικροπωλητές μετανάστες. Όπως οι τσολιάδες των ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ και ΔΙΑΣ που κάνουν ότι περνά από το χέρι τους, το κλομπ τους και τα όπλα τους, και ως ανταμοιβή υπομένουν περικοπές στα μισθά τους. Ή οι δικαστές που άοκνα υπερασπίζονται το δίκαιο και το σύνταγμα, κρίνοντας ως αντισυνταγματικές μόνο τις δικές τους μισθολογικές μειώσεις αλλά και των ένστολων, καθώς αμφότεροι στελεχώνουν τον «σκληρό πυρήνα του κράτους».
Χέρι-χέρι θα πορευτούμε όλοι μαζί, οι προλετάριοι αυτού του κόσμου. Και θα οσμιζόμαστε τον πόνο του κάθε εργαζόμενου, του κάθε μεροκαματιάρη, και γενικότερα του κάθε ιδιοτελή μικροαστού που αποτελεί τον εθνικό κορμό και τώρα ζητάει βοήθεια, γιατί τον ξεσκίζουν οι μέχρι πρότινος πολιτικοί συνοδοιπόροι και προστάτες του.
Άλλωστε, νόμος δεν είναι το δίκιο του εργάτη;