Του Τακη Κατσιμαρδου, απο το Εθνος...
Για πολλά μπορεί να κατηγορηθεί (και να καταγγελθεί) η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Εκείνο, όμως, που δεν μπορεί ν' αμφισβητηθεί είναι μια πολυσχιδής ικανότητα στην επικοινωνιακή διαχείριση του μνημονιακού δράματος. Αν κι όχι πάντα με «καθαρά» χέρια. Επί του προκειμένου οι συντεταγμένες της είναι απροσδιόριστες. Μπορούν, όμως, να περιγραφούν ή να παραλληλιστούν. Οπως π.χ. με τη θεωρία για την ύπαρξη ενός παράλληλου σύμπαντος. Με τη διαφορά ότι εδώ πρόκειται για παράλληλες πραγματικότητες.
Η χειροπιαστή, στην οποία κινείται και την οποία βιώνει η χώρα, η κοινωνία, η οικονομία και η άλλη, την οποία κατασκευάζει η κυβέρνηση. Κλασικό παράδειγμα αποτελεί το κυβερνητικό success story και το real story της οικονομίας. Εσχατα δείγματα στην ίδια κατηγορία:
-Η επίσκεψη του πρωθυπουργού και λοιπών αξιωματούχων στην κεντρική λαχαναγορά. Διακήρυξαν ότι «χτίζουν το πραγματικό κοινωνικό κράτος»! Αλλος κόσμος, φυσικά, από τον πραγματικό, όπου η κρίση παίρνει ανθρωπιστικές διαστάσεις...
-Η απόφανση του υπουργού Οικονομικών ότι «το μνημόνιο είναι το μόνο σοβαρό κείμενο στη χώρα». Αυτό το ίδιο που «παράγει» μία αυτοκτονία πριν συμπληρωθεί εικοσιτετράωρο...
Οι εικονικές πραγματικότητες της κυβέρνησης δεν αντέχουν σε στοιχειώδη ορθολογική κριτική. Αλλά το θέμα μας εδώ είναι η «αρχή» των δυο πραγματικοτήτων ως οδηγός της κυβέρνησης.
Οπου είναι ανεφάρμοστη ή χρειάζεται υποστήριξη, έρχεται συμπληρωματικά η... στρατηγική του «βλέποντας και κάνοντας». Από τα νέα δημοσιονομικά μέτρα και το χρηματοδοτικό κενό, ως την όποια διαπραγμάτευση με την τρόικα και τη χάραξη εσωτερικής πολιτικής.
Στο πλαίσιο αυτό ουδεμία ασυνέπεια υπάρχει, λόγου χάρη, μεταξύ της ρητής διακήρυξης ότι η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία και της ταυτόχρονης διακίνησης σεναρίων για άμεση προσφυγή στις κάλπες. Ούτε αν τη μια μέρα η χώρα δεν αντέχει εκλογές, ισοδυναμούν με καταστροφή κλπ., ενώ την άλλη η διεξαγωγή τους αποτελεί «όπλο» της κυβέρνησης. Οπως, βεβαίως, ουδεμία αντίφαση μεταξύ της δέσμευσης για μη λήψη νέων οριζόντιων μέτρων και της λήψης μέτρων την ίδια στιγμή.
Αυτή η κυβέρνηση, για όσους δεν θυμούνται, έχει οικοδομηθεί στο «βλέποντας και κάνοντας». Οταν σχηματιζόταν, διακήρυσσε κατηγορηματικά ότι θα λειτουργήσει στη βάση υπογραφής «προγραμματικών αρχών» (μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ). Αφαντες από τότε. Οπως άφαντη παραμένει η θεμελιώδης δέσμευσή της ότι θα είχε καταθέσει μέχρι το περασμένο καλοκαίρι Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης - Ανάπτυξης. Πατώντας σε μια πλαστή πραγματικότητα, πορεύεται με το «βλέποντας και κάνοντας»...
Για πολλά μπορεί να κατηγορηθεί (και να καταγγελθεί) η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Εκείνο, όμως, που δεν μπορεί ν' αμφισβητηθεί είναι μια πολυσχιδής ικανότητα στην επικοινωνιακή διαχείριση του μνημονιακού δράματος. Αν κι όχι πάντα με «καθαρά» χέρια. Επί του προκειμένου οι συντεταγμένες της είναι απροσδιόριστες. Μπορούν, όμως, να περιγραφούν ή να παραλληλιστούν. Οπως π.χ. με τη θεωρία για την ύπαρξη ενός παράλληλου σύμπαντος. Με τη διαφορά ότι εδώ πρόκειται για παράλληλες πραγματικότητες.
Η χειροπιαστή, στην οποία κινείται και την οποία βιώνει η χώρα, η κοινωνία, η οικονομία και η άλλη, την οποία κατασκευάζει η κυβέρνηση. Κλασικό παράδειγμα αποτελεί το κυβερνητικό success story και το real story της οικονομίας. Εσχατα δείγματα στην ίδια κατηγορία:
-Η επίσκεψη του πρωθυπουργού και λοιπών αξιωματούχων στην κεντρική λαχαναγορά. Διακήρυξαν ότι «χτίζουν το πραγματικό κοινωνικό κράτος»! Αλλος κόσμος, φυσικά, από τον πραγματικό, όπου η κρίση παίρνει ανθρωπιστικές διαστάσεις...
-Η απόφανση του υπουργού Οικονομικών ότι «το μνημόνιο είναι το μόνο σοβαρό κείμενο στη χώρα». Αυτό το ίδιο που «παράγει» μία αυτοκτονία πριν συμπληρωθεί εικοσιτετράωρο...
Οι εικονικές πραγματικότητες της κυβέρνησης δεν αντέχουν σε στοιχειώδη ορθολογική κριτική. Αλλά το θέμα μας εδώ είναι η «αρχή» των δυο πραγματικοτήτων ως οδηγός της κυβέρνησης.
Οπου είναι ανεφάρμοστη ή χρειάζεται υποστήριξη, έρχεται συμπληρωματικά η... στρατηγική του «βλέποντας και κάνοντας». Από τα νέα δημοσιονομικά μέτρα και το χρηματοδοτικό κενό, ως την όποια διαπραγμάτευση με την τρόικα και τη χάραξη εσωτερικής πολιτικής.
Στο πλαίσιο αυτό ουδεμία ασυνέπεια υπάρχει, λόγου χάρη, μεταξύ της ρητής διακήρυξης ότι η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία και της ταυτόχρονης διακίνησης σεναρίων για άμεση προσφυγή στις κάλπες. Ούτε αν τη μια μέρα η χώρα δεν αντέχει εκλογές, ισοδυναμούν με καταστροφή κλπ., ενώ την άλλη η διεξαγωγή τους αποτελεί «όπλο» της κυβέρνησης. Οπως, βεβαίως, ουδεμία αντίφαση μεταξύ της δέσμευσης για μη λήψη νέων οριζόντιων μέτρων και της λήψης μέτρων την ίδια στιγμή.
Αυτή η κυβέρνηση, για όσους δεν θυμούνται, έχει οικοδομηθεί στο «βλέποντας και κάνοντας». Οταν σχηματιζόταν, διακήρυσσε κατηγορηματικά ότι θα λειτουργήσει στη βάση υπογραφής «προγραμματικών αρχών» (μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ). Αφαντες από τότε. Οπως άφαντη παραμένει η θεμελιώδης δέσμευσή της ότι θα είχε καταθέσει μέχρι το περασμένο καλοκαίρι Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης - Ανάπτυξης. Πατώντας σε μια πλαστή πραγματικότητα, πορεύεται με το «βλέποντας και κάνοντας»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου