Sotosblog...
Κεντρικό ρόλο είχε παίξει στις περασμένες εκλογές η απειλή ότι ψήφος στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θα σήμαινε φορολόγηση των εφοπλιστών, με αποτέλεσμα να έχει προκληθεί προεκλογικά πολύ ηλεκτρισμένο κλίμα μεταξύ των ναυτιλιακών κύκλων· με διαρκείς και οργίλες αναφορές στις πρόνοιες του Συντάγματος για την ελληνική ναυτιλία κ.τ.λ. Το όλο κλίμα είχε πυροδοτήσει, αν θυμάστε, ένα άκρως αντιδημοσιογραφικό τηλεγράφημα του πρακτορείου Bloomberg το οποίο περιείχε και την περίφημη δήλωση Ρέστη «πιάσε με, αν μπορείς».
Ουσιαστικά, κύριος αποδέκτης της απειλής που υπέφωσκε ήσαν οι εργαζόμενοι στα ναυτιλιακά γραφεία. Με διάφορα email που υπόγεια κυκλοφορούσαν από το πλάι, καλούνταν να σταθμίσουν διπλά και τριπλά την ψήφο τους, δεδομένου ότι μια έκβαση του εκλογικού αποτελέσματος σε βάρος των μνημονιακών κομμάτων έκρυβε το κίνδυνο να μείνουν χωρίς δουλειά, αφού οι εφοπλιστές είχαν ξεκαθαρίσει ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα έφευγαν από τη χώρα.
Τελικά και ο Βίκτωρας Ρέστης πιάστηκε, και οι εφοπλιστές φορολογήθηκαν· αν και δεν εξελέγη ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι μερικούς μήνες μετά τη σύλληψή του ο Ρέστης αφέθηκε ελεύθερος. Όμως εξίσου αλήθεια είναι ότι μια φορά τα κάγκελα της φυλακής τα είδε από μέσα. Όπως επίσης αλήθεια είναι ότι και οι εφοπλιστές φορολογήθηκαν. Σε εθελοντική βάση, δεν λέω· ώστε να μην εκτεθεί η κυβέρνηση απέναντι και σε αυτούς ως κοινός πολιτικός απατεώνας. Η προπαγανδιστική συσκευασία που επελέγη ήταν ότι ανταποκρίθηκαν οικειοθελώς στο κάλεσμα σωτηρίας της πατρίδας, ως πατριώτες που είναι.
Να, όμως, που δεν έφθασε η πατριωτική προσφορά τους, αλλά μάλλον η ώρα της αλήθειας. Το σουξέ στόρι δεν βγαίνει, και οι φορολογικές διατάξεις που τώρα κατατίθενται στη Βουλή προς ψήφιση προβλέπουν επιβολή έκτακτης εισφοράς στους εφοπλιστές. Όχι όμως εθελοντικά αυτή τη φορά, αλλά υποχρεωτικά. Πάνε οι πατριωτισμοί και τ’ άλλα συγκινητικά. Και καθώς η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να εμφανισθεί ως ακριβοδίκαιη και τολμηρή που, ιδού, δεν διστάζει να φορολογήσει το μεγάλο κεφάλαιο την ώρα που εδώ στενάζει ο υπόλοιπος Ελληνικός λαός, δίκαια θα διερωτηθεί κάποιος: Θα βρεθεί κανένας να επισημάνει την πολιτική απάτη του πράγματος; Θα φύγουν τελικά όπως απειλούσαν οι εφοπλιστές του «πιάσε με, αν μπορείς»; Κρατάει άραγε αρχείο των τηλεγραφημάτων του το Bloomberg, ώστε να μπορεί να φρεσκάρει τη μνήμη του, καθώς αποκαλύπτεται στα μάτια όλων τι ταμπούρλο βαράει η… ακέραιη διεθνής δημοσιογραφία; Και τι θα λένε τώρα μεταξύ τους οι υπάλληλοι στα ναυτιλιακά γραφεία;
Όπως βλέπετε, δεν μπαίνω καν στο κόπο να γράψω αν θα πρέπει να φορολογηθούν ή όχι οι εφοπλιστές. Περιορίζομαι μόνο στο σκέλος της πολιτικής ηθικής του πράγματος. Διότι είμαι βέβαιος ότι έτσι και διανοηθεί να το θίξει το θέμα ο Σύριζα, θα του προσάψει αμέσως ο Βενιζέλος ότι υπηρετεί ναυτιλιακά συμφέροντα· και θα δεσμευθεί ο πολύς κύριος αντιπρόεδρος ότι θα ξεσκεπάσει την άνομη αυτή σχέση στη Βουλή, κατά το πρότυπο της σιχαμένης τακτικής που ακολουθεί για τα υποβρύχια και τα ναυπηγεία.
Αντί του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., λοιπόν, κάνω την αρχή και θίγω το θέμα εγώ εδώ. Μ’ επίγνωση ότι θα πρέπει να είναι κάποιος πολύ ηλίθιος για να προσάψει στο sotosblog κάτι τέτοιο. Όχι φυσικά ότι έχουμε έλλειψη ηλιθίων…
Κεντρικό ρόλο είχε παίξει στις περασμένες εκλογές η απειλή ότι ψήφος στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θα σήμαινε φορολόγηση των εφοπλιστών, με αποτέλεσμα να έχει προκληθεί προεκλογικά πολύ ηλεκτρισμένο κλίμα μεταξύ των ναυτιλιακών κύκλων· με διαρκείς και οργίλες αναφορές στις πρόνοιες του Συντάγματος για την ελληνική ναυτιλία κ.τ.λ. Το όλο κλίμα είχε πυροδοτήσει, αν θυμάστε, ένα άκρως αντιδημοσιογραφικό τηλεγράφημα του πρακτορείου Bloomberg το οποίο περιείχε και την περίφημη δήλωση Ρέστη «πιάσε με, αν μπορείς».
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι μερικούς μήνες μετά τη σύλληψή του ο Ρέστης αφέθηκε ελεύθερος. Όμως εξίσου αλήθεια είναι ότι μια φορά τα κάγκελα της φυλακής τα είδε από μέσα. Όπως επίσης αλήθεια είναι ότι και οι εφοπλιστές φορολογήθηκαν. Σε εθελοντική βάση, δεν λέω· ώστε να μην εκτεθεί η κυβέρνηση απέναντι και σε αυτούς ως κοινός πολιτικός απατεώνας. Η προπαγανδιστική συσκευασία που επελέγη ήταν ότι ανταποκρίθηκαν οικειοθελώς στο κάλεσμα σωτηρίας της πατρίδας, ως πατριώτες που είναι.
Να, όμως, που δεν έφθασε η πατριωτική προσφορά τους, αλλά μάλλον η ώρα της αλήθειας. Το σουξέ στόρι δεν βγαίνει, και οι φορολογικές διατάξεις που τώρα κατατίθενται στη Βουλή προς ψήφιση προβλέπουν επιβολή έκτακτης εισφοράς στους εφοπλιστές. Όχι όμως εθελοντικά αυτή τη φορά, αλλά υποχρεωτικά. Πάνε οι πατριωτισμοί και τ’ άλλα συγκινητικά. Και καθώς η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να εμφανισθεί ως ακριβοδίκαιη και τολμηρή που, ιδού, δεν διστάζει να φορολογήσει το μεγάλο κεφάλαιο την ώρα που εδώ στενάζει ο υπόλοιπος Ελληνικός λαός, δίκαια θα διερωτηθεί κάποιος: Θα βρεθεί κανένας να επισημάνει την πολιτική απάτη του πράγματος; Θα φύγουν τελικά όπως απειλούσαν οι εφοπλιστές του «πιάσε με, αν μπορείς»; Κρατάει άραγε αρχείο των τηλεγραφημάτων του το Bloomberg, ώστε να μπορεί να φρεσκάρει τη μνήμη του, καθώς αποκαλύπτεται στα μάτια όλων τι ταμπούρλο βαράει η… ακέραιη διεθνής δημοσιογραφία; Και τι θα λένε τώρα μεταξύ τους οι υπάλληλοι στα ναυτιλιακά γραφεία;
Όπως βλέπετε, δεν μπαίνω καν στο κόπο να γράψω αν θα πρέπει να φορολογηθούν ή όχι οι εφοπλιστές. Περιορίζομαι μόνο στο σκέλος της πολιτικής ηθικής του πράγματος. Διότι είμαι βέβαιος ότι έτσι και διανοηθεί να το θίξει το θέμα ο Σύριζα, θα του προσάψει αμέσως ο Βενιζέλος ότι υπηρετεί ναυτιλιακά συμφέροντα· και θα δεσμευθεί ο πολύς κύριος αντιπρόεδρος ότι θα ξεσκεπάσει την άνομη αυτή σχέση στη Βουλή, κατά το πρότυπο της σιχαμένης τακτικής που ακολουθεί για τα υποβρύχια και τα ναυπηγεία.
Αντί του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., λοιπόν, κάνω την αρχή και θίγω το θέμα εγώ εδώ. Μ’ επίγνωση ότι θα πρέπει να είναι κάποιος πολύ ηλίθιος για να προσάψει στο sotosblog κάτι τέτοιο. Όχι φυσικά ότι έχουμε έλλειψη ηλιθίων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου