"Είναι κανών των ανικάνων τον ικανόν να κάνουν νάνον"...

τρύπιο ευρώ...

Ο έρωτας, ο βήχας και οι...ακροδεξιοί δεν κρύβονται. Αρκεί η παραμικρότερη αφορμή για τους τελευταίους ώστε να βγάλουν από πάνω τους το μανδύα τού δήθεν φιλελεύθερου, τον οποίο με το ζόρι φορούν, και να αποκαλυφθεί αυτό που πραγματικά είναι, χρυσαυγίτες δηλαδή με προβιά.
Δεν εκπλήσσομαι, επομένως, που ο Μ. Βαρβιτσιώτης αθωώνει εκ των προτέρων τους λιμενικούς για την τραγωδία στο Φαρμακονήσι, μολονότι οι μαρτυρίες των επιζώντων και τα βίντεο από άλλα παρόμοια περιστατικά τον εκθέτουν, ούτε ότι βρήκε αφορμή από τον πνιγμό δεκάδων μεταναστών για να επιτεθεί σε αυτούς που θέλουν τα σύνορα ανοιχτά, ούτε από το ότι συνέλαβε εκείνους που ήθελαν διαμαρτυρηθούν γι' αυτό που πραγματικά είναι, συνεργός δηλαδή σε μαζική δολοφονία...

Δεν ξαφνιάζομαι ούτε από τις δηλώσεις Δένδια περί κατώτερης ποιότητας μεταναστών που φτάνουν στη χώρα μας. Μου ήταν αρκετά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή η επιχείρηση "Ξένιος Δίας" για να αντιληφθώ ότι ο υπουργός Δημόσιας Τάξης θα ήθελε πολύ να μπει σε μια μηχανή τού χρόνου και  να είχε εκείνος την "τιμή" να προτείνει στον Χίτλερ την "Τελική Λύση", έστω λιγάκι παραλλαγμένη αφού θα αφορούσε κυρίως πακιστανούς, αφγανούς, μπαγκλαντεσιανούς και λοιπούς "αραπάδες". Οφείλω, πάντως, να θαυμάσω την αυτοσυγκράτηση του Μ. Βορίδη, ο οποίος επειδή είναι νεόκοπος στο να υποδύεται το μετριοπαθή δεν έχει προβεί ακόμα σε κάποια δήλωση για τις τελευταίες εξελίξεις. Κρυφά, όμως, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα είναι υπερήφανος για τους άξιους συνεχιστές τού..."Αγώνα" του υπέρ τού εθνικισμού, της μισαλλοδοξίας, του φασισμού, εν τέλει της απύθμενης ηλιθιότητας.

Το ίδιο υπερήφανες, βεβαίως, πρέπει να αισθάνονται και οι άλλες εκδοχές τής ακροδεξιάς στην Ελλάδα, πέρα από αυτή που κατοικοεδρεύει, για περιορισμένες ακόμα εμφανίσεις, στο Μέγαρο Μαξίμου. Στην θέση τού Ν. Μιχαλολιάκου θα αναρωτιόμουν κι εγώ για την υποκρισία ενός συστήματος που φυλακίζει τους πιο γνήσιους εκφραστές των εφαρμοζόμενων από την κυβέρνηση νεοναζιστικών ιδεοληψιών. Ο "φουκαράς" χρυσαυγίτης αρχηγός θα απορεί: "Τί διαφορετικό έκανα με τον Παύλο Φύσσα από ό,τι οι λιμενικοί με τους μετανάστες στο Φαρμακονήσι; Και γιατί εγώ ωθώ προς τη ρατσιστική βία κι όχι οι Βαρβιτσιώτης-Δένδιας με τις δηλώσεις τους"; Και δεν θα είχε άδικο. Τί νόημα έχει, άλλωστε, να φυλακίζεις τους φορείς τής πανούκλας όταν αφήνεις το μικρόβιο όχι μόνο να κυκλοφορεί ελεύθερο αλλά και να "συνταγογραφείται" ως επίσημη πολιτική;...

Κι αν ο χιμπαντζήδες με τα μαύρα εκπροσωπούν την πιο "μπρουτάλ" εκδοχή τής ακροδεξιάς στη χώρα μας, στον Θ. Τζήμερο, ο οποίος θέλει να...Δημιουργήσει Ξανά τον θατσερικό νεοφιλελευθερισμό, προσωποποιείται η πιο λάιφσταϊλ πλευρά τού φασισμού. Δεν θα σταθώ τόσο στα απαξιωτικά του σχόλια για τον Καρλ Μαρξ. Είναι, άλλωστε, "κανών των ανικάνων τον ικανόν να κάνουν νάνον" και η Ιστορία όταν θα της φτάσει το αίτημα να συγκρίνει το μέγεθος του Μαρξ με του Θ. Τζήμερου θα αρχειοθετήσει την υπόθεση μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα αφού πρώτα καγχάσει με αυτόν που θα της έχει κομίσει προς εξέταση ένα ζήτημα που η απάντησή του είναι προφανής και στα νήπια. Επικεντρώνομαι στο γελοίο τού πράγματος ένας αποτυχημένος επιχειρηματίας, ο οποίος μάλιστα διοικεί το κόμμα του με σταλινικές μεθόδους όπως μπορούν να διαβεβαιώσουν αρκετά πρώην μέλη του, κάθε τόσο επιτίθεται στο λαό κι αποθεώνει το κεφάλαιο λες και δεν είναι οι ελίτ που δημιουργούν πολίτες-πρόβατα αλλά το αντίστροφο. Χρησιμοποίησε, μάλιστα, το παράδειγμα του Κώστα Μήτρογλου για να μας πει πως αν δεν ήταν ο κεφαλαιοκράτης, ο Β. Μαρινάκης δηλαδή, δεν θα υπόγραφε ποτέ ένα τόσο καλό συμβόλαιο στην Αγγλία. Λες κι ο Ολυμπιακός έχει πουλήσει πολλούς άλλους παίκτες με 15.000.000 ευρώ κι άρα η προσωπική υπεραξία τού ποδοσφαιριστή-εργαζόμενου δεν έχει καμιά σημασία...   

Κι όμως, αυτές οι ιδεοληψίες είναι που μας κυβερνούν σήμερα, οι οποίες απαρτίζουν τον αδόκιμο, προς το παρόν, όρο τού συντηρητικού νεοφιλελευθερισμού. Οι Βαρβιτσιώτηδες, οι Δένδιες, οι Μιχαλολιάκοι και οι Τζήμεροι είναι χαρακτηριστικότατοι εκπρόσωποι των άκρων που οι ίδιοι αναζητούν στην Αριστερά. Φοβάμαι πως πολύ θα ήθελαν όλοι αυτοί οι τύποι να επιστρέψουμε στις εποχές όπου οι παρακρατικοί μηχανισμοί μπορούσαν να δολοφονούν ελεύθερα και δίχως αυστηρή κριτική από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τους πολιτικούς τους αντιπάλους, όπως τον Νίκο Μπελογιάννη, τον Γρηγόρη Λαμπράκη, τον Σωτήρη Πέτρουλα, τον Νικηφόρο Μανδηλαρά, τον Αλέκο Παναγούλη, τον Νίκο Τεμπονέρα και τόσους άλλους. Σπέρνουν τσουκνίδες για να εμποδίσουν τον ερχομό τής Ανοιξης, προσεύχονται στον θεό τους να μη μας εγκαταλείψει ποτέ ο χειμώνας γιατί αυτή είναι η μόνη εποχή που μπορούν να ευδοκιμούν. Και οι ίδιοι ξέρουν, άλλωστε, ότι με το που ανθίζουν τα πρώτα λουλούδια κανείς δεν ασχολείται πλέον με τις τσουκνίδες, ούτε φοβάται το δηλητηριώδες υγρό τους. Στο τέλος η ομορφιά πάντα νικά την ασχήμια...