Οι “Εμείς” και Εμείς...

Ρεμπελίσκος...

Σε λίγους μήνες, πάνω στην… κορύφωση της ελληνικής προεδρίας, θα γιορτάσουμε τα πανηγυρικά γενέθλια των τεσσάρων ετών του μνημονίου και του καθεστώτος Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου υπό το οποίο βρίσκεται η χώρα. Πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Εκατομμύρια οι άνεργοι, εκατοντάδες χιλιάδες οι κλειστές επιχειρήσεις, χιλιάδες αυτοί που έκαναν το απονενοημένο βήμα. Πολλά έχουν αλλάξει. Υπάρχει όμως και κάτι που δεν έχει αλλάξει. Οι δημοσιογράφοι της χώρας.

Η χώρα μας βιώνει σήμερα μια καταστροφή που πληρώνουμε σχεδόν όλοι, στην οποία άκουσα πρόσφατα πως μας οδήγησε μια κυρία Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου και μια παρέα ανθρώπων ονόματι “Εμείς”, που έκαναν λέει, λάθη. Και αυτό το ομολόγησε η ίδια. Και αφού το λέει αυτό το βαφτιστήρι του τέως, ποιος είμαι εγώ που θα το αμφισβητήσω; Κάτι θα είδε σε αυτή ο Κωνσταντίνος για να της βάλει λάδι κάποτε και να αντιπροσωπεύει τους “Εμείς” σήμερα.

Οι “Εμείς” πρέπει να είναι μεγάλη ομάδα ανθρώπων. Αποτελούμενη από πολιτικούς, τραπεζίτες, εργολάβους, επιχειρηματίες και γενικά όλους όσους είναι σε θέση να πάρουν τις σωστές και τις λάθος αποφάσεις που οδηγούν τη χώρα. Αν σήμερα η χώρα βιώνει τα αποτελέσματα  λάθος αποφάσεων, σημαίνει πως πολλοί από τους “Εμείς” πήραν αυτές τις λάθος αποφάσεις. Ή που το σύμπαν συντόνισε τη συνειδητότητά τους για να πάρουν όλοι μαζί και τυχαία τις λάθος αποφάσεις, ή που σε αυτές κατέληξαν μετά από μεταξύ τους συνεννόηση.

Αν συμβαίνει το πρώτο τότε κάτι δεν πάει καλά με το σύμπαν. Ή κάτι δεν έχουμε πάρει εμείς χαμπάρι σε σχέση με αυτό. Αλλά επειδή όπως λέει και ο μέγας Κάρλιν, το πρόβλημα το έχουν οι άνθρωποι και όχι ο κόσμος, μάλλον συμβαίνει το δεύτερο. Και επειδή οι “Εμείς” μπορεί να έκαναν λάθος επιλογές αλλά δεν είναι και μαλάκες, έχουν αποδείξει έμπρακτα την ευγνωμοσύνη τους σε μια μικρή συνεργαζόμενη ομάδα, χωρίς την συμβολή της οποίας δεν θα πετύχαιναν ποτέ τίποτα. Το άτυπο γραφείο τύπου τους. Τους δημοσιογράφους των κυρίαρχων μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Τα κόμματα στη βουλή μπορεί να άλλαξαν χέρια, πρόσωπα και φωνή, μετοχές τραπεζών και επιχειρήσεων να περιπλανήθηκαν σε όλο τον πλανήτη και τα hedge funds Ελλήνων και ξένων επενδυτών, αλλά οι δημοσιογράφοι που τα προηγούμενα χρόνια προωθούσαν τους “μοναδικούς σωστούς δρόμους” των “Εμείς”, εκεί. Στη θέση τους. Ακόμα κι αν μερικοί από αυτούς, άμεσα σχεδόν, έχουν παραδεχτεί πως δεν υπηρέτησαν την επιστήμη τους, επειδή δέχτηκαν πιέσεις για να υποστηρίξουν κάτι που δεν πίστευαν, και προφανώς δεν προέκυπτε από την πραγματικότητα.

Παρακολουθώντας τα σχόλια σε κάποιο άρθρο, έπεσα πάνω σε ένα που έλεγε πως “οι δημοσιογράφοι πρέπει να είναι η άμμος στα γρανάζια της εξουσίας. Όχι το λιπαντικό της.”

Το είπε, λέει κάποιος Τζον Ντος Πάσος στην Αμερική του ’30, και αμέσως σκέφτηκα πως αφού ζούσε σε άλλον αιώνα και άλλη χώρα, κυριολεκτικά βρισκόταν στον κόσμο του.

Στη δική μας εποχή πάντως, μέχρι σήμερα φαίνεται να απολαμβάνουμε τα μακροβούτια μέσα στα κάθε λογής λιπαντικά και πετρέλαια, αφού ακόμα την επικαιρότητα μας ρυθμίζουν οι ίδιοι που μας ενημέρωναν μετά καλημέρας, οι ίδιοι που μας έλεγαν όσα πρέπει να ξέρουμε πριν πέσουμε για ύπνο. Ολόκληρη η Εθνική Ελλάδος των πεφωτισμένων αστέρων των τελευταίων δεκαετιών, συνεχίζουν να ανακρίνουν, να αποκαλύπτουν, να ερευνούν ακριβώς όπως και πριν. Που έκαναν “λάθος”.

Το μόνο που θα πρέπει να ξέρουν όλοι αυτοί, είναι πως ακόμα και στο τέλειο έγκλημα, μπορεί να γίνει το λάθος. Κι όταν κάποια στιγμή “τα λάθη τους” βγουν στον αέρα, καμία “συγνώμη” δεν θα τα ξεπλένει. Αν και είναι τόσο χοντρόπετσοι που θα αρνηθούν τα πάντα και δεν θα διστάσουν την “άμμο” που θα πέσει πάνω τους να την παρουσιάσουν σαν λάσπη.

Οι “Εμείς” πάντως, μάλλον δεν θα τους στηρίξουν. Έχουν μάθει να μην πισωγυρίζουν. Εμείς;