του Κωστα Καναβουρη, απο την Αυγη...
Η χαριστική βολή στην ΕΡΤ δόθηκε. Διά χειρός Σαμαρά, Βενιζέλου και της υπόλοιπης συμμορίας που λυμαίνεται αυτή τη στιγμή την Ελληνική Δημοκρατία. Από τα χαράματα της Πέμπτης, η φωνή της ΕΡΤ σίγησε με εντολή εισαγγελέα. Τα ΜΑΤ εισέβαλαν στο κτήριο και το άρθρο 5Α του ελληνικού Συντάγματος, όπως και τόσα άλλα άρθρα, έπαψε να ισχύει. Και είναι πράγματι συγκλονιστικά -και να είστε βέβαιοι ότι θα μείνουν στην Ιστορία της ελληνικής και όχι μόνο, δημοσιογραφίας- τα τελευταία λόγια του Νίκου Τσιμπίδα που βρισκόταν εκείνη την, τραγική για τη χώρα, στιγμή, στα μικρόφωνα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας: «Κάπου εδώ κλείνουμε αγαπητοί ακροατές... Η φωνή της Ελληνικής Ραδιοφωνίας σιγεί! Καλή συνέχεια. Θα τα πούμε. Θα ξαναβρεθούμε... Τα μικρόφωνα αυτά κλείνουν. Ψυχή βαθιά!»
Πράγματι. Ψυχή βαθιά χρειάζεται για να αναλάβουμε, επί τέλους, όλοι μας το υπέρτατο καθήκον απέναντι στην πατρίδα μας, απέναντι στη δημοκρατία και την ελευθερία για την οποία τόσοι αγώνες έγιναν και τόσο αίμα δόθηκε από τα πιο πολύτιμα παιδιά αυτού του τόπου, την ώρα που οι πατεράδες και οι παππούδες των σημερινών κυβερνώντων, προσκυνημένοι, λείχοντας κάθε κατακτητή, προδότες, κουκουλοφόροι, διέπραξαν εγκλήματα εσχάτης αισχρότητας εις βάρος των υπολοίπων. Ψυχή βαθιά λοιπόν. Για να φέρουμε σε πέρας (γιατί κανένας άλλος δεν μπορεί) το καθήκον που μας αναθέτει το ελληνικό Σύνταγμα στην ακροτελεύτια τέταρτη παράγραφο του 120ου και τελευταίου άρθρου του: «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».
Αυτά επιτάσσει το Σύνταγμα, όπως αναθεωρήθηκε με το ψήφισμα της 27ης Μαΐου του 2008, από την Η' Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων. Αυτά επιτάσσει το Σύνταγμα και υπάρχει ανάγκη πάσα να συμμορφωθούμε με αυτά που επιτάσσει ο θεμελιώδης νόμος του κράτους.
Τώρα, γιατί δεν έχουμε καιρό. Αυτά τα τομάρια που πλέον έχουν αποχαλινωθεί και δηώνουν τη χώρα, πρέπει να φύγουν. Τώρα. Είναι παράνομοι. Και το ξέρουν. Γι' αυτό είναι αδίστακτοι. Γιατί αυτοί γνωρίζουν καλύτερα από όλους, ακόμα και από κείνους που τους εμπιστεύτηκαν την εκπροσώπησή τους, ότι ουδείς τους ψήφισε για να λεηλατούν πάση δυνάμει τον τόπο και τον λαό του. Ουδείς τους ψήφισε για να οδηγηθεί στην ανεργία, στη δυστυχία και στην αφόρητη κρατική βία. Ουδείς τους ψήφισε για να λιμοκτονούν τα παιδιά του, για να πεθαίνουν (για να δολοφονούνται καλύτερα) από έλλειψη παιδοχειρουργικής φροντίδας, για να καταργείται το μέλλον τους, για να στρεβλώνεται η ψυχική τους υπόσταση. Ουδείς τους ψήφισε για να πεθαίνει ο γονιός του, για να βγαίνει στη ζητιανιά και να σκαλίζει τα σκουπίδια ύστερα από τον αγώνα μιας ολόκληρης ζωής. Ουδείς τους ψήφισε για να του αρπάζουν το βιός του και να το δίνουν στις τράπεζες. Ουδείς τους ψήφισε για να βλέπει τον λαθρέμπορο που αντικατέστησε τον χτεσινό μαυραγορίτη, τον ναζί συμβουλάτορα του πρωθυπουργού που αντικατέστησε τον χτεσινό Κουίσλιγκ και τον εξωνημένο λογοκόπο που αντικατέστησε τον χτεσινό Γεωργαλά να διαφεντεύουν τον τόπο.
Αυτά τα γουρούνια πρέπει να φύγουν. Ψυχή βαθιά χρειάζεται. Για να φύγουν τώρα. Δεν έχουμε καιρό. Γιατί στο τέλος θα κηρυχθεί παράνομο το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος. Τα ανθρωπάκια, όλα τα ανδράρια και τα γύναια που παριστάνουν τους βουλευτές της πλειοψηφίας δεν το έχουν σε τίποτα, αν διαταχθούν, να ψηφίσουν ένα άλλο άρθρο που θα λέει ότι ο πατριωτισμός των Ελλήνων εκφράζεται με την καταδίκη της βίας από όπου κι αν προέρχεται. Ας μην προχωρήσω άλλο απ' αυτού, γιατί φοβάμαι μήπως δίνω ιδέες...
Ξέρουν καλά όλα αυτά τα άθλια οντάρια ότι για να γίνει μέχρι τέλους η προδοσία, χρειάζεται η εξαφάνιση της πληροφορίας. Δεν αρκεί η χειραγώγηση, δεν αρκεί η ισόβια κάθειρξη στον καναπέ, δεν αρκούν τα καταναγκαστικά έργα στη βλακεία των αργυρώνητων φονιάδων της πληροφορίας, δεν αρκεί ο απόλυτος έλεγχος. Όχι. Χρειάζεται η σιωπή. Χρειάζεται η πλήρης συσκότιση της πραγματικότητας. Αυτή η δύσμοιρη δίνεται ρεγάλο στους Μπομπολέους, στους Ψυχάρηδες (εδώ ο Ψυχάρης πατήρ, δεν δίστασε να του βαφτίσει το παιδί -και σημερινό βουλευτή της Ν.Δ.- ο υπουργός Τύπου της χούντας, επί χούντας φυσικά, στα άλλα θα κωλώσει;) και στα υπόλοιπα εκλεκτά μέλη της συντροφιάς. Χρειάζεται λοιπόν ψυχή βαθιά, όσες πληγές κι αν κουβαλάει καθένας μέσα του, απ' αυτή τη χώρα που «παιδεύει τα δροσερά ελληνόπουλα και ανεμίζει τους αμέτρητους γραικύλους» κατά τον Νίκο Καρούζο. Έρχεται από πολύ μακριά αυτή η ψυχή. Από τον Αισχύλο μ' εκείνο το άπεφθο «Ίτε παίδες». Και έρχεται από παντού. Ιδού τι λέει ο μεγάλος Jose Emilio Pacheco, ο επονομαζόμενος και Ηράκλειτος του Μεξικού, για την πατρίδα του και για όλες τις πατρίδες του κόσμου:
Δεν αγαπώ την πατρίδα μου/ Η αφηρημένη λάμψη της/ Δεν προσφέρει ερείσματα./ Όμως (κι ας ηχεί άσχημα)/ θα 'δινα τη ζωή μου/ για δέκα δικά της μέρη/ κάποιους ανθρώπους,/ λιμάνια, πευκιάδες, ερημιές/ φρούρια,/ μια κατεστραμμένη πόλη,/ γκρίζα, τερατώδη,/ πολλές μορφές της ιστορίας της,/ βουνά/ και τρία τέσσερα ποτάμια.
Το ποίημα (μετ. Γιώργος Ρούβαλης) έχει τον ειρωνικό τίτλο «Εσχάτη Προδοσία». Ψυχή βαθιά λοιπόν σ' αυτά τα χρόνια τα σακάτικα, όπου ο πατριωτισμός και η τήρηση του Συντάγματος κινδυνεύουν να θεωρηθούν Εσχάτη Προδοσία.
Κώστας Καναβούρης
Η χαριστική βολή στην ΕΡΤ δόθηκε. Διά χειρός Σαμαρά, Βενιζέλου και της υπόλοιπης συμμορίας που λυμαίνεται αυτή τη στιγμή την Ελληνική Δημοκρατία. Από τα χαράματα της Πέμπτης, η φωνή της ΕΡΤ σίγησε με εντολή εισαγγελέα. Τα ΜΑΤ εισέβαλαν στο κτήριο και το άρθρο 5Α του ελληνικού Συντάγματος, όπως και τόσα άλλα άρθρα, έπαψε να ισχύει. Και είναι πράγματι συγκλονιστικά -και να είστε βέβαιοι ότι θα μείνουν στην Ιστορία της ελληνικής και όχι μόνο, δημοσιογραφίας- τα τελευταία λόγια του Νίκου Τσιμπίδα που βρισκόταν εκείνη την, τραγική για τη χώρα, στιγμή, στα μικρόφωνα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας: «Κάπου εδώ κλείνουμε αγαπητοί ακροατές... Η φωνή της Ελληνικής Ραδιοφωνίας σιγεί! Καλή συνέχεια. Θα τα πούμε. Θα ξαναβρεθούμε... Τα μικρόφωνα αυτά κλείνουν. Ψυχή βαθιά!»
Πράγματι. Ψυχή βαθιά χρειάζεται για να αναλάβουμε, επί τέλους, όλοι μας το υπέρτατο καθήκον απέναντι στην πατρίδα μας, απέναντι στη δημοκρατία και την ελευθερία για την οποία τόσοι αγώνες έγιναν και τόσο αίμα δόθηκε από τα πιο πολύτιμα παιδιά αυτού του τόπου, την ώρα που οι πατεράδες και οι παππούδες των σημερινών κυβερνώντων, προσκυνημένοι, λείχοντας κάθε κατακτητή, προδότες, κουκουλοφόροι, διέπραξαν εγκλήματα εσχάτης αισχρότητας εις βάρος των υπολοίπων. Ψυχή βαθιά λοιπόν. Για να φέρουμε σε πέρας (γιατί κανένας άλλος δεν μπορεί) το καθήκον που μας αναθέτει το ελληνικό Σύνταγμα στην ακροτελεύτια τέταρτη παράγραφο του 120ου και τελευταίου άρθρου του: «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».
Αυτά επιτάσσει το Σύνταγμα, όπως αναθεωρήθηκε με το ψήφισμα της 27ης Μαΐου του 2008, από την Η' Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων. Αυτά επιτάσσει το Σύνταγμα και υπάρχει ανάγκη πάσα να συμμορφωθούμε με αυτά που επιτάσσει ο θεμελιώδης νόμος του κράτους.
Τώρα, γιατί δεν έχουμε καιρό. Αυτά τα τομάρια που πλέον έχουν αποχαλινωθεί και δηώνουν τη χώρα, πρέπει να φύγουν. Τώρα. Είναι παράνομοι. Και το ξέρουν. Γι' αυτό είναι αδίστακτοι. Γιατί αυτοί γνωρίζουν καλύτερα από όλους, ακόμα και από κείνους που τους εμπιστεύτηκαν την εκπροσώπησή τους, ότι ουδείς τους ψήφισε για να λεηλατούν πάση δυνάμει τον τόπο και τον λαό του. Ουδείς τους ψήφισε για να οδηγηθεί στην ανεργία, στη δυστυχία και στην αφόρητη κρατική βία. Ουδείς τους ψήφισε για να λιμοκτονούν τα παιδιά του, για να πεθαίνουν (για να δολοφονούνται καλύτερα) από έλλειψη παιδοχειρουργικής φροντίδας, για να καταργείται το μέλλον τους, για να στρεβλώνεται η ψυχική τους υπόσταση. Ουδείς τους ψήφισε για να πεθαίνει ο γονιός του, για να βγαίνει στη ζητιανιά και να σκαλίζει τα σκουπίδια ύστερα από τον αγώνα μιας ολόκληρης ζωής. Ουδείς τους ψήφισε για να του αρπάζουν το βιός του και να το δίνουν στις τράπεζες. Ουδείς τους ψήφισε για να βλέπει τον λαθρέμπορο που αντικατέστησε τον χτεσινό μαυραγορίτη, τον ναζί συμβουλάτορα του πρωθυπουργού που αντικατέστησε τον χτεσινό Κουίσλιγκ και τον εξωνημένο λογοκόπο που αντικατέστησε τον χτεσινό Γεωργαλά να διαφεντεύουν τον τόπο.
Αυτά τα γουρούνια πρέπει να φύγουν. Ψυχή βαθιά χρειάζεται. Για να φύγουν τώρα. Δεν έχουμε καιρό. Γιατί στο τέλος θα κηρυχθεί παράνομο το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος. Τα ανθρωπάκια, όλα τα ανδράρια και τα γύναια που παριστάνουν τους βουλευτές της πλειοψηφίας δεν το έχουν σε τίποτα, αν διαταχθούν, να ψηφίσουν ένα άλλο άρθρο που θα λέει ότι ο πατριωτισμός των Ελλήνων εκφράζεται με την καταδίκη της βίας από όπου κι αν προέρχεται. Ας μην προχωρήσω άλλο απ' αυτού, γιατί φοβάμαι μήπως δίνω ιδέες...
Ξέρουν καλά όλα αυτά τα άθλια οντάρια ότι για να γίνει μέχρι τέλους η προδοσία, χρειάζεται η εξαφάνιση της πληροφορίας. Δεν αρκεί η χειραγώγηση, δεν αρκεί η ισόβια κάθειρξη στον καναπέ, δεν αρκούν τα καταναγκαστικά έργα στη βλακεία των αργυρώνητων φονιάδων της πληροφορίας, δεν αρκεί ο απόλυτος έλεγχος. Όχι. Χρειάζεται η σιωπή. Χρειάζεται η πλήρης συσκότιση της πραγματικότητας. Αυτή η δύσμοιρη δίνεται ρεγάλο στους Μπομπολέους, στους Ψυχάρηδες (εδώ ο Ψυχάρης πατήρ, δεν δίστασε να του βαφτίσει το παιδί -και σημερινό βουλευτή της Ν.Δ.- ο υπουργός Τύπου της χούντας, επί χούντας φυσικά, στα άλλα θα κωλώσει;) και στα υπόλοιπα εκλεκτά μέλη της συντροφιάς. Χρειάζεται λοιπόν ψυχή βαθιά, όσες πληγές κι αν κουβαλάει καθένας μέσα του, απ' αυτή τη χώρα που «παιδεύει τα δροσερά ελληνόπουλα και ανεμίζει τους αμέτρητους γραικύλους» κατά τον Νίκο Καρούζο. Έρχεται από πολύ μακριά αυτή η ψυχή. Από τον Αισχύλο μ' εκείνο το άπεφθο «Ίτε παίδες». Και έρχεται από παντού. Ιδού τι λέει ο μεγάλος Jose Emilio Pacheco, ο επονομαζόμενος και Ηράκλειτος του Μεξικού, για την πατρίδα του και για όλες τις πατρίδες του κόσμου:
Δεν αγαπώ την πατρίδα μου/ Η αφηρημένη λάμψη της/ Δεν προσφέρει ερείσματα./ Όμως (κι ας ηχεί άσχημα)/ θα 'δινα τη ζωή μου/ για δέκα δικά της μέρη/ κάποιους ανθρώπους,/ λιμάνια, πευκιάδες, ερημιές/ φρούρια,/ μια κατεστραμμένη πόλη,/ γκρίζα, τερατώδη,/ πολλές μορφές της ιστορίας της,/ βουνά/ και τρία τέσσερα ποτάμια.
Το ποίημα (μετ. Γιώργος Ρούβαλης) έχει τον ειρωνικό τίτλο «Εσχάτη Προδοσία». Ψυχή βαθιά λοιπόν σ' αυτά τα χρόνια τα σακάτικα, όπου ο πατριωτισμός και η τήρηση του Συντάγματος κινδυνεύουν να θεωρηθούν Εσχάτη Προδοσία.
Κώστας Καναβούρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου