Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

ΕΡΤικά ανάλεκτα...

## Σύμβολο αδιαφάνειας η ΕΡΤ, κατά τον πρωθύ και τον Σίμο τον Ανήσυχο. Χμμμ... Αδιαφάνεια, έστω. Αλλά "σύμβολο" κιόλας; Κι εγώ νόμιζα ότι η λέξη "αδιαφάνεια" φέρνει συνειρμικά άλλα πράγματα στο μυαλό τού έλληνα πολίτη, π.χ.: εξοπλιστικά προγράμματα, εφορία, δημόσια έργα, πολεοδομία, αστυνομία, ποδόσφαιρο, τράπεζες, βουλή, ιδιωτικοποιήσεις ...

## Τα περιθωριακά ποσοστά τηλεθέασης και ακροαματικότητας της ΕΡΤ προκάλεσαν την εύλογη αγανάκτηση του πρωθύ και του Σίμου του Ανήσυχου. Και καλά, για τον Σίμο τον Ανήσυχο το ξέραμε ότι είναι φαν τού "Μπράβο Ρούλα" κι έχει χεσμένο τον "Εξάντα" τού Αυγερόπουλου. Αλλά ότι ο εγγονός τής Πηνελόπης Δέλτα και "βαφτιστήρι" τού Ελύτη προτιμάει τους θέμειους κώλους τού "Όλα 69" αντί της εκπομπής τού Βασίλη Βασιλικού για το βιβλίο, ειλικρινά δεν το περίμενα.

## Απορία ξεκάρφωτη Νο 1: Εκείνη η Φαίη τού Μέγκα (η οποία, όταν της είπε ο τηλεθεατής ότι μένει στο Αίγιο, έδειξε την θάλασσα στον χάρτη κι αναφώνησε "Αίγιο Πέλαγος"!), πώς έγινε και δεν διορίστηκε στην ΕΡΤ από τον μπάρμπα της, τον υπουργό του ΠαΣοΚ Γιώργο Φλωρίδη; Δεν μπορεί να μην υπήρχε και για τέτοιο σούργελο μια θεσούλα. Εδώ βρέθηκε θεσούλα για τον Λιάτσο. Και, μάλιστα, διευθυντική!

## Άδεια πανελλήνιας εμβέλειας στο καρατζαφεροκάναλο - μαύρο στην ΕΡΤ... Πόσο διεστραμμένος πρέπει να είσαι όχι για να το κάνεις αλλά μόνο για να το σκεφτείς;

## Οι εργαζόμενοι στην κρατική ραδιοτηλεόραση δεν ήθελαν να γίνει απογραφή και καταμέτρηση της περιουσίας τής ΕΡΤ. Τουλάχιστον, αυτό κατήγγειλε ο Σίμος ο Ανήσυχος από κοινού με τον ροκ Στουρνάρα. Παναπεί, όσοι κουλάντριζαν τόσα χρόνια το μαγαζί, δεν ήξεραν τι ακριβώς κουλάντριζαν; Χμμμ...  Προφανώς, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είναι που επέβαλαν τα 6 λογιστήρια, τα οποία κατήγγειλε ο Σίμος ο Ανήσυχος, έτσι; Και οποιαδήποτε άποψη πως τάχατες με 6 λογιστήρια βολεύαμε εξαπλάσια δικά μας παιδιά (με μεταπτυχιακό στην λογιστική από την Didacta), είναι απλώς κακόβουλη.

## Και καλά, την ΕΡΤ την κλείσαμε ως "σύμβολο αδιαφάνειας". Αλήθεια, όμως, τί θα προβάλουμε ως "σύμβολο διαφάνειας"; Τον Μελισσανίδη, που τον είδαμε πρώτο τραπέζι πίστα κατά την ομιλία τού πρωθύ στο ΕΒΕΑ; Τον Αλαφούζο, που του δώσαμε δώρο το ματσάκι στο Ειρήνης & Φιλίας; Ή, μήπως, την ΤΕΡΝΑ των Αντωνάκου-Περιστέρη; Με ρέγουλα, παιδιά! Τέτοια διαφάνεια δεν είχε ούτε το νεγκλιζέ τής Γωγώς τής ξανθειάς, που δούλευε στο μπουρδέλο της γρια-Μπαρδαμπάσαινας!

## Παιδικό πρόγραμμα σύμφωνο με όλες τις αρχές και τα διδάγματα της σύγχρονης επιστήμης: Άιρον μαν, Τρανσφόρμερς, Μάνστερ χάι, Γκορμίτι... Όχι σαν εμάς που μαλακιζόμασταν με αηδίες τύπου Λιλιπούπολη και Φρουτοπία. Και που δεν μπορώ να τις βρω στον χάρτη, παρ' ότι τις ψάχνω επί δεκαετίες.

## Απορία ξεκάρφωτη Νο 2: Τώρα που έκλεισε η ΕΡΤ, η κόρη του Σαλαγκούδη θα πάει σπίτι της ή θα πάρει δυσμενή μετάθεση στο κανάλι τής Βουλής;

## Δυόμιση χιλιάδες χαραμοφάηδες είχε η ΕΡΤ, ενώ η δουλειά μπορεί να γίνει με οχτακόσιους ή και λιγώτερους. Τουλάχιστον έτσι μας είπε ο Σίμος ο Ανήσυχος. Τώρα περιμένουμε να μας πει ποια κρατική ραδιοτηλεόραση απασχολεί λιγώτερους εργαζόμενους. Κάτι μου λέει ότι δεν θα μας το πει. Δηλαδή, δεν πρόκειται να μας φέρει ως παράδειγμα την Μπουργκίνα Φάσο.

## Ο Σίμος ο Ανήσυχος επιμένει ότι η ΕΡΤ έπρεπε να κλείσει, προκειμένου να μεταρρυθμιστεί. Και διετύπωσε κι επιχείρημα στο Βήμα FM, λέγοντας ότι "για να γίνει σέρβις στο αυτοκίνητο, πρέπει να είναι σταματημένο". Ευφυέστατος ο ανήσυχος! Μόνο που μας θυμίζει κάτι παρεμφερές, που είχε πει ο δικτάτορας Παπαδόπουλος για να δικαιολογήσει το πραξικόπημα: "καθ' ον τρόπον ο ασθενής, αν και ναρκωμένος, προσδέδεται επί του χειρουργικού κραββάτου διά να αποφευχθούν αι κινήσεις τού παρασυμπαθητικού...". Και πού είσαι, Σίμο: μη νομίσεις ότι μ' εκείνον γελάγαμε περισσότερο, έτσι;

## Απορία καρφωμένη: Η ΝΕΡΙΤ (ή όπως αλλοιώς θα λέγεται το ανοσιούργημα που έχει κατά νου ο Τρελλαντώνης με την παρέα του) θα λειτουργήσει στα ίδια μονοπάτια ή θα περικόψει (για λόγους οικονομίας φυσικά!) τις ορχήστρες, τις χορωδίες, τα Μουσικά Σύνολα, τις εκπομπές τέχνης και όλα αυτά τα "σπάταλα" και χαμηλής οικονομικής απόδοσης πράγματα που τα ιδιωτικά κανάλια απαξιούν ακόμη και να σκεφτούν;

## ΝΕΡΙΤ. Ήτοι "Νέα Ελληνική Ραδιοφωνία Ίντερνετ Τηλεόραση". Αλήθεια, πόση ώρα σκεφτόσασταν, βρε όρθια ζώα, για να αποφασίσετε αυτόν τον τίτλο; Πόσες φλάντζες κάψατε για να καταφέρετε να συνδυάσετε τους όρους ΕΛΛΗΝΙΚΗ και ΙΝΤΕΡΝΕΤ, γαμώ το μυαλό που κουμαντάρετε; Σκατοκέφαλοι του κερατά! Άει στο διάολο πια, ρεμπεσκέδες της οκάς!

## "Έκλεισε το κανάλι που έλεγε κάτι και για μας", δήλωσε περίλυπος ο δήμαρχος Λήμνου. Στ' αρχίδια μας, ρε! Τα κανάλια που μας λένε ποια πηδιέται με ποιον, παραμένουν ανοιχτά!

Οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου είναι ευλογία για τον τόπο...


Ε, λοιπόν, ναι! Δεν με ενοχλούν καθόλου οι Π.Ν.Π. Στην πραγματικότητα τις θεωρώ και δώρο.
Κι ας πούμε ότι τόσα και τόσα μέτρα τα περνούσαν από το Κοινοβούλιο. Ότι τι; Μήπως μέχρι σήμερα δεν πέρασαν από τη βουλή τόσα και τόσα νομοσχέδια; Ξεχνάω νομίζεις τα ΝΑΙ-ΣΕ-ΟΛΑ; Το κοινοβουλευτικό πλυντήριο των αντιλαϊκών, αυταρχικών, αντιδημοκρατικών, αντισυνταγματικών αποφάσεών τους;
 Κι όχι μόνο τον «καιρό της κρίσης». Πάντα έτσι ήταν. Εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική εξουσία απόλυτα συνδεδεμένες σε βαθμό που δεν είχε κανένα νόημα ούτε καν η ύπαρξη των όρων αυτών.
Καλύτερα λοιπόν να διοικούν ξεκάθαρα αυταρχικά, χωρίς την επίφαση μιας δήθεν δημοκρατικής νομιμοποίησης. Είναι και πιο τίμιο από την πλευρά τους. Το λένε καθαρά: «Κύριοι, ξεχάστε αυτά που ξέρατε. Ρίχνουμε τις μάσκες αυτής της θολούρας που ονομάζουμε δημοκρατία και σε παραμύθιαζε τόσον καιρό ότι είσαι ο κυρίαρχος λαός. Γιατί το κάνουμε; Επειδή μπορούμε!»  Κάπου μέσα τους βέβαια τους είχε κουράσει κι όλη αυτή η «καραμέλα» όπως αποκάλεσε ο Ντινόπουλος (γνήσιος εκφραστής της δημοκρατίας τους) τον κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Έτσι λοιπόν έχουμε μπροστά μας μια γυμνή αλήθεια. Τι δώρο!
Μην το πετάξουμε. Κρίμα είναι. Και μην εθελοτυφλήσουμε. Μας κάνουν το πολύτιμο δώρο να συνειδητοποιήσουμε ακριβώς με τι έχουμε να κάνουμε. Και ποιοι ακριβώς είμαστε. Να πάψουμε να παριστάνουμε ότι είμαστε πολίτες και να γίνουμε αυτό που είμαστε: ο κυρίαρχος εχθρός τους. Ο εφιάλτης τους. Τα ποτάμι που θα τους σαρώσει.
Από μας εξαρτάται.

ΣΑΜΑΡΑΣ (Ή)(ΚΑΙ)ΤΑΝΚΣ;


Είναι κοινό μυστικό ότι το success story του Σαμαρά, δεν ήταν απλά ένα επικοινωνιακό παραμύθι. Ήταν η

βιτρίνα πίσω από την οποία το καθεστώς θέλησε να κρύψει τα διαρκώς εντεινόμενα αδιέξοδα στην οικονομία. Επειδή όμως η(έτσι κι αλλιώς προγραμματισμένη) ματαίωση του γάμου μετά της ξανθής πολύφερνης νύφης δε συνοδεύτηκε από άμεσα ανταλλάγματα εκ μέρους των ευρωπαίων «φίλων», η βιτρίνα ράγισε νωρίτερα από ότι αναμενόταν.
Και έτσι ήρθε η ώρα του plan B, με αποχρώσεις του μαύρου. Το οποίο «σχέδιο» μόνο ενιαίο δεν είναι, έχει πολλούς νονούς, πολλούς αρνητές και ακόμη περισσότερες διαδρομές. Από το ραδιομέγαρο και του Μαξίμου, μέχρι την Αγ. Κωνσταντίνου και την Ιπποκράτους, με μικρές ενδιάμεσες στάσεις σε Βερολίνο και Ουάσιγκτον και μικρές ματιές σε πλατείες της Τουρκίας αλλά και πόλεις της Συρίας. Μέσα στο ασταθές περιβάλλον μιας ολόκληρης περιοχής, που ξεκινά από το νότο της Βαλκανικής και φτάνει έως τα προάστια της Δαμασκού, τα γεγονότα τα ΕΡΤ είναι απλά μια πεταλούδα που κουνάει τα φτερά της. Όμως ποτέ δεν ξέρεις…
Και έτσι η ιστορία προγραμματίστηκε, ακόμη μια φορά. Κίνηση ματ, με πολλούς αποδέκτες και αναμενόμενα πολλαπλά οφέλη. Μήνυμα στον (φαινομενικά) stop motion ελληνικό λαό για ακόμη μεγαλύτερη υποταγή και πειθάρχηση. Μήνυμα φασιστικοποίησης, με την «προνομιακή» ΕΡΤ, βορρά στη ρωμαϊκή αρένα του κοινωνικού κανιβαλισμού. Μήνυμα με παραλήπτες εντός και εκτός της χώρας. Το μεγάλο μέτωπο της (ακρο)Δεξιάς (με ολίγη προσθήκη μεταλλαγμένης σοσιαλδημοκρατίας και φρανκεσταϊνκού ρεφορμισμού), έτοιμο να ηγηθεί σε μια ελληνική κοινωνία αμήχανη και σαστισμένη. Μέτωπο ιδεολογικό, πολιτικό και κοινωνικό και ισχυρές πατρωνίες. Ο ένας χρόνος απραξίας του λαϊκού παράγοντα (με τις ευθύνες να επιμερίζονται στην κατακερματισμένη-και όχι μόνο πολιτικά-Αριστερά) αποτελούσε την εγγύηση της επιτυχίας του σχεδίου.
Όπως όμως πολλές φορές συμβαίνει στην ιστορία και στη ζωή, ο ξενοδόχος είχε άλλη γνώμη. Ένα αυθόρμητο λαϊκό πανηγύρι στήθηκε στην Μεσογείων. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, παρόλο που 1200 από τους 2700 ήδη βρισκόταν στις λίστες «επιβίωσης» της ΝΕΡΙΤ, σήκωσαν παντιέρα. Και κοντά τους χιλιάδες εργαζόμενοι που είδαν σε ότι γίνεται στην ΕΡΤ και το δικό τους αύριο. Και μαζί τους το βίαια θιγμένο δημοκρατικό αίσθημα ενός ολόκληρου λαού. Και δίπλα τους μια Αριστερά που είδε όλες τις σημαίες της να ανεμίζουν η μια κοντά στην άλλη για πρώτη φορά.
Ο αιφνιδιασμένος Ταγίπ είδε ξαφνικά το «σχέδιο» να καταρρέει. Και δίπλα στον λαό που σήκωσε κεφάλι είδε και το plan C να χτίζεται, με πανωπροίκια εξαργύρωσης. Τα δουλικά συνεταιράκια να σηκώνουν κεφάλι (όχι από δημοκρατική ευαισθησία, αλλά το ένστικτο της επιβίωσης το έχουν ακόμη και τα πιο καθυστερημένα, σε εξέλιξη, είδη στις αλυσίδες του ζωικού βασιλείου). Ακόμη και ο Κάρολος ψέλλισε φωνήεντα δυσαρέσκειας. Αρχιεπίσκοποι και Πατριάρχες έγιναν φερέφωνα του ΣΥΡΙΖΑ, όψιμοι οπαδοί του Κουτσούμπα και παρατρεχάμενοι του Χάγιου. Μετανοημένοι (δις) παλιοί αριστεροί δημοσιογράφοι και παράγοντες ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους για τη Μακρόνησο (προσοχή μόνο να επιστήσουν στην οικιακή βοηθό να βάλει και κανένα φουτεράκι. Φυσάει κόντρα τα βράδια στα ξερόνησα). Να το «δημοκρατικό τόξο», έτοιμο να υπηρετήσει (και αυτό) τον τόπο.
Όπως μας έμαθε ο τυφλός τραγουδιστής όμως, όταν οι Δαναοί έφυγαν από τα τείχη και άφησαν πίσω τους ένα ξύλινο άλογο, οι Τρώες πανηγύριζαν, νομίζοντας ότι νίκησαν. Άτυχη Κασσάνδρα, κανείς δε σε άκουσε. Η Αριστερά δεν έχει κανένα λόγο να ανοίξει τις δικές της πύλες στον δούρειο ίππο του «δημοκρατικού τόξου». Μια τέτοια κυβερνητική επιλογή, όχι απλά δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί, με τον οποιοδήποτε τρόπο, την οξύτατη οικονομική κρίση, προς όφελος των εργαζομένων και των ανέργων, αλλά θα θέσει σοβαρές υποψηφιότητες να αποτελέσει την απαραίτητη «δημοκρατική παρένθεση». Παρένθεση γιατί στην σύγχρονη φάση του ελληνικού καπιταλισμού(σε αντίθεση με το ΄81) ελάχιστα ή και μηδενικά περιθώρια υπάρχουν για οποιαδήποτε ρεφορμιστική, νέο-κεϋνσιανή πολιτική. Και αφού στα δικά της χέρια εκραγεί ο μηχανισμός η (νεοακρο)Δεξιά να έρθει σαν από μηχανής Λεπέν να σώσει (και αυτή) την χώρα. Μόνο που αυτή τη φορά η σωτηρία θα φοράει κουστούμι με μπότες Wehrmacht.
Το «δημοκρατικό τόξο», που απόπειρες να συγκροτηθεί είδαμε με αφορμή το αντιρατσιστικό νόμο, έχει μια βασική αδυναμία: η κολυμπήθρα του Σιλωάμ, δε τους χωράει όλους ούτε το μέγεθος των «αμαρτιών» μπορεί να ξεπλυθεί. Και όσο και εάν ο (κάθε) Καμίνης και ο (έκαστος) Μπουτάρης προβάρουν βαπτιστικά κοστούμια.
Είπαμε για την Κασσάνδρα, ας μην αδικήσουμε και την Οδύσσεια. Εάν ο γιός του Λαέρτη δεν είχε δεθεί γερά στο καράβι, θα είχε κατέβει στο νησί και κάπου εκεί θα τελείωνε η περιπέτεια. Και εάν θα μας στεναχωρούσε τα μάλα η εξόντωση του συμπαθέστατου επτανήσιου, θα μα στενοχωρούσε πιο πολύ το ότι ποτέ δε θα γραφόταν, με αυτή την εξέλιξη, η πιο ηρωική ραψωδία του έπους: η εξόντωση των κηφήνων-μνηστήρων. Στο νησί του κυβερνητισμού που τραγουδούν οι σειρήνες του «δημοκρατικού τόξου» η Αριστερά θα έχει μόνο ένα ρόλο: του επιδόρπιου.
Όποιες και εάν θα είναι οι εξελίξεις από τη Δευτέρα, το plan C θα είναι εκεί. Ακόμη και εάν τελικά επιλεγεί ο «συμβιβασμός για τι καλό του τόπου». Μάλλον σαν εφεδρεία θα παραμείνει, ανάμεσα σε άλλες στο συρτάρι, καθώς είναι υβρίδιο ακόμη, στη σαρμανίτσα. Με τον τρόπο που κινείται ο πολιτικός χρόνος στην Ελλάδα όμως, τίποτα δεν αποκλείεται και οι βίαιες ωριμάνσεις στη πολιτική γεννούνε συνήθως τραγωδίες.
Η Αριστερά πρέπει να πεί στο λαό την αλήθεια: μόνο με μέτρα ρήξης και βαθιάς ριζοσπαστικοποίησης μπορεί να σωθεί η χώρα. Μόνο αυτός ο δρόμος θα στείλει στα πηγάδια της ιστορίας το σύγχρονο φασισμό. Μόνο ένα μεγάλο μέτωπο, με κορμό την εργατική τάξη και ραχοκοκαλιά την ενωμένη Αριστερά, με ένα μεταβατικό πρόγραμμα σε λαΪκή-δημοκρατική κατεύθυνση, μπορεί να γίνει πραγματική κυβέρνηση Σωτηρίας. Το προαύλιο του ραδιομεγάρου μας δείχνει το δρόμο. Εργατικό κίνημα που διεκδικεί έξω από τα όρια του αστικού savoir vivre, αποφασισμένος λαός, και Αριστερά που συγκατοικεί και συνδιαλέγεται.
Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

Τι να πεις στον Κεδίκογλου για το Τρίτο;

του Γιαννη Αλμπανη...
Έχει γραφεί ότι όταν στα 1848 τα αυτοκρατορικά στρατεύματα είχαν περικυκλώσει την επαναστατημένη Βιέννη, ο Μπακούνιν πρότεινε στους επαναστάτες να πάρουν τα έργα τέχνης από τα παλάτια και τα μουσεία, και να τα τοποθετήσουν μπροστά στα οδοφράγματα, ούτως ώστε οι στρατιώτες να μην ανοίξουν πυρ. Δεν ξέρω αν είναι αληθινή η ιστορία, εντούτοις, απηχεί μια αλήθεια.

trito

Το ότι δηλαδή υπήρξε μια εποχή στην Ευρώπη, κατά τη διάρκεια αυτού του μεγάλου ευρωπαϊκού 19ου αιώνα, όπου ο σεβασμός στην τέχνη και την κουλτούρα υπήρξε τόσο μεγάλος και τόσο αυτονόητος, ώστε ακούγεται αληθοφανής η υποτιθέμενη πεποίθηση του αναρχικού επαναστάτη Μπακούνιν ότι τα αυτοκρατορικά αντεπαναστατικά στρατεύματα δεν θα μπορούσαν να βάλουν κατά των έργων, αυτά τα ίδια στρατεύματα που θα έσφαζαν τους εξεγερμένους, αν έμπαιναν στην πόλη. Μια ορισμένη αντίληψη για την πνευματική καλλιέργεια και την καλλιτεχνική δημιουργία έμοιαζε κοινή για τους μορφωμένους Ευρωπαίους της εποχής, ακόμα αν ανήκαν σε αντίπαλα πολιτικά στρατόπεδα, ακόμα και αν οι ιδεολογικές τοποθετήσεις τους τούς οδηγούσαν στην αλληλοσφαγή.
Από τα μέσα του 19ου αιώνα άλλαξαν βέβαια πολλά. Στον 20ο αιώνα είδαμε ότι η Ευρώπη καλλιεργεί μέσα της ένα τέρας που μπορεί να κάψει ανθρώπους και βιβλία, που μπορεί να εξοντώσει καλλιτέχνες και να καταστρέψει τα έργα τους. Ωστόσο, μετά το τέλος του δεύτερου Μεγάλου Πολέμου, η γενική πεποίθηση, και στα δύο μπλοκ που σχηματίστηκαν, ήταν όχι μόνο πως η προστασία των Τεχνών αποτελεί μέρος των θεμελιωδών αξιών που πρέπει να ενστερνίζονται οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, αλλά και ότι συνιστά υποχρέωση του κράτους να τις προάγει. Μάλιστα, στον μεταπολεμικό κόσμο, η προστασία και προαγωγή των Τεχνών συνδέθηκε αναπόφευκτα με την έκρηξη των ΜΜΕ και της μαζικοποίησης της εκπαίδευσης. Οι υψηλές τέχνες έπρεπε να γίνουν κτήμα όλων ή τουλάχιστον όσο το δυνατό περισσότερων. Γι’ αυτό και παντού στην Ευρώπη ιδρύθηκαν ΜΜΕ (ραδιόφωνα και τηλεοράσεις) που βασικό τους σκοπό δεν είχαν τόσο την πολιτική προπαγάνδα, όσο την πνευματική καλλιέργεια του μεγάλου κοινού.
Ο μπαμπάς μου υπήρξε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς αυτή η δημόσια παρέμβαση στην οποία αναφέρθηκα, μπόρεσε όντως να αλλάξει με θετικό τρόπο τους ανθρώπους και να προαγάγει τις Τέχνες. Πιτσιρικάς, τον πήρανε μαθητευόμενο σε ένα τυπογραφείο. Εκεί, οι τυπογράφοι, μάγκες τεχνίτες και λίγο διανοούμενοι ταυτόχρονα, ακούγανε Τρίτο Πρόγραμμα. Επειδή ο μπαμπάς μάλλον τους είχε σε μεγάλη εκτίμηση τους τυπογράφους και σιγά-σιγά τού έγινε οικεία η μουσική που κυριαρχούσε στη δουλειά, συνέχισε να την ακούει και όταν άλλαξε επάγγελμα. Για πενήντα χρόνια (μισό αιώνα…) άκουγε κάθε μέρα Τρίτο. Επειδή κατά κύριο λόγο άνοιγε ραδιόφωνο κυρίως στη δουλειά και δούλευε πολύ, μπορώ να κάνω τον πολλαπλασιασμό 50Χ300Χ8, και να φτάσω στο συμπέρασμα ότι ο μπαμπάς μου στο πέρασμα του από τη ζωή άκουσε 120.000 ώρες Τρίτου Προγράμματος. Αυτή η υπαρξιακή σχέση με το Τρίτο άλλαξε τον ίδιο, που δεν είχε κανένα ανάλογο backround, και πέρασε και σε μένα. Δεν είναι μόνο ότι, όπως ακριβώς ο μπαμπάς μου, ακούω στη δουλειά Τρίτο Πρόγραμμα –αλλά και στο σπίτι, τα ήσυχα καλοκαιρινά απογεύματα που δεν έχουμε συνεδριάσεις… Είναι και το ότι από πολύ μικρός υιοθέτησα την πεποίθηση ότι γενικά είναι πολύ σημαντικό να προσπαθείς συνεχώς να καλλιεργείσαι, καθώς και, ειδικά, ότι η καλή μουσική είναι η λεγόμενη κλασική. Πεποίθηση που μένει ακλόνητη στο πέρασμα του χρόνου, γιατί δεν σχετίζεται με κάποιο «κήρυγμα» των γονιών (που θα μπορούσε να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα), αλλά με την ίδια την παρουσία της μουσικής στη ζωή σου. Πεποίθηση που συνδέεται στη συνέχεια τόσο αδιάρρηκτα με τις πολιτικές αντιλήψεις σου, που δεν μπορείς να θυμηθείς πότε ακριβώς έφτασες στο συμπέρασμα ότι η Αριστερά δεν είναι μόνο η παράταξη των εργαζομένων αλλά και των καλλιτεχνών, ότι κομμουνισμό δεν θα έχουμε μόνο όταν θα βρίσκουν όλοι ψωμί, αλλά και όταν όλοι θα πηγαίνουν στην όπερα.
Τώρα στο 90,9  δεν παίζει τίποτα . Και μού φαίνεται τόσο δύσκολο να επιχειρηματολογήσει κανείς για ποιο λόγο πρέπει στο 90,9 και το 95,6 να παίζει Τρίτο. Πώς μπορείς να εξηγήσεις σε ανθρώπους σαν τον Κεδίκογλου, τον Φαήλο και τον Σαμαρά ότι ο Μάρκος Μωυσίδης πρέπει οπωσδήποτε να ακούγεται στα ερτζιανά, γιατί στην εκπομπή του μαθαίνεις μουσική, γιατί από αυτόν άκουσες πρώτη φορά το Stabat Mater του Περγκολέζι, γιατί είναι σημαντικό για τη ζωή σου να ξέρεις το Stabat Mater είτε σού αρέσει είτε όχι, καθώς και γιατί ο Μωυσίδης δεν υπάρχει περίπτωση να παίξει ποτέ σε κανένα άλλο ραδιόφωνο; Πώς μπορείς να εξηγήσεις στον Κεδίκογλου ότι η εισαγωγή από τον Χρυσό του Ρήνου είναι ένα διαρκές κάλεσμα για να στρέψουμε το βλέμμα μας σε πιο μακρινούς ορίζοντες, και αυτό το κάλεσμα πρέπει να το ακούσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι; Πώς μπορείς να εξηγήσεις σε αυτόν τον απολίτιστο ακαλλιέργητο εσμό που μας κυβερνάει, ότι χρειαζόμαστε τις ορχήστρες και τους μουσικούς, γιατί η μεγάλη μουσική (για να θυμηθούμε το Όλα τα Πρωινά του Κόσμου) καταπραΰνει το υπαρξιακό άγχος που απορρέει από τη συνείδηση της θνητότητάς μας;
Η απάντηση είναι ότι σε ανθρώπους σαν τον Κεδίκογλου, τον Φαήλο και τον Σαμαρά δεν μπορείς να εξηγήσεις για ποιο λόγο χρειαζόμαστε το Τρίτο ούτε για ποιο λόγο χρειαζόμαστε την ΕΡΤ. Δεν διαθέτουν ούτε το ενδιαφέρον ούτε την ευαισθησία για να καταλάβουν. Δεν διαθέτουν αυτήν την κοινή παιδεία που ένωνε τους επαναστάτες και τους αντεπαναστάτες στη Βιέννη του 1848. Δεν διαθέτουν την έγνοια του πώς θα επιβιώσει ο πολιτισμός, πώς θα επιβιώσει η κοινωνία. Δεν μπορείς να τους εξηγήσεις. Πρέπει να τους διώξεις.
Γιάννης Αλμπάνης
Η αφίσα είναι του Δημήτρη Αρβανίτη

σε κρίσιμες στιγμές, όπως αυτή, ο καθένας μας θα πρέπει να κοιτάζει προς το δάσος όχι προς τις παθογένειες του δέντρου...

Άρης Μαραγκόπουλος, απο το περιοδικο Χρονος...

Η Ελλάδα χωρίς δημόσια ραδιοτηλεόραση
 Η βίαιη κατεδάφιση του κρατικού ραδιοφώνου και της τηλεόρασης δεν σχετίζεται με τις οικονομικές ατασθαλίες που απερίσκεπτα, ως κοινός τόπος, αναπαράγονται από ασυλλόγιστες συνειδήσεις. Δεν σχετίζεται με την όποια «εξυγίανση» αυτού του οργανισμού. Όλο το Δημόσιο βρίθει ατασθαλιών, με πρώτη και καλύτερη τη Βουλή των Ελλήνων (τις παχυλές αμοιβές βουλευτών και υπαλλήλων της βουλής, τα σκάνδαλα εμπλεκομένων πολιτικών κ.λπ.). Ένας άλλος κοινός τόπος είναι ότι όλο το Δημόσιο χρειάζεται «εξυγίανση». Σίγουρα. Αυτό σημαίνει ότι θα το καταργήσουμε εν μιά νυκτί και μάλιστα διά των ερπυστριών ενός διατάγματος τύπου «αποφασίζουμε και διατάσσουμε»;
Σε κρίσιμες στιγμές, όπως αυτή, ο καθένας μας θα πρέπει να κοιτάζει προς το δάσος όχι προς τις παθογένειες του δέντρου. Το δάσος, που είναι η Ε.Ρ.Τ., αποτελεί πολιτισμικό κληροδότημα και ιδιοκτησία των ελληνοφώνων όπου γης, αποτελεί ζωντανό οργανισμό που επιδέχεται αλλαγές (και μάλιστα ριζοσπαστικές) αλλά όχι κατεδάφιση. Κατεδαφίζοντας την Ε.Ρ.Τ., κατεδαφίζονται βασικά δικαιώματα του πολίτη αυτής της χώρας που αφορούν τον πολιτισμό. Κατεδαφίζεται η έννοια της δημοκρατίας στην ουσιαστική, την έμπρακτη έννοια του όρου – εκείνη που αφορά την ελευθερία του λόγου και του τύπου, εκείνη που αφορά τη διάδοση των ιδεών, των τεχνών, των γραμμάτων. Η Ε.Ρ.Τ. δεν ανήκει ούτε στο κράτος ούτε στους εργαζομένους της. Ανήκει σε όλους μας. Γι’ αυτό και 300 περίπου δημιουργοί από όλους τους τομείς του πολιτισμού συνυπογράψαμε το παρακάτω κείμενο για την Ε.Ρ.Τ.


Το κείμενο το υπογράφετε εδώ: https://www.facebook.com/amaragkopoulos

Το δακρυσμένο βλέμμα της βιολονίστριας...

Кроткая...
BMv64FgCIAInwdl
Νιλς Χόλγκερσον, Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο άνθρωπος, Παρασκήνιο, Θέατρο της Δευτέρας, Κινηματογραφική Λέσχη,
Φρουτοπία, Ντενεκεδούπολη, Τρίτο Πρόγραμμα, Λιλιπούπολη, Αγώνες Κέρκυρας, Γιάννης και Μαρία, Αστροφεγγιά, Μινόρε της αυγής, Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα, Εξάντας, Εκείνος κι εκείνος, Λωξάντρα, Μαντάμ Σουσού, Ο Παραμυθάς, Το καπλάνι της βιτρίνας, Ο κήπος με τ’αγάλματα, Ο θησαυρός της Βαγίας, Μάγια η Μέλισσα 


και πόσα ξεχνάω
στέκονται απέναντι σε κάτι θλιβερά ανθρωπάκια που το μεγάλο τους επίτευμα ειναι μια θεσούλα στην κριτική επιτροπή του ιλουστρασιόν τίποτα, κάτι μηδενικά που αποτελούν την επιτομή της άγνοιας, της αμορφωσιάς και του πάτου. Τα μηδενικά που πατρονάριζαν τόσα χρόνια τα κατακάθια και το σκουπιδομάνι που λειτούργησε σα γλυκό, εθιστικό ναρκωτικό. Όσο υπήρχε η επίφαση της ευμάρειας. Τώρα που πια δεν πιάνει, επιστρατεύτηκε η τρομοκρατία και ο φόβος. Αλλά κι αυτά μετρημένες μέρες έχουν.
Ακόμα κι αν είχαμε την παραμικρή αμφιβολία, οι αποψινές στιγμές στην Αγία Παρασκευή ανέδειξαν ακριβώς την ουσία αυτής της μάχης. Πολιτισμός, συγκίνηση και ομορφιά. Σκέτα, ατόφια, μεγάλα μες την απλότητά τους. Τα δακρυσμένα μάτια της βιολονίστριας είναι το όπλο μας.
BMwBSlKCMAAEM3A
Η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση ανήκει σε όλους μας. Κι αυτές τις μέρες ανθίζει. Βρίσκει την ευκαρία επιτέλους να συνδιαμορφωθεί πειραματικά απατρονάριστη, κηδεμονευόμενη απλά από τις ιδέες, την εμπνευση και τη δημιουργικότητα των ανθρώπων. Των ανθρώπων που έσπευσαν να την υπερασπιστούν, κι ας μην την είχαν δίπλα τους όταν τη χρειάστηκαν, γιατί απλά τότε δεν ήταν ανοιχτή και ανεξάρτητη. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έτρεξαν να την υπερασπιστούν ανταποδωτικά, ούτε επειδή τη θεώρησαν ποτέ ιδανική. Τα ξέρουν τα προβλήματά της. Κι έχουν κι απάντηση σε αυτά. Την έδωσαν τις προάλλες που τραγουδούσαν Άσιμο στο προαύλιο ή χτες το βράδυ που χόρευαν Πιατσόλα.
BMwSwWSCYAAW49U
Τη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση την στηρίζουμε και την αγαπάμε, γιατί σε αυτή τη συγκυρία, στο πρόσωπό της βάλλεται ο δημόσιος χαρακτήρας των κοινωνικών αγαθών. Αυτοί πουλάνε και τα πτώματά μας, όπως την υγεία, την εκπαίδευση, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, τις θάλασσες και τα βουνά, τα μνημεία και την ιστορία. Αφού πρώτα τα εξευτέλισαν με τον πιο χυδαίο και αμοραλιστικό τρόπο, μακιαβελικότεροι κι απ’τον Μακιαβέλι, κατηγορούν για την κατάντια αυτούς που την υπέστησαν. Και ξεπουλάνε.
BMwEs0wCIAAJaiZ
Ο κόσμος που κλείνει τη Μεσογείων και τη Λεωφόρο Στρατού, όμως, ακούγοντας Μότσαρτ, ο κόσμος που μετέτρεψε το προαύλιο τις ΕΡΤ σε μιλόνγκα, δηλωνει απλά πως δεν δέχεται το πραξικόπημα των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, πως απαιτεί τα κοινωνικά αγαθά να είναι δημόσια (και όχι κρατικά), πως ο πολιτισμός του, οι αναμνήσεις του και η ζωή του, του ανήκουν. Και δεν τα διαπραγματεύεται.
BMwUrI4CEAI4fWN
Το στοίχημα της ΕΡΤ δεν είναι οι θέσεις εργασίας και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Είναι και αυτά. Αλλά είναι κάτι παραπάνω. Είναι η υγεία, η εκπαίδευση, ο πολιτισμός, οι μεταφορές, το νερό. Είναι η λαϊκή βούληση, η πραγματική δημοκρατία.
Είναι η ζωή μας, που μπορούμε να την ορίζουμε. Είναι ο κόσμος μας που μπορεί να ανατείλει, αν πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας.
Είναι το δακρυσμένο βλέμμα της βιολονίστριας.


Πολύ καλύτερα τα είπαν ο Silent και το Πορτατίφ.

Το σκάκι και η πόκα....

Της Μαρίνας Βήχου, απο το TVXS...
Υπάρχουν πολλές περιστάσεις - κυρίως οι κρίσιμες - στην πολιτική, που παρατηρεί κανείς απέξω ότι η συγκεκριμένη φάση μοιάζει είτε με παιχνίδι πόκας είτε με αγώνα σκακιού. Οι μέθοδοι αλλάζουν: στην πόκα συχνά κερδίζει αυτός που μπλοφάρει - ο κατεργάρης κατά κάποιο τρόπο- ενώ στο σκάκι αυτός που έχει στρατηγική.
Έτσι και η σημερινή πολιτική συγκυρία στην Ελλάδα μου θυμίζει αυτά τα δύο. Το ζήτημα είναι ότι ανάμεσα στο σκάκι και την πόκα αδιαφιλονίκητος είναι αυτός που ξέρει από στρατηγική. Το στοίχημα είναι πως ένα παιχνίδι που ξεκινάει σαν πόκα το μετατρέπεις σε αγώνα σκακιού και κάνεις ρουά ματ.

Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι ο Αντώνης Σαμαράς, κάτω από την καθοδήγηση του συμβούλου του Χρύσανθου Λαζαρίδη, ξεκίνησε με την ΕΡΤ υιοθετώντας μεθόδους πόκας (κάτι ξέρεις εσύ Χρύσανθε από αυτό από ό, τι θυμάμαι) πιστεύοντας δηλαδή ότι μπλοφάροντας θα στριμώξει όλους τους υπόλοιπους παίκτες, στη συνέχεια με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα μάλλον μετατρέπεται η κατάσταση σε αγώνα σκακιού.

Δεν είναι τυχαίο ότι  για την πόκα χρησιμοποιούμε τη λέξη παιχνίδι ενώ για το σκάκι τη λέξη αγώνας κι αυτό γιατί υπάρχει μια διαφορά -και ας χαρακτηριστώ ρατσίστρια - IQ ανάμεσα στα δύο.

Ο Σαμαράς λοιπόν ποντάρει στο ότι οι δύο άλλοι εταίροι του «θα κάτσουν στα αυγά τους» και δεν θα απειληθεί η κυβερνητική συνοχή, γιατί δεν τους βγαίνουν οι δημοσκοπήσεις, στο ότι το κόμμα του προηγείται στις δημοσκοπήσεις και ότι ο Ελληνικός λαός «τα έχει πάρει γενικά στο κρανίο» με τους δημοσιογράφους και δεν θα βγει προς υπεράσπιση τους.

Όμως ο Ελληνικός λαός, που όντως «τα  έχει πάρει στο κρανίο» με την πλύση εγκεφάλου που του ασκούν καθημερινά οι ιδιωτικοί κυρίως ράδιο τηλεοπτικοί σταθμοί , «τα έχει πάρει πολύ περισσότερο στο κρανίο» με τα μέτρα της κυβέρνησης, που επικαλούμενη σε κάθε βήμα της την τρόικα - σαν άλλοθι - του κόβει καθημερινά μισθούς, συντάξεις, τον βγάζει στην ανεργία, τον απειλεί ότι θα του πάρει το σπίτι, στερεί τα παιδιά του από προοπτική να βρουν μια αξιοπρεπή δουλειά, του καταστρέφει την υγεία και στο φινάλε κάποιους οδηγεί στην αυτοκτονία, σαν λύση απελπισίας. «Παράπλευρες απώλειες» για το «success story» του κυρίου « Yes man».

Αυτός λοιπόν ο λαός μέρα τη μέρα δείχνει να ξυπνάει από τον λήθαργο και να αντιλαμβάνεται ότι η ΕΡΤ δεν ήταν παρά η αρχή σε ένα γαϊτανάκι απολύσεων στον Δημόσιο τομέα, σε ένα ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας του, σε ένα εφιαλτικό σενάριο που τον θέλει από τον καναπέ να περιμένει την καινούργια λαιμητόμο και να εύχεται ότι δεν θα κόψει το δικό του λαιμό.

Αυτός ο λαός είναι πλέον έτοιμος να πάρει τους δρόμους και να αγωνιστεί γιατί δεν έχει τίποτα να χάσει και η ιστορία με την ΕΡΤ είναι η αφορμή για να εκδηλώσει όλα όσα καταπιέζει μέσα του.

Στον ΣΥΡΙΖΑ κυρίως και στο ΚΚΕ δευτερευόντως, εναπόκειται να ακολουθήσουν τη σωστή στρατηγική αυτή την ώρα. Τα εκβιαστικά διλήμματα τύπου «όποιος σύρει τη χώρα σε εκλογές θα έχει την ευθύνη» ή «εξετάζουμε και το απευκταίο ακόμα σενάριο της συνεργασίας με την Χρυσή Αυγή» δεν πρέπει να οδηγήσουν σε άτακτη υποχώρηση. Οι δημοσκοπήσεις δεν είναι τίποτα άλλο παρά «μπακαλοτέφτερα», πολύς κόσμος αρνείται να απαντήσει και άρα δεν έχουν καμιά αξιοπιστία τα αποτελέσματα τους.

Η πτώση της κυβέρνησης θα οδηγήσει σε απελευθέρωση του λαϊκού δυναμικού που είναι εγκλωβισμένο αυτή την ώρα στο να παρακολουθεί ανούσιες κονταρομαχίες στη Βουλή, την ώρα που αυτή η Βουλή έχει χάσει το όποιο κύρος της. Είναι η ώρα να πέσουν οι μάσκες και της ΝΔ και της ΧΑ και αν τολμούν ας συνεργαστούν... με την Ελλάδα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Οι λαοί του Νότου της Ευρώπης θα πάρουν τη σκυτάλη σαν θα δουν ότι «τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις, εκεί που πάει να σκύψει, με τον σουγιά στο κόκαλο, με το λουρί στο σβέρκο. Να τη πετιέται από ξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει…».

Γιατί η θέση της Ελλάδας είναι μέσα στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια αλλά μέσα σε μια άλλη Ευρωπαϊκή Οικογένεια από αυτή που είχαμε συνηθίσει, μέσα στην Ευρώπη της Δημοκρατίας, της Προόδου της Αλληλεγγύης και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Αλλιώς ας ετοιμαστεί η Αριστερά είτε για τα ξερονήσια είτε για τα βουνά. Κι από αυτά πάντως έχει εμπειρία η Αριστερά και ας την κρατάει σαν φυλαχτό στο σεντούκι της!!!

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Η δεξιά αγαπάει σύριζα (διήγημα φαντασίας)...

techie  Chan...

Η δεξιά στην ελλάδα είναι κατά βάση προ νεωτερική. Ο φιλελευθερισμός ή αυτό που καταχρηστικά ονομάζουμε για την ελλάδα αστική επανάσταση υπό την φράση βενιζελισμός, ήταν συνυφασμένα με τον εχθρό για τη δεξιά μέχρι και αρκετά μετά τον πόλεμο. Στην ουσία ήταν ο μητσοτάκης που έφερε τον φιλελευθερισμό ως δόγμα στη δεξιά και ακόμα λίγο πολύ θεωρείται ξένο σώμα, όπως είδαμε από την νίκη σαμαρά εναντίων ντόρας.
 
Θα μου πείτε σιγά τ’αβγά και στη βρετανία του 19ου αιώνα η δεξιά ήταν οι τόρις και οι αντίπαλοί τους ήταν οι γούιγκς δηλαδή οι φιλελεύθεροι. Σωστό μόνο που οι τόρις εξέφραζαν την αριστοκρατία και τη μοναρχία για περισσότερα από 400 χρόνια όταν στην ελλάδα η φιλομοναρχική δεξιά δεν είχε ακριβώς βαθιές ρίζες. Το οθωμανικό σύστημα όντας αρκετά εξισωτικό απέναντι στους τζίμιδες δεν αναγνώριζε αριστοκρατία.

Γι’ αυτό και η δεξιά που ο σαμαράς εκφράζει, έχει τις αναφορές της πρακτικά στη μεταπολεμική εποχή. Όταν τη δεξιά τη συγκρότησε η ίδια η γερμανική κατοχή και το αντικομουνιστικό σχέδιο των γερμανών μετά το 1943 (το σιδηρούν παραπέτασμα του γκέμπελς βρε κουτά). Πρακτικά λοιπόν οι δοσίλογοι, οι μαυραγορίτες, οι ταγματασφαλίτες και οι καταχραστές των περιουσιών των εβραίων, με λίγα λόγια όλος ο κατιμάς της ελληνικής κοινωνίας, βρέθηκε εντελώς μαγικά το 1946 να κυβερνάει ελέω των βρετανών. Η ελλάδα ήταν η μοναδική χώρα του πολέμου, όπου οι ηττημένοι διατήρησαν αυτούσια την εξουσία τους. Ακόμα και στη ναζιστική γερμανία οι αμερικάνοι έψαξαν σκληρά, αλλά τελικά βρήκαν ένα δεξιό που να μην ήταν φιλικός προς τους ναζί, στο πρόσωπο του αντενάουερ, ενός καθολικού συντηρητικού πολιτικού που αντιτάχθηκε στους ναζί κυρίως για χριστιανικούς/ανθρωπιστικούς λόγους.
Γιατί κάνω αυτόν τον μεγάλο πρόλογο για την ελληνική δεξιά? Μα γιατί πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθούν αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες? Πώς θα μπορέσετε να με πιστέψετε ότι όλα αυτά δεν είναι κάποιο μεγαλειώδες σχέδιο, αλλά η αγνή έκφραση της σταθερά αγράμματης προ-νεωτερικής δεξιάς? Ας πάμε όμως στο ζουμί.

Η κατάσταση των πραγμάτων.
Τους τελευταίους 6 με 9 μήνες έχω ασχοληθεί ελάχιστα με την κυβέρνηση. Κι αυτό γιατί η πορεία της ήταν προδιαγεγραμμένη από την πρώτη στιγμή που ο σαμαράς πάτησε το πόδι του στο μαξίμου. Εντάξει έπρεπε να φτάσει σεπτέμβρης για να σιγουρευτούμε, αλλά η μαγική μου σφαίρα ήταν ξεκάθαρη. Αυτοί οι ουρακοτάγκοι που μαγείρευαν τα “τελευταία” μέτρα επί 3 μήνες δεν θα επιβίωναν πολύ.
Μετά όμως η κυβέρνηση άρχισε το επικοινωνιακό μπλίτς με το success story, την ανάκαμψη και την επιτυχία με τους εταίρους κι επειδή οι περισσότεροι έχετε την κακή συνήθεια να παρακολουθείτε τα ΜΜΕ, γρήγορα παρασυρθήκατε στη νέα αφήγηση. Κι αν η κυβέρνηση τα καταφέρει? Αυτή ήταν η πιο συνηθισμένη ερώτηση που άκουγα γύρω μου και για μερικούς μήνες το στάτους μου ως προφήτη έπεσε πολύ.
Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ δεν ετοίμασα κανένα σόου με καιώμενες βάτους για να δείξω πως το πράσινο τέρας της αποκάλυψης συνεχίζει να συνομιλεί μαζί μου, αλλά ξέρετε κάτι? Βαριόμουν αφόρητα την επανάληψη του ίδιου έργου. Το πως κουρδίζουν τα πάντα στο πρώτο τρίμηνο για να φαίνονται -ο γιαραμπής να τα κάνει- ωραία και πως περιφέρονται τα παπαγαλάκια τους μιλώντας για επιτυχίες. Στο κάτω κάτω, αν μετά από 4 χρόνια επιτυχιών, κάποιος συνεχίζει να τσιμπάει τις παπάρες που του σερβίρει το μέγκα και η καθημερινή, δεν φταίει ένας τρελός προφήτης.

Άρα επειδή έχω καιρό να περιγράψω την κατάσταση, πάρτε την σε μία παράγραφο. Η οικονομία πάει σκατά. Ελπίζω το -5,6% στην ανάπτυξη να σας έπεισε για το πόσο αστείο είναι το success story. Ο προυπολογισμός πηγαίνει ακόμα πιο σκατά και απλά το κρύβουν στην αρχή του χρόνου, όπως έκαναν πάντα άλλωστε. Θυμάστε πέρσι που χρωστούσαν κάτι μηνιάτικα στους εργαζόμενους της εθελ και τους πλήρωσαν 1ιούλη για να μη γραφτούν στα έξοδα πρώτου εξαμήνου? Μιλάμε για τέτοια μαγικά.
Και επειδή υπάρχουν ακόμα κάποιοι που φαντασιώνονται πρωτογενή πλεονάσματα, όταν λέμε ο προϋπολογισμός πηγαίνει σκατά, εννοούμε πολύ πολύ σκατά.
Οι ιδιωτικοποιήσεις πηγαίνουν ακόμα πιο σκατά κι αυτό φάνηκε από το πως οι θεοί πούλησαν τον οπαπ στο μελισσανίδη μόλις προς 2 φορές τα κέρδη του, ένα επίτευγμα που αν δεν στείλει στη φυλακή αυτούς που το έκαναν, θα είναι μεγάλη ξεφτίλα για οποιαδήποτε επόμενη κυβέρνηση. Διότι δεν μιλάμε για επιχείρηση, αλλά για μηχανή που κόβει χρήμα. Το ίδιο συμβαίνει και με το πανάκριβο μονοπώλιο του φυσικού αερίου. Η αποτυχία πώλησης του οποίου ξεκίνησε το σημερινό ντόμινο.

Master I have a cunning plan.
Την εκτίμησή μου για τους φαύλους κρεμμυδιώτηδες αυτού του κόσμου τη γνωρίζετε. Όπως και την απόλυτη εμπιστοσύνη μου στην απέραντη ηλιθιότητα της δεξιάς στην ελλάδα. Αλλά ακόμα και αυτά τα δύο, δεν ήταν ικανά για να μπορέσουν να περιγράψουν το μέγεθος της μαλακίας που βλέπουμε να συμβαίνει.

Λοιπόν πάρτε την ιστορία ακριβώς όπως εξελίχθηκε στο μαξίμου μέσα από τα μικρόφωνα που έχω τοποθετήσει (και πιστέψτε με είναι πολύ εύκολο). Ο γνωστός ανίκανος σαμαράς, που ούτε αγγλικά δεν μπόρεσε να μάθει στο αμερικάνικο πανεπιστήμιο που πήγε, βρίσκεται σε απόγνωση. Η δεπα δεν πουλήθηκε και το success story ξετυλίγεται σαν μάλλινο πουλόβερ. Κι όλα αυτά 20 μέρες πριν τελειώσει το καταραμμένο εξάμηνο και έρθει το καλοκαίρι που μετά θα φέρει τις γερμανικές εκλογές και τέλοσπάντων θα κρατήσει την κυβέρνηση στον αφρό.

Καλεί λοιπόν τους συμβούλους του. Mein führer (αρχηγέ μου σημαίνει, μην τσιτώνετε) του λένε, η κατάσταση είναι άσχημη. Αλλά μετά τη νίκη μας επί των καθηγητών χρειάζεται να δείξουμε ξανά πυγμή. Να καταλάβουν όλοι πως δεν είμαστε η παλιά μαλθακή πασοκίζουσα δεξιά του καραμανλή. Πως έχουμε ένα βιρίλιτι να με το συμπάθιο (αυτό το είπε ο διανοούμενος ανάμεσά τους που έχει διαβάσει κι έναν κονδύλη λολ λολ). Πρέπει να δείξουμε πως όταν λέμε κάτι, το εννοούμε. Τι μας λένε εδώ και 5 χρόνια οι φιλελέδες? Μα ας απολυθεί επιτέλους ένας δημόσιος υπάλληλος. Αυτό λοιπόν πρέπει να κάνουμε. Ο στουρνάρας κουνάει επιδοκιμαστικά το κεφάλι του προσθέτοντας πως σύμφωνα με την επιστημονική του άποψη αυτό θα φέρει ανάπτυξη 11,93% στην τετραετία (για τους οπαδούς του αποκρυφισμού ο 1193 είναι πρώτος αριθμός). Ο σαμαράς ξαφνικά λάμπει. Φέρτε μου τα σενάρια απολύσεων. Διάφοροι οργανισμοί από εδώ κι από εκεί, αλλά η ερτ έλαμπε από την αρχή. Πρέπει να δώσουμε ένα μήνυμα, θα κλείσουμε την ερτ.

Κι έτσι κι έγινε παιδιά μου. Έβγαλαν τον πολιτικό προϊστάμενο της ερτ να κάνει την αυτοκριτική του εξηγώντας το πόσα βύσματα έχει διορίσει ο ίδιος, την ίδια στιγμή που ανακοίνωνε το κλείσιμό της και την απόλυση όλων των υπαλλήλων μετά από μόλις 8 ώρες. Το σχέδιο ήταν άλλωστε έτοιμο. Τα ματ θα έκλειναν τους σταθμούς αναμετάδοσης και η ερτ θα έπαυε να υπάρχει. Ήταν ένα σχέδιο που θα μπορούσε να δουλέψει στις 14 αυγούστου, ελπίζοντας πως μέχρι να το πάρουν χαμπάρι το ραδιομέγαρο της μεσογείων θα είχε μετατραπεί σε κτήριο φάντασμα. Αλλά όπως συμβαίνει πάνω στην τούρλα του σαβάτου, αρχές ιούνη, λίγες μέρες μετά τις φασαρίες στην ταξίμ, το κλείσιμο της ερτ βρομούσε απελπισία.


Η απόλυση απελευθερώνει
Κι έτσι εντελώς σουρεαλιστικά μέσα σε μόλις 1ώρα μετά την ανακοίνωση, οι εργαζόμενοι στην ερτ μετατράπηκαν στους πιο μεγάλους πολέμιους της κυβέρνησης. Ακόμα και σήμερα μπορείτε να δείτε πως αρκετοί από αυτούς δεν μπορούν καν να το πιστέψουν. Ακόμα και σήμερα μπορείτε να ακούσετε πως τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν είναι πολλές φορές διαπραγματευτικά “μα είναι καλό για τον τουρισμό αυτό τώρα?”, “οι ακριτικές περιοχές θα βλέπουν τουρκικά κανάλια?”, “ας ελπίσουμε πως η κυβέρνηση θα δείξει σύνεση” κλπ. Αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως αυτό που συνέβη στην ερτ τους έχει αλλάξει μια για πάντα και πως από αυτό δεν υπάρχει επιστροφή.
Και αυτό το ήξερε η κυβέρνηση γι’ αυτό και προσπάθησε να κόψει το σήμα από παντού. Που να καταλάβουν τα γίδια πως μια μαύρη οθόνη, είναι ακόμα πιο ηχηρό μήνυμα από 2 παρουσιαστές με αντικυβερνητικά συνθήματα. Και σαν να μην έφτανε αυτό αμέσως ξεκίνησε η “αντίσταση”. Κόσμος ανέβαινε στην αγία παρασκευή, δικτυακά κανάλια άρχισαν να αναμεταδίδουν το δορυφορικό σήμα, ακόμα και το κκε αντέδρασε άμεσα και πρόσφερε τη συχνότητα του 902 για αναμετάδοση. Στην ουσία, ήδη από τα μεσάνυχτα της τρίτης το παιχνίδι είχε ήδη χαθεί για την κυβέρνηση. Κι εκεί άρχισε τις ακόμα πιο σπασμωδικές κινήσεις. Έβαλε την ιδιωτική DIGEA που ελέγχει το ψηφιακό σήμα να κόψει τον 902 εντελώς παράνομα, άρχισε να προσπαθεί να κόψει το σήμα που πήγαινε στους δορυφόρους, έκοψε το ίντερνετ και τα τηλέφωνα από το ραδιομέγαρο, γενικά προσπάθησε να φιμώσει την ερτ. Κάτι που έκανε την τσατίλα του κόσμου ακόμα μεγαλύτερη. Και κάτι που έδωσε ένα έμπρακτο μάθημα στο τι σημαίνει να δίνεις τις υποδομές σου σε ιδιωτικές εταιρίες.
Αλλά το μόνο που έκανε η κυβέρνηση με τις σπασμωδικές της κινήσεις, είναι να μεγαλώνει την αντίδραση και να κάνει την υπεράσπιση του καφκικού ραδιομεγάρου ακόμα πιο σημαντικό γεγονός (όποιος έχει δει τους διαδρόμους αυτού του μέρους καταλαβαίνει τι λέω).
Κι έτσι το πρωί της τετάρτης το σκηνικό είχε διαμορφωθεί. Η μετάδοση δεν είχε διακοπεί πλήρως στην αθήνα, στις διάφορες περιφερειακές πόλεις η αστυνομία δεν είχε ακριβώς τη δύναμη ή τη διάθεση να συγκρουστεί με τους κοντοχωριανούς τους που είχαν ανέβει στις κεραίες και τις προστάτευαν και το thepressproject.gr πρόσφερε έστω και διακοπτόμενο σήμα στο ίντερνετ που αναμετέδιδε και ο ρ/σ στο κόκκινο. Με λίγα λόγια ο αποκλεισμός είχε αποτύχει η ερτ συνέχιζε να μεταδίδει και ο μαζεμένος κόσμος στο ραδιομέγαρο έκανε την επέμβαση των ματ αδύνατη. Όχι γιατί η κυβέρνηση δεν την ήθελε, αλλά διότι ακόμα και οι κρεμμυδιώτιδες κατάλαβαν πως οι παραλληλισμοί με το πολυτεχνείο του 73 θα ήταν άμεσοι και εμφανείς.
Και όλοι γνωρίζουμε το πόσο τρόμο προκαλεί το φάντασμα του πολυτεχνείου σε μια αγνή δεξιά ψυχή.

Μέχρι το μεσημέρι της τετάρτης η μάχη είχε χαθεί σε τέτοιο βαθμό που η EBU άρχισε να αναμεταδίδει το σήμα της ΕΡΤ online σε καλή ανάλυση και κάθε δημόσιο τηλεοπτικό μέσο της ευρώπης είχε αρχίσει να στέλνει πιάτα με δορυφορικό ίντερνετ στο ραδιομέγαρο. Οι τεχνικοί έπαιζαν κρυφτούλι ανοίγοντας και κλείνοντας ψηφιακές και αναλογικές συχνότητες, στο ιντερνετ όλοι άρχισαν να αναμεταδίδουν το σήμα της EBU, την ίδια στιγμή που οι απελευθερωμένοι παρουσιαστές έφερναν στο στούντιο κάθε αριστερό γκρουπούσκουλο που ούτε μπορούσε να σκεφτεί ποτέ ότι θα πατούσε το πόδι του στο ραδιομέγαρο. Μέχρι και για την απαγωγή του τούρκου από την ελληνική αστυνομία ακούσαμε, μια είδηση που φυσικά είχε εξαφανιστεί διότι πως ακριβώς θα δικαιολογούσε ο τουρκοφάγος σαμαράς ότι η ελληνική αστυνομία απήγαγε από την ελλαδα και παρέδωσε στην τουρκία έναν τούρκο πολίτη χωρίς φυσικά καμία δικαστική διαδικασία?


Όπως είπε και κάποιος, έπρεπε να κλείσει η ερτ για να δούμε ωραία δημόσια τηλεόραση. Και αυτό ήταν σημαντικό. Διότι από την παρέλαση των ανθρώπων που περνούσαν από τα στούντιο, οι περισσότεροι δεν είχαν μόνο να γλύψουν. Είχαν και να γκρινιάξουν κάτι που έκανε τους παρουσιαστές να παραδέχονται τα πάντα και ταυτόχρονα έκανε και το εξής καταπληκτικό. Άρχισαν επιτέλους, όλοι να λένε πόσα χρήματα έπαιρνε ο καθένας πριν απολυθεί. Οι κρυφοί μισθοί, ένα από τα βασικά διοικητικά εργαλεία των επιχειρήσεων, έπαψε να είναι ταμπού.


Και ο στρατηγικός τραχανάς.
Κατανοώ ότι μετά από τόση παπαρολογία θα χρειαστείτε λίγο στρατηγικό τραχανά για να γουστάρετε “σοβαρή” ανάλυση. Αλλά ο τραχανάς είναι τόσο εύκολος και τόσο εμφανής, που δεν χρειάζεται πολλά λόγια.

Η κυβέρνηση έχασε από τη στιγμή που ξημέρωσε τετάρτη και η ερτ συνέχιζε να εκπέμπει. Από τότε και μετά το μόνο που κάνει, είναι να σκάβει τον λάκκο της. Για να το πούμε λίγο σεξουαλικά. Τα δύο κυβερνητικά αρχίδια εξέφρασαν την αντίθεσή τους περιμένοντας από το κυβερνητικό παπάρι (τον σαμαρά εννοώ), να υποχωρήσει. Για τον βενιζέλο ήταν μια καλή επανάληψη της ιστορίας με το μεσοπρόθεσμο. Όπως έβαλε τον γιωργάκη υπό επιτροπεία τότε, ήθελε να βάλει το σαμαρά τώρα. Αλλά υπολόγισε λάθος. Αντί ο σαμαράς να διώξει τον κεδίκογλου και να αρχίσει να γλύφει τα τραύματα της μαλακίας που ο ίδιος προκάλεσε, αυτός άρχισε τους εκβιασμούς για εκλογές και το πήρε όλο επάνω του με την ομιλία του στο εβεα. Και μεταξύ μας καλά έκανε διότι όταν ξεκινάς μόνος σου έναν τσαμπουκά για να δείξεις τη σφριγηλότατη δεξιοσύνη σου, δεν μπορείς να υποχωρήσεις χωρίς να χάσεις κάθε αξιοπιστία. Όταν πηγαίνεις σ’ έναν διαγωνισμό κατουρήματος, καλύτερα να κερδίσεις, διότι αν χάσεις, χάθηκες.

Γιατί χάθηκες? Διότι η ερτ δεν έκλεισε. Άρα από εδώ και πέρα η δημόσια τηλεόραση θα είναι σφόδρα αντικυβερνητική. Κάθε μέρα που περνά, το πανηγύρι πέριξ της ερτ γίνεται όλο και μεγαλύτερο και δεν υπάρχει επιστροφή. Ακόμα κι αν ο σαμαράς έβγαινε και έλεγε παιδιά όλα ήταν μια παρεξήγηση, η ερτ θα είχε πάψει να είναι φιλοκυβερνητική. Οπότε δεν μπορούσε να κάνει πίσω. Με λίγα λόγια βρίσκεται τόσο παγιδευμένος, που έβαλε τον στουρνάρα να απειλεί με κυρώσεις σε όποιον σταθμό τολμήσει να αναμεταδώσει το σήμα της ερτ (θα τους πάρει την άδεια μήπως λολ λολ). Να τον δω σαν τον δένδια να απειλεί να μηνύσει την EBU και τι στον κόσμο δηλαδη. Τρεις λαλούν και δύο χορεύουν.

Και τώρα που είπαμε τρεις λαλούν και δύο χορεύουν. Ο χώρος πέριξ της ερτ έχει γίνει ένα πραγματικό πανηγύρι και όλοι τρέχουν να πουν δύο τραγουδάκια, μια πολύ σωστή κίνηση από τους απολυμένους που γνωρίζουν πως πρέπει να γίνονται πράγματα για να μη βαριέται ο κόσμος στο χώρο.

Οπότε το πράγμα πηγαίνει ρολόι. Η κυβέρνηση σαμαρά θα συνεχίζει τα αποφασίζουμε και διατάζουμε, κι όσο περισσότερο τα χρησιμοποιεί, τόσο περισσότερο θα χάνουν την ισχύ τους γιατί δεν θα επιβάλλονται. Με λίγα λόγια το μεγαλύτερο πρόβλημα του στουρνάρα δεν είναι ότι γελοιοποιείται με αυτές τις άδειες απειλές, αυτό το έκανε και μόνος του πριν γίνει υπουργός. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του στουρνάρα είναι ότι με το να μην υλοποιούνται οι απειλές του, γίνεται αδιάφορος. Και η κυβέρνηση καταφέρνει ακριβώς το αντίθετο με αυτό που επεδίωκε προσπαθώντας να κλείσει την ερτ. Αντί να δείχνει την δύναμή της, δείχνει την αδυναμία της. Στην ουσία δείχνει το πόσο αδιάφορος είναι ο καραγκιόζ μπερντές τους. Το μόνο που τους βοηθάει είναι η βροχή.

Αν ήμουν πολιτικός αναλυτής θα έλεγα πως τώρα η μπάλα είναι στους εταίρους της κυβέρνησης. Με λίγα λόγια ο σαμαράς προβλέψιμα έπαιξε τα ρέστα του και τώρα τα δύο αρχίδια θα πρέπει να βρουν έναν τρόπο να κάνουν κωλοτούμπα. Θα την κάνουν? Πιθανό αλλά πρακτικά αδιάφορο. Το πρόβλημα και των 3 είναι ότι μια προεκλογική περιόδος σε αυτό το περιβάλλον με την ερτ να εκπέμπει πειρατικά θα δώσει στον σύριζα σίγουρη αυτοδυναμία. Εκτός κι αν πάνε για ηρωική έξοδο τύπου καραμανλή, εκλογές τώρα είναι αυτοκτονία για τους κυβερνητικούς εταίρους.
Αλλά η μεγάλη πλάκα είναι ότι στην ουσία δεν έχουν μεγάλη δυνατότητα να κάνουν διαφορετικά. Τα δύο κυβερνητικά αρχίδια θα εξαφανιστούν από τον εκλογικό χάρτη σαν το λάος αν υποταχθούν στον τσαμπουκά του σαμαρά για δεύτερη φορά σε ένα μήνα. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση κάθε μέρα που περνά χάνει και πάλι χάνει ακόμα και για το ίδιο το δεξιό της ακροατήριο. Η ερτ είναι πια μια αντικυβερνητική φωνή. Σε αντίθεση με τη χαλυβουργική δεν μπορεί να μείνει να εκπέμπει “πειρατικά” επί 6 μήνες. Ήδη μέσα σε 2 μέρες έχουν αρχίσει να ανακαταλαμβάνουν τους πομπούς τους με διάφορους τρόπους (άλλωστε πόσες διμοιρίες μπορείς να βάλεις στις ραχούλες να κάθονται 24/7).
Οπότε κάποια στιγμή μέσα στην απελπισία τους, δεν είναι απίθανο να φέρουν τα ξημερώματα τα ματ. Κι αυτό θα δημιουργήσει την τέλεια εικόνα εδώ πολυτεχνείο live μεταδιδόμενη σε όλο τον κόσμο. Αν μάλιστα τα ματ δεν καταφέρουν να αδειάσουν την ερτ (τις μπογιές σας κυρίες μου), ή ο κόσμος την ανακαταλάβει (σε αντίθεση με το σύνταγμα η ερτ είναι λιγότερο υπερασπίσιμη). Αλλά το ζήτημα είναι να έχει τόσες συναυλίες και κόσμο που το σχέδιο της τάξης να γίνει μια ακόμη άδεια απειλή.


ΥΓ και επειδή είδαμε τι έγινε στην ερτ, η κυβέρνηση σύριζα πρέπει να διαλέξει άλλον τρόπο για να κλείσει το mega και τον skai. Θα κάνει τα χρωστούμενα απαιτητά μέσα σε μια βδομάδα, κι αν οι τόμπολες βάλουν το χέρι στην τσέπη και τα πληρώσουν θα τους αφήσουν για 2 βδομάδες. Μετά εντελώς τυχαία τα καθυστερούμενα δάνεια θα γίνουν απαιτητά και την ίδια στιγμή που θα ανακοινωνεται η εκκαθάριση του mega, το mega θα συνεχίσει να λειτουργεί από τη γενική συνέλευση των εργαζομένων με την αρχή του ένας εργαζόμενος μία ψήφος, μέχρι να φέρει νομοσχέδιο που θα μιλάει για το πως θα λειτουργουν οι χρεοκοπημένες επιχειρήσεις :)

edit 14.06.2013 παιδιά ξέχασα να πω. αν αυτές τις μέρες σας πάρουν τηλέφωνο για δημοσκόπηση να πείτε ότι θα ψηφίσετε δαγκωτό σαμαρά. μόνο αυτό. μην τρολάρετε να είστε σοβαροί δεξιοι και φιλελέδες στις απαντήσεις σας. Ακριβώς επειδή οι ουρακοτάγκοι πιστεύουν στις δημοσκοπίσεις, δώστε τους τροφή να κάνουν εκλογές

Μεταγλώττιση...

του Μαζεστιξ...

Ο Αγχόνης Πουτσαράς αποφάσισε να δώσει ένα τέλος στη χρόνια διαπλοκή της Βρωμιοσύνης που κατασπαράσσει τα ταμεία των κ.υ.π.ουργείων της τριπτωματικής του κυβέρνησης.
Υπακούοντας τις εντολές του τεχνητού κλιμακίου της Βρώμικα, προχωρά σε ραγδαίες μεταβυθίσεις στον μνημόσυνο τομέα και κυρίως στις δέκο.
Οι συμπαραστάτες του, Τσιγκέλης Βουβουζέλος (πολύ κακό για το τίποτα) και Πότης Τραβέλης διαφωνούν συχνά με τις επιλογές του αλλά δε διανοούνται να τρίξουν τον Αγχόνη Πουτσαρά.



Έτσι κι αλλιώς ξέρουν πως είναι εξαφανισμένοι και ο μόνος που τους στηρίζει είναι κάποιος εργολάβος Μπρόκολας και κάποιος μιντιάρχης Ψωριάρης.
Οι εταιρείες τους, X-FAΚTΩΡ και ΔΟΛΟΣ σώζονται από την εσωτερική Βρώμικα των Πουτσαρά, Βουβουζέλου και Τραβέλη και αυτοί με τη σειρά τους δίνουν δάνεια μέσω των ομο-Τραπεζών τους στο κανάλι strouga channel, απ' το οποίο κάθε βράδυ βγάζουν διαγγέλματα υπέρ τους οι αξιόπιστοι δημοσιοκάφροι Ταπιάνης Πρωτοχέρης, Βόλγα Ζέχνη, Καύλος Χρίμας και Χαζώλης Συγκαψής.
Έχουν και άλλους υποστηρικτές βέβαια, όπως ο Μύρων Λυριακού, υπερήλιξ πατέρας ενός βλαμμένου τρόμικ, του Μάικ Μπιζελάκη, που βάζει κάθε βράδυ τον Στραβή Σαλιέρη να παίζει το ρόλο του θείου Σαμ με το δάχτυλο τεταμμένο προς τον υπο-κοσμο, πάντα πλάι στην Αγγαρεία Μούχλη.

Υπάρχει βέβαια και κάποιος τραπεζίτης, ο Δώσε Κιάλλας, του οποίου η τράπεζα εξαγόρασε άνευ τιμήματος και τη ΦΑΤΕ bank.
Ο πετρελαιάς Πορδής Πορδινογιάννης συμπαραστέκεται κι αυτός στις προσπάθειες του Πουτσαρά και της υπόλοιπης παρέας του να ανασυγκροτήσουν τη Μπελλάδα βοηθώντας έτσι στην σταθερότητα του λησταρχικού συστήματος.
Υπάρχουν κι άλλοι μικρότερου βεληνεκούς συμπαραστάτες, όπως η Δώρα Τσακογιάννη, ο Φωτοστέφανος Χάνος, ο Ταπιάνος Εφήμερος, ο Γιλέκος Ψαργυαλός, ο Βαρέλης Μαριδάκης, ο Τζίρος Πιάτσης, ο Αχρήστος Κοπελούδας, ο Αι-γιώργης Καρατζαφέρτας, ο Μητσάρας Καποταστονκώλο , ο Μαλακανδρέας Ζαβέρδος κι ο Κώστας Μήτρογλου.



Όλοι αυτοί είναι μια συμφορία που ανέλαβε το δύσκολο έργο της σωτηρίας της ελληνικής λυκονομίας.
Οι προσπάθειές τους για τη σωτηρία της παρτίδας είναι μεγάλες, φαρδιές και ζουμερές.
Τίποτα όμως δε θα είχε επιτευχθεί χωρίς τη συμπαράσταση του παλιαδελφού κώματος "Χρυσοί Λαγοί" το οποίο προμηθεύει τους υπόλοιπους με τεχνογνωσία, νέες ιδέες και κουράγιο για τη δύσκολη συνέχεια, με μοιρογνώμονα πάντα συμπατριωτικό, ζουγανελληνικό και ψιλοσημιτικό.
Όλες οι μπινέκες και όλοι οι χαύρες χρωστάμε, εκτός από 400 δις και ένα μεγάλο ροχαληστώ στη συμμορία του Αγχόνη Πουτσαρά που κομματιάζει το ευτραπελατειακό κράτος της Μπελλάδας.

Ζήτω ο Πουτσαράς!
Ζήτω ο Βουβουζέλος!
Ζήτω ο Τραβέλης!
Ζήτω η Βρώμικα!
Ζήτω η Φούντα!
Ζήτω το Ζήτω!

Τα μαθηματικά της ΕΡΤ...


Κωστας Καναβούρης, απο την Αυγη...
Αν είσαι τώρα εδώ, βράδυ της Πέμπτης στο κτήριο της ΕΡΤ, αν είσαι τώρα εδώ κι ακούς τον βόμβο «των πλησιαζόντων γεγονότων», θα το καταλάβεις: κάτι δεν σκέφτηκε καλά ο ιθύνων βλάξ αυτής της σκληρής περιπέτειας, πρωτίστως του ελληνικού λαού, μιας περιπέτειας που ήρθε προκειμένου να καταπλακώσει όλες του τις άλλες σκληρές περιπέτειες. Κι αυτό που δε σκέφτηκε καλά ο ιθύνων βλάξ (ένα ολόκληρο σύστημα βλακείας εννοείται) είναι πως όταν συσσωρεύεται η κρίσιμη μάζα, μοιραία κάποια στιγμή θα επέλθει η σχάση. Λοιπόν εδώ, στο κτήριο και στον αύλιο χώρο της ΕΡΤ  η κρίσιμη μάζα των ανθρώπων, διαρκώς συντιθέμενη, διαρκώς ανατροφοδοτούμενη από ένα τεράστιο πολιτικό υλικό που ανατυμπανίζει με νέα δεδομένα την αποφασιστική του παρουσία, αποδεικνύει κάθε στιγμή (και τώρα, βράδυ της Πέμπτης, μούχρωμα που θάλεγε κι ο ποιητής στον αδασκάλιστο των χρωμάτων και στον ανεπίδεκτο δημοκρατίας Κεδίκογλου), πως η κρίσιμη μάζα αρχίζει να νιώθει την περηφάνια των δυνατοτήτων της και το μέγεθος των βημάτων της προς την σχάση.
Γίνονται τώρα, εδώ στην ΕΡΤ βράδυ της Πέμπτης, χειρονομημένα αισθήματα. Γίνονται φωνές. Γίνονται συνελεύσεις. Ακούγεται η διαλάμπουσα συμπαράσταση του κόσμου. Ακούγεται ο τριγμός μιας ευρυχωρίας που μεγαλώνει ώρα με την ώρα, στιγμή με την στιγμή. Ετοιμάζονται τραγούδια, ετοιμάζονται χορδές μιας έγχορδης πραγματικότητας που ανήκει στην κρίσιμη μάζα και τρέμει μην εκραγεί από την ακέραια πεποίθηση της παραχορδίας. Δεν τα σκέφτηκε αυτά ο ιθύνων βλάξ της φασιστικής απόφασης για το κλείσιμο της ΕΡΤ. Γιατί το κτήριο ( και κατ' αναλογία όλοι οι περιφερειακοί σταθμοί) δεν είναι κέλυφος που προστατεύει από την βροχή της πραγματικότητας, ανάξιους ανθρώπους. Το κτήριο είναι το ανοιχτό πεδίο όπου εμφωλεύει με μόχθο, με αυταπάρνηση, με φθορά ζωής κάποιες στιγμές ο ελληνικός ήχος. Από τον Σκαλκώτα, μέχρι τον τελευταίο βοσκό.  Από τον Μάνο Κατράκη μέχρι τον αναδυόμενο σφουγγαρά. Η τελευταία σταγόνα της θάλασσας την ώρα που ακουμπάει στο όνειρο, εδώ βρίσκεται ∙ μέσα στην κρίσιμη μάζα του ελληνικού λαού. Που τρέμει και τρίζει από την μαύρη ασφυξία. Δεν σκέφτηκε το υλικό, ο ιθύνων βλάξ, δεν σκέφτηκε ότι αυτή η λοιδορημένη υπόσταση της δημόσιας συνισταμένης του βίου μας, στην ΕΡΤ υπάρχει ως άμεση εφαρμογή σε όλα τα επίπεδα, τα ρητά και τα υπόρρητα της κοινωνίας, ολόκληρο το εικοσιτετράωρο. Δεν σκέφτηκε ο βλάξ την αδιάλειπτη ανταπόκριση της ΕΡΤ στο αίτημα της συναλληλίας. Και την ανταπόκριση στο αίτημα της ανανεούμενης, (φθοροποιού μερικές φορές), ελληνικής ταυτότητας. Ο βλάξ απλώς αρίθμησε τα μαθηματικά, πράγμα ολέθριο. Μένουμε στις λέξεις μας. Μένουμε στα τραγούδια μας. Μένουμε στον ήχο που γέννησε τις λέξεις και τα τραγούδια μας. Φοράμε τα γιορτινά ρούχα της ανθρωπιάς μας, φρεσκοπλυμένα από τον αγώνα ενός ολόκληρου λαού. Αυτόν τον αγώνα δεν υπολόγισε ο ιθύνων νους της βλακείας με το τεφτεράκι του εβδομαδιαίου «δούναι και λαβείν». Αυτή την αγωνία της έκρηξης. Επειδή ο βλάξ θεώρησε ότι εμείς εδώ, είμαστε αποθήκη αθυρμάτων ή ότι τουλάχιστον τέτοιους μας βλέπει  ο ελληνικός λαός. Και δεν προσμέτρησε πως είμαστε συνθήκη. Συνθήκη ύπαρξης της ελληνικής περιπέτειας, συνθήκη δημοκρατίας, συνθήκη ευδίας στα λυγμικά του βίου όλων. Συνθήκη ζείδωρης συνέχειας ή και (ακόμα πιο βαθύπονο) ασυνέχειας του λόγου, του έργου και πάνω απ' όλα της σιωπής ενός εκάστου υποκειμένου της ιστορικής μεταλαμπάδευσης και της πολιτικής (σε όλα τα επίπεδα της έννοιας «πολιτική») διαλαμπάδευσης.
Αντ' αυτών, ο ιθύνων βλάξ, αποφάσισε να διαπομπεύσει την άπειρη ύλη της κρίσιμης μάζας, ποντάροντας στην ατελή συνδεσμολογία των μερών της, αφού, δείγματος χάριν ο φόβος δεν είναι δυνατόν να συνδεθεί με την ελπίδα, η ελπίδα δεν είναι δυνατόν να συνδεθεί με την απελπισία, η απελπισία δεν είναι δυνατόν να συνδεθεί με το βλέμμα του άλλου και πάει λέγοντας. Κι όμως ∙ βράδυ Πέμπτης στο κτήριο της ΕΡΤ, το πράγμα είναι αλλιώς. Διαρκώς αλλιώς. Επειδή διαρκώς σχίζεται και πολλαπλασιάζεται. Αυτόν τον πολλαπλασιασμό δεν υπολόγισε ο ιθύνων βλάξ, όταν αποφάσισε την μαύρη αφαίρεση της ΕΡΤ από την πραγματικότητα. Αυτό τον κατακλυσμό των αριθμών που είναι τα μαθηματικά της δημοκρατίας. Ακριβώς.

Κώστας Καναβούρης.

Τα γατάκια της ακροδεξιάς....

Τέσσερα.
Δεν ξέρω, η αλήθεια είναι πως δεν με καίει ιδιαίτερα, αν η χούντα του Σαμαρά έχει, ή δεν έχει, κοινοβουλευτικό μανδύα. Πάντως, αν το πάρουμε από την τυπική του πλευρά το θέμα, η Βουλή δεν λειτουργεί εδώ και καιρό. Τα Προεδρικά Διατάγματα και οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου δείχνουν και αποδεικνύουν πως η χώρα δεν έχει, ούτε τυπικά, μία δημοκρατική κυβέρνηση. Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης, σε ότι αφορά τα δημοσιονομικά, δικαιολογεί, δυστυχώς, πολλά πράγματα, όπως για παράδειγμα οι μειώσεις των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και των συντάξεων. Δυστυχώς, μέχρι και προχθές, ο κόσμος που είχε συνειδητοποιήσει ότι το καθεστώς έκτακτης ανάγκης δεν θα περιοριζόταν στη σφαίρα του δημοσιονομικού δεν ήταν πολύς. Ευτυχώς από προχθές αυτό έχει αλλάξει και στο μυαλό των περισσοτέρων έχει σφηνωθεί μία ερώτηση: «Χρειάζεται η χώρα μία δημοκρατική κυβέρνηση;». Ο κάθε ένας και η κάθε μία το απαντάει ανάλογα με το αν στο κεφάλι του έχει μυαλό ή μαρέγκα. Οι της μαρέγκας προφανώς απαντούν «όχι» και γουστάρουν τη χούντα του Σαμαρά. Προφανώς ανάμεσα τους υπάρχουν και φτωχοί, κατατρεγμένοι, άνθρωποι, αλλά όπως ξέρεις καρντάση πολλοί από τους πολλούς καλούς ανθρώπους κατά κανόνα σκέφτονται και κάνουν μαλακίες. Πιστεύω πως πολύ σύντομα αυτό
θα αλλάξει.
samaras_polan_symvouloi.jpg

Δύο.
Αν πιστέψουμε την προπαγάνδα (ευτυχώς η απεργία της ΠΟΕΣΥ την έχει βάλει στην κατάψυξη) των διαπλεκόμενων ΜΜΕ ο Ευάγγελος – άντε γαμήσου εργατιά – Βενιζέλος έχει πρόβλημα με την απόφαση της χούντας του Σαμαρά για να μπει λουκέτο στην ΕΡΤ και τον Αύγουστο να ιδρυθεί η Νέα ΥΕΝΕΔ. Τ΄ ότι δεν πιστεύουμε αυτή την προπαγάνδα δεν έχει να κάνει με τ’ ότι ξέρουμε πράγματα που δεν λέγονται, αλλά με τ’ ότι ξέρουμε πως πάνε οι μέρες της εβδομάδας. Ο Ευάγγελος – άντε γαμήσου εργατιά – Βενιζέλος ενημερώθηκε για το σχέδιο της χούντας του Σαμαρά για την ΕΡΤ (και δεν είναι μόνο η ΕΡΤ…) το βράδυ της Κυριακής όταν ο Αντωνάκης της ΠΟΛΑΝ επέστρεψε στην Αθήνα από το προσυνέδριο της Ν.Δ. στη Θεσσαλονίκη. Πως αντέδρασε; Όπως πάντα, κάνοντας το γατάκι της ακροδεξιάς. Τα περί αιφνιδιασμού είναι μαλακίες, καθώς εδώ και δύο εβδομάδες το σχέδιο της χούντας του Σαμαρά για την ΕΡΤ (και δεν είναι μόνο η ΕΡΤ…) είχε βρωμίσει και μάλιστα είχε γίνει πρωτοσέλιδο στην τρίτη (νομίζω) σε κυκλοφορία κυριακάτικη εφημερίδα. Εντάξει, στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ δεν έχει μείνει ούτε ψίχα, οπότε που να βρεθούν τα τρία ευρώ για την εφημερίδα, αλλά αν θυμάμαι καλά απέναντι από την Ιπποκράτους έχει ένα ψιλικατζίδικο που στη βιτρίνα του κρεμάει τις εφημερίδες.
Ένα.
Ενώ λοιπόν το σχέδιο της χούντας του Σαμαρά για να απολύσει τους πάντες από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα ήταν γνωστό, ο Κουρέλης ήρθε την περασμένη εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη και είπε πως η χούντα του Σαμαρά θα πρέπει να μείνει, τουλάχιστον, για άλλα τρία χρόνια. Το δεύτερο γατάκι της ακροδεξιάς ήξερε τα πάντα, κι όμως μέχρι και το βράδυ της Δευτέρας (ενώ είχαν μπει οι υπογραφές του Σαμαρά και του Παπούλια στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου) κράτησε το στοματάκι του κλειστό. Ραμμένο… Από τα ξημερώματα της Τετάρτης, βέβαια, ο Κουρέλης το γύρισε στη μαγκιά και διάφοροι απίθανοι συνεργάτες του διέδιδαν ότι η Δημοκρατική Δεξιά θα βάλει θέμα Σαμαρά, να συνεχιστεί δηλαδή η χούντα αλλά με άλλον στο «νούμερο ένα». Μέχρι το βραδάκι της Τετάρτης αυτές της μαγκιές αναγκάστηκαν να τις καταπιούν και ο Κουρέλης να δηλώσει πως στηρίζει τη χούντα του Σαμαρά, αρκεί η ΕΡΤ να ξαναλειτουργήσει. Προφανώς και θα ξαναλειτουργήσει, ως Νέα ΥΕΝΕΔ στα τέλη Αυγούστου και οι προσλήψεις των δημοσιογράφων θα γίνουν με το γνωστό σύστημα τέσσερις από τη Νέα Δημοκρατία, δύο από το ΠΑΣΟΚ και ένας από τη Δημοκρατική Δεξιά. Και τα δύο γατάκια της ακροδεξιάς θα γουργουρίζουν δίπλα από τις παντόφλες του Σαμαρά.
Πέντε.
Όπως λέει ένας καλός μου φίλος, περισσότερο από τη χούντα θα πρέπει να μισούμε τους βλάκες που τη στηρίζουν. Έτσι πιστεύω κι εγώ, αυτή είναι η πολιτική μου διαπαιδαγώγηση, αλλά (κι) αυτό πρέπει να αλλάξει. Να θυμάσαι καρντάση, είμαστε με το Πέντε, με τους πολλούς καλούς ανθρώπους και απέναντι μας είναι τα καθίκια και οι ναζίδες. Να θυμάσαι καρντάση, περίστροφο μας η απελπισία και σφαίρες μας οι ανάγκες. Και να μη στεναχωριέσαι, η οργή και η αγάπη, οι αόρατες καπετάνισσες, είναι στον ένατο μήνα τους. Και βγες από το ιντερνέτ για να τα πούμε στους δρόμους.

Τσομπανάκος ήμουνα, την ατζέντα άλλαζα...

Χριστόφορος Κάσδαγλης...
 Ο τελικός του Ευρωμπάσκετ το 1987. Η Λιλιπούπολη. Τα τραγούδια της παρέας στη σκοπιά. Η εκπομπή του Διονύση Σαββόπουλου «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι». Ο Φρέντι Γερμανός, Αλάτι και πιπέρι. Ο Φίλιππος Συρίγος σ’ εκείνα τα μαυρόασπρα σαββατιάτικα μπασκετικά απογεύματα. Ο Γιάννης Πετρίδης. Ο θείος Νώντας. Ο ξάδερφός μου ο Γιώργος Παπαστεφάνου.
Στεκόμουν απέναντι στην κατάμαυρη οθόνη της τηλεόρασης και σκεφτόμουν τι σημαίνει για μένα η δημόσια τηλεόραση. Ακόμα πιο εκκωφαντική ήταν η μαυρίλα της σιωπής στην άδεια συχνότητα της ΕΡΑ-ΣΠΟΡ.
Προφανώς όλοι έχουμε τις δικές μας εικόνες και τα δικά μας ακούσματα από τη μακρά πορεία της ΕΡΤ. Άλλος θα σου αναφέρει το θέατρο της Δευτέρας, άλλος την κινηματογραφική Λέσχη, άλλος το τρίτο πρόγραμμα, άλλος τον Κόσμος FM, ο κατάλογος είναι ατέλειωτος – και ατελείωτος.
Το περίεργο είναι ότι εκείνοι που εισηγήθηκαν και εφάρμοσαν την αποτρόπαιη απόφαση για την ΕΡΤ μοιάζει να μην έχουν ανάλογες αναμνήσεις. Σκέφτεσαι ότι ίσως να μην ήταν ποτέ παιδιά, να μην άκουσαν ποτέ τους ραδιόφωνο. Ίσως να γεννήθηκαν φορώντας γραβάτα και κρατώντας ένα μαστίγιο στο χέρι – για καρότο ούτε λόγος… Αυτό εξηγεί μάλλον το πώς έχασαν την ιστορικότητα της στιγμής, το πώς παρασύρθηκαν από λανθασμένες ερμηνείες δημοσκοπικών ευρημάτων, το πώς πίστεψαν ότι είχαν βρει το μαγικό τρυκ για ν’ αλλάξουν την πολιτική ατζέντα και υπέπεσαν στο μοιραίο πολιτικό λάθος.
Απέναντι ο Ερντογάν λέει ότι προσπαθεί να καταλάβει τους διαδηλωτές. Εκείνοι δεν έχουν καν τέτοιες ευαισθησίες. Και ο μεν και οι δε, θα πληρώσουν τώρα το τίμημα.
Αλλά δεν έχω σκοπό να εξωραΐσω τίποτα. Προφανώς υπήρξαν και πάρα πολλά σκουπίδια, το νεοελληνικό κιτς αλλά και η αισθητική της Eurovision, κρατικοδίαιτη δημοσιογραφία, κι ακόμα θύλακες διαφθοράς, κομματοκρατία και ρουσφετολογικό βασίλειο.
Προφανώς έχει κάποιο δίκιο ο κ. Κεδίκογλου όταν μιλάει για άντρο διαφθοράς και κακοδιοίκησης. Υπάρχει κι αυτή η ΕΡΤ. Με τη διαφορά ότι αυτή ακριβώς είναι η δική τους ΕΡΤ, εκείνοι την έφτιαξαν και οι συνεταίροι τους του ΠΑΣΟΚ κατ’ εικόνα και ομοίωση, εκείνοι την άλωσαν και τη λεηλάτησαν εκ περιτροπής, διασκόρπισαν τα ιμάτια του αρχείου της, έδωσαν πάσες στην ιδιωτική τηλεόραση, έστησαν μηχανισμούς, διόρισαν, έφαγαν, μοίρασαν φιλέτα και εισέπραξαν μίζες, έκλεισαν γκρίζες συμφωνίες με διεθνή στούντιο και ατζέντηδες, διαμοίρασαν συχνότητες, σκόρπισαν έσοδα, διόγκωσαν προϋπολογισμούς, εξέθρεψαν κομματικούς στρατούς και συνδικαλιστικές ηγεσίες, αδίκησαν ταλέντα και επιβράβευσαν φελλούς, έκοψαν εκπομπές στον αέρα, λογόκριναν ρεπορτάζ, έστησαν δελτία ειδήσεων, πριμοδότησαν τη γραφειοκρατία, κάλυψαν κηφήνες και αργόσχολους, κατέστρεψαν ταλέντα και καριέρες. Έφαγαν, έφαγαν, έφαγαν.
Αλλά υπήρχε δίπλα και η δική μας ΕΡΤ, η ΕΡΤ των φιλότιμων εργαζομένων όλων των ειδικοτήτων, των ομογενών και της περιφέρειας, η ΕΡΤ των ντοκιμαντέρ και των εκπομπών λόγου, η ΕΡΤ των ξαφνικών σπινθιρισμάτων, των λαθραίων επιτυχιών που καμία κλαδική και καμία διορισμένη διοίκηση δεν μπόρεσαν να ελέγξουν. Υπήρξε ακόμα η μήτρα που ήταν έτοιμη να γεννήσει μικρά αριστουργήματα στις λίγες περιπτώσεις που βρέθηκαν -σχεδόν κατά λάθος- άξιοι άνθρωποι στο τιμόνι της, αλλά ούτως ή άλλως εκείνοι δεν άντεξαν για πολύ, εκδιώχθηκαν κακήν κακώς και στη θέση τους ήρθαν άλλοι να γκρεμίσουν ότι είχε χτιστεί και να ξαναοργανώσουν τα κυβερνητικά προτεκτοράτα.
Έπειτα ήρθε η ώρα του Κεδίκογλου και του Σαμαρά, άξιων συνεχιστών του Μόσιαλου. Έλλειψη στρατηγικής, απανωτές αλλαγές στις ηγετικές θέσεις, εσωτερική φαγωμάρα, ύποπτοι σχεδιασμοί, και ένας στρατός λεγεωναρίων με βάση τη μυστική φόρμουλα 4-2-1.
Και ήρθε νομοτελειακά η ώρα του στρατηγικού λάθους. Ο σχεδιασμός φαινόταν καλός. Να αξιοποιήσουν την κούραση του κόσμου από τα χαράτσια και να παίξουν με το τέλος της ΕΡΤ, το οποίο εν τω μεταξύ είχαν ήδη σφετεριστεί εν μέρει για αλλότριες δραστηριότητες. Να εκμεταλλευτούν την απαξίωση της ΕΡΤ,  για την οποία από πολλού είχαν εργαστεί συστηματικά. Και να πετύχουν ταυτόχρονα μια πλειάδα στόχων: να επιβάλουν σιωπητήριο στην ενοχλητική τάση διαφοροποίησης των κυβερνητικών εταίρων, να εξασφαλίσουν ένα μεγάλο πακέτο απολύσεων, θυσία στις αδηφάγες απαιτήσεις της τρόικας, και να προχωρήσουν σε μια μεταρρυθμιστική κίνηση-ηλεκτροσόκ, που θα ταρακουνούσε ολόκληρη των κοινωνία.
Ο σχεδιασμός φαινόταν καλός αλλά δεν ήταν, γιατί υπάρχει και το συναίσθημα, γιατί ο κόσμος καταλαβαίνει ότι εδώ παίζεται κάτι πολύ μεγαλύτερο, είναι θέμα υπεράσπισης της δημοκρατίας και του πολιτισμού, κι ακόμα γιατί βλέπει ότι όλη αυτή η μανία να συντριβεί κάθε τι το δημόσιο παρασύρει μαζί της όλα τα πρωταρχικά δικαιώματα, το δικαίωμα στην υγεία, στην παιδεία, στην κοινωνική ασφάλιση, απειλεί το νερό που πίνουμε, τον αέρα που αναπνέουμε, τις παραλίες μας, τη φύση, τους χώρους άθλησης, ακόμα και πράγματα που ίσως είχαμε υποτιμήσει αλλά η επικείμενη απώλειά τους μας κάνει να τα εκτιμάμε με διαφορετικό μάτι όπως, ας πούμε, οι δημόσιες βιβλιοθήκες.
Ο σχεδιασμός φαινόταν καλός αλλά δεν ήταν. Βιάστηκαν να εκδηλώσουν την επίθεσή τους προσπαθώντας ν’ αλλάξουν απεγνωσμένα την ατζέντα μετά το φιάσκο της ΔΕΠΑ και της GazProm. Και τα κατάφεραν προς στιγμήν, μόνο που η καινούρια ατζέντα ήταν ακόμα δυσμενέστερη γι’ αυτούς, ενώ δίπλα η Τουρκία φλεγόταν κι εκείνη από τη δική της ξαφνική ανάταση, στέλνοντας μήνυμα στην Ελλάδα ή ίσως περιμένοντας κι ένα μήνυμα απ’ αυτήν.
Σ’ αυτήν ακριβώς τη συγκυρία εκδηλώθηκε το πρωτοφανές κίνημα συμπαράστασης και κοινωνικής διέγερσης στην Αγία Παρασκευή. Γύρω από το σήμα της ΕΡΤ παίχτηκε και παίζεται ένα μπρα ντε φερ που η κυβέρνηση δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να κερδίσει, ακόμα κι αν αποτολμήσει να επιχειρήσει το απονενοημένο διάβημα να καταλάβει το ραδιομέγαρο. Γεγονός που θα καταδείκνυε ακόμα πιο βαθιά την αυταρχική/παρακρατική εκτροπή, το αδιέξοδό της και την υπόγεια συμμαχία της με τη Χρυσή Αυγή, ενώ τα στούντιο της δημόσιας τηλεόρασης και ραδιοφωνίας θα μεταφερθούν στην ΕΣΗΕΑ, στα πανεπιστήμια, στα σπίτια του καθενός και δεκάδες sites θα αναμεταδίδουν και πάλι το ακατάβλητο σήμα σε όλη την Ελλάδα και τον κόσμο.
Αλλά ούτε εδώ θέλω να εξωραΐσω τα πράγματα. Το πρώτο σοκ έχει περάσει, και τώρα ήρθε η ώρα οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ και τα συνδικάτα του Τύπου να περάσουν σε ανώτερες μορφές πάλης. Δεν εννοώ μονάχα απεργίες και διαδηλώσεις, εννοώ κάτι πολύ μεγαλύτερο και ακόμα πιο σημαντικό.
Από τη Δευτέρα καλό θα ήταν να δούμε πολύ περισσότερα πράγματα από το αυτοσχέδιο πρόγραμμα της ΕΡΤ. Έναντι της πρωτοφανούς συμπαράστασης του ελληνικού λαού, οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ οφείλουν ένα μεγάλο αντάλλαγμα. Να προχωρήσουν και να πειραματιστούν στην παρουσίαση ενός τηλεοπτικού προγράμματος όπως το έχουν φανταστεί κι όπως το έχουμε ονειρευτεί.
Να κάνουν ρεπορτάζ, να πάνε να καταγράψουν τις ουρές στον ΟΑΕΔ, να μπουν σε νοσοκομεία και σε σχολεία, να δείξουν τα κλειστά καταστήματα, ν’ ανέβουν στη Χαλκιδική, να καλύψουν απεργιακές κινητοποιήσεις άλλων. Να πραγματοποιήσουν μια μεγάλη έρευνα για τις ιδιωτικοποιήσεις, για το φιάσκο της ΔΕΠΑ και της GazProm (από ’κει εξάλλου άρχισαν όλα και πρέπει να το ξαναβάλουμε στην ατζέντα), αλλά και για το υποτιθέμενο success story του ΟΠΑΠ.
Να ξετρυπώσουν τους κακομοίρηδες που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους σε  πλειστηριασμούς, να μιλήσουν για τις τράπεζες, να δείξουν τον υποτιθέμενο παραδεισένιο κόσμο της Cosco κάτω στο λιμάνι, να ταξιδέψουν στη Μανωλάδα, στην Αργολίδα και στη Λακωνία να ρίξουν τους προβολείς στα βάσανα των μεταναστών, να επισκεφθούν την Αμυγδαλέζα, την Κόρινθο και τα γκέτο των αθηναϊκών συνοικιών.
Να δώσουν δείγματα της νέας ΕΡΤ που θα χτίσουμε αύριο (της ΕΡΤ, όχι της ΝΕΡΙΤ), και να ανατροφοδοτήσουν σε υψηλότερο επίπεδο το κύμα της συμπαράστασης που δικαίως απολαμβάνουν.
Αυτή θα είναι η δική μας εκδοχή της εξυγίανσης του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα.

Μάθετε πως να απαντάτε σε βλάκες για το κλείσιμο της ΕΡΤ...



ΒΛΑΑΣ - 1Αν προσπαθήσετε, που θα το έχετε ήδη κάνει, να συζητήσετε σοβαρά με κάποιο γνωστό σας για το κλείσιμο της ΕΡΤ, είναι πολύ πιθανό να ακούσετε διάφορα επιχειρήματα, τα οποία το μόνο που αποδεικνύουν είναι ότι η βλακεία είναι άβυσσος και μέσα της χάνονται ακόμα και οι καλοπροαίρετοι. Σταχυολογώ:

-         Καλά την έκαναν και την έκλεισαν, όλοι με βίσμα είχαν μπει
-         Και που υπήρχε δεν έβλεπα, οπότε δεν με νοιάζει
-         Ωραία, τόσο καιρό την πληρώναμε τζάμπα. Τώρα θα ξεφουσκώσει ο λογαριασμός της ΔΕΗ
-         Αφού ήταν παπαγαλάκια της κυβέρνησης, τι σε νοιάζει;
-         Για το Άλτερ γιατί δεν έγιναν τα ίδια και τώρα φωνάζουν όλοι;
-         Ήταν κοπρόσκυλα και δεν δούλευαν. Όπως όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν όλα.
-         Αφού είπε η κυβέρνηση ότι θα την ξανανοίξει, πως κάνουν έτσι;
-         Καλά εσύ δεν έκραζες την ΕΡΤ για τη Γιουροβίζιον;
-         Στον ιδιωτικό τομέα απολύονται χιλιάδες κάθε μέρα. Δεν βλέπω κανέναν να ασχολείται με αυτούς.

Η βλακεία δεν έχει όρια, όπως όλοι γνωρίζουμε. Επίσης γνωρίζουμε ότι η υπομονή έχει όρια. Για να μην τα εξαντλήσετε, προσπαθήστε να αντιμετωπίσετε την βλακεία όπως της αξίζει: Τρολάρετέ την! Παρακάτω προτείνονται ορισμένες απαντήσεις στα παραπάνω επιχειρήματα:

- Καλά αυτούς τουλάχιστον τους διόρισαν. Εσύ που ψήφιζες τζάμπα τόσα χρόνια ΠΑΣΟΚ-ΝΔ δεν αισθάνεσαι λίγο μαλάκας;
- Ούτε εγώ έχω δει το αγροτικό ιατρείο του χωριού σου, οπότε δεν με νοιάζει αν το κλείσουν
- Αλήθεια ε; Και που σκοπεύεις να επενδύσεις αυτά που θα γλιτώσεις από την ΕΡΤ;
- Ενδιαφέρομαι για την ισορροπία της φύσης και αγαπώ τα σπάνια πτηνά
- Γιατί δεν μπορούν να φανταστούν τη ζωή τους χωρίς Μπήλιω Τσουκαλά
- Και μετά ποιον θα έχεις να βρίζεις;
- Ε, άμα το είπε η κυβέρνηση θα γίνει. Έχεις δίκιο, μαλακία μου που αγχώνομαι
- Καλά εσύ δεν αγχωνόσουν αν θα πλασαριστεί ο Αγάθωνας στην πεντάδα;
- Καλά εσύ δεν μου έλεγες ότι σε έπρηζα πέρυσι με τους Χαλυβουργούς;

Ασθενής ή Καθόλου Δημοκρατία...

Χρεωκοπημενοι καιροι...
Η ΕΡΤ έκλεισε από χθες τα μεσάνυχτα.
Ας ξεκινήσουμε από τα γεγονότα, στα οποία θα συμφωνήσουμε όλοι. Η Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση έκλεισε με μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου χωρίς κανένα προηγούμενο παγκοσμίως σε δημοκρατική χώρα, παρακάμπτοντας (έστω και προσωρινά) τη Βουλή. Έτσι, είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη (αν όχι στον κόσμο), η οποία δεν έχει εθνικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα και στην οποία εκπέμπουν μόνο ιδιωτικά κανάλια με παράνομες “προσωρινές” άδειες από τη δεκαετία του ’90.
Χωρίς Σήμα
Η κίνηση αυτή ανακοινώθηκε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, κ. Σίμο Κεδίκογλου:
“Σε μια περίοδο που ο Ελληνικός λαός υφίσταται θυσίες, δεν υπάρχουν περιθώρια για καθυστερήσεις ή για δισταγμούς. Όπως δεν υπάρχουν περιθώρια ανοχής για «ιερές αγελάδες» που παραμένουν άθικτες, όταν επιβάλλονται περικοπές παντού.”
Περιέργως η κυβέρνηση δεν έδειξε την ίδια σπουδή στην απόλυση των περίφημων 2000 ή 200 (ανάλογα με ποιον και πότε θα ρωτήσεις) επίορκων δημοσίων υπαλλήλων. Καμία σαφής εξήγηση δεν έχει δοθεί για αυτό.
Η Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση, η ΕΡΤ, είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση μοναδικής αδιαφάνειας και απίστευτης σπατάλης.
Συμφωνούμε. Πλην όμως, ο ίδιος ο κ. Κεδίκογλου σύμφωνα με καταγγελίες, όπως αυτή των εργαζομένων της ΕΤ-3, διόριζε ανεξέλεγκτα άτομα στην ΕΡΤ μέχρι την τελευταία στιγμή. Συμβαίνει να γνωρίζω από πρώτο χέρι περίπτωση πρόσληψης μιας υπαλλήλου μόλις πριν από 45 μέρες  με απολυτήριο γενικού λυκείου και μισθό 1800 ευρώ. Όλως τυχαίως, από το νομό Ευβοίας όπου εκλέγεται ο κ. Κεδίκογλου.
Θα μου πείτε, όπως φωνάζουν πολλοί, ότι τώρα τα καταγγέλλουν όλα. Σωστό. Για τους μεν διευθυντές προφανώς υπήρχαν συμφέροντα, οι άλλοι βολεμένοι φυσικά γιατί να μιλήσουν, αλλά από τους 2500 υπαλλήλους της ΕΡΤ δεν ήταν όλοι βολεμένοι. Περιμένατε να γίνει καταγγελία από συμβασιούχους δημοσιογράφους που θα έβλεπαν την πόρτα την επόμενη στιγμή; Και αν γινόταν ποιος θα το μάθαινε;
Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ δεν είχαν κανένα λόγο και καμία ευθύνη για τις προσλήψεις “από το παράθυρο”. Όσο δεν έχει κανένας υπάλληλος σε καμία εταιρεία λόγο για το ποιον προσλαμβάνει “το αφεντικό”. Ευθύνη  έχουν μόνο οι διοικήσεις.
Τα ίδια άτομα, λοιπόν, που έως τώρα όχι μόνο ανέχονταν, αλλά προωθούσαν τη διαπλοκή στην ΕΡΤ, έρχονται τώρα να την εξυγιάνουν, κάνοντας κήρυγμα περί “δημόσιας σπατάλης” και αδιαφάνειας. Δέχεστε να σας εμπαίζουν με τέτοιο τρόπο; Εγώ, πάντως, νιώθω να με προσβάλλουν. Δεν μπορεί να κάνει αυτός ο πρώην τηλεοπτικός μαϊντανός κήρυγμα δεοντολογίας όντας βουτηγμένος στο ίδιο σκάνδαλο που “καταγγέλλει”, διορίζοντας ακόμα και τώρα που γίνονται περικοπές παντού.
Την ΕΡΤ την πληρώνει ο Ελληνικός λαός με το χαράτσι στους λογαριασμούς ηλεκτρικού: γύρω στα 300 εκατομμύρια το χρόνο!
Όχι, τα τέσσερα (4) Ευρώ το μήνα εγώ δε τα λέω “χαράτσι”. Χαράτσι είναι το αποκύημα του νοσηρού εγκεφάλου του συγκυβερνώντα κ. Βενιζέλου, το οποίο αρχικά είχε αποκλείσει, στη συνέχεια εφάρμοσε, ο Σαμαράς το κατήγγειλε, στη συνέχεια δήλωσε ότι θα το καταργήσει και όταν έγινε κυβέρνηση το ξαναβάφτισε και το μονιμοποίησε. Αυτό δε μας πειράζει, όμως. Τα 4 Ευρώ θα κάνουν τη διαφορά.
Ο νέος Οργανισμός Ραδιοτηλεόρασης θα ξεκινήσει να λειτουργεί το συντομότερο. Μέχρι τότε οι πολίτες δεν θα πληρώνουν το χαράτσι που πληρώνουν ως σήμερα. Κι από τη λειτουργία του και μετά θα πληρώνουν πολύ λιγότερα. Υπολογίζεται ότι θα απαλλαγούν από ένα ποσό που φτάνει τα 100 εκατομμύρια ετησίως.
Πολύ λιγότερα. Αν τα 8 Ευρώ στον κάθε λογαριασμό αντιστοιχούν σε 300 εκ. ετησίως, τα 200 εκ. σε πόσα Ευρώ αντιστοιχούν; Σε 5; Και όλα αυτά δεδομένου ότι η κυβέρνηση ήδη βάζει χέρι σε ένα μέρος αυτού του “χαρατσιού” για να καλύψει άλλες τρύπες.
Είπαν ότι η ΕΡΤ είναι ασύμφορη οικονομικά. Γιατί δε λένε, όμως, ότι πριν από δύο χρόνια αποσύρθηκε με απόφαση της κυβέρνησης από τη διεκδίκηση διαφημίσεων προς όφελος των ιδιωτικών καναλιών; Γιατί δεν αναφέρουν ότι η ΕΡΤ αναγκαζόταν να καλύπτει όλες τις διεθνείς επισκέψεις των στελεχών της κυβέρνησης με δικά της έξοδα και να χαρίζει σχεδόν τα πλάνα στα υπόλοιπα κανάλια; Και, κυρίως, γιατί ποτέ δε σταμάτησαν το πάρτυ των προσλήψεων, των παχυλών μισθών και των υπερκοστολογήσεων;
Παρόλα αυτά, είπαν ψέματα. Η ΕΡΤ ήδη από το πρώτο 9μηνο του 2011 ήταν πλεονασματική. Το μόνο που χρειαζόταν για να εξυγιανθεί πλήρως ήταν να μπει ένας έλεγχος στις παραγωγές και να εκδιωχθούν κακήν-κακώς οι υπάλληλοι-φαντάσματα, οι δήθεν μεγαλοδημοσιογράφοι και οι διοικητικοί κηφήνες μαζί με τις στρατιές συμβούλων και γραμματέων τους.
Η δημόσια τηλεόραση είναι δημόσιο αγαθό. Δεν υπάρχει ούτε για τις θεαματικότητες, ούτε για την κερδοφορία. Υπάρχει για να καλύπτει τις ακριτικές περιοχές, να ενημερώνει τους πάντες (συμπεριλαμβανομένων των ατόμων με προβλήματα ακοής), να προωθεί τον πολιτισμό, να βοηθά τους Έλληνες του εξωτερικού να κρατούν την επαφή τους με την πατρίδα και γενικά να καλύπτει το τεράστιο κενό ποιότητας, ενημέρωσης και σοβαρότητας που αφήνουν πλέον τα ιδιωτικά κανάλια. Μπορεί να μην το έκανε όπως έπρεπε, αλλά το έκανε.
Και ο τρόπος με τον οποίο έκλεισε ήταν ξεκάθαρα αντιδεοντολογικός, αντιδημοκρατικός και, σε τελική ανάλυση, εντελώς ασύμφορος.
Εδώ πρέπει να κάνω μια παρένθεση και να αναφέρω ότι εκτός από τα κανάλια της δημόσιας τηλεόρασης, η κίνηση αυτή έκλεισε τους κρατικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, τους μόνους που ασχολούνται με “εξωτικά” είδη μουσικής όπως η κλασική, η έθνικ και η τζαζ και κατάργησε μουσικά σύνολα καθώς και την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα. Ψιλά γράμματα, θα μου πείτε. Αφού δεν πουλάνε όσο ο Παντελίδης, ας κλείσουν κι αυτά.
Ορίστε οι προοπτικές της νέας ΕΡΤ, όπως περιγράφηκαν από τον αξιότιμο κ. Κεδίκογλου:
Κεδίκογλου
“Ο νέος κρατικός φορέας που θα αντικαταστήσει την ΕΡΤ θα είναι έτοιμος ως τις 29 Αυγούστου δήλωσε στον Βήμα Fm ο Σίμος Κεδίκογλου, σημειώνοντας ότι θα απασχολεί  τουλάχιστον 1000 με 1200 άτομα και ότι ήδη έχει γίνει η επιλογή «ατόμων εγνωσμένου κύρους» για τη στελέχωσή του. Αναφερόμενος στο υπάρχον προσωπικό ο υπουργός είπε ότι θα απολυθεί, αλλά στις νέες προσλήψεις θα έχουν προτεραιότητα όσοι πραγματικά έχουν αποδώσει έργο στην ΕΡΤ όλα αυτά τα χρόνια.”
Ποια είναι τα άτομα “εγνωσμένου κύρους”; Ποιος τα επέλεξε; Ο αμερόληπτος κ. Κεδίκογλου; Η επιλογή που έχει ήδη γίνει εντάσσεται στο πνεύμα της διαφάνειας; Και για ποιο λόγο δεν μπορούν να κρίνουν αυτή τη στιγμή ποιοι είναι “όσοι πραγματικά έχουν αποδώσει έργο στην ΕΡΤ όλα αυτά τα χρόνια” και πρέπει να απολυθούν και να αποζημιωθούν για να επαναπροσληφθούν; Πόσα ρεκόρ ανοησίας θα σπάσουμε σε αυτή τη χώρα;
Και κυρίως: εσείς εμπιστεύεστε αυτόν τον άνθρωπο που, επαναλαμβάνω, διόριζε μέχρι και τελευταία στιγμή στην ΕΡΤ που καταγγέλλει, να την εξυγιάνει; Αλήθεια;

Να μας ανοίξει η όρεξη, να ξαναθυμηθούμε να νικάμε...

Του Στέλιου Φωτεινόπουλου, απο το  Red NoteBook...
Ήταν η κίνηση της στιγμής. Τα επεισόδια, το ένα μετά το άλλο. Αυτό που έδειχνε το τι πλησιάζει. Η περιστολή των δικαιωμάτων, η καταστολή, η φίμωση, ή ενόχληση για τον δημόσιο χώρο, όλα στο ψηφιδωτό της αντίδρασης. Σου κλείνουν την ΕΡΤ. Σε αφήνουν χωρίς φωνή, χωρίς πολιτισμό, χωρίς κινηματογράφο, χωρίς ντοκιμαντέρ, χωρίς ενημέρωση.

Σε πετούν στα ιδιωτικά κανάλια, στους εργολάβους της ενημέρωσης, εκείνους που επί χρόνια ξέρουν και σου σερβίρουν το «καλό σου», και που τώρα, την ώρα που σχεδόν 3000 συνάδελφοί τους μένουν στον δρόμο, την στιγμή που η δημόσια ΕΡΤ βάζει λουκέτο, εκείνοι τσιμουδιά. Είναι άλλος κλάδος, σου το λένε κάθε μέρα. Δεν είμαστε δημοσιογράφοι, δεν παράγουμε πολιτισμό. Εμάς ο μισθός μας είναι για να δημιουργούμε κλίμα στην κοινωνία, αιώνιοι εγκάθετοι, αγκαζέ με το διαπλεκόμενο καθεστώς. Εμείς κάνουμε ρεπορτάζ με τα Non paper του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Για ποια δημόσια τηλεόραση μου λες?

Δεν θα ξεχάσεις όμως. Οφείλεις να μην ξεχάσεις, την στιγμή που έφυγες από το σπίτι βλέποντας ΝΕΤ, και όταν πάλι γύρισες, η τηλεόραση σου έγραφε με μεγάλα γράμματα σε μαύρο φόντο, no signal.

Οφείλεις να μην ξεχάσεις, την στιγμή που πλησίαζες στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ στην Μεσογείων, και ο κόσμος ήταν πίσω από την κεντρική πύλη, τρομαγμένος άλλα ζωντανός. Για να μπορούν λίγο μετά, να δώσουν τον χώρο στην ελπίδα και τα πρώτα διστακτικά χαμόγελα, όταν πάνω από 30.000 πολίτες από όλη την Αθήνα, τραγουδούσαν το  Άξιον Εστί, με σηκωμένες γροθιές μέσα και έξω από την ΕΡΤ και τα μουσικά σύνολα να συνοδεύουν πάνω στα σκαλιά.

Δεν θα ξεχάσεις, τα δεκάδες πρόσωπα που κρέμονταν από τα παράθυρα όλων των ορόφων, και έβγαζαν φωτογραφίες το πλήθος, φώναζαν συνθήματα, έκλαιγαν αγκαλιασμένοι, ούτε το μεγάλο μαύρο πιάνο σε μία αίθουσα της ΕΡΤ, που το είχε ανακαλύψει ένας μουσικός και καθόταν μόνος του παίζοντας το νυχτερινό χασάπικο του Χατζιδάκι. Τον κόσμο στους διαδρόμους, τους μέχρι τώρα κοστουμαρισμένους δημοσιογράφους, που πλέον έκλειναν 24 ώρες στην υπό κατάληψη ΕΡΤ, άυπνοι, κουρασμένοι.

Δεν θα ξεχάσεις την είδηση που ερχόταν και έφευγε κάθε λίγο ότι τα ΜΑΤ θα εκκενώσουν το κτίριο και την γύρω περιοχή. Με τους δεκάδες βουλευτές της Αριστεράς, τους δημάρχους, τους εκπροσώπους φορέων, συνδικάτων, φοιτητικών συλλόγων να είναι αναπόσπαστό κομμάτι της περιφρούρησης του κτιρίου.

Δεν θα ξεχάσεις και δεν θα συνηθίσεις την ανεργία. Δεν θα συνηθίσεις την έννοια της απόλυσης επειδή προσπαθούν τα ιδιωτικά μέσα, να σε κάνουν να ξεχάσεις την έννοια της αξιοπρεπούς εργασίας. Δεν θα κουραστείς να φωνάζεις, ότι για την ανεργία φταίνε εκείνοι που δημιούργησαν την κρίση, όχι κάποια τυχαία παθογένεια της αγοράς. Δεν θα ξεχάσεις ,ότι η ανάπτυξη που σου τάζουν δεν είναι για όλους, αφορά πολύ λίγους, μετρημένους, κολλητούς που τόσο καιρό είναι μεγαλοφειλέτες του Δημοσίου και δημόσιοι τραμπούκοι της Δημοκρατίας, και πρώτοι στην ουρά για την πίτα όταν αυτή αρχίσει να μεγαλώνει.

Κάποιες στιγμές, όταν τελειώσουν οι χαιρετισμοί, οι δημόσιες δηλώσεις και τα τηλεοπτικά πλάνα, θα υπάρχει η ανάγκη για να βάλεις το σώμα σου μπροστά. Να ενώσεις τις ανάσες σου, τα χέρια σου, τα ξενύχτια σου με χιλιάδες άλλους, σαν χτες βράδυ που σιγοψιθύριζες στον διπλανό σου, ότι η ΕΡΤ σου θυμίζει Πολυτεχνείο και χαμογελούσες, εσύ που δεν έζησες ποτέ Πολυτεχνείο και Χούντα..

Να θυμάσαι πάντα, την ώρα που γυρνούσες σπίτι με το αυτοκίνητο και άκουγες την ΕΡΤ μέσα από τους 105,5 στο κόκκινο, και τα παράσιτα της κυβέρνησης ήταν τόσα που δεν άκουγες τίποτα, άλλα δεν σε ένοιαζε, δεν άλλαζες σταθμό. Ήθελες να ακούς αυτό το χάος, ήξερες ότι ήταν γοητευτικό, για αυτό και το βρώμιζαν με τις παρεμβολές τους.

Δεν θα ξεχάσεις, ότι διαλύουν την δική σου περιουσία, την Δημόσια τηλεόραση.  Όχι το δελτίο ειδήσεων μόνο. 4 Εθνικής εμβέλειας κανάλια και 1 για τον απόδημο ελληνισμό, 6 ραδιοφωνικοί σταθμοί με έδρα την Αθήνα, 1 παγκόσμιας εμβέλειας, 3 ραδιοφωνικοί σταθμοί με έδρα την Θεσσαλονίκη, 19 ραδιοφωνικοί σταθμοί σε όλη την Ελλάδα, τα 2 μουσικά σύνολα της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας με την χορωδία, και την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής, τον ψηφιακό τόπο της ΕΡΤ και το τεράστιο ψηφιακό Αρχείο της ΕΡΤ. Το ψηφιακό αρχείο στο όποιο είναι καταγραμμένο, κάθε δευτερόλεπτο  Ελληνικής Ιστορίας, πολιτισμού και πολιτικών γεγονότων σε βίντεο και ήχο, όλου του 20 αιώνα.

Όχι, δε θα περάσει. Όταν έχεις ένα συνταγματικό πραξικόπημα, δεν έχεις χούντα, άλλα συνταγματική εκτροπή. Όταν έχεις κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, δεν έχεις χούντα, άλλα κοινοβουλευτική εκτροπή. Αναρωτιέσαι όμως κάθε μέρα, κάθε στιγμή από χτες, όταν έχεις πολλά πραξικοπήματα, πολλές εκτροπές, πολλά χέρια να σου φιμώνουν το στόμα, τότε τι έχεις?

Ο τυχαίος φασισμός της καθημερινότητας, των αδιάφορων και τον εγκάθετων, δεν θα περάσει. Και δεν θα περάσει γιατί θα είμαστε όλοι εκεί. Και το μόνο πράγμα που θα δεχτούμε, είναι το να χάσουν. Γιατί το μόνο που ζητούμε, είναι οι ανάγκες μας. Έχουμε μάθει να νικάμε. Ας το κάνουμε και τώρα, μόνο έτσι θα μας ανοίξει η όρεξη. Μόνο έτσι θα κοπεί η δική τους.

Η κουλτούρα του τρόμου...


Λαμπρος Τσουκνίδας, απο την Αυγη...
Η είδηση μεταδόθηκε πριν το λουκέτο στην ΕΡΤ: το 56% των Αμερικανών απάντησε στην έρευνα του ινστιτούτου Pew για τη Washington Post ότι το ομοσπονδιακό πρόγραμμα παρακολούθησης των τηλεπικοινωνιών που αποκαλύφθηκε την περασμένη εβδομάδα, παρά την παραβίαση της ιδιωτικής σφαίρας των ανθρώπων, αποτελεί αποδεκτό μέσο έρευνας για την "τρομοκρατική" απειλή. Εύλογο αν αναλογιστούμε τι βλέπουν οι Αμερικανοί: ό,τι μεταδίδουν και τα ελληνικά ιδιωτικά κανάλια. Με διαφορετικό τίτλο και διαφορετικούς ηθοποιούς, όλοι προβάλλουν ένα μείγμα παράνοιας, βίας και αίματος που αποκαλύπτει στον τρομαγμένο τηλεθεατή ότι όλα τον απειλούν "εκεί έξω" (από το σαλόνι του) αν τολμήσει να κινηθεί, να ερωτευθεί, να πλησιάσει οποιονδήποτε "διαφορετικό", πόσο μάλλον αν διανοηθεί να... μπλέξει με τα κοινά.
Ο "μεγάλος αδελφός" του Prism δεν έφτασε ξαφνικά ούτε ήρθε μόνος του. Προηγήθηκε μια συστηματική πλύση εγκεφάλου από την αγοραία ιδιωτική τηλεόραση με μοναδικό στόχο, που φαίνεται να επιτεύχθηκε, να ενσταλάξει τον φόβο στο βαθύτερο είναι τού μέσου πολίτη. Αυτό είναι το ραδιοτηλεοπτικό μοντέλο εισήγαγε και εδώ η "ελεύθερη τηλεόραση", εξοβελίζοντας τον πολιτισμό με -δυστυχώς, είναι αλήθεια- ικανοποιητική τηλεθέαση, αυτήν ακριβώς που επικαλείται ο κάθε Σίμος Κεδίκογλου για να δικαιολογήσει το κλείσιμο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Ο φόβος πουλάει. Και παραλύει...
Με όλα τα στραβά που της φόρτωναν οι κυβερνητικές διοικήσεις, η ΕΡΤ λειτουργούσε στον αντίποδα αυτού του μοντέλου. Πρώτα απ' όλα με τα ντοκιμαντέρ της, που αναδείκνυαν τις επιπτώσεις του νεοφιλελευθερισμού στο περιβάλλον, τη γεωργία, την οικονομία, την κοινωνία σε όλο τον πλανήτη. Αλλά δεν ήταν μόνον αυτά. Ήταν και οι συμπαραγωγές της σε ταινίες παγκόσμιου καλλιτεχνικού βεληνεκούς. Η ΕΡΤ, ως τηλεόραση και ραδιόφωνο, ήταν ο μόνος ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός που έδινε φωνή στην τέχνη που αντιστεκόταν -ως τέχνη, όχι στεγνά πολιτικά- στον φόβο και τον ευτελισμό που προωθούν τα ιδιωτικά κανάλια. Έδινε φωνή στην τέχνη που αναδεικνύει την αξία της ζωής, είτε μιλάμε για εικαστικά, είτε μιλάμε για τζαζ, είτε μιλάμε για παράδοση, είτε για λογοτεχνίες του κόσμου. Ιδίως το ραδιόφωνο, και δεν μιλάμε μόνον για το Τρίτο Πρόγραμμα, λειτούργησε ως σχολείο πολιτισμού για ολόκληρες γενιές. Αυτές οι παραγωγές αποτέλεσαν μια όαση ζωής στο βασίλειο της παράνοιας, του τρόμου και του θανάτου που εξαπλώνεται καθημερινά σαν καρκίνος από τις ιδιωτικές συχνότητες.
Το βίαιο "λουκέτο" που επιφύλαξε στην ΕΡΤ η τρικομματική κυβέρνηση -ο "ξαφνικός θάνατος" φάνηκε πως ήταν αρκούντως προσχεδιασμένος- αφυδατώνει ακριβώς αυτό το άλλο πολιτισμικό πρότυπο που, σε τελική ανάλυση, είναι κάτι παραπάνω: είναι η διαφορετική προσέγγιση της ζωής που η κυβέρνηση Σαμαρά θέλει να σβήσει στο όνομα μιας "χαμηλής τηλεθέασης" που επιδίωξε με κάθε τρόπο. Και όμως, αυτή η διαφορετική προσέγγιση είναι το ζητούμενο κάθε δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, πόσο μάλλον που αποτελεί προαπαιτούμενο για τη διαμόρφωση πολιτών που δεν θα δεχτούν ως αυτονότητη την παραβίαση της ιδιωτικότητας στο όνομα καμιάς ασφάλειας, πολιτών με κριτική σκέψη. Το πόσο συνδέεται ο εξοβελισμός του πολιτισμού με την επιβολή της κουλτούρας του "μεγάλου αδελφού", οι δύσπιστοι μπορούν να το αντιληφθούν ρίχνοντας μια ματιά στις δεξιές "δεξαμενές σκέψης", και εδώ στην Ελλάδα, οι οποίες έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να υπερασπιστούν την παρακολούθηση όλων μας από τις κάθε είδους μυστικές υπηρεσίες και τα χρυσοφόρα -για να μην ξεχνιόμαστε- προγράμματά τους που, αποδίδουν δισεκατομμύρια στους κατόχους τους...

Ροη αρθρων