Λόγος Παράταιρος...
«Γελάει ο μωρός καν τι μη γελοίον ει» (Γελά ο ανόητος και όταν ακόμα δεν υπάρχει κάτι το γελοίο). (Πιττακός ο Μυτιληναίος)…
Είδαμε, προχτές στη Βουλή, έναν Πρωθυπουργό, ο οποίος δεν απάντησε σε τίποτα επί του συγκεκριμένου, αναμασώντας επιχειρήματα τηλεοπτικών παραθύρων… Αυτό που ακούσαμε από τα χείλη του πρωθυπουργού ήταν «μαγκιές», είδαμε ένα γελοίο Σαμαρά να χαζογελά και να απευθύνεται στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης με κουτσαβακισμούς και με ύφος ψευτόμαγκα της ψαραγοράς!
Αντωνάκης ο κουτσαβάκης, ένας γελοίος πρωθυπουργός!…
Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα έβλεπα αυτήν την, τραγική και λυπηρή για την χώρα, συμπεριφορά του πρωθυπουργού – και των βουλευτών του που τον επεφημούσαν – προς τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ειρωνεία, κοροϊδία και τζάμπα μαγκιά!
Η απαράδεκτη αυτή στάση ήταν τόσο χαρακτηριστική του αλαζόνα κολεγιόπαιδου που με έπαρση και αδικαιολόγητη περιφρόνηση έδειξε τον πραγματικό του εαυτό μόλις λίγο στριμώχτηκε. Και όχι στα εν οίκω αλλά στα εν Δήμω. Όλη η Ελλάδα είδε την έκδηλη «σνομπαρία» του πρωθυπουργού, την εξυπνακίστική και γεμάτη περιφρόνηση συμπεριφορά του προς τον πολιτικό του αντίπαλο, γεμάτη δημαγωγικές εξάρσεις και δήθεν διδακτικές λογοτεχνικές αναφορές. Αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνει ο κ. Πρωθυπουργός είναι ότι έτσι δεν προσβάλλει μόνο τον κ. Τσίπρα, αλλά ολόκληρο τον λαό ρίχνοντας το επίπεδο του δημοκρατικού διαλόγου στο απύθμενο βάθος του σαρκασμού και του χλευασμού, γνωστά εργαλεία των απανταχού τραμπούκων και γνωστή συμπεριφορά των ψευτονταήδων απέναντι στον διαφωνούντα, στον αντίπαλο, στον ανταγωνιστή. Δεν βρέθηκε και κανένας να τον προστατέψει όμως. Μάλλον θα θέλει το κόμμα του να τον εκθέτει ανεπανόρθωτα αλλιώς δεν θα τον χειροκροτούσε ούτε θα γελούσε με τα «αστειάκια» του ενώπιον του ελληνικού λαού που ήταν ο τελικός αποδέκτης της χλευαστικής διάθεσης του πρωθυπουργού του.
Κύριε πρωθυπουργέ, δεν θα πρέπει να φοβάστε μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και την αριστερά. Θα πρέπει να φοβάστε και όλους εκείνους του ανθρώπους που ανήκαν παραδοσιακά στον κεντρώο χώρο και ενίοτε ψήφιζαν Δεξιά. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι, πολιτικά άστεγοι οι περισσότεροι, δεν ανέχονται τέτοιου τύπου συμπεριφορές. Είχαν μάθει σε ένα επίπεδο ευπρέπειας και, συντηριτικής μεν, αλλά «νοικοκυρεμένης» πολιτικής αντπαράθεσης κυρίως από άτομα που θεωρούσαν του ίδιου με αυτούς κοινωνικοπολιτικού χώρου. Αυτοί θα είναι χειρότεροι αντίπαλοι σας και απο τους παραδοσιακά αριστερούς που πάντα ήξεραν ότι δεν υπάρχει καμμία πιθανότητα να συμπλεύσουν ποτέ μαζί σας. Τους πιο «δικούς σας» ανθρώπους προσβάλετε πάνω από όλα που τους εκθέτετε κιόλας. Αυτούς που πιστεύουν ακόμα ότι το να είσαι «από τζάκι» όπως είστε εσείς έχει και κάποιο αντικτυπο στην ευγένεια και στην κοινωνική συμπεριφορά. Θα τους έπεσαν τα μούτρα των ανθρώπων όταν σας έβλεπαν χτες βράδι στην τηλεόραση να λέτε στον εκλεγμένο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης «δεν σας κοιτάω για να μην γελάω». Συγχαρητήρια κ. πρωθυπουργέ, δώσατε από βήματος Κοινοβουλίου ένα μάθημα ήθους και πολιτικής ευπρέπειας.
Ο κ. Σαμαράς εχτές γελούσε και κορόιδευε σαν να ήταν ο ψευτοπαλληκαράς της σχολικής αυλής απέναντι στον συμμαθητή που τόλμησε να τον αμφισβητίσει. Το γνωρίζω το είδος και το απεχθάνομαι. Και το χειρότερο, την ώρα που η χώρα αγωνιά, η ανεργία αυξάνεται ραγδαία και οι άνθρωποι αυτοκτονούν από απελπισία, ο πρωθυπουργός επέλεξε αντί να απαντήσει ειλικρινά και ανοιχτά στα τόσα θέματα που αντιμετωπίζει η χώρα, να επιδοθεί σε μια υβριστική και θρασύδειλη, απόλυτα προσωπική, επίθεση σχολικής ηλικίας. Ντροπή Αντωνάκη. Grow up που λέτε και στο Harvard…
“Ω συ αχρείε, αχρείε με το γέλιο, κολασμένε αχρείε που γελάς…»
(Ουϊλιαμ Σαίξπηρ – “Αμλετ”, Πράξη Α – σκηνή 5)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου