Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Ο καπιταλισμός είναι ένα υπέροχο σύστημα...

...αρκεί να είσαι πλούσιος....   Cynical...
Πόσο πλούσιος; Κάποιοι θα έλεγαν όταν ανήκεις σ' αυτό το περίφημο 1%, αν και πάρα πολλοί θα ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι αν ανήκαν και στο 50%. Πλούσιος όμως πού; Στις ΗΠΑ ή στην Ανγκόλα; Καμία σημασία δεν έχει. Οι πολύ πλούσιοι της Ανγκόλας είναι εξ ίσου πλούσιοι με τους πολύ πλούσιους των ΗΠΑ, και μάλιστα εξ αιτίας αυτών των δεύτερων. Αν δεν φύτευαν κάποιους πολύ πλούσιους στον τρίτο κόσμο, ο πρώτος δεν θα μπορούσε να τον αρμέγει ανενόχλητος ή να τον χρησιμοποιεί για κερδοφόρες βρωμοδουλειές.

Ο καπιταλισμός είναι επίσης ένα πολύ ευέλικτο εργαλείο, με το οποίο, όσοι ξέρουν πώς να το χρησιμοποιούν μπορούν να γίνουν πολύ πλούσιοι. Μια μόνο προϋπόθεση υπάρχει. Οι τεχνικές χειρισμού να είναι γνωστές σε λίγους, σε ένα πολύ κλειστό κύκλο ανθρώπων, δηλαδή, και λειτουργώντας ενάντια στη θεωρία, που λέει ότι ο καπιταλισμός ανοίγει τα πανιά στο φουλ όταν η γνώση και πληροφορία είναι προσβάσιμες σε όλους τους παίχτες εξίσου. Είναι οι γνωστέ μπούρδες περί του έντιμου ανταγωνισμού, ο οποίος μεγιστοποιεί το κοινωνικό όφελος, και τα λοιπά και τα λοιπά.

Πρωτεύουσα τεχνική στο εγχειρίδιο του καλού καπιταλιστή είναι η φορο-απαλλαγή, και στην περίπτωση που δεν μπορέσει να την επιτύχει λόγω αδυναμίας επιβολής στο αντίπαλο lobby που την διεκδικεί για το δικό του σινάφι, η φορο-διαφυγή. Τόσο η φοροαπαλλαγή όσο και η φοροδιαφυγή αποτελούν σημαντικές πηγές συσσώρευσης κεφαλαίου και δια αυτού, εξασφάλισης πολιτικής πατρωνίας, δια της μεθόδου των χορηγιών και της μίζας.

Όσο η φοροδιαφυγή περιορίζεται σε ένα στενό κύκλο καπάτσων και “επιτυχημένων”, η πολιτική εξουσία έχει κάθε συμφέρον να κάνει τα στραβά μάτια και να την νομιμοποιεί, ως φορο-απαλλαγή. Οι φοροαπαλλαγές δεν είναι τίποτε άλλο παρά η θεσμοθέτηση της φοροδιαφυγής μιας κοινωνικής τάξης, η οποία με τερτίπια, τσιριμόνιες και εκβιασμούς κατορθώνει στο χρόνο, να κάτσει στο σβέρκο όλων των υπόλοιπων. Για να το φέρουμε στα μέτρα μας, είναι σαν να υπάρχει στο supermarket ένα ιδιαίτερο ταμείο απ' όπου όσοι προνομιούχοι περνάνε να πληρώνουν τα μισά, χρεώνοντας το υπόλοιπο στους μη-προνομιούχους πελάτες των διπλανών ταμείων, με τη δικαιολογία του supermarket-ατζή ότι αν δεν το επιτρέψει, οι προνομιούχοι θα φύγουν και θα πάνε σε άλλο μαγαζί.

Η φοροδιαφυγή όμως, μετατρέπεται σε κολάσιμη πράξη όταν το manual του καλού καπιταλιστή φτάσει στα χέρια και των μη-προνομιούχων και τους ανοίξει τα μάτια. Ο καπιταλισμός, με το να μετατρέπεται, λοιπόν, σε λαϊκό αρχίζει να μπάινει σε διάφορα κακοτράχαλα και επικίνδυνα για την ευζωΐα του μονοπάτια.

Επίσης, η παγκοσμιοποίηση χάνει το νόημά της αν τής στερήσει την ελευθερία στην κίνηση των κεφαλαίων. Αυτή είναι η ουσία και η πεμπτουσία της. Όσο στις διασυνοριακές και διατραπεζικές λεωφόρους κυκλοφορούν τα κεφάλαια των καπάτσων και των “επιτυχημένων”, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Το πρόβλημα παρουσιάζεται όταν στην κυκλοφορία προστίθενται και τα κεφάλαια της κ. Κικής από το Παγκράτι και του κυρ-Κώστα από το Μπραχάμι. Τότε, τόσο η κ. Κική, όσο και ο κυρ-Κώστας μπορεί και να κατηγορηθούν για παράνομη κυκλοφορία και να πάρουν κλήση. Τα 600 δις στις τράπεζες της Ελβετίας, κατά το Spiegel, δεν έφτασαν εκεί φυσικά εν μια νυκτί. Τουλάχιστον για μια δεκαετία, ταξίδευαν με πρώτη θέση Αθήνα-Ζυρίχη και ουδείς φαινότανε να ενοχλείται. Όταν όμως άρχισαν να φτάνουν με το ΚΤΕΛ και τα χιλιάρικα της κ. Κικής, τότε σήμανε συναγερμός και η κ. Κική στιγματίστηκε.

Η εταιρία off-shore, όπως την γνωρίζουμε σήμερα, είναι ένα εξελιγμένο εργαλείο φοροδιαφυγής, που χρειάζεται κάτι παραπάνω από ένα λεωφορείο του ΚΤΕΛ και μια καλή βαλίτσα. Αν και οι off-shore τρίτης γενιάς είναι πολύ πιο απλές στη χρήση τους, τόσο απλές που και η κ. Κική μπορεί πλέον να απολαμβάνει τις ευεργετικές τους ιδιότητες, όπως εχεμύθεια και μηδενικός φόρος. Ολόκληρα δικηγορικά γραφεία, λογιστές, σύμβουλοι και παρα-σύμβουλοι, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στη λιανική, για μερικά κατοστάρικα, δηλαδή, εκεί που κάποτε έπαιζαν στη χοντρική με λίγους αλλά πρώτης τάξεως πελάτες.

Μπορεί η off-shore να μπήκε στην καθημερινότητά μας πρόσφατα, και να μάς σκανδάλισε με τα κάλλη και τις υποσχέσεις της, αλλά είναι ένα παμπάλαιο εργαλείο στην υπηρεσία των ελίτ από τον Πρώτο ήδη Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς οι κυβερνήσεις προχωρούσαν σε μεγάλες αυξήσεις φόρων για να καλύψουν τα έξοδα που απαιτούσε η ταφή τόσων πτωμάτων.


Για κάποιο τρόπο, η off-shore έχει συνδεθεί με κάποιο νησί, μικρό και εξωτικό. Αυτό είναι λάθος, αλλά μόνο ως προς το δεύτερο σκέλος. Όντως οι μεγαλύτεροι υπεράκτιοι τόποι είναι νησιά, αλλά όχι εξωτικά. Ο ένας βρίσκεται στο νησί με το όνομα Ηνωμένο Βασίλειο και συγκεκριμένα στο City του Λονδίνου, και ο άλλος σε ένα αντικρινό του, με το όνομα Μανχάταν.

Ο πλανήτης φιλοξενεί περί τις 60 τέτοιες περιοχές, που μπορούν να συνταχθούν σε τρεις μεγάλες ομάδες. Πρώτα έχουμε τους ευρωπαϊκούς παραδείσους, με αντιπροσωπευτικά παραδείγματα το ακαταμάχητο Λουξεμβούργο του κ. Γιουνκέρ, την Ολλανδία, ναι την άτεγκτη Ολλανδία, απ' όπου μόνο το 2008 πέρασαν περί τα 18 τρισεκατομμύρια δολάρια μέσα από ολλανδικά υπεράκτια νομικά πρόσωπα, την Αυστρία, και κάποιες κουτσουλιές, όπως Ανδόρα, Μαδέρα, Λιχτενστάιν, Μονακό κλπ. Την ΕΛβετία δεν χρειάζεται να την αναφέρουμε, μιας και είναι εκ του μακρόθεν η πιο παλιά καραβάνα.

Η δεύτερη ομάδα υπεράκτιων κέντρων έχει κέντρο το City και εξαπλώνεται στα εξαρτημένα από το ΗΒ νησιά της Μάγχης, Τζέρσεϊ, Γκέρνσεϊ, Νήσος του Μαν κλπ, μετά πάει πιο πέρα ως το Χονγκ Κονγκ, Σιγκαπούρη, Ντουμπάι και Μπαχάμες, και τέλος, ακόμα πιο πέρα σε βέριταμπλ εξωτικούς προορισμούς, όπως τα γνωστά μας νησιά Κέιμαν, οι Παρθένοι Νήσοι, οι Βερμούδες κλπ. Για το 2008, με στοιχεία του ΔΝΤ, οι καταθέσεις μόνο στα νησιά Κέιμαν έφταναν τα 2,2 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Ο τρίτος πυλώνας υπεράκτιων χωρών πατά στις ΗΠΑ. Εδώ, με κέντρο το Μανχάταν απλώνεται στη Φλόριντα, Μαϊάμι, Ντέλαγουέρ, Νεβάδα στο εσωτερικό, χρησιμοποιώντας ως δέλεαρ τις φοροαπαλλαγές και το απόρρητο, και από κει στα νησιά Μάρσαλ, Παναμά, Λιβερία και πάει λέγοντας.

Ο παρακάτω πίνακας κατατάσσει 71 φορολογικούς παραδείσους ανάλογα με τις επιδόσεις τους στην εχεμύθεια, στη φορολόγηση και στο πλύσιμο, στύψιμο, ξέπλυμα χαρτονομισμάτων. Κάποιοι, τα σιδερώνουν κιόλας. Πρώτη, όπως είπαμε έρχεται η Ελβετία, ακολουθούν χωρίς καμιά έκπληξη τα Κέιμαν, τα οποία ακολουθούνται από το Λουξεμβούργο, και μετά στην πέμπτη θέση έρχονται οι ΗΠΑ.  Ψάχνουμε για το ΗΒ, αλλά πριν πέσουμε πάνω του, στη 13η θέση, πέφτουμε ως εκ θαύματος στην καλή και συνετή μας Γερμανία. Στην 9η θέση, ως προς  την εχεμύθεια, τη φορολόγηση και το πλύσιμο, στύψιμο, ξέπλυμα χαρτονομισμάτων. Η Κύπρος καμαρώνει στην 20η και μετά έχετε όλο το χρόνο στη διάθεσή σας για να χαζέψετε και τα υπόλοιπα καταφύγια. Όλως παραδόξως, η Ελλάδα δεν περιλαμβάνεται.

Αυτό όμως δεν είναι μεγάλο πρόβλημα. Με το ρυθμό εξάπλωσης των παραδείσων, πάντα θα υπάρχει κάποιος κοντά σου για να σ' εξυπηρετήσει.


Δείκτης οικονομικής εχεμύθειας χωρών (Financial Secrecy Index) που καταρτίστηκε για το 2011 από το Tax Justice Network

1 Switzerland 1879,2
2 Cayman Islands 1646,7
3 Luxembourg 1621,2
4 Hong Kong 1370,7
5 USA 1160,1
6 Singapore 1118,0
7 Jersey 750,1
8 Japan 693,6
9 Germany 669,8
10 Bahrain 660,3
11 British Virgin Islands 617,9
12 Bermuda 539,9
13 United Kingdom 516,5
14 Panama 471,5
15 Belgium 467,2
16 Marshall Islands 457,0
17 Austria 453,5
18 United Arab Emirates (Dubai) 439,6
19 Bahamas 431,1
20 Cyprus 406,5
21 Guernsey 402,3
22 Lebanon 397,3
23 Macao 389,8
24 Canada 366,2
25 India 344,0
26 Uruguay 331,0
27 Malaysia (Labuan) 319,3
28 Korea 317,2
29 Liberia 316,9
30 Barbados 266,6
31 Ireland 264,2
32 Mauritius 261,6
33 Philippines 253,9
34 Liechtenstein 239,2
35 Italy 231,2
36 Isle of Man 230,4
37 Israel 230,3
38 Turks & Caicos Islands 218,9
39 Netherlands 199,7
40 Belize 198,4
41 Costa Rica 177,2
42 Guatemala 174,8
43 Gibraltar 174,6
44 Ghana 146,8
45 Andorra 133,6
46 Netherlands Antilles 129,4
47 Aruba 124,9
48 Denmark 121,7
49 Botswana 121,3
50 Portugal (Madeira) 119,4
51 US Virgin Islands 104,2
52 St Vincent & Grenadines 100,9
53 Spain 98,8
54 Malta 98,6
55 Seychelles 95,0
56 Hungary 94,8
57 Latvia 88,9
58 Antigua & Barbuda 88,5
59 St Lucia 78,7
60 Maldives 78,5
61 Grenada 57,6
62 Montserrat 50,1
63 Brunei Darussalam 45,8
64 Monaco 37,7
65 Anguilla 36,0
66 St Kitts & Nevis 31,2
67 San Marino 30,9
68 Samoa 27,5
69 Vanuatu 14,3
70 Cook Islands 13,4
71 Dominica 12,5

Ο συμψηφισμός της βίας και η νομιμοποίηση του φασισμού...

Αντιφωνο...

Δεν είναι καινοφανής η θεωρία πως τα άκρα ταυτίζονται διότι οι όμοιες πρακτικές τους ακυρώνουν τις αντίθετες ιδεολογικές αφετηρίες. Εσχάτως μάλιστα, μετά την ορμητική είσοδο της Χρυσής Αυγής στο προσκήνιο, η θεωρία των όμοιων άκρων κερδίζει ραγδαία έδαφος στον δημόσιο διάλογο. Σύμφωνα με την τελευταία εκδοχή, οι κακές πρακτικές του ενός άκρου, της Αριστεράς, ευθύνονται για την άνοδο του άλλου, της Ακροδεξιάς. Με άλλα λόγια λοιπόν, θεωρείται απλό άκρο το νεοναζιστικό μόρφωμα με τα τάγματα εφόδου, τη βία, τους ξυλοδαρμούς μεταναστών, ομοφυλοφίλων, μειονοτικών ρομά και μαχαίρια. Απλό άκρο μια δύναμη εκτός συνταγματικού τόξου, με παραστρατιωτικό σκέλος, μεταγραφές στελεχών από το ποινικό περιθώριο και αρχηγό που δηλώνει ότι νιώθει αηδία που βρίσκεται στη Βουλή.
Στο άλλο άκρο η ίδια θεωρία συγκαταλέγει ατάκτως αποδοκιμασίες και ρίψεις γιαουρτιών, συνδικαλιστικές πρακτικές θεμιτές ή αθέμιτες, κουκουλοφόρους «αναρχομπάχαλους» και εραστές του ένοπλου αντάρτικου πόλεων. Όλα ένας χυλός, χωρίς καν διαβάθμιση από τις πρακτικές αμφίβολης αισθητικής και πολιτικής ορθότητας ως τις πράξεις δολοφονικής βίας. Οτιδήποτε, αρκεί ο πολιτικός αντίπαλος να χρεωθεί τον νεοναζισμό κι έτσι να απονομιμοποιηθεί.
Η θεωρία των δύο άκρων παρουσιάζει πολλές αναλογίες με το «μαζί τα φάγαμε»: αφού η εμπλοκή των πολλών στο ρουσφέτι και τη φοροδιαφυγή είναι ίσης βαρύτητας ατόπημα με την πολιτική ευθύνη των λίγων για τα πελατειακά δίκτυα και τη διαφθορά, τότε γιατί η άρνηση πληρωμής διοδίων και η μικροανομία των πολλών να μην είναι ισοδύναμες με την οργανωμένη φονική βία των ταγμάτων εφόδου; Κατεξοχήν φανατικοί διακινητές αυτών των σοφισμάτων είναι οι θιασώτες του διπολικού παιγνίου. Αποσιωπούν βέβαια ότι ο κατ’ επίφαση αντισυστημισμός του νεοναζιστικού μορφώματος κυρίως από τις στρεβλώσεις του δικομματικού μεταπολιτευτικού συστήματος τρέφεται. Η δικομματική ανοχή επέτρεψε στη Χρυσή Αυγή να έχει ανοιχτές παρτίδες με τμήματα του κρατικού μηχανισμού και να χαίρει κραυγαλέας ασυλίας.
Ο κυρίαρχος «αντιλαϊκιστικός» λόγος με ευκολία καταδικάζει τις «πρακτικές των άκρων» αλλά παραβλέπει πως η «πολιτική του κέντρου» κυρίως τροφοδότησε το αντισυστημικό περιθώριο. Ξεχνά το επίσημο άλλοθι που δόθηκε στην Ακροδεξιά, όταν εθνικιστές και αντισημίτες έκρυψαν το τσεκούρι, φόρεσαν το κουστούμι της συναινετικής υπευθυνότητας και μπήκαν στο σαλόνι της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Ξεχνά πως η διακομματική προσχώρηση στην ξενοφοβική ατζέντα –θυμηθείτε τον πολιτικό κανιβαλισμό του κ. Λοβέρδου με τις οροθετικές ιερόδουλες- μετατόπισε ολόκληρο τον άξονα της πολιτικής αντιπαρέθεσης προς τα (ακρο)δεξιά.
Ακούω τον αντίλογο: δηλαδή δεν υπάρχει φονική βία της άλλης πλευράς; Φυσικά και υπάρχουν και τυφλή αντιεξουσιαστική βία και ένοπλα γκρουπούσκουλα και σκοτεινές οργανώσεις που έχουν διαπράξει ανθρωποκτονίες. Αν τους επιτραπεί να κατεβούν στις εκλογές και μπουν στη Βουλή, θα είναι ο αριστερός αντίποδας της νεοναζιστικής βίας. Προς το παρόν όμως παραμένουν αποκλειστικά αντικείμενο του ποινικού δικαίου ενώ η Χρυσή Αυγή –που θα έπρεπε επίσης να αντιμετωπίζεται έτσι- διεκδικεί τον διττό ρόλο του τρομοκράτη στα πεζοδρόμια και του τσαμπουκά-τιμωρού στη Βουλή. Όποιος λοιπόν συμψηφίζει τη συντεταγμένη, προγραμματική, μιλιταριστικού τύπου βία με τις ρίψεις γιαουρτιών ή ακόμα και με διαδηλωτές στις παρυφές της βίας, στην ουσία εξισώνει τη μαφία και τους μπράβους της νύχτας με τους μικροκακοποιούς πορτοφολάδες. Αυτή είναι η αναλογία. Η ανιστόρητη αριθμητική της βίας παραγνωρίζει πως ο φασισμός απλούστατα δε συμψηφίζεται με τίποτα.
Η αντιμετώπιση της νεοναζιστικής απειλής αποτελεί δημοκρατικό καθήκον ανώτερο από το πολιτικό πρόταγμα της κάθε πολιτικής δύναμης. Όσοι υιοθετούν τη θεωρία των όμοιων άκρων αρνούνται να αναλάβουν αυτό το καθήκον, για να μπορούν από την «όχθη της ευθύνης» να ομογενοποιούν όσους δηλώνουν αντιμνημονιακοί. Προσφέρουν πολύ κακή υπηρεσία στη δημοκρατία. Αλλά και η Αριστερά πρέπει να τελειώνει με τον ακατέργαστο εθνολαϊκιστικό αντιμνημονιακό λόγο και το απλόχερο άλλοθι λαϊκής διαμαρτυρίας σε πράξεις χουλιγκανικής βίας. Εν ολίγοις, όσοι εξαντλούν την αντιφασιστική τους ρητορεία στο να χρεώνουν τη Χρυσή Αυγή στο απέναντι στρατόπεδο, πλανώνται αν πιστεύουν πως έτσι απονομιμοποιούν τον αντίπαλο. Στην πράξη, νομιμοποιούν τον επελαύνοντα φασισμό. Ο καθένας εντέλει πρέπει να συμμαχήσει ακόμα και με τον διάβολο μπροστά στη μείζονα απειλή. Το συνταγματικό τόξο πρέπει να λειτουργήσει.

Ο Βαγγέλας ο πρόεδρας...

Ο Βαγγέλας ο πρόεδρας Του antapoΚΡΙΤΗ.
Μετά την περήφανη νίκη της ΝΔ στις 17 Ιούνη, στο υψομετρικά ψηλότερο έδρανο του κοινοβουλίου, δεν θα μπορούσε παρά να κάτσει ένα κόσμημα της πολιτικής σκηνής. Άλλωστε ο Σαμαράς του χρωστούσε χάρη, καθώς φήμες λένε ότι ο Βαγγέλας είχε μπουκάρει στο γραφείο του στις 6 του Μάη και ναι μεν τον έπιασε από το πέτο, αλλά δεν τον χαστούκισε! Διότι σε μια τέτοια απεχθή ενέργεια ο αρχηγός θα είχε βάλει τα κλάματα και θα 'τρωγε την αμελητέα προγονική του περιουσία στους ψυχιάτρους. Αυτά όμως είναι εικασίες.
Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι ο Βαγγέλας, μαζί με άλλους ογκόλιθους επιπέδου Πάγκαλου, τιμούν τα πανταλόνια τους. Δεν μοιάζει λοιπόν με προϊόν παραπληροφόρησης ο έξοχος διάλογος Βαγγέλα – Πάκη όπως αναμεταδόθηκε με πικάντικες λεπτομέρειες στο διαδίκτυο. Ο Βαγγέλας είναι παιδί της πιάτσας, μάγκας του λιμανιού, από το Ηράκλειο της Κρήτης, από όπου βγαίνουν άντρες με μουστάκι. Εξ ου και τρεις Μεϊμαράκηδες (με αντίστοιχο αριθμό μουστακίων) βρέθηκαν στη Βουλή εντός του εικοστού αιώνα. Καθένας κληροδοτούσε στον άλλο λίγα αγροτεμάχια, και μία εκάστη έδρα (του Κοινοβουλίου).
Αντιθέτως ο Πάκης είναι καθηγητής Πανεπιστημίου με σπουδές στη Γαλλία, αριστοκρατικός διανοούμενος του Καραμανλισμού. Λογική η σύγκρουση, λογικός και ο διάλογος. Ο Βαγγέλας το 1974 δέρνονταν με τους αριστεριστές στη Νομική, ενώ ο Πάκης μελετούσε στο Paris II.
Ο πρόεδρας Βαγγέλας σε μια προηγούμενη έκρηξη κουτσαβακισμού, καταμεσής των πλατειών δήλωνε ότι είναι “ντιντήδες, φλώροι, φλούφληδες και σαλονάτοι, όσοι βουλευτές φοβούνται”. Παρά ταύτα δεν εθεάθη στο Σύνταγμα. Όπως και να 'χει όμως η μαγκιά του πρόεδρα φάνηκε τη μέρα που εκλέχτηκε πρόεδρας. Πήρε ψήφους ακόμα και από την επισήμως καταψηφίσασα αριστερά. Δεν ξέρουμε αν απείλησε κανέναν βουλευτή του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ με ξυλοδαρμό, αλλά πάντως έκανε ρεκόρ ψήφων.
Με τούτα και με κείνα ο Βαγγέλας είναι ένας κορυφαίος εκφραστής του αστικού πολιτικού κόσμου. Άξιος να γίνει πρόεδρος της Βουλής. Στον αντίποδα των κουτσαβάκηδων σαν τον Βαγγέλα, υπάρχουν και οι ντιντήδες που λέει κι ο Φαήλος Κρανιδιώτης. Η συνισταμένη όμως είναι κοινή. Όλοι μαζί βουλεύονται -με πατρογονικά δικαιώματα οι περισσότεροι- για πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα, χρεοκοπούν τη χώρα, πτωχεύουν τον λαό, εξορίζουν την νεολαία. Δεν ξέρουν και δεν άκουσαν τίποτα για μίζες και μαύρο χρήμα. Για λωποδυσίες και τοκογλυφίες. Εύκολα θυμούνται τα παντελόνια και το νταηλίκι, άμα τους πιάσει ο πανικός. Μπροστά στη μαντάμ Μέρκελ, όμως στέκονται κλαρίνο. Και δεν είναι πρόβλημα προσωπικού αναστήματος και διαπραγματευτικού τσαμπουκά. Είναι υπαρξιακού χαρακτήρα επιλογή.
Αυτή είναι η ποιότητα του πολιτικού προσωπικού που κυβέρνησε και κυβερνά. Πώς το έλεγε μια παράγκα στο Αιγάλεω; Μονάχα εμείς να κερδάμε κι όλοι οι άλλοι να πα να γαμηθούνε...

Για ποια Αριστερά διψάμε;

Του Δημήτρη Παρθένη απο την Αυγη...
Η χώρα έχει μπει για τα καλά σε ένα αδιέξοδο που την οδηγεί στην καταστροφή. Η σύγχρονη τριανδρία της αδιέξοδης νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης καθημερινά αποδεικνύει πως η συγκολλητική της ουσία δεν είναι παρά η άθροιση των επικίνδυνων και αρρωστημένων φιλοδοξιών των μελών της και, δυστυχώς, τίποτα άλλο... Ο λαός, η κοινωνία δεν είναι άμοιροι ευθυνών κι όποιος το ξεχνά δημαγωγεί συστηματικά. Άλλωστε η απάθεια κι ο καναπές μαζί με τον ραγιαδισμό κυριαρχούν στην κοινωνία της συναινετικής συνενοχής.
Παράλληλα, η έλλειψη παιδείας οδηγεί καθημερινά κομμάτια της κοινωνίας στον εκφασισμό και τον ναζισμό. Ξυρισμένα κεφάλια με βερμούδες γκρίζας παραλλαγής παίρνουν τον «νόμο» στα χέρια τους, καταδιώκουν μετανάστες, σκοτώνουν ανενόχλητοι, αν όχι υποστηριζόμενοι από κομμάτια μιας αστυνομίας, που αμείβεται με 600 ευρώ για να διατηρήσει την «τάξη». Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ψυχοπαθολογικές φιγούρες μιας καθημερινά αυξανόμενης κοινωνικής παθολογίας. Την ίδια ώρα, οι πολιτικοί ταγοί αναζητούν μετακλητούς και μόνιμους υπαλλήλους του κοινοβουλίου της ντροπής στα οικογενειακά τους περιβάλλοντα.
Με προβιές «σοβαροφάνειας» και «επιστημονικοφάνειας», τα κοράκια που καταβάλουν 45 ευρώ φόρο τον χρόνο ροκανίζουν ανενόχλητα το κουφάρι μιας πατρίδας που ο επιθανάτιος ρόγχος της μπλέκεται με τις φωνασκίες τής κατώτερης των περιστάσεων ηγεσίας. Η μόνη ελπίδα η Αριστερά, ποια Αριστερά όμως; Ο Μάης κι ο Ιούνης ανέδειξαν το ΣΥΡΙΖΑ σαν το όχημα της Αριστεράς που θα φέρει στο προσκήνιο μια αριστερή διακυβέρνηση, με στόχο μια διαφορετική προοπτική. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει σε μια τροχιά εσωτερικού ανασχηματισμού στοχεύοντας σε μια δομή πιο στέρεας ενοποίησης του πολιτικού του λόγου. Στην πράξη, όμως, οι ίδιοι εμείς που στηρίζουμε αυτή την προοπτική νιώθουμε πολλές φορές σαστισμένοι από αιφνίδια μικρότερα και μεγαλύτερα γεγονότα που φαντάζουν αποπροσανατολιστικά στη δίνη των γεγονότων που μας κατακλύζουν καθημερινά.
Η Αριστερά για την οποία διψούν οι πολίτες δεν είναι μια δύναμη που θα ακολουθεί την πεπατημένη, δεν θα μεμψιμοιρεί με εύκολους αριστερούς λαϊκισμούς... Ποιο το πρόβλημα που συναντήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας με τον πρόεδρο του Ισραήλ Σιμόν Πέρες; Μήπως η Αριστερά, εξαιτίας αυτής της συνάντησης, έπαψε να 'ναι αλληλέγγυα στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού; Όσοι βρεθήκαμε στην πράξη αλληλέγγυοι στο ξεκίνημα της πρώτης Ιντιφάντα ήδη από το 1987 δεν νιώσαμε κατά κανένα τρόπο ότι προδίδονται οι αρχές ή οι αγώνες στους οποίους συμμετείχαμε μετά τη συνάντηση Τσίπρα - Πέρες.
Ποιο είναι το μείζον και ποιο το έλασσον στην παρουσία των ΜΑΤ στην Ύδρα; Είναι θεμιτό να κρατούνται οι οικονομικοί ελεγκτές -ενδεχομένως κάποιοι εξ’ αυτών και επίορκοι- από τους μπράβους των φοροφυγάδων νταήδων επιχειρηματιών. Αν τα ΜΑΤ χτυπούσαν τους χρυσαυγίτες δολοφόνους των μεταναστών πάλι θα μας ενοχλούσαν; Γιατί η Αριστερά έδειξε αδυναμία να απαντήσει στην πράξη στην αθλιότητα των διορισμών της Βουλής;
Η Αριστερά που έχει ανάγκη ο λαός μας θα πρέπει να είναι αποφασισμένη να έρθει σε ρήξη με την κυρίαρχη δημοσιοϋπαλληλική νομενκλατούρα, η οποία σε συνεργασία με το κίβδηλο πολιτικό κατεστημένο οδήγησαν τον τόπο μας σε αυτή τη χωρίς προηγούμενο κατρακύλα. Μια τέτοια ανατροπή δεν μπορεί να γίνει με την υπόθαλψη της συνδικαλιστικής καμαρίλας των προηγουμένων χρόνων που αναζητά να συνεχίσει τη σαπροφυτική της λειτουργία σε νέες πολιτικές στέγες... Δεν είναι τυχαίο που προτεραιότητες, μιας οικο-αριστερής πολιτικής σκοπιάς υποστέλλονται στον βωμό μιας αμφίβολης πολιτικής σύνθεσης, όπου υπεισέρχεται το κριτήριο κάλυψης των «δικαιωμάτων» συγκεκριμένων κατηγοριών εργαζομένων, οι οποίοι βεβαίως έχουν σαφώς αναχρονιστικές και συντεχνιακές αναλύσεις στη διαχείριση σημαντικών οικολογικών θεμάτων (ενέργεια, απορρίμματα).
Η Αριστερά που έχει ανάγκη ο τόπος είναι μια δύναμη που θα επιχειρήσει να αναζωπυρώσει την απαξιωμένη για χρόνια παραγωγική βάση της χώρας. Είναι μια πολιτική συνισταμένη που θα ωθήσει τον αγροτικό κόσμο ξανά στην καλλιέργεια της γης, που θα στηρίξει νέους να στραφούν στον πρωτογενή τομέα με όρους βιολογικής παραγωγής τόσο στη γεωργία όσο και στην κτηνοτροφία. Αυτή η δύναμη καλείται να ξαναχτίσει από τα συντρίμμια, να δημιουργήσει ξανά μεταποίηση, να σπρώξει τη χώρα στην πολυπόθητη ανάπτυξη, πάντα υπό όρους κοινωνικού ελέγχου και σεβασμού του περιβάλλοντος.
Η Αριστερά που ποθούν τα υγιή τμήματα της κοινωνίας μας θα ανακόψει τον μαρασμό και την αιμορραγία προς το εξωτερικό των νέων επιστημόνων, θα τους προσανατολίσει να συνδεθούν παραγωγικά με τον αγροτικό κόσμο, θα τους στρατεύσει στην αποκατάσταση του ρημαγμένου οικιστικού περιβάλλοντος. Θα τους κατευθύνει στη διαχείριση, στην κοινωνική ένταξη και στην αντιμετώπιση του τεράστιου, εκρηκτικού κοινωνικού προβλήματος της μετανάστευσης, χωρίς λαϊκισμούς. Θα μετατρέψει τη νέα γενιά σε μοχλό καταλυτικού μετασχηματισμού και ανατροπής του σάπιου πολιτικού συστήματος και των αναποτελεσματικών κρατικών δομών, με όραμα μια νέα παραγωγική βάση.
Η Αριστερά που ονειρευόμαστε οφείλει να λειτουργήσει ως μια βαθιά αντισυστημική δύναμη που θα χτυπήσει στην πράξη τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Οφείλει να αναζητήσει νέες θεσμικές θωρακίσεις, να δημιουργήσει μηχανισμούς ανατροπής και να τσακίσει τους μηχανισμούς συνενοχής που διατρέχουν οριζόντια το πολιτικό σύστημα.
Αυτή η Αριστερά υπάρχει; Αν υπάρχει και δεν τη βλέπουμε, είναι πρόβλημα. Αν όμως δεν υπάρχει, θα πρέπει να εργαστούμε όλοι για να τη φτιάξουμε...
Η Αριστερά που ονειρευόμαστε οφείλει να λειτουργήσει ως μια βαθιά αντισυστημική δύναμη που θα χτυπήσει στην πράξη τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Οφείλει να αναζητήσει νέες θεσμικές θωρακίσεις

Πέδρο Αλμοδόβαρ: «Κύριε Ραχόι, μην χρησιμοποιείτε την σιωπή μου…»

ispania.gr...
Ανοιχτή Επιστολή του διάσημου σκηνοθέτη, σεναριογράφου και παραγωγού Πέδρο Αλμοδόβαρ προς τον πρωθυπουργό της Ισπανίας Μαριάνο Ραχόι.
Καμιά φορά συμβαίνει –ενώ είσαι σε πλήρη διαδικασία κατασκευής μιας ιστορίας- να εισβάλλει μέσα σου η αίσθηση ότι το σημαντικό είναι αυτό που συμβαίνει έξω, κάτι πολύ πιο σημαντικό από την ιστορία που εσύ δημιουργείς με προσοχή και εμμονή. Είναι γεγονός πως ο σύγχρονος άνθρωπος χρειάζεται μια μυθιστορηματική δόση σε καθημερινή βάση, χωρίς την οποία δεν θα κατάφερνε να ζήσει, αλλά επίσης είναι γεγονός πως σε πολλές περιπτώσεις τα μουγκρητά της πραγματικότητας που περνούν μέσα από τις τηλεοράσεις και τις οθόνες των υπολογιστών μας είναι τόσο ισχυρά που σε αφήνουν χωρίς ανάσα και με την αίσθηση πως μια ταινία είναι κάτι ασήμαντο αν την συγκρίνεις με αυτά.
Μου συνέβη την Τρίτη ενώ μόνταρα την δική μου ταινία κι ένα εντυπωσιακό τσουνάμι πολιτών βρυχόταν στην Πλατεία Νεπτούνο, για το δικαίωμα τους να διαφωνούν με τους πολιτικούς που λένε ότι τους εκπροσωπούν και βρίσκονταν σε σύσκεψη εκείνη την στιγμή στο Κογκρέσο. Οι φωνές απ’ αυτό το ρεύμα, περικυκλωμένο και σε κάποιες περιπτώσεις χτυπημένο και ταλαιπωρημένο από τους 1.300 αστυνομικούς στην Πλατεία Νεπτούνο, έχουν φτάσει στα πρωτοσέλιδα όλων των εφημερίδων του κόσμου αλλά δεν κατάφεραν να κάνουν τον αυτί του Μαριάνο Ραχόι να ιδρώσει, στις μέρες παραμονής του στη Νέα Υόρκη. Στην συνδιάσκεψη της Αμερικάνικης Εταιρίας ο Ραχόι επεξεργάστηκε εκ νέου την πραγματικότητα σύμφωνα με την φαντασία του, ευχαριστώντας από τη Νέα Υόρκη, «την σιωπηλή πλειοψηφία των ισπανών που δεν διαδηλώνει».
Κύριε Ραχόι, εγώ είμαι ένα κομμάτι αυτής της σιωπηλής πλειοψηφίας που δεν διαδήλωσε στις 25 Σεπτεμβρίου και σας παρακαλώ να μην διαστρεβλώνετε και πολύ περισσότερο να μην χρησιμοποιείτε την σιωπή μου. Το ότι δεν βρισκόμουν με την φυσική μου παρουσία στο Νεπτούνο δεν σημαίνει πως δεν αγανακτώ με τις επιθέσεις της αστυνομίας, με την υπερβολική αντίδραση της κυβερνητικής εκπροσώπου, με τον χειρισμό των εικόνων από την κρατική τηλεόραση, με την χυδαιότητα των αστυνομικών που αρνήθηκαν να αναγνωριστούν στον σταθμό της Ατοτσα και που εκφόβισαν τους επιβάτες (τόσο μακριά από το Κογκρέσο) ενώ απαγόρευαν σε κάποιους φωτογράφους να συνεχίσουν την δουλειά τους, με την υπόσχεση πως οι μαδριλένιοι θα βρισκόμασταν από το πρωί σε μια πόλη πολιορκημένη και πως αυτό θα μας έκανε να είμαστε εναντίον των διαδηλωτών (αποστολή αποτυχημένη, οι μαδριλένιοι υποφέρουμε στη σιωπή ή με φωνές, αλλά δεν πιστεύουμε τα πρόσωπα που μας κυβερνούν από το Δημαρχείο ή τη Νομαρχεία, πρόσωπα εκλεγμένα μοιραία ή με την συμμετοχή τους σε κλειστές εκλογικές λίστες).
Οι εικόνες και ότι άλλο μας περιστοιχίζει είναι διαχειρίσημες, το χρώμα, οι λέξεις, οι χειρονομίες, οι προθέσεις, όλα εξαρτώνται από τον αφηγητή. Κάθε πραγματικότητα μπορεί να σημαίνει κάτι ή το ακριβώς αντίθετο, ανάλογα με το συμφέρον αυτού που αφηγείται. Οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, ο ίδιος ο πρόεδρος, μπορούν να αφηγηθούν αυτό που συνέβη στο Νεπτούνο όπως τους ευχαριστεί, το κάνουν κάθε μέρα άλλωστε, αλλά ευτυχώς στις εποχές που ζούμε είναι απίθανο να υπάρχει μόνο ένας αφηγητής, παρόλο το ξύλο που η αστυνομία είναι διατεθειμένη να ρίξει σε όποιον κρατάει μια κάμερα.
Ζούμε σ’ έναν κόσμο κυριαρχημένο από τις νέες τεχνολογίες (στην συγκεκριμένη περίπτωση, ευλογημένες να ναι), μαζί με τις πολλαπλές κάμερες των επαγγελματιών φωτογράφων (Εντυπωσιακό να τους βλέπεις να εργάζονται στο επίκεντρο του σεισμού, με τον τρόπο των πολεμικών ανταποκριτών. Αξιοθαύμαστη η μαρτυρία που καταγράφουν, τόσο σε ηθικό όσο και σε καλλιτεχνικό επίπεδο), οι περισσότεροι διαδηλωτές κουβαλάνε εκτός από τις φωνές τους και τα πολύ σωστά συνθήματα τους («Κλέβουν, Δέρνουν, Δεν μας Εκπροσωπούν») μια φωτογραφική μηχανή ή ένα απλό κινητό, των οποίων οι εικόνες δεν θα παρουσιαστούν στην κρατική τηλεόραση αλλά μπορεί ο καθένας να της δει σε άλλα ψηφιακά μέσα ή στο youtube. Σε αυτές τις εικόνες μπορούμε να δούμε με απόλυτη καθαρότητα το γκλοπ, άκρως αληθινό, ενός αστυνομικού με καλυμμένο κεφάλι (όλοι έτσι είναι, εκτός από κάποιους μυστικούς, που επίσης υπήρχαν και επίσης υπάρχει μαρτυρία για αυτό) και το ακάλυπτο πρόσωπο του θύματος του, χλωμό, με ένα χτύπημα στο κεφάλι, ένα χτύπημα τόσο αληθινό απ’ το οποίο τρέχει άφθονο αίμα που στη συνέχεια γλιστράει στα μάγουλα του θύματος και του λερώνει το πουκάμισο. Αίμα κόκκινο, τεκμηριωμένο, που μπορεί να το αφηγηθεί οποιοσδήποτε απ’ αυτούς που βρίσκονται παρόντες στο «συμβάν».
Χρησιμοποίησα σαν παράδειγμα μια μόνο φωτογραφία αλλά στα μη κρατικά μέσα υπάρχουν πολλές ακόμα, τόσες όσοι οι αφηγητές που αντικρούουν τις επίσημες εκδοχές και που τουλάχιστον αυτήν την φορά, βρίσκουν μεγάλη ανταπόκριση στα διεθνή μέσα. Μπορεί να συνεχίσουν να συμβαίνουν βαρβαρότητες όπως αυτήν την εβδομάδα, αλλά η δική μας ακατέργαστη πραγματικότητα («ακατέργαστη» με την φωτογραφική έννοια, δηλαδή, της πρώτης εικόνας της πραγματικότητας που δεν είναι ρετουσαρισμένη), τόσο πολύπλοκη και ταυτόχρονα τόσο απλή, θα έχει πολλαπλούς αφηγητές και πολλές οπτικές γωνίες. Για τους υπεύθυνους της δημόσιας τάξης θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να κάνουν αυτούς τους αφηγητές να σωπάσουν. Δεν θα είναι αρκετό να πυροβολούν με πλαστικές σφαίρες ή να σέρνουν τους διαδηλωτές στην άσφαλτο.
Ιωάννα Τζιβελέκη
(μετάφραση από huffingtonpost.es)

Για μια "άξια λόγου" αξιολόγηση...

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΙΟΥΛΟΥ*  απο την Αυγη...
Οι κυβερνήσεις των τελευταίων δύο ετών εμφανίζονται να συμφωνούν γύρω από μια συγκεκριμένη πολιτική αναφορικά με τον δημόσιο τομέα. Η πολιτική αυτή είναι η περίφημη «αξιολόγηση» των υπηρεσιών και του προσωπικού του δημοσίου.
Δύσκολα θα μπορούσε κανείς να σταθεί απέναντι σε μια πολιτική «αξιολόγησης», ακόμη και χρησιμοποιώντας ορθολογικά και πειστικά επιχειρήματα, χωρίς να κινήσει υποψίες για τα κίνητρά του και τις προθέσεις του. Η επίγνωση αυτής της αδυναμίας έχει γίνει αντιληπτή από την πολιτική εξουσία, η οποία συνδέει, άμεσα αλλά και έμμεσα, οποιαδήποτε επώδυνη αλλαγή στις δομές και στο εργασιακό καθεστώς του δημοσίου με την «καθαγιαστική» ιδέα της «αξιολόγησης».
Με δεδομένη την πρόθεση του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση των δομών των Υπουργείων1 και η κατάρτιση των νέων οργανογραμμάτων έως το τέλος του 2012, αξίζει να παραθέσουμε μια σειρά σχετικών ζητημάτων.
Το πρώτο, είναι αν έχουμε να κάνουμε με μια γνήσια αξιολόγηση, η οποία έχει ως σκοπό να εντοπίσει επιστημονικά και με αντικειμενικό τρόπο τις προβληματικές, αχρείαστες ή «ανάξιες λόγου» δομές και λειτουργίες του κράτους ή, αντίθετα, με μια παράδοξη προκρούστεια λογική η οποία προσπαθεί να νομιμοποιήσει ένα προσχεδιασμένο αποτέλεσμα συρρίκνωσης του δημοσίου μέσα από τη λογική της αξιολόγησης. Η επιστολή περικοπής των δομών, τουλάχιστον κατά 30%, από τον προηγούμενο Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Δ. Ρέππα2, παρέχει ήδη το περίγραμμα. Είναι σημαντικό εδώ να τονιστεί ότι το πρώτο στάδιο του σχεδίου δραστικού περιορισμού του δημοσίου βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, καθώς με το ν. 4024/20113 έχει δρομολογηθεί η κατάργηση των κενών οργανικών θέσεων των φορέων και των υπηρεσιών με μοναδικό κριτήριο το ότι είναι κενές!
Στα παραπάνω, έρχεται να προστεθεί και η πολιτική, οικονομική και οργανωτική πίεση που ασκείται από την τρόικα, η οποία δεν έχει ως προτεραιότητά της το δημόσιο συμφέρον. Η πολιτική εξουσία σπεύδει να εφαρμόσει μια αμφιλεγόμενη διαδικασία περικοπής μέσα σε ένα περιβάλλον απαιτήσεων, απειλών και εκβιασμών, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν τα αγοραία κίνητρα των δανειστών, αδιαφορώντας για τις κοινωνικές και οικονομικές συνέπειές της για τους πολίτες.
Όσον αφορά στην ίδια τη διαδικασία αξιολόγησης, όπως αυτή έχει δρομολογηθεί, μπορούν να επισημανθούν διάφορα μεθοδολογικά, τεχνικά και πρακτικά ερωτήματα:
Πώς θα αξιολογηθούν οι δομές ενός φορέα, ο οποίος δεν διαθέτει σταθερό και μακρόχρονο στρατηγικό σχεδιασμό και ξεκάθαρους προσυμφωνημένους στόχους ανά διεύθυνση, τμήμα και υπάλληλο;
Ποιες μετρήσεις θα ληφθούν υπόψη για την αξιολόγηση, όταν είναι σε όλους γνωστό ότι το ελληνικό δημόσιο δεν διαθέτει αξιόπιστα συστήματα μέτρησης;
Ποια είναι η μεθοδολογία που χρησιμοποιείται και γιατί δεν έχει δημοσιοποιηθεί;
Επαρκεί ο χρόνος των δύο μηνών για μια ουσιαστική αξιολόγηση των δομών πολυσύνθετων Υπουργείων (π.χ. Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων4) που χειρίζονται πολύπλοκα θέματα και μάλιστα από επιτροπές το πολύ δώδεκα υπαλλήλων (όχι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης);
Διαθέτει το προσωπικό που στελεχώνει τις αντίστοιχες επιτροπές αξιολόγησης, γνώσεις, εμπειρία, τεχνική κατάρτιση για ένα τόσο πολύπλοκο, δύσκολο ζήτημα και μάλιστα για φορείς που δεν γνωρίζει σε βάθος ούτε τη λειτουργία τους, ούτε το αντικείμενό τους, ούτε τις ιδιαιτερότητές τους;
Πώς θα αξιολογηθούν οι Γενικές Διευθύνσεις και οι Διευθύνσεις όταν, σύμφωνα με τα υπάρχοντα οργανογράμματα, οι αρμοδιότητές τους επικαλύπτονται με αυτές των τμημάτων;
Από τα παραπάνω αντιλαμβάνεται κανείς ότι η πολιτική αξιολόγησης των δομών αποτελεί την νομιμοποιητική οδό για την εφαρμογή από την κυβέρνηση μιας πολιτικής περιορισμού του δημοσίου, η οποία μαζί με την πολιτική απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων βρίσκεται στον πυρήνα των νεοφιλελεύθερων απαιτήσεων του μνημονίου και της τρόικας.
Η αξιολόγηση των δομών θα προστεθεί έτσι στον μακρύ κατάλογο θετικά σημασιοδοτημένων εννοιών για τους πολίτες, όπως ο εκσυγχρονισμός, η μεταρρύθμιση, η αξιοκρατία, οι οποίες ως τίτλοι δημόσιων πολιτικών συγκροτούν την ιστορία των διοικητικών αποτυχιών με τις γνωστές επιπτώσεις στην κοινωνία και τους πολίτες.
_______________
1. http://www.ydmed.gov.gr/?p=2707, http://www.ydmed.gov.gr/?p=2717 και http://www.ydmed.gov.gr/?p=2949
2. http://government.gov.gr/2012/03/07/27550/
3. http://www.ydmed.gov.gr/?p=1807 και http://www.ydmed.gov.gr/wp-content/uploads/20111114_3_4_Katargisi_kenvn_organikwn_DD.pdf
4. http://www.ydmed.gov.gr/wp-content/uploads/20120731_epitr_aksiol.PDF
____________________
*Ο Γ. Γιούλος είναι κοινωνιολόγος, Γενικός Γραμματέας της ΟΣΥΠΕΣΔΔΑ.

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Γκουρμέ Ανθρωποφάγοι...

Αλέξης Καζαντζίδης, Intellectum...
Όταν τα παλιότερα χρόνια υπέφερε κανείς, υπέφερε κατά μόνας αλλά τον βοηθούσε και ο όποιος περίγυρος.  Σήμερα η δυστυχία κι η εξαθλίωση έχουν ενσωματωθεί στην κοινωνία του θεάματος. Είμαστε σε ζωντανή σύνδεση με τη δυστυχία του άλλου, μα ελάχιστα (;) μπορούμε να τον βοηθήσουμε.
Ο σινιέ όρος «ανθρωπιστικές τραγωδίες» είναι άλλωστε  το ακαδημαϊκό προκάλυμμα της επέλασης του «πολιτισμένου κόσμου» που τοκίζει τις δυστυχίες. Η ελεημοσύνη έρχεται να σπαράξει και το τελευταίο χιλιοστό αξιοπρέπειας. Χωρίς αξιοπρέπεια δεν μπορεί κάποιος να βγει απ’ την δική του τραγωδία και να ορθοποδήσει. Θα παραμένει πάντα υποχείριο του ελεήμονα  που αυτάρεσκα σκουπίζει το χνώτο της ζητιανιάς απ’ τον καθρέφτη της καλοζωίας του.
Η εξουσία υπογραμμίζει την ανωτερότητά της με την ελεημοσύνη. Η ελεημοσύνη είναι ο βρυχηθμός του τέρατος που για να χορτάσει, κατασπαράζει την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης. Η ελεημοσύνη ξεθωριάζει το πιο ελεύθερο πνεύμα. Ο ελεήμων δέχεται την κατωτερότητα των πλασμάτων που ελεεί. Ο φτωχός είναι το απολίθωμα στο βαρέλι του πλούτου. Η ελεημοσύνη είναι ένα ελάχιστο ποσοστό υπεραξίας που ισοφαρίζει την ευθύνη και την ενοχή. Ο φτωχός είναι φτωχός γιατί είναι αβέβαιος και φοβισμένος. Είναι αποτέλεσμα επιδρομής.
Η λέξη «ανάπτυξη» (ξεφτισμένο κυβερνητικό σύνθημα) έχει μια θολούρα και μια υποκρισία. Προοδεύει η κυρίαρχη τάξη εξαθλιώνοντας την κατώτερη. Διαχειρίζεται τους όρους εξαθλίωσης κάθε πλάσματος που την υπηρετεί. Κλεμμένη εργασία, κυνική καταστολή, αποβλάκωση. Πλήθη συρρέουν για να χαθούν στην ανώνυμη πλήξη μιας εργάσιμης μέρας που οδηγεί στην εκκλησία, στην ψηφιακή τηλεόραση ή στη Χρυσή Αυγή. Ο θεός και το εμπόρευμα πάνε χέρι – χέρι μετατρέποντας το λαό σε ανήμπορη αγέλη.
Ο εργαζόμενος δούλεψε, υπερσυσσώρευσε και τώρα δεν μπορεί να χαρεί τον πλούτο που έχτισε με τα χέρια και το μυαλό του. Τον πλούτο που απορρόφησε την ύπαρξή του για να μορφοποιηθεί. Ο πλούτος τώρα δεν τους χρειάζεται όλους. Κάποιους θα τους ρίξει στον Καιάδα της ανεργίας. Κάποιους θα τους κρατάει στον προθάλαμο της μιζέριας και της εξαθλίωσης. Κάποιους θα τους καλλιεργεί ως γενίτσαρους στο θερμοκήπιο της ελεημοσύνης.
Η αυτοκράτειρα του πλούτου απ’ τη μια χαϊδεύει το παιδικό μάγουλο κι απ’ την άλλη του κλέβει το ένα νεφρό. Περήφανοι εκλεπτυσμένοι υπερπατριώτες κόβουν κορδέλες στα μαγαζιά ελεημοσύνης. Παντοπωλεία, φαρμακεία, ιατρεία για φτωχούς. Οι φτωχοί και οι άλλοι. Οι φτωχοί εδώ, στο παραπέτασμα που έφτιαξαν οι άλλοι για να τους κρύβουν. Οι άλλοι που διαχειρίζονται τον πλούτο και τα αγαθά του θεού βρίσκονται αλλού, σε άλλα σχολεία, σε άλλα ιατρεία, σε άλλα μαγαζιά.
Η φτώχεια λειτουργεί ως επιδημία. Σαν να επρόκειτο για φυσικό φαινόμενο. Και το εμβόλιό της είναι η ελεημοσύνη. Κανένας δεν την προκαλεί. Έρχεται ξαφνικά. Θεϊκά αυθόρμητη και θεϊκά επιτηδευμένη. Η φτώχεια δεν έχει υπεύθυνους, άρα για τη φτώχεια τους ευθύνονται αποκλειστικά και μόνο οι φτωχοί που είναι φτωχοί και δεν είναι πλούσιοι. Κανένα δικαστήριο της λεγόμενης δημοκρατίας δεν θα δικάσει κάποιον που οδήγησε κάποιον άλλο στη φτώχεια. Τα δικαστήρια της δημοκρατίας δεν δικάζουν τον εκμεταλλευτή. Η δημοκρατία μας έχει προστάτιδα την υπεραξία.
Στη δημοκρατία μας μπορείς να μιλάς ελεύθερα, να σκέπτεσαι ελεύθερα, να ψηφίζεις ελεύθερα. Στην δημοκρατία μας όλες οι απόψεις είναι σεβαστές. Μα η εφαρμοσμένη άποψη είναι μία και μοναδική. Η εφαρμοσμένη ελευθερία επίσης. Είναι η άποψη και η ελευθερία που σου δίνει το δικαίωμα να ζεις μόνο όταν υπερασπίζεσαι το αξίωμα της εκμετάλλευσης που οδηγεί στο θεώρημα της δυστυχίας. Μόνο όταν αποδέχεσαι τον εκμεταλλευτή ως κυρίαρχο πάνω στη φύση και τους ανθρώπους. Όταν γράφεις ύμνους γι’ αυτόν, όταν είσαι αυλικός του, όταν τον γλείφεις. Όταν τού κάνεις χάρες σαν υποτακτικός σκύλος. Τότε ναι, είσαι ελεύθερος, ηδονίζεσαι με την λέξη ελευθερία και επιδίδεσαι σε παιάνες και στιχουργήματα.
Η ελευθερία γίνεται κάτι μεταφυσικό για τα σχολικά εγχειρίδια και τις υπερπατριωτικές επάλξεις. Δεν έχει σημασία που δεν έχεις σπίτι. Είσαι ελεύθερος όμως. Δεν έχει σημασία που δεν έχεις φάρμακα. Έχεις ελευθερία όμως. Δεν έχει σημασία που δεν έχεις εργασία, μέλλον. Έχεις ελευθερία. Δεν έχει σημασία που ζεις με τα σκουπίδια. Έχεις ελευθερία. Κάτσε στ’ αυγά σου λοιπόν αφού έχεις ελευθερία. Μούτζωνε με την ψυχή σου. Γκρίνιαζε, αγανάκτησε. Έχεις ελευθερία. Ένα πράγμα όμως δεν έχεις, ζωή.
Γιατί τη ζωή σου τη ρουφάνε οι βδέλλες και σου πετάνε στα μούτρα μια σταλιά ελεημοσύνης κι ένα γενόσημο ζωής. Γιατί η ανάπηρη ελευθερία που σου προσφέρουν είναι μια σακατεμένη ζωή.

Άμα λάχει!...

Cogito ergo sum...
"Ό,τι κάναμε τόσο καιρό, ο Σαμαράς και οι άλλοι αρχηγοί, για να ανορθωθεί το κύρος της χώρας στο εξωτερικό, εξανεμίστηκε μέσα σε μια ημέρα από αυτό το δημοσίευμα. Ένα δημοσίευμα που πλήττει το θεσμό του προέδρου της βουλής και το πολιτικό σύστημα..."

Αυτά δήλωσε ο Βαγγέλας, διανθίζοντάς τα με τα "άμα λάχει" του, με τα "σαλονάτα" του και με την -προειδοποίηση να το πω ... ενημέρωση να το πω...πώς να το πω;- πως, όταν βγάζει το κουστούμι του, βγάζει πρώτα το παντελόνι του. Άμα λάχει δηλαδή.

Μάγκας ο Βαγγέλας. Τουλάχιστον, τα μάγκικα τα μιλάει μια χαρά και περί αυτού δεν χωρεί καμμιά αμφιβολία. Άλλωστε, είναι η μόνη γλώσσα που μιλάει μιας και με τα σωστά ελληνικά δεν τα πολυκαταφέρνει και τα αγγλικά του περιορίζονται στο "γκουντ μόρνινγκ" και στο ζουμπουλιακό "γιου αρ ε γκουντ στιούντεντ" κι αυτά με το δικό του, χαρακτηριστικό αξάν. (Ανοίγουμε παρενθεσούλα. Βέβαια, μπορεί σήμερα να χρειάζεται άριστη γνώση τουλάχιστον δυο ξένων γλωσσών για να δουλέψεις έστω ως πίτσα-μπόυ αλλά, προφανώς, η γνώση ξένων γλωσσών δεν είναι προαπαιτούμενο για να σκαρφαλώσει κάποιος στο δεύτερο τη τάξει αξίωμα της χώρας. Μη ξεχνάμε ότι ο πρόεδρος της βουλής αντικαθιστά τον πρόεδρο της δημοκρατίας, αν ο τελευταίος ξαφνικά παραιτηθεί ή πεθάνει. Άμα λάχει, δηλαδή. Κλείνουμε την παρενθεσούλα.)

Προσωπικώς, δεν δίνω δεκάρα τσακιστή για το αν ο Βαγγέλας είναι πράγματι μπλεγμένος σε οποιοδήποτε σκάνδαλο ή αν είναι θύμα σκευωρίας. Ειλικρινά, ειλικρινέστατα, χέστηκα και για τον Βαγγέλα και για τον Άκη και για τον οποιονδήποτε από δαύτους, για έναν απλό λόγο: επειδή το αστικό πολιτικό κατεστημένο τούτου του τόπου στο σύνολό του και άσχετα από το ποιοι έβαλαν λεφτά στο παντελόνι τους φροντίζει πάντοτε (και με ιδιαίτερη επιμέλεια μάλιστα) να πλουτίζει μια μικρή και συγκεκριμμένη κάστα κομπραδόρων που λυμαίνονται τον τόπο. Αυτό είναι για μένα το πραγματικό και διαρκές σκάνδαλο. Άμα λάχει, δηλαδή.

Όμως, θεωρώ πως υπάρχει κάτι εξαιρετικά ανησυχητικό σε όσα είπε ο Μεϊμαράκης. Πρόκειται για την δήλωσή του ότι το δημοσίευμα της εφημερίδας Real News πλήττει τον θεσμό τού πρόεδρου τής βουλής και το πολιτικό σύστημα γενικώτερα. Η ανησυχία μου προέρχεται από την διαπίστωση ότι οι θεσμοί και το σύστημά μας είναι τόσο αδύναμα ώστε πλήττονται από μια επίθεση κατά του Βαγγέλα. Πόσο αδύναμοι πρέπει να είμαστε για να αποτελεί ο Βαγγέλας κολώνα των θεσμών και συστήματος... Άμα λάχει, δηλαδή.

Φυσικά, δεν είναι μόνο το ελληνικό πολιτικό σύστημα αδύναμο, για να εξηγούμαστε. Τις ίδιες αδυναμίες, για παράδειγμα, διαπιστώσαμε προχτές και στην Ισπανία, όπου η αστυνομία έβαλε στο σημάδι τους διαδηλωτές. Όπως δήλωσε η αντιπρόεδρος της ισπανικής κυβέρνησης, η θενιόρα Σοράγια Σάενθ δε Σανταμαρία, "όταν κάποιος διαδηλώνει βίαια (σ.σ.: !!!) και ενώπιον της βουλής των ισπανών, δεν μιλάμε για δημοκρατία αλλά για τρομοκρατία"! Δηλαδή, ρε μανταμίτσα, τί τους είπες; Μπορείτε να διαδηλώνετε βίαια αλλά όχι ενώπιον της βουλής των ισπανών; Διαδηλώστε βίαια κάπου στα περίχωρα, ας πούμε; Και τί σημαίνει "βίαια"; Να αμύνομαι όταν η μπατσονομία με πλακώνει με τα γκλομπ άνευ λόγου και αιτίας; Ή, μάλλον, με πλακώνει επειδή η κυβέρνηση με θεωρεί τρομοκράτη; Προφανώς. Καθ' ότι μόνο η αστυνομία έχει νόμιμο δικαίωμα στην βία. Άμα λάχει, δηλαδή.

Ας κλείσουμε, επιστρέφοντας στην περίπτωση Μεϊμαράκη και σε όσα κατήγγειλε η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος της ΝουΔου στην βουλή: "Η πραγματικότητα είναι ότι το ΣΔΟΕ έχει από καιρό εξελιχθεί σε ένα κέντρο συκοφαντίας και διαρροών, το οποίο έχει εξελιχθεί σε ένα εξωκοινοβουλευτικό κέντρο". Μάλιστα, έτσι ακριβώς το είπε η κυρία Βούλτεψη! Μόνο που δεν μας είπες, κυρα-Σοφία μας, αν το ΣΔΟΕ είναι κέντρο συκοφαντίας γενικά ή μόνο όταν ασχολείται με υποθέσεις βουλευτών. Καθ' ότι, όπως μας τα λες, δικαιούμαι κι εγώ να πιστέψω πως όλοι αυτοί οι φοροφυγάδες και απατεώνες, που μας μοστράρετε κάθε τρεις και λίγο στο γυαλί, δεν είναι παρά θύματα συκοφαντιών. Άμα λάχει, δηλαδή.

Σκέφτομαι...

Της Τζινας Πολιτη απο την Αυγη...
Σκέφτομαι τα κατεστραμμένα σπίτια, τις ρημαγμένες πόλεις και τα χωριά, τα αίματα των αθώων στους δρόμους, τους προσφιλείς νεκρούς που άφησαν θαμμένους και άθαφτους οι 450.000 χιλιάδες πρόσφυγες, γυναίκες, άνδρες, γέροι και παιδιά από τη Συρία, που «συνωστίζονται» στα σύνορα της Τουρκίας. Σκέφτομαι και όλους τους άλλους, τους χιλιάδες πρόσφυγες από τη Λιβύη για τους οποίους τίποτα δεν ακούμε.
Στρέφω το βλέμμα μου προς την Αίγυπτο για να δω τ’ αποτελέσματα που έφερε η «αναίμακτη» επανάσταση της ένδοξης πλατείας Ταχρίρ και βλέπω ότι ο αιγυπτιακός λαός δεν πήρε τη μοίρα του στα χέρια του. Άλλοι τον ορίζουν πάλι όπως και πριν, άλλοι εκμεταλλεύονται τον πλούτο της χώρας τους και της εργασίας τους, το ΔΝΤ βρίσκεται πάντα ante portes για να βοηθήσει με έντοκα δάνεια και όρους σκληρούς για την «ανασυγκρότηση» και αυτών των χωρών.
Ναι, πράγματι, ευφυέστατη αυτή η στρατηγική που εμφανίστηκε αμέσως μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση! Τώρα, αντί η αυτοκρατορία να κάνει εντυπωσιακούς πολέμους χάριν της Δημοκρατίας (διότι ο ιερός σκοπός αγιάζει τα ανίερα μέσα), όπως στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, αντί να γίνεται μισητή στον ειρηνόφιλο κόσμο και ν’ ακούει την κραυγή «Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι», τώρα βγάζει την ουρά της και τα πολυδάπανα οπλικά της συστήματα  από τη μέση και βάζει τους λαούς να πολεμάνε μεταξύ τους λυσσαλέα για να ελευθερωθούν από τους πρώην φίλους της, τώρα στυγνούς δικτάτορες, ώστε να κατακτήσουν και οι λαοί αυτοί το ιδεώδες της «δημοκρατίας», να φτάσουν επιτέλους στο δεύτερο στάδιο «εξέλιξης» μετά την απελευθέρωσή τους από την αποικιοκρατία!
«Εμφύλιοι πόλεμοι» λοιπόν ξεσπούν παντού, χάριν της Δημοκρατίας, που όπως φαίνεται εμψυχώνει από καιρό και τα πλήθη ενάντια στον δικτάτορα του Ιράν και πιο πρόσφατα ακόμα και τα πλήθη της «εκδημοκρατισμένης» Ρωσίας, που στενάζουν κάτω από την εξουσία του δεσποτικού Πούτιν.
Ναι, τα ακούμε, τα διαβάζουμε και μαθαίνουμε όλοι εμείς οι αφελείς ότι πίσω από αυτόν τον περί δημοκρατίας αγώνα των υπανάπτυκτων λαών, στον οποίο φιλάνθρωπα παραστέκονται οι ουμανιστικές δυνάμεις της Δύσης, κρύβεται μια αδυσώπητη «γεωπολιτική» στρατηγική που αφορά στα πετρέλαιά τους, στο φυσικό τους αέριο, στα συμφέροντα μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών και πολεμικών βιομηχανιών, στον πακτωλό μαύρου χρήματος που ρέει στις τράπεζες από το δουλεμπόριο απελπισμένων, ξεριζωμένων, ανθρώπινων σωμάτων και ψυχών.
Και άλλα πολλά κρυφά «σχέδια» φαίνεται πως έχουν καταστρώσει οι ισχυροί για τους ανίσχυρους λαούς, μα που εμείς δεν θα τα γνωρίσουμε ποτέ, μόνο ξάφνου βλέπουμε τα αποτελέσματά τους ως θέαμα στις τηλεοράσεις μας, ένα θέαμα η «ρητορική» του οποίου, βασιζόμενη στο γνωστό argumentum ad hominem, προκαταλαμβάνει την αντίδραση του «πολιτισμένου» τηλεθεατή. Κι όταν ξάφνου γίνεται και η δική μας χώρα, ο δικός μας λαός, παγκόσμιο θέαμα στην τηλεόραση καταλαβαίνουμε ότι έχει στηθεί και για μας η παγίδα. Αυτή η άλλη παγίδα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, που στοχεύει στη φτωχοποίηση, την εξαθλίωση και τον «συνετισμό» των διεφθαρμένων λαών του ευρωπαϊκού Νότου.
Έτσι, μέσω μιας χρησιμοθηρικής εφαρμογής του ιδεώδους της «δημοκρατίας» πέραν του αδιαμφισβήτητου υλικού κέρδους οι ισχυροί απολαμβάνουν τώρα  και το ηθικό κέρδος του ξεπλύματος από τον ψόγο ότι χάριν των συμφερόντων τους έστηναν και στήριζαν αιμοσταγείς δικτάτορες. Τώρα, είναι οι ίδιοι οι υπανάπτυκτοι λαοί που αποφασίζουν από μόνοι τους να διεκδικήσουν τη «δημοκρατία», αγνοώντας ότι στην πραγματικότητα υποτάσσονται και πάλι σε μια νέα, δολιότερης μορφής, αποικιοκρατία!
Με τον ίδιο τρόπο, μέσω μιας χρησιμοθηρικής εφαρμογής των ηθικών αξιών της εγκράτειας, της λιτότητας και της «σύνεσης», αξίες που ανακόπτουν την πορεία της παρακμής των λαών από την αλόγιστη σπατάλη και τη διαφθορά που τις χαρακτήριζαν, οι ισχυρές χώρες του Βορρά, με πόνο ψυχής, αναστέλλουν «προσωρινά» τις δημοκρατικές ελευθερίες, κουρελιάζουν τα Συντάγματα των χωρών αυτών και τα συνταγματικά κατοχυρωμένα εργατικά τους δικαιώματα, εξευτελίζουν τις κοινοβουλευτικές, δημοκρατικές διαδικασίες και επιβάλλουν μια «καλυμμένη» αλλά αναγκαία «αποικιοκρατία» προκειμένου οι «υπερχρεωμένες» χώρες του Νότου, κάτω από τη σιδερένια επιτήρηση των δανειστών τους, να αναμορφωθούν και να ακολουθήσουν τον «ίσιο δρόμο».
Από τον 16ο Αιώνα χρονολογείται αυτή η «ηθική» αντιπαλότητα Βορρά - Νότου (ας όψεται ο Μακιαβέλι) που υπέκρυπτε άλλης μορφής οικονομικούς και εδαφικούς ανταγωνισμούς και μόνο η λογοτεχνία και η τέχνη είχαν το θάρρος, στη διάρκεια των αιώνων, να αντιστρέφουν κατά καιρούς τους αντιθετικούς αυτούς όρους, να υμνούν τον ζωοποιό Νότο και να καταδικάζουν τον νεκρόφιλο Βορρά. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία στην οποία κάποτε θα επανέλθω.
Υπάρχει, ωστόσο, σε όλη αυτή την επιχείρηση «σωτηρίας», που από τη μια στηρίζει τους αγώνες για τη Δημοκρατία κι από την άλλη επιβάλλει την περιστολή της, μια ριζική αντίφαση που εκδηλώνεται στο επίπεδο της ιδεολογίας. Γιατί, ενώ το «εποικοδόμημα» της παγκοσμιοποίησης κατασκευάστηκε πάνω στα θεμέλια αυτού που στον 19ο Αιώνα ονομάστηκε από τον Auguste Comte «Η Θρησκεία της Ανθρωπότητας», μια «θρησκεία» που υπερέβαινε την «πάλη των τάξεων» και των «εθνών», που οδηγούσε τις ανθρώπινες συνειδήσεις προς μια σφαίρα ηθικών αξιών κατανόησης, συμφιλίωσης και αλληλεγγύης, αυτή η θεμελιώδης αρχή μοιάζει στις μέρες μας να έχει πλήρως καταρρεύσει.
Έτσι, ο σεβασμός στη διαφορά και στην παραδοχή του Άλλου, η καταπολέμηση των καταστροφικών εθνικών, φυλετικών, θρησκευτικών ανταγωνισμών, του φανατισμού και τα μισαλλόδοξων παθών που αυτοί συνεπάγονταν, αυτό το νέο πανανθρώπινο σύστημα αξιών που έδινε μια πρωτόγνωρη ελευθερία στα άτομα ως προς την επιλογή των ταυτοτήτων τους και προωθούσε τον συμφιλιωτικό «υβριδισμό» -έτσι ώστε και η Δύση να έχει το γιόγκα της και η Ανατολή το blue jean της- πάνω ή κάτω από την κελεμπία δεν έχει σημασία, όλα αυτά τα «υψηλά και ωραία» σκάσανε σαν φούσκες μαζί με την οικονομική κρίση και τα στερεότυπα του μίσους, της αγεφύρωτης διαφοράς του εθνικισμού, του ρατσισμού και του σεξισμού επανήλθαν δριμύτερα στο χρηματιστήριο των ηθικών αξιών!
Ο νεοφιλελευθερισμός έστησε ξανά στις πολυτελείς επαύλεις του το πορτρέτο του προπάππου του: αναστήθηκε η «πάλη των τάξεων», επανήλθε το χριστιανικό αίσθημα της φιλανθρωπίας και μαζί η αδήριτη πειθαρχία και τιμωρία όσων κρίνονται ανίκανοι να ακολουθήσουν το δόγμα της «αυτοβοήθειας» (self help) και να προκόψουν.
Έτσι, σύντομα, πλάι στους περίφρακτους χώρους επιτήρησης των λαθρομεταναστών, θα δούμε να αναγείρονται και τα «poorhouses», οι οίκοι εγκλεισμού και επιτήρησης των φτωχών ανέργων και των οικογενειών τους, που εγκαινίασε η βικτωριανή Αγγλία! Όπως τότε, το επικερδές σωματεμπόριο θα γεμίζει την Ευρώπη με πεινασμένες, άνεργες γυναίκες - πόρνες, το νοθευμένο όπιο θα κάνει θραύση στις φτωχογειτονιές, ενώ το δουλεμπόριο, χάρη στο επιχειρησιακό σχέδιο Δημοκρατία, θα θησαυρίζει από τις ορδές των απελπισμένων, απάτριδων λαθρομεταναστών.
Το ευγενές αίσθημα του αντιρατσισμού, που μεγαλόψυχα ευαγγελίζονταν οι ελίτ των προηγμένων χωρών, όταν άνοιγαν τα σύνορα τους για να εισρεύσουν φτηνά εργατικά χέρια και μαύρη εργασία, τώρα θα παταχθεί αμείλικτα και τη θέση του θα πάρει ένας ανελέητος ρατσισμός,  ανεκτίμητο όπλο για να καλύπτει τα μεγάλα συμφέροντα και τα τερατώδη, επιχειρησιακά σχέδια του καζινοκαπιταλισμού!
Γιατί μπορεί τα στρατόπεδα εγκλεισμού μερικών εκατοντάδων λαθρομεταναστών να ικανοποιεί το εθνικό φρόνημα των πολιτών και να τους προσφέρει την ψευδαίσθηση της προστασίας, μπορεί η σαδιστική βία πάνω σε απελπισμένα, ανυπεράσπιστα σώματα μεταναστών να φουντώνει το ένστικτο της αιμοβορίας και να συσπειρώνει την αγέλη, όμως τα μέσα αυτά δεν είναι καν «ημίμετρα», δεν πρόκειται ποτέ να λύσουν το τεράστιο μεταναστευτικό πρόβλημα που διογκώνεται μέρα με τη μέρα.
Όπως δεν πρόκειται να το λύσουν ποτέ ούτε τα αντι-ρατσιστικά, ανθρωπιστικά, φιλεύσπλαχνα λόγια, λόγια, λόγια που εκφέρονται στα Συμβούλια της Ευρώπης, στο Ευρωκοινοβούλιο και στα κοινοβούλια των πολιτισμένων Ευρωπαϊκών χωρών.
Γιατί η ρίζα του κακού βρίσκεται αλλού! Και αυτό είναι που πρέπει να καταλάβουν οι λαοί και ενάντια σε αυτό πρέπει να παλέψουν, αντί να παλεύουν και να εξοντώνονται μεταξύ τους. Ενάντια σε εκείνες της δυνάμεις που προσφέρουν τη Δημοκρατία α λα καρτ, ληστεύουν τον Πλούτο των Εθνών και εξαθλιώνουν τους λαούς, ενώ η μπίλια της ρουλέτας πάντα σταματά στο στημένο παιχνίδι των αμύθητων κερδών τους.

Η ολοκληρωτική επικράτηση του Βλάκα....

noumero11...
Γίναμε επιτέλους Ιράν. Το όνειρο του κάθε φασίστα αποκτάει σάρκα και οστά. Αναρίθμητες οι φορές που διάβασα στα “πατριωτικά” μπλογκς, για το τι γίνεται στο Ιράν με τα ανθρώπινα δικαιώματα και πόσο χρήσιμο θα ήταν  ένα τέτοιο καθεστώς να “στρώσει χαρακτήρα” στην ντόπια θολοκουλτούρα.
“Άντε γιατί η πολύ δημοκρατία δεν είναι καλό πράγμα”,σκούζουν οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της σβάστικας.
Ο πολιτικοποιημένος φασίστας είναι η μια πλευρά του σημερινού ζητήματος.
Η άλλη, η οποία δυστυχώς φαίνεται να υπερτερεί σε αριθμούς ,είναι ο αποπολιτικοποιημένος βλάκας: το υπέρτατο πολιτικό ζώον. Επειδή ηγεμονεύει η κουλτούρα του κομφορμισμού σε ολόκληρη τη δημόσια σφαίρα, αντιστοίχως και η άπειρη βλακεία κάνει πάρτι σε όλα τα μήκη και πλάτη της ελληνικής επικράτειας.Το θέμα με την βλάσφημη σάτιρα στο γέροντα Παίσιο ,εγείρει σοβαρά ερωτηματικά για το αν η κοινωνία είναι πλέον ικανή να αφήσει πίσω της τους βλάκες ,ή αν οι βλάκες κυριαρχήσουν ολοκληρωτικά σε αυτήν.

Το μεγαλύτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός βλάκα είναι η αδυναμία στοιχειοθέτησης δίκης του άποψης επί κάποιου επίκαιρου θέματος. Όταν οι κονσερβοποιημένες απαντήσεις τελειώσουν, αρχίζει η επίκληση των “ειδικών επί του θέματος” ,τι λέει η μαμά ,τι λέει το κράτος,τι λέει η γειτονιά. Για παράδειγμα στο συγκεκριμένο θέμα επικαλέστηκαν ό,τι επικαλέστηκε και το επίσημο κράτος ,δηλαδή,τον προ χούντας νόμο περί βλασφημίας. Όταν οι κώλοι σφίξουν, θα ανατρέξουν στις “επιστημονικές” μελέτες των πατέρων της εκκλησίας.
Ο βλάκας ο,τι διδάχτηκε μικρός δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να ψάξει αν ήταν αλήθεια, ή απλά ένα ακόμα ψέμα ανάμεσα στα τόσα. Η έννοια της διαλεκτικής είναι κάτι σαν κόκκινο πανί ,σε αντίθεση με την οποιαδήποτε “εκ ουρανού” δοσμένη σταθερά (είτε αφορά την οργάνωση της κοινωνίας ,είτε την πολιτική ,είτε την θρησκεία) την οποία και καταπίνει αμάσητη.
Βαφτίζει την αμφισβήτηση “διατάραξη της ειρήνης” και προτείνει ως απάντηση την περισσότερη αστυνόμευση. Το κράτος για τον κάθε βλάκα είναι “δικό μας”, όταν προβαίνει σε ενέργειες σύμφωνες με τον ίδιο και ξένο, όταν δεν βολεύει το φαντασιακό του ή την τσέπη του. Οι αμέτρητες αναφορές του βλάκα για τον ρόλο του κράτους,είναι αντίστοιχες με τις αμέτρητες παλινδρομήσεις του εμβόλου μέσα σε έναν κινητήρα εσωτερικής καύσης. Πότε πάνω, πότε κάτω αναλόγως την επικαιρότητα,έτσι κινούνται και οι ιδέες μέσα στο ξερό του το κεφάλι.
Ο βλάκας ποτέ δεν θα μπορέσει να δει τον εαυτό ως θύμα γιατί νομίζει ότι είναι υπερβολικά έξυπνος για να πιαστεί κορόιδο. Του έμαθαν ότι είναι ο ένας και μοναδικός αρχιδάτος γαμιάς που θα ξεσκιστεί στην επιτυχία και τις γκόμενες όταν θα μεγαλώσει. Αν προσπαθήσει πολύ ,μπορεί να έρθει η μέρα να κυκλοφορήσει και αυτός με την προκλητική ξανθιά του περιοδικού. Τώρα με την κρίση, άρχισε να ζορίζεται, αλλά ποτέ μα ποτέ δε θα προδώσει την βλακεία που τον δέρνει σε καθημερινή βάση. Τον ενδιαφέρει πρωτίστως να γίνει άριστος στη δουλειά του,γιαυτό και τα ανώτερα ιδρύματα έχουν γεμίσει με φιλόδοξους βλάκες χρήσιμους για το μελλοντικό εργοδότη, αλλά απολύτως άχρηστους για την υπόλοιπη κοινωνία.
Ο βλάκας είναι παντού και ενσαρκώνει κάθε ρόλο. Ξεσηκώνει εικόνες από την τηλεόραση και τις διαφημίσεις. Στα γήπεδα φοράει οπαδικά κασκόλ και φανατίζεται αβέρτα. Στο δρόμο κυκλοφορεί γράφοντας όλους τους υπόλοιπους κανονικά(εδώ η διθυραμβική επίκληση της νομιμότητας για τον γέροντα ,τρώει απανωτά χαστούκια μέχρι να ψοφήσει). Βάζει θορυβώδεις εξατμίσεις στο παπί, και κάποτε ξόδεψε δέκα χιλιάδες ευρώ για να βελτιώσει ένα σαράβαλο των πέντε. Στο στρατό θα γίνει ο καλύτερος ρουφιάνος και θα γελάει ασταμάτητα με τα πάθη των άλλων. Στα μπουζούκια θα ξοδέψει ένα σκασμό λεφτά στα λουλούδια, και άμα λάχει θα κάνει χοντρό τσαμπουκά επειδή κάποιος στραβοκοίταξε το ξέκωλο που συνοδεύει. Μπροστά στην κάλπη θα συνεχίσει περήφανος την οικογενειακή παράδοση της κληρονομικής ψήφου, εκπληρώνοντας στο ακέραιο το καθήκον του προς τη ολιγαρχία.
Δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση στο εκατομμύριο να ανοίξει ένα βιβλίο να μάθει την πραγματική ιστορία ,γιατί τον δίδαξαν πως κάποτε τριγυρνούσαν στην Ελλάδα κάτι γενειοφόροι φιλόσοφοι όταν οι άλλοι ήταν επάνω στα δέντρα.Μετά ήρθε το πολιτιστικό βυζάντιο και ο χριστιανισμός και γίνανε μια όμορφη οικογενειακή ατμόσφαιρα,μέχρι να καταφθάσουν οι κακοί Τούρκοι και χαλάσουν αυτή την ατμοσφαίρα.
Ο βλάκας επικαλείται συνεχώς τα “κόκαλα των ηρώων τα ιερά” και την ιστορία των πεθαμένων, γιατί είναι εντελώς ανίκανος να φτιάξει την δική του. Αυτό είναι και το πιο επικίνδυνο γνώρισμα του κάθε βλάκα:Σήμερα που η πολιτική άρχισε να τρυπώνει μέσα από τις χαραμάδες της προς κατάσχεση ατομικής ιδιοκτησίας,ο βλάκας ψάχνει την στέγη στην κρατική σημαία και τα χριστιανικά λάβαρα.
Μισό λεπτό. Τώρα περιγράφω ένα βλάκα,ένα βλάκα φασίστα ή και τα δύο;
Οι κοινωνιολόγοι του μέλλοντος θα τα βρουν σκούρα στο να συντάξουν μια μελέτη της προκοπής σχετική με το μοναδικό ελληνικό φαινόμενο του ιδεολογικού αχταρμά. Οι διαχωριστικές γραμμές δεν αντέχουν και εξαφανίζονται κάτω από το βάρος της κρίσης. Αντί να αναδυθεί ο πολιτισμός,καταδύεται βαθύτερα. Όλα τείνουν προς τα κάπου και όλα φαίνονται σχετικά. Λίγη πατρίδα ,λίγη θρησκεία και οικογένεια,λίγος Μαρξ,λίγος Ντεκάρτ,λίγος Αριστοτέλης,λίγος Μεταξάς,λίγος αντισημιτισμός,λίγες κακές τράπεζες,λίγος Κωστόπουλος,λίγοι προδότες πολιτικοί,μπόλικος ρατσισμός και άντε μετά να καταλάβει ο μελλοντικός ιστορικός, τι στο καλό πήγε στραβά.
Ο βλάκας για να μη τα κάνω όλα ίσιωμα ,δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φρούτο. Στην αυτοκρατορία των ΗΠΑ ,πολλά εκατομμύρια βλάκες ετοιμάζονται σε λίγες ήμερες να ανεβάσουν στην εξουσία έναν ακόμη γραβατωμένο απόγονο του Αδόλφου Χίτλερ , φιλικό στα χάμπουργκερ και λάτρη των σκυλιών.

Οι ψευδαισθησεις κατερρευσαν πολυ γρηγορα...

απο την Ισκρα...
Η ΕΛΛΑΔΑ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΚΡΕΜΟ!
ΜΑΚΑΒΡΙΕΣ ΟΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΥΦΕΣΗ 7% ΚΑΙ 10%!
Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Η ΑΚΥΡΩΣΗ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ!
Οι ενέσεις αισιοδοξίας που έγιναν στον ελληνικό λαό, μετά τις συναντήσεις Σαμαρά με Ολάντ και Μέρκελ γρήγορα πέφτουν στο κενό και τις ακολουθεί μια πολύ πιο ανώμαλη από τις παλιότερες προσγειώσεις.
Σε μια στιγμή όπου η μεγάλη πλειοψηφία των επενδυτών αναμένει μια νέα "Lehman" στις αγορές κατά τους επόμενους 12 μήνες και σε μια ώρα,επίσης, που η Ισπανία βουλιάζει και είναι έτοιμη να υποβάλλει αίτημα διάσωσης, οι ευρωπαϊκές και διεθνείς προβλέψεις για την πορεία της Ελλάδας γίνονται όλο και πιο μακάβριες, ενώ πυκνώνουν τα σκοτεινά παιχνίδια που παίζονται πάνω στην ελληνική καταστροφή.

Όλοι οι διεθνείς οργανισμοί και ιδιαίτερα οι διεθνείς οίκοι μιλάνε τώρα με τον πιο καθαρό και απροσχημάτιστο τρόπο για την παταγώδη αποτυχία και το αδιέξοδο των ελληνικών προγραμμάτων, ενώ ανακινούνται διάφορα αντιφατικά και αλληλοσυγκρουόμενα προγράμματα για την δήθεν ελληνική διάσωση!

Χαρακτηριστικά όλοι οι διεθνείς οίκοι και τα τμήματα των χρηματιστικών ομίλων στις εκθέσεις τους ομοφωνούν για την κατάρρευση των (μνημονιακών) προγραμμάτων και το δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας.
Ειδικότερα Fitch και Μoody's προβλέπουν καταστροφική ύφεση στη χώρα μας μεταξύ 7-7,5% για το 2012 η οποία θα συνεχίσει να παραμένει βαθιά και το 2013, ενώ η City's φτάνει στο σημείο να μιλάει για ύφεση εφιάλτη το 2013, που θα φτάσει το 10,7%.
Την ίδια ώρα όλοι οι ως άνω διεθνείς οίκοι, μαζί με τους πιο επίσημους οργανισμούς στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, κάνουν λόγο για περαιτέρω δραματική μείωση μισθών στη χώρα μας, νέα κτηνώδη αύξηση της ανεργίας και ω του θαύματος, μεγαλύτερη εκτόξευση του χρέους. Κι αυτά χωρίς να παραβλέπουμε τις εκτιμήσεις που επανέρχονται δριμύτερες (Βλ. Pimco και City's) για βέβαιη ανεξέλεγκτη έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη!
Πάνω στο "οικονομικό πτώμα" της χώρας μας ΕΕ και ΔΝΤ (και όχι μόνο)  αλληλοσπαράσσονται. Το μεν ΔΝΤ, ζητάει, ταυτόχρονα μια κάποια χαλάρωση του δημοσιονομικού προγράμματος αλλά και μείωση του χρέους, με μιας μορφής "κούρεμα" των ομολόγων που κατέχουν ΕΚΤ και κράτη μέλη, ενώ οι κυρίαρχοι κύκλοι της ΕΕ και πρώτα απ'όλα η Γερμανία, αντιτάσσει τη σκληρή μνημονιακή πειθάρχηση και δεν δείχνει καθόλου διατεθειμένη να συζητήσει "κουρέματα", ούτε καν, προς το παρόν, χρονικές μετατοπίσεις της εξόφλησης του χρέους!
Μέσα σε αυτό το μαύρο φόντο έρχεται η εγχώρια τρόικα των Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη να καταστήσει ακόμα πιο αλοσκότεινες τις ελληνικές προοπτικές.
Η εγχώρια τρόικα επιμένει σε ένα ολέθριο μνημονιακό πακέττο, ενώ την ίδια ώρα οι τρείς αρχηγοί της μακάβριας κοινοπραξίας αλληλοσπαράσσονται και συνεχώς αναβάλλουν από βδομάδα σε βδομάδα την τελική απόφαση, χωρίς, όμως, να κάνουν και την παραμικρή σκέψη για ακύρωση της μνημονιακής θηλειάς.
Η κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα μας θα ήταν για τη συγγραφή μιας μνημειώδους κωμωδίας, αν δεν ήταν τόσο τραγική και δεν επιδεινώνετο εξαιτίας της κουστωδίας των "τριών".
Κι αυτό πολύ περισσότερο όταν πυκνώνουν και γίνονται όλο και πιο δυνατές οι φωνές στις κοινοβουλευτικές ομάδες του "τρίο θλίψη" που δηλώνουν από δυσφορία για τα επερχόμενα μέτρα έως την ανοικτή καταψήφισή τους, ενώ βουλευτής της ΔΗΜΑΡ έφτασε να κάνει λόγο για κρότο των καλάσνικοφ, αν τα μέτρα περάσουν!
Φυσικά η μεγάλη ανησυχία των κρατούντων είναι οι λαϊκοί αγώνες, οι οποίοι αν, με σταθμό την εργατική λαοθάλασσα της 26/9, κλιμακωθούν, τότε δεν θα σαρωθούν μόνο τρόικες και μνημονιακά πακέττα αλλά πιθανότατα και ένα ολόκληρο σύστημα.
Τούτες τις ώρες χρειάζεται όσο ποτέ η συμπαράταξη της Αριστεράς και η ανάληψη από μέρους της μιας μεγάλης ηγεμονικής εθνικής πρωτοβουλίας για διέξοδο από την κρίση και μια δύσκολη αλλά αναγεννητική προοδευτική και σοσιαλιστική πορεία, που θα βασιστεί πάνω σε ένα κοινό ριζοσπαστικό εναλλακτικό πρόγραμμα ανόρθωσης με το οποίο η Ελλάδα αφετηριακά θα διαγράψει το μεγαλύτερο μέρος του χρέους και θα καθορίσει μια πορεία παραγωγικής ανασυγκρότησης χωρίς τα όρια της ευρωζωνικής φυλακής!
ΑΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Για οσους δεν απεργησανε...

απο την Πυλη Εκπαιδευσης...

Γιατί δεν απεργήσαμε… Ανοικτή επιστολή προς τους μαθητές

Του Μιχάλη Πετρόπουλου.
Αγαπητέ μαθητή, αγαπητή μαθήτρια,
Το βλέμμα σας ήταν αποκαλυπτικό, καθώς εμείς οι καθηγητές σας εισερχόμασταν στον προαύλιο χώρο του σχολείου. Τα σχόλια ήταν άλλοτε άμεσα και κατά πρόσωπο, άλλοτε πισώπλατα και ειρωνικά.
Η απορία ίδια σε όλους σας: «Μα ήρθαν για μάθημα, μέρα τέτοιας απεργίας, αυτήν την περίοδο;».
Οι πιο «ανάλαφροι» μαθητές ένιωσαν ότι χάνεται μια ευκαιρία για καθισιό. Οι πιο γρηγορούντες και κοινωνικοποιημένοι, ίσως πιο ευαίσθητοι στα τεκταινόμενα της εποχής, ένιωσαν ότι θα φανεί η λειψανδρία στο μέτωπο των συγκεντρώσεων. Αλλά, όλοι σας μείνατε με το γιατί.
Επιτρέψτε μας, λοιπόν, αγαπητοί μας μαθητές, να σας εξηγήσουμε γιατί δεν απεργήσαμε.
  • - Δεν απεργήσαμε γιατί είμαστε ικανοποιημένοι με τον πλουσιοπάροχο μισθό μας, και συνεπώς, ο συνήθως, κύριος λόγος συμμετοχής στην κινητοποίηση εξαλείφεται. Μισθός επαρκέστατος για να καλύψεις κάθε ανάγκη, και αν είσαι και μετρημένος βάζεις και κάτι στην άκρη. Λειτούργημα με κοινωνική αναγνώριση και άμεση επαγγελματική αποκατάσταση. Για το λόγο αυτό και δεν κάνουμε φροντιστήρια, όπως γίνεται στο εξωτερικό, όπου κάποιοι αγιογδύτες ξεματώνουν οικονομικά τους γονείς που αγωνιούν για το αύριο των παιδιών τους. Απόδειξη; Ο υπερπολυτελής μας βίος και οι συνεχείς μετακινήσεις μας, από τόπο σε τόπο, για ανανέωση και συλλογή νέων εμπειριών. Οι λίγοι κάποιοι πένητες καθηγητές είναι αυτοκαταστροφικοί τύποι, που ικανοποιούν την όποια αρρωστημένη ιδεοληψία τους.
  • - Δεν απεργήσαμε γιατί οι εργασιακές μας συνθήκες είναι οι καλύτερες δυνατές, λίγο απέχοντας από το ιδανικό. Πλήρως εξοπλισμένα σχολεία, με όλες τις σύγχρονες απαιτήσεις καλυμμένες, για να αφοσιωθούμε απερίσπαστοι στην εκπαιδευτική διαδικασία. Με ολιγομελή τμήματα και το αναγκαίο προσωπικό στη θέση του και ετοιμοπόλεμο. Βιβλία σύγχρονα, ενημερωμένα, ελκυστικά. Εργαστήρια υψηλού επιπέδου, που δεν γεμίζουν απλώς το πρόγραμμα, όπως στους οπισθοδρομικούς βόρειους, βιβλιοθήκες γεμάτες και για κάθε γούστο. Ήρεμο εργασιακό περιβάλλον, άριστες συναδελφικές σχέσεις, γονικό ενδιαφέρον από εμάς προς εσάς. Άριστα κατηρτισμένοι, με συνεχείς επιμορφώσεις, με πλήρη γνωστική και ψυχοπνευματική επάρκεια. Απόδειξη;  Η ανυπαρξία διαμαρτυριών από μέρους σας για τεμπέληδες, αδιάφορους, ασυνεπείς, λάγνους, άσχετους, ανεπαρκείς, ανίκανους, περαστικούς, τυχοδιώκτες κλπ.
  • - Δεν απεργήσαμε γιατί οι μαθητές μας καλύπτονται πλήρως μέσα στο σχολικό περιβάλλον, φροντίζοντας στην πλήρωση των κενών τους, τη δημιουργία στέρεου γνωστικού και ηθικού υποβάθρου και δίνοντας όλες τις καλύτερες δυνατές προοπτικές και ευκαιρίες για το μέλλον. Η απόλυτη κοινωνικοποίηση, μέσα σε ένα ασφαλές περιβάλλον, όπου προβάλλονται τα υγιή πρότυπα των πολιτικών μας και των τηλεπερσόνων. Απόδειξη; Όταν σχολάτε κλαίτε από λύπη που μας αποχωρίζεστε, έστω και για μερικές ώρες, και το εξασφαλισμένο μέλλον σας, μιας και όλοι σας γνωρίζετε ότι με τα εφόδια που σας παρέχουμε, θα ακολουθήσετε τις άνετες λεωφόρους της επαγγελματικής και κοινωνικής καταξίωσης και ευτυχίας, που απολαμβάνουν τόσοι και τόσοι απόφοιτοί μας πριν από εσάς.
  • - Δεν απεργήσαμε γιατί οι κοινωνικές συνθήκες είναι τέτοιες, που απορούμε ποιοι και γιατί διαμαρτύρονται. Επάρκεια αγαθών, προσιτά και για τον πιο φτωχό, μηδενική ανεργία, λαμπρό μέλλον για τους νέους, πλήρης κάλυψη των αδυνάμων και αναξιοπαθούντων. Υπερεπάρκεια φαρμάκων και τροφίμων για όλους. Γενικώς, μια γενική ευφορία, που είναι αισθητή στους πάντες. Απόδειξη; Ο μηδενικός δείκτης αυτοκτονιών και η εξαφάνιση των οργανώσεων κοινωνικής αλληλεγγύης, μιας και όλα είναι τακτοποιημένα. Οι φιλανθρωπικές οργανώσεις είναι πλέον μουσειακό είδος. Δεν υπάρχει λόγος να στηρίξεις σε διεκδικήσεις κανέναν άλλον.
  • - Δεν απεργήσαμε γιατί έχουμε λύσει όλα τα προβλήματα καλής γειτονίας με τους λαούς πουμας περιτρυρίζουν. Γιατί έχουμε δημοκρατία απλόχερη, όπου διατυπώνεις τη σκέψη σου άφοβα και ακούγεσαι, προστρέχοντας όλοι να σε ακούσουν και να σε εξυπηρετήσουν. Γιατί οι καλύτεροι προωθούνται και δημιουργούν. Γιατί η ποιότητα και ο πλουραλισμός έχουν εκτοπίσει την αμορφωσιά και τη χυδαία μονοφωνία. Γιατί η υψηλή πνευματική παραγωγή είναι πρωτοφανής στην ιστορία, ξεπερνώντας κάποιος ασήμαντους αιώνες Περικλή και λοιπών απολίτιστων. Απόδειξη; Η απουσία κατασταλτικών δυνάμεων, η ισονομία, η αμεροληψία και δικαιοσύνη των διαφόρων υπηρετών λειτουργημάτων, η εξαφάνιση του νεποτισμού, η υψηλή αισθητική στα μαζικά μέσα επικοινωνίας.
Για όλους αυτούς του λόγους, και για άλλους, που λόγω ηλικίας και εμπειριών δεν μπορείτε να καταλάβετε, δεν απεργήσαμε. Με όσα προαναφέραμε, πιστεύουμε ότι σας πείσαμε.
Αγαπητοί μαθητές.
Την επόμενη φορά που θα προσπαθήσουμε να σας μεταλαμπαδεύσουμε την κοινωνική ευαισθησία, το ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο, την αξία της γνώσης και της παιδείας, την υποχώρηση του εγώ στο εμείς, το σεβασμό και την στήριξη στον αδύναμο και τον κατατρεγμένο, την ανοχή στο διαφωνούντα, την αντίσταση στον κάθε εκμεταλλευτή και πατριδοκάπηλο, την αγωνία για το κοινό αύριο του πλανήτη, την υποχρέωση της συμμετοχής στα κοινά και της ομαδικής και μαζικής δράσης για ισότητα, δημοκρατία, ελευθερία, σας επιτρέπουμε να σηκωθείτε και να μας εκστομίσετε ότι σας έρθει πρώτο στο απορημένο μυαλουδάκι σας.
Ό,τι και να πείτε, θα έχετε δίκιο…
Μιχάλης Πετρόπουλος
Φυσικός

Είμαστε παρωχημένοι...

Inprecor...
Το μανιφέστο των παρωχημένων:
Είμαστε παρωχημένοι. Πιστεύουμε πως ο κόσμος πρέπει να μπορεί να εργάζεται.
Είμαστε παρωχημένοι. Πιστεύουμε ότι ο εργάτης δεν πρέπει να είναι δούλος. Πρέπει να ζει ως άνθρωπος.
Είμαστε παρωχημένοι. Πρέπει ο εργάτης να έχει ασφάλιση, να δικαιούται άδειες, να πληρώνεται τις υπερωρίες του.Είμαστε παρωχημένοι. Θέλουμε τα παιδιά μας να πηγαίνουν σχολείο και να μην αναγκάζονται να το παρατάνε στα 14 τους χρόνια για να βγουν στο μεροκάματο.

Είμαστε παλαιολιθικοί. Θέλουμε η Παιδεία να παρέχεται δωρεάν και να μην αγοράζεται και πωλείται σαν μακαρόνια. Θέλουμε όλα τα παιδιά του κόσμου να μπορούν να σπουδάσουν, να μορφωθούν, να καλλιεργηθούν.

Είμαστε εκτός τόπου και χρόνου. Υποστηρίζουμε ότι στον 21ο αιώνα είναι ντροπή να υπάρχει ένας άνθρωπος που πεθαίνει από αρρώστιες που γιατρεύονται. Είτε επειδή είναι ανασφάλιστος είτε επειδή δεν έχει χρήματα να γιατρευτεί.

Είμαστε ουτοπιστές. Δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι την επόμενη ώρα κάποιες χιλιάδες παιδιά θα πεθάνουν από την πείνα.

Είμαστε ονειροπόλοι. Θέλουμε έναν κόσμο στον οποίο δεν θα σκοτώνονται άνθρωποι και δεν θα καταστρέφονται χώρες για να αντλούν δυο-τρείς πετρελαιάδες πιο φτηνά τον μαύρο χρυσό.

Είμαστε κολλημένοι. Πιστεύουμε ότι όσα θετικά έγιναν τα προηγούμενα χρόνια δεν έγιναν από ανθρώπους που κάθονταν στον καναπέ τους, αλλά από αυτούς που αγωνίστηκαν ή θυσιάστηκαν για να τα πετύχουν.

Είμαστε παρωχημένοι. Που ακούστηκε ότι μπορεί ο λαός να απολαμβάνει τα αγαθά που παράγει; Πρέπει αυτά να ανήκουν σε κάποιον άλλο. Σε κάποιον ανώτερο.

Είμαστε γραφικοί. Την ώρα που οι μεγιστάνες παίζουν monopoly στην πλάτη μας εμείς θέλουμε έναν κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης.

Είμαστε αστείοι. Θέλουμε να αποφασίζουμε για το τι συμβαίνει στις ζωές μας, στην κοινωνία μας, στον τόπο μας.

Είμαστε ζόμπι. Πιστεύουμε πως τίποτα δεν μπορεί να γίνει από μόνο του, τίποτα δεν μπορεί να γίνει αν δεν παλέψουμε γι’ αυτό.

Είμαστε εχθροί της πατρίδας. Θέλουμε τον λαό ελεύθερο από αφεντάδες. Δεν φύγαμε για Καϊρο, δεν συνεργαστήκαμε με τον κατακτητή όπως έκαναν οι σωστοί πατριώτες.

Είμαστε εκτός τόπου και χρόνου. Θέλουμε ο αλλοδαπός γείτονας και συνάδελφός μας να ζει και να εργάζεται με τους ίδιους όρους που το κάνουμε κι εμείς. Να μην πληρώνει το τυχαίο γεγονός της καταγωγής του ή την σκούρη του επιδερμίδα με την ίδια του τη ζωή.

Είμαστε από άλλο πλανήτη. Πιστεύουμε σε ιδανικά. Δημοκρατία, Ελευθερία, Ισότητα, Δικαιοσύνη, Αγάπη, Έρωτας, Φιλία, Αξιοπρέπεια, Αλληλεγγύη. Δεν τα ξεπουλάμε για το χρήμα και την ματαιοδοξία.

Είμαστε κολλημένοι. Αντί να κάτσουμε να τα βρούμε με αυτούς που φταίνε για όσα ζούμε τους κατηγορούμε και τους εμποδίζουμε κάνοντας απεργίες. Αντί να βάλουμε νερό στο κρασί μας ονειρευόμαστε άλλους κόσμους.

Είμαστε παρωχημένοι. Μια ζωή τα ίδια και τα ίδια. Δεν καταλαβαίνουμε ότι ο κόσμος αλλάζει προς το χειρότερο. Και αντί να γίνουμε κι εμείς σαν αυτούς που βρίζουμε προτιμάμε να λέμε τα ίδια και τα ίδια.

Είμαστε μοιρολάτρες. Όσο οι άλλοι έτρωγαν με χρυσά ευρωπαϊκά κουτάλια, εμείς δεν παίρναμε μέρος στο πάρτι, προειδοποιούσαμε σαν Κασσάνδρες.

Είμαστε παρωχημένοι. Αντί να κυβερνήσουμε τον λαό καλούμε το λαό να αυτοκυβερνηθεί.

Είμαστε ουτοπιστές. Πιστεύουμε ότι ακόμα και αυτός, ο εκφασισμένος λαός μπορεί να αποκτήσει συνείδηση και να σπάσει τα δεσμά του.

ΠΑΡΩΧΗΜΕΝΟΙ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΝΩΘΕΙΤΕ

Μεταναστευτικά εμβάσματα και άλλα ρατσιστικά παραμύθια...

του Κ. Μαραγκου απο το Ιστολογιο avant garde μεσω  aformi...
Παράλληλα με τις ρατσιστικές επιχειρήσεις υπό την ονομασία “ξένιος Ζευς”, ένα πλήθος δημοσιευμάτων κατέκλυσε το διαδίκτυο σχετικά με τα εμβάσματα των μεταναστών προς τις χώρες τους και την δήθεν “αιμορραγία” που προκαλούν στην ελληνική οικονομία, την ώρα μάλιστα που ο “χειμαζόμενος” ελληνικός λαός έχει υποστεί τα πάνδεινα εξαιτίας του μνημονίου. Είναι προφανής ο στόχος των αλλεπάλληλων αναδημοσιεύσεων αυτής της είδησης, από εθνικόφρονα κυρίως μπλοκ αλλά και από εφημερίδες που κάνουν πλάτες σε αυτού τους είδους την “πληροφόρηση”. Οι αναδημοσιεύσεις συνεχίζονται μέχρι και τώρα και φυσικά από τη ροή της πληροφορίας δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι βουλευτές της χρυσής αυγής. Ο Παναγιώταρος για παράδειγμα σήκωσε την “αποκαλυπτική” είδηση μόλις στις 11/9 υπό τον τίτλο “Πάνω από 28 δις ευρώ μας στοιχίζουν οι λαθρομετανάστες!!!! Δεν θα σας το πουν ποτέ τα ΜΜΕ”
Ορίστε πως συμβαίνει αυτό, σύμφωνα πάντα με τα σχετικά copy-paste δημοσιεύματα:
“-7 δισ. ευρώ μας κοστίζει η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των λαθρομεταναστών. – 12 δισ. ευρώ υπολογίζεται ότι είναι το συνάλλαγμα που διαρρέει από την Ελλάδα προς τις χώρες καταγωγής των μεταναστών. (Στοιχεία από Τράπεζα της Ελλάδας)- Σε αδρές γραμμές έχουν φύγει πάνω από 300 Δις. τα τελευταία 15 έτη. – 9 δισ. ευρώ ετησίως υπολογίζεται ότι είναι το ύψος των διαφυγόντων φόρων και ασφαλιστικών εισφορών από το παραεμπόριο το οποίο ασκείται σχεδόν αποκλειστικά από μετανάστες παράνομους και μη. (Στοιχεία από Υπουργείο Ανάπτυξης) Έτσι μόνο το άμεσο οικονομικό κόστος της υπόθεσης λαθρομετανάστευση ανέρχεται ετησίως στο αστρονομικό ποσό των 28 δις ευρώ (τουλάχιστον 13% του ΑΕΠ !!!!!). Το έμμεσο οικονομικό κόστος (πχ. αυξημένες ανάγκες φύλαξης των συνόρων) δεν μπορεί να υπολογιστεί. Την ίδια στιγμή βάσει στοιχείων της ΕΛ.ΣΤΑΤ (Ελληνική Στατιστική Αρχή) το έλλειμμα του προϋπολογισμού για το 2012 υπολογίζεται στα 24,5 δις ευρώ. Προσοχή μιλάμε για το συνολικό έλλειμμα συμπεριλαμβανομένων τόκων και χρεολυσίων και όχι για το πρωτογενές έλλειμμα.”
Ανάλογη ερώτηση “για το υπέρογκο το κόστος της λαθρομετανάστευσης για την οικονομία της χώρας” υπέβαλε στους υπουργούς δημοσίας τάξης, οικονομικών και υγείας ο βουλευτής της χα Χρήστος Παππάς στις 13 Αυγούστου.
Αναζητώντας κανείς την πηγή της “είδησης” αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται μπροστά σε ένα πλυντήριο ξεπλύματος ψευδών πληροφοριών. Η πηγή χάνεται στα άδυτα του διαδικτύου. Σε διάφορες παραλλαγές της είδησης τα νούμερα αλλάζουν: Υπό τον τίτλο “6,5 δισ. κοστίζει η περίθαλψη των λαθρο-εποίκων” μαθαίνουμε από εκατοντάδες ιστοσελίδες τον Ιούνιο ότι:
“Δεν θα είχε κοπεί καμία σύνταξη, κανένας, μισθός, τα σχολεία και τα νοσοκομεία θα λειτουργούσαν κανονικά και ούτε θα υπήρχε πρόβλημα με τα φάρμακα που έχουν πληρωμένα με κρατήσεις μιάς ζωής οι Έλληνες εργαζόμενοι και συνταξιούχοι”.
Εδώ ξεκαθαρίζεται το πράγμα εντελώς. Για το μνημόνιο και τις δραματικές συνέπειες που έχει για τη ζωή εκατομμυρίων πολιτών κυρίως εργαζομένων και νέων αλλά και της πλειοψηφίας των μικροαστικών στρωμάτων αποκλειστικός υπεύθυνος είναι οι μετανάστες. Τα φασιστοειδή μετά από μια περιπλάνηση από τους τοκογλύφους, στους μασόνους, τους εβραίους, τους γερμανούς και τους 300 της βουλής κατέληξαν στους “λαθροέποικους”. Κατάλαβες ελληνάρα. Αν τους διώξεις θα μπορείς να αποπληρώσεις σιγά-σιγά τις υποχρεώσεις σου στους πιστωτές της χώρας. 28 δις κάθε χρόνο δεν είναι και λίγα. Σε 10 χρονάκια έχουμε καθαρίσει και χωρίς να αναγκαστούμε να μειώσουμε μισθούς, συντάξεις, σχολεία και νοσοκομεία. Έχουμε και λέμε σύμφωνα με αυτό το ρεπορτάζ:
” 2.700.000.000€ στοιχίζουν στο κράτος κάθε χρόνο τα νοσήλια των ανασφάλιστων λαθρομεταναστών.. Εάν συνυπολογιστούν και οι επισκέψεις στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων το κόστος ανεβαίνει στα 5-6,5δις (δηλώσεις του Λοβέρδου). ΕΛΛΗΝΑ διαλέγεις, αν θέλεις να έχεις φαρμακοθεραπευτική περίθαλψη, εσύ, το παιδί σου και οι γονείς σου, πρέπει να σταματήσεις να περιθάλπεις τζάμπα τους λαθρομετανάστες… Κόβεις τις μαλακίες και τις κουλτουριάρικες ιδέες και διαλέγεις αν θες να πληρώνεις εκτός από τα δικά σου (φάρμακα) και τα (φάρμακα) των λαθρομεταναστών …”
Κατάλαβες “έλληνα”. Άμα δεν κατάλαβες διάβασε και τη συνέχεια και στο καπάκι βγες και κοπάνα κανένα “πακιστάνι”:
“17.000.000.000€ -22.000.000.000€ είναι το συνάλλαγμα που φεύγει από την χώρα μας και πηγαίνει στις χώρες των λαθρομεταναστών… Πρέπει να διαλέξουμε αν προτιμάμε να ζήσουμε εμείς αξιοπρεπώς στην χώρα μας ή να πεινάσουμε για να τρώνε οι κάθε είδους πακιστανοί…”
Εδώ το συνάλλαγμα απογειώνεται. Από τα 12 δις καταλήγουμε στα 22 δις. Η προτροπή “να πεινάσουμε ή να ζούμε αξιοπρεπώς” ακούγεται λογική. Υπάρχει όμως και συνέχεια:
“1.500.000.000€ στοιχίζει η παρανομία των λαθρομεταναστών στην χώρα μας (αυτά τα στοιχεία δίνει το υπουργείο Δ/Τ, μόνο για την επιπλέον αστυνόμευση)… 7.500.000.000€ είναι τα έσοδα από το παραεμπόριο των λαθρομεταναστών… Αν συνυπολογίσουμε και τα μαγαζιά που κλείνουν, τα ποσά που χάνει το κράτος είναι ανυπολόγιστα.”
Αν προσθέσουμε τα νούμερα φτάνουμε στα 32 δις. Απίστευτα πράγματα.
Η φιλολογία για το πόσο κοστίζουν οι “λαθρο”μετανάστες δεν είναι καινούργια. Στο βίντεο αυτό ο πρώην βουλευτής του ΛΑΟΣ Βελόπουλος υπολογίζει το Δεκέμβρη του 2009 σε 12 ΔΙΣ την εκροή συναλλάγματος από τους αλλοδαπούς. Μάλιστα 12 δις κι αυτός. Οι εθνοπρεπείς καθώς φαίνεται έχουν ένα κόλλημα με τα 12δις εκροή συναλλάγματος πριν ακόμα το μνημόνιο. Μάλιστα για να δώσουν όπως θα είδατε και μια αίσθηση επιστημονικότητας στα παραμύθια τους ισχυρίζονται ότι το νούμερο αυτό το δίνει η Τράπεζα Ελλάδας. Τα 6-7 δις για νοσοκομεία φάρμακα τα επιβεβαιώνει ο Λοβέρδος και τα περί παραεμπορίου το υπουργείο ανάπτυξης, ενώ τα περί χρεολυσίων η Ελλ.Στατ. Ας τα πιάσουμε όλα αυτά με τη σειρά.
“Εκροή συναλλάγματος”
Όποιος θέλει να μάθει ακριβώς τα μεταναστευτικά εμβάσματα δεν έχει παρά να κοιτάξει τους σχετικούς πίνακες του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών. Φανταζόμαστε ότι οι κουφιοκέφαλοι εθνομπλοκερς δεν θα έχουν αντίρρηση περί αυτού μιας και οι ίδιοι δέχονται την Τράπεζα Ελλάδας ως πηγή της αποκαλυπτικής τους πληροφορίας. Αντιλαμβανόμαστε βεβαίως ότι πολλοί εξ αυτών είναι παντελώς κρετίνοι και δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών αλλά αυτό δεν είναι δικό μας πρόβλημα. Σύμφωνα λοιπόν με την Τράπεζα Ελλάδας τα μεταναστευτικά εμβάσματα που περιλαμβάνονται στο λογαριασμό Ι.Δ.2. “Λοιποί τομείς” δείχνουν αναλυτικά ότι τα εν λόγω ποσά δεν ξεπερνάνε για την 12ετία 2000-2011 τα 11,4 δις. Κατά μέσο όρο 950 εκ το χρόνο. Για φέτος η εκτίμηση είναι ότι θα πέσει κοντά στο 1δις από 1,38 το 2011 δεδομένου ότι στο 1ο εξάμηνο έχουμε ήδη μια μείωση σε σχέση με το περσινό 25%. Σύμφωνα τώρα με την Eurostat η εκροή χρημάτων από τους μετανάστες προς τις χώρες τους είναι ακόμα μικρότερη από τα ποσά που εμφανίζονται στον πίνακα. Έτσι το 2009 έφυγαν 908 εκ και το 2010 1.081 εκ. προς χώρες εντός και εκτός Ε.Ε. Καταλαβαίνει κανείς ότι στα ποσά αυτά περιλαμβάνονται και εμβάσματα ελλήνων προς το εξωτερικό ενδεχομένως προς φοιτητές που σπουδάζουν στο εξωτερικό ή και κατοίκων της Ε.Ε. ή των ΗΠΑ προς τις χώρες τους. Τα στοιχεία αυτά δημοσιεύονται σε ιστοσελίδες ξενοφοβικού προσανατολισμού, που όμως με τα copy paste έχουν χάσει τον μπούσουλα.




2000
2001
2002
2003
2004
2005
2006
2007
2008
2009
2010
2011
Ι.Δ (I.Δ.1 – I.Δ.2)
3.553,3
3.856,9
3.822,0
3.848,7
3.629,0
3.100,4
3.399,9
1.591,1
2.758,6
1.292,6
198,9
560,8
I.Δ.1 Εισπράξεις
5.736,8
6.342,5
5.978,1
6.424,9
6.356,0
6.876,4
6.847,4
6.608,1
6.882,7
5.380,7
4.654,3
4.435,0

Γενική Κυβέρνηση
3.126,0
3.797,5
3.808,9
4.147,6
4.080,3
4.615,5
4.462,4
4.361,2
4.678,8
3.527,9
3.188,5
3.254,9

Λοιποί τομείς
2.610,6
2.544,8
2.169,3
2.277,3
2.275,7
2.261,0
2.385,0
2.246,9
2.203,9
1.852,8
1.465,8
1.180,1
I.Δ.2 Πληρωμές
2.183,3
2.485,5
2.156,2
2.576,2
2.727,0
3.776,0
3.447,5
5.017,0
4.124,1
4.088,1
4.455,4
3.874,2

Γενική Κυβέρνηση
1.568,9
1.866,6
1.663,7
2.153,8
2.216,8
2.921,4
2.472,7
3.825,4
2.717,6
2.679,6
2.860,4
2.485,4

Λοιποί τομείς
614,4
618,9
492,3
422,4
510,3
854,6
974,8
1.191,6
1.406,4
1.408,5
1.595,0
1.388,8
Σε άλλα δημοσιεύματα διαβάζουμε:
“Τα τελευταία δύο χρόνια η Ελλάδα μετατράπηκε από χώρα προσέλκυσης εμβασμάτων σε χώρα αποστολής χρημάτων, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο αρμόδιος επίτροπος Αλγκίρντα Σεμετά. Ο κοινοτικός επίτροπος απαντώντας σε ερώτηση του ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Γιώργου Παπανικολάου, αναφέρει μεταξύ άλλων, ότι το 2010 οι εκροές των μεταναστευτικών εμβασμάτων από την Ελλάδα εκτιμάται ότι έφθασαν τα 2,065 δισ. ευρώ. Από αυτά, 984 εκ. ευρώ κατευθύνθηκαν προς άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, 514 εκ. κατευθύνθηκαν προς τη γειτονική Αλβανία, περίπου 190 εκ. στο Ισραήλ και 103 εκ. στη Γεωργία. Από την άλλη πλευρά, στην Ελλάδα ήλθαν μέσω εμβασμάτων περίπου 1,34 δισ. ευρώ και συγκεκριμένα 441εκ. ευρώ από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, 339 εκ. από τις ΗΠΑ, 236 εκ. από τη Γερμανία και 221 εκ. από το Βέλγιο”.
Βεβαίως τα 2 δις εκροή που δίνει ο επίτροπος διαφέρει από τα στοιχεία της Τράπεζας Ελλάδας (ενδεχομένως πρόκειται για διαφορετική λογιστική καταγραφή) όμως δίνει μια πιο καθαρή εικόνα για τον τόπο προορισμού αυτών των χρημάτων. Έτσι 514εκ καταλήγουν στην Αλβανία και συνολικά 984 εκ σε χώρες εκτός ΕΕ.
Σύμφωνα με ερώτηση που είχε κάνει στη Βουλή ο πρώην βουλευτής του ΛΑΟΣ Ηλίας Πολατίδης προς τον Υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών, σχετικά με αποστολές χρημάτων στο εξωτερικό η απάντηση που έλαβε για το 2007 ήταν η εξής:
“Σύμφωνα λοιπόν με την Τράπεζα της Ελλάδος, η μεταφορά κεφαλαίων στο εξωτερικό διενεργείται από τις τράπεζες και από εταιρείες ταχυμεταφορών, εποπτευόμενες όμως από την Τράπεζα της Ελλάδος. Η μεταφορά κεφαλαίων από τις τράπεζες διενεργείται σύμφωνα με τις διατάξεις που αποσκοπούν στον έλεγχο της προέλευσης των χρημάτων από εγκληματικές δραστηριότητες.Το σύνολο των μεταναστευτικών εμβασμάτων στο εξωτερικό το έτος 2006 ήταν 770.000.000 ευρώ. Τα μέσω των εταιρειών ταχυμεταφορών αποστελλόμενα ποσά γίνονται με μεσολάβηση της Τράπεζας και τα σχετικά ποσά περιλαμβάνονται στο ως άνω ποσό των μεταναστευτικών εμβασμάτων.
Το θεσμικό πλαίσιο της εποπτείας των συγκεκριμένων εταιρειών καθορίζεται πρώτον, με το ν.3148/2003 και την πράξη 2536/2004 του Διοικητού της Τράπεζας της Ελλάδος όσον αφορά την επάρκεια της τεχνικοοικονομικής δομής των εταιρειών, δηλαδή το λογιστικό σύστημα, το σύστημα πληροφορικής, το σύστημα εσωτερικού ελέγχου και το ελάχιστο ποσό των ιδίων κεφαλαίων που είναι 150.000 ευρώ και δεύτερον, με την πράξη 2577/2006 του Διοικητού της Τραπέζης Ελλάδος ως προς την εποπτεία των διαδικασιών πρόληψης του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος και χρηματοδότησης της τρομοκρατίας.
Οι εποπτευόμενες από την Τράπεζα της Ελλάδος εταιρείες παροχής υπηρεσιών διαμεσολάβησης στην μεταφορά κεφαλαίων ανέρχονται σε δώδεκα και διαθέτουν περίπου 2150 σημεία παροχής υπηρεσιών ανά την Ελλάδα. Από αυτά έχουν αφαιρεθεί τα υποκαταστήματα των τραπεζών πρακτόρων τους, τα οποία και γνωστοποιούνται στην Τράπεζα της Ελλάδος. Το έτος 2006 η συνολική αξία των κεφαλαίων, που απεστάλησαν στο εξωτερικό με τη διαμεσολάβησή τους, ανήλθαν στο ποσό των 588. 929.195 ευρώ, το δε μέσο ποσό εξερχόμενου εμβάσματος στα 405 ευρώ“. (ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΘ΄, Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2007, ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ)
Όπως βλέπουμε τα ποσά είναι μικρότερα από αυτά που δίνει η Τράπεζα Ελλάδας για τις ίδιες χρονιές. Επίσης δίνονται και διευκρινήσεις για τον τρόπο που μεταφέρονται τα ποσά αυτά από τις μεταφορικές εταιρίες, ταχυδρομεία και τράπεζες, που όλες βρίσκονται κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο της τράπεζας Ελλάδας. Αυτά για όσους ισχυριστούν ότι τα κανάλια μεταφοράς χρημάτων είναι ανεξέλεγκτα. Επιπλέον μαθαίνουμε ότι το μέσο ποσό εξερχόμενου εμβάσματος είναι 405 ευρώ, που σημαίνει ότι ακόμα και για μικροποσά οι μετανάστες προτιμούν το έμβασμα παρά άλλους τρόπους μεταφοράς που ενδεχομένως θα έβαζαν σε κίνδυνο την αποστολή τους.
Δεν χρειάζεται να γίνει κανείς περισσότερο κουραστικός πάνω στο θέμα. Είναι σαφές ότι τα ρατσιστικά παραμύθια ξεπερνούν κάθε φαντασία. Επιπροσθέτως για να ευσταθεί ο εξωφρενικός ισχυρισμός των 12 ή ακόμα και 22 δις σε εμβάσματα, θα έπρεπε κάθε μετανάστης να στέλνει στη χώρα 12 με 22 χιλ ευρώ το χρόνο, κι αυτά μόνο αν υποθέσουμε ότι από το 1εκατομμύριο μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα εργάζονται όλοι ανεξαιρέτως ακόμα και τα νεογέννητα και φυσικά με μηδενική ανεργία. Επίσης θα πρέπει για να στέλνουν αυτά τα ποσά να βγάζουν επιπλέον 6000 ευρώ έκαστος προκειμένου να καλύψουν και τις καθημερινές τους ανάγκες, εκτός αν υποθέσουμε ότι δεν τρωνε και δεν πληρώνουν καμία υποχρέωση. Επομένως θα πρέπει τα ετήσια εισοδήματά τους να ξεπερνάνε τα 18000 ως 28000 αναλόγως. Αν τώρα σκεφτούμε ότι μεταξύ των μεταναστών ζουν 180000 παιδιά κάτω των 18 ετών και ότι πλήττονται εξίσου από την ανεργία και τέλος ένα μέρος τους κυρίως νοικοκυρές δεν περιλαμβάνεται στο εργατικό δυναμικό τότε ο ενεργός απασχολούμενος οικονομικά πληθυσμός θα πρέπει να μην ξεπερνά τις 500χιλ. Ως εκ τούτου καθένας από αυτούς θα πρέπει να στέλνει στις χώρες του από 24000 μέχρι και 44000 ευρώ ετησίως και προφανώς να κερδίζει από 35000 μέχρι 55000 ευρώ έκαστος. Είναι προφανές λοιπόν ότι οι μετανάστες αποτελούν τη νέα άρχουσα τάξη της Ελλάδας. Είναι πάμπλουτοι, λυμαίνονται τη χώρα κανονικά και μεις δεν έχουμε να φαμε.

Ναι αλλά πόσοι είναι;

Φυσικά οι φασίστες και όσοι αρέσκονται να παπαγαλίζουν τις αηδίες τους μπορούν να ισχυριστούν εδώ ότι οι μετανάστες δεν είναι 1εκ αλλά 3εκατομμύρια. Αν ψάξει κανείς τα φασιστοσαϊντ θα πέσει πάνω σε ένα όργιο φημών γύρω από τον πληθυσμό των “λαθροεισβολαίων”. Δυστυχώς ελλείψει μια συστηματικής απάντησης από την αριστερά οι φήμες αυτές αποτελούν τον κυρίαρχο μύθο γύρω από το μέγεθος των “μεταναστευτικών κυμάτων που κατακλύζουν καθημερινά τη χώρα”. Στην πραγματικότητα οι μετανάστες δεν ξεπερνούν το 1 εκ . Από αυτούς περισσότεροι από τους μισούς έχουν άδεια παραμονής ενώ οι υπόλοιποι είτε την έχασαν, είτε μπήκαν στη χώρα μετά το 2004 οπότε και δεν υπάρχει καμία διαδικασία να νομιμοποιηθούν παρά μόνο να διεκδικήσουν πολιτικό άσυλο, που ως γνωστόν δεν δίνεται σχεδόν σε κανέναν.
Γύρω από τον αριθμό αυτόν υπάρχουν δύο δεδομένα. α) η απογραφή του 2001 που κατέγραψε 762191 αλλοδαπούς από τους οποίους οι 70000 ήταν κάτοικοι ΕΕ και ΗΠΑ σε σύνολο 10.934.097 πληθυσμού. β) Στην απογραφή του 2011 ο μόνιμος πληθυσμός στη χώρα μετρήθηκε στα 10.787.690 εκ των οποίων 9903268 με ελληνική υπηκοότητα. Από αυτά τα νούμερα προκύπτει ότι οι αλλοδαποί στην Ελλάδα είναι 884.422. Μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι οι “παράνομοι” δεν μετρήθηκαν. Γι’ αυτό όμως καλύτερα να ρωτήσει τους 50 χιλιάδες απογραφείς. Όποιος δούλεψε στην απογραφή ξέρει ότι σε κάθε πολυκατοικία που έμπαινε υπήρχαν πάντα πρόθυμοι γείτονες, ιδιοκτήτες και διαχειριστές που έδιναν πλήρη κατάλογο όλων των ενοίκων, εκπληρώνοντας εξ ολόκληρου τα εθνικά τους καθήκοντα και το πάνδημο αίτημα για καταγραφή όλων των “παρανόμων” που έχουν εισέλθει στη χώρα, περιμένοντας πώς και πώς τα τελικά αποτελέσματα. Ακόμα κι αν κάποιος “λαθραίος” ήθελε να ξεφύγει, δεν θα τα κατάφερνε. Ο απογραφέας θα τον κατέγραφε έστω και ως “Σύριο, πακιστανό, μαροκινό ή σομαλό που μένει μαζί με άλλους 3 στο υπόγειο, οδός τάδε, δήμος τάδε τομέας ταδε” κοκ. Να είναι σίγουροι όσοι αναρωτιούνται ότι οι πάντες έχουν καταγραφεί, ακόμα και οι έλληνες που επίσης κάποιοι αρνιόντουσαν να ανοίξουν την πόρτα και να απαντήσουν στις ερωτήσεις του απογραφέα. Απαντήσεις που ως γνωστόν δεν προϋπέθεταν την επίδειξη ταυτοτήτων, διαβατηρίων, ούτε άλλων εγγράφων. Μάλιστα οι μετανάστες ήταν πολύ πιο πρόθυμοι να δείξουν τα διαβατήρια τους στους απογραφείς για να γράψου σωστά τα ονόματα, από κάτι έλληνες που θολωμένοι από τα 666, τις ηλεκτρονικές ταυτότητες και τους μασόνους ήταν εντελώς επιφυλακτικοί για το αν τα ερωτηματολόγια θα καταλήξουν στα αρχεία της μοσάντ ή της ελληνικής Στατιστικής Αρχής . Βεβαίως η στατιστική υπηρεσία μετά από έρευνα πεδίου που έκανε στο 0,5% των νοικοκυριών διαπίστωσε συνέπεια των απαντήσεων και των σε ποσοστό 97%. Όσον αφορά το μέγεθος στις επόμενες εβδομάδες θα δοθούν τα τελικά νούμερα για τον μόνιμο πληθυσμό. Η απόκλιση όμως δεν θα είναι σημαντική. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και αν ένα 10% κατάφερε να “κρυφτεί” οι μετανάστες πάλι δεν ξεπερνούν το 1 εκ.
Σύμφωνα με τη Eurostat, 900.000 μετανάστες ζούσαν το 2009 στην Ελλάδα καταλαμβάνοντας το 8,1% του πληθυσμού. Συγκεκριμένα 577.000 προέρχονται από την Αλβανία, 22.300 είναι Ουκρανοί, 17.200 Γεωργιανοί, 16.200 Πακιστανοί και 13.900 Αιγύπτιοι. Σύμφωνα επίσης με την Eurostat η καθαρή εισροή μεταναστών από το 2001 ήταν 358.940. Η καθαρή εισροή προκύπτει αν αφαιρέσει κανείς από αυτούς που μπήκαν μέσα στη δεκαετία αυτούς που έφυγαν. Αν προσθέσουμε σ’ αυτό τους 762191 της απογραφής του 2001 βγαίνει ένα σύνολο 1.120 χιλιάδες. Αλλά αυτό είναι και ένα απόλυτο όριο. Από κει και πέρα μιλάμε μόνο για φανταστικά νούμερα, που διαδίδουν χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχεία τα κάθε είδους ρατσιστικά πρακτορεία, όπως για παράδειγμα ότι οι Πακιστανοί είναι 1,5 εκ. ενώ στην πραγματικότητα δεν ξεπερνούν τις 20-30 χιλιάδες. Το 2011, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Eurostat, στην Ελλάδα ζούσαν 956.000 αλλοδαποί ή 8,5% του συνολικού πληθυσμού, ενώ ο αριθμός αυτός έφτανε το 1,255 εκατομμύρια άτομα ή 11,1% του πληθυσμού, όταν υπολογίζονταν οι κάτοικοι που έχουν γεννηθεί σε άλλη χώρα.
Από τον μεγάλο αυτό αριθμό αλλοδαπών, μικρό μόνο ποσοστό είναι πολίτης μίας χώρας της ΕΕ των 27 (153.000 ή 1,4% του πληθυσμού), ή έχει γεννηθεί στην Ευρώπη (317.100 ή 2,8%). Η συντριπτική πλειοψηφία είναι πολίτες εκτός ΕΕ (803.000 ή 7,1%) και έχουν γεννηθεί σε κάποια τρίτη χώρα (938.100 ή 8,3%). Πηγή

Τέλος να υπενθυμίσουμε δύο σημαντικές έρευνες που έγιναν πριν 3 χρόνια. Η μία του Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής και η δεύτερη του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος “Κλαντεστίνο”. Και στις δύο οι μετανάστες χωρίς χαρτιά υπολογίζονται γύρω στις 200 χιλιάδες σε ένα σύνολο 800 χιλ μεταναστών το 2009. Εδώ σχετικό άρθρο.
Οι ρατσιστές υπολογίζουν ότι οι μετανάστες επιβαρύνουν το σύστημα υγείας με 7 δις το χρόνο. Γι’ αυτό μάλιστα επικαλούνται δηλώσεις του ανεκδιήγητου Λοβέρδου. Εδώ συναντιούνται όλοι οι ψεύτες. Ο ένας επικαλείται τον άλλον. Άσχετα αν η πηγή της πληροφορίας πρέπει να κρεμαστεί στο Γουδί μαζί με τους “300 της βουλής”. Άσχετα αν είναι ή έστω ήταν σύντροφος του “Τζέφρι”, μασόνος, εβραίος, ανθέλληνας, αν έχει κουβαλήσει εδώ τους πακιστανούς. Όλα αυτά προς τα παρόν τα ξεχνάμε. Ο Λοβέρδος δίνει τροφή στο ρατσιστικό παραλήρημα και οι φασίστες το ανταποδίδουν, στον αξιόπιστο πλέον συνομιλητή τους. ¨όμως για να είμαστε δίκαιοι με το Λοβέρδο όσο κι αν ψάξαμε δεν βρήκαμε πουθενά να έχει μιλήσει για 7 δις. Ο Λοβέρδος έχει κάνει εμετικές δηλώσεις για τους μετανάστες. Μίλησε για υγειονομικές βόμβες (1/4/2012), για βόμβα λοιμώξεων με αφορμή την Υπατεία (14/02/2011), για μετανάστριες που κολλάνε AIDS του έλληνες πελάτες (16/12/2012) και τα150 εκατομμύρια ευρώ και άνω που δαπανά το ελληνικό δημόσιο για τους αλλοδαπούς που δεν βρίσκονται νόμιμα στη χώρα και καταφεύγουν στο σύστημα υγείας δια των ευημεριών και νοσηλεύονται επί πολλές ημέρες. Τους δίδεται φαρμακευτική περίθαλψη χωρίς να πληρώνουν ευρώ” (14/10/2012). Για μέχρι 150 εκ. έχει μιλήσει το φιλαράκι των φασιστών. Αν αυτοί ξέρουν κάτι παραπάνω για το Λοβέρδος και τα 7 δις ας μας πούνε και ακριβώς τη μέρα που το δήλωσε μήπως μας εξηγήσει κι αυτός που είναι πιο ειδήμων από τους καραφλοξερωκεφαλους αν γνωρίζει κάτι γι’ αυτά τα 7 δις και μας ανοίξουν τα μάτια. Όσο βέβαια ο ίδιος δεν διαψεύδει τα χιλιάδες σχετικά δημοσιεύματα, που τον χρησιμοποιούν και ως πηγή τότε προφανώς αναλαμβάνει και ο ίδιος ένα μέρος της ευθύνης αυτής της ελεεινής παραπληροφόρησης.
Μέχρι τότε ας δούμε τα αληθινά στοιχεία μόνοι μας
Σύμφωνα με τα στοιχεία που επεξεργάστηκε η Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ) τα μεγέθη των δημόσιων δαπανών Υγείας ήταν: 2009 14 δισ. ευρώ, 2011 13,12 δισ. ευρώ με την πρόβλεψη να διαμορφωθούν το 2012 σε 9,5 δισ. Ευρώ. (Ριζοσπάστης 12 Σεπτέμβρη 2012) Από αυτά τα 2,8δις αποτελούν την φαρμακευτική δαπάνη. Τα ποσά αυτά μπορεί να τα βρει ο οποιοσδήποτε κάνοντας μια πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο.
Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς ότι μιλάμε ξανά για ασύστολα παραμύθια. Οι μετανάστες αποτελούν περίπου το 10% του πληθυσμού. Μάλιστα αν συνυπολογίσει κανείς την ηλικιακή τους σύνθεση και την μεγαλύτερη δυσκολία πρόσβασης στο σύστημα υγείας τότε η δήθεν επιβάρυνση δεν μπορεί να ξεπερνάει τα 500 εκ ίσως και λιγότερο, δεδομένου ότι αν “επιβαρύνουν” κάτι είναι τα έκτακτα περιστατικά στα εφημερεύοντα. Όμως τι σημαίνει “επιβάρυνση”. Μήπως οι φαρμακοποιοί τους δίνουν τσάμπα φάρμακα; Μήπως επισκέπτονται τα ιατρεία του ΙΚΑ ή τους γιατρούς του ΕΟΠΠΥ χωρίς να έχουν θεωρημένα βιβλιάρια; Μήπως πάνε στα κέντρα υγεία χωρίς να έχουν πληρώσει τον ΟΓΑ, που ως γνωστόν οι περισσότεροι μετανάστες είναι ασφαλισμένοι, πληρώνοντας οι ίδιοι τις εισφορές τους; Για να ευσταθούν τα ψέματα των ρατσιστών και του φίλου τους του Λοβέρδου θα πρέπει οι μετανάστες να καταναλώνουν το 80% της δημόσιας δαπάνης για την υγεία χωρίς φυσικά να πληρώνουν την παραμικρή εισφορά. Μόνο αλήτες που προετοιμάζονται για εμφύλιο πόλεμο μπορούν να λένε τέτοια τερατώδη ψέματα. Και μόνο ηλίθιοι που θέλουν να τους πιστεύουν ημπορούν να τα αναπαράγουν. Κι όμως εδώ και 2 χρόνια οι φασίστες αναπαράγουν ξανά και ξανά το ίδιο ψέμα, κάθε μέρα, μέχρι να το μάθει και ο τελευταίος κάτοικος αυτής της χώρας. Ειδικά τώρα που το σύστημα υγείας έχει χρεοκοπήσει, που οι ασφαλισμένοι πρέπει να πληρώνουν τις επισκέψεις τους στο γιατρό και τα φάρμακα, τώρα οι φασίστες υποδεικνύουν τον υπαίτιο, που δεν είναι άλλοι από τους μετανάστες. Δεν είναι οι μίζες, δεν είναι το πάρτι με τις φαρμακευτικές εταιρίες, δεν είναι η επί δεκαετίες λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων, δεν είναι τα 8 δις από τα κουρεμένα ομόλογα, που θα τα πληρώσουν οι ασφαλισμένοι, σε αντίθεση με τις τράπεζες που ανακεφαλαιοποιούνται με εγγυητή ξανά το δημόσιο και με δάνεια στις πλάτες πάλι του λαού. Δεν είναι οι εργοδοτικές εισφορές που δεν πλήρωναν οι υπόχρεοι. Όχι, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν αποτελεί αιτία που δεν έχουμε φάρμακα και γιατρούς. Οπότε η λύση είναι μια. “ΕΛΛΗΝΑ διαλέγεις, αν θέλεις να έχεις φαρμακοθεραπευτική περίθαλψη, εσύ, το παιδί σου και οι γονείς σου, πρέπει να σταματήσεις να περιθάλπεις τζάμπα τους λαθρομετανάστες… Κόβεις τις μαλακιες και τις κουλτουριάρικες ιδέες και διαλέγεις αν θες να πληρώνεις εκτός από τα δικά σου (φάρμακα) και τα (φάρμακα) των λαθρομεταναστών …”
Σύμφωνα πάντως με τη λογική των φασιστών υπεύθυνοι για το ότι δεν έχει περίθαλψη ο “έλληνας” θα έπρεπε να είναι επίσης “οι ανασφάλιστοι έλληνες εργαζόμενοι που σε ποσοστό 25% απασχολούνται στη μαύρη εργασία σύμφωνα με το Υπουργείο Εργασίας (29.9.10), οι εκατοντάδες χιλιάδες ασθενείς εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, των οποίων τα αφεντικά τους επί δεκαετίες τούς έκλεβαν τις εισφορές και δεν τις απέδιδαν στο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, έχοντας ωστόσο τυπικά (με διάφορες “περαιώσεις” και χαριστικές “ρυθμίσεις”) εντάξει αυτούς τους εργαζόμενους νομιμοφανώς στο σύστημα, οι εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες του ΟΓΑ, ιδίως οι φτωχοί συνταξιούχοι του, και οι άποροι της Πρόνοιας – που, ως γνωστόν, δεν απέδιδαν εισφορές ούτε φόρους από τα (χαμηλά ή ανύπαρκτα) εισοδήματά τους. Αλλά ακόμα και οι “τυχεροί” εργαζόμενοι, που έχουν το βασικό μισθό της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης και συνεχόμενη κοινωνική ασφάλιση από τα 18 τους, που “επιβαρύνουν” τα νοσοκομεία και το Ταμείο τους, αν χρειαστούν λ.χ. μια εγχείριση καρδιάς κι ένα βηματοδότη στα 55 τους χρόνια, ή αν τα “προστατευόμενα” μέλη της οικογένειας τους αρρωστήσουν με καρκίνο και χρειάζονται πανάκριβες χημειοθεραπείες; Ή αν το παιδί τους γίνει “λιώμα” σε ένα τροχαίο, με τι ποσά θα “επιβαρυνθεί” το σύστημα υγείας για να το συναρμολογήσει με δεκάδες και πανάκριβες επεμβάσεις, αρθροπλαστικές κ.λπ; Ο κατάλογος με τα παραδείγματα “επιβάρυνσης” του δημόσιου συστήματος υγείας δεν έχει τέλος.” (Ιος, 23/10/2010) . Και είναι προφανές ότι οι φασίστες θεωρούν ότι θα λύσουν τα προβλήματα βιωσιμότητας τους συστήματος υγείας πετώντας έξω απ’ αυτό όσους το επιβαρύνουν για να έχουν οι κανονικοί “υγιείς” και “εργατικοί έλληνες” πρόσβαση εθνικά καθαρό από όλα τα μιάσματα σύστημα υγείας.

Φόροι-εισφορές

Το τελευταίο παραμύθι είναι τα “9 δις διαφυγόντων φόρων και ασφαλιστικών εισφορών από το παραεμπόριο”. Αυτό το ποσό αναλύεται σε 4 δις από ΦΠΑ και 5 δις από φόρους εισοδήματος και εισφορές, λόγω παραεμπορίου. Είναι προφανές ότι για να “χάνονται” 4δις σε ΦΠΑ το “παραεμπόριο” τζιράρει κάθε χρόνο 20 και πλέον δις ευρώ. Ακριβώς σε αυτό το ποσό το εκτιμά η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου.
“Η “μάστιγα” του παραεμπορίου ανέρχεται στο ποσό-σοκ των 20 δισ. ετησίως στη χώρα μας. Υπολογίζεται ότι η απώλεια για τα κρατικά έσοδα ανέρχεται στα 6 δισ. ευρώ. Αντιλαμβάνεται κανείς το μέγεθος του προβλήματος και την ανάγκη να δοθεί άμεσα λύση όταν η χώρα “ματώνει” για να εξασφαλίσει μέτρα ύψους 11,5 δισ. Ευρώ”, (Ειδήσεις Star) δήλωσε στις 22/8 ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης κηρύσσοντας τον πόλεμο στο “παρεμπόριο”, δύο βδομάδες πριν αναλάβει έργό η χρυσή αυγή πατάσσοντας με τη σειρά της το παραεμπόριο στα πανηγύρια και τις λαϊκές αγορές. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και το κράτος και το παρακράτος συμφωνούν ως προς το επείγον του καθήκοντος. Βλέπετε μιλάμε για 20 δις όταν η αξία των μέτρων που θα ματώσουν εκ νέου τα εισοδήματα που έχουν απομείνει στις φτωχές πλέον, αλλά υπερήφανες εθνικά, ελληνικές οικογένειες κοστίζουν μόλις 11,5 δις. Ο συσχετισμός είναι προφανής για όποιον δεν κατάλαβε. Τσακίζοντας τους τύπους με τα σεντόνια θα γλιτώσουμε την νέα σφαγή που έρχεται. Γι’ αυτό λοιπόν ελληνάρες στα όπλα.
Ποια είναι όμως η πραγματικότητα πέρα από την χρυσαυγίτικη χατζηδάκεια προπαγάνδα. Το εμπόριο συμμετέχει στο ΑΕΠ σε ποσοστό 16%. Αν υπολογίσουμε ότι η ιδιωτική κατανάλωση είναι περίπου το 60% του ΑΕΠ δηλαδή 120 δις ευρώ τότε ο συνολικός εμπορικός τζίρος δεν ξεπερνάει τα 100 δις δεδομένου ότι ένα μεγάλο αυτής της δαπάνης καναναλώνεται σε υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης κοκ. (το ποσό αυτό αντιστοιχεί επίσης στα 16,5 δις ΦΠΑ που θα εισπραχθεί μέσα στο 2012, Προϋπολογισμός 2012, σελ 28) Επίσης ένα άλλο μέρος για την αγορά κατοικιών ή την αποπληρωμή των δανείων που πάρθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Ως γνωστόν σε αυτούς τους κλάδους δεν δραστηριοποιούνται σομαλοί, ζαϊρινοί και άλλοι πακιστανοί και αλλοεθνείς “λαθρέμποροι”. Επίσης κάθε οικογένεια ως γνωστόν ξοδεύει το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματος στα σούπερ μαρκετ, σε λογαριασμούς τηλεφώνων και της ΔΕΗ που εμπεριέχουν και πλήθος από χαράτσια, ενώ πλήθος ευκαιριών σε αγαθά βρίσκει στα μεγάλα καταστήματα τύπου ΙΚΕΑ, Leroy Merlin, Τσάμπο, Ζάρα κοκ που επίσης δεν δραστηριοποιούνται μελαψοί “λαθρέμποροι”. Το ίδιο συμβαίνει από όσο γνωρίζουμε και στην αγορά διαρκών αγαθών (ηλεκτρικά είδη, αυτοκίνητα, είδη σπιτιού) εκτός αν υπολογίζουμε στα διαρκή αγαθά, τους αναπτήρες, τους φακούς και τα μπαλάκια που μόλις τα χτυπήσεις στο έδαφος αναβοσβήνει κάποιο φως, είδη τα οποία ως επί το πλείστον πουλάνε οι γνωστοί λαθρέμποροι εξ ανατολής που έχουν κατακλύσει τη χώρα. Στο μόνο που δραστηριοποιούνται οι γνωστοί “λαθρέμποροι” που λυμαίνονται την “εθνική μας” οικονομία είναι στα φο-μπιζού, στα βρακιά, τις κάλτσες, τα γκατζετ κινητών, cd και τις τσάντες που πουλάνε απλωμένα σε σεντόνια σε ορισμένα πεζοδρόμια, ή στα φανάρια μαζί με παγωμένα νερά και μπανάνες . Θέλουν λοιπόν να μας πουν ότι ξοδεύουμε το 20% του εισοδήματός μας σε τέτοια προϊόντα ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι δεν αγοράζουμε βρακί στο εμπόριο παρά μόνο από πλανόδιους μετανάστες.
Σε ποιον τα πουλάνε αυτά, μήπως σε τίποτα εξωγήινους; Ο τζίρος για να υπάρχει πρέπει κάποιοι να τον καταναλώσουν. Άρα κάθε κάτοικος αυτής της χώρα πρέπει να ξοδεύει (20δις/10εκ) 2000 ευρώ το χρόνο για προϊόντα παραεμπορίου και κάθε 4μελής οικογένεια 8000 ευρώ. Ρε δεν πάτε να τα πουλήσετε σε κανένα άσυλο ηλιθίων αυτά.
Επίσης ο τζίρος αυτός σημαίνει και το σχετικό εισόδημα για τους μετέχοντας του “κυκλώματος”, που προφανώς ελέγχεται εξ ολοκλήρου από τους εισβολείς λαθρομετανάστες. Μπορούμε να υποθέσουμε λοιπόν ότι από τα 20δις τζίρο τα 15 είναι κέρδη του κυκλώματος δεδομένου ότι δεν πληρώνουν φόρους, ΦΠΑ, δημοτικά τέλη, ενοίκια, ασφαλιστικές εισφορές και οτιδήποτε άλλο επιβαρύνει τον υγιή και δύσμοιρο έλληνα εμποράκο. Ο οποίος πλήττεται από το παραεμπόριο και όχι από το ΙΚΕΑ, ούτε από το γεγονός ότι οι πιστωτικές έχουν τερματίσει και οι χαρούμενοι καταναλωτές της δεκαετίας του μιλένιουμ είναι είδος υπό εξαφάνισης. ¨όχι όχι εμποράκο, ο μετανάστης με το τσουβάλι σου πήρε τη δουλειά. Αν υποθέσουμε τώρα ότι από το 1 εκ. μετανάστες εργάζονται οι 500 χιλιάδες (αν και με την ανεργία που έχει πέσει ίσως εργάζονται οι μισοί), στο παραεμπόριο απασχολούνται οι 100000. Τι λένε για το νούμερο αυτό τα σαΐνια της εθνικής υπερηφάνειας; Γιατί κάποιοι δουλεύουν και στα χωράφια, άλλοι στις οικοδομές, οι γυναίκες στα σπίτια, άλλοι σε εργοστάσια, ε τι λετε. Αλλιώς πως μας παίρνουν τι δουλειές αν δεν δουλεύουν ούτε εκεί. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι είναι 100000, που δεν είναι, αλλά έτσι για να μεγεθύνουμε λίγο το “πρόβλημα”, γιατί με μικρότερα νούμερα τι σκατά πρόβλημα είναι). Επομένως 15δις/100χιλ, έχουμε κέρδη 150.000 ευρώ εισόδημα ανά “λαθρέμπορα”. Εντάξει ούτε ο διοικητής της Εθνικής Τράπεζας δεν βγάζει τόσα. Και μας λένε οι αριστεροί για τους τραπεζίτες και τους εφοπλιστές, όταν το μεγάλο κεφάλαιο του παρεμπορίου που λυμαίνεται τα πεζοδρόμια της Πατησίων και των λαϊκών αγορών κονομάει 20 δις. “Αν συνυπολογίσουμε και τα μαγαζιά που κλείνουν, τα ποσά που χάνει το κράτος είναι ανυπολόγιστα”. Μιλάμε για εθνική τραγωδία. Οι φασιστές κλαίγονται για τα χρήματα που χάνει το κράτος και δεν μπορεί να πληρώσει τους πιστωτές. Και το κράτος έρχεται εξαιτίας της “αδράνειας” του και τα παίρνει από τους τίμιους έλληνες. Αν υπάρχει μια τραγωδία σε όλα αυτά είναι το ασύλληπτο μέγεθος της ηλιθιότητας που έχει κυριεύσει τους εμπνευστές αυτών των σκέψεων.
Το τελευταίο παραμύθι της αποκαλυπτικής είδησης αφορά το ύψος των τοκοχρεολυσίων. Έτσι “το έλλειμμα του προϋπολογισμού για το 2012 υπολογίζεται στα 24,5 δις ευρώ. Προσοχή μιλάμε για το συνολικό έλλειμμα συμπεριλαμβανομένων τόκων και χρεολυσίων” Ωστόσο σύμφωνα με το σχέδιο προϋπολογισμού το έλλειμμα μόνο για φέτος προβλέπεται στα 19δις, συμπεριλαμβανομένου τους τόκους. (Προϋπολογισμός 2012, σελ 27)Αν υποθέσουμε ότι από το κούρεμα θα μειωθούν οι τόκοι 2δις αυτό ίσως μειώσει το φετινό έλλειμμα στα 17 δις αν όλα τα άλλα πάνε καλά, πράγμα απίθανο με την ύφεση που τρέχει στο -7%. Όσον αφορά τώρα τα χρεολυσία αυτά να υπενθυμίσουμε στους αλχημιστές γκεμπελίσκους ότι το 2010 ήταν 42 δις. Όταν λέμε χρεολύσια εννοούμε τα ομόλογα και τα έντοκα γραμμάτια που λήγουν και πρέπει να αποπληρωθούν. Επομένως όταν μιλάμε για τοκοχρεολύσια θα μιλάμε για 50-60 δις και όχι για 24 δις. Για φέτος από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας το δημόσιο δανείστηκε μέχρι και τον Ιούνιο 38δις ενώ άλλα 10 περίπου δίς σε έντοκα γραμμάτια. Σύνολο 48 δις. Οι φασίστες παίζουν με τα νούμερα όπως τους βολεύει και μας λένε ότι τα χρεολύσια για φέτος ήταν μόνο 7 δις. Κατάλαβες ελληνάρα μικρό το νούμερο, άμα κυνηγήσεις τους “λαθροέποικους” θα μπορέσεις μετά να το πληρώσεις. Ενώ τα 48 δις είναι πολλά, δεν μαζεύονται με τίποτα.
Τώρα το χρέος που έχει απομείνει στις 30/6 μετά το κούρεμα είναι ήδη στα 303,5 δις. (Στοιχεια του Υπουργείου Οικονομικών) Ακόμα και με την επιμήκυνση τα ποσά που πρέπει να δανείζεται το ελληνικό δημόσιο για την αποπληρωμή των ομολόγων και των γραμματειών δεν μπορεί να είναι λιγότερο από 30 δις κατά μέσο όρο το χρόνο. Ίσως τις επόμενες χρονιές να είναι κάπως μικρότερο, αν συνεχιστεί το υποτιθέμενο πρόγραμμα σταθερότητας αλλά στη συνέχεια θα αυξηθεί. Όπως και να χει τα τοκοχρεολύσια θα συνεχίσουν να βρίσκονται σε διπλάσια μεγέθη από αυτά που ισχυρίζονται οι φασίστες για να αποδείξουν πόσο εφικτό είναι το σχέδιό τους και πόσο απλές οι λύσεις. Μερικές κλωτσιές σε 2-3 πάγκους, ένα κυνηγητό στα φανάρια, ένας τσαμπουκάς σε ένα σχολείο για τους τσιγγάνους και μερικά φανταστικά επεισόδια επεμβάσεων της χρυσής αυγής σε νοσοκομεία για τα φακελάκια και όλα θα λυθούν στο πιτς-φυτίλι.
Από τα παραμύθια στις εκκαθαρίσεις
Η χρυσή αυγή προσπαθεί να συσπειρώσει δυνάμεις γύρω από αυτή τη θεματολογία και να χτίσει τη φήμη της σαν μηχανισμός που δίνει λύσεις εδώ και τώρα, βοηθώντας δήθεν τους αναξιοπαθούντες έλληνες. Στην πραγματικότητα αυτό που επιδιώκει είναι να στρέψει την κοινωνική οργή εναντίον των πιο αδύναμων και περιθωριοποιημένων κομματιών της κοινωνίας. Οι μετανάστες είναι ο πιο αδύναμος στόχος και ειδικά αυτοί που προέρχονται από την Ασία. Ήδη οι φασίστες προσπαθούν να ανοίξουν νέα μέτωπα με τους τσιγγάνους, τους ομοφυλόφιλους και φυσικά με όσους “κουλτουριάρηδες” τους υπερασπίζονται και επιβαρύνουν τον φτωχό έλληνα νοικοκύρη. Ο κατάλογος των στόχων της χρυσής αυγής κάθε μέρα θα μεγαλώνει. Και όσο θα συμπληρώνεται θα χρειάζονται νεό αίμα για τα τάγματα εφόδου για να “παταχτούν τα μιάσματα”. Για αυτό και τόσα ψέματα. Για να επιταχυνθούν οι στρατολογίες. Φυσικά καμία κρίση δεν πρόκειται να ξεπεραστεί, ούτε πρόκειται να πληρωθούν οι δόσεις των δανείων με τον διωγμό των μεταναστών και την δήθεν εξοικονόμηση 28 δις που θα προκύψει απ’ αυτό. Το μόνο που επιδιώκει η φασιστοσυμμορία είναι με τις ενέργειές της να προκαλέσει τους αντιπάλους της, επιβάλλοντας από τώρα το βρωμερό της ρατσιστικό σχέδιο. Ένα νέο απαρτχάιντ, ένα καθεστώς διακρίσεων και εξαιρέσεων, με τους ταγματασφαλίτες και τους “καθαρούς” έλληνες σε προνομιακή θέση. Όποιος αντιδράει στα αίσχη κατά των μεταναστών αυτομάτως γίνεται στόχος. Η αριστερά μέχρι στιγμής αντιδρά σαν να μην την αφορούν όλα αυτά με έναν άμεσο τρόπο. Σαν να θέλει να αποφύγει την “πρόκληση” γιατί αυτό αποπροσανατολίζει την κουβέντα από το κεντρικό που είναι το μνημόνιο. Σαν να είναι το “μεταναστευτικό” όντως ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. Αυτό είναι ήδη μια μεγάλη υποχώρηση. Η λογική δεν απαντάμε στις προκλήσεις είναι ήδη μια ήττα στα σημεία. Τι σημαίνει δεν απαντάμε, όταν δίπλα μας οι φασίστες επιβάλλουν καθεστώς απαρτχάιντ; Σημαίνει απλά ότι υποχωρούμε. Όμως κάθε υποχώρηση στρώνει το δρόμο στην ήττα. Κανένας δεν θα τη γλιτώσει από το απαρτχάιντ που ετοιμάζουν οι νεοφασίστες της χρυσής αυγής με το αβαντάρισμά των ΜΜΕ και του κράτους. Έτσι κι αλλιώς είναι ό μόνος τρόπος για να επιβιώσει το αστικό καθεστώς σε αυτές τις συνθήκες. Ο ρατσισμός συσπειρώνει και επανασυγκροτεί ένα νέο μπλοκ εξουσίας μια νέα κοινωνική συμμαχία. Η αριστερά κάθε είδους να είναι σίγουρη ότι στη νέα τάξη πραγμάτων δεν θα έχει καμία θέση. Αν θέλει να διεκδικήσει την παρουσία της πρέπει να δώσει τη μάχη τώρα. Τσακίζοντας την φασιστική προπαγάνδα που εισχωρεί στις γραμμές μας. Είναι γελοίο να μιλάς με ανθρώπους που ψηφίζουν αριστερά και να ακούς ακόμα κι απ’ αυτούς τα παραμύθια των ρατσιστών. Πριν να προσπαθήσουμε να πείσουμε τους μισάνθρωπους που ψηφίσαν χρυσή αυγή να “διορθώσουν την ψήφο τους” ας πείσουμε πρώτα τον κόσμο της αριστεράς που έχει γίνει σουρωτήρι από τη ρατσιστική προπαγάνδα. Και κάτι τελευταίο. Καμία συζήτηση δεν μπορεί να γίνει, όσο τα τάγματα εφόδου βρίσκονται στο δρόμο. Και αν περιμένει κανείς από τον Δένδια να τα αντιμετωπίσει, ας κοιτάξει όχι τι λεει, αλλά τι κάνει το υπουργείο του: Αγορά Κυψέλης, κατάληψη Δέλτα και Ξένιος Δίας. Αυτά έχουμε μέχρι στιγμής. Και έρχονται κι άλλα. Τα τάγματα εφόδου πρέπει και μπορούν τα τσακιστούν από την αριστερά και το κίνημα. Από ένα μαχητικό αντιφασιστικό κίνημα που θα απλωθεί σε γειτονιές, χώρους δουλειάς, πανεπιστήμια, σχολεία και δρόμους. Ο φασισμός μπορεί να ηττηθεί από ένα υποκείμενο που θα επιδιώξει τη συντριβή του. Κάθε επίκληση σε ανύπαρκτα υποκείμενα, του στυλ λαός, εργάτες, νεολαία, συνδικάτα κ.ο.κ. είναι απλά αποφυγή της μάχης.
Κ. Μαραγκός

Ροη αρθρων