Τα ψέματα τελειώσανε –ή
τελοσπάντων τελειώνουνε μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Όσα κόλπα και να
σκαρφιστεί η συγκυβέρνηση,
ό,τι και να κατεβάσει η κούτρα της, ένα είναι
το απολύτως σίγουρο: Τον Μάϊο το εκλογικό σώμα, με αφορμή τις Ευρωεκλογές
(αλλά και τις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση) θα πάει στις κάλπες
και θα ψηφίσει – και το αποτέλεσμα θα ερμηνευτεί από όλους τους
λογικούς ανθρώπους σαν δημοψήφισμα, σαν την πιο έγκυρη
δημοσκόπηση για τις βουλευτικές εκλογές που και αυτές, όσο και να
προσπαθήσει να τις απομακρύνει προς το 1916 η συγκυβέρνηση, κάποια
στιγμή θα γίνουν. Και, φυσικά, αν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι το
αναμενόμενο, μια κατά κράτος ήττα δηλαδή του Σαμαρά
και του Βενιζέλου, η «συγκυβέρνηση» δεν θα μπορέσει να κρατηθεί στην
εξουσία. Να μην ξεχνάμε πως Μάρτιο του 15 λήγει η θητεία του κ. Παπούλια
και θα πρέπει να αναζητηθεί «συναίνεση» για την εκλογή νέου προέδρου
της Δημοκρατίας. Και εκεί ο Αλέξης Τσίπρας είναι μάλλον απίθανο να
θελήσει να «βοηθήσει» μια κυβέρνηση καθόλου αγαπητή να παραμείνει στην
εξουσία. Το έχει ήδη δηλώσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συμπεριφερθεί έτσι ώστε να οδηγηθούμε σε εκλογές από τις οποίες θα προκύψει μια νέα πλειοψηφία που θα επιλέξει τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Στις δημοσκοπήσεις, κρυφές και φανερές, ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται παντού στην Ελλάδα, με μεγαλύτερη ή μικρότερη διαφορά. Το μόνο «χαρτί» της συγκυβέρνησης είναι ο Αντώνης Σαμαράς που προηγείται σαφώς του Αλέξη Τσίπρα σαν πιο «κατάλληλος πρωθυπουργός». Γι’ αυτό από εδώ και πέρα ό,τι «δημοφιλές» ή επικοινωνιακά χρήσιμο κάνει η συγκυβέρνηση, θα το χρεώνεται στα ΜΜΕ προσωπικά ο «καταλληλότερος για πρωθυπουργός» ώστε να δυναμώσει το image του. Αυτό όμως ήδη προκαλεί μεγάλο πρόβλημα στις σχέσεις με τον κ. Βενιζέλο που δημοσκοπικά βυθίζεται μαζί με το άλλοτε κραταιό κόμμα που έχει χρεωθεί (μετά από πολλές προσπάθειες και επειδή το ήθελε πάρα πολύ). Ήδη ο βουλευτής και Διευθυντής Επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Καρύδης επιτέθηκε με σφοδρότητα στη ΝΔ η οποία, όπως λέει «δεν διστάζει να εκθέτει και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, εμφανίζοντάς τον να υιοθετεί πρακτικές Μαυρογιαλούρου».
Αυτά είναι δείγματα μεγάλης νευρικότητας τις πρώτες κιόλας ώρες της προεκλογικής περιόδου που ήδη διανύουμε. Και είναι λογικό. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όσο και αν έχουν πια καταγραφεί στο μυαλό των ψηφοφόρων σαν «πασοκονουδού», παραμένουν δύο κόμματα – και το ένα διεκδικεί ψήφους από το άλλο. Η «διάσπαση» λοιπόν στην προεκλογική περίοδο, ακόμα και αν δεν γίνει επίσημα (με πτώση της «συγκυβέρνησης») θα γίνει ανεπίσημα. Το ένα κόμμα θα κάνει ό,τι μπορεί για ν’ αρπάξει τις ψήφους που νοιώθει ότι δικαιούται από τον «παρτενέρ» του. Και το φυσικό επακόλουθο θα είναι ένα πολιτικό «μαλλιοτράβηγμα» μπροστά στις κάμερες και εδώ στο διαδίκτυο που, αν θέλετε την γνώμη μου, δεν θα ωφελήσει κανένα από τα δύο «πρώην μεγάλα κόμματα» που, συγχρόνως, θα «συγκυβερνούν».
Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως είναι λογικό θα βγει και πάλι κερδισμένος από την «διάσπαση» αυτή της συγκυβέρνησης, ακόμα και αν δεν κάνει ή δεν υποσχεθεί τίποτα προεκλογικά. Το εκλογικό σώμα δεν έχει που αλλού να πάει για να συναντήσει διψήφιο ποσοστό – θα πάει λοιπόν εκεί που πάει πάντα : Στην παράσταση νίκης. Εκεί που λέγεται ή ακούγεται ή είναι φανερό ότι θα κάτσει η μπίλια της εξουσίας και του πρώτου κόμματος, του «ρυθμιστή». Πάλι στον ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή.
Εκτός πια αν αποφασίσουν οι δύο κάποτε ορκισμένοι εχθροί να συνάψουν μόνιμη σχέση και το «Πασοκονουδού» γίνει ένα κόμμα, ελπίζοντας ότι ένας συνδυασμός «σοσιαλισμού» αλά ΠΑΣΟΚ και «(νέο-παλαιο)φιλελευθερισμού» αλά ΝΔ, θα οδηγήσει το πολιτικό προσωπικό στην διέξοδο που απελπισμένα αναζητεί μέσα στο αδιέξοδό του.
Στις δημοσκοπήσεις, κρυφές και φανερές, ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται παντού στην Ελλάδα, με μεγαλύτερη ή μικρότερη διαφορά. Το μόνο «χαρτί» της συγκυβέρνησης είναι ο Αντώνης Σαμαράς που προηγείται σαφώς του Αλέξη Τσίπρα σαν πιο «κατάλληλος πρωθυπουργός». Γι’ αυτό από εδώ και πέρα ό,τι «δημοφιλές» ή επικοινωνιακά χρήσιμο κάνει η συγκυβέρνηση, θα το χρεώνεται στα ΜΜΕ προσωπικά ο «καταλληλότερος για πρωθυπουργός» ώστε να δυναμώσει το image του. Αυτό όμως ήδη προκαλεί μεγάλο πρόβλημα στις σχέσεις με τον κ. Βενιζέλο που δημοσκοπικά βυθίζεται μαζί με το άλλοτε κραταιό κόμμα που έχει χρεωθεί (μετά από πολλές προσπάθειες και επειδή το ήθελε πάρα πολύ). Ήδη ο βουλευτής και Διευθυντής Επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Καρύδης επιτέθηκε με σφοδρότητα στη ΝΔ η οποία, όπως λέει «δεν διστάζει να εκθέτει και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, εμφανίζοντάς τον να υιοθετεί πρακτικές Μαυρογιαλούρου».
Αυτά είναι δείγματα μεγάλης νευρικότητας τις πρώτες κιόλας ώρες της προεκλογικής περιόδου που ήδη διανύουμε. Και είναι λογικό. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όσο και αν έχουν πια καταγραφεί στο μυαλό των ψηφοφόρων σαν «πασοκονουδού», παραμένουν δύο κόμματα – και το ένα διεκδικεί ψήφους από το άλλο. Η «διάσπαση» λοιπόν στην προεκλογική περίοδο, ακόμα και αν δεν γίνει επίσημα (με πτώση της «συγκυβέρνησης») θα γίνει ανεπίσημα. Το ένα κόμμα θα κάνει ό,τι μπορεί για ν’ αρπάξει τις ψήφους που νοιώθει ότι δικαιούται από τον «παρτενέρ» του. Και το φυσικό επακόλουθο θα είναι ένα πολιτικό «μαλλιοτράβηγμα» μπροστά στις κάμερες και εδώ στο διαδίκτυο που, αν θέλετε την γνώμη μου, δεν θα ωφελήσει κανένα από τα δύο «πρώην μεγάλα κόμματα» που, συγχρόνως, θα «συγκυβερνούν».
Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως είναι λογικό θα βγει και πάλι κερδισμένος από την «διάσπαση» αυτή της συγκυβέρνησης, ακόμα και αν δεν κάνει ή δεν υποσχεθεί τίποτα προεκλογικά. Το εκλογικό σώμα δεν έχει που αλλού να πάει για να συναντήσει διψήφιο ποσοστό – θα πάει λοιπόν εκεί που πάει πάντα : Στην παράσταση νίκης. Εκεί που λέγεται ή ακούγεται ή είναι φανερό ότι θα κάτσει η μπίλια της εξουσίας και του πρώτου κόμματος, του «ρυθμιστή». Πάλι στον ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή.
Εκτός πια αν αποφασίσουν οι δύο κάποτε ορκισμένοι εχθροί να συνάψουν μόνιμη σχέση και το «Πασοκονουδού» γίνει ένα κόμμα, ελπίζοντας ότι ένας συνδυασμός «σοσιαλισμού» αλά ΠΑΣΟΚ και «(νέο-παλαιο)φιλελευθερισμού» αλά ΝΔ, θα οδηγήσει το πολιτικό προσωπικό στην διέξοδο που απελπισμένα αναζητεί μέσα στο αδιέξοδό του.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου