Αφήστε τους Ελληνες να δουλέψουν!

του κ. Νικου Ξυδακη...

Τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επιβεβαιώνουν ό,τι σωρεύει η
καθημερινή εμπειρία: το ρεύμα μετανάστευσης αυξάνεται εντυπωσιακά. Από
το 2009 έως το 2011, η μετανάστευση Ελλήνων προς χώρες της Ευρωπαϊκής
Ενωσης αυξήθηκε κατά 170%. Το 2012, ένας στους τέσσερις Ελληνες
επιθυμούσε να μεταναστεύσει μόνιμα, το 4% το σχεδίαζε για τον επόμενο χρόνο.

Μόνο στη Γερμανία, την τελευταία τριετία μετανάστευσαν 25.000
Ελληνες, πολλοί εκ των οποίων είναι γιατροί, μηχανικοί, εκπαιδευμένοι
επιστήμονες και επαγγελματίες. Προ μηνών υπουργός του κρατιδίου Β.
Ρηνανίας – Βεστφαλίας μου περιέγραφε την κατάσταση στην κοιλάδα του
Ρουρ, την βιομηχανική καρδιά της Γερμανίας· πώς προσπαθούν να κάνουν πιο
άνετη και ενδιαφέρουσα τη ζωή στις κωμοπόλεις της περιοχής για να
προσελκύσουν εργαζόμενους στη βιομηχανία. Θέλουμε πολύ να έρθουν
τεχνικοί απ’ όλη την Ευρώπη, η Γερμανία αντιμετωπίζει οξύ δημογραφικό
πρόβλημα, ο πληθυσμός της γερνάει. Παρατήρησα ότι πολλοί νέοι Ελληνες
αναζητούν εργασία στη Γερμανία, ιδίως οι πολυπροσοντούχοι επιστήμονες.
Αχ, θέλουμε πολύ να έρθουν! απάντησε. Και η επίσης γερασμένη Ελλάδα, με
το τρύπιο ασφαλιστικό σύστημα, τι θ’ απογίνει; ρώτησα. Εχετε δίκιο, αλλά
τι να κάνουμε; Κι εμείς τους χρειαζόμαστε πολύ, απάντησε. Ηταν
ειλικρινής και ευγενέστατη. Εργαζόταν με θέρμη για το μέλλον της
πατρίδας της.


Σκέφτηκα αν συνειδητοποιούμε το μέγεθος της δημογραφικής καταστροφής,
την απειλή εθνικού μαρασμού που ορθώνεται μπροστά μας. Οι Ελληνες
μεταναστεύουν μαζικά για τρίτη φορά μέσα σε έναν κύκλο αιώνα: αρχές του
20ού αιώνα προς Αμερική, 1950-60 προς Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία,
δεκαετία 2010 προς πάσα κατεύθυνση. Την παρούσα φάση χαρακτηρίζει η φυγή
όχι ανειδίκευτων εργατών αγροτικής καταγωγής, αλλά επιστημόνων και
τεχνικών με πανεπιστημιακή εκπάιδευση, η οποία έχει πληρωθεί αδρά από
τις οικογένειες καταγωγής και το ελληνικό κράτος.

Επιπλέον, το brain drain διεξάγεται σε έδαφος σοβαρής από χρόνια
υπογεννητικότητας, προκληθείσας από άλλους κοινωνικούς παράγοντες, η
οποία όμως φαίνεται να επιδεινώνεται ραγδαία εξαιτίας της κατάρρευσης
των εισοδημάτων και της γενικευόμενης ανασφάλειας των μεσοστρωμάτων. Και
χειρότερα: η έκρηξη της ανεργίας φέρνει το ασφαλιστικό σύστημα ακόμη
πλησιέστερα στο σημείο μηδέν, στο μέτρο που οι εργαζόμενοι είναι πια
λιγότεροι από της μη εργαζόμενους. Οταν οι νέοι φεύγουν και όσοι μένουν
είναι εκτός εργασίας ή σε mini jobs, ποιοι θα πληρώσουν τις συντάξεις
των ηλικιωμένων και την περίθαλψη όλων;

Για να διακοπεί εγκαίρως αυτή η πολλαπλώς θανάσιμη αιμορραγία σε
εθνική-ιστορική κλίμακα, δεν αρκεί προφανώς να περιμένουμε να γεννηθούν
έξι-εφτά χιλιάδες θέσεις εργασίας, όταν και όπως θα αποφασίσουν κάποια
funds. Οι νέοι και οι άνεργοι πρέπει να οπλιστούν με κίνητρα,
διευκολύνσεις και ευκαιρίες για να μπουν τώρα, αμέσως, στην εργασία· σε
μεταβατικές δουλειές που θα οργανώσει το κράτος, ως μεγάλος εργοδότης
ανάγκης, αλλά και σε δουλειές που πρέπει να ξαναδημιουργηθούν επειγόντως
στη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, στο πεδίο που υπέστη το τρομερότερο
πλήγμα, στο πεδίο που προσφέρει το 85% των θέσεων εργασίας στην Ελλάδα.
Το ισχύον περιβάλλον της φοροεπιδρομής απαγορεύει σε οποιονδήποτε να
ανοίξει επιχείρηση ή να εργαστεί σαν ελευθεροεπαγγελματίας έντιμα. Με
27% φόρο από το πρώτο ευρώ, με 4.000 αναγκαστική ετήσια εισφορά ΤΕΒΕ,
και αβάσταχτο ΙΚΑ υπαλλήλων, κανείς δεν τολμά να σκεφτεί να ανοιχτεί στο
επιχειρείν· οι Ελληνες κάθονται αδρανείς, παγωμένοι, και φυτοζωούν με
συντάξεις γερόντων. Παγωμένοι γύρω από το ξόδι της Ελλάδας..