Η στρατηγική των «Μαυρογιαλούρων»...

ΒΙΚΥ ΣΑΜΑΡΑ, απο την ελευθεροτυπια...

Ηενδιάμεση έκθεση του Γραφείου
Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, που περιγράφει ότι ανεξαρτήτως
Μνημονίου ή μη η χώρα θα παραμείνει ουσιαστικά υπό αυστηρή επιτήρηση για
πολλά ακόμη χρόνια, απλώς επιβεβαιώνει αυτό που από διαίσθηση
αντιλαμβάνονται οι πολίτες

και ομολογούν κατ' ιδίαν ακόμη και στελέχη
της Νέας Δημοκρατίας, ιδίως όσα παρακολουθούν στενά την ευρωπαϊκή
πολιτική.

Για το μέγαρο Μαξίμου, όμως, όποιος παραδέχεται αυτή την
πραγματικότητα είναι ή Συριζαίος ή εχθρός της πατρίδας ή και τα δύο.
Εγκλωβισμένη στην προεκλογική μαυρογιαλούρικης λογικής στρατηγική
«τρόικα τέλος», η κυβέρνηση δεν μπορεί να πει την αλήθεια, ότι δηλαδή
ακόμη και εάν της βγει ο σχεδιασμός των επόμενων μηνών (αποφύγει τα νέα
μέτρα πριν από τις ευρωεκλογές και πάρει την πολυπόθητη υπόσχεση για
ελάφρυνση του χρέους), το φως στο βάθος του τούνελ, εάν υπάρχει, είναι
ακόμη πολύ μακριά. Ο σχεδιασμός αυτός, άλλωστε, πάσχει ακριβώς γιατί
έχει χαραχθεί με ορίζοντα την ημέρα των εκλογών, όχι την επόμενη ημέρα.
Ετσι, αντί για την αλήθεια, προτιμούν τις υποσχέσεις.






Οπως διαβεβαίωναν ότι δεν θα γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο και ας είχαν βάλει την υπογραφή τους προ πολλού στο Μνημόνιο.




Οπως υποτίθεται ότι θα έφευγαν μόνον οι «σκάρτοι» όταν τελικά
παραδέχθηκαν πως θα γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο, αλλά, φαίνεται, σε
ολόκληρο υπουργείο Οικονομικών οι μόνοι περιττοί, τα μόνα «βύσματα», οι
μόνοι σκάρτοι ήταν οι... καθαρίστριες. Δεν βρήκε ο Γιάννης Στουρνάρας
κανέναν άλλο άχρηστο στην οδό Νίκης για να τον στείλει στη λίστα του
υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Και εδώ κρύβεται και το πραγματικό
πρόβλημα της χώρας, που δεν είναι το Μνημόνιο· είναι ότι με Μνημόνιο ή
χωρίς, καμία διάθεση δεν υπάρχει στον πολιτικό κόσμο της χώρας για
πραγματική αλλαγή. Αντίθετα, ο διαχωρισμός στα «δικά μας τα παιδιά» και
τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού έχει γίνει ακόμη πιο έντονος στα μυαλά των
εχόντων την εξουσία και μετά μανίας αγωνιζομένων να την κρατήσουν. Σαν
να μην ήρθε ποτέ η κρίση, συνεχίζουν το μοίρασμα θέσεων στο κράτος
(πάντα στους γνωστούς «αντικρατιστές» που παραδόξως δεν έχουν εργαστεί
ποτέ στον ιδιωτικό τομέα) και την προστασία των «ημετέρων» (που όμως δεν
είναι συντεχνίες).




Την ίδια ώρα τα συνήθη υποζύγια εξακολουθούν να πληρώνουν τα
σπασμένα μιας αδιέξοδης φοροεισπρακτικής πολιτικής και, παρά τις
κλασικές μεγαλοστομίες περί πάταξης της φοροδιαφυγής, ακόμη και οι
νομοταγείς φορολογούμενοι (τα προαναφερθέντα υποζύγια) δεν μπορούν να
εξυπηρετηθούν από ένα κράτος το οποίο βγάζει ανακοινώσεις χωρίς να έχει
κάνει τον κόπο να ρωτήσει τις υπηρεσίες εάν όσα ανακοινώνει μπορούν να
εφαρμοστούν.




Και με την ευκαιρία, με τρίτο Μνημόνιο και νέα μέτρα ύψους 6
δισ. ευρώ ante portas, καλύτερα να συζητάμε για τρομοκρατία ή εάν
πιστεύει στον Θεό ο Τσίπρας. Εδώ που τα λέμε, βέβαια, ένα ευχέλαιο, ένας
αγιασμός, ένας εξορκισμός, βρε αδερφέ, δεν θα ήταν καθόλου κακή ιδέα
εδώ που έχουμε φτάσει. Απεταξάμην το Μνημόνιο και τας παραφυάδας αυτού.






v.samara@eleftherotypia.net