Άνεμος Αντίστασης....

Του Θάνου Αθανασιάδη...

Η ανάλυση που ακολουθεί είναι αμιγώς πολιτική.Αφορά στα πεπραγμένα των ημερών, των πολιτών, των κομμάτων.

 

Αφορά, τόσο στην εκτίμηση των αποτελεσμάτων των Αυτοδιοικητικών Εκλογών, όσο και στην εκτίμηση των αποτελεσμάτων των Ευρωεκλογών του 2014.

 

Δεν είναι πρόχειρη, έλκει όμως, κατ' αρχήν, τα συμπεράσματά της από τη στάση ενός ανθρώπου.

 

Και εξάγει συμπεράσματα από τη στάση του Ελληνικού Λαού απέναντι σε αυτόν τον άνθρωπο.

 

Ο Μανώλης Γλέζος είναι γνωστός στο πανελλήνιο από την αντιπαράθεσή του προς τη γερμανική επικυριαρχία, στους παλαιότερους δε περισσότερο για το κατέβασμα της γερμανικής σημαίας κατά το Β' Π.Π. 

 

92 ετών άνθρωπος, πώς να τα καταφέρει;

Πού να βρει ικμάδα, έστω, δύναμης, να σταθεί κόντρα στο θεριό;

Ποιον στέλνει ο Ελληνικός Λαός στο Ευρωκοινοβούλιο; Τον παππού; Γιατί;

Τι σημαίνει "Γλέζος στην Ευρωβουλή";

 

Η συνέχεια είναι "χωριάτικη". 

Αυτό λένε οι άνθρωποι στα καφενεία.

Αυτό συζητούν οι νοικοκυρές στα παντοπωλεία.

Αυτό λέει το οικοδομικό συνεργείο στο μεσημεριάτικο διάλειμμα.

Αυτό κουβεντιάζουν οι ψαράδες μεταξύ τους, όσο δεν τσιμπάει.

Αυτό ψιθυρίζεται στα έδρανα της υπεράσπισης και της πολιτικής αγωγής στα δικαστήρια, ανάμεσα στους δικηγόρους.

Αυτό ομολογούν οι υπάλληλοι στις δημόσιες υπηρεσίες.

Αυτό σκέπτονται οι μπαρμπάδες στα κουρεία και κάνουν γκριμάτσες χαράς, δυσκολεύοντας τον άνθρωπο με το ψαλίδι στο σβέρκο τους.

Αυτό λένε οι γιατροί με τους νοσηλευτές στους ασθενείς στο επισκεπτήριο.

" 'Άντε, βρε, δεν παθαίνεις τίποτε, για δες το Γλέζο, που έχει περάσει δέκα φορές τα δικά σου!" 

 

Αυτό λέει ο Αλέξης ο Τσίπρας, πριν μπει να μιλήσει στη Βουλή:

"Να τα πω σαν το Γλέζο".

 

Με ακατάβλητο πάθος.

Με κοινωνική συναίσθηση.

Με φωνή δικαίου.

Με ιστορική αλήθεια.

Με νομικά επιχειρήματα.

Με αξιοπρεπή εντιμότητα.

Με αδήριτη ντομπροσύνη.

 

Ο Ελληνικός Λαός ψήφισε Γλέζο, για να πει αυτός στην Ευρωβουλή, για όλους εμάς, αυτά που ο ίδιος ο λαός φοβάται να πει.

 

Επειδή ο λαός δεν είναι ήρωας, φοβάται πολύ.

Κι ας πεινάει.

Κι ας μην έχει ρεύμα.

Κι ας μην έχει σχολεία.

Κι ας πεθαίνει σε διαδρόμους νοσοκομείων.

Κι ας μην έχει δουλειά.

Κι ας έχει αποδειχθεί αυτός ο λαός κατώτερος των περιστάσεων.

 

Αυτό βλέπει ο κύριος Πρωθυπουργός και ο Αντιπρόεδρος της εδώ Κυβερνήσεως και αρνούνται τις εκλογές. 

Οι δεύτεροι και οι τέταρτοι αρνούνται στους πρώτους.

Οι εξαφανισμένοι ΔΗΜΑΡίτες συστρέφονται και αναζητούν κονάκι και φαγάκι εκεί κοντά.

Αυτό βλέπουν οι Ευρωπαίοι και αρνούνται αυτό που λένε οι εφημερίδες τους.

Αυτό βλέπουν οι Άγγλοι και τους λένε "ευρωσκεπτικιστές".

Δεν είναι κομμουνιστές, ούτε αντεξουσιαστές με κουκούλες, οι Άγγλοι.

 

Την ενωμένη Ευρώπη και την κατάντια της βλέπουν και δεν επιθυμούν να κάνει κουμάντο στη χώρα τους.

 

Ένας άνθρωπος θα τα πει όλα αυτά, εκεί στο άντρο της κυριαρχίας των πλουσίων.

 

Και ιδού η κατακλείδα αυτής της πολιτικής ανάλυσης:

Οι Έλληνες δεν επιθυμούν η ενωμένη Ευρώπη να καταστεί τάφος ενός λαού.

Απαιτείτο μια γενναία φωνή να μιλήσει εξ ονόματος όλων.

 

Η φωνή βρέθηκε.