Ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς στη Μεταπολίτευση;

Ευθύμης Τσιλικίδης,  Ερανιστής...

Και πάλι στην επικαιρότητα αυτή η απίστευτη ιστορική διαστρέβλωση, ενόψει ευρωεκλογών. Σύμφωνα με τον κεντρικό άξονα του «επιχειρήματος», Αριστερά = κρατισμός, Κρατισμός = διαφθορά, άρα Διαφθορά = Αριστερά και, τέλος, φυσικά, Διαφθορά = Αριστερά = ΣΥΡΙΖΑ.

Με αυτό το απίστευτο λογικό άλμα, παπαγαλάκια του ιδεολογικού τομέα της συγκυβέρνησης προσπαθούν στα διάφορα ΜΜΕ να απαλλάξουν το δικομματισμό ΝΔ-ΠΑΣΟΚ 1974-2014 από τις πολιτικές του ευθύνες και να ισχυριστούν ότι είχαμε, δήθεν, ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς στη χώρα, όσο και αν οι εκλεγμένες κυβερνήσεις ήταν Νέα Δημοκρατία και ΠΑ.ΣΟ.Κ. με απόλυτη αυτοδυναμία και συνολικά ποσοστά του δικομματισμού άνω του 80%, στη χειρότερη περίπτωση.

Παραλείπουν βέβαια να μας πουν ότι:

α) η σοσιαλδημοκρατία ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ακριβώς Αριστερά (ακόμα και στην ιδρυτική διακήρυξη της 3^ης Σεπτέμβρη 1974 μόνον 3 φορές αναφέρεται η λέξη σοσιαλισμός)

β) η υπόλοιπη σοσιαλδημοκρατική Ευρώπη που έζησε με τον κρατισμό πραγματική ευημερία (η περίοδος 1950-70 χαρακτηρίζεται «χρυσή εποχή» από φιλελεύθερους ιστορικούς κι αυτό το γνωρίζουν καλύτερα απ’ όλους οι Έλληνες μετανάστες), καθόλου δεν έφτασε στα δικά μας επίπεδα διαφθοράς, άρα δεν είναι ιδεολογικό το ζήτημα

γ) το ελληνικό κομματικό κράτος υπέθαλψε αφ’ ενός τη φοροδιαφυγή και αφ’ ετέρου την εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών καθαρά για ψηφοθηρικούς λόγους. Έτσι συντηρήθηκε άλλωστε η ηγεμονία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ

δ) η αναξιοκρατία ήταν για πολύ καιρό βολική γιατί εξυπηρέτησε κομματικά και ιδιωτικά οφέλη των ελίτ, με το διορισμό στις υψηλές κρατικές θέσεις «έμπιστων» αξιωματούχων

ε) ο δικομματισμός προσπάθησε και τελικά κατάφερε να υποτάξει σε μεγάλο βαθμό τα συνδικάτα του δημόσιου τομέα ελέγχοντας την συνδικαλιστική ατζέντα

στ) ο συνδικαλισμός στον ιδιωτικό τομέα όπου η εργοδοσία αλώνισε και αλωνίζει ανεξέλεγκτα ήταν σχεδόν ανύπαρκτος με τα συμφέροντα των εργαζομένων ανυπεράσπιστα

ζ) ουδεμία σχέση έχει η Αριστερά με το Χρηματιστήριο, τις χρηματοπιστωτικές φούσκες, τα δομημένα ομόλογα, τα υποβρύχια και τα υπόλοιπα σκάνδαλα και σκανδαλάκια

ζ) ΚΥΡΙΩΣ, παραλείπουν να μας πουν τι ρόλο έπαιξε ακριβώς η «πανηγυρική είσοδος» στο ευρώ για την πραγματική ελληνική οικονομία, ποιοι την επέλεξαν και με τι όρους

η) ΕΠΙΣΗΣ, τέλος, δε μας λένε ΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ αποφάσισε τον κρατικό δανεισμό χωρίς όρια και κάτω από τη μύτη του ναρκωμένου από την καταναλωτική ηδονή απολιτικού λαού μας, τον οποίον και οδηγούσαν στα δάνεια της συμφοράς και στην παραπληροφόρηση της ψευδούς ευημερίας.

Όλες αυτές οι πολιτικές επιλογές έγιναν υπό την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς; Το όλο επιχείρημα είναι τουλάχιστον γελοίο. Μάλλον οι συγκεκριμένοι κύριοι οδηγούνται ξανά και ξανά σ’ αυτή τη σκόπιμη ιστορική διαστρέβλωση γιατί, εκτός από την απόσειση ευθυνών από τα πολιτικά στελέχη – ομοϊδεάτες τους, θέλουν να πείσουν όσους μπορούν ότι τα λαϊκά αιτήματα που διατυπώνονται από την Αριστερά και τους εργαζόμενους θα πρέπει να σιγήσουν.