Του Γιώργου Σταματόπουλου, απο την Εφημεριδα των Συντακτων...
Ο χρόνος επιτρέπει στον καθένα να μη φανεί μεγαλορρήμων όταν αποκαλεί
τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ιστορική. Αυτό μέσα στο συρρικνωμένο πολιτικό
πλαίσιο είναι αληθές. Τι σημαίνει Αριστερά σήμερα είναι μια άλλη
(πονεμένη) ιστορία. Μένει να φανεί κατά πόσο η νίκη αυτή θα έχει
διείσδυση σε μια κοινωνία που όσο πάει γίνεται πιο συντηρητική
ή σε μια Ευρώπη οι χώρες της οποίας πέταξαν το κοινωνικό τους πρόσωπο και βαδίζουν ολοταχώς όπου τους καθοδηγεί η ριζωμένη άρχουσα τάξη της, σε ακροδεξιά δηλαδή ή και ολοκληρωτικά ακόμη κυβερνητικά μορφώματα.
Πάντως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κοντά στο να πείσει το εκλογικό σώμα ότι είναι η επόμενη κυβέρνηση. Η νίκη του είναι πραγματικά μεγάλη εάν αναλογιστεί κανείς πόσοι υποστηρίζουν με νύχια και με δόντια τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα [συγγενολόι, διορισμένοι, εργολάβοι και λογής διαπλεκόμενοι που φοβούνται ότι αν έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσουν τα προνόμιά τους και ό,τι ωφελιμιστικό απορρέει (πολλά!) από τη σχέση τους με τους κυβερνώντες και τους παρατρεχάμενους αυτών].
Είχαν γούστο τα παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας: «Σιγά τη νίκη», έλεγαν και ξαναματάλεγαν στους νικητές, «πού είναι η ανατροπή που λέγατε;». Στο πνεύμα ακριβώς του πρωθυπουργού, του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και των υπουργικών (και άλλων) στελεχών. Ούτε μια λέξη δεν είπαν για τα αδιόρθωτα χάλια της χώρας, για τα οποία είναι οι ακραιφνείς υπεύθυνοι, ούτε ένας υπαινιγμός έστω για τα ποσοστά του νεοναζιστικού μορφώματος ή για το κατασκευασμένο στο γυαλί της τηλεόρασης και της λάιτ δημοκρατίας κόμμα του Ποταμιού. Δεν τους νοιάζουν όλα αυτά τα επικίνδυνα φαινόμενα, «καίγονται» μόνο να μη φανεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ικανός να νικήσει το κατεστημένο (τους) και να κυβερνήσει.
Με όλα τα μέσα δικά του και τους φανατικούς του υποστηρικτές, το κατεστημένο υπέστη δεινή ήττα· άρχισε ήδη να ακούει το τρίξιμο από το πριόνισμα της εξουσίας του. Παρά τη μεγάλη του στροφή προς τη συντήρηση ο ελληνικός λαός (μεγάλο κομμάτι αυτού, εννοείται) φαίνεται να απελευθερώνεται από τον φόβο και τα ψεύδη των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων.
Αυτό είναι μια καλή αρχή· προοιωνίζεται απελευθέρωση ακόμη μεγαλύτερων κοινωνικών ομάδων εάν και εφ’ όσον η Αριστερά δείξει καθαρά το κοινωνικό της πρόγραμμα, εάν πείσει και τους πιο δύσπιστους ότι μπορεί να σταματήσει τη λαίλαπα των μνημονίων και να εγχαράξει νέους δρόμους οικονομικής ανάπτυξης, δρόμους που θα κληθεί να διανοίξει η ίδια η κοινωνία, σε συνεργασία με ένα κοινωνικό, κυβερνητικό σχήμα.
Ωστε, ναι: ιστορική νίκη.
gstamatopoulos@efsyn.gr
ή σε μια Ευρώπη οι χώρες της οποίας πέταξαν το κοινωνικό τους πρόσωπο και βαδίζουν ολοταχώς όπου τους καθοδηγεί η ριζωμένη άρχουσα τάξη της, σε ακροδεξιά δηλαδή ή και ολοκληρωτικά ακόμη κυβερνητικά μορφώματα.
Πάντως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κοντά στο να πείσει το εκλογικό σώμα ότι είναι η επόμενη κυβέρνηση. Η νίκη του είναι πραγματικά μεγάλη εάν αναλογιστεί κανείς πόσοι υποστηρίζουν με νύχια και με δόντια τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα [συγγενολόι, διορισμένοι, εργολάβοι και λογής διαπλεκόμενοι που φοβούνται ότι αν έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσουν τα προνόμιά τους και ό,τι ωφελιμιστικό απορρέει (πολλά!) από τη σχέση τους με τους κυβερνώντες και τους παρατρεχάμενους αυτών].
Είχαν γούστο τα παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας: «Σιγά τη νίκη», έλεγαν και ξαναματάλεγαν στους νικητές, «πού είναι η ανατροπή που λέγατε;». Στο πνεύμα ακριβώς του πρωθυπουργού, του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και των υπουργικών (και άλλων) στελεχών. Ούτε μια λέξη δεν είπαν για τα αδιόρθωτα χάλια της χώρας, για τα οποία είναι οι ακραιφνείς υπεύθυνοι, ούτε ένας υπαινιγμός έστω για τα ποσοστά του νεοναζιστικού μορφώματος ή για το κατασκευασμένο στο γυαλί της τηλεόρασης και της λάιτ δημοκρατίας κόμμα του Ποταμιού. Δεν τους νοιάζουν όλα αυτά τα επικίνδυνα φαινόμενα, «καίγονται» μόνο να μη φανεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ικανός να νικήσει το κατεστημένο (τους) και να κυβερνήσει.
Με όλα τα μέσα δικά του και τους φανατικούς του υποστηρικτές, το κατεστημένο υπέστη δεινή ήττα· άρχισε ήδη να ακούει το τρίξιμο από το πριόνισμα της εξουσίας του. Παρά τη μεγάλη του στροφή προς τη συντήρηση ο ελληνικός λαός (μεγάλο κομμάτι αυτού, εννοείται) φαίνεται να απελευθερώνεται από τον φόβο και τα ψεύδη των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων.
Αυτό είναι μια καλή αρχή· προοιωνίζεται απελευθέρωση ακόμη μεγαλύτερων κοινωνικών ομάδων εάν και εφ’ όσον η Αριστερά δείξει καθαρά το κοινωνικό της πρόγραμμα, εάν πείσει και τους πιο δύσπιστους ότι μπορεί να σταματήσει τη λαίλαπα των μνημονίων και να εγχαράξει νέους δρόμους οικονομικής ανάπτυξης, δρόμους που θα κληθεί να διανοίξει η ίδια η κοινωνία, σε συνεργασία με ένα κοινωνικό, κυβερνητικό σχήμα.
Ωστε, ναι: ιστορική νίκη.
gstamatopoulos@efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου