Πλημμύρες, χημικά και εθελοτυφλία...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ, απο την Ελευθεροτυπια...

Και χωρίς ερεθίσματα, σαν τα σημερινά, από τα ακραία καιρικά φαινόμενα (χιόνια και θερμοκρασίες Αλάσκας στις ΗΠΑ, η νότια Αγγλία να βουλιάζει από τις πλημμύρες, πελώρια κύματα να λυσσομανούν στις ευρωπαϊκές ακτές του Ατλαντικού κ.ά.) ο αλησμόνητος Μάρλον Μπράντο, στα στερνά του, περιφερόταν ανά τον κόσμο να ταρακουνήσει συνειδήσεις για τη θανάσιμη πλανητική απειλή του θερμοκηπίου.

Καλεσμένος από το Ιδρυμα Λάτση, ήρθε και εδώ (1997) και μίλησε στην Κηφισιά με θέμα «Περιβαλλοντικά διλήμματα των καιρών μας». Δύο υπουργοί τον υποδέχθηκαν και τον προλόγισαν: ο Ευ. Βενιζέλος, Πολιτισμού τότε, και ο ΥΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης.

Εκτός κειμένου, ο ανυπέρβλητος γίγαντας του κινηματογράφου χρησιμοποίησε και μια παραβολή εύστοχη, όσο και η τεκμηριωμένη ομιλία του:

Ο μέσος πολίτης απανταχού της γης -είπε, όπως τα θυμάμαι- αντιμετωπίζει την εφιαλτική απειλή από την υπερθέρμανση του πλανήτη όπως η... κότα στο μεγάλο κοτέτσι, όταν εισβάλλει, με φανερές τις άγριες προθέσεις της, η πεινασμένη αλεπού: καταφεύγει σε μια γωνιά, κρύβει το κεφάλι με τις φτερούγες, για να μη βλέπει, και έχει την ψευδαίσθηση ότι είναι ασφαλής, ενώ γύρω της γίνεται μακελειό. Ωσπου να 'ρθει και η σειρά της...

Ο Ευ. Βενιζέλος, βέβαια, δεν είναι ο «μέσος πολίτης», που καλείται σε εγρήγορση από την εύγλωττη παραβολή. Πλήρη επίγνωση των κινδύνων έχει, αφού μετείχε και μετέχει στα κέντρα αποφάσεων, που συντηρούν, αναπαράγουν και επιδεινώνουν το πρόβλημα, με ανεύθυνες ρυπογόνες πολιτικές, μοιραίες για τον πλανήτη, αν δεν αλλάξουν άρδην.

Το κραυγαλέο παράδειγμα, για του λόγου το αληθές, το βιώνουμε, ατυχώς, εδώ και τώρα, με τα χημικά όπλα της Συρίας.

Με πλήρη μυστικότητα, αδιανόητη και απαράδεκτη για τη διεθνή κοινότητα, υποτίθεται ότι έχει αρχίσει, με χρηματοδότηση και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η άκρως επικίνδυνη επιχείρηση για την καταστροφή 700 τόνων χημικών όπλων.

Τα ελάχιστα, που έγιναν γνωστά, θα 'πρεπε ήδη να έχουν ξεσηκώσει σε έντονες αντιδράσεις ιδιαίτερα τους άμεσα απειλούμενους πληθυσμούς περί τη Μεσόγειο:

Η καταστροφή θα γίνει εν πλω, κάπου μεταξύ Κρήτης και Σικελίας, στο αμερικανικό πολεμικό πλοίο MV Cape Ray, που δεν είναι στεγανό, διαθέτει μόνο ένα κύτος και είναι ηλικίας 36 ετών (τα πολεμικά, λένε οι ειδικοί, παροπλίζονται στα 30 έτη). Η μέθοδος της υδρόλυσης εφαρμόζεται πιλοτικά για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση... Από την καταστροφή θα παραχθούν εκατοντάδες τόνοι τοξικών αποβλήτων, που θα εναποτεθούν στο βυθό της Μεσογείου. Πού; Αυστηρώς απόρρητον! Η λεκάνη της Μεσογείου, εδώ και δεκαετίες, έχει μετατραπεί (και από τη Μαφία!) σε χαβούζα τοξικών αποβλήτων. Για μακάβρια κληροδοτήματα στους επιγενόμενους, μιλάμε...

Αν κάτι πάει στραβά στην άθλια, έτσι κι αλλιώς, επιχείρηση απλώς δεν θα το μάθουμε! Γι' αυτό και η άκρα μυστικότητα.

Μόλις την περασμένη εβδομάδα αποχαρακτηρίστηκε, ύστερα από 54 χρόνια, και δημοσιεύθηκε στο γαλλικό Τύπο στρατιωτικός χάρτης της Αφρικής διάσπαρτης με καρκινογόνα ραδιενεργά κατάλοιπα -από τις γαλλικές πυρηνικές δοκιμές στη Σαχάρα, τη δεκαετία του '60...

Ελαχε, κατά τη μοίρα, να προεδρεύει τώρα στο Συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. ο ημέτερος Ευ. Βενιζέλος. Οχι μόνο δεν σήμανε συναγερμό, για να αντιμετωπισθούν με μέτρα έκτακτης ανάγκης οι θανάσιμοι κίνδυνοι για τη Μεσόγειο, αλλά, με περισσή ανευθυνότητα, έσπευσε να αποκρούσει τις τεκμηριωμένες καταγγελίες πανεπιστημιακών, περιβαλλοντικών οργανώσεων, βουλευτών και δημάρχων της Κρήτης με διαβεβαιώσεις (!) ότι υπάρχουν όλες οι εγγυήσεις ασφάλειας για την υδρόλυση -χωρίς και να λέει, βέβαια, τι θα απογίνουν τα τοξικά απόβλητα (πιθανότατα, ούτε ο ίδιος το ξέρει...).

Αλλά αν υπάρχουν εγγυήσεις σε τόσο επισφαλείς επιχειρήσεις υψηλού ρίσκου, η πρώτιστη είναι σίγουρα η διαφάνεια και ο έγκυρος επιστημονικός έλεγχος από αδιάβλητους διεθνείς οργανισμούς.

Με ποια αξιοπιστία, άλλωστε, παρέχει διαβεβαιώσεις ο πολυπράγμων Ευ. Βενιζέλος; Την περιβαλλοντική ευαισθησία του την κατέδειξε με το όργιο ανεπανόρθωτων καταστροφών στα ολυμπιακά έργα. Μέγιστη, φευ, η βεβήλωση του ιερού χώρου του Μαραθώνα με το (άχρηστο, έκτοτε) κωπηλατοδρόμιο, για το οποίο το όνειδος θα τον συνοδεύει εσαεί...

Κατά διαβολική συγκυρία, τα ακραία καιρικά φαινόμενα άρχισαν να εκδηλώνονται αμέσως μετά το φιάσκο στη Βαρσοβία, με την ατελέσφορη διάσκεψη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή με την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Αυτή τη φορά, μάλιστα, έπληξαν με πρωτοφανή σφοδρότητα (σαρωτικοί άνεμοι, χιονοθύελλες, παγετοί, πλημμύρες) όχι τις χαμοκέλες των λιμοκτονούντων στον Τρίτο Κόσμο, αλλά τις χλιδάτες μητροπόλεις του καπιταλισμού (Νέα Υόρκη, Ουάσιγκτον, Λονδίνο κ.ά.). Οπου και τα κέντρα αποφάσεων, ακριβώς, που ενοχοποιούνται για το παρανοϊκό και απειλητικό για τον πλανήτη μοντέλο ανάπτυξης (τα κέρδη πάνω από τον άνθρωπο, η απληστία πάνω από τη ζωή) και για εγκληματικές επεμβάσεις στη φύση, η οποία αμύνεται και τιμωρεί. Τιμωρεί με μια αξιοσημείωτη... «δημοκρατικότητα»: θύτες και θύματα, πλούσιους και φτωχούς, αδίστακτους κερδοσκόπους και πεινασμένους, ασυνείδητους εγκληματίες και ανυποψίαστους. Ουδείς ξεφεύγει. Ούτε οι άφρονες Βενιζέλοι, που διαχειρίζονται ανεύθυνα τη μοίρα μας...