Του Antistachef, απο το Red NoteBook...
Η ζωή, η κοινωνία και η πολιτική σπάνια μας κάνoυν την χάρη να μας προσφέρουν τις καθαρές φόρμες που μας βοηθάνε να παίρνουμε καθαρές θέσεις απέναντι σε καθαρά φαινόμενα. Συνήθως οι καταστάσεις και τα πρόσωπα είναι σύνθετα, αντιφατικά, πολυσήμαντα. Το καλό και το κακό συνυπάρχουν και διαπλέκονται, κι εκεί που νομίζουμε ότι έχουμε μια καθαρή άποψη, ένα δαιμόνιο την αμφισβητεί, την αποδυναμώνει. Υπάρχουν όμως που και που και στιγμές που όχι απλώς τα πράγματα και τα πρόσωπα χωράνε γάντι στις αναλύσεις και τις φόρμες αναφοράς μας, αλλά είναι και σύμβολά τους.
Μια τέτοια περίπτωση είναι ο Γιάννης Πρετεντέρης. Μια καθαρή περίπτωση, ένας άνθρωπος σύμβολο, ένας άνθρωπος μία λέξη. Μια προπαγανδιστική μηχανή, ασταμάτητη, αδίστακτη, χωρίς προσχήματα, έτοιμη για τα πάντα. Στην δημόσια και στην ιδιωτική σφαίρα, στον τηλεοπτικό και τον φυσικό χρόνο, πάντα σταθερός, χωρίς περιστροφές χωρίς αστερίσκους. Ένας ακούραστος εργάτης και βασιλιάς του συστήματος.
Ένας αταλάντευτος φορέας της ηθικής τους συστήματος, δηλαδή της απουσίας ηθικής, της κυριαρχίας του σκοπού. Δημοσιογραφικά, πολιτικά, ανθρώπινα, ο Γιάννης μας στέκεται με φυσικότητα μέσα στον βούρκο και ως το πιο φυσικό πράγμα χωρίς κανένα περιθώριο αμφιβολίας μας πείθει ότι στέκεται μέσα στο χρυσάφι. Ό,τι πει ο Γιάννης δεν είναι αλήθεια: γίνεται αλήθεια. Οφείλει να γίνει αλήθεια. Και ό,τι το αντιστρατεύεται είναι αυτομάτως ψέμα. Θα γίνει ψέμα. Ό,τι δεν είναι όπως θα ήθελε ο Γιάννης μας μπαίνει στην τηλεοπτική κλίνη του Προκρούστη και έρχεται στα κατάλληλα μέτρα. Μια δημοσκόπηση, ένα γεγονός που δεν βολεύει θα το κάνει απολύτως βολικό. Δεν θα το διαψεύσει: θα το μεταλλάξει, θα μας μάθει έναν άλλο τρόπο να το διαβάζουμε.
Ο Γιάννης-Βαπτιστής, όπως είναι το πλήρες όνομά του, είναι αυτός που προορίστηκε να βαπτίζει το ψέμα αλήθεια, όπως οι καλόγεροι το κρέας ψάρι, για να το φάμε χωρίς τύψεις. Ο σκοπός του δεν αγιάζει τα μέσα του, ο σκοπός του είναι τα μέσα του. Γι΄ αυτό μην κατηγορείτε τον Γιάννη. Είναι αυτός που επιβεβαιώνει ότι τα διαβάσματά μας, οι εμπειρίες μας, οι αναλύσεις μας, ακόμα και οι φορμαλισμοί μας, δεν είναι άδικοι και δεν ήταν χαμένος χρόνος. Όσα μάθαμε ότι χαρακτηρίζουν τα συστήματα εκμετάλλευσης, εδώ και κάποιες φορές μπορεί να εμφανίζονται μπροστά μας τόσο απλά και τόσο καθαρά. Όσο απλά και καθαρά τα φανταζόμασταν στα εφηβικά μας πολιτικά διαβάσματα, πριν συναντήσουμε την συνθετότητα της πραγματικής ζωής.
* Συμπτωματικά σήμερα, όπως διαβάζω, ο Γιάννης μας φιλοξενεί στην εκπομπή του μια δεύτερη από τις σπάνιες περιπτώσεις ανθρώπων-συμβόλων: τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Άλλο ένα πρόσωπο που την φωτογραφία του μπορεί κανείς αβασάνιστα να βάλει στο λεξικό δίπλα στο λήμμα Βοναπαρτισμός ή αριβίστας ή αλαζόνας. Απλή και καθαρή περίπτωση και αυτή. Πρόκειται για μια συζήτηση ανάμεσα σε δύο σύμβολα.
Μια τέτοια περίπτωση είναι ο Γιάννης Πρετεντέρης. Μια καθαρή περίπτωση, ένας άνθρωπος σύμβολο, ένας άνθρωπος μία λέξη. Μια προπαγανδιστική μηχανή, ασταμάτητη, αδίστακτη, χωρίς προσχήματα, έτοιμη για τα πάντα. Στην δημόσια και στην ιδιωτική σφαίρα, στον τηλεοπτικό και τον φυσικό χρόνο, πάντα σταθερός, χωρίς περιστροφές χωρίς αστερίσκους. Ένας ακούραστος εργάτης και βασιλιάς του συστήματος.
Ένας αταλάντευτος φορέας της ηθικής τους συστήματος, δηλαδή της απουσίας ηθικής, της κυριαρχίας του σκοπού. Δημοσιογραφικά, πολιτικά, ανθρώπινα, ο Γιάννης μας στέκεται με φυσικότητα μέσα στον βούρκο και ως το πιο φυσικό πράγμα χωρίς κανένα περιθώριο αμφιβολίας μας πείθει ότι στέκεται μέσα στο χρυσάφι. Ό,τι πει ο Γιάννης δεν είναι αλήθεια: γίνεται αλήθεια. Οφείλει να γίνει αλήθεια. Και ό,τι το αντιστρατεύεται είναι αυτομάτως ψέμα. Θα γίνει ψέμα. Ό,τι δεν είναι όπως θα ήθελε ο Γιάννης μας μπαίνει στην τηλεοπτική κλίνη του Προκρούστη και έρχεται στα κατάλληλα μέτρα. Μια δημοσκόπηση, ένα γεγονός που δεν βολεύει θα το κάνει απολύτως βολικό. Δεν θα το διαψεύσει: θα το μεταλλάξει, θα μας μάθει έναν άλλο τρόπο να το διαβάζουμε.
Ο Γιάννης-Βαπτιστής, όπως είναι το πλήρες όνομά του, είναι αυτός που προορίστηκε να βαπτίζει το ψέμα αλήθεια, όπως οι καλόγεροι το κρέας ψάρι, για να το φάμε χωρίς τύψεις. Ο σκοπός του δεν αγιάζει τα μέσα του, ο σκοπός του είναι τα μέσα του. Γι΄ αυτό μην κατηγορείτε τον Γιάννη. Είναι αυτός που επιβεβαιώνει ότι τα διαβάσματά μας, οι εμπειρίες μας, οι αναλύσεις μας, ακόμα και οι φορμαλισμοί μας, δεν είναι άδικοι και δεν ήταν χαμένος χρόνος. Όσα μάθαμε ότι χαρακτηρίζουν τα συστήματα εκμετάλλευσης, εδώ και κάποιες φορές μπορεί να εμφανίζονται μπροστά μας τόσο απλά και τόσο καθαρά. Όσο απλά και καθαρά τα φανταζόμασταν στα εφηβικά μας πολιτικά διαβάσματα, πριν συναντήσουμε την συνθετότητα της πραγματικής ζωής.
* Συμπτωματικά σήμερα, όπως διαβάζω, ο Γιάννης μας φιλοξενεί στην εκπομπή του μια δεύτερη από τις σπάνιες περιπτώσεις ανθρώπων-συμβόλων: τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Άλλο ένα πρόσωπο που την φωτογραφία του μπορεί κανείς αβασάνιστα να βάλει στο λεξικό δίπλα στο λήμμα Βοναπαρτισμός ή αριβίστας ή αλαζόνας. Απλή και καθαρή περίπτωση και αυτή. Πρόκειται για μια συζήτηση ανάμεσα σε δύο σύμβολα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου