Του Τάσου Πετρόπουλου*, απο την Εφημεριδα των Συντακτων...
Ο «οικονομικός δογματισμός» που απαγορεύει κάθε σκέψη ανακατανομής του εθνικού εισοδήματος, με την αιτιολογία ότι κινδυνεύει η οικονομία, κυριαρχεί στην πολιτική των κυβερνήσεων από το 2010 μέχρι σήμερα.
Εν τω μεταξύ όσοι υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει άλλη λύση πλην της παρατεινόμενης οικονομικής καταστροφής, εκλαμβάνουν ως επικίνδυνες τις διαφορετικές ιδέες και αναζητήσεις για την αντιμετώπιση της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης.
Αδιαφορούν για τη συστηματική παραβίαση όχι μόνο του Συντάγματος, αλλά και αυτών ακόμη των Συνθηκών, στις οποίες οφείλει την ύπαρξή της η σημερινή Ε.Ε.
Η τάση αυτή φαίνεται να εξαπλώνεται βαθμιαία σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Η τροποποίηση του άρθρου 136 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης που έγινε την 25-3-2011 με την 2011/199/Ε.Ε. απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου έχει σηματοδοτήσει την αλλαγή τροχιάς για την ευρωπαϊκή οικονομική πορεία. Αλλαγή που θα ευνοεί την αναπτυξιακή επιτάχυνση των ισχυρότερων και τον οικονομικό εκτροχιασμό των ασθενέστερων οικονομικά χωρών.
Τα κόμματα της συγκυβέρνησης, απορροφημένα από τη σύγκρουση με ό,τι εναντιώνεται στις αδιέξοδες επιλογές τους, λησμονούν ότι οι νόμοι αποβλέπουν στην απόσπαση της ανοχής των πολιτών ώστε, με την επίτευξη κοινωνικής ειρήνης και μιας –έστω προσωρινής– κοινωνικής συνοχής, να εξασφαλίζουν τη νομιμοποίηση της κυρίαρχης εξουσίας.
Οι δεσμεύσεις που επιβλήθηκαν στη χώρα μας με τα μνημόνια περιόρισαν ελευθερίες και δικαιώματα. Βαθμιαία καταργούνται ή αποδυναμώνονται όσα μέχρι τώρα διατηρούσαν την κοινωνική συνοχή (δικαίωμα σε εργασία, παιδεία, υγεία κ.λπ). Δεν υπάρχει πλέον λόγος να ανέχεται κανείς την κυρίαρχη οικονομική κοινωνική τάξη. Η οποία όταν στερείται δημοκρατικής νομιμοποίησης εντείνει τον κρατικό αυταρχισμό.
Η προσαρμογή της εφαρμογής των νόμων στις ανάγκες και δραστηριότητες ενός κράτους «έκτακτης ανάγκης» αφαιρεί από το δίκαιο τη δυνατότητα να επιδρά συνεκτικά και επανέρχονται στο προσκήνιο οι τυπικές μορφές αυταρχικού ποινικού ελέγχου. Υποχωρεί η κοινωνική πολιτική. Ενισχύεται η ποινική καταστολή.
Κανένα σύστημα διακυβέρνησης δεν επιβιώνει, αν δεν επιδιώκει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Η διαρκής ασφάλεια μιας έννομης τάξης μπορεί να εδραιωθεί μόνο με κοινωνική δικαιοσύνη. Οπου υπάρχει οικονομική και κοινωνική ανισότητα, η εξουσία κατ’ ανάγκη επαγρυπνεί για να διατηρηθούν τα κεκτημένα της. Ομως τότε, το ισχύον σύστημα διακυβέρνησης αποσταθεροποιείται, κλυδωνίζεται και προκαλεί τους όρους για την ανατροπή του. Οι όροι ανατροπής έχουν διαμορφωθεί σήμερα στη χώρα μας. Γι’ αυτό καθίστανται πειστικές οι διαβεβαιώσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν υπάρχουν περιθώρια πολιτικού συμβιβασμού.
Οποιοσδήποτε πολιτικός συμβιβασμός δεν είναι μόνον αδιανόητος. Είναι ανέφικτος. Και τούτο διότι η προστασία και η διεύρυνση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων αποτελούν γονιδιακά συστατικά με τα οποία συγκροτήθηκε και αναπτύχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και γνωρίζει ότι η ανάκαμψη της οικονομίας θα επιτευχθεί με την ενεργοποίηση όλων των δημιουργικών δυνάμεων που διαθέτει η χώρα, πράγμα που μπορεί να συμβεί με την επίδειξη σεβασμού και μέριμνας για τα δικαιώματα αυτά.
…………………………………………………………..
* Δικηγόρος
Ο «οικονομικός δογματισμός» που απαγορεύει κάθε σκέψη ανακατανομής του εθνικού εισοδήματος, με την αιτιολογία ότι κινδυνεύει η οικονομία, κυριαρχεί στην πολιτική των κυβερνήσεων από το 2010 μέχρι σήμερα.
Εν τω μεταξύ όσοι υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει άλλη λύση πλην της παρατεινόμενης οικονομικής καταστροφής, εκλαμβάνουν ως επικίνδυνες τις διαφορετικές ιδέες και αναζητήσεις για την αντιμετώπιση της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης.
Αδιαφορούν για τη συστηματική παραβίαση όχι μόνο του Συντάγματος, αλλά και αυτών ακόμη των Συνθηκών, στις οποίες οφείλει την ύπαρξή της η σημερινή Ε.Ε.
Η τάση αυτή φαίνεται να εξαπλώνεται βαθμιαία σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Η τροποποίηση του άρθρου 136 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης που έγινε την 25-3-2011 με την 2011/199/Ε.Ε. απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου έχει σηματοδοτήσει την αλλαγή τροχιάς για την ευρωπαϊκή οικονομική πορεία. Αλλαγή που θα ευνοεί την αναπτυξιακή επιτάχυνση των ισχυρότερων και τον οικονομικό εκτροχιασμό των ασθενέστερων οικονομικά χωρών.
Τα κόμματα της συγκυβέρνησης, απορροφημένα από τη σύγκρουση με ό,τι εναντιώνεται στις αδιέξοδες επιλογές τους, λησμονούν ότι οι νόμοι αποβλέπουν στην απόσπαση της ανοχής των πολιτών ώστε, με την επίτευξη κοινωνικής ειρήνης και μιας –έστω προσωρινής– κοινωνικής συνοχής, να εξασφαλίζουν τη νομιμοποίηση της κυρίαρχης εξουσίας.
Οι δεσμεύσεις που επιβλήθηκαν στη χώρα μας με τα μνημόνια περιόρισαν ελευθερίες και δικαιώματα. Βαθμιαία καταργούνται ή αποδυναμώνονται όσα μέχρι τώρα διατηρούσαν την κοινωνική συνοχή (δικαίωμα σε εργασία, παιδεία, υγεία κ.λπ). Δεν υπάρχει πλέον λόγος να ανέχεται κανείς την κυρίαρχη οικονομική κοινωνική τάξη. Η οποία όταν στερείται δημοκρατικής νομιμοποίησης εντείνει τον κρατικό αυταρχισμό.
Η προσαρμογή της εφαρμογής των νόμων στις ανάγκες και δραστηριότητες ενός κράτους «έκτακτης ανάγκης» αφαιρεί από το δίκαιο τη δυνατότητα να επιδρά συνεκτικά και επανέρχονται στο προσκήνιο οι τυπικές μορφές αυταρχικού ποινικού ελέγχου. Υποχωρεί η κοινωνική πολιτική. Ενισχύεται η ποινική καταστολή.
Κανένα σύστημα διακυβέρνησης δεν επιβιώνει, αν δεν επιδιώκει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Η διαρκής ασφάλεια μιας έννομης τάξης μπορεί να εδραιωθεί μόνο με κοινωνική δικαιοσύνη. Οπου υπάρχει οικονομική και κοινωνική ανισότητα, η εξουσία κατ’ ανάγκη επαγρυπνεί για να διατηρηθούν τα κεκτημένα της. Ομως τότε, το ισχύον σύστημα διακυβέρνησης αποσταθεροποιείται, κλυδωνίζεται και προκαλεί τους όρους για την ανατροπή του. Οι όροι ανατροπής έχουν διαμορφωθεί σήμερα στη χώρα μας. Γι’ αυτό καθίστανται πειστικές οι διαβεβαιώσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν υπάρχουν περιθώρια πολιτικού συμβιβασμού.
Οποιοσδήποτε πολιτικός συμβιβασμός δεν είναι μόνον αδιανόητος. Είναι ανέφικτος. Και τούτο διότι η προστασία και η διεύρυνση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων αποτελούν γονιδιακά συστατικά με τα οποία συγκροτήθηκε και αναπτύχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και γνωρίζει ότι η ανάκαμψη της οικονομίας θα επιτευχθεί με την ενεργοποίηση όλων των δημιουργικών δυνάμεων που διαθέτει η χώρα, πράγμα που μπορεί να συμβεί με την επίδειξη σεβασμού και μέριμνας για τα δικαιώματα αυτά.
…………………………………………………………..
* Δικηγόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου