Ωρα να κληθούν και πρωθυπουργοί...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ, απο την Ελευθεροτυπια... 

«Στο σύνολο των εξοπλισμών 1996-2006 κάθε Ελληνας επιβαρύνθηκε με 60.000 ευρώ, περίπου. Αυτή είναι η βαριά κληρονομιά, που αφήνουμε στις επόμενες γενιές, για να μας
καταριούνται...» ΚΩΝ. Π. ΦΡΑΓΚΟΣ «Η λεηλασία της Αμυνας».

Πλησιάζει, αν δεν ήρθε ήδη και μάλιστα με αδικαιολόγητη
καθυστέρηση, το πλήρωμα του χρόνου: στις ανακρίσεις για τα εξοπλιστικά,
όπου, επιτέλους, διαφαίνονται ελπιδοφόρα ρήγματα στην ομερτά της
μαφιόζικης συνενοχής, να κληθούν ως μάρτυρες (προς το παρόν) όχι μόνον
οι διατελέσαντες υπουργοί Εθνικής Αμυνας, αλλά και οι πρωθυπουργοί.
Τουλάχιστον μετά το 1996. Δηλαδή, μετά τα Ιμια: Το μέγα και παραλίγο
μοιραίο φιάσκο της αισχύνης, που αποκάλυψε παραστατικά πόσο επικίνδυνα
ανίκανη ήταν η πολιτική μας ηγεσία και πόσο ανησυχητικά τρωτή η άμυνά
μας - πάρα τους υπέρογκους εξοπλισμούς. Φιάσκο, που αντί να σημάνει
συναγερμό και να μας ταρακουνήσει αφυπνιστικά, αποτέλεσε το άλλοθι για
την πιο ξέφρενη κούρσα εξοπλισμών επί μία δεκαετία που επέτρεψε σε
αδίστακτους πατριδοκάπηλους, πολιτικούς και ενστόλους να θησαυρίσουν
ανενδοίαστα υπονομεύοντας και την εθνική μας άμυνα και την εθνική
οικονομία.

«Η λεηλασία της Αμυνας» είναι ακριβώς ο τίτλος του βιβλίου που
αποκαλύπτει πληρέστερα αυτό το χωρίς προηγούμενο πλιάτσικο.
Ενα βοήθημα
προβληματισμού για κάθε συνειδητό πολίτη, χρησιμότατο για όσους κυρίως
ασχολούνται με το βόρβορο των εξοπλιστικών - με πρώτους τους ανακριτές.
Συγγραφέας του ο στρατηγός ε.α. Κων. Π. Φράγκος, που διετέλεσε
διευθυντής του Στρατιωτικού Γραφείου των πρώην υπουργών Εθνικής Αμυνας
Γιάννη Χαραλαμπόπουλου και Γιάννη Βαρβιτσιώτη. Με σπουδές στη Σορβόνη
για την Πολιτική Αμυνα και πολυγραφότατος (βιβλία και μακρόχρονη
ελευθερόστομη και τεκμηριωμένα αποκαλυπτική αρθρογραφία σε αθηναϊκές
εφημερίδες) ο στρατηγός Φράγκος θεωρείται ως ο πιο έγκυρος και τολμητίας
αμυντικός αναλυτής και πάντως είναι -κατά τον Γ. Βαρβιτσιώτη- «ο πρώτος
που έφερε στο φως τις φοβερές ατασθαλίες των εξοπλισμών 1996-2004...».

Θυμόμαστε υποθέτω (κι αν όχι, μας τη θυμίζει στο βιβλίο του ο
στρατηγός Φράγκος) την εντυπωσιακή εικόνα από τη Βουλή που έκανε πολλούς
να πιστέψουν τότε ότι άλλαζε σελίδα η νεοελληνική ιστορία: 12 Μαΐου
2004. Στο βήμα, για τις προγραμματικές δηλώσεις, ο Κώστας Καραμανλής να
αποκαλεί «αρχιερέα της διαπλοκής» τον Κώστα Σημίτη, πρωθυπουργό «της
οκταετίας των μεγάλων σκανδάλων» (χρηματιστήριο, κτηματολόγιο και πάνω
απ' όλα εξοπλιστικά). Για του λόγου το αληθές να κραδαίνει και φακέλους
με τα τεκμήρια...

Λίγες μέρες πριν είχε προκαλέσει μεγάλο ντόρο η καταγγελία του
Καραμανλή για τους (και καναλάρχες) «νταβατζήδες». Και η διαβεβαίωσή του
ότι θα διέλυε τα εξωθεσμικά παράκεντρα εξουσίας.

Λίγες εβδομάδες μετά, προσωπικά πανηγύριζα σ' αυτές τις ίδιες
στήλες της «Ε» διότι επικεφαλής της νεότευκτης στο Πεντάγωνο Γενικής
Γραμματείας Εξοπλισμών είχε τεθεί ο άτεγκτος πρώην εισαγγελέας Γ.
Ζορμπάς: ο πρώτος που έριξε φως στη διαχρονική πηγή των μεγάλων
σκανδάλων Siemens. Και ο μόνος που τόλμησε να προτείνει την παραπομπή
για κακούργημα (και) του ποινικά ανέγγιχτου, με μόνιμη εύγλωττη ασυλία,
Σωκράτη Κόκκαλη για το μέγα και διακομματικό σκάνδαλο του ΟΤΕ
(συμβαλλόμενοι από τη μία η κοινοπραξία Siemens-Intracom και από την
άλλη σύμπασα η... πολιτική ηγεσία, στα τέλη της δεκαετίας του '80...).

Ούτε δύο χρόνια δεν κράτησε, φευ, το κλίμα καθαρτήριας ευημερίας. Ξαφνικά η ατμόσφαιρα άλλαξε άρδην:

Οι «νταβατζήδες» συνέχισαν απερίσπαστοι τη δουλειά τους. Η
Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τις σκανδαλώδεις προμήθειες ρωσικών
οπλικών συστημάτων καρκινοβάτησε επί μήνες και ετελεύτησε άκαρπη το βίο
της, αφού ευτέλισε τα σημαντικά πορίσματα του ευσυνείδητου ανακριτή Π.
Αθανασίου. Και ανέδειξε δύο ταλέντα: το γνωστότατο άλλωστε του Ευάγγ.
Βενιζέλου, ως πυλώνα πλέον υπεράσπισης των υπόλογων υπουργών του ΠΑΣΟΚ,
και του τραγικού προέδρου της Γ. Τραγάκη.


Ο τελευταίος, συνεντευξιαζόμενος εσχάτως (με την «Ε» και με τον
Ν. Χατζηνικολάου στο STAR) ισχυρίστηκε αυτάρεσκα ότι η Εξεταστική
Επιτροπή παρήγαγε έργο («ταυτοποίησε» τάχα την ενοχή Τσοχατζόπουλου και
«άγγιξε» τον Γιάννο Παπαντωνίου...). Αλλά δεν είχε απάντηση στο εύλογο
ερώτημα «τότε γιατί σταμάτησε;». Τι να πει ο τάλας; Οτι υπήρξε «βοηθός
νεκροθάφτη», όπως τον χαρακτηρίζει ο στρατηγός Φράγκος; Η κάθαρση
ξαφνικά παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες. Μια ατμόσφαιρα
συγκαλυπτικής συναίνεσης βάρυνε στο πολιτικό κλίμα. Οι παραγραφές
υπουργικών ευθυνών (με το άθλιο και σε σκόπιμα διαρκή ισχύ άρθρο 86 του
Συντάγματος) διαδέχονται η μία την άλλη. Σε θεαματική κωλοτούμπα ο Κ.
Καραμανλής έκανε στροφή 180 μοιρών. Φοβήθηκε; Εκβιάστηκε; Απειλήθηκε;
Γεγονός είναι ότι υποτάχθηκε στην ομερτά, που ρήμαξε τον τόπο επί
δεκαετίες...

«Ενώ ονόμαζε τον Σημίτη Αρχιερέα της Διαπλοκής, αυτός κατέληξε
Πάπας της Συγκάλυψης», γράφει στο βιβλίο του ο στρατηγός Κων. Φράγκος.
Και διερωτάται:

«Ποιος είναι χειρότερος; Ο Σημίτης που επέτρεπε το όργιο (των
εξοπλιστικών σκανδάλων) ή ο Καραμανλής, που το άφησε ατιμώρητο και έτσι
καθιέρωσε την αρπαχτή, τη μίζα και την απάτη ως πρακτική της εξουσίας;»

Αφού οι δυο τους επιμένουν να σιωπούν, προκλητικά και
προσβλητικά γι' αυτόν τον καθημαγμένο λαό, που τον κυβέρνησαν 13
ολόκληρα χρόνια, ας αναζητήσουν κι αυτή την απάντηση οι ανακριτές, που
φαίνεται ότι ευτυχώς διαθέτουν αρχές, συνείδηση και σθένος. Ας τους
καλέσουν, λοιπόν, το ταχύτερο ως ουσιώδεις μάρτυρες. Και, μαζί τους, τον
μη εξαιρετέο (κι όχι μόνο λόγω υποβρυχίων) Ευ. Βενιζέλο, που επιπλέει
ακόμη πολιτικά, με τα σωσίβια που ανταλλάσσουν με τον Αντ. Σαμαρά -
ώσπου να πιάσουν και οι δύο πάτο...