Άλλαξε ο Μανωλιός;

Του Χρήστου Καραγιαννίδη, απο το Red NoteBook...

Πλησιάζουμε στις Αυτοδιοικητικές εκλογές κι αυτό γίνεται πιο εύκολα αντιληπτό από την προσπάθεια των νυν δημαρχών και περιφερειαρχών να αποτινάξουν από πάνω τους δυο «κακά»: Πρώτον την κομματική στήριξη που τους εξασφάλισε την εκλογή τους στο αξίωμα κατά την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση, και δεύτερον την στήριξη που παρείχαν στις μνημονιακές πολιτικές που άσκησαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων τεσσάρων χρόνων.
Για το πρώτο κατανοούν ότι τα δυο κυβερνητικά κόμματα που τους στήριξαν πνέουν τα λοίσθια πλέον και η κοινωνική απαξίωση αυτών των κομμάτων έχει ένα σοβαρό πολιτικό κόστος και για τους ίδιους βάζοντας προσχώματα στη μάχη τους για επανεκλογή. Ταυτόχρονα όμως επιζητούν την υπόγεια ενεργοποίηση του κομματικού μηχανισμού για να τους βοηθήσει στον εκλογικό αγώνα.

Μέσα σε αυτό το κλίμα έρχονται και οι δημόσιες δεσμεύσεις για ακομμάτιστη αυτοδιοίκηση και τα δελτία τύπου για «ακηδεμόνευτη» αυτοδιοικητική παράταξη που θέλει μόνο το καλό του τόπου. Μόνο που οι φωτογραφίες αγκαλιά με Σαμαρά και Παπανδρέου στις προηγούμενες εκλογές και οι αιτήσεις για το χρίσμα των δυο αυτών κομμάτων δε μπορούν να σβηστούν σε μία νύχτα. Όποτε ας αφήσουμε τα παραμύθια.

Για το δεύτερο «κακό» τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο μιας και είναι νωπές ακόμα οι δηλώσεις τους και τα γραπτά τους για το ποσό σωτήριο θα είναι το μνημόνιο και το ποσό εθνικά ωφέλιμο είναι να το ακολουθήσουμε.

Θα αναφέρω ένα παράδειγμα που αφορά το δήμο Δράμας μιας και έχω περισσότερη γνώση λόγω εντοπιότητας. Ο νυν δήμαρχος Δράμας έγραφε τον όχι και τόσο μακρινό Νοέμβριο του 2010 στο μηνιαίο περιοδικό «Επιχειρείν» του Επιμελητήριου Δράμας «…ότι η ελεύθερη αγορά θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας. Προϋπόθεση για να γίνει αυτό, φυσικά, είναι να λειτουργεί η αγορά. Αυτό ακριβώς επιδιώκουν οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και το άνοιγμα των επαγγελμάτων που προωθούνται σήμερα χάρη στο Μνημόνιο.» Και είδαμε σε τι ακριβώς συνεισέφερε αυτή η επιλογή. Υπάρχει καμία αμφιβολία ότι εξυμνείται το μνημόνιο στις παραπάνω φράσεις; Αν ναι να συνεχίσω με ένα ακόμα παράδειγμα, «Η έκθεση συνεχίζει επισημαίνοντας την ανάγκημεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας ώστε να διευκολυνθεί η προσαρμογή των επιχειρήσεων σε αλλαγές των συνθηκών της αγοράς. Τέτοιες μεταρρυθμίσεις είναι η χαλάρωση της «προστασίας» της απασχόλησης (που απλώς αποθαρρύνει τις προσλήψεις) και η μείωση του κόστους των υπερωριών και του ελάχιστου ημερομισθίου για νέους εργαζομένους, που ήδη θεσπίστηκαν με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο (Ν. 3862/2010).»

Εδώ ο νυν Δήμαρχος στοιχίζεται πλήρως με την ακραία νεοφιλελεύθερη ατζέντα αφήνοντας να εννοηθεί ότι τα δικαιώματα των εργαζομένων μπορούν να γίνουν φρένο για την πολυπόθητη ανάπτυξη (για ποιους άραγε;) που θα έρθει ισοπεδώνοντας ότι κερδήθηκε τον προηγούμενο αιώνα μέσα από τους αγώνες των εργαζομένων.

Κλείνω με μια τελευταία αναφορά που αντλώ από το εν λόγω κείμενο που αφορά τους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους της παράταξης του νυν Δημάρχου που αγωνίζονται για τα δικαιώματα των εργαζομένων: «Περαιτέρω αλλαγές που προτείνει η ΕΕ είναι ο καθορισμός των αμοιβών στο επίπεδο της επιχείρησης και όχι σε κλαδικό η εθνικό επίπεδο, όπου οι συνθήκες μπορεί να διαφέρουν σημαντικά, η αύξηση της μερικής απασχόλησης, η αμερόληπτη διαιτησία και η ελαστική διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε κλάδους με μεγάλες εποχιακές διακυμάνσεις, όπως ο τουρισμός.» Και επιχειρησιακές συμβάσεις προκρίνονται λοιπόν αν είναι να διευρυνθεί το πεδίο κερδοφορίας των επιχειρήσεων, και αύξηση της μερικής απασχόλησης δηλαδή της μερικής ζωής και διευθέτηση του χρόνου εργασίας που είναι η ευγενική αποτύπωση του εργαζόμενου λάστιχο. Τουλάχιστον δε προτείνει σκλαβοπάζαρο.

Όταν λοιπόν στην αριστερά μιλάμε για ανάγκη ανατροπής πολιτικών και αλλαγής προσώπων αυτό ακριβώς εννοούμε. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές περά από τη διοίκηση των υπηρεσιών ενός δήμου θα πρέπει να δώσουν και το μήνυμα της πολιτικής ανατροπής ενός συστήματος που πιστά υπηρετήσαν όλοι οι μνημονιακοί δήμαρχοι και περιφερειάρχες. Θα πρέπει να αναδείξει δημοτικές και περιφερειακές παρατάξεις που θα αντιτάξουν σε αυτές τις πολιτικές τα δικά τους οράματα, τα δικά τους κοινωνικά παραδείγματα, θα παλέψουν για την διεύρυνση του δημόσιου χώρου και άρα του δημόσιου ελέγχου και της δημοκρατικής συμμετοχής.

Όσοι υποψήφιοι επιμελώς προσπαθούν να κρύψουν τις ιδεολογικές και πολιτικές τους αφετηρίες το κάνουν για να κρύψουν την στήριξη που παρείχαν όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης στις μνημονιακές κυβερνήσεις. Το κάνουν γιατί δε μπορούν να δικαιολογήσουν την παντελή απουσία τους από τους αγώνες που έδωσε ο λαός σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια για να κερδίσει την αξιοπρέπεια του και την ελπίδα του για ένα αύριο χωρίς πεινασμένους, ανέργους και αυτοκτονημένους.

Επειδή όμως η αυτοδιοίκηση πέραν των πολιτικών σημαντικό ρόλο παίζουν και τα πρόσωπα, κι επειδή όμως το παράδειγμα που ανέφερα παραπάνω επιβεβαιώνει ότι τα πρόσωπα υπηρετούν συγκεκριμένες πολιτικές και εντελώς συγκεκριμένα κοινωνικά συμφέροντα τα κριτήρια μας θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν και αυτή τη παράμετρο όταν θα κληθούμε να κάνουμε τις επιλογές μας.