Η ακαταμάχητη Λογική του Γιάννη Πρετεντέρη...

Του Γιωργου Ανανδρανιστακη, απο την Αυγη... Όλους μπορείς να τους νικήσεις, εκτός από τη Λογική, με το λάμδα κεφαλαίο. Η Λογική είναι ακατανίκητη, ακαταμάχητη, αναπόφευκτη, αδήριτη και διάφορα άλλα από άλφα. Δυο και δυο θα κάνουν τέσσερα εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν κι όποιος τα βάζει με τη Λογική, είναι σα να τα βάζει με τις μαθηματικές αρχές, με τους φυσικούς νόμους, με τον Θεό τον ίδιο. Ο Θεός να μας φυλάξει.

Ο Γιάννης Πρετεντέρης είναι ο Μέγας Διάκονος της Λογικής, με το λάμδα κεφαλαίο, τύφλα να ‘χουνε δηλαδή ο Αριστοτέλης και ο Ράσελ μαζί. Διαβάστε το πόνημά του στο ΒΗΜΑ της Κυριακής και θα αντιληφθείτε περί τίνος πρόκειται: «Η Ευρώπη του κοινού νομίσματος στηρίζεται σε μια σειρά από κανόνες και υποχρεώσεις για όσα κράτη έχουν κοινό νόμισμα. Μας αρέσουν, δεν μας αρέσουν, αυτοί είναι οι κανόνες και οι υποχρεώσεις. Θέλουμε το ευρώ; Εφαρμόζουμε τους κανόνες και εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις που επιβάλλει το ευρώ, είτε είναι φετίχ είτε δεν είναι. Δεν θέλουμε να εφαρμόσουμε τους κανόνες και να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις; Κουνάμε μαντήλι στο ευρώ και βαδίζουμε καμαρωτά στη δραχμή, το ρούβλι, το γρόσι και σε ό, τι άλλο τραβάει η ψυχή μας. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει και ούτε προβλέπεται να υπάρξει, αν ψηφιστεί ο Τσίπρας ή η μούμια του Λένιν ή ο Βελζεβούλ αυτοπροσώπως».

Καταλάβατε ζαγάρια; Ή το ένα ή το άλλο, το τρίτο, το τέταρτο, το πέμπτο αποκλείονται εντελώς. ‘ Η με το ευρώ ή με το γρόσι, τελειωμένη υπόθεση. Ούτε διαπραγμάτευση ούτε συσχετισμός δύναμης, ούτε λαϊκός παράγοντας, τι να φτουρήσει ο λαϊκός παράγοντας μπροστά στα ατσάλινα τείχη της Λογικής. Τα γράφει αυτά ο Πρετεντέρης είκοσι ημέρες πριν από τις ευρωεκλογές, εκεί όπου οι λαοί τις Ευρώπης θα κληθούν να αποφασίσουν για το μέλλον τους.

Τα γράφει λίγες εβδομάδες μετά τη δημόσια παραδοχή της Μέρκελ ότι, τυχόν αποπομπή της Ελλάδας από το ευρώ, θα συμπαρασύρει ολόκληρη την Ευρωζώνη. Και όμως τα γράφει.

Αν η ανθρωπότητα ακολουθούσε την Λογική του Πρετεντέρη, θα βρισκόμασταν ακόμη στις σπηλιές και θα τρίβαμε κλαράκια, για να ανάψουμε φωτιά. Δίπλα μας θα βρισκόταν και ένας πρωτόγονος Πρετεντέρης- παντού υπάρχει ένας Πρετεντέρης- που θα μας κοπανούσε με το ρόπαλο, για να μην αντιστεκόμαστε στα μαμούθ και τους δεινόσαυρους, που θα κυριαρχούν στον πλανήτη εις το διηνεκές κι αυτό δεν μπορεί να αλλάξει με τίποτα.

Ευτυχώς γι' αυτήν , η ανθρωπότητα δεν ακολούθησε τη γραμμή Πρετεντέρη. Αντιθέτως, η ιστορίας της είναι μια ατελείωτη σειρά από ρήξεις με εκείνα που κάποτε έμοιαζαν λογικά, ακατανίκητα, αναπόφευκτα. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε εκατοντάδες παραδείγματα παραλογισμού, δεν αξίζει όμως τον κόπο, έτσι κι αλλιώς ο Ιωάννης ο Λογικός αποκλείεται να μεταβάλει άποψη. Ας περιοριστούμε λοιπόν στα πεζά του παρόντος, ας μείνουμε στην Ευρωζώνη που κινείται αενάως, που αλλάζει διαρκώς. Αλλάζει προς το χειρότερο, κινείται προς τον νεοφιλελευθερισμό, το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους. Και όμως κινείται, έστω και προς τα δεξιά. Ίσως η κίνηση προς τα δεξιά να μοιάζει στον κ. Πρετεντέρη ως η μόνη λογική, σε αντίθεση με την αριστερή κίνηση, που είναι παράλογη εξ ορισμού. Η ίδια η Αριστερά είναι παράλογη εξ ορισμού, διότι ανατρέπει τις λογικές βεβαιότητες των Ιωάννηδων.

«Έτσι τα βρήκαμε, παιδί μου, έτσι πρέπει να τα αφήσουμε, γιατί αλλιώς θα πέσει φωτιά και θα μας κάψει», μου έλεγε η θεία μου η θεούσα. Τα ίδια μου λέει, με ελαφρώς πιο επιτηδευμένο λεξιλόγιο, και ο Γιάννης Πρετεντέρης. Δεν είναι λογική ανάλυση αυτό το πράγμα, είναι δογματισμός, ιδεολογική πώρωση, συμφέρον, προπαντός συμφέρον. Συμφέρον του ίδιου του Πρετεντέρη, συμφέρον και των καθεστώτων που υπηρετεί κατά καιρούς. Διότι τα καθεστώτα έρχονται και παρέρχονται, ο υπηρέτης τους όμως μένει εκεί ασάλευτος, σαν βράχος φτιαγμένος από λογικές κοτρώνες. Λογικό το βρίσκω.