Χάρη στους μοντέρνους πολέμους, πρώτα του Ιράκ, μετά της Γιουγκοσλαβίας, μετά πάλι του Ιράκ, μάθαμε τον περίφημο όρο «παράπλευρες απώλειες», αυτό δηλαδή που σημαδεύεις στρατόπεδα και εργοστάσια χημικών και πετυχαίνεις σχολεία, νοσοκομεία, παιδικές χαρές και γάμους. Τι να κάνουμε, μας έλεγαν, συμβαίνουν αυτά στους πολέμους, το μείζον είναι να σωθεί ο λαός από τους αιμοσταγείς δικτάτορες. Τώρα πως γίνεται να σώζεται ο λαός, δηλαδή οι άνθρωποι, μέσω του θανάτου ανθρώπων, δηλαδή του λαού, αυτό το μέγα μυστήριο μόνο οι μεγάλοι μύστες μπορούν να το λύσουν.
Συμβαίνουν αυτά στους πολέμους, όχι μόνο στους θερμούς, αλλά και στους ψυχρούς, τους οικονομικούς πολέμους, σαν αυτόν που μας έχουν κηρύξει εδώ και τρία χρόνια οι δανειστές μας και οι εγχώριοι αντιπρόσωποί τους. Πόλεμος γεμάτος παράπλευρες απώλειες, όπως οι 1.245 συμπολίτες μας που αυτοκτόνησαν, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, την τριετία 2009-2011, διπλάσιοι από όσους είχαν αυτοκτονήσει την προηγούμενη τριετία. Και σκεφτείτε τι έχει γίνει το 12 και το 13 που η κρίση θέριεψε. Δεν χρειάζεται να σκεφτείτε, δείτε τις ειδήσεις, όχι των μεγάλων δελτίων, των μικρών σάιτ και εφημερίδων, που καταγράφουν τουλάχιστον δύο αυτοκτονίες την ημέρα. Και να ήταν μόνο οι αυτοκτονίες. Είναι και η κατάθλιψη, το άγχος, τα εμφράγματα, τα εγκεφαλικά, συγγνώμη που σας μαυρίζουμε την καρδιά, αλλά καλύτερα να είναι μαύρη, παρά σταματημένη.
‘Όταν οι δανειστές και οι εγχώριοι αντιπρόσωποί τους έθεσαν σε κίνηση την επιχείρηση εκκαθάρισης που ονομάζεται κατ΄ ευφημισμόν Μνημόνιο, γνώριζαν ακριβώς τι θα συμβεί. Είχαν υπόψη τους τις εκατοντάδες μελέτες ανεξάρτητων οργανισμών που έδειχναν ότι απ΄ όπου πέρασε το ΔΝΤ άφησε ξοπίσω του θανατικό. Και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Όταν ρίχνεις τους ανθρώπους στην απελπισία, την ασθένεια, την κατάθλιψη και ταυτοχρόνως τους διαλύεις το σύστημα υγείας, κλείνεις τα νοσοκομεία και τις ψυχιατρικές δομές, ο Χάρος περιμένει στη στροφή, όπως έγραφαν παλαιά οι εφημερίδες, για να περιγράψουν τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα.

Κι αν δεν γνώριζαν από τις μελέτες, έμαθαν από την προσωπική τους εμπειρία. Από τον πρώτο, τον δεύτερο, τον τρίτο χρόνο του Μνημονίου, όπου έβλεπαν την ανθρωπιστική καταστροφή με τα μάτια τους, αλλά δεν έκαναν πίσω ούτε βήμα. Συνέχιζαν ακάθεκτοι την προέλασή τους, με τα κανάλια και τις εφημερίδες τους να μας βομβαρδίζουν από πάνω με τόνους προπαγάνδας, με τους Ψαριανούς και τους άλλους προθύμους να αποδίδουν τις αυτοκτονίες στην ερωτική απογοήτευση, με τις Athens Voice και τις Lifo, το τζάμπα χαρτομάνι των διαφημιστικών εταιρειών, να ραντίζουν τις πόλεις με πολύχρωμη αποβλάκωση. Ατέλειωτος χαρτοπόλεμος βλακείας από τις Σώτες, τους Χωμενίδηδες και τους Χειμωνάδες.
Μην τους αφήσουμε να μας αρρωστήσουν, να μας γονατίσουν, να μας σκοτώσουν. Να ζήσουμε, να δυναμώσουμε, να ανθίσουμε και μετά να τους στείλουμε στα τσακίδια.