Καλοί οι ιδεαλισμοί, καλά τα ευχολόγια, καλή η
παροχολογία, καλές οι υποσχέσεις, καλός και ο λαϊκισμός της αριστεράς,
αλλά η γλώσσα των αριθμών λέει την αλήθεια και οι αριθμοί είναι
αμείλικτοι. Κάπως έτσι δεν τα λένε αυτοί οι ψυχροί ορθολογιστές που
έχουν αναλάβει να νοικοκυρέψουν τον τόπο;
Αριθμοί λοιπόν. Ας δούμε τη λογική που κρύβεται από πίσω.
Πριν από λίγο καιρό, άκουσα μια συνδικαλίστρια να
λέει: «Αν είναι να χυθεί το αίμα όλων των εργαζομένων, καλύτερα να χυθεί
το αίμα των μισών εργαζομένων». Να σωθούν οι μισοί πάνω στα πτώματα των
άλλων μισών. Λογικό. Ε;
Ελεγε, ας πούμε, ο Γιώργος Παπανδρέου, πρώην
πρωθυπουργός της χώρας, ότι στόχος είναι ένας εργαζόμενος ανά
οικογένεια. Ρεαλισμός. Ε;
Ο Κυριάκος ο Μητσοτάκης, υπουργός Διοικητικής
Μεταρρύθμισης, μιλώντας σήμερα για τους σε διαθεσιμότητα σχολικούς
φύλακους, που καλούνται βάσει υπουργικής απόφασης να καταθέσουν αιτήσεις
για να γίνουν βοηθοί θαλάμου, ανέφερε πως ένας στους τρεις θα βρει
δουλειά.
Δεν γνωρίζει τι θα γίνει μ’ εκείνους που δεν πληρούν τα
κριτήρια επιλογής και τελικά δεν θα προσληφθούν. Αλλά, ωστόσο, επέμεινε,
ένας στους τρεις, που μέχρι πρότινος εργάζονταν ως σχολικοί φύλακες και
ξαφνικά με κυβερνητική απόφαση τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, θα βρει
δουλειά. Μιλάμε για τρομερή επιτυχία. Πρώτα σας αφήνουμε (σχεδόν)
άνεργους και μετά προσφέρουμε δουλειά σε κάποιους από σας, για την
ακρίβεια στον έναν στους τρεις. Οσο για τους δύο στους τρεις; «Δεν
είμαι σε θέση να ανακοινώσω τι θα γίνει με τους υπόλοιπους. Ανάγκες
υπάρχουν αλλά πρέπει να λάβουμε υπόψη τη συνολική ροή των αιτημάτων.
Μέσα από μια περίπλοκη διαδικασία, να εξασφαλίσουμε ότι κανείς δεν
αδικείται».
Παράλληλα ο Κυριάκος ο Μητσοτάκης είναι πρόθυμος να
δώσει το καλό παράδειγμα, ως πολιτικός, στους πολίτες, μπας και
αντιληφθούν τα ζαγάρια ότι πρέπει να κάνουν θυσίες για το κοινό καλό:
Επανέφερε την πρότασή του για τη μείωση του αριθμού των βουλευτών. Σου
λέει, να, δες πολίτη που διαμαρτύρεσαι, δεν χάνεις μόνο εσύ τη δουλειά
σου, δεν μένεις μόνο εσύ στην απ’ έξω. Δεν μειώνονται μόνον οι δικές σου
θέσεις εργασίας, αλλα κι οι δικές μας, των βουλευτών.
Ξεχνάει όμως ο κατά τ’ άλλα συμπαθής Κυριάκος ότι η πολιτική δεν είν’ επάγγελμα.
Αλλά, θα μου πεις, ξέρει τι είναι «επάγγελμα»;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου