του Δημητρη Παπαχρηστου, απο το Εθνος...
Ο αιγιαλός της χώρας μας, οι ακτές οι δαντελένιες, έχουν μήκος 15.000 μέτρων με τα νησιά του αρχιπελάγους, που είναι πάνω από 8.000 αφημένα στο πέλαγος από όπου αναδύθηκε η Ελλάδα. Μεγαλύτερο το μήκος της ακτογραμμής από αυτό της αφρικανικής ηπείρου.
Μέχρι τώρα από όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν γίνονταν χωροταξικές παρεμβάσεις νομοθετικού περιεχομένου, που δεν ανέκοπταν τις αυθαιρεσίες, τις επεκτάσεις με μπαζώματα των ξενοδοχειακών μονάδων, αλλά ούτε τα αυθαίρετα κτίσματα πάνω στο παραλιακό μέτωπο της όμορφης ύπαρξής μας.
Κανένα από τα παράνομα κτίσματα δεν κατεδαφίστηκε και τώρα με το νέο χωροταξικό για τον τουρισμό νομιμοποιούνται έναντι προστίμων.
Είτε τα αυθαίρετα χτίζονται στα βουνά είτε στις παραλίες, γνωρίζουν οι κάτοχοί τους, οι καταπατητές, πως κάποτε θα νομιμοποιηθούν κι έτσι εκτρέφεται και συντηρείται η παρανομία και καταστρέφονται λίγο λίγο και σιγά σιγά το περιβάλλον και η ομορφιά, το δημόσιο αγαθό ή αλλιώς η δημόσια περιουσία μας και αλλοιώνεται το τοπίο της κληρονομιάς μας...
Σε πολλές παραλίες δεν υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση. Είτε ξενοδοχεία είναι, «τα μεντετερανέ» π.χ., είτε κατοικίες - βίλες, εντελώς αυθαίρετες. Μαντρώνουν και περιφράζουν το οικόπεδο της πατρίδας μας, γι' αυτό κατάντησε αδέσποτο αμπέλι. Για να μη πάμε μακριά, ας πάμε από τον Πειραιά μέχρι το Σούνιο να δούμε το τεράστιο πρόβλημα. Η τουριστική βιομηχανία είναι αποδοτική, πέρα από όλες τις οικονομικές δραστηριότητες, μόνο που κινδυνεύει από την ανοργάνωτη και άναρχη λειτουργία της.
Στη χώρα μας, την ευλογημένη από τη φύση, θα έπρεπε οι τουρίστες να έρχονται και να την προσκυνούν, με την αίσθηση του περιηγητή. Θάλασσα, ήλιος, ουρανός, βουνά, νησιά και από παντού να αναδύεται η ιστορία μας, που δεν είναι δικιά μας, είναι της ανθρωπότητας, καθότι κουβαλάει τον πολιτιστικό οικουμενισμό μας.
Αλλο τουρίστας της ζωής με μια φωτογραφική μηχανή γιαπωνέζικη κι άλλο περιηγητής της αναζήτησης και της παγκόσμιας ύπαρξης που βγαίνει μέσα από την αρχαία και σύγχρονη γραμματεία μας, που δεν έχει να κάνει μόνο με την ποίηση, τη φιλοσοφία, την ιστορία και τη γλώσσα μας, που τη δαγκώνουμε γιατί καταντήσαμε τραυλοί. Το νομοσχέδιο ανοίγει τον δρόμο για την καταστροφή της ομορφιάς που έλκει ακόμα και τον «βάρβαρο» τουρίστα. Οι ξαπλώστρες στερούν τους δύο, τρεις επισκέπτες που θα ξάπλωναν στις καθαρές παραλίες μας. Ο μαζικός τουρισμός βλάπτει το ίδιο με τον υψηλό τουρισμό. Θα πρέπει να βρεθεί το μέτρο, που σε αυτόν τον τόπο είναι η ομορφιά και η αρμονία που διασώζει την άμεση σχέση μας με τη φύση, αλλά και τους ανθρώπους του συνανοίκειν και της συνύπαρξης όπου γης. Τα νομοσχέδια που ψηφίζονται έχουν τη λογική της αρπαχτής. Χρειάζεται παιδεία και γνώση, ενάντια στην καταναλωτική τουριστική ανάπτυξη που έχει να κάνει και με την πανανθρώπινη οικουμενική ιστορία μας. Για ποιο υπουργείο Τουρισμού μιλάμε.
Ο αιγιαλός της χώρας μας, οι ακτές οι δαντελένιες, έχουν μήκος 15.000 μέτρων με τα νησιά του αρχιπελάγους, που είναι πάνω από 8.000 αφημένα στο πέλαγος από όπου αναδύθηκε η Ελλάδα. Μεγαλύτερο το μήκος της ακτογραμμής από αυτό της αφρικανικής ηπείρου.
Μέχρι τώρα από όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν γίνονταν χωροταξικές παρεμβάσεις νομοθετικού περιεχομένου, που δεν ανέκοπταν τις αυθαιρεσίες, τις επεκτάσεις με μπαζώματα των ξενοδοχειακών μονάδων, αλλά ούτε τα αυθαίρετα κτίσματα πάνω στο παραλιακό μέτωπο της όμορφης ύπαρξής μας.
Κανένα από τα παράνομα κτίσματα δεν κατεδαφίστηκε και τώρα με το νέο χωροταξικό για τον τουρισμό νομιμοποιούνται έναντι προστίμων.
Είτε τα αυθαίρετα χτίζονται στα βουνά είτε στις παραλίες, γνωρίζουν οι κάτοχοί τους, οι καταπατητές, πως κάποτε θα νομιμοποιηθούν κι έτσι εκτρέφεται και συντηρείται η παρανομία και καταστρέφονται λίγο λίγο και σιγά σιγά το περιβάλλον και η ομορφιά, το δημόσιο αγαθό ή αλλιώς η δημόσια περιουσία μας και αλλοιώνεται το τοπίο της κληρονομιάς μας...
Σε πολλές παραλίες δεν υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση. Είτε ξενοδοχεία είναι, «τα μεντετερανέ» π.χ., είτε κατοικίες - βίλες, εντελώς αυθαίρετες. Μαντρώνουν και περιφράζουν το οικόπεδο της πατρίδας μας, γι' αυτό κατάντησε αδέσποτο αμπέλι. Για να μη πάμε μακριά, ας πάμε από τον Πειραιά μέχρι το Σούνιο να δούμε το τεράστιο πρόβλημα. Η τουριστική βιομηχανία είναι αποδοτική, πέρα από όλες τις οικονομικές δραστηριότητες, μόνο που κινδυνεύει από την ανοργάνωτη και άναρχη λειτουργία της.
Στη χώρα μας, την ευλογημένη από τη φύση, θα έπρεπε οι τουρίστες να έρχονται και να την προσκυνούν, με την αίσθηση του περιηγητή. Θάλασσα, ήλιος, ουρανός, βουνά, νησιά και από παντού να αναδύεται η ιστορία μας, που δεν είναι δικιά μας, είναι της ανθρωπότητας, καθότι κουβαλάει τον πολιτιστικό οικουμενισμό μας.
Αλλο τουρίστας της ζωής με μια φωτογραφική μηχανή γιαπωνέζικη κι άλλο περιηγητής της αναζήτησης και της παγκόσμιας ύπαρξης που βγαίνει μέσα από την αρχαία και σύγχρονη γραμματεία μας, που δεν έχει να κάνει μόνο με την ποίηση, τη φιλοσοφία, την ιστορία και τη γλώσσα μας, που τη δαγκώνουμε γιατί καταντήσαμε τραυλοί. Το νομοσχέδιο ανοίγει τον δρόμο για την καταστροφή της ομορφιάς που έλκει ακόμα και τον «βάρβαρο» τουρίστα. Οι ξαπλώστρες στερούν τους δύο, τρεις επισκέπτες που θα ξάπλωναν στις καθαρές παραλίες μας. Ο μαζικός τουρισμός βλάπτει το ίδιο με τον υψηλό τουρισμό. Θα πρέπει να βρεθεί το μέτρο, που σε αυτόν τον τόπο είναι η ομορφιά και η αρμονία που διασώζει την άμεση σχέση μας με τη φύση, αλλά και τους ανθρώπους του συνανοίκειν και της συνύπαρξης όπου γης. Τα νομοσχέδια που ψηφίζονται έχουν τη λογική της αρπαχτής. Χρειάζεται παιδεία και γνώση, ενάντια στην καταναλωτική τουριστική ανάπτυξη που έχει να κάνει και με την πανανθρώπινη οικουμενική ιστορία μας. Για ποιο υπουργείο Τουρισμού μιλάμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου