Το σενάριο της συγκυβέρνησης και η ρυμούλκηση του ΣΥΡΙΖΑ...

του κ. Σταυρου Λυγερου, απο το Real.gr...

ΟΙ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ προεκλογικού χαρακτήρα κινήσεις του πρωθυπουργού έχουν επαναφέρει τη φιλολογία για πρόωρες εκλογές, πιθανόν τον Μάιο μαζί με τις ευρωεκλογές. Το ΠΑΣΟΚ, μάλιστα, τον κατηγορεί και δημοσίως ότι προσαρμόζει την κυβερνητική πολιτική στις κομματικές σκοπιμότητες της Ν.Δ.
Επισήμως, ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι θα επιδιώξει να παρακάμψει τον σκόπελο της προεδρικής εκλογής τον Μάρτιο 2015, προτείνοντας μία ελκυστική για την Αριστερά υποψηφιότητα. Δεν τρέφει, όμως, αυταπάτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε, έχει ξεκαθαρίσει ότι θα χρησιμοποιήσει τη συνταγματική δυνατότητα για να προκαλέσει εκλογές. Και χωρίς τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ, 180 βουλευτικές ψήφοι δεν μαζεύονται.

Εάν, τελικώς, ο Σαμαράς δεν στήσει και εθνικές κάλπες τον Μάιο, θα επιχειρήσει να φορτώσει την ευθύνη για τις πρόωρες εκλογές στην αξιωματική αντιπολίτευση, ελπίζοντας ότι αυτό θα της προκαλέσει εκλογικό κόστος. Αυτό, όμως, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα ισχύει το φθινόπωρο και -πολύ περισσότερο- τον Μάρτιο του 2015, εάν η κυβέρνηση επιβιώσει μέχρι τότε.

Ολα δείχνουν ότι ο πρωθυπουργός θέλει να έχει όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά και γι’ αυτό προετοιμάζει το έδαφος. Οσα, όμως, επικοινωνιακά τερτίπια κι αν σκαρώσει το Μαξίμου, όσους εκβιασμούς κι αν ασκήσει το ευρωιερατείο για να στηρίξει τους εκλεκτούς του, όση κινδυνολογία κι αν διοχετεύσουν τα κατεστημένα ΜΜΕ, η αντιστροφή του πολιτικοεκλογικού κλίματος είναι μάλλον αδύνατη.

Είναι κανόνας πως όταν η αξιωματική αντιπολίτευση πάρει κεφάλι, όσο πλησιάζει προς τις κάλπες τόσο το προβάδισμά της διευρύνεται. Αυτό δεν προκύπτει επειδή υποχρεωτικά πείθει ως εναλλακτική λύση. Από ένα σημείο και πέρα, το κριτήριο που κυριαρχεί στο εκλογικό σώμα είναι η απαλλαγή από τις κυβερνητικές πολιτικές, και όχι η αξιοπιστία της εναλλακτικής λύσης. Η αρχή αυτή ισχύει περισσότερο σήμερα, που η ανατροπή των σταθερών του βίου εκατομμυρίων Ελλήνων ανατρέπει μαζικά τις παραδοσιακές ιδεολογικοπολιτικές προτιμήσεις και κομματικές ταυτίσεις.

Ο Σαμαράς φαντασιώνεται ότι το επόμενο διάστημα θα έχει την ευκαιρία να ανατρέψει την καταγραφόμενη ροπή του εκλογικού σώματος κυρίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ και δευτερευόντως προς τη Χρυσή Αυγή. Στην πραγματικότητα, όμως, το μόνο στο οποίο μπορεί να ελπίζει είναι μία αξιοπρεπής ήττα, με την ελπίδα ότι θα παραμείνει στην ηγεσία της Ν.Δ. Κι αυτό, όμως, είναι αμφίβολο.

Το ευρωιερατείο και οι εγχώριες άρχουσες ελίτ συνειδητοποιούν ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναπόφευκτη. Γι’ αυτό και -μέσω εκβιαστικών πιέσεων- σχεδιάζουν να ρυμουλκήσουν τον Τσίπρα στην έμμεση αποδοχή των μνημονιακών πολιτικών. Στο πλαίσιο αυτό εγγράφεται και η φιλολογία για κυβερνητική συνεργασία Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ.

Μπορεί τυπικά να γίνεται λόγος για σχηματισμό κυβέρνησης Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο της παρούσας Βουλής, αλλά κανείς δεν πιστεύει ότι η Κουμουνδούρου θα αποδεχόταν κάτι τέτοιο. Οταν διευρύνει το προβάδισμά της, θα ήταν πολιτική αυτοκτονία ακόμα και να συζητούσε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Στην πραγματικότητα, η σχετική σεναριολογία έχει σκοπό να προετοιμάσει το έδαφος για την επόμενη μέρα των εκλογών.

Λόγω του πριμ των 50 εδρών, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Επειδή, όμως, το ενδεχόμενο αυτοδυναμίας είναι -με τα τωρινά δεδομένα- ελάχιστα πιθανό, το ευρωιερατείο και οι εγχώριες άρχουσες ελίτ επιδιώκουν να πειθαναγκάσουν τον Τσίπρα να συνεργασθεί με τη Ν.Δ., αφού περιθωριοποιήσουν τον Σαμαρά.

Ο τρόπος που σκοπεύουν να πειθαναγκάσουν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι δοκιμασμένος: το ευρωιερατείο θα τον απειλήσει με πρόκληση πτώχευσης και χάους, αφήνοντάς του σαν διέξοδο την κυβερνητική συνεργασία με τη Ν.Δ. Και βεβαίως τα κατεστημένα ΜΜΕ θα βομβαρδίσουν την κοινωνία με νέα εκδοχή του έργου «για τη σωτηρία της χώρας». Θεωρούν ότι ο σχηματισμός μίας τέτοιας κυβέρνησης είναι το αποτελεσματικότερο όχημα για την ιδεολογικοπολιτική «εξημέρωση» του ΣΥΡΙΖΑ και την έμμεση ρυμούλκησή του στο στρατόπεδο του μνημονίου, έστω κι αν αυτό δεν πρόκειται να λεχθεί ποτέ έτσι.

Ευσεβείς πόθοι για κωλοτούμπα του Τσίπρα

Ο ΣΑΜΑΡΑΣ αντιλαμβάνεται ότι ορισμένοι κύκλοι των αρχουσών ελίτ προτίθενται να τον περιθωριοποιήσουν, και γι’ αυτό έσπευσε όχι μόνο να αποκλείσει κατηγορηματικά το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και να κλιμακώσει τη σύγκρουση μαζί του. Προς το παρόν τουλάχιστον έχει το πολιτικό πλεονέκτημα έναντι αυτών των κύκλων. Οχι μόνο δεν μπορούν να τον ανατρέψουν, αλλά και ακόμα τον έχουν ανάγκη.

Σε αυτό το ζήτημα ο Σαμαράς συμπλέει με την Κουμουνδούρου, η οποία φοβάται ότι μετεκλογικά θα επιχειρήσουν να την εγκλωβίσουν. Το εν λόγω σενάριο, όμως, δεν έχει τις προϋποθέσεις να γίνει πράξη. Μπορεί ο Τσίπρας να ορκίζεται στο ευρώ, αλλά εξίσου ορκίζεται ότι θα απαλλάξει την Ελλάδα από τις μνημονιακές πολιτικές. Εάν, όπως όλα δείχνουν, του τεθεί ως όρος για την παραμονή στην ευρωζώνη η συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα επιλέξει τις μνημονιακές πολιτικές.

Συνηθισμένες από τον συγχρωτισμό τους με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, οι εγχώριες άρχουσες ελίτ έχουν την τάση να προεξοφλούν την πολιτική κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική. Ακόμα και στη μάλλον απίθανη περίπτωση που ο Τσίπρας συμβιβαζόταν, θα διαφοροποιούνταν πολλοί και από τους βουλευτές της εσωκομματικής προεδρικής πλειοψηφίας.

Τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι υπό την επήρεια αριστερών ιδεολογημάτων. Αυτό συχνά τα δυσκολεύει να αντιμετωπίσουν ρεαλιστικά τα προβλήματα της διακυβέρνησης. Από την άλλη, όμως, εμποδίζει την -τουλάχιστον άμεση- ιδεολογική αλλοτρίωση και την ενσωμάτωσή τους στο μνημονιακό πλαίσιο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, μάλλον δεν θα συμπεριφερθεί όπως ορισμένοι προεξοφλούν. Ολα δείχνουν ότι θα αναζητήσει κυβερνητικές συμμαχίες σε αντιμνημονιακή βάση και θα επιδιώξει μία αντίστοιχη συμφωνία με τα αφεντικά της ευρωζώνης. Δεν πρόκειται, όμως, να του τη δώσουν, για να μη θέσουν σε αμφισβήτηση συνολικά την πολιτική της μονοδιάστατης λιτότητας και βεβαίως τη στρατηγική για «γερμανική Ευρώπη». Το πιθανότερο, λοιπόν, είναι να του τραβήξουν το χαλί, γεγονός που αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε ρήξη, με ό,τι αυτή συνεπάγεται.