Sotosblog...
Το επινίκειο χαμόγελο μιας ακιζόμενης Άγκελα Μέρκελ πλαισίωσαν τα γερμανικά Μ.Μ.Ε. με τη διαπίστωση ότι «οι πολίτες δεν θέλουν πειράματα». Εξ ου και την επανεξέλεξαν, εννοούν… Την ίδια ώρα, με νέα δημοσκόπηση που δείχνει –άκουσον, άκουσον– να αυξάνεται η ψαλίδα υπέρ της Ν.Δ., μια από τις εγχώριες γερμανικές αντιπροσωπείες έκανε χθες εισαγωγή αυτού του μοντέλου, και το έβαλε στην έκθεσή της, να το βλέπουν οι περαστικοί, προσαρμοσμένο όμως στα μέτρα μας. «Bon pour l’ Orient» –σημαίνει «ό,τι πρέπει για Ανατολή» και είναι από παλιά η περιφρονητική έκφραση που αναφέρεται σε δυτικό προϊόν, εξαγώγιμης κοπής με κατώτερες προδιαγραφές. Δεν ξέρω πώς λέγεται στα Γερμανικά, αλλά και στα Γαλλικά σαφέστατη είναι.
Ό, τι πρέπει για την Ανατολή, λοιπόν, και η νέα δημοσκόπηση –ειδικά για τη δική μας Ανατολή που πάσχει από το σύμπλεγμα του να θεωρηθεί Δύση, όπως-όπως. Για τις δικές μας ανάγκες, το γερμανικό μοντέλο μετασκευάζεται, και η διαπίστωση ότι «οι πολίτες δεν θέλουν πειράματα», όπως κυκλοφορεί στη Γερμανία, διατίθεται εδώ στη μορφή «τα πειραματόζωα δεν θέλουν πολίτες».
Μετά από μια τέτοια διακυβέρνηση, μέσα σ’ ένα τέτοιο χάος, μες τ’ ανενδοίαστα ψέμματα και την τυφλή καταστροφή, πού μπορεί να πατάει μια τέτοια δημοσκόπηση; Αλλοίμονο… Στο ερώτημα «ποιο πειραματόζωο, ποιο ινδικό χοιρίδιο, ποιο ποντίκι εργαστηρίου θα ήθελε να φύγει από τα χέρια του ερευνητή, να εγκαταλείψει τη γυάλα όπου φυλάσσεται, και να αναζητήσει την ελευθερία στο φυσικό του χώρο;»
Και το ένστικτο; Δεν υπάρχει το ένστικτο; Να δράσει αυτό, και να λυτρώσει το δεσμώτη από τα δεσμά του; Εδώ γεννάται το άλλο ερώτημα: Με ποιο τρόπο να αποδράσει το πειραματόζωο από τα ψηλά τοιχώματα του λαβυρίνθου, μέσα όπου υποβάλλεται στις διάφορες δοκιμασίες; Δια παν ενδεχόμενο, άλλωστε, πόρτες, παράθυρα, τρύπες σφαλίζονται ερμητικά. Οι δημοσκόποι στοκάρουν τις χαραμάδες.
Υπάρχει και πιο αμείλικτο ερώτημα: Ποιος είναι, τέλος πάντων, αυτός ο φυσικός του χώρος, όταν το πειραματόζωο έχει γεννηθεί και μεγαλώσει μέσα στο εργαστήριο, χωρίς ποτέ να έχει γνωρίσει άλλη πραγματικότητα; Συνάδελφοι του ερευνητή, ψυχροί και κυνικοί που παρανοούνται ως φιλόζωοι, αμφιβάλλουν αν το δύσμοιρο ζώο είναι στοιχειωδώς ικανό να καταφέρει να επιβιώσει έξω από τη φυλακή του –εκτός εργαστηρίου, υπενθυμίζουν, κυκλοφορούν άγριες γάτες εφτάψυχες που καραδοκούν, λυσσασμένα σκυλιά με αφρισμένα σαγόνια που ενεδρεύουν, πεινασμένα αρπακτικά που διαγράφουν κύκλους στον ουρανό κι εποπτεύουν, θηρεύοντας τη λεία τους. Από τους αφελείς περνιούνται με τις αμφιβολίες τους για φιλόζωοι.
Τι γίνεται όμως όταν τα θηρία, αγριόγατες, αγριόσκυλα, αρπακτικά με νύχια γαμψά, ζουν και τα ίδια μέσα στο στεγανό εργαστήριο; Τότε… Α! Τότε, ταΐζουμε τα θηρία, για να κορέσουμε την πείνα τους, και να απειλούν πλέον εκείνα μόνον από ακόρεστη απληστία τα πειραματόζωα. Κι όποιον πάρει ο Χάρος. Όποιος αντέξει, δεν λέει η κυβέρνηση;
Τα δύσμοιρα τα πειραματόζωα… Ανυπεράσπιστα, κουρνιάζουν το καθένα φοβισμένο στο κλουβί του και όλα τους σε καταστολή –φυσική και χημική. Περιμένουν υπομονετικά κάθε πρωί το δυνάστη που έχουν συνηθίσει. Τι κι αν το πρόγραμμά του προβλέπει μια νέα φάση ή ένα ολότελα νέο πείραμα… Ο ερευνητής δεν είναι άνθρωπος. Είναι η υπόσχεση ότι κάποια στιγμή θα ταϊσθούν, έστω ως μέρος της μελέτης. Τους είναι και αυτό μια κάποια λύση, για να ζήσουν. Μια παρηγοριά…
Ιδού η εικόνα που προκύπτει από τους δημοσκόπους. Άθλια, θλιβερή, μελαγχολική και απελπιστική. Πληρώνονται φυσικά για να την χαλκεύσουν. Θα έρθει όμως η ώρα που θα τις πληρώσουν αυτές τις μετρήσεις, με τη σειρά τους. Δεν είμαι εγώ που τους το υπόσχομαι, αλλά η γλώσσα των αριθμών. Αυτήν μεταχειρίζονται, αυτή και θα τους τιμωρήσει. Είναι βέβαιον. Τούτον τον κανόνα δεν τον έχει γλιτώσει ποτέ κανένας.
Το επινίκειο χαμόγελο μιας ακιζόμενης Άγκελα Μέρκελ πλαισίωσαν τα γερμανικά Μ.Μ.Ε. με τη διαπίστωση ότι «οι πολίτες δεν θέλουν πειράματα». Εξ ου και την επανεξέλεξαν, εννοούν… Την ίδια ώρα, με νέα δημοσκόπηση που δείχνει –άκουσον, άκουσον– να αυξάνεται η ψαλίδα υπέρ της Ν.Δ., μια από τις εγχώριες γερμανικές αντιπροσωπείες έκανε χθες εισαγωγή αυτού του μοντέλου, και το έβαλε στην έκθεσή της, να το βλέπουν οι περαστικοί, προσαρμοσμένο όμως στα μέτρα μας. «Bon pour l’ Orient» –σημαίνει «ό,τι πρέπει για Ανατολή» και είναι από παλιά η περιφρονητική έκφραση που αναφέρεται σε δυτικό προϊόν, εξαγώγιμης κοπής με κατώτερες προδιαγραφές. Δεν ξέρω πώς λέγεται στα Γερμανικά, αλλά και στα Γαλλικά σαφέστατη είναι.
Ό, τι πρέπει για την Ανατολή, λοιπόν, και η νέα δημοσκόπηση –ειδικά για τη δική μας Ανατολή που πάσχει από το σύμπλεγμα του να θεωρηθεί Δύση, όπως-όπως. Για τις δικές μας ανάγκες, το γερμανικό μοντέλο μετασκευάζεται, και η διαπίστωση ότι «οι πολίτες δεν θέλουν πειράματα», όπως κυκλοφορεί στη Γερμανία, διατίθεται εδώ στη μορφή «τα πειραματόζωα δεν θέλουν πολίτες».
Μετά από μια τέτοια διακυβέρνηση, μέσα σ’ ένα τέτοιο χάος, μες τ’ ανενδοίαστα ψέμματα και την τυφλή καταστροφή, πού μπορεί να πατάει μια τέτοια δημοσκόπηση; Αλλοίμονο… Στο ερώτημα «ποιο πειραματόζωο, ποιο ινδικό χοιρίδιο, ποιο ποντίκι εργαστηρίου θα ήθελε να φύγει από τα χέρια του ερευνητή, να εγκαταλείψει τη γυάλα όπου φυλάσσεται, και να αναζητήσει την ελευθερία στο φυσικό του χώρο;»
Και το ένστικτο; Δεν υπάρχει το ένστικτο; Να δράσει αυτό, και να λυτρώσει το δεσμώτη από τα δεσμά του; Εδώ γεννάται το άλλο ερώτημα: Με ποιο τρόπο να αποδράσει το πειραματόζωο από τα ψηλά τοιχώματα του λαβυρίνθου, μέσα όπου υποβάλλεται στις διάφορες δοκιμασίες; Δια παν ενδεχόμενο, άλλωστε, πόρτες, παράθυρα, τρύπες σφαλίζονται ερμητικά. Οι δημοσκόποι στοκάρουν τις χαραμάδες.
Υπάρχει και πιο αμείλικτο ερώτημα: Ποιος είναι, τέλος πάντων, αυτός ο φυσικός του χώρος, όταν το πειραματόζωο έχει γεννηθεί και μεγαλώσει μέσα στο εργαστήριο, χωρίς ποτέ να έχει γνωρίσει άλλη πραγματικότητα; Συνάδελφοι του ερευνητή, ψυχροί και κυνικοί που παρανοούνται ως φιλόζωοι, αμφιβάλλουν αν το δύσμοιρο ζώο είναι στοιχειωδώς ικανό να καταφέρει να επιβιώσει έξω από τη φυλακή του –εκτός εργαστηρίου, υπενθυμίζουν, κυκλοφορούν άγριες γάτες εφτάψυχες που καραδοκούν, λυσσασμένα σκυλιά με αφρισμένα σαγόνια που ενεδρεύουν, πεινασμένα αρπακτικά που διαγράφουν κύκλους στον ουρανό κι εποπτεύουν, θηρεύοντας τη λεία τους. Από τους αφελείς περνιούνται με τις αμφιβολίες τους για φιλόζωοι.
Τι γίνεται όμως όταν τα θηρία, αγριόγατες, αγριόσκυλα, αρπακτικά με νύχια γαμψά, ζουν και τα ίδια μέσα στο στεγανό εργαστήριο; Τότε… Α! Τότε, ταΐζουμε τα θηρία, για να κορέσουμε την πείνα τους, και να απειλούν πλέον εκείνα μόνον από ακόρεστη απληστία τα πειραματόζωα. Κι όποιον πάρει ο Χάρος. Όποιος αντέξει, δεν λέει η κυβέρνηση;
Τα δύσμοιρα τα πειραματόζωα… Ανυπεράσπιστα, κουρνιάζουν το καθένα φοβισμένο στο κλουβί του και όλα τους σε καταστολή –φυσική και χημική. Περιμένουν υπομονετικά κάθε πρωί το δυνάστη που έχουν συνηθίσει. Τι κι αν το πρόγραμμά του προβλέπει μια νέα φάση ή ένα ολότελα νέο πείραμα… Ο ερευνητής δεν είναι άνθρωπος. Είναι η υπόσχεση ότι κάποια στιγμή θα ταϊσθούν, έστω ως μέρος της μελέτης. Τους είναι και αυτό μια κάποια λύση, για να ζήσουν. Μια παρηγοριά…
Ιδού η εικόνα που προκύπτει από τους δημοσκόπους. Άθλια, θλιβερή, μελαγχολική και απελπιστική. Πληρώνονται φυσικά για να την χαλκεύσουν. Θα έρθει όμως η ώρα που θα τις πληρώσουν αυτές τις μετρήσεις, με τη σειρά τους. Δεν είμαι εγώ που τους το υπόσχομαι, αλλά η γλώσσα των αριθμών. Αυτήν μεταχειρίζονται, αυτή και θα τους τιμωρήσει. Είναι βέβαιον. Τούτον τον κανόνα δεν τον έχει γλιτώσει ποτέ κανένας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου