της Μαριαννας Τζιαντζη...
Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά, πατέρα; Γιατί έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, παιδάκι μου.
Με πανηγυρικούς τόνους ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών ανακοίνωσε αυτή την εβδομάδα στη Βουλή ότι έχουμε «πλεόνασμα σημαντικό, υψηλό, βιώσιμο» και έτσι ο καθένας μας θα νιώθει ότι ψήλωσε δέκα πόντους. Γοητευμένοι οι Ευρωπαίοι θα σπεύσουν να ελαφρύνουν το δημόσιο χρέος μας, να μειώσουν το κόστος δανεισμού, να μας τρατάρουν νεραντζάκι γλυκό στα σαλόνια τους.
Μια έγκριση από τη Γιουροστάτ, μια επιβεβαίωση της επιτυχίας μας περιμένουμε και ύστερα θα έρθει άσπρη μέρα και για μας. Προς το παρόν η Ευρώπη μάς κάνει τη δύσκολη, σαν τη νύφη λίγο πριν πει το ναι, περιμένετε και θα δούμε, λέει, τέλη Μαρτίου θα ξέρουμε, όταν θα έχει μετρηθεί και το τελευταίο τρίμηνο του 2013. Όμως οι (ελληνικοί) αριθμοί και η (ελληνική) λογική είναι με το μέρος της κυβέρνησης Σαμαρά κι έτσι υποτίθεται ότι θα δούμε φως στην άκρη του τούνελ.
Μόνο που αυτό το φως δε θα το δούνε όλοι. Τσακισμένος ο λαός από την ανεργία και τη λιτότητα, δε συμμερίζεται την κυβερνητική αισιοδοξία, που τη βλέπει σαν δόλωμα πριν τις ευρωεκλογές. Αυτό το πλεόνασμα, όποιο και να ᾽ναι, όσο και να' ναι, στις τράπεζες και στη χαϊδεμένη ολιγαρχία του χρήματος θα καταλήξει. Αυτό το πλεόνασμα δεν είναι δικό τους και δικό μας. Είναι σκέτο δικό τους και από εμάς παρμένο, λεηλατημένο.
Είναι από τα κόκαλα βγαλμένο των Ελλήνων τα τσακισμένα, είναι βγαλμένο από τον ιδρώτα, από τον εξευτελισμό εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που έχασαν τη δουλειά τους, που υπέγραψαν μείωση του μισθού τους, που είδαν τη σύνταξή τους να καταντά επίδομα.
Είναι πλεόνασμα βγαλμένο από εκείνους που η κυβέρνηση, η τροϊκανή βδέλλα αφαίμαξε ζωή, περηφάνια και αξιοπρέπεια, από εκείνους που στέκονται στις ουρές των συσσιτίων ή ψάχνουν στα σκουπίδα, από εκείνους που κρυώνουν ή, ακόμα χειρότερο, βλέπουν το παιδί τους να κρυώνει.
Πλεόνασμα πτωχογενές, γέννημα της οικονομικής βίας και της καταστολής, παιδί του φόβου και της δυστυχίας.
Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά, πατέρα; Γιατί έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, παιδάκι μου.
Με πανηγυρικούς τόνους ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών ανακοίνωσε αυτή την εβδομάδα στη Βουλή ότι έχουμε «πλεόνασμα σημαντικό, υψηλό, βιώσιμο» και έτσι ο καθένας μας θα νιώθει ότι ψήλωσε δέκα πόντους. Γοητευμένοι οι Ευρωπαίοι θα σπεύσουν να ελαφρύνουν το δημόσιο χρέος μας, να μειώσουν το κόστος δανεισμού, να μας τρατάρουν νεραντζάκι γλυκό στα σαλόνια τους.
Μια έγκριση από τη Γιουροστάτ, μια επιβεβαίωση της επιτυχίας μας περιμένουμε και ύστερα θα έρθει άσπρη μέρα και για μας. Προς το παρόν η Ευρώπη μάς κάνει τη δύσκολη, σαν τη νύφη λίγο πριν πει το ναι, περιμένετε και θα δούμε, λέει, τέλη Μαρτίου θα ξέρουμε, όταν θα έχει μετρηθεί και το τελευταίο τρίμηνο του 2013. Όμως οι (ελληνικοί) αριθμοί και η (ελληνική) λογική είναι με το μέρος της κυβέρνησης Σαμαρά κι έτσι υποτίθεται ότι θα δούμε φως στην άκρη του τούνελ.
Μόνο που αυτό το φως δε θα το δούνε όλοι. Τσακισμένος ο λαός από την ανεργία και τη λιτότητα, δε συμμερίζεται την κυβερνητική αισιοδοξία, που τη βλέπει σαν δόλωμα πριν τις ευρωεκλογές. Αυτό το πλεόνασμα, όποιο και να ᾽ναι, όσο και να' ναι, στις τράπεζες και στη χαϊδεμένη ολιγαρχία του χρήματος θα καταλήξει. Αυτό το πλεόνασμα δεν είναι δικό τους και δικό μας. Είναι σκέτο δικό τους και από εμάς παρμένο, λεηλατημένο.
Είναι από τα κόκαλα βγαλμένο των Ελλήνων τα τσακισμένα, είναι βγαλμένο από τον ιδρώτα, από τον εξευτελισμό εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που έχασαν τη δουλειά τους, που υπέγραψαν μείωση του μισθού τους, που είδαν τη σύνταξή τους να καταντά επίδομα.
Είναι πλεόνασμα βγαλμένο από εκείνους που η κυβέρνηση, η τροϊκανή βδέλλα αφαίμαξε ζωή, περηφάνια και αξιοπρέπεια, από εκείνους που στέκονται στις ουρές των συσσιτίων ή ψάχνουν στα σκουπίδα, από εκείνους που κρυώνουν ή, ακόμα χειρότερο, βλέπουν το παιδί τους να κρυώνει.
Πλεόνασμα πτωχογενές, γέννημα της οικονομικής βίας και της καταστολής, παιδί του φόβου και της δυστυχίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου