Το Μνημόνιο δεν είναι μόνο το πιο σοβαρό κείμενο, είναι και το πιο επιτυχημένο κείμενο, κι όποιος ξαναπεί ότι απέτυχε, θα του βάλω πιπέρι στο στόμα κι ας είναι κι η Λαγκάρντ. Το Μνημόνιο πέτυχε όλους τους βασικούς στόχους των ξένων δανειστών και των εγχώριων κολαούζων τους: Ελαστικοποίησε μέχρι εξαϋλώσεως τις εργασιακές σχέσεις, μείωσε δραστικά το κόστος εργασίας, συρρίκνωσε και απαξίωσε τον δημόσιο τομέα, καταβαράθρωσε το κόστος της γης, εις όφελος των δυνητικών επενδυτών, μετέφερε ή πρόκειται να μεταφέρει τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας σε ιδιώτες, διέλυσε τη δημόσια υγεία και τη δημόσια παιδεία, προς δόξαν των σχολαρχών και των κλινικαρχών.
Η μεγαλύτερη επίθεση έγινε και γίνεται στη δημόσια παιδεία, διότι το θέμα εδώ δεν είναι μόνο οικονομικό, είναι και ιδεολογικό. Καταρχάς είναι οικονομικό. Διαλύουμε τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, για να κερδοσκοπήσουν οι σχολάρχες, που σε περίοδο βαθιάς κρίσης σκορπάνε εκατομμύρια σε κανάλια και εφημερίδες για διαφημίσεις. Κι επειδή η απαξίωση της δημόσιας παιδείας δεν είναι αρκετή, τους τραβήξαμε και μια εξίσωση πτυχίων να έχουν να πορεύονται. Η εξίσωση δεν είναι υπόθεση μόνο του Μνημονίου. Είχε ξεκινήσει από την κυβέρνηση Καραμανλή και ολοκληρώθηκε τώρα, αποδεικνύοντας ότι το Μνημόνιο είναι η συνέχιση του μακροχρόνιου πολέμου της ελληνικής αστικής τάξης με άλλα μέσα. Ή άλλως ειπείν, τώρα που βρήκαμε τον παππά, να θάψουμε καμιά δεκαριά.
Την παιδεία δεν την διαλύουν μόνο για λόγους οικονομικούς, τη διαλύουν και για να εμποδίσουν τις νεότερες γενιές από την πρόσβαση στη μόρφωση. Θέλουν παιδιά που εγκαταλείπουν το σχολείο ή που τελειώνουν απλώς το σχολείο μαθαίνοντας μερικά κολλυβογράμματα. Κι αν κάποια παιδιά μπουν στο πανεπιστήμιο, θα γίνουν είτε αστυνομικοί και στρατιωτικοί – στα ύψη εκτοξεύτηκαν οι βάσεις-, για να μας φυλάνε από το κακό, δηλαδή από το λαό, είτε τεχνοκράτες, προσανατολισμένοι στις ανάγκες του επιχειρηματικού κατεστημένου.
Δεν αφορά όλα τα παιδιά η απαξίωση, αφορά τα παιδιά της κατώτερης και της μεσαίας τάξης, που έχει γίνει και αυτή κατώτερη. Τα άλλα παιδιά, τα δικά μας παιδιά, θα βρουν τρόπο να αναρριχηθούν εν μέσω κολεγίων και Χάρβαρντ, ώστε να αποτελέσουν τη νέα ιθύνουσα τάξη, που θα κυβερνάει εις το διηνεκές τους αγράμματους φτωχούς.
Υπερβολές, απλουστεύσεις, μη σου πω ότι μας ψεκάζουν κιόλας. Θα το έλεγα κι εγώ, αν δεν έβλεπα με τα μάτια μου το μένος για τη διάλυση του δημόσιου Πανεπιστημίου, τις απειλές για φυλάκιση πρυτάνεων, τις τροπολογίες με τις οποίες διώκουν τους διοικητικούς υπαλλήλους. Θα έλεγα ότι με ψεκάζουν, αν δεν έβλεπα τα στοιχεία που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η ΟΛΜΕ: Τον καιρό του Μνημονίου οι καθηγητές στα σχολεία έχουν μειωθεί κατά 30.000, το 2013 προσελήφθησαν 91% λιγότεροι αναπληρωτές από πέρυσι, από το 2011 μέχρι σήμερα έχουν κλείσει 1.200 σχολεία, το 2016 η μείωση των δαπανών για την παιδεία θα έχει φτάσει το 47%. Μέχρι και τους σχολικούς φύλακες έδιωξαν οι ανελέητοι.
Θέλουν ανθρώπους ημιμαθείς, για να μπορούν να τους διαχειρίζονται κατά το δοκούν, να τους χειραγωγούν, να τους εκμεταλλεύονται, να τους κοροϊδεύουν, να τους βιδώνουν στους καναπέδες, να τους αρπάζουν τις ψήφους. Ξέρω ότι είναι κλισέ του κερατά, αλλά και τα κλισέ είναι βγαλμένα μέσα από τη ζωή.
Η μεγαλύτερη επίθεση έγινε και γίνεται στη δημόσια παιδεία, διότι το θέμα εδώ δεν είναι μόνο οικονομικό, είναι και ιδεολογικό. Καταρχάς είναι οικονομικό. Διαλύουμε τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, για να κερδοσκοπήσουν οι σχολάρχες, που σε περίοδο βαθιάς κρίσης σκορπάνε εκατομμύρια σε κανάλια και εφημερίδες για διαφημίσεις. Κι επειδή η απαξίωση της δημόσιας παιδείας δεν είναι αρκετή, τους τραβήξαμε και μια εξίσωση πτυχίων να έχουν να πορεύονται. Η εξίσωση δεν είναι υπόθεση μόνο του Μνημονίου. Είχε ξεκινήσει από την κυβέρνηση Καραμανλή και ολοκληρώθηκε τώρα, αποδεικνύοντας ότι το Μνημόνιο είναι η συνέχιση του μακροχρόνιου πολέμου της ελληνικής αστικής τάξης με άλλα μέσα. Ή άλλως ειπείν, τώρα που βρήκαμε τον παππά, να θάψουμε καμιά δεκαριά.
Την παιδεία δεν την διαλύουν μόνο για λόγους οικονομικούς, τη διαλύουν και για να εμποδίσουν τις νεότερες γενιές από την πρόσβαση στη μόρφωση. Θέλουν παιδιά που εγκαταλείπουν το σχολείο ή που τελειώνουν απλώς το σχολείο μαθαίνοντας μερικά κολλυβογράμματα. Κι αν κάποια παιδιά μπουν στο πανεπιστήμιο, θα γίνουν είτε αστυνομικοί και στρατιωτικοί – στα ύψη εκτοξεύτηκαν οι βάσεις-, για να μας φυλάνε από το κακό, δηλαδή από το λαό, είτε τεχνοκράτες, προσανατολισμένοι στις ανάγκες του επιχειρηματικού κατεστημένου.
Δεν αφορά όλα τα παιδιά η απαξίωση, αφορά τα παιδιά της κατώτερης και της μεσαίας τάξης, που έχει γίνει και αυτή κατώτερη. Τα άλλα παιδιά, τα δικά μας παιδιά, θα βρουν τρόπο να αναρριχηθούν εν μέσω κολεγίων και Χάρβαρντ, ώστε να αποτελέσουν τη νέα ιθύνουσα τάξη, που θα κυβερνάει εις το διηνεκές τους αγράμματους φτωχούς.
Υπερβολές, απλουστεύσεις, μη σου πω ότι μας ψεκάζουν κιόλας. Θα το έλεγα κι εγώ, αν δεν έβλεπα με τα μάτια μου το μένος για τη διάλυση του δημόσιου Πανεπιστημίου, τις απειλές για φυλάκιση πρυτάνεων, τις τροπολογίες με τις οποίες διώκουν τους διοικητικούς υπαλλήλους. Θα έλεγα ότι με ψεκάζουν, αν δεν έβλεπα τα στοιχεία που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η ΟΛΜΕ: Τον καιρό του Μνημονίου οι καθηγητές στα σχολεία έχουν μειωθεί κατά 30.000, το 2013 προσελήφθησαν 91% λιγότεροι αναπληρωτές από πέρυσι, από το 2011 μέχρι σήμερα έχουν κλείσει 1.200 σχολεία, το 2016 η μείωση των δαπανών για την παιδεία θα έχει φτάσει το 47%. Μέχρι και τους σχολικούς φύλακες έδιωξαν οι ανελέητοι.
Θέλουν ανθρώπους ημιμαθείς, για να μπορούν να τους διαχειρίζονται κατά το δοκούν, να τους χειραγωγούν, να τους εκμεταλλεύονται, να τους κοροϊδεύουν, να τους βιδώνουν στους καναπέδες, να τους αρπάζουν τις ψήφους. Ξέρω ότι είναι κλισέ του κερατά, αλλά και τα κλισέ είναι βγαλμένα μέσα από τη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου