Ουρανία Μιχαλολιάκου. Χρυσαβγίτισσα ή μουσουλμάνα;;

sofistis...

Η Ουρανία Μιχαλολιάκου, καθόλα γνήσιο αντίγραφο του πατρός της, καλεί τους εκλεκτούς της οργάνωσης να πεθάνουν, για ποιόν και γιατί; Για την Χ.Α, ή για τον Αλλάχ; Ιδού η απορία, αλλά ιδού και το πραγματικό πρόσωπο του φανατισμού και φασισμού..

«…προσφέροντας τον εαυτό μας στην Άγια αυτή Ιδεολογία μαθαίνουμε πολλά πράγματα… και βάζουμε την ψυχή μας μέσα στη δίνη των συναισθημάτων και των γνώσεων που μας παραδίδει ιερά αυτή η Ιδεολογία. Γινόμαστε ΕΝΑ με αυτήν..

…Αναρωτήσου αν είσαι έτοιμος να πεθάνεις γι αυτά που πιστεύεις χωρίς όμως να γίνεις ήρωας με δόξες και τιμές. Μένοντας ένας ανώνυμος νεκρός του Αγώνα. Αναρωτήσου πόσα είσαι έτοιμος να θυσιάσεις και πόσα ουσιαστικά έχεις να χάσεις. Αναρωτήσου μέχρι που είσαι διατεθειμένος να φτάσεις. Εσείς οι λίγοι ξέρετε ακριβώς τι εννοώ.
Αναρωτήσου αν μπορείς να τα χάσεις όλα μα όλα για μια ιδέα, τη δική μας Ιδέα. Απλά αναρωτήσου και διάλεξε. Μπορείς να είσαι ένας από εμάς; Μπορείς να ζεις μόνο για μια Ιδέα; Εγώ μπορώ. Εμείς μπορούμε. ΕΣΥ;
Ουρανία Μιχαλολιάκου”

Αυτά λέει μεταξύ άλλων ανατριχιαστικών η κόρη του αρχηγού της Χρυσής Αβγής.
Ένα παιδαριώδες όσο και τρομακτικό κείμενο που θα μπορούσε να το είχε γράψει ένας μουσουλμάνος ιερός πολεμιστής λίγο πριν ανατινάξει την βόμβα που είναι ζωσμένη πάνω του και πάρει μαζί του δεκάδες ανθρώπους. Αρκεί, ο ιερός αυτός πολεμιστής, να είχε αντικαταστήσει στο κείμενο την Χρυσή Αβγή με τη λέξη Αλλάχ και δεν θα χρειάζονταν να αλλάξει απολύτως τίποτα άλλο. Η ουσία είναι ακριβώς η ίδια:

Ο φανατισμός δεν έχει θρησκεία, χρώμα, κόμμα και πατρίδα. Είναι ίδιος παντού απλώς γιατί αποτελεί μια φόρμα κενή περιεχομένου. Δεν είναι ιδέα αλλά εγκεφαλική βλάβη και ψυχοπαθολογική κατάσταση γιαυτό και μπορεί να εμφορείται από οποιαδήποτε περιεχόμενο, εμμονή, μανία, κόλλημα, ιδέα. Αν δηλαδή εξαιρέσουμε τις διαφορετικές ετικέτες, το ίδιο ακριβώς νιώθει ο χρυσαβγίτης, ο μουσουλμάνος ταλιμπάν, ο χριστιανός ιεροεξεταστής, ο ρατσιστής, ο σταλινικός, ο χούλιγκαν.. Διακατέχεται δηλαδή από μια ψυχοπαθολογία που απλώς εκφράζεται στο όνομα οποιουδήποτε θεού, οποιουδήποτε γελοίου αρχηγού-φυρερίσκου όπως ο Μιχαλολιάκος, οποιουδήποτε κόμματος, ομάδας, κλπ..

Τα βλαμμένα άτομα που διακατέχονται από αυτήν την ψυχοπαθολογία θεωρούν τους εαυτούς τους ξεχωριστούς γιατί είναι «προικισμένοι» με τη μία και μοναδική αλήθεια, χριστιανική, μουσουλμανική, εθνικιστική, ρατσιστική.. Οποιαδήποτε άλλη αλήθεια είναι γι αυτούς εχθρική γιατί μόνο η δική τους αλήθεια τους δίνει την ευκαιρία να ετεροκαθορίζουν, να επιβεβαιώνουν και να καταξιώνουν την ύπαρξη τους με τον πιο εύκολο τρόπο, δηλαδή απλώς και μόνο υποβιβάζοντας τον «άλλο» σε κατώτερο από εκείνους όν και σε εχθρό.. Όπως τους μαύρους, τους μετανάστες, το κατ αυτούς αντεθνικό, ή ό,τι δεν συμφωνεί μαζί τους, κλπ..

Ουσιαστικά δηλαδή ο βλαμμένος εγκέφαλος τους, πέρα από το ισοπεδωτικό σχήμα σκέψης μαύρο-άσπρο, είναι ανίκανος να επεξεργαστεί οτιδήποτε ελαφρώς πιο σύνθετο που θα μπορούσε να επιβεβαιώσει την ύπαρξη τους με ανθρώπινο τρόπο, γιαυτό και ικανοποιείται και λειτουργεί μόνο μέσα σε σχέσεις μαύρου-άσπρου, εξουσίας και κατάκτησης. Υποβιβάζει τον «άλλον» σε κατώτερο ον και εχθρό, θέλει να τον κατακτήσει αλλά και ο ίδιος να κατακτηθεί από κάποιον αρχηγό..

Το ισοπεδωτικό αυτό και σχήμα επιβεβαίωσης προσφέρεται για ό,τι το χειρότερο και φασιστικό μπορεί να φανταστεί κανείς. Κατ αρχάς μέσα σε αυτό μετατρέπονται σε θύματα ακόμα και οι ίδιοι γονατίζοντας σε κάποιον αρχηγό ή και πεθαίνοντας στο όνομα μιας «άγιας ιδέας» που πολλές φορές ούτε καν καταλαβαίνουν. Επίσης βρίσκουν πρόσφορο έδαφος πολλοί. Από εγκληματικές προσωπικότητες και άτομα του υποκόσμου που στο όνομα της «αγίας ιδέας» εφοδιάζουν τη συνείδηση τους με ένα τέλειο άλλοθι για να δικαιολογούν τα εγκλήματα τους, από αγανακτισμένους πολίτες και σύγχρονα θύματα των μνημονίων και του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, έως και πολλούς λεγόμενους «μορφωμένους». Ας μην ξεχνάμε ότι οι ναζί στο Νταχάου έκαιγαν ανθρώπους στους φούρνους ακούγοντας κλασική μουσική, η δε κόρη του Μιχαλολιάκου είναι κάτοχος πτυχίου ψυχολογίας και κοινωνιολογίας(!)..

Εφόσον ο φανατισμός αποκλείει τον «άλλον» και την γνώμη του και του επιβάλλεται με οποιονδήποτε τρόπο, είναι φασισμός. Κάθε φανατισμός, έτσι και αλλιώς, είναι και ένας καθημερινός φασισμός. Πολύ γνωστό μας το φαινόμενο άλλωστε. Κάτι ξέρουμε όλοι μας από καθημερινό φασισμό.. Και η ψυχοπαθολογία έχει και αυτή τις διαβαθμίσεις της και τις αθέατες πλευρές της. Κάτι ξέρουμε και από τον «γνωστό» μας που λέγεται εαυτός μας, όταν ακόμα και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις επιβεβαιωνόμαστε μόνο όταν κατακτάμε ή μας κατακτούν.. και μετά ψηφίζουμε αρχηγούς φυσικά..