Η "ενοχλημένη αστή" συγγραφέας...

Αγγέλα Νταρζάνου, απο την Αυγη... 

Παρά τις επισημάνεις περί της αισθητικής της γλώσσας για το άρθρο της "Αυγής", είναι φανερό ότι η ενόχληση της Σ. Τριανταφύλλου δεν είναι αισθητικού, αλλά πολιτικού χαρακτήρα. Η πολιτική της θέση δεν είναι στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σε αυτήν της συγκυβέρνησης. Δικαίωμά της. Η κριτική της όμως για την "Α" δεν έχει στόχο την ίδια την εφημερίδα, αλλά τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό δικαίωμά της. Να "χτυπάει το σαμάρι αντί για τον γάιδαρο" (ελπίζουμε η λαϊκή παροιμία να θεωρηθεί εντός του πλαισίου αστικής ευγένειας). Συνηθίζεται στον Τύπο.
Αυτό που είναι πρωτότυπο στο δημοσίευμα είναι η κριτική από τη θέση της "ενοχλημένης κυρίας". Η "ενοχλημένη αστή" -δεδομένου ότι δεν μπορεί να αντιληφθεί πως πρόκειται για χιουμοριστική στήλη- εκπλήσσεται από τη γλώσσα του κειμένου και χρησιμοποιεί επιχειρήματα περί Παιδείας, κουλτούρας, ανατροφής και σαβουάρ βίβρ. Επιχειρήματα ενός παλιομοδίτικου καθωσπρεπισμού, μιας νοσταλγίας του παλιού καλού καιρού, του είδους "εμάς... στα χρόνια μας ήταν αλλιώς" η Αριστερά. Και στο τέλος - τέλος δεν είμαστε και Βαλκάνιοι! Είμαστε Ευρωπαίοι. Έστω και του Νότου. Έστω και φαλιρισμένοι, μπατίρηδες, αλλά Ευρωπαίοι.
Είναι κι αυτός ένας τρόπος, μια οπτική να διαβάσει κανείς τη διάλυση της χώρας. Η χυδαιότητα και οι πρακτικές της Χ.Α. θεωρούνται δεδομένες - άρα δεν ασχολούμαστε με αυτές. Εξισώνουμε αυθαίρετα την "Αυγή" με τη Χ.Α. και κοντεύουμε να βάλουμε τους νεοναζί στην κεντρική πολιτική σκηνή. Στο "αστικό" κομματικό σύστημα. Είναι τρόπος αυτός να υπερασπιστεί κανείς την "αστική δημοκρατία" ή τρόπος γιο να τη διαλύσει;
Από την πλευρά μας να σημειώσουμε ότι οι αξίες της αστικής δημοκρατίας, όταν υπηρετούνται, θα πρέπει να γίνονται αντικείμενο υπεράσπισης κάθε φορά που καταπατώνται χονδροειδώς από οποιονδήποτε, ιδίως δε από το ίδιο το κράτος. Η υποστήριξη δεν μπορεί να είναι επιλεκτική, πολύ περισσότερο να περιορίζεται στην αστική "αισθητική" και να μην περιλαμβάνει τα πολιτικά δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες που υπερασπίζεται το ίδιο το Σύνταγμα. Ένα παράδειγμα μόνο: Δεν ακούσαμε την "αστή" κ. Τριανταφύλλου να υψώσει βροντερή φωνή εναντίον της καταπάτησης κάθε έννοιας ιατρικού απορρήτου, σεβασμού της αξίας και της προσωπικότητας των οροθετικών γυναικών στη διαπόμπευσή τους με την επιχείρηση - σκούπα των Λοβέρδου και  Χρυσοχοΐδη. Είπε κάτι; Έγραψε κάτι; Ψιθύρισε κάτι; Δεν το ακούσαμε.