Ο εφιάλτης στο δρόμο προς τις ευρωεκλογές...

Νί­κος Τσα­γκρής, απο την Εποχη...

Και για τον ευρωσκεπτικισμό (που αναπτύσσεται ραγδαία προκαλώντας πανικό στην ευρωπαϊκή ηγεσία) φταίνε τα άκρα! Φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ! Και πάνω απ’ όλα φταίει ο Τσίπρας!..

Δυο - τρεις πο­λι­τι­κοί α­να­λυ­τές της πα­ρα­δο­σια­κής Δε­ξιάς, α­πό ε­κεί­νους που α­πέ­μει­ναν να βό­σκουν στα α­κρο­δε­ξιά βο­σκο­τό­πια της ση­με­ρι­νής, συρ­ρι­κνω­μέ­νης υ­πό –και α­πό– τον κ. Σα­μα­ρά Νέ­ας Δη­μο­κρα­τίας χτυ­πούν κα­μπα­νά­κια: «στις ευ­ρωε­κλο­γές του Μαΐου κρί­νε­ται η ί­δια η ύ­παρ­ξη της Νέ­ας Δη­μο­κρα­τίας». Η ο­ποία, «κα­θώς βα­δί­ζει προς τις κάλ­πες δε­μέ­νη στο γερ­μα­νι­κό ά­ξο­να, α­ντι­με­τω­πί­ζει το φά­σμα της διά­λυ­σης α­λά ΠΑ­ΣΟΚ». Φυ­σι­κά, «μια σύγ­χρο­νη Δε­ξιά δεν μπο­ρεί να εί­ναι α­ντιευ­ρω­παϊκή αλ­λά ο­φεί­λει να εμ­φο­ρεί­ται α­πό σκε­πτι­κι­σμό για την πο­ρεία της Ευ­ρώ­πης»…

Δε­ξιός ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμός; Όχι δα. Οι α­κρο­δε­ξιοί σύμ­βου­λοι, η μο­ντα­ζιέ­ρα, τα πα­πα­γα­λά­κια, χα­λά­νε ή­δη τον κό­σμο στις τη­λε­ο­πτι­κές συ­χνό­τη­τες και στα ερτ­ζια­νά: ναι, έρ­χε­ται μια πα­νευ­ρω­παϊκή έ­κρη­ξη ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμού, την βλέ­που­με, αλ­λά γι’ αυ­τήν δεν φταίει η Μέρ­κελ και ο Σόι­μπλε, δεν φταί­νε οι α­δυ­σώ­πη­τοι ευ­ρω­παϊκοί κα­νό­νες, δεν φταίει ο ά­κρα­τος οι­κο­νο­μι­σμός, η δι­κτα­το­ρία των α­γο­ρών, ο ρα­για­δι­σμός των κυ­βερ­νώ­ντων, τα μνη­μό­νια, η κα­τά­λυ­ση της Δη­μο­κρα­τίας και της α­νε­ξαρ­τη­σίας, η α­νερ­γία, η φτώ­χια, η δυ­στυ­χία. Φταί­νε τα ά­κρα! Φταίει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ! Και πά­νω απ’ ό­λα φταίει ο Τσί­πρας!..
 
Οι «ε­ξορ­κι­στές» και τα τσι­ρά­κια τους

 Από μια ά­πο­ψη δεν έ­χου­ν… ά­δι­κο: ο Αλέ­ξης Τσί­πρας, ως ο πρό­ε­δρος του Συ­να­σπι­σμού της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς (του ελ­λη­νι­κού κόμ­μα­τος της α­ξιω­μα­τι­κής α­ντι­πο­λί­τευ­σης που διεκ­δι­κεί με α­ξιώ­σεις την κυ­βερ­νη­τι­κή ε­ξου­σία) αλ­λά και ως ο υ­πο­ψή­φιος πρό­ε­δρος της Ευ­ρω­παϊκής Επι­τρο­πής (για λο­γα­ρια­σμό της Ευ­ρω­παϊκής Αρι­στε­ράς) εί­ναι ο βα­σι­κό­τε­ρος, ί­σως, εκ­φρα­στής του νέ­ου κύ­μα­τος ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμού που εν­δη­μεί και, διαρ­κώς α­να­πτύσ­σε­ται, στην κοι­νω­νία των ευ­ρω­παίων πο­λι­τών. Και α­να­γκά­ζει τους κρα­τού­ντες των Βρυ­ξελ­λών και τα πε­ρι­φε­ρεια­κά τσι­ρά­κια τους να ξορ­κί­ζουν αυ­τόν τον «τρο­μα­κτι­κό νέο ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμό» με γε­λοίους πο­λι­τι­κούς σου­σου­δι­σμούς:
- Βα­φτί­ζουν συλ­λή­βδην «α­κραία» και «λαϊκι­στι­κά»* τα κόμ­μα­τα που τον εκ­φρά­ζουν, α­πο­δί­δο­ντάς τους και την ευ­θύ­νη για αυ­τόν.
- Πα­ρα­βλέ­πουν, με το γνω­στό υ­περ­βάλ­λο­ντα στρου­θο­κα­μη­λι­σμό τους, ό­τι «αυ­τός ο τρο­μα­κτι­κός νέ­ος ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμός» δεν εί­ναι κομ­μα­τι­κός, αλ­λά κοι­νω­νι­κός. Ένας σκε­πτι­κι­σμός διά­χυ­τος στις κοι­νω­νίες των χω­ρών με­λών της Ε.Ε. που εκ­φρά­ζει τη βα­θειά κρί­ση ε­μπι­στο­σύ­νης των Ευ­ρω­παίων προς την η­γε­σία της Ε.Ε.
- Αντι­με­τω­πί­ζουν με υ­πε­ρο­ψία το γε­γο­νός ό­τι η συ­γκε­κρι­μέ­νη κρί­ση ε­μπι­στο­σύ­νης, στις συν­θή­κες της κα­ταρ­ρέ­ου­σας ευ­ρω­ζώ­νης παίρ­νει μορ­φή αμ­φι­σβή­τη­σης της δη­μο­κρα­τι­κής νο­μι­μο­ποίη­σης της Ευ­ρω­παϊκής Ένω­σης ως θε­σμού.

Ηγέ­τες σε ε­λεύ­θε­ρη πτώ­ση

Αλλά οι… ε­ξορ­κι­σμοί δεν πιά­νουν. Στο δρό­μο προς τις ευ­ρωε­κλο­γές, ο ε­φιάλ­της με­γα­λώ­νει κα­θώς ο ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμός δεν πε­ριο­ρί­ζε­ται στις χώ­ρες του ευ­ρω­παϊκού Νό­του, αλ­λά α­πλώ­νε­ται α­πό τη μια ά­κρη της Ευ­ρώ­πης ως την άλ­λη και διαρ­κώς με­γε­θύ­νε­ται: σύμ­φω­να με τε­λευ­ταίες με­τρή­σεις του ιν­στι­τού­του Gallup, στις χώ­ρες του Βορ­ρά –α­νε­ξάρ­τη­τα α­πό το εάν βρί­σκο­νται ε­ντός ή ε­κτός ευ­ρω­ζώ­νη – τα πο­σο­στά α­πο­δο­χής των η­γε­τών της ΕΕ έ­πε­σαν κα­τά 17 πο­σο­στιαίες μο­νά­δες στη Σουη­δία, κα­τά 14% στη Φιν­λαν­δία, κα­τά 11% στην Αυ­στρία και την Ολλαν­δία, 10% στη Δα­νία και 7% στη Βρε­τα­νία.
Στις χώ­ρες του ευ­ρω­παϊκού Νό­του, η αμ­φι­σβή­τη­ση της ευ­ρω­παϊκής η­γε­σίας (που εί­ναι και αμ­φι­σβή­τη­ση του συ­στή­μα­τος δια­χεί­ρι­σης της Ε.Ε.) εί­ναι συ­ντρι­πτι­κή: Το ρε­κόρ κα­τέ­χει η Ελλά­δα, με το 81% των κα­τοί­κων της να δη­λώ­νουν την α­πα­ρέ­σκειά τους. Το δεύ­τε­ρο υ­ψη­λό­τε­ρο πο­σο­στό αμ­φι­σβή­τη­σης κα­τα­γρά­φε­ται στην Κύ­προ (79%) και α­κο­λου­θεί η Ισπα­νία (73%) και η Ιρλαν­δία (57%)…
Ακό­μα και στις χώ­ρες της ευ­ρω­παϊκής διοί­κη­σης, Λου­ξεμ­βούρ­γο, Βέλ­γιο, τα πο­σο­στά α­πο­δο­χής της ευ­ρω­παϊκής η­γε­σίας έ­πε­σαν τε­λευ­ταία και μό­νο στη Γερ­μα­νία α­νέ­βη­κα­ν: α­πό 56 % σε 59%. Τυ­χαίο;

 Ο ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμός εί­ναι πα­ντού

«Τρί­ζουν τα θε­μέ­λια της Ευ­ρώ­πης!», ουρ­λιά­ζουν οι συ­στη­μι­κοί α­να­λυ­τές, (οι «his master’s voice» του αμ­φι­σβη­τού­με­νου ευ­ρω­παϊκού κα­θε­στώ­τος) α­να­θε­μα­τί­ζο­ντας τον ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμό και τα… «λαϊκι­στι­κά» κόμ­μα­τα που τον εκ­φρά­ζουν. Όμως ο ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμός εί­ναι πα­ντού: εί­ναι διά­χυ­τος στο ευ­ρω­παϊκό ε­κλο­γι­κό σώ­μα, δια­περ­νά ό­λο το κομ­μα­τι­κό φά­σμα της Ευ­ρω­παϊκής Ένω­σης. Και κα­θώς α­σφυ­κτιά α­νέκ­φρα­στος στα θυ­γα­τρι­κά του CDU της κυ­ρίας Μέρ­κελ «φι­λε­λεύ­θε­ρα» και «σο­σια­λι­στι­κά»ευ­ρω­παϊκά κόμ­μα­τα (τα κόμ­μα­τα των δι­κών μας Σα­μα­ρά και Βε­νι­ζέ­λου, αλ­λά και αυ­τά των Λέ­τα και Κά­με­ρον, και των Ολά­ντ και Μέρ­κελ α­κό­μα) στρέ­φε­ται προς τα κόμ­μα­τα που τον εκ­φρά­ζουν, τα έ­μπλεα ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμού α­ντι­συ­στη­μι­κά κόμ­μα­τα. Προς τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ας πού­με, το βα­σι­κό­τε­ρο, ί­σως, εκ­φρα­στή του νέ­ου κύ­μα­τος ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμού που εν­δη­μεί και, διαρ­κώς α­να­πτύσ­σε­ται, στην κοι­νω­νία των ευ­ρω­παίων πο­λι­τών.
Και αυ­τό συμ­βαί­νει για­τί «η Ευ­ρω­παϊκή Ένω­ση έ­χει α­νά­γκη α­πό ρι­ζι­κό α­να­προ­σα­να­το­λι­σμό της πο­λι­τι­κής της. Έχει α­νά­γκη μιας με­γά­λης αλ­λα­γής των συ­σχε­τι­σμών, η ο­ποία θα α­πο­τε­λέ­σει το πρώ­το βή­μα για μια ρι­ζι­κή στρο­φή, την ε­πα­νί­δρυ­σή της και την ε­πι­στρο­φή στις α­ξίες της αλ­λη­λεγ­γύης, της δη­μο­κρα­τίας, της κοι­νω­νι­κής συ­νο­χής», ό­πως εί­πε (προ η­με­ρών σε ο­μι­λία του στο Πα­ρί­σι) ο πρό­ε­δρος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και υ­πο­ψή­φιος πρό­ε­δρος της Ευ­ρω­παϊκής Επι­τρο­πής, Αλέ­ξης Τσί­πρας.

* Το σύ­στη­μα των Βρυ­ξελ­λών και οι συ­στη­μι­κοί α­να­λυ­τές των ευ­ρω­παϊκών πραγ­μά­των, προ­κει­μέ­νου να δυ­σφη­μί­σουν τον ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμό τον ταυ­τί­ζουν με τα ε­θνι­κι­στι­κά - α­κρο­δε­ξιά κόμ­μα­τα, (και τα κομ­μου­νι­στι­κά και α­κρο­α­ρι­στε­ρά) και τα βα­φτί­ζουν, συλ­λή­βδην «λαϊκι­στι­κά», φορ­τί­ζο­ντας, με τον α­πα­ξιω­τι­κό αυ­τό χα­ρα­κτη­ρι­σμό τον ί­διο τον ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμό και κά­θε κόμ­μα που τον εκ­φρά­ζει. Εί­ναι μια δι­πλή α­πά­τη, α­φού τα α­κρο­δε­ξιά κόμ­μα­τα (και τα κομ­μου­νι­στι­κά και α­κρο­α­ρι­στε­ρά) εί­ναι α­ντιευ­ρω­παϊκά και ό­χι ευ­ρω­σκε­πτι­κι­στι­κά. Ενώ ο ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμός που­θε­νά δεν συ­να­ντιέ­ται με το λαϊκι­σμό.