«Σερ, πρέπει να φροντίζετε τη φυσική σας κατάσταση: εγώ ξυπνάω κάθε πρωί στις 6 π.μ., τρέχω 10 μίλια και είμαι 100% fit.» Ο ετοιμόλογος Ουίνστων δεν το άφησε να περάσει έτσι: «Στρατάρχα, μην ανησυχείς. Κοιμάμαι όποτε μπορέσω, πίνω κάθε βράδυ ένα μπουκάλι μπράντυ, καπνίζω πέντε-έξι πούρα την ημέρα και σε διαβεβαιώ πως είμαι 200% fit.» Ο Ουίνι πέθανε στα 91 του κι ο Μόντι στα 89 του, αν σας ενδιαφέρει. Και οι δύο πέθαναν πλήρεις ημερών, ξεχασμένοι από τον κόσμο και προσπερασμένοι από την ιστορία, που οι ίδιοι -ως νικητές- είχαν γράψει.
Η βαρώνη Μάργκαρετ Χίλντα Θάτσερ πέθανε σήμερα στα 88 της, πολύ καιρό μετά το προσωπικό πολιτικό της θάνατο, έχοντας ωστόσο εξασφαλίσει την γενικότερη πολιτική αθανασία, καθώς οι αρχές, τις οποίες έθεσε, βλέπουμε να εφαρμόζονται σχεδόν σε όλο τον πλανήτη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, στην πλάτη μας ή ακόμα χειρότερα στον κώλο μας, μετά συγχωρήσεως. Για να μάθουν οι νεότεροι, η Θάτσερ υπήρξε η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας. Και έκανε μια μεγάλη συντηρητική στροφή: διέλυσε το κοινωνικό κράτος, ιδιωτικοποίησε τα πάντα, επέβαλλε βαρύτατη φορολογία στους φτωχούς, απαλλάσοντας εννοείται τους πλούσιους. Και επιτέθηκε στα σωματεία, ιδιαίτερα των ανθρακωρύχων και -παρότι φανατική αντικομμουνίστρια- δεν δίστασε να προμηθευτεί σε ακριβές τιμές από την (τότε κατ' όνομα «κομουνιστική») Πολωνία κάρβουνο κακής ποιότητας, μόνο και μόνο για να μην διαπραγματευτεί τα αιτήματα των ανθρακωρύχων, που ήδη απεργούσαν επί μήνες. Σ' αυτή την αγαστή συνεργασία με τον στρατηγό Γιαρουζέλσκι, βοήθησε το ότι τόσο η Σιδηρά Κυρία, όσο και ο Πολωνός στρατηγός αντιμετώπιζαν τότε την απειλή κινητοποιήσεων και μακροχρόνιων απεργιών από τα μαζικότερα σωματεία, που γνώρισε ποτέ η Ευρώπη: τους Βρετανούς ανθρακωρύχους και την «Αλληλεγγύη».
Για να ανταπεξέλθει στην πτώση των ποσοστών της, η Θάτσερ δεν δίστασε να κάνει πόλεμο με την Αργεντινή. Όταν οι απεγνωσμένοι δικτάτορες της λατινοαμερικάνικης χώρας θέλησαν να κερδίσουν λιγούλα αξιοπιστία στα μάτια των ακόμα πιο απεγνωσμένων (και δαρμένων και αγνοουμένων) πολιτών τους, εισέβαλαν στις νήσους Μαλβίνας, ανοιχτά των ακτών τους, τις οποίες οι Βρετανοί τις έλεγαν Φώκλαντς. Οι Αργεντίνοι έστειλαν έφεδρους φαντάρους, η Μάγκι Θάτσερ έστειλε επαγγελματίες στρατιωτικούς και τα αποτελέσματα είναι γνωστά: η μεν Μάγκι ξανακέρδισε τις εκλογές, οι δε Αργεντίνοι χουνταίοι μαράζωσαν κι έπεσαν. Κι ας είχαν τη (διακριτική, όπως πάντα) υποστήριξη του ΚΚΕ, το οποίο περιέγραφε το στρατηγό Χόρχε Βιντέλα ως «κεντρώο δικτάτορα», καθώς δεν μπορεί να ήταν δεξιός αφού τά έβαζε με την επίσης δεξιά Θάτσερ. Στα πλαίσια αυτού του πολέμου, η δεξιά Θάτσερ είχε συνεννοηθεί με το «σοσιαλιστή» Μιτεράν, ώστε αυτός να μην στείλει εγκαίρως κι άλλους πυραύλους Exocet στην Αργεντινή, από τους οποίους κινδύνευαν τα πλοία της Μεγάλης Βρετανίας.
Εν ολίγοις, η Μάργκαρετ Χίλντα Θάτσερ έκανε ό,τι ονειρεύεται να κάμει κάθε νεοφιλελεύθερος που σέβεται τον εαυτό του, σε εποχές που ο Στέφανος Μάνος έψαχνε πώς να φορτώσει την «Αλλατίνη» του στο κράτος, ο Θάνος Τζήμερος έδερνε τα άλλα παιδάκια στο νηπιαγωγείο, ο Αντωνάκης Σ. και ο Γιωργάκης Π. αναπολούσαν ακόμη τα καμάκια στα κορίτσα του Άμχερστ και ο Σημίτης διόρθωνε γραπτά σε κάποιο γερμανικό πανεπιστήμιο. Τότε που όταν λέγαμε Καραμανλής εννοούσαμε τον Κωνσταντίνο, βεβαίως!
Στα απόνερα αυτού του νεοφιλελεύθερου οργίου (που μερικά εκατομμύρια μη συναινούντων ενηλίκων και ανηλίκων το αντιμετώπισαν σα σκέτο βιασμό) πρέπει να συμπεριλάβουμε και τα κατορθώματα του Μαρκ Θάτσερ, γιού της πρωθυπουργού (και 2ου βαρονέττου, επίσης) , ο οποίος όταν δεν έτρεχε σε ράλλυ, οργάνωνε λαθρεμπόριο όπλων και πραξικοπήματα στην Αφρική, όπως αυτό στην Ισημερινή Γουινέα, για το οποίο καταδικάστηκε σε τετραετή φυλάκιση και τεράστιο χρηματικό πρόστιμο. Άλλοι, λιγότερο επώνυμοι, συγκατηγορούμενοί του βλέπουν ακόμα τον ουρανό ριγέ...
Κι ερχόμαστε στην κατακλείδα της σημερινής έκτακτης συμμετοχής μας, που δεν είναι παρά ο ίδιος ο τίτλος της. Πώς αντιμετώπιζε ο τύπος και οι πολιτικοί τη Θάτσερ; Θα τολμούσε ο Πρετεντέρης της εποχής (μεταφορικά, ομιλώντας) να την αποκαλέσει «αγάμητη», όπως την έλεγαν διάφοροι στους διαδρόμους των κτιρίων, αλλά μόνο εάν αυτά βρίσκονταν σε διαφορετική ήπειρο από την τεθνεώσα; Αληθεύει ο ισχυρισμός για τον Θεόδωρο Πάγκαλο πως όταν η Θάτσερ σε κάποια διεθνή συνάντηση αναρωτήθηκε «ποιός είναι αυτός ο χοντρός;», ο τότε ΑνΥπΕξ λέγεται ότι της απάντησε «σ' έχει γ****ει ποτέ χοντρός;». Δεδομένου, οτι θυμόμαστε πόσο γρήγορα είχε μαζέψει ο Τεό κάτι ισχυρισμούς περί Γερμανίας-γίγαντα με μυαλό παιδιού, δεν αποκλείεται και να της απάντησε έτσι· στα ελληνικά, φυσικά, και από μέσα του!
Τόσο για τη Θάτσερ, όσο και για τη μεταγενέστερη ΥπΕξ των ΗΠΑ Μαντλίν Ολμπράιτ αλλά και για τη Χίλαρι Κλίντον, εκείνοι (οι όχι και λίγοι) που ταυτίζουν την εξουσία με τη σεξουαλική ικανοποίηση, τις θεωρούσαν σεξουαλικά ανικανοποίητες. Λες και η εξουσία αντλείται από την επαρκή αιμάτωση ενός κομματιού σπογγώδους ιστού, που πότε-πότε χρησιμεύει και στο κατούρημα. Όμως, δεν είχαν «τα guts» να βγούν και να τους το πούν στα ίσια! Σούζα κάθονταν μπροστά τους, οι κότες οι δίλειρες, που θα 'λεγε κι ο Μεϊμαράκης!
Τέλος πάντων, πέθανε κι αυτή και δεν ξέρουμε πώς να το καταλήξουμε: μ' ένα μεγαλόθυμο «Γαίαν έχοι ελαφράν» ή μ' ένα μνησίκακο «Yes Margaret Thatcher is dead. This lady's not returning»;
Σύμφωνα με αυτό το ρητό της μακαρίτισας, ο Αντωνάκης Σαμαράς και ο Γιαννάκης Στουρνάρας μας έχουν ήδη βάλει στο σοσιαλισμό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου