Το πρόβλημα των μμε σε σχέση με τις ειδήσεις, πέρα από τη διαπλοκή, την χειραγώγηση και τα ρέστα, είναι ότι οι δημοσιογράφοι είναι καμμένοι. Been there, done that, got the tshirt. Είναι σαν να ζητάς από έναν υπάλληλο του εργοστασίου της Ford στο detroit, να σου εξηγήσει πως λειτουργεί το χειρόφρενο μετά από 8ώρες που βίδωνε τις ίδιες βίδες (του χειρόφρενου). Θεωρητικά είναι ο κατάλληλος άνθρωπος να στο εξηγήσει. Αλλά μην περιμένεις να πάρεις καμιά απάντηση της προκοπής.
Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να μη νομίζεται ότι είμαι κανένας σοβαρός προφήτης. Το σ/κ το πέρασα φτιάχνοντας μους μήλου κι αχλαδιού και σαν γνήσιο παιδί της πόλης, στην αρχή δεν ήθελα καν να ακουμπήσω τ’ αχλάδια που ήταν πεσμένα κάτω από το δέντρο. Ξέρετε τώρα νόμιζα ότι η μους που αγοράζω στο σούπερμάρκετ γίνεται από όλοφρεσκα καταπράσινα αχλάδια, σαν κι αυτά της ετικέτας. Ειδικά η Bio. Και τώρα που έφτιαξα τη δική μου Bio μους και είμαι σοφότερος, επέστρεψα στον υπολογιστή για να δω τι έγινε στις εκλογές.
Τίποτα το δραματικό. “Ο μεγάλος συνασπισμός είναι εδώ όπως σας γκρίνιαζα καιρό τώρα. Και είναι εδώ διότι η γερμανία χρειάζεται να πάρει μεγάλες αποφάσεις και το πολιτικό σύστημα πρέπει να είναι ενωμένο στο χορό του ζαλόγγου” (μεταφράζω ελεύθερα την επίσημη αφήγηση).
Το μόνο που δεν περίμενα, είναι το πόσο πολύ οι γερμανοί θα επέλεγαν τον καραμανλή τους και με τα δύο χέρια, πιστεύοντας τις παπάρες που διαβάζουν και ακούνε από τα εδώ μμε. Με λίγα λόγια πίστευα ότι οι γερμανοί ψυχολογικά θα βρίσκονταν στο ελληνικό 2009, κατανοώντας ότι κάτι στραβό συμβαίνει. Όχι ότι θα ψήφιζαν κάτι σοβαρό, αλλά θα ήλπιζαν πως την κατάσταση θα μπορούσε να διορθώσει η “αριστερά” SPD-πράσινοι. Αντιθέτως αυτοί βρίσκονται πλέρια (αχχχ πάντα ήθελα να γράψω αυτή τη λέξη) στο ελληνικό 2007 και μόλις (ξανά)ψήφισαν τον καραμανλή τους.
Φυσικά οι αναλογίες είναι πάντα ατυχείς. Αυτό που προσπαθώ να κάνω δεν είναι να πω ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αλλά να δώσω λίγο το κλίμα σε κάτι που εύκολα θα μπορούσαμε να μεταφράσουμε καθώς το έχουμε βιώσει. Κυρίες και κύριοι, όλα είναι ανθηρά και υπέροχα στο δυτικό μέτωπο, δεν έχετε να φοβάστε απολύτως τίποτα. Αν θέλετε ο κόσμος να παραμείνει ως έχει, δεν έχετε παρά να ψηφίσετε τους ανθρώπους που σας έφεραν ως εδω. Ca, c’est la seul verité, ne c’est pas?
Το μόνο πλεονέκτημα σε αυτές τις εκλογές είναι ότι (όπως και το 2007 στην ελλάδα) βλέπουμε πως οι επιλογές εκτός του κατεστημένου συστήματος ενισχύονται σιγά σιγά. Και εννοώ την αριστερά και τους ευρωσκεπτικιστές. Καθώς λοιπόν το γερμανικό σύστημα θα χορεύει το χορό του ζαλόγγου, η νέα αριστερά και η νέα δεξιά αρχίζουν να διαφαίνονται. Τώρα θα μου πείτε το die linke και οι ευρωσκεπτικιστές νέο? Αν κατηγορώ το σύριζα συχνά για συστημικό κόμμα, τι θα πρέπει να πω για το die linke? Η πλάκα είναι ότι το μόνο που σώζει το die linke από τον συστημικό του εαυτό, είναι ότι οι υπόλοιποι δεν το θεωρούν συστημικό και δεν θέλουν να την κάνουν παρέα. Κι έτσι η φαντασίωση για ένα μεγάλο “αριστερό” συνασπισμό spd-πράσινων-αριστεράς, είναι σαν να λέμε ότι ύπο ΚΣ ο σύριζα και το κκε θα κυβερνήσουν μαζί. Κι αυτά είναι τα καλά νέα, διότι το die linke συμμετέχοντας σε τοπικές κυβερνήσεις όπως του βερολίνου μαζί με το SPD, έχει συμφωνήσει σε τέτοια τέρατα, που θα έκαναν τη θάτσερ να φαντάζει παπαρήγα.
Και η ευρώπη?
Ωραία ας αφήσουμε τους γερμανούς να κουρεύονται προς στιγμή κι ας πάμε στους υπόλοιπους. Τι σημαίνει αυτό για τους υπόλοιπους? Κυρίως σημαίνει τέρμα τα δίφραγκα για την ευρωζώνη, μη σου πω και για την ευρωπαϊκή ένωση. Ναι ξέρω στην προφητεία αυτή με πρόλαβε ο βαρουφάκης, αλλά ποτέ δεν ντρέπομαι να αντιγράφω μια καλή προφητεία. Γιατί? Διότι οι γερμανοί δεν έχουν τρόπο να λύσουν τα προβλήματα των υπολοίπων. Κι όχι τόσο αυτό, αλλά οι λύσεις των γερμανών χειροτερεύουν τα προβλήματα των υπολοίπων. Οπότε το σύμφωνο πανευρωπαϊκής λιτότητας δεν θα εφαρμοστεί στο μέλλον, όπως ακριβώς δεν εφαρμόζεται τώρα, ακριβώς διότι η γαλλική, η ισπανική και η ιταλική ελιτ, δεν είναι έτοιμες να αυτοκτονήσουν όπως έκανε πρόθυμα η ελληνική. Θα μου πείτε μπορεί να είναι, αλλά και να είναι, το γερμανικό όνειρο θα είναι μικρής διάρκειας. Διότι η πανευρωπαϊκή λιτότητα δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα της ύφεσης στις οικονομίες, ούτε το πρόβλημα των χρεοκοπημένων τραπεζών. Άρα ακόμα κι αν οι ελίτ είναι διατεθειμένες να αυτοκτονήσουν, θα εμφανιστούν πολύ γρήγορα δυνάμεις που θα τις αντικαταστήσουν, όπως γρήγορα ο σύριζα μετατράπηκε από κόμμα του 4% σε κόμμα που θα πάρει αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές. Στην Ιταλία το μοτιβό αυτό το βλέπουμε ήδη, καθώς η Ιταλία είναι η χώρα που έχει χάσει μάλλον περισσότερο από το ευρώ.
Όλα αυτά υπό την προϋπόθεση πως οι γερμανοί συνεχίζουν το παράλογο βιολί τους, βιολί άλλωστε το οποίο μόλις υπερψήφισαν. Και για να δώσω ένα παράδειγμα του παραλογισμού, γνωρίζετε πως οι γερμανοί πιέζουν τους βρετανούς να προσδέσουν ξανά τη λίρα στο ευρώ και να υποτάξουν τη μοναδική τους βιομηχανία (δηλαδή το ξέπλυμα μαύρου χρήματος από το Citi) στην ΕΚΤ και τις βρυξέλλες? Κι όλα αυτά υπό την λογική ότι η υποτιμημένη λίρα προκαλεί ανταγωνισμό σε μια περιοχή με ανοιχτά εμπορικά σύνορα όπως η ΕΕ?
Πιστεύετε πως οι βρετανοί πρόκειται να δεχθούν κάτι τέτοιο, ειδικά όταν αυτό το τέτοιο το είχαν δοκιμάσει το μακρινό 90 και απέτυχε παταγωδώς κάνοντας ταυτόχρονα τον σόρο πλούσιο και διάσημο? Όχι φυσικά θα προτιμήσουν αντί να προσδεθούν σ’ ένα καράβι που βουλιάζει, να βουλιάξουν μόνοι τους ελπίζοντας να επιπλεύσουν περισσότερο. Παρόλαυτά οι γερμανοί επιμένουν. Τέτοιο είναι το μέγεθος του παραλογισμού της γερμανικής πολιτικής ελίτ.
Και στα πλαίσια που η γερμανική ελιτ δεν έχει το ιστορικά πιο πολυχρησιμοποιημένο πανευρωπαικό εργαλείο για να επιβάλει τη θέλησή της (χάσατε δεν είναι η διπλωματία αλλά τα όπλα), πολύ γρήγορα όλες οι χώρες θα ετοιμάζονται για τη ζωή μετά το ευρώ. Το αυτό θα πρέπει να κάνει και η επόμενη ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζοντας τη βουτιά από τα θρύψαλα που θα αφήσει η σημερινή κυβέρνηση, βουτιά όμως που δεν θα πρέπει να κάνει μόνη της (για να σας κόψω και τον ηρωισμό της αβανγκαρντ πρωτοπορίας).
Και οι γερμανοί κύριε?
Οι γερμανοί θα φάνε την κρυάδα που τους περιμένει μόλις κατανοήσουν -πέρα από τις βλακίες που ακούνε στα μμε- πόσο πολύ τους συνέφερε η ύπαρξη της ευρωζώνης. Ναι θυμάστε τη συζήτηση για το κατά πόσο η γερμανία θα έφευγε μόνη της από το ευρώ και θα έκανε κολεγιές με την κίνα? Ναι τη θυμάμαι, παρόλο που οι περισσότεροι την έχουν ξεχάσει. Το βασικό μοτίβο για τη γερμανία αν διαλυθεί το ευρώ θα είναι ένα.
Από το 1970 βρισκόμαστε σε καθεστώς υπερβολικής παραγωγικής δυνατότητας (overcapacity) που ποτέ δεν λύθηκε. Οι φιλελεύθεροι το έκρυψαν κάτω από το χαλί με λιγότερη απασχόληση και περισσότερα δάνεια στην αγγλοσαξωνία. Οι γερμανοί φιλελεύθεροι το έκρυψαν με λιγότερη και φθηνότερη απασχόληση (μέσω του HarzIV) και τις εξαγωγές τους μέσα στην ευρωζώνη. Το πρώτο εξαφανίστηκε με την αρχή της κρίσης. Το δεύτερο θα εξαφανιστεί μαζί με την έκλειψη του ευρώ.
Αυτό θα προκαλέσει στη γερμανία ένα τεράστιο σοκ στις εξαγωγές κι ένα ανάλογο σοκ στην απασχόληση καθώς όλα αυτά τα αγαθά που παράγουν δεν μπορούν να τα καταναλώσουν μόνοι τους.
Κι αυτό μας οδηγεί πρακτικά σε δύο βασικά σενάρια. Το πρώτο θα φέρει τον “σοσιαλισμό” μειώνοντας τις ώρες εργασίας κάτω από το μισό χωρίς να μειώσει ιδιαίτερα τις αποδοχές (σφάζοντας τα κέρδη των επιχειρήσεων). Το δεύτερο έχει την κωδική ονομασία “εμφύλιος” και σημαίνει ότι η κοινωνία θα πρέπει να ανεχθεί επίπεδα ανεργίας της τάξης του 30-35% κάτι που θα τινάξει το κοινωνικό κράτος στον αέρα (διότι δεν θα υπάρχουν πολλοί να το πληρώνουν και οι επιχειρήσεις θα το αρνηθούν λέγοντας πως πρέπει να αντιμετωπίσουν τις δικές τους προκλήσεις από την πτώση των εξαγωγών κλπ κλπ). Και η έκλειψη του κοινωνικού κράτους (από τη γνωστή παρλαπίπα περί έλλειψης πόρων) σε μια κοινωνία σαν τη γερμανική θα έχει πολύ πιο απότομες και πολύ πιο σκληρές συνέπειες από αυτό που βιώνουμε στην ελλάδα. Με λίγα λόγια οι κοινωνικές συγκρούσεις θα είναι πολύ πιο ισχυρές και απότομες.
Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά για μια επόμενη προφητεία.
βερολίνο,
ένα φθινοπωρινό πρωινό με μους αχλάδι και süzme γιαούρτι, για την αυγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου