«Είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για την ψηφιακή οικονομία, την τραπεζική ενοποίηση, για την ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης, κυρίως για την απασχόληση των νέων. Είμαστε όμως εδώ και για να βρούμε λύση σε ένα οξύ και μακροχρόνιο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν κυρίως οι χώρες της Νότιας Μεσογείου και έχει να κάνει με τη λαθρομετανάστευση. Έχουν τεθεί πολλοί στόχοι και προχωράμε».
Αυτά είπε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στη δήλωση που έκανε προσερχόμενος χτες στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών.
Μάλιστα. Τη μέρα της ανακοίνωσης της νέας φοροκτονίας που απαλλάσσει τα κότερα και επιτάσσει τα μαντριά και τα κοτέτσια, ο πρωθυπουργός μας καλεί να θυμηθούμε την απειλή που συνιστά η …παράνομη μετανάστευση!
Οπωσδήποτε η συντήρηση της γνωστής ρατσιστικής ατζέντας είναι χρήσιμη για τη κυβέρνηση. Ο διαγκωνισμός για τα χρυσαυγίτικα ψηφουλάκια είναι αναμφίβολα ιερός για όσους θέλουν να είναι μόνιμοι κάτοικοι στο θώκο της κυβερνητικής εξουσίας.
Και ποια λύση άραγε θα βρουν στην ΕΕ για το πρόβλημα της μετανάστευσης; Ίσως μια μαγική λύση κατά την οποία θα ήταν δυνατόν να διαλύονται τα άψυχα σώματα των μεταναστών στα νερά της Μεσογείου, έξω από τη Λέσβο ή την Λαμπεντούζα, χωρίς να εκτείθενται σε κοινή θέα και προκαλούν τύψεις σε ευαίσθητες ψυχές παπάδων και δεσποσυνών… Άλλο πράγμα δεν μπορούν να φανταστούν.
Αλλά αυτές οι πρόστυχες κουβέντες του Σαμαρά και των Ευρωπαίων Εταίρων, είναι μαχαιριές στον κόσμο τον δικό μας, που δεν πρέπει να μένουν αναπάντητες. Είναι σα να αδιαφορεί για τον απολυμένο αυτός που μένει στη δουλειά. Σα να μη νοιάζεται ο νηστικός που επέζησε για τον διπλανό του που θέρισε η πείνα.
Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, κυνηγημένοι από την ανεργία, τη φτώχεια, την πείνα, τον πόλεμο ή τις οικολογικές καταστροφές, από χώρες ρημαγμένες και καταληστευμένες από τον πλούσιο καπιταλιστικό κόσμο, θεωρούνται για την ΕΕ ‘’πρόβλημα’’. Είναι οι ‘’βρωμιάρηδες’’, όπως άκουγαν να λένε για αυτούς και δεν έβγαζαν άχνα ταπεινωμένοι οι έλληνες μετανάστες στον αιώνα μας, όπου Γής. Στην καλύτερη περίπτωση οι μετανάστες είναι απαραίτητα και φτηνά ‘’εργατικά χέρια’’. Μέχρις εκεί. Άνθρωποι δεν είναι. Απαγορεύεται να έχουν πρόσωπο και βλέμμα. Δεν μπορούν να έχουν δικαιώματα Δεν μπορούν να αρρωσταίνουν, να ερωτεύονται, να χαμογελούν. Ούτε καν να κηδεύονται δεν έχουν δικαίωμα!
Είναι το παρελθόν, μα και το παρόν της ελληνικής μετανάστευσης, που δε μας επιτρέπει να κάνουμε τον αδιάφορο στην άθλια και μισανθωπιστική αντι-μεταναστευτική αντίληψη που ταΐζει το ρατσισμό και το φασισμό.
Πέντε εκατομμύρια ψυχές, άλλη μισή από την Ελλάδα στην οποία ζούμε, είναι ξεριζωμένες και ζουν στα πέρατα του κόσμου. Την ξαπόστειλαν εκεί οι ίδιες συνθήκες. Η μετανάστευση δεν ήταν ποτέ ελεύθερη, αλλά αναγκαστική. Και ο ξεριζωμένος από την πατρίδα του είναι πάντα ξεριζωμένος. Ξέχειλος από την πίκρα και το παράπονο.
Δεν είναι εύκολο να μιλήσει κανείς με τους γέροντες μετανάστες που ζουν ακόμη έξω. Δεν είναι απλή υπόθεση να ακούς τα λόγια τους:
‘’Τώρα που την πήρες την πολυπόθητη σύνταξή σου, γιατί δεν επιστρέφεις στην πατρίδα, την Ελλάδα;
Τότε που ήθελα δεν μπορούσα. Τώρα που μπορώ, δεν θέλω.
Η νοσταλγία μου αρκεί’’
Η Ελλάδα κατατάσσεται μεταξύ των κρατών με τα σημαντικότερα μεταναστευτικά ρεύματα. Πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ο κύριος προορισμός των μεταναστών ήταν οι ΗΠΑ. Η μεγαλύτερη ροή μεταναστών σημειώθηκε από το 1900 ως το 1917, περίοδο κατά την οποία 450.000 Έλληνες εισήλθαν στη χώρα αυτή.Από το 1955 ως το 1971 ήταν περίπου 1.100.000 οι έλληνες μετανάστες ή το 13% του πληθυσμού στην Ελλάδα!
«Πρώτα γίνεσαι φτωχός και μετά μετανάστης», λέει ο κόσμος στα χωριά της Πελοποννήσου. Πολλοί από τους γέροντες που έχουν να δουν παιδιά δεκαετίες και έχουν εγγόνια που δε γνώρισαν ποτέ, δεν έτυχε να μάθουν ποτέ τις ξένες χώρες με την ελληνική απόδοση της ονομασίας τους. Έτσι μιλάνε για Οστράλια, για Κάναντα, για Μπραζίλια και για Γερμάνια.
Μα είναι και το νέο κύμα μετανάστευσης από την Ελλάδα προς το εξωτερικό, που κάνει να ακούγονται ως απαίσια πρόκληση τα λεγόμενα του Σαμαρά.
Σε 120.000 Ελλήνων επιστημόνων σε περισσότερες από 70 χώρες του κόσμου, υπολογίζεται η μετανάστευση από το 2010 κι έπειτα. Όλοι τους κατέχουν πτυχία, μεταπτυχιακά, καθώς και διδακτορικά από τα 100 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, ενώ επιλέγουν κυρίως ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα, σε μεγάλες εταιρείες που σχετίζονται με το αντικείμενο των σπουδών τους. Πρόκειται για τεράστια αιμορραγία με τεράστιες συνέπειες για τη χώρα και τη δυνατότητα μιας άλλης πορείας στην οποία να χωράνε όλοι οι άνθρωποί της, όλος ο λαός της.
Και οι εργάτες; Αυτοί δεν έχουν να πάνε πουθενά, διότι απλούστατα δεν τους θέλει κανένας στην Ευρώπη.
Ας δούμε όμως τι συνοδεύει αυτό το νέο κύμα μετανάστευσης.
‘’Σε κλειστή σύσκεψη της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες το Σεπτέμβρη το Κολέγιο Επιτρόπων ενημερώθηκε πως στις προθέσεις Ολλανδών, Βρετανών και Σουηδών ευρωβουλευτών είναι η κατάθεση πρότασης για την τοποθέτηση αριθμητικού περιορισμού στην απορρόφηση οικονομικών μεταναστών από χώρες της Ε.Ε., αλλά και για επιβολή ποινών σε όσες επιχειρήσεις προχωρούν σε «εισαγωγές» εργαζομένων από χώρες που βρίσκονται σε κρίση είτε από τη Νότια Ευρώπη είτε από τα Βαλκάνια’’. (ημερήσιος τύπος 1/10/2013)
Τι σημαίνει αυτό; Απλούστατα, υπάρχουν και στις άλλες χώρες Σαμαράδες, που πρέπει να κανακέψουν τους εκεί Χρυσαυγίτες.
Το ερώτημα είναι αν το 99% -που έλεγαν και οι καταληψίες του ‘’Occupy the streets’’- μπορούν να δουν τον Πακιστανό μετανάστη ως συνάδελφο, τον Αφγανό πρόσφυγα ως δικό μας άνθρωπο, τους πνιγμένους της Λαμπεντούζα ως παιδιά μας. Τότε και η κάθε πατρίδα θα έχει άλλη γλύκα και ομορφιά. Γιατί τα παιδιά της θα έχουν τακτοποιήσει τους ανοιχτούς λογαριασμούς, με τον τρόπο που έχει φανταστεί ο Θερσίτης στον Βάρναλη:
‘’Το να μη θέλουμε κλέφτες αφεντάδες, είναι μια κουβέντα. Τ' ότι θα σας ξύσουμε με τα χέρια μας, αφτό να φοβάστε. Εμείς που φκιάσαμε τον τόπο μας, εμείς θα γίνουμε κι αφέντες του. Ζητάμε να πάρουμε μοναχοί μας το δίκιο μας και τη λεφτεριά μας, που θα πει την εξουσία.
Δεν καταδεχόμαστε να μας δώσετε για ελεημοσύνη λίγο χερσοτόπι και λίγο σιτάρι. Ολη τη γης θα πάρουμε κι όλο το σιτάρι. Κ' εμείς τότε θα σας δώσουμε το μερτικό σας, ίσο με το δικό μας, φτάνει να δουλέβετε σαν κ' εμάς. Και τότες η χώρα μας θα γεμίσει τόσα θάματα, που δε θα μας χρειάζονται πια μήτε ο Ελυμπος, μήτε κ' η μέλλουσα ζωή μήτε κι ο Φήμιος...’’ (Το Ημερολόγιο της Πηνελόπης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου