Είναι σαφές ότι την προοπτική αριστερής διακυβέρνησης της χώρας δεν την είχαμε αναλογιστεί ποτέ ως Αριστερά στις επιλογές που κάναμε ως συλλογικότητες και ως πολίτες. Η πολύπλευρη κρίση την έφερε, όμως, ως άμεση πιθανότητα μπροστά μας και είμαστε υποχρεωμένοι να την αποδεχτούμε. Την ίδια ώρα, αυτή η προοπτική δεν αφορά εμάς ως ΣΥΡΙΖΑ και μόνο -αλλά και αυτό επίσης είναι πρωτόγνωρο-, αφορά όλη τη ριζοσπαστική ευρωπαϊκή Αριστερά. Η υποψηφιότητα του σ. Τσίπρα από το ΚΕΑ για την προεδρία της Κομισιόν, η πρόταση να τεθεί επικεφαλής του ιταλικού ευρωψηφοδελτίου, το αναδεικνύουν έμπρακτα. Απέναντι σ' αυτή την ιστορική πρόκληση οφείλουμε να στεκόμαστε με ευθύνη.
Δυστυχώς στην τελευταία συνεδρίαση της Κ.Ε. ως σώμα σταθήκαμε κατώτεροι των περιστάσεων. Όλοι έχουμε την ευθύνη μας γι' αυτό, αλλά κάποιοι ανάμεσά μας έχουν μεγαλύτερη. Όλο το σκηνικό, όπως το ανέπτυξα και στην παρέμβασή μου στη συνεδρίαση, κατέστησε την Κ.Ε. μη όργανο. Ένα σώμα που δεν βουλεύεται, αλλά καλείται να επικυρώσει αποφάσεις της πλειοψηφίας της Γραμματείας, χωρίς εισήγηση, χωρίς καν... αντιεισήγηση -όπως στην προηγούμενη Κ.Ε., όπου η αντιεισήγηση προηγήθηκε της εισήγησης-, σε μια συνεδρίαση που την παραμονή της μάθαμε από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και ανήμερα το πρωί από την "Αυγή" τις αποφάσεις που θα πάρουμε και μάλιστα με... "μεγάλη πλειοψηφία"! Και επιπρόσθετα πληροφορηθήκαμε στη συνεδρίαση ότι η πρόταση θα τεθεί ενιαία, ως πακέτο, για επικύρωση.

Το θέμα προφανώς είναι βαθιά πολιτικό, αποτελεί στοιχειώδες πρόβλημα εσωκομματικής δημοκρατίας. Ο δε τόνος παρουσίασης της πρότασης, το προσωπικό ύφος του εισηγητή, οι αναφορές του με μορφή τσιτάτων παλαιότερων δηλώσεων του σ. πρόεδρου και κυρίως η λογική υποταγής των πάντων -πολιτικών στόχων, προσώπων που έχουν καθοριστικά συμβάλει στην αυτοδιοικητική πορεία της Ανοιχτής Πόλης, αυτοδιοικητικών επεξεργασιών- στο κεντρικό μας αίτημα ανατροπής της κυβέρνησης, είναι απαράδεκτος από άποψη πολιτικής ηθικής και σεβασμού της ισότητας όλων των μελών του κόμματος.
Ο σκοπός ποτέ δεν αγιάζει τα μέσα, αντιθέτως τα μέσα βεβηλώνουν τον σκοπό. Εδώ, στον σκοπό θυσιάζονται και αγνοούνται οι επεξεργασίες και οι λειτουργίες του Τμήματος Αυτοδιοίκησης του κόμματος, σύμφωνα με δήλωση του συντονιστή του τμήματος από το φθινόπωρο. Δήλωση που έμεινε αναπάντητη από τη Γραμματεία, όπως και πολλά άλλα. Όπως παρέμειναν παντελώς άγνωστες οι συστηματικές επεξεργασίες της υποεπιτροπής για την Αυτοδιοίκηση, της επιτροπής για τις αλλαγές στο κράτος, το πολιτικό σύστημα, και ας είχα ζητήσει και προσωπικά από τον γραμματέα όλο αυτό το υλικό να έχει μοιραστεί στα μέλη της Κ.Ε. Και τελικώς κληθήκαμε με ένα αδικαιολόγητο πείσμα απλώς να επικυρώσουμε 13 συν 1 ονόματα και μάλιστα αν μπλοκ.
Μπροστά σ' αυτή την απαράδεκτη πορεία προς άλλου είδους πολιτικά μορφώματα, ως ένδειξη στοιχειώδους σεβασμού της ουσίας της πολιτικής, της δημοκρατίας και των πολιτικών αποφάσεων του συνεδρίου μας, έθεσα την παραίτησή μου από την Κ.Ε. στη διάθεση του οργάνου... Παραίτηση που επίσης έμεινε αναπάντητη.
Και να σκεφτεί κανείς ότι όλα αυτά συνέβησαν στο πιο δημοκρατικά οργανωμένο κόμμα της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Τα αποτελέσματα είναι ήδη γνωστά και τραυματικά. Τη μία υποψηφιότητα αναγκάστηκε η Γραμματεία να την αποσύρει, την άλλη η πλειοψηφία αρνείται να την επανεξετάσει, παρά τις σχεδόν καθολικές αντιδράσεις των μελών και της νεολαίας της περιοχής και όχι μόνο.
Σε όλες τις συνεδριάσεις Ο.Μ. που έχουν γίνει, η δυσαρέσκεια και η επίθεση εναντίον του τρόπου και των επιλογών που κυριάρχησαν στην τελευταία Κ.Ε. είναι διάχυτη. Το επιχείρημα ότι αυτή εντάσσεται σε έναν ευρύτερο πολιτικό σχεδιασμό -ποιοι και πού τον αποφάσισαν άραγε;- δεν μπορεί να αγνοεί την πολιτική απόφαση του συνεδρίου μας. Προφανώς, και προς άρση έστω και αδικαιολόγητων παρεξηγήσεων, όχι μόνο δεν είμαι εναντίον της διαρκούς προσπάθειας αμφίπλευρης διεύρυνσης του ενωτικού μας εγχειρήματος, αλλά έχω έμπρακτα συμβάλει σ' αυτήν, αρκεί βέβαια να τηρούμε την παράγραφο 15 της Πολιτικής Απόφασης που είναι σαφής σε αυτή την κατεύθυνση. Το άλμα στο μέλλον δεν μπορεί να πραγματωθεί με όρους που έστω και στοιχειωδώς παραπέμπουν στον καταρρέοντα αστικό δικομματισμό. Ο κόσμος που στρέφεται προς εμάς, ανεξαρτήτως πολιτικής καταγωγής, προσβλέπει σε ένα άλλο ήθος για επαναθεμελίωση των αξιακών προταγμάτων μιας ανθρωποκεντρικής πολιτικής, για δημοκρατική ανατροπή της πορείας που βυθίζει την κοινωνία σε μια εντεινόμενη αυταρχικοποίηση, εξαθλίωση, ανασφάλεια και αβεβαιότητα.
Συγνώμη για τον προσωπικό χαρακτήρα του κειμένου, αλλά τέτοιες ώρες ο καθένας οφείλει να αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν και αυτό αφορά και αυτούς που μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση, η οποία ούτε μας αρμόζει ούτε απαντά στις προκλήσεις των καιρών και τις προσδοκίες των συμπολιτών μας!
* Ο Άλκης Ρήγος είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ