Sotosblog...
Μ’ ένα διστακτικό στεναγμό πολλής περίσκεψης, πλην όμως ένα στεναγμό μιας κάποιας ανακούφισης, υποδέχθηκαν οι πολιτισμένοι άνθρωποι τη νέα τροπή που έδωσε αργά χθες το βράδυ (ώρα Ελλάδας) στη συριακή κρίση ο Μπαράκ Ομπάμα, προκρίνοντας διαλλακτικότερη αντιμετώπιση των τελευταίων ρωσικών προτάσεων. Κι έδειξε έτσι περισσότερο σημάδια ηγετικής αυτοπεποίθησης, παρά «κότας», όπως δεν απέφυγαν να τον χαρακτηρίσουν ορισμένοι, μάλλον ψυχικά διαταραγμένοι.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τους ακριβείς λόγους, που ο Αμερικανός Πρόεδρος την ύστατη ώρα απέκλινε επιδεικτικά από τη διατεταγμένη ρότα των αεροπλανοφόρων. Και απέστη μάλιστα του δεύτερου τη τάξει Αντιπροέδρου του, της εμπειροπόλεμης και πολεμοχαρούς Συμβούλου του σε θέματα Εθνικής Άμυνας, πρόθυμων μελών του κόμματός του ή και του αντιπάλου στο Κογκρέσο κ.α. Δεν μπορώ όμως και να εμπιστευθώ ερμηνείες εκείνων τους οποίους έπιασε στον ύπνο κι αιφνιδίασε η μεταστροφή του· διότι με τις προβλέψεις που είχαν κάνει αυτοί δημόσια, ρητά ή υπόρρητα ως αυτονόητες, καθώς και με τη στάση που είχαν επίσημα υιοθετήσει, δοκιμάσθηκαν σε ζήτημα πάρα πολύ καυτό, εξαιρετικά κρίσιμο για την Οικουμένη, και πήραν για βαθμό ένα ολοστρόγγυλο κουλουράκι· κι εξετέθησαν ανεπανόρθωτα, ξαποστέλλοντας την αξιοπιστία τους στο ίδιο ολοστρόγγυλο κουλουράκι· στο ναδίρ.
Κάθε λογής τέτοιοι υπεύθυνοι και ανευθυνοϋπεύθυνοι της δημόσιας ζωής θα όφειλαν να κρυφτούν, αλλά περισσότερο όλων οι Ευρωπαίοι ηγέτες τους οποίους οι εξελίξεις εξευτελίζουν. Συνωστίζονταν, οι ήκιστοι, σε ναυστάθμους και αεροπορικές βάσεις για το ποιος θα κάνει τη φασίνα, ποιος θα σφουγγαρίσει πρώτος τα καταστρώματα των αμερικανικών πολεμικών πλοίων. Είμαι βέβαιος ότι ήδη από χθες αλείφονται για να πλειοδοτήσουν και πάλι, αυτή τη φορά όμως για το ποιος θα χαιρετίσει πρώτος τα νέα από την Ουάσιγκτον, ένας-ένας τους τώρα σαν μέγας, εγνωσμένος πια και αδιαμφισβήτητος φιλειρηνιστής, προσηλωμένος υπέρμαχος του διαλόγου, ανέκαθεν και αδιαλείπτως!
Πολύ θλιβερή ομάδα για να μιλάει εξ ονόματος της Γηραιάς Ηπείρου. Μόνον ύφος, κατάστιχα εσόδων-εξόδων, γελοίες γραβάτες και κακόγουστα ταγιεράκια. Και πολύ θλιβερή μια τέτοια Γηραιά Ήπειρος, δυστυχώς…
Στα καθ’ ημάς, το πρωτείον του πλέον αξιοθρήνητου μεταξύ αυτών αρμόζει στον αμετροεπέστερο των Ελλήνων και βασιλικότερο του βασιλέως, Βενιζέλο. Ανοίγει το στόμα του, και υποθέτεις ότι, δεν μπορεί, από ‘κει μέσα θα πηγάζει ο Μιζούρης –σε πνίγει ένας ορμητικός ποταμός λέξεων και εννοιών. Αλλά καταλήγουν τελικά να ισοδυναμούν όλες μαζί πλάι-πλάι απλώς με τη φράση «Μαμά, έκανα!», σε πιο… ενήλικη εκδοχή.
Για να μπορεί να λέει το δικό του «Μαμά, έγινα πρωθυπουργός», ο καταγέλαστος Σαμαράς του κρατάει το γκιογκιό. Αλλοίμονο, αξιολογήστε εκ των υστέρων την ιδέα που μας είχε πει ότι έριξε στον Ομπάμα, να γίνουν οι συνομιλίες για τη Συρία στην Αθήνα –με οικοδεσπότη, εννοείται, τον Βενιζέλο ως υπουργό Εξωτερικών! Και τα δυό τους να διαγκωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία… Έξω το γκιογκιό, μέσα να παρακάθονται και να συνομιλούν ο Λαβρόφ με τον Κέρι!
Με ξεπερνάει που κοντά δύο στους δέκα διπλανούς μου παρέδωσαν πέρυσι σε αυτούς τους ανθρώπους τις τύχες της Ελλάδας. Σήμερα, αυτοί οι επικίνδυνα επιπόλαιοι ψηφοφόροι έχουν αραιώσει βέβαια, είναι η αλήθεια. Κατά πολύ. Αλλά και όσοι του είδους τους απέμειναν, θα ‘θελα να ‘ξερα, δεν ντρέπονται καθόλου; Δεν προβληματίζονται, έστω;; Ούτε καν φοβούνται και λίγο, μην τυχόν μας συμβεί τίποτα, ξέρω ‘γω, χειρότερο;;; Ελόγου τους οι δύο με το γκιογκιό θα το διαχειρισθούν! Ξέρω, ξέρω… Δεν είναι σέξυ η γκαμπαρντίνα του Αλέξη…
Είναι στη μέση, βλέπεις, και ο παρουσιαστής που είδα χθες σ’ ένα κανάλι να υπερασπίζεται τις προθέσεις του Σαμαρά. «Τουλάχιστον τις προθέσεις!», έκρωζε. Ο δυστυχής… Δεν φαίνεται να έχει επίγνωση ότι του έχουν αναθέσει να σφουγγίζει σφουγγαρόπανα.
Αλήθεια, πού τις ξέρει αυτός τις προθέσεις του Σαμαρά; Φαντάζομαι, όσο γνωρίζουμε όλοι εμείς τις προθέσεις του Ομπάμα, ε; Που έκανε χθες τη διαφορά όμως…
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τους ακριβείς λόγους, που ο Αμερικανός Πρόεδρος την ύστατη ώρα απέκλινε επιδεικτικά από τη διατεταγμένη ρότα των αεροπλανοφόρων. Και απέστη μάλιστα του δεύτερου τη τάξει Αντιπροέδρου του, της εμπειροπόλεμης και πολεμοχαρούς Συμβούλου του σε θέματα Εθνικής Άμυνας, πρόθυμων μελών του κόμματός του ή και του αντιπάλου στο Κογκρέσο κ.α. Δεν μπορώ όμως και να εμπιστευθώ ερμηνείες εκείνων τους οποίους έπιασε στον ύπνο κι αιφνιδίασε η μεταστροφή του· διότι με τις προβλέψεις που είχαν κάνει αυτοί δημόσια, ρητά ή υπόρρητα ως αυτονόητες, καθώς και με τη στάση που είχαν επίσημα υιοθετήσει, δοκιμάσθηκαν σε ζήτημα πάρα πολύ καυτό, εξαιρετικά κρίσιμο για την Οικουμένη, και πήραν για βαθμό ένα ολοστρόγγυλο κουλουράκι· κι εξετέθησαν ανεπανόρθωτα, ξαποστέλλοντας την αξιοπιστία τους στο ίδιο ολοστρόγγυλο κουλουράκι· στο ναδίρ.
Κάθε λογής τέτοιοι υπεύθυνοι και ανευθυνοϋπεύθυνοι της δημόσιας ζωής θα όφειλαν να κρυφτούν, αλλά περισσότερο όλων οι Ευρωπαίοι ηγέτες τους οποίους οι εξελίξεις εξευτελίζουν. Συνωστίζονταν, οι ήκιστοι, σε ναυστάθμους και αεροπορικές βάσεις για το ποιος θα κάνει τη φασίνα, ποιος θα σφουγγαρίσει πρώτος τα καταστρώματα των αμερικανικών πολεμικών πλοίων. Είμαι βέβαιος ότι ήδη από χθες αλείφονται για να πλειοδοτήσουν και πάλι, αυτή τη φορά όμως για το ποιος θα χαιρετίσει πρώτος τα νέα από την Ουάσιγκτον, ένας-ένας τους τώρα σαν μέγας, εγνωσμένος πια και αδιαμφισβήτητος φιλειρηνιστής, προσηλωμένος υπέρμαχος του διαλόγου, ανέκαθεν και αδιαλείπτως!
Πολύ θλιβερή ομάδα για να μιλάει εξ ονόματος της Γηραιάς Ηπείρου. Μόνον ύφος, κατάστιχα εσόδων-εξόδων, γελοίες γραβάτες και κακόγουστα ταγιεράκια. Και πολύ θλιβερή μια τέτοια Γηραιά Ήπειρος, δυστυχώς…
Στα καθ’ ημάς, το πρωτείον του πλέον αξιοθρήνητου μεταξύ αυτών αρμόζει στον αμετροεπέστερο των Ελλήνων και βασιλικότερο του βασιλέως, Βενιζέλο. Ανοίγει το στόμα του, και υποθέτεις ότι, δεν μπορεί, από ‘κει μέσα θα πηγάζει ο Μιζούρης –σε πνίγει ένας ορμητικός ποταμός λέξεων και εννοιών. Αλλά καταλήγουν τελικά να ισοδυναμούν όλες μαζί πλάι-πλάι απλώς με τη φράση «Μαμά, έκανα!», σε πιο… ενήλικη εκδοχή.
Για να μπορεί να λέει το δικό του «Μαμά, έγινα πρωθυπουργός», ο καταγέλαστος Σαμαράς του κρατάει το γκιογκιό. Αλλοίμονο, αξιολογήστε εκ των υστέρων την ιδέα που μας είχε πει ότι έριξε στον Ομπάμα, να γίνουν οι συνομιλίες για τη Συρία στην Αθήνα –με οικοδεσπότη, εννοείται, τον Βενιζέλο ως υπουργό Εξωτερικών! Και τα δυό τους να διαγκωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία… Έξω το γκιογκιό, μέσα να παρακάθονται και να συνομιλούν ο Λαβρόφ με τον Κέρι!
Με ξεπερνάει που κοντά δύο στους δέκα διπλανούς μου παρέδωσαν πέρυσι σε αυτούς τους ανθρώπους τις τύχες της Ελλάδας. Σήμερα, αυτοί οι επικίνδυνα επιπόλαιοι ψηφοφόροι έχουν αραιώσει βέβαια, είναι η αλήθεια. Κατά πολύ. Αλλά και όσοι του είδους τους απέμειναν, θα ‘θελα να ‘ξερα, δεν ντρέπονται καθόλου; Δεν προβληματίζονται, έστω;; Ούτε καν φοβούνται και λίγο, μην τυχόν μας συμβεί τίποτα, ξέρω ‘γω, χειρότερο;;; Ελόγου τους οι δύο με το γκιογκιό θα το διαχειρισθούν! Ξέρω, ξέρω… Δεν είναι σέξυ η γκαμπαρντίνα του Αλέξη…
Είναι στη μέση, βλέπεις, και ο παρουσιαστής που είδα χθες σ’ ένα κανάλι να υπερασπίζεται τις προθέσεις του Σαμαρά. «Τουλάχιστον τις προθέσεις!», έκρωζε. Ο δυστυχής… Δεν φαίνεται να έχει επίγνωση ότι του έχουν αναθέσει να σφουγγίζει σφουγγαρόπανα.
Αλήθεια, πού τις ξέρει αυτός τις προθέσεις του Σαμαρά; Φαντάζομαι, όσο γνωρίζουμε όλοι εμείς τις προθέσεις του Ομπάμα, ε; Που έκανε χθες τη διαφορά όμως…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου