Του Μαζεστιξ, απο το Ιστολογιο Τοιχο - Τοιχο...
"Το μήλο κάτω απ' τη μηλιά θε πέσει", λέγαν οι παλιοί.
Ο πατέρας του χρυσαυγίτη Γιώργου Φουντούλη, που δολοφονήθηκε πριν μερικούς μήνες εν ώρα... κομματικής υπηρεσίας, κατεβαίνει υποψήφιος στις ευρωεκλογές με τη Χρυσή Αυγή.
Ταυτόχρονα, η μητέρα του Αλέξανδρου Γέροντα, που τραυματίστηκε σοβαρά εκείνο το βράδυ και χαροπάλευε για καιρό (αλλά μάλλον τη γλιτώνει τελικά), κατεβαίνει υποψήφια με το συνδυασμό "Εθνική Αυγή".
Όταν πληροφορήθηκα αυτά, κατάλαβα αυτό που υποψιαζόμουν εξαρχής για τα παιδιά που πυροβολήθηκαν: ότι δεν παρασύρθηκαν από καμία μόδα, δεν προσηλυτίστηκαν από κανέναν περίεργο. Απλώς έτσι μεγάλωσαν. Οι γονείς τους είναι χειρότεροι απ' αυτούς.
Γιατί είναι χειρότεροι;
Γιατί απλούστατα, αν τα παιδιά τους είχαν το ελαφρυντικό της άγνοιας κινδύνου, αυτοί δεν έχουν κανένα. Διότι είναι οι γονείς των παιδιών που σκοτώθηκαν (ή κινδύνευσαν να σκοτωθούν) σε τόσο νεαρή ηλικία, χαραμίζοντας τα νιάτα τους και τα χρόνια που είχαν μπροστά τους εξαιτίας της προσήλωσής τους στη Χρυσή Αυγή.
Δεν ήταν θύματα κάποιου ατυχήματος. Έκαναν μια επιλογή ζωής που αποδείχτηκε και επιλογή θανάτου.
Επέλεξαν να ενταχθούν σε μια συμμορία η οποία -προφανώς ήξεραν πως- δολοφονεί, βιάζει, κακοποιεί, βασανίζει, εκβιάζει, τραμπουκίζει, εκφοβίζει άλλους ανθρώπους, επειδή έτσι της γουστάρει.
Έκαναν λοιπόν μια επιλογή αίματος και δυστυχώς για τους ίδιους, πλήρωσαν την επιλογή αυτή με το ίδιο τους το αίμα.
Ακόμη κι αν οι συγκεκριμένοι δε συμμετείχαν σε καμία από τις "δράσεις" (sic) της Χρυσής Αυγής, ήταν τουλάχιστον τσιλιαδόροι, όπως τη νύχτα της επίθεσης εναντίον τους.
Και όταν κάποιος είναι τσιλιαδόρος μιας εγκληματικής συμμορίας, έχει ευθύνη για την επιλογή του και για τις συνέπειες αυτής.
Διότι, όταν εντάσσεσαι σε ένα κύκλο αίματος, δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος αν ο κύκλος αυτός θα συμπεριλάβει κι εσένα τελικά.
Και οι γονείς των δύο απ' τα τρία αυτά παιδιά που πυροβολήθηκαν εκείνη τη νύχτα, αντί να βιώσουν τον πόνο του πρόωρου χαμού των παιδιών τους και να εύχονται να μην ξαναπεράσει ποτέ άλλος γονιός το δικό τους δράμα και να κάνουν ό,τι περνά απ' το χέρι τους γι' αυτό, τελικά οι ίδιοι συνεχίζουν την επιλογή αίματος και κατεβαίνουν στις εκλογές με την εγκληματικη συμμορία!
Και αν για τα παιδιά τους υπάρχει το ελαφρυντικό της ηλικίας και -ας πούμε- της άγνοιας κινδύνου, για τους γονείς δεν υπάρχει κανενα ελαφρυντικό.
Διότι αυτοί είδαν με τα μάτια τους το αίμα. Είδαν την τραγωδία. Είδαν το θάνατο.
Και αυτό, αντί να τους σοκάρει, μάλλον τελικά τους εξιτάρει και κατεβαίνουν με τη Χρυσή Αυγή για να συνεχίσουν το γαϊτανάκι του θανάτου.
Ας σκεφτεί ο καθένας και ας κρίνει το ποιόν αυτών των "ανθρώπων".
Αν το παιδί του χανόταν από ναρκωτικά, θα γινόταν μετά ο ίδιος πρεζέμπορας;
Αν το παιδί του χανόταν από τροχαίο δυστύχημα, θα διοργάνωνε μετά κόντρες;
Αν το παιδί του χανόταν από ξεκαθαρίσματα μεταξύ μαφιόζων, θα εντασσόταν μετά ο ίδιος στη μαφία;
Αν το παιδί του χανόταν από συμπλοκές μεταξύ χουλιγκάνων, θα γινόταν ο ίδιος μετά οργανωτής της εξέδρας των χουλιγκάνων;
Πώς λοιπόν ένας γονιός που χάνεται το παιδί του εξαιτίας της συμμετοχής του σε εγκληματική ναζιστική οργάνωση, μετά γίνεται ο ίδιος στέλεχός της;
Για να επιβραβεύσει τι; Για να κάνει τι;
Τι έχουν στην ψυχή τους αυτοί οι "άνθρωποι"; Πέτρες έχουν;
Και αναρωτιέμαι.
Θα είχε μπλέξει ποτέ το παιδί μου στη Χρυσή Αυγή;
Αποκλείεται. Ένα παιδί που μεγαλώνει με αγάπη και αξίες, δεν μπλέκει ποτέ με δολοφόνους.
Κι αν για κάποιο λόγο μπλεκόταν;
Μόλις το έβλεπα, θα έκανα τα πάντα για να φύγει από κει.
"Θα το 'παιρνε ο διάολος" για να μην το πάρει ο θάνατος.
Απλά πράγματα.
Αυτοί οι γονείς γιατί δεν απέτρεψαν τα παιδιά τους από την επιλογή αυτή;
Μάλλον γιατί κάποιοι εξ αυτών συμφωνούσαν κι οι ίδιοι και καμάρωναν.
Ας δούμε ενδεικτικά δήλωση του πατέρα Φουντούλη:
«Είμαι περήφανος για τις Ιδέες του και τον Πατριωτισμό του Γιώργου. Είδα πως έβαλε τα στήθια του μπροστά ανοίγοντας τα χέρια για να προστατεύσει τα αδέρφια του. Δεν είμαι εγώ που θα ακυρώσω τις ιδέες και τα πιστεύω του. Εγώ ξέρω τι λεβέντη μεγάλωσα με τις αξίες και τις αρχές που με μεγάλωσε και εμένα ο πατέρας μου. Τις ίδιες αξίες μεταλαμπάδευσα και εγώ στο παιδί μου. Έγινε ένας περήφανος ΕΛΛΗΝΑΣ που ήθελε να ζήσει σε μια καλύτερη ΕΛΛΑΔΑ.».
Οι δηλώσεις του αυτές ακυρώνουν βέβαια τα τηλεοπτικά κροκοδείλια δάκρυά του και τις δηλώσεις υποκρισίας που έκανε τάχα για "να μη χυθεί άλλο αίμα Ελλήνων" (οι ξένοι στα παπάρια μας, ε;) και οι δήθεν δηλώσεις συμπαράστασης στους γονείς του Παύλου Φύσσα. Και φυσικά οι γονείς του Φύσσα αλλά και -προς τιμήν τους- οι γονείς του έτερου δολοφονηθέντος, Καπελώνη, του έριξαν "πόρτα" στο τηλεοπτικό σώου που ήθελε να στήσει αυτός ο γραφικός και επικίνδυνος τύπος. Ένα τηλε-σώου πάνω απ' το αίμα των παιδιών τους...
Αντίστοιχα, η μητέρα του Αλέξανδρου Γέροντα, του τρίτου νέου που γλίτωσε το θάνατο από καθαρή τύχη, σε εκδήλωση της Χρυσής Αυγής προχθές ανέγνωσε το μήνυμά του και μετέφερε στους συγκεντρωμένους χρυσαυγίτες την υπόσχεσή του ότι θα τιμήσει σύντομα και πάλι με την παρουσία του τα γραφεία τους.
Αμετανόητοι...
Δυστυχώς, λοιπόν, είναι φανερό πως η επιλογή των παιδιών να ενταχθούν στη φασιστική συμμορία δεν ήταν μια τυχαία επιλογή.
Είναι φανερό πως τον φασισμό τον έχουν στις ψυχές τους πρώτοι απ' όλους οι γονείς.
(σ.σ. μιλώ για τους γονείς Φουντούλη και Γέροντα- εξαιρώ από την αναφορά μου τους γονείς του Καπελώνη, που φαίνεται να κρατούν αξιοπρεπή στάση, τουλάχιστον μετά το χαμό του παιδιού τους)
Αυτοί τον είχαν τον φασισμό μέσα τους, αυτοί τον μετέδωσαν στα παιδιά τους και προφανώς αυτοί είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για τον τραγικό χαμό τους.
Και τώρα τι νομίζουν πως θα καταφέρουν αυτοί οι δυο γονείς;
Να πάρουν το αίμα τους πίσω λοιπόν, κάτω απ' τη σημαία της δολοφονικής συμμορίας;
Να κλάψουν κι άλλοι γονείς- κι αυτοί που δεν επέλεξαν τέτοιο δρόμο- για τα παιδιά τους;
Τι θα καταφέρουν;
Μόνο βάζουν κι αυτοί το λιθαράκι τους για να χαθούν κι άλλα παιδιά πριν την ώρα τους.
Και αυτό το λιθαράκι είναι μεγάλο. Είναι κοτρώνα.
Γιατί, αν οι ίδιοι οι γονείς των θυμάτων έβγαιναν κι έλεγαν:
"Γονείς όλης της Ελλάδας, μακριά τα παιδιά σας απ' τη Χρυσή Αυγή! Όχι άλλο αίμα!
Κι εσύ Χρυσή Αυγή μην ηρωοποιείς τα παιδιά μας! Μην εμπορεύεσαι το αίμα τους! Εσύ είσαι υπεύθυνη για το χαμό τους! Εσύ και η ηλίθια δολοφονική ιδεολογία σου!", τότε θα το ξανασκέφονταν πολλοί απ' αυτούς που σήμερα την υποστηρίζουν.
Αλλά τελικά οι γονείς των δύο παιδιών παίζουν το χειρότερο ρόλο που θα μπορούσαν να παίξουν.
Αποδέχονται για τα παιδιά τους τον τίτλο του "ήρωα που έχυσε το αίμα του για την τιμή της Χρυσής Αυγής" και καθίστανται ηθικοί αυτουργοί για κάθε χαμό παιδιού από 'δω και μπρος απ' τα ματωμένα χέρια της Χρυσής Αυγής.
Κάποιους ανθρώπους ο Θεός δε θα 'πρεπε να τους αφήνει να κάνουν παιδιά.
Γιατί τα καταστρέφουν.
Ο πατέρας του χρυσαυγίτη Γιώργου Φουντούλη, που δολοφονήθηκε πριν μερικούς μήνες εν ώρα... κομματικής υπηρεσίας, κατεβαίνει υποψήφιος στις ευρωεκλογές με τη Χρυσή Αυγή.
Ταυτόχρονα, η μητέρα του Αλέξανδρου Γέροντα, που τραυματίστηκε σοβαρά εκείνο το βράδυ και χαροπάλευε για καιρό (αλλά μάλλον τη γλιτώνει τελικά), κατεβαίνει υποψήφια με το συνδυασμό "Εθνική Αυγή".
Όταν πληροφορήθηκα αυτά, κατάλαβα αυτό που υποψιαζόμουν εξαρχής για τα παιδιά που πυροβολήθηκαν: ότι δεν παρασύρθηκαν από καμία μόδα, δεν προσηλυτίστηκαν από κανέναν περίεργο. Απλώς έτσι μεγάλωσαν. Οι γονείς τους είναι χειρότεροι απ' αυτούς.
Γιατί είναι χειρότεροι;
Γιατί απλούστατα, αν τα παιδιά τους είχαν το ελαφρυντικό της άγνοιας κινδύνου, αυτοί δεν έχουν κανένα. Διότι είναι οι γονείς των παιδιών που σκοτώθηκαν (ή κινδύνευσαν να σκοτωθούν) σε τόσο νεαρή ηλικία, χαραμίζοντας τα νιάτα τους και τα χρόνια που είχαν μπροστά τους εξαιτίας της προσήλωσής τους στη Χρυσή Αυγή.
Δεν ήταν θύματα κάποιου ατυχήματος. Έκαναν μια επιλογή ζωής που αποδείχτηκε και επιλογή θανάτου.
Επέλεξαν να ενταχθούν σε μια συμμορία η οποία -προφανώς ήξεραν πως- δολοφονεί, βιάζει, κακοποιεί, βασανίζει, εκβιάζει, τραμπουκίζει, εκφοβίζει άλλους ανθρώπους, επειδή έτσι της γουστάρει.
Έκαναν λοιπόν μια επιλογή αίματος και δυστυχώς για τους ίδιους, πλήρωσαν την επιλογή αυτή με το ίδιο τους το αίμα.
Ακόμη κι αν οι συγκεκριμένοι δε συμμετείχαν σε καμία από τις "δράσεις" (sic) της Χρυσής Αυγής, ήταν τουλάχιστον τσιλιαδόροι, όπως τη νύχτα της επίθεσης εναντίον τους.
Και όταν κάποιος είναι τσιλιαδόρος μιας εγκληματικής συμμορίας, έχει ευθύνη για την επιλογή του και για τις συνέπειες αυτής.
Διότι, όταν εντάσσεσαι σε ένα κύκλο αίματος, δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος αν ο κύκλος αυτός θα συμπεριλάβει κι εσένα τελικά.
Και οι γονείς των δύο απ' τα τρία αυτά παιδιά που πυροβολήθηκαν εκείνη τη νύχτα, αντί να βιώσουν τον πόνο του πρόωρου χαμού των παιδιών τους και να εύχονται να μην ξαναπεράσει ποτέ άλλος γονιός το δικό τους δράμα και να κάνουν ό,τι περνά απ' το χέρι τους γι' αυτό, τελικά οι ίδιοι συνεχίζουν την επιλογή αίματος και κατεβαίνουν στις εκλογές με την εγκληματικη συμμορία!
Και αν για τα παιδιά τους υπάρχει το ελαφρυντικό της ηλικίας και -ας πούμε- της άγνοιας κινδύνου, για τους γονείς δεν υπάρχει κανενα ελαφρυντικό.
Διότι αυτοί είδαν με τα μάτια τους το αίμα. Είδαν την τραγωδία. Είδαν το θάνατο.
Και αυτό, αντί να τους σοκάρει, μάλλον τελικά τους εξιτάρει και κατεβαίνουν με τη Χρυσή Αυγή για να συνεχίσουν το γαϊτανάκι του θανάτου.
Ας σκεφτεί ο καθένας και ας κρίνει το ποιόν αυτών των "ανθρώπων".
Αν το παιδί του χανόταν από ναρκωτικά, θα γινόταν μετά ο ίδιος πρεζέμπορας;
Αν το παιδί του χανόταν από τροχαίο δυστύχημα, θα διοργάνωνε μετά κόντρες;
Αν το παιδί του χανόταν από ξεκαθαρίσματα μεταξύ μαφιόζων, θα εντασσόταν μετά ο ίδιος στη μαφία;
Αν το παιδί του χανόταν από συμπλοκές μεταξύ χουλιγκάνων, θα γινόταν ο ίδιος μετά οργανωτής της εξέδρας των χουλιγκάνων;
Πώς λοιπόν ένας γονιός που χάνεται το παιδί του εξαιτίας της συμμετοχής του σε εγκληματική ναζιστική οργάνωση, μετά γίνεται ο ίδιος στέλεχός της;
Για να επιβραβεύσει τι; Για να κάνει τι;
Τι έχουν στην ψυχή τους αυτοί οι "άνθρωποι"; Πέτρες έχουν;
Και αναρωτιέμαι.
Θα είχε μπλέξει ποτέ το παιδί μου στη Χρυσή Αυγή;
Αποκλείεται. Ένα παιδί που μεγαλώνει με αγάπη και αξίες, δεν μπλέκει ποτέ με δολοφόνους.
Κι αν για κάποιο λόγο μπλεκόταν;
Μόλις το έβλεπα, θα έκανα τα πάντα για να φύγει από κει.
"Θα το 'παιρνε ο διάολος" για να μην το πάρει ο θάνατος.
Απλά πράγματα.
Αυτοί οι γονείς γιατί δεν απέτρεψαν τα παιδιά τους από την επιλογή αυτή;
Μάλλον γιατί κάποιοι εξ αυτών συμφωνούσαν κι οι ίδιοι και καμάρωναν.
Ας δούμε ενδεικτικά δήλωση του πατέρα Φουντούλη:
«Είμαι περήφανος για τις Ιδέες του και τον Πατριωτισμό του Γιώργου. Είδα πως έβαλε τα στήθια του μπροστά ανοίγοντας τα χέρια για να προστατεύσει τα αδέρφια του. Δεν είμαι εγώ που θα ακυρώσω τις ιδέες και τα πιστεύω του. Εγώ ξέρω τι λεβέντη μεγάλωσα με τις αξίες και τις αρχές που με μεγάλωσε και εμένα ο πατέρας μου. Τις ίδιες αξίες μεταλαμπάδευσα και εγώ στο παιδί μου. Έγινε ένας περήφανος ΕΛΛΗΝΑΣ που ήθελε να ζήσει σε μια καλύτερη ΕΛΛΑΔΑ.».
Οι δηλώσεις του αυτές ακυρώνουν βέβαια τα τηλεοπτικά κροκοδείλια δάκρυά του και τις δηλώσεις υποκρισίας που έκανε τάχα για "να μη χυθεί άλλο αίμα Ελλήνων" (οι ξένοι στα παπάρια μας, ε;) και οι δήθεν δηλώσεις συμπαράστασης στους γονείς του Παύλου Φύσσα. Και φυσικά οι γονείς του Φύσσα αλλά και -προς τιμήν τους- οι γονείς του έτερου δολοφονηθέντος, Καπελώνη, του έριξαν "πόρτα" στο τηλεοπτικό σώου που ήθελε να στήσει αυτός ο γραφικός και επικίνδυνος τύπος. Ένα τηλε-σώου πάνω απ' το αίμα των παιδιών τους...
Αντίστοιχα, η μητέρα του Αλέξανδρου Γέροντα, του τρίτου νέου που γλίτωσε το θάνατο από καθαρή τύχη, σε εκδήλωση της Χρυσής Αυγής προχθές ανέγνωσε το μήνυμά του και μετέφερε στους συγκεντρωμένους χρυσαυγίτες την υπόσχεσή του ότι θα τιμήσει σύντομα και πάλι με την παρουσία του τα γραφεία τους.
Αμετανόητοι...
Δυστυχώς, λοιπόν, είναι φανερό πως η επιλογή των παιδιών να ενταχθούν στη φασιστική συμμορία δεν ήταν μια τυχαία επιλογή.
Είναι φανερό πως τον φασισμό τον έχουν στις ψυχές τους πρώτοι απ' όλους οι γονείς.
(σ.σ. μιλώ για τους γονείς Φουντούλη και Γέροντα- εξαιρώ από την αναφορά μου τους γονείς του Καπελώνη, που φαίνεται να κρατούν αξιοπρεπή στάση, τουλάχιστον μετά το χαμό του παιδιού τους)
Αυτοί τον είχαν τον φασισμό μέσα τους, αυτοί τον μετέδωσαν στα παιδιά τους και προφανώς αυτοί είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για τον τραγικό χαμό τους.
Και τώρα τι νομίζουν πως θα καταφέρουν αυτοί οι δυο γονείς;
Να πάρουν το αίμα τους πίσω λοιπόν, κάτω απ' τη σημαία της δολοφονικής συμμορίας;
Να κλάψουν κι άλλοι γονείς- κι αυτοί που δεν επέλεξαν τέτοιο δρόμο- για τα παιδιά τους;
Τι θα καταφέρουν;
Μόνο βάζουν κι αυτοί το λιθαράκι τους για να χαθούν κι άλλα παιδιά πριν την ώρα τους.
Και αυτό το λιθαράκι είναι μεγάλο. Είναι κοτρώνα.
Γιατί, αν οι ίδιοι οι γονείς των θυμάτων έβγαιναν κι έλεγαν:
"Γονείς όλης της Ελλάδας, μακριά τα παιδιά σας απ' τη Χρυσή Αυγή! Όχι άλλο αίμα!
Κι εσύ Χρυσή Αυγή μην ηρωοποιείς τα παιδιά μας! Μην εμπορεύεσαι το αίμα τους! Εσύ είσαι υπεύθυνη για το χαμό τους! Εσύ και η ηλίθια δολοφονική ιδεολογία σου!", τότε θα το ξανασκέφονταν πολλοί απ' αυτούς που σήμερα την υποστηρίζουν.
Αλλά τελικά οι γονείς των δύο παιδιών παίζουν το χειρότερο ρόλο που θα μπορούσαν να παίξουν.
Αποδέχονται για τα παιδιά τους τον τίτλο του "ήρωα που έχυσε το αίμα του για την τιμή της Χρυσής Αυγής" και καθίστανται ηθικοί αυτουργοί για κάθε χαμό παιδιού από 'δω και μπρος απ' τα ματωμένα χέρια της Χρυσής Αυγής.
Κάποιους ανθρώπους ο Θεός δε θα 'πρεπε να τους αφήνει να κάνουν παιδιά.
Γιατί τα καταστρέφουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου