Σάββατο 26 Απριλίου 2014

Ο "κύριος Δήμαρχος"...

Αμοντάριστα πλάνα... 
Κάποιοι νομίζουν πως είμαστε ακόμη στην εποχή του Γκόρτσου, του Μαντά και του Μαυρογιαλούρου. Έχουν την αίσθηση πως το πόπολο ψάχνει απεγνωσμένα έναν αστό ηγέτη με κύρος, προκειμένου να λύσει τα άπειρα προβλήματά του. Παράγοντες των δήμων, πολιτικάντηδες τοπικής εμβέλειας με βλέψεις ανέλιξης καθώς και άνθρωποι του "διπλανού καναπέ", μπήκαν σε καθώς πρέπει κουστουμάκια και ταγεράκια με στόχο "έναν καλύτερο δήμο".

Είναι πραγματικά αστείος ο τρόπος με τον οποίο μεταλαμπαδεύεται ο παραγοντισμός του κεντροδεξιού χώρου από γενιά σε γενιά. Άνθρωποι συσπειρώνονται γύρω από ένα όνομα και αυτό είναι όλο. "Θα θα θα". Καμία πολιτική προσέγγιση των προβλημάτων της τοπικής κοινωνίας παρά μόνο τυφλή εναπόθεση των ελπίδων του κάθε δημότη είτε στον πιο συμπαθή, είτε στον πιο ρουσφετολόγο είτε στον πιο "γείτονα" υποψήφιο.

Η κλασική εικόνα του υποψήφιου δημάρχου έχει κάθε τέσσερα χρόνια τα ίδια βασικά χαρακτηριστικά. Ο δήμαρχος πρέπει πάση θυσία να είναι άνδρας. Το κύρος, η αποφασιστικότητα και το αγνό αλλά συνάμα επίμονο βλέμμα το έχει μόνο ένας άνδρας. Επίσης ένας άνδρας γύρω στα 50. Είναι επιβεβλημένο να είναι ψημένος στη ζωή έχοντας ασκήσει το επάγγελμα του γιατρού, του δικηγόρου ή του αρχιτέκτονα. Σίγουρα πρέπει να προέρχεται από πολιτική οικογένεια ή να είναι ενταγμένος στο πράσινο ή στο γαλάζιο πολιτικό κάστρο από μικρός. Τα κάστρα αυτά, βέβαια, σήμερα έχουν ξεβάψει και οι χρόνιοι υπερασπιστές τους σηκώνουν την παντιέρα της "ανεξάρτητης κίνησης", αλλά ίδιον του σωστού πολιτικού ανδρός είναι η ικανότητά του να ελίσσεται ανάλογα με τας συνθήκας. Άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι ο υποψήφιος δήμαρχος πρέπει να τραβήξει μια λαοφιλή φωτογραφία που να εμπνέει εμπιστοσύνη. Ένα καλοπροαίρετο χαμόγελο, ένα καλό χτένισμα, ένα καλό ζευγάρι γυαλιά μυωπίας και ένας καλός φωτογράφος να εξαφανίσει τις όποιες ατέλειες του προσώπου, είναι αυτά που αρκούν για να πείσουν τον κόσμο για τις αγνές προθέσεις του και την εργατικότητά του.

Νίκος Δήμου - Η δυστυχία του να είσαι άνευ σημασίας...

του Μανου Στεφανιδη...
Διαφημιστές και παλικάρια  /  Γίναμε μαλλιά κουβάρια
Μισώ τις ιδέες που δεν αγαπάνε τους ανθρώπους. Όλους τους ανθρώπους με όλες τους τις αδυναμίες. Πχ. τις ιδέες του Νίκου Δήμου.
Δήθεν μοντέρνες αλλά κατά βάθος αφόρητα ακαδημαϊκές εφόσον έχουν ηλικία μεγαλύτερη των δυο αιώνων και δεν έχουν βελτιωθεί διόλου. Βέβαια ο ίδιος μπορεί να καμαρώνει επαναλαμβάνοντας μισαλλόδοξες κοινοτοπίες ανάμεσα σε ημιμαθείς και αγράμματους όπως ο τέως αρχηγός του που πάντως πρόλαβε να το εξαποστείλει, άνευ συνοπτικών καν διαδικασιών, αποκαλύπτοντας συγχρόνως την παντελή έλλειψη δημοκρατίας που διέπει το μιντιακό αυτό μόρφωμα. Αλλά και τη βουβαμάρα της συγκεκριμένης ιντελιγκέντσιας που έσπευσε να το στηρίξει. Αυτό είναι το νέο ήθος που επαγγέλλονται; Που είναι ο Γραμματικάκης, η Κιντή; Πως δέχονται το εξαποστελλάριον του Δήμου χωρίς δεύτερη κουβέντα, επειδή απλώς είπε, άγαρμπα έστω, τη γνώμη του; Αλλά και τετριμμένες αλήθειες που ουδείς κατά βάθος αμφισβητεί;  Εκτός κι αν η πολιτική σπέκουλα προς το πόπολο και τα προεκλογικά στογγυλέματα υπερέχουν τόσο της επιστημοσύνης όσο και της ελευθεροστομίας. Ουαί υμίν Φαρισαίοι υποκριταί.

Ευρωσκεπτικισμός εναντίον ευρωπαϊσμού ή Αριστερά εναντίον Δεξιάς;

Tου Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου, απο το Red NoteBook...
Η επιλογή της κυβέρνησης να αποπολιτικοποιήσει τις ευρωεκλογές (“δεν έχει σημασία ποιος θα βγει πρώτος”, μας ενημερώνει ο Βενιζέλος), είναι προφανής και απολύτως κατανοητή. Με τις κακόηχες νύξεις περί νέου δανείου και νέου μνημονίου να πληθαίνουν καταστρέφοντας το εορταστικό κλίμα για τα στοιχεία της Eurostat, ο πήχυς μπαίνει σαφώς στη μείωση, κατά το δυνατόν, της διαφοράς ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ – δευτερευόντως και σε μια καταγραφή της “Ελιάς” εντός ορίων αξιοπρεπείας.

Αν όμως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν τους λόγους τους να κρατάνε “χαμηλά” τη συζήτηση περί Ευρώπης, πώς συζητάμε για τα “ευρωπαϊκά” εμείς στην Αριστερά; Στον έβδομο χρόνο της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, με τα σενάρια περί διάλυσης της Ευρωζώνης να πληθαίνουν, και με τα προγνωστικά να δείχνουν σοβαρή ενίσχυση της Αριστεράς στην επόμενη Ευρωβουλή, ο προβληματισμός σε μεγάλα τμήματά της δείχνει καθηλωμένος στο σημείο που βρισκόταν και πριν συμβούν όλα αυτά.
* Μιλώντας πρόσφατα στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, ο Δημήτρης Κουτσούμπας τονίζει ότι “τα κόμματα –θέλουν δεν θέλουν– χωρίζονται σε κόμματα που υπερασπίζονται την ΕΕ, τα μονοπώλια από τη μία μεριά, και στα κόμματα, όπως το ΚΚΕ από την άλλη, που παλεύει για αποδέσμευση από την ΕΕ” (19.4.2014).
* Λίγες μέρες νωρίτερα, στην Εφημερίδα των Συντακτών (“Για έναν αριστερό ευρωσκεπτικισμό”, 16.4.2014), ο Παναγιώτης Σωτήρης διαπιστώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ  “εγκατέλειψε το καμιά θυσία για το ευρώ” (πότε όμως συνέβη αυτό;) και προειδοποιεί ότι “έτσι εκχωρείται ένας κρίσιμος πολιτικός χώρος στην Ακροδεξιά”. Σε εκτενέστερη εκδοχή του ίδιου άρθρου στο περιοδικό Εκτός Γραμμής, ο ίδιος παραδέχεται βεβαίως ότι “τα κόμματα της Ακροδεξιάς δεν διατυπώνουν ευθείς στόχους ρήξης με την ΕΕ” - σε κάθε περίπτωση, όμως, “καπηλεύονται το ότι φαίνονται να είναι τα μόνα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα σ΄ ένα τοπίο που χαρακτηρίζεται από αβάσταχτη ευρωφιλία”.

Το πλεόνασμα του Γιάννη και της Όλγας...

Πόσο είναι, καλοί μου άνθρωποι, το πρωτογενές πλεόνασμα που έφτιαξαν με τα χεράκια τους ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο, 5% ο ένας, 95% ο άλλος κι άντε να ξεχωρίσεις ποιος είναι ο ένας και ποιος ο άλλος; Είναι 1, 5 δισ. ευρώ, είναι 3, 5 δισ. ευρώ, πείτε μου γιατί θα σκάσω. Πώς κάνετε έτσι, κύριέ μου, για 2 δισ.,
εδώ έχουμε μπει σε τροχιά ανάπτυξης κι εσείς ασχολείστε με τα ψιχουλάκια του Κοντορεβιθούλη; Ασχολούμαι διότι το ζήτημα δεν είναι οικονομικό, είναι φιλοσοφικό. Αν δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ούτε στους στεγνούς αριθμούς, τότε δεν έχουμε κανένα σταθερό σημείο προσανατολισμού, είμαστε αθύρματα αφημένα στο τυχαίο, πούπουλα χήνας που τα παρασέρνει ο άνεμος.
Όταν έχεις απορία για τους αριθμούς, βάλε τα κανάλια, μου έλεγε η μαμά μου, τότε που τα κανάλια ήταν η ΕΙΡΤ και η ΥΕΝΕΔ, σε αντίθεση με τώρα που έχουμε μόνο ΥΕΝΕΔ. Έβαλα λοιπόν και εγώ δυο - τρεις από τις ΥΕΝΕΔ και έμαθα απ' όλες ανεξαιρέτως ότι το πλεόνασμά μας είναι 3, 5 δισ. Τόσο θα είναι, σκέφτηκα, αλλιώς πού θα έβρισκαν ο Γιάννης και η Όλγα λεφτά για να ανοίγουν γαλλικές σαμπάνιες ενώπιον των καμερών; Με 1,5 δισ. δεν παίρνεις ούτε Καΐρ Ρόδου αρετσίνωτη.
Χαρά τρανή με πλημμύρισε και θα ήμουν ακόμη πλημμυρισμένος, αν δεν έκανα το λάθος να μπω στο Ίντερνετ και να διαβάσω τα οικονομικά σάιτ, που έλεγαν τα μπαμπέσικα ότι το πλεόνασμά μας είναι μόλις 1,5 δισ. Σιγά ρε μην πιστέψουμε εσάς τους τεχνοκράτες και όχι τον Γιάννη μας και την Όλγα μας, που μας κρατάνε συντροφιά κάθε βράδυ, την ιερή ώρα του φαγητού. Τον Γιάννη και την Όλγα μας θα πιστέψουμε, που ανοίγουνε και σαμπάνιες, να τρέχει ο αφρός στην οθόνη, να τον αγγίζεις, να τον μυρίζεις κι όχι εσάς τους καρμοίρηδες που ζείτε καταχωνιασμένοι στους αριθμούς και τα κομπιουτεράκια.
Πόσο είναι, καλοί μου άνθρωποι, το πρωτογενές πλεόνασμα που ανακοίνωσε η Γιούροστατ; Μα η Γιούροστατ δεν ανακοίνωσε κανένα πρωτογενές πλεόνασμα. Ανακοίνωσε το χρέος που έχει φτάσει στο 175%, ανακοίνωσε το έλλειμμα που είναι στο 12%, ανακοίνωσε ότι χάσαμε 50 δισ. σε τέσσερα χρόνια, πλεόνασμα ευθέως δεν ανακοίνωσε ποτέ. Από τα συμφραζόμενα και από κάτι προσθαφαιρέσεις επιπέδου ντάχτα μπούχτα τρία τάλαρα προέκυψαν τα 3,5 δισ. Και αμέσως μετά βγήκε ο εκπρόσωπος της Κομισιόν και είπε ότι το πλεόνασμά μας είναι 1,5 δισ. και να ζήσουμε να το φάμε μέχρι κόκκαλο.
Όλα προφορικά, τίποτα γραπτό. Ουδείς, ούτε η Γιούροστατ ούτε η Κομισιόν, τόλμησε να βάλει την υπογραφή του και να βεβαιώσει ότι το πλεόνασμα είναι τόσο και προέκυψε έτσι. ΄Επεα πτερόεντα, να τα αρπάζουν στον αέρα ο Γιάννης μας και η Όλγα μας και να τα πλάθουν σαν πασχαλιάτικα κουλουράκια. Κουλουράκια με σαμπάνια γαλλική.

Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

Land Grabbing (η υφαρπαγή της γης)...

του Άκη Ματούλα, απο toPortal...
Buy land, they're not making it anymore!”  Mark Twain
Η αποστροφή του Mark Twain «αγοράστε γη, δεν την φτιάχνουν πια..»
κρύβει σε δυο αράδες την σκοτεινότερη ίσως προσδοκία που ανέπτυξε ο άνθρωπος μαζί με τον πολιτισμό του, την διαρκή διεκδίκηση και αρπαγή γης, την αύξηση της γης που ορίζει και μαζί της, ότι βρίσκεται πάνω, κάτω και γύρω από αυτή….
Land Grabbing”, (μτφ: Υφαρπαγή της γης), είναι ο διεθνής όρος που περιγράφει μια απίστευτα απάνθρωπη αλλά και καταστροφική για το Περιβάλλον, τις τοπικές οικονομίες και τον πολιτισμό, πρακτική. Μεγάλες, συνήθως πολυεθνικές εταιρίες νοικιάζουν ή εξαγοράζουν τεράστιες εκτάσεις, συνήθως καλλιεργήσιμες και τις εκμεταλλεύονται παραγωγικά προκειμένου να καλύψουν τις απαιτήσεις της διεθνούς αγοράς σε αγροτικά προϊόντα και «ενεργειακές καλλιέργειες». Μια πρακτική ιδιαίτερα διαδεδομένη στην Αφρική, την Ασία και την Λατινική Αμερική...
Οι τοπικές κυβερνήσεις σε συνεργασία με διεθνείς οργανισμούς τύπου Παγκόσμια Τράπεζα, ΔΝΤ και ΟΟΣΑ κ.α., διαμορφώνουν το νομικό καθεστώς ώστε οι τοπικοί πληθυσμοί να καθίστανται ανίσχυροι να διεκδικήσουν ή να σταματήσουν αυτή την διαδικασία και να αναγκάζονται να επιλέξουν μεταξύ της παράδοσης της γης τους, ελπίζοντας σε μια ελάχιστη αποζημίωση, ή ακόμη πιο συχνά να την εγκαταλείψουν για πάντα φεύγοντας από αυτή.

σελίδες από το ημερολόγιο της Έρημης Χώρας...

costinho....
Και λες να το ρίξεις λίγο έξω -γιορτινές μέρες είπαν, άλλωστε. Τυχαίνεις σε κλαμπ λουσάτο, εκεί βγήκε ο κλήρος με τους φίλους. Λούσο, λέμε τώρα· όλα ψευδοροφές και νέον, όλα ψευδή, όλα ψευδά. Πιάνεις τον εαυτό σου κρατούμενο. Πορτιέρηδες·
πληρωμένα σκιάχτρα που ανοίγουν την πόρτα απ'έξω. Όταν υποδέχεσαι κάποιον η πόρτα ανοίγει από μέσα, αυτό ξέρω εγώ. Ψιλά γράμματα. Άμα επιβιώνεις από την ξεφτίλα, τη βάζεις σε λέξεις· να εξευμενίσεις ό,τι περίσσεψε. Περιήγηση στην Έρημη Χώρα, άδειοι πόθοι κενά βλέμματα τυραννισμένα σώματα, το Άουσβιτς σε εκδοχή αυτοϊκανοποίησης. Κλαμπ. Μονοσύλλαβος κωδικός, εύκολος, λίγα γράμματα, ένας ήχος, γρήγορος. Ατέρμονη ανορθογραφία. Γυναίκες που δεν είναι γυναίκες, που θυμίζουν γυναίκες. Η γυναικεία όψη εδώ λησμονείται, κανείς δεν φαίνεται να θυμάται ότι οι ιέρειες είναι ρόλος σε τελετή, όχι σιλουέτες αφημένες στην τύχη τους. Πρώτα πρώτα οι γυναίκες οι ίδιες, αυτές το ξεχνάνε και το πνίγουν σε τόνους από κολώνιες· αποσμητικές, που δεν οσμίζουν, που μόνο απωθούν. Που τρομάζουν. Κάθε ερωτικό μικρόβιο σε ακτίνα δύο μέτρων πέφτει νεκρό, κάθε πόθος ξενιτεύεται προς άγνωστη κατεύθυνση και δεν ξαναγυρίζει πίσω. Φρούρια υπερβολών οι στολές τους, τρομακτικές αποστάσεις. Προσδοκίες στον αέρα με μυρωδιά απειλής. Ακόμα και στο σαφάρι, στη ζούγκλα, ένα θήραμα κάπου κάπως υπονοείται· κάποιος κάπως υποκρίνεται τον κυνηγό. Κανείς δεν βγαίνει από εδώ ζωντανός. Κυρίως επειδή δεν μπήκε καν ζωντανός.
Η Έρημη Χώρα σε εικόνες καθημερινής συνάφειας, ανίερης και ταπεινωμένης. Αγόρια σε αμήχανο σχηματισμό πίνουν ματαιοδοξία με χαμηλό δείκτη αλκοόλ, βγάζουν selfies -έτσι λένε τώρα τη μοναξιά, τη φωνάζουν εαυτό- και αναβάλλουν τις ερωτήσεις για άλλη ζωή. Δεν θα το ψάξουν ούτε το πρωί που θα σηκωθούν· ό,τι έγινε, έγινε. Πέρασε κι αυτή η μέρα, πιάσαμε λίγο κώλο, κάπου ακουμπήσαμε. Τυχαία ίσως, αλλά δεν έχει σημασία αυτό. Αρκεί που μας σηκώθηκε. Κλικ κι άλλο κλικ, ψηφιακός ο ήχος, ψευδής. Βγαλ'την καλή, να φαίνονται και οι γκόμενες στο μπαγκράουντ. Γκόμενες στο μπαγκράουντ. Ποτέ πρωταγωνίστριες, ποτέ ηρωίδες. Κλικ. Μονοσύλλαβος κι αυτός ο κωδικός, εύκολες λειτουργίες, απλές πρωτοζωικές, γρήγορες.

“Αξιολόγηση”, “αυτοαξιολόγηση”!

Μάρω Δημάκου,  Δημοσιο Σχολειο...
“Ακόμα και τη συνηθισμένη σημασία των λέξεων σε σχέση με τα πράγματα την άλλαξαν για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους” (Θουκυδίδης Γ 82)
“Αξιολόγηση”, “αυτοαξιολόγηση”! ΄Οσο πιο βαρύγδουπα ηχούν οι λέξεις, τόσο πιο ύποπτο, ίσως και επικίνδυνο, φαντάζει το περιεχόμενό τους.
Σε μια κοινωνία ρημαγμένη και φτωχοποιημένη, σ' ένα λαό στερημένο από τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα στην υγεία, στην παιδεία, στη δουλειά, σ' ένα δημόσιο σχολείο που, ταλαιπωρημένο ήδη από τις πολιτικές λιτότητας, καταρρέει καθώς καλείται περισσότερο από ποτέ να ανταποκριθεί στις ανάγκες της αγοράς, σε μια εκπαιδευτική κοινότητα που δέχτηκε την αγριότερη επίθεση με συγχωνεύσεις σχολείων , κατάργηση ειδικοτήτων, τη διαθεσιμότητα χιλιάδων, τις απολύσεις εκατοντάδων συναδέλφων, την ακόμα μεγαλύτερη περιθωριοποίηση των μαθητών της τεχνικής εκπαίδευσης, είναι φανερό ότι η “αξιολόγηση” και η εξωραισμένη έκδοσή της, η “αυτοαξιολόγηση”, δεν θα βελτιώσουν το εκπαιδευτικό έργο, αλλά θα δώσουν το τελικό χτύπημα καλώντας τους συναδέλφους να υποκύψουν σ΄ ένα γραφειοκρατικό τερατούργημα που μετατρέπει τον δάσκαλο σε υπολογιστή, τον συνάδελφο σε ανταγωνιστή, τον προιστάμενο σε φόβητρο, το σχολείο σε αρένα, για να νομιμοποιηθεί τελικά η κατάργηση και άλλων δημόσιων σχολείων, η απόλυση χιλιάδων αυτή τη φορά συναδέλφων, για να επικυρωθεί η παράδοση της Δημόσιας Παιδείας στα ιδιωτικά συμφέροντα.
Εδώ και τριανταπέντε χρόνια, τα τριανταδύο στα Δυτικά, αφοσιώθηκα στο δημόσιο σχολείο.Και είναι αλήθεια ότι οι συνάδελφοί μου κι εγώ ζήσαμε τις καλύτερες στιγμές του, λίγα χρόνια μετά την πτώση της χούντας, στον δημοκρατικό πυρετό της Μεταπολίτευσης, 1981,1988,1997,1998,1999,2006, 2008 διεκδικήσαμε και κερδίσαμε τουλάχιστον την αξιοπρέπεια του δάσκαλου. Δεν ήταν όλοι οι αγώνες νικηφόροι, όμως διδάξαμε στους μαθητές μας ότι το δημόσιο σχολείο είναι προνόμιο ανεκτίμητο, ότι ο αγώνας για ένα κόσμο καλύτερο είναι καθήκον, ότι είναι αυτονόητες η αλληλεγγύη και η συναδελφοσύνη κι ακόμα ότι η γνώση δεν είναι μέσο ατομικής αναρρίχησης, αλλά το αποτελεσματικότερο και ισχυρότερο όπλο στη διεκδίκηση μιας δικαιότερης κοινωνίας.
Επειδή, λοιπόν, δεν μπορώ να ξεχάσω και να προδώσω ότι μια ολόκληρη ζωή θεώρησα χρέος μου να διδάξω στα παιδιά, ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΚΥΨΩ και ΔΕΝ θα συμμετάσχω στην ομάδα “αυτοαξιολόγησης” του σχολείου μου στην οποία με όρισαν παρά τη θέλησή μου και τη δηλωμένη άρνησή μου. Το οφείλω στους μαθητές μου, στους συναδέλφους μου, σ' αυτούς που δοκιμάζονται από τη διαθεσιμότητα και τις απολύσεις, σε όλους που αγωνίζονται για δουλειά και αξιοπρέπεια.

Αθήνα, 21 Απρίλη 2014
Μάρω Δημάκου, Καθηγήτρια φιλόλογος στο 1ο Γενικό Λύκειο Καματερού, Δυτικής Αθήνας

Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ...

10155315_10202680160276959_282839974_nΗ γενικευμένη απάθεια της ελληνικής κοινωνίας μπροστά στις εφεδρείες της άρχουσας τάξης στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία και τις παραφυάδες της δεν είναι σημερινό, μεμονωμένο περιστατικό. Στην χώρα των νοικοκυραίων, υπάρχει ιστορικό συναίνεσης και ένοχης υπομονής.

Πάντα υπήρχαν πρόθυμοι, είτε στην γερμανική κατοχή, όπου ξεπετάχτηκαν οι μαυραγορίτες και οι ρουφιάνοι, είτε στην χούντα οι καταδότες και οι συνεργάτες  της αστυνομίας, είτε ακόμα και επί τουρκοκρατίας. Το χειρότερο είναι πως όλοι αυτοί, με κάποιον τρόπο ή πλούτισαν και προσπαθούν στο σήμερα να διατηρήσουν τα προνόμιά τους ή έθαψαν τόσο βαθιά τους σπόρους τους που φύτρωσαν οι απόγονοι των ιδεών και της νοοτροπίας τους.
Αλλά και φτάνοντας στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, ακόμα διαπιστώνεται μια αδικαιολόγητη ανοχή του λαού, απέναντι σε διεφθαρμένα κόμματα και αντιπροσώπους των κεφαλαιοκρατών, που μάλιστα νομοθετούν ανερυθρίαστα υπέρ των ισχυρών. Μάλιστα τους ψηφίζει όλους αυτούς και σε περιπτώσεις τους υποστηρίζει οπαδικά. Ακόμα και η διάχυτη εμφυλιακή ατμόσφαιρα που διχάζει χρόνια αυτόν τον λαό, είναι απόρροια και της δικής του μαλθακότητας να απαιτήσει δικαιοσύνη.

Το ποτάμι...

αντιστροφη προοπτικης...
 
Σε μια συζήτηση σε φιλικό τραπέζι άκουσα να λένε πως “αν οι φασίστες καταλάβουν την εξουσία θα πρέπει όλοι να μεταναστεύσουμε στο εξωτερικό”. Αντέτεινα, πως σε αυτή την περίπτωση θα προσπαθήσω να τους πολεμήσω με όλα τα μέσα. “Εννοείς δηλαδή ένοπλο αγώνα; Μα, σε αυτή την περίπτωση, είμαστε χαμένοι” μου είπαν. Μετά από αυτό μερικοί προσπάθησαν να αποκλιμακώσουν τη συζήτηση επισημαίνοντας πως οι φασίστες δεν αποτελούν πλέον κίνδυνο γιατί όπως όλα δείχνουν το Ποτάμι τους υπερφαλαγγίζει εκλογικά και αναδεικνύεται έτσι σε ρυθμιστή των πολιτικών ισορροπιών.
 
Έμεινα σιωπηλός για να σκεφτώ τι θα μπορούσε να σημαίνει για τις ηθικές δεσμεύσεις ενός ελεύθερου ανθρώπου να καταλάβει την εξουσία αυτός ο “θίασος”. Γιατί το να δώσεις τη ζωή σου για την ελευθερία – όπως ειλικρινά θα το τολμούσα/τολμήσω παρά τον αδιαμφισβήτητο φόβο του θανάτου- είναι η αξιοπρεπέστερη ζωή που μπορεί να ονειρευτεί καθένας που "θέλει να λέγεται άνθρωπος". Όμως, πώς θα μπορούσα να δράσω σε μια κοινωνία που θα επέλεγε το στρουθοκαμηλισμό; Τι θα μπορούσα πω σε αυτούς που εθελόδουλα αποφάσιζαν να συγκαλύψουν την καθημερινή πολιτική του θανάτου πίσω από την εικόνα κάποιων ασυνείδητων στοιχείων του εξουσιαστικού διάκοσμου; Ποιο επιχείρημα θα μπορούσες να εγείρεις όταν η μεταμοντέρνα αφήγηση συγκαλύπτει εκ των προτέρων το νόημα;

Η διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές: Για την ανατροπή στην Ελλάδα και τη θεμελίωση της άλλης Ευρώπης...

Η κρισιμότητα των στιγμών και τα διλήμματα της συγκυρίας που έχει μπροστά του κάθε πολίτης στην ευρωπαϊκή κάλπη του Μαΐου υπογραμμίζονται στην διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ
για τις ευρωεκλογές, που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα. Τονίζεται ακόμη η σημασία της ευρωπαϊκής υποψηφιότητας του Αλέξη Τσίπρα, ενώ ξεκαθαρίζεται πως θέση του κόμματος είναι: "Να σώσουμε τη χώρα μέσα στο ευρώ και όχι με πρόσχημα να σώσουμε το ευρώ να οδηγήσουμε στην καταστροφή της χώρας".
"Οι ευρωεκλογές του Μαΐου είναι η στιγμή για να πούμε: "δεν πάει άλλο"!" αναφέρεται χαρακτηριστικά στη διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωκλογές. "Καλούμε την κοινωνία που στενάζει να φωνάξει δυνατά αυτό που βιώνει, αυτό που πραγματικά αισθάνεται: ένα μεγάλο ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! Να στείλει με την ψήφο της ρητή εντολή προς την ελληνική συγκυβέρνηση της υποτέλειας και της καταστροφής: ΦΥΓΕΤΕ! Να δώσει θετική ψήφο στη ριζικά διαφορετική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και να ανοίξει έναν νέο δρόμο για μια σύγχρονη Ελλάδα της ανάπτυξης, της λαϊκής κυριαρχίας, της κοινωνικής προκοπής, χωρίς μνημόνια και ταπεινωτική εποπτεία" σημειώνεται.
"Η Ευρωπαϊκή Αριστερά επέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του, Αλέξη Τσίπρα, να αντιπροσωπεύσει την άλλη Ευρώπη" αναφέρεται ακόμη. "Να τεθεί επικεφαλής της πανευρωπαϊκής μας προσπάθειας. Να εκφράσει την αμφισβήτηση, τη ριζοσπαστική κριτική και την εναλλακτική πρόταση. Η επιλογή αυτή συσπειρώνει τις δυνάμεις μας και δίνει νέα πνοή στον αγώνα που δίνουμε από κοινού και ενωμένοι οι λαοί της Ευρώπης" τονίζεται.
Τέλος, σε ό,τι αφορά το νόμισμα υπογραμμίζεται: "Η νέα ελληνική κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα υποκύψει σε εκβιασμούς του ευρωπαϊκού κατεστημένου και της Τρόικας. Θα παλέψει για λύση μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο (και γι' αυτό το λόγο θα επιδιώξουμε συμμαχίες με τις χώρες του Νότου και με τους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης), πλην όμως δεν θα αποδεχθεί εκβιασμούς και μνημόνια. Εμείς θέλουμε να σώσουμε τη χώρα μέσα στο ΕΥΡΩ και όχι, με πρόσχημα τη σωτηρία του ΕΥΡΩ, να οδηγήσουμε τη χώρα σε καταστροφή. Όπως συμπυκνώνει το σύνθημα: "καμιά θυσία για το ευρώ", απόλυτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι η υποταγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι υποθηκεύοντας τη χώρα. Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι σε κάθε περίπτωση ότι ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει".
Αναλυτικά, η διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές 2014 με τίτλο "Για την ανατροπή στην Ελλάδα. Για τη θεμελίωση μιας άλλης Ευρώπης" έχει ως εξής:
"ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2014

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΓΙΑ TH ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ


Οι ευρωεκλογές του Μαΐου μάς θέτουν το ιστορικό καθήκον να υπηρετήσουμε έναν μεγαλειώδη αγώνα· έναν αγώνα που θα φέρει την ανατροπή και τη νέα εποχή στην Ελλάδα, την ίδια ώρα που θα ανοίξει τον δρόμο για μια νέα, δημοκρατική Ευρώπη.
Οι ευρωεκλογές του Μαΐου είναι η στιγμή για να πούμε: "δεν πάει άλλο"!
Με την ψήφο μας στέλνουμε ηχηρά μηνύματα, δρομολογούμε θετικές εξελίξεις.
Καλούμε γυναίκες και άνδρες, εργαζόμενους, ανέργους, συνταξιούχους, αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επιχειρηματίες, αγρότες, τη νεολαία, τον κόσμο της επιστήμης και του πολιτισμού. Καλούμε όλους όσοι βλέπουν τη ζωή τους να καταστρέφεται από τα χτυπήματα της τρόικας και των ελληνικών κυβερνήσεων, στο όνομα μιας αδιανόητης πειθαρχίας με μόνο στόχο να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των δανειστών, των ισχυρών της Ευρώπης, των τραπεζών, των μεγάλων επιχειρήσεων και των πολυεθνικών, όλους όσοι υποβάλλονται σε αμέτρητες θυσίες χωρίς, αντίκρισμα χωρίς καμία ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.
Καλούμε την κοινωνία που στενάζει να φωνάξει δυνατά αυτό που βιώνει, αυτό που πραγματικά αισθάνεται: ένα μεγάλο ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Να στείλει με την ψήφο της ρητή εντολή προς την ελληνική συγκυβέρνηση της υποτέλειας και της καταστροφής: ΦΥΓΕΤΕ!
Να δώσει θετική ψήφο στη ριζικά διαφορετική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και να ανοίξει έναν νέο δρόμο για μια σύγχρονη Ελλάδα της ανάπτυξης, της λαϊκής κυριαρχίας, της κοινωνικής προκοπής, χωρίς μνημόνια και ταπεινωτική εποπτεία.
Να καταψηφίσει τη σημερινή Ευρώπη των τραπεζών και των πολυεθνικών, την Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού και της λιτότητας, την Ευρώπη της Μέρκελ και του Σουλτς, την Ευρώπη της γερμανικής επικυριαρχίας και του ιμπεριαλισμού.
Να υπερψηφίσει την άλλη Ευρώπη, τη δική μας Ευρώπη, αυτή της εργασίας, των δικαιωμάτων, της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, της ειρήνης, της προοδευτικής ανάπτυξης, της ισότητας των φύλων, χωρίς ρατσισμό και ομοφοβία. Την Ευρώπη της ισότιμης συνεργασίας των λαών, την Ευρώπη του σοσιαλισμού.
Να συμμετάσχει ενεργά στον αγώνα για να σταματήσει η πορεία εξαθλίωσης.
Να γυρίσει την πλάτη στην καλλιεργούμενη απάθεια και αποχή που βοηθούν αποκλειστικά και μόνο τους υπεύθυνους της σημερινής κατάστασης: χωρίς την ενεργή δράση των πολιτών καμιά δυνατότητα αναγέννησης του τόπου δεν μπορεί να υπάρξει.

Λαοί της Ευρώπης ενωθείτε!

Οι ισχυροί της Ευρώπης επέλεξαν την Ελλάδα ως το πειραματόζωο για την εφαρμογή της πλέον ακραίας, αντιλαϊκής πολιτικής. Στις ευρωεκλογές του Μαΐου μεταμορφώνουμε την Ελλάδα από πείραμα σε υπόδειγμα για εναλλακτικούς δρόμους πολιτικής προς όφελος των λαών σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ξεκινώντας από την Ελλάδα, προκαλούμε ντόμινο θετικών αλλαγών σε όλη την Ευρώπη, μαζί με τους λαούς όλης της Ευρώπης.

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά επέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του, Αλέξη Τσίπρα, να αντιπροσωπεύσει την άλλη Ευρώπη. Να τεθεί επικεφαλής της πανευρωπαϊκής μας προσπάθειας. Να εκφράσει την αμφισβήτηση, τη ριζοσπαστική κριτική και την εναλλακτική πρόταση. Η επιλογή αυτή συσπειρώνει τις δυνάμεις μας και δίνει νέα πνοή στον αγώνα που δίνουμε από κοινού και ενωμένοι οι λαοί της Ευρώπης.

Στις ευρωεκλογές του Μαΐου, είναι η στιγμή να αναδειχθούν ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτη δύναμη στην Ελλάδα και η Ευρωπαϊκή Αριστερά ισχυρή δύναμη στην Ευρώπη.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ


Η αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης και η δομή της Ε.Ε. έχουν μετατρέψει τη σημερινή Ευρώπη σε ένα υπερσυντηρητικό μόρφωμα που καταδυναστεύει τη ζωή των λαών της.
Η Ευρώπη σήμερα δεν έχει πια καμία σχέση με το μοντέλο σταθερής εργασίας, ισχυρών κοινωνικών εγγυήσεων, αξιοπρεπών συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας, αλληλεγγύης και οικολογικής ευαισθησίας, το μοντέλο που αναπτύχθηκε μεταπολεμικά μέσα από την πάλη των εργαζομένων. Από τον συναινετικό καπιταλισμό έχουμε περάσει στον ολοκληρωτικό νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό και στη θεοποίηση της αγοράς. Το εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων συρρικνώνονται δραματικά, ενώ ακυρώνεται συστηματικά το κοινωνικό κράτος σε ολόκληρη την Ένωση και γενικεύονται εκτεταμένες ζώνες επισφάλειας, ευκαιριακής εργασίας και φτώχειας.

· Η σημερινή Ε.Ε., υπό την ηγεμονία της συντηρητικής γερμανικής κυβέρνησης, έχει μετασχηματιστεί σε μια συνταγματικά κατοχυρωμένη ακραία νεοφιλελεύθερη νομισματική και οικονομική περιοχή. Μια περιοχή που συνθλίβει τις αδύναμες χώρες και αυξάνει σημαντικά την εκμετάλλευση των εργαζομένων σε κάθε της γωνιά, δημιουργώντας τεράστιες ανισότητες. Ενδεικτικό είναι ότι μόλις το 10% του πληθυσμού της καρπώνεται πάνω από το 50% του ευρωπαϊκού πλούτου. Η κρίση μετατράπηκε σε ευκαιρία για αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις στις χώρες της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. Στις χώρες που επιβλήθηκαν μνημόνια, η επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους πήρε τη μορφή κοινωνικού προγκρόμ.

· Η νέα ΟΝΕ, με το νέο δημοσιονομικό σύμφωνο, με τους κανονισμούς εποπτείας και τιμωρίας των κρατών που αντιμετωπίζουν ελλείμματα και υψηλό χρέος και με τον αυστηρό έλεγχο των κρατικών προϋπολογισμών και της μακροοικονομικής πολιτικής, έρχεται ως το απαραίτητο θεσμικό συμπλήρωμα αφενός του προηγούμενου μηχανισμού δημοσιονομικής πειθαρχίας και, αφετέρου, της εισόδου του ΔΝΤ στην Ευρώπη. Η κατάσταση αυτή προκαλεί ασφυξία στις πιο αδύναμες χώρες, εξοβελίζει τη δυνατότητα άσκησης εναλλακτικής πολιτικής ανάπτυξης και διαμορφώνει ένα πλαίσιο διαρκούς ομηρίας τους.

· Η δημοκρατία στην Ευρώπη έχει καταντήσει «πουκάμισο αδειανό». Έχει δημιουργηθεί ένα πολυδαίδαλο και συγκεντρωτικό σύστημα λήψης αποφάσεων, με την κυριαρχία της γερμανικής κυβέρνησης, που εκτοπίζει τη λαϊκή και εθνική κυριαρχία, το οποίο συντηρεί και αναπαράγει την ανισοτιμία μεταξύ των κρατών μελών. Οι θεσμοί και οι αποφάσεις είναι άτεγκτοι όταν πρόκειται για τους εργαζόμενους ή τα αδύναμα κράτη αλλά απόλυτα ελαστικοί υπέρ των πολυεθνικών, των τραπεζών και των ισχυρών κρατών.

- Η νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση της Ε.Ε. και η λιτότητα που επιβάλλει περικοπές στο κοινωνικό κράτος, επιδεινώνουν περαιτέρω τη θέση των γυναικών στην αγορά εργασίας (με δραματική ένταση, σε χώρες όπως η Ελλάδα), συντελούν στην αύξηση της βίας κατά των γυναικών και αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για τις θεσμικές και ουσιαστικές κατακτήσεις που κέρδισαν οι γυναίκες τις τελευταίες δεκαετίες.
Τα τελευταία χρόνια, με την στρατηγική της Λισαβόνας και, στη συνέχεια, με τη στρατηγική της δεκαετίας («ΕΥΡΩΠΗ 2020»), έχει επιλεγεί ως στόχος η ενίσχυση του ανταγωνισμού της Ε.Ε. με τις άλλες μεγάλες δυνάμεις, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και τα BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική). Ενός ανταγωνισμού στηριγμένου στη διάλυση του κοινωνικού κράτους και στη μείωση του κόστους εργασίας που δημιουργεί από τη μια μεριά τεράστια πίεση στα εργατικά δικαιώματα σε όλη την ευρωπαϊκή ενδοχώρα και, από την άλλη, έναν νέο, ακόμη πιο άνισο καταμερισμό εργασίας μεταξύ Κέντρου και Περιφέρειας. Αυτός ο καταμερισμός είναι που υποβαθμίζει τις χώρες του Νότου, εξομοιώνοντάς τις με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, με στόχο την υπέρβαση της καπιταλιστικής κρίσης διά της «καλύτερης αξιοποίησης» του κεφαλαίου, με όρους άγριου καπιταλισμού και στυγνής εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
· Την ίδια ώρα ολοκληρώνονται οι εμπορικές συμφωνίες, όπως η Διατλαντική Συνεργασία Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP), μεταξύ Ε.Ε. - ΗΠΑ και Ε.Ε. - Καναδά, που συνιστούν επίθεση στις κοινωνίες της Βόρειας Αμερικής και της Ε.Ε. Στόχος τους είναι η άρση των ρυθμιστικών εγγυήσεων και ελέγχων στην επιχειρηματική δραστηριότητα από τη μεριά των κρατών, παρέχοντας έτσι καθεστώς ασυλίας στις πολυεθνικές επιχειρήσεις και απόλυτη προστασία των κερδών τους. Ο χαρακτήρας αυτών των συμφωνιών καταργεί εργασιακά δικαιώματα, κοινωνικά κεκτημένα, περιβαλλοντικά πρότυπα, υπονομεύοντας εντέλει την ίδια τη Δημοκρατία.
· Στο νέο πλαίσιο των μεγάλων γεωπολιτικών ανταγωνισμών και του πολυπολικού κόσμου, η Ε.Ε., ως ιμπεριαλιστική δύναμη, εμπλέκεται στον διεθνή ανταγωνισμό, επιχειρώντας να επεκτείνει την επιρροή της. Στρατιωτικοποιείται, υπονομεύοντας την ασφάλεια και τη συνεργασία στην Ευρώπη - όπως άλλωστε καταδεικνύουν η παρουσία ευρωπαϊκών στρατευμάτων στις εμπόλεμες ζώνες του πλανήτη και η χωρίς προσχήματα στήριξη της Ε.Ε. στο νέο αντιδραστικό και φιλοφασιστικό καθεστώς της Ουκρανίας.

- Σε αυτό το περιβάλλον η νέα γενιά αδυνατεί να δει το μέλλον της. Η νεολαία βρίσκεται από το ξεκίνημα της κρίσης στο στόχαστρο των οικονομικών και πολιτικών ελίτ της Ε.Ε.. Η υψηλότατη ανεργία των νέων μαστίζει όλες τις χώρες της Ευρώπης και ιδιαίτερα αυτές του Νότου. Υπό την απειλή της ανεργίας, η εργασιακή επισφάλεια με παράβαση κάθε εργασιακού δικαιώματος γίνεται κανόνας. Η νεολαία λειτουργεί μάλιστα σαν πολιορκητικός κριός, προκειμένου να επεκταθεί αυτό το καθεστώς και στους υπόλοιπους εργαζόμενους. Την ίδια ώρα, οι νέοι δέχονται σκληρή επίθεση στα δημοκρατικά και κοινωνικά τους δικαιώματα, η οποία επιστεγάζει την πλήρη αντίθεση των κυρίαρχων ευρωπαϊκών πολιτικών με τις ανάγκες και τα όνειρα των νέων ανθρώπων.

Με λίγα λόγια έχει δομηθεί ένα οικονομικό και πολιτικό σύστημα, που διοικείται αντιδημοκρατικά και άκρως συγκεντρωτικά, προς όφελος των ισχυρών. Μία Ευρώπη ενάντια στους λαούς. Μία Ευρώπη που, μαζί με τους αγώνες σε κάθε χώρα, παραμένει ένα πεδίο σκληρής ταξικής και πολιτικής πάλης. Μία Ευρώπη που πρέπει να επαναθεμελιωθεί με μεγάλες ανατροπές και ρήξεις, στο θεσμικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, με πρωταγωνιστές τους λαούς της, τους εργαζόμενους και τα μαζικά κινήματα.

Η Ελλάδα πειραματόζωο του νεοφιλελευθερισμού

Στη χώρα μας, επί 4 χρόνια εφαρμόζεται ένα σχέδιο διαρκούς υπερχρέωσης, ταπείνωσης, παραβίασης της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας και παρακμής της χώρας. Το μνημόνιο εμφανίστηκε ως σωτηρία αλλά ήταν η καταδίκη της χώρας. Η χρεοκοπία του κράτους ύστερα από μια σαραντάχρονη διακυβέρνηση της χώρας από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μετατράπηκε σε χρεοκοπία των νοικοκυριών, των μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων. Επιλέχθηκε μια πολιτική εσωτερικής υποτίμησης που ανέτρεψε στην κυριολεξία τη θέση και τον τρόπο ζωής του κόσμου της εργασίας. Η τεράστια ανεργία, η φτώχεια, η δραματική ύφεση, η μεγάλη απώλεια εισοδήματος, η διάλυση του κοινωνικού κράτους και των συλλογικών δικαιωμάτων, τα φορολογικά χαράτσια, το κλείσιμο μικρών επιχειρήσεων, συνδυάστηκαν με την έξαρση των ανισοτήτων και την αναδιανομή πλούτου και δύναμης σε όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων. Υπονομεύτηκε όχι μόνο το επίπεδο ζωής των εργαζομένων, αλλά και το μέλλον και η δυνατότητα ανάκαμψης της χώρας.

Αναδιανομή εισοδημάτων και δικαιωμάτων με πρόσχημα τη σωτηρία της χώρας
Τα Μνημόνια, όπως και όλοι οι ισχυρισμοί των κυβερνητικών εταίρων και των υμνητών τους, ήταν από την αρχή, όπως άλλωστε αποδείχτηκε παρπλανητικά και καταστροφικά. Ο τερατώδης πολυνόμος -νέο μνημόνιο- που πρόσφατα υπερψηφίστηκε, αποτελεί μνημείο παράδοσης της ελληνικής οικονομίας στις μεγάλες εγχώριες επιχειρήσεις, τα διαπλεκόμενα με το κράτος οικονομικά συμφέροντα, τις πολυεθνικές επιχειρήσεις και τους τραπεζίτες. Πρόκειται για νομοθετική παρέμβαση μιας ισχνής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, την ίδια στιγμή που αποτελεί την τελευταία πράξη μιας πλήρως απονομιμοποιημένης κυβέρνησης, η οποία υπονομεύει πλήρως την παραγωγική βάση της χώρας και οδηγεί στην "κινεζοποίηση" τους Έλληνες εργαζόμενους.
Είναι πια κοινή πεποίθηση ότι τα μνημόνια δεν τροποποιούνται, δεν διορθώνονται: ακυρώνονται. Τα μνημόνια καταργούνται και στη θέση τους εφαρμόζεται μια ριζικά διαφορετική πολιτική που βρίσκεται στον αντίποδα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.

Το χρέος, η Ε.Ε. και η "Πολιτική του Σοκ και Δέους"
Η πολιτική των Μνημονίων εγκαινίασε μια νέα περίοδο στις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. Η χώρα μας αντιμετωπίστηκε ως ιδιαίτερη περίπτωση και ως πειραματόζωο παρά το γεγονός ότι η κρίση δανεισμού και χρέους αφορούσε όλη την Ευρώπη. Το ΔΝΤ δεν έφερε μόνο τεχνογνωσία, αλλά κυρίως πολιτική "σοκ και δέους", με την Ε.Ε. να αποδεικνύεται ακόμη πιο αντιλαϊκή. Η Ε.Ε. χρησιμοποίησε την Ελλάδα ως μέσο για να διασώσει το ΕΥΡΩ και τις Γαλλο-γερμανικές τράπεζες και για να δημιουργήσει –κυρίως με ευθύνη της Γερμανίας- ένα σιδηρόφρακτο πλαίσιο δημοσιονομικής πειθαρχίας για όλες τις χώρες. Στη χώρα μας πραγματοποιήθηκαν αμέτρητες παραβιάσεις του κοινοτικού κεκτημένου, ο ελληνικός λαός αντιμετωπίστηκε σαν παρίας, ενώ η δήθεν αλληλεγγύη ήταν στην πραγματικότητα μια πολιτική εκβιασμών και μια οικονομική και πολιτική ομηρία, η οποία μεταφέρθηκε κατόπιν στις άλλες χώρες που υπέγραψαν μνημόνια.

Η πλούσια δράση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη.

Η πολυδιάστατη δράση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη τον έχει καταστήσει μια πολιτική δύναμη βαθύτατα διεθνιστική. Συμβάλαμε με όλες μας τις δυνάμεις στην ανάπτυξη ενωτικών δράσεων τόσο μέσα στους υπερεθνικούς θεσμούς, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όσο και εκτός, στα κινήματα των λαών της Ευρώπης - και όχι μόνο. Η δράση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωπορείες, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ και πρόσφατα το Alter Summit έδωσαν στον κόσμο της Αριστεράς το παράδειγμα μιας διεθνιστικής δράσης κοινωνικά γειωμένης και ταυτόχρονα ενωτικής και πλουραλιστικής. Παρά τις μικρές δυνάμεις μας, το προηγούμενο διάστημα μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο αναδείξαμε δεκάδες σοβαρά προβλήματα που αφορούν την Ελλάδα και, ταυτόχρονα, όλες τις χώρες της Ευρώπης.

Με τη δράση μας, στο πλαίσιο της ευρωομάδας της Ενωτικής Αριστεράς (GUE/NGL), συμβάλαμε ώστε να διαμορφωθεί πιο καθαρή εικόνα για όσα συντελούνται στη χώρα μας και στην E.E. Ενεργοποιήσαμε δυνάμεις ώστε το πρόβλημα των συνεπειών από τις παρεμβάσεις της Τρόικας και από το σύνολο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, να καταστεί το κεντρικό πρόβλημα των λαών της Ε.Ε. Εργασθήκαμε για την ανάδειξη της αντιδημοκρατικής λογικής που διέπει τα μη αιρετά (δηλαδή ανεξέλεγκτα) όργανα και θεσμούς της Ε.Ε. και των λειτουργιών τους.

Αναδείξαμε:
• Τις παραβιάσεις του Ελληνικού Συντάγματος από την Τρόικα.
• Τη δουλικότητα της ελληνικής κυβέρνησης στο μνημόνιο και την εποπτεία της χώρας.
• Την επιλεκτική ερευνά για τη διακίνηση βρόμικου χρήματος μόνο για την Κύπρο.
• Το κλείσιμο της ΕΡΤ.
• Τον κοινωνικά άδικο και αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της νέας "Οικονομικής Διακυβέρνησης".
• Την ανάγκη για ελάφρυνση του Ελληνικού Χρέους.
• Τις μεθοδεύσεις για χρεοκοπία και πώληση της Αγροτικής Τράπεζας.
• Την παράνομη διακοπή ρεύματος από τη ΔΕΗ για όσους δεν πληρώνουν το "χαράτσι".
• Την πλήρη έλλειψη ελέγχου των πολυεθνικών στην Ελλάδα.
• Τις μεθοδεύσεις της Γερμανίας που ξεφορτώθηκε τα ελληνικά ομόλογα (για να προχωρήσουμε κατόπιν στην "αναδιάρθρωση" του χρέους).
• Την αντισυνταγματικότητα των περικοπών στα επιδόματα, τα δώρα, την αύξηση στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.
• Το κουκούλωμα του σκανδάλου της SIEMENS.
• Την παρέμβαση του Radenmacher για το σκάνδαλο της ΕΛΣΤΑΤ.
• Την πρωτοβουλία Μπαρόζο και Κομισιόν που άνοιξαν διάπλατα τον δρόμο στα μεταλλαγμένα.
• Την ανάγκη αποζημιώσεων στους αγρότες, θύματα της κρίσης και του μνημονίου.
• Τις επιπτώσεις από τα σχέδια εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής.
Η καταγραφή αυτή είναι ένα μικρό μέρος των παρεμβάσεων του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρωβουλή, αλλά και μέρος από τη συνολική μας δράση σε όλη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο.

Με το Kόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (KEA) κατορθώσαμε να συνενώσουμε σε ένα ενιαίο στρατηγικό σχέδιο για την Ευρώπη δεκάδες πολιτικά κόμματα και οργανώσεις. Διευρύναμε τη συνεργασία και τη συμμετοχή μας σε όλα τα κινήματα των λαών της Ευρώπης και στηρίξαμε τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις των πλατειών σε μια σειρά χώρες. Στηρίξαμε τις κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης και των συνδικάτων, την πανευρωπαϊκή απεργία, καθώς και την πανευρωπαϊκή ημέρα για την υπεράσπιση του δικαιώματος των γυναικών της Ευρώπης σε ελεύθερες και ασφαλείς αμβλώσεις, στο πλαίσιο της καμπάνιας του ΚΕΑ.
Από τη συνολική μας δράση μαζί και με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, σε Ελλάδα και Ευρώπη, ήχησε το συμβολικό σύνθημα που έγινε κίνημα και εκφράζει την αλληλεγγύη των λαών στο ελληνικό λαό: "Είμαστε όλοι Έλληνες".
Διευρύναμε με το ΚΕΑ, αλλά και αυτόνομα, τις σχέσεις μας με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής στο πλαίσιο του "Foro SaoPaolo", όπως επίσης με τις χώρες και τα κινήματα των λαών της ξεχωριστά.
Ενισχύσαμε τη συνεργασία μας με την Εναλλακτική Αριστερά της Αφρικής, με την Αριστερά των χωρών των BRICS, την Αριστερά των Αραβικών χωρών και με δυνάμεις της Αριστεράς στις χώρες Βαλκανικής.

Η πρότασή μας για τη σύγχρονη Ελλάδα της ανάπτυξης και της κοινωνικής προκοπής

Η κυβέρνηση της αριστεράς σε συνεργασία με ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα, μπορούν να κάνουν παρελθόν την τετραετία οικονομικής και κοινωνικής καθίζησης που οδήγησε τη χώρα δεκαετίες πίσω και απαξίωσε το ανθρώπινο κεφάλαιό της.
Στη χώρα πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα προγράμματα ανάπτυξης, αύξησης του όγκου της εργασίας και παραγωγικής ανασυγκρότησης με πρωταγωνιστές τον δημόσιο τομέα, τη μικρομεσαία επιχείρηση, τη συνεργατική, κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία και τις αυτοδιαχειριστικές πρωτοβουλίες που έχουν δημιουργηθεί στην παραγωγική βάση. Απαιτείται γενναία φορολογική μεταρρύθμιση, αποκατάσταση της ρευστότητας και  ρύθμιση της υπερχρέωσης των νοικοκυριών μέσα από ένα δημόσιο, κοινωνικά ελεγχόμενο τραπεζικό σύστημα. Επιπλέον, είναι απαραίτητη η άμεση αποκατάσταση της δημόσιας διοίκησης με δημοκρατικό μετασχηματισμό, η ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων, η ανατροπή του σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και πάνω απ' όλα η αποκατάσταση της δημοκρατίας με την καθιέρωση θεσμών εργατικού και κοινωνικού ελέγχου και διαδικασιών πολιτικής συμμετοχής.
Τέλος, θεμελιώδης είναι η αξιοποίηση των δυνάμεων και των δυνατοτήτων της νέας γενιάς στην πρώτη γραμμή για στη νέα πορεία της χώρας.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη των άμεσων στόχων (προοδευτική ανάπτυξη, συρρίκνωση της ανεργίας, αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης) είναι η ακύρωση των Μνημονίων και της πολιτικής λογικής που τα επιβάλλει, καθώς επίσης και η αντιμετώπιση του χρέους, το οποίο είναι απεχθές σε ένα μέρος του και μη βιώσιμο: χωρίς διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του αποκλείεται να ανασάνει η χώρα.
Η αποπληρωμή του χρέους θα γίνει με αναπτυξιακή και κοινωνική ρήτρα αφού πρώτα εξασφαλιστεί για μια ικανή περίοδο, η διακοπή πληρωμής τόκων και χρεολυσίων. Σε αυτή την κατεύθυνση, διεκδικούμε ευρωπαϊκή διάσκεψη στα πρότυπα της συμφωνίας του Λονδίνου το 1953 για το χρέος της Γερμανίας. Η διαδικασία αναδιαπραγμάτευσης θα ξεκινήσει άμεσα και θα απαιτηθεί η ακύρωση των επαχθών όρων των συμβάσεων. Για την επίτευξη των στόχων θα αξιοποιηθούν, στην περίπτωση εκβιασμού, όλα τα όπλα: η διακοπή πληρωμών, η καταγγελία για πρόκληση ζημιάς στη χώρα μας με στόχο την διάσωση του Ευρώ και των ιδιωτικών τραπεζών, η προσφυγή για την ακύρωση των συλλογικών δικαιωμάτων κατά παράβαση του κοινοτικού κεκτημένου αλλά και για τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας και την πρόκληση ανθρωπιστικής κρίσης. Επιπρόσθετα, θα ενεργοποιήσουμε άμεσα τη διαδικασία διεκδίκησης του κατοχικού δανείου και των γερμανικών επανορθώσεων.

Η νέα ελληνική κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα υποκύψει σε εκβιασμούς του ευρωπαϊκού κατεστημένου και της Τρόικας. Θα παλέψει για λύση μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο (και γι' αυτό το λόγο θα επιδιώξουμε συμμαχίες με τις χώρες του Νότου και με τους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης), πλην όμως δεν θα αποδεχθεί εκβιασμούς και μνημόνια. Εμείς θέλουμε να σώσουμε τη χώρα μέσα στο ΕΥΡΩ και όχι, με πρόσχημα τη σωτηρία του ΕΥΡΩ, να οδηγήσουμε τη χώρα σε καταστροφή. Όπως συμπυκνώνει το σύνθημα: "καμιά θυσία για το ευρώ", απόλυτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι η υποταγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι υποθηκεύοντας τη χώρα. Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι σε κάθε περίπτωση ότι ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει.

Αγωνιζόμαστε να χτίσουμε σε νέα θεμέλια μια άλλη Ευρώπη

Η νέα κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην Ε.Ε. απαιτεί τη δημιουργία μεγάλων κινημάτων και πολιτικών πρωτοβουλιών ρήξης με το υφιστάμενο αντιλαϊκό οικοδόμημα, ενάντια στην Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού, του ρατσισμού, του πολέμου.

Η ριζοσπαστική αριστερά διεκδικεί και αγωνίζεται για:

Ευρώπη ειρηνική, από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια προς όφελος της ειρήνης σε όλο τον κόσμο, που θα βασίζει την ασφάλειά της στη μείωση των εξοπλισμών και τη συνεννόηση, στον εξοβελισμό των πυρηνικών και των άλλων όπλων μαζικής καταστροφής. Με ένα πανευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας και συνεργασίας με τη συμμετοχή και της Ρωσίας. Ευρώπη που θα απαγορεύει την αποστολή στρατιωτών εκτός συνόρων. Ευρώπη χωρίς ΝΑΤΟ και ευρωστρατό. Ούτε ένα ευρώ, ούτε ένας στρατιώτης για νατοϊκές εκστρατείες! Να αποσυρθούν αμέσως οι δυνάμεις που είναι έξω από το έδαφος της Ευρώπης. Λύση στο ουκρανικό ζήτημα με όρους δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας. Κατάργηση των βάσεων των ΗΠΑ και τα πυρηνικά όπλα! Λύση του Κυπριακού στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ και του Ευρωπαϊκού κεκτημένου. Ευρώπη θεσμικά και πολιτικά ικανή να πρωτοστατήσει στον εκδημοκρατισμό και την αναβάθμιση του Ο.Η.Ε., καθώς και των  άλλων διεθνών  οργανισμών, να οικοδομήσει νέες σχέσεις συνεργασίας και αλληλεγγύης με τις αναπτυσσόμενες χώρες και ιδιαίτερα τις γειτονικές, στην εύφλεκτη περιοχή της Μέσης Ανατολής και την Αφρικανική Ήπειρο.

Ευρώπη κοινωνική, στην οποία οι άνθρωποι θα μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια από τη δουλειά και τη σύνταξή τους. Ευρώπη στην οποία η Παιδεία και η Υγεία θα είναι κοινωνικά αγαθά με ελεύθερη πρόσβαση για όλους. Ευρώπη στην οποία θα συμμετέχουν ουσιαστικά στη χάραξη των στρατηγικών κατευθύνσεων της παραγωγής οι άνθρωποι που δουλεύουν και δημιουργούν και όχι, όπως σήμερα,  οι διοικήσεις των τραπεζών και οι κάθε λογής κερδοσκόποι.

Ευρώπη οικολογική, στην οποία η προστασία του περιβάλλοντος δεν θα εξαρτάται από τα κέρδη, αλλά θα είναι κριτήριο για την παραγωγή και την κατανάλωση. Ευρώπη που θα προστατεύει τα φυσικά τοπία και τους οικισμούς της, που θα απαγορεύει τη μεταφορά οικολογικών προβλημάτων σε άλλες χώρες και θα αποκλείει τη χρήση μεταλλαγμένων. Ευρώπη στην οποία η ενέργεια θα παράγεται δίνοντας έμφαση στις ανανεώσιμες πηγές, χωρίς ρύπανση της ατμόσφαιρας. Ευρώπη χωρίς πυρηνικά εργοστάσια.

Ευρώπη στην οποία ο πολιτισμός αποτελεί βασικό αξιακό στοιχείο ταυτότητας. Όπου το πολιτιστικό αγαθό, σε εθνικό και ευρωπαϊκό πεδίο, καλλιεργείται και διανέμεται στους ευρωπαϊκούς λαούς ως δημόσιο αγαθό που συμβάλλει στην ποιότητα ζωής και την ανάπτυξη. Η πολυπολιτισμική συμβολή κάθε ευρωπαϊκής χώρας και κουλτούρας και ο λειτουργικός αλληλοσυσχετισμός και σεβασμός όλων των πολιτισμικών κύκλων, αποτελεί δικαίωμα και υποχρέωση κάθε ενεργού πολίτη. Ευρώπη με Δημόσια Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας που θα δίνουν τη δυνατότητα έκφρασης όλων των απόψεων, των ιδεών και των μορφών τέχνης και πολιτισμού.
Ευρώπη φεμινιστική, στην οποία τα δικαιώματα των γυναικών στη ζωή, στη δουλειά και στην πολιτική εκπροσώπηση δεν θα είναι κενό γράμμα. Όπου η ισότητα των γυναικών δεν θα είναι η πρόφαση για την κατάργηση των γυναικείων κοινωνικών κατακτήσεων. Όπου η ισότητα ανδρών και γυναικών στην εργασία, την οικογένεια, την κοινωνική και πολιτική ζωή θα προωθείται συνεχώς μέσα από πολιτικές που θα στοχεύουν ταυτόχρονα στην καταπολέμηση των πατριαρχικών αντιλήψεων και την ανατροπή των στερεοτύπων για τους ρόλους των φύλων. Ώστε να παγιωθούν οι κοινωνικές κατακτήσεις των γυναικών και να εξαλειφθούν οι διακρίσεις και οι ανισότητες στη βάση του φύλου και του σεξουαλικού προσανατολισμού.
Ευρώπη ανοιχτή στον κόσμο που δεν θα εκβιάζει τις φτωχές χώρες, αλλά θα μεταφέρει πόρους για την καταπολέμηση της φτώχειας και θα συμβάλει στο αίτημα της διαγραφής των χρεών των φτωχών χωρών. Που θα συμπεριφέρεται ανθρώπινα στους μετανάστες και πρόσφυγες. Στην οποία δεν θα υπάρχουν άνθρωποι «χωρίς χαρτιά» και χωρίς ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Ευρώπη δημοκρατική, χωρίς τον άτυπο νόμο του ισχυρού. Που καθορίζει τις πολιτικές της χωρίς ανεξέλεγκτα στεγανά, όπως είναι σήμερα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ευρώπη στην οποία κανείς δεν θα φοβάται ότι τον παρακολουθούν. Χωρίς τρομονόμους, Σένγκεν, FRONTEX, στρατόπεδα κράτησης μεταναστών, πολιτικές αποτροπής που μεταβάλλουν την Μεσόγειο σε ένα μεγάλο νεκροταφείο. Ευρώπη χωρίς περιορισμούς στην ελευθερία της έκφρασης, της οργάνωσης, των απεργιών, του απόρρητου των επικοινωνιών. Χωρίς διακρίσεις λόγω φύλου, εθνικότητας, θρησκείας, αναπηρίας, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου. Ευρώπη στην οποία δεν θα επιβάλλονται Συνθήκες και Σύμφωνα χωρίς να κρίνουν οι λαοί. Όπου οι θεσμοί της λαϊκής κυριαρχίας στα κράτη μέλη και στην Ένωση θα ενισχύονται, αντί να αφυδατώνονται. Όπου το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα έχει ουσιαστικά δικαιώματα ελέγχου και αποφασιστικό λόγο για την πολιτική της Ένωσης.

Ευρώπη που θα αντιμετωπίσει αποφασιστικά την ακροδεξιά φασιστική και ναζιστική βία. Που θα ανακόψει τη μισαλλόδοξη ρητορεία που καλλιεργείται πάνω στο έδαφος της οικονομικής κρίσης και οδηγεί, 70 χρόνια μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, σε αύξηση της επιρροής των φασιστικών/ναζιστικών μορφωμάτων, ακόμη και στη συμμετοχή τους σε κυβερνήσεις, όπως στην περίπτωση της Ουκρανίας.

Ευρώπη Σοσιαλιστική. Η Σοσιαλιστική Ευρώπη, θα υπάρξει μόνο ως αποτέλεσμα της μαζικής, δημοκρατικής δράσης των κινημάτων, των πολιτών και των λαών της και της ριζικής αλλαγής των συσχετισμών στις χώρες μέλη, εις βάρος του κεφαλαίου και των αστικών πολιτικών δυνάμεων. Μιας αλλαγής που θα αναδείξει τις δυνάμεις της εργασίας και την Αριστερά σε ηγετικές δυνάμεις της κοινωνίας. Γι' αυτόν τον σκοπό χρειάζεται η συμπαράταξη όλων των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο: κομμάτων, κοινωνικών κινημάτων, κινήσεων, ομάδων, αριστερών διανοουμένων και καλλιτεχνών, ώστε να ανθίσει η σκέψη και η κουλτούρα της Αριστεράς.

Η Αριστερά αγωνίζεται και διεκδικεί

· Άμεσο τερματισμό της πολιτικής λιτότητας.
· Μεγάλη ενίσχυση των πόρων για την αντιμετώπιση της ανεργίας στην Ευρώπη.
· Ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος με στόχο τη ρύθμιση και την απομείωσή του, καθώς επίσης για την αντιμετώπιση της κρίσης δανεισμού με όρους ανάπτυξης.
· Ακύρωση των εθνικών και ευρωπαϊκών μνημονίων, καθώς επίσης των Συνθηκών και των κανονισμών από το Μάαστριχτ μέχρι το Δημοσιονομικό Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης που έχουν μετατρέψει την ΟΝΕ σε  ζώνη γερμανικής επικυριαρχίας.
· Ακύρωση της σημερινής αρχιτεκτονικής της Ευρωζώνης και επανασχεδιασμό της, με τρόπο που θα εξασφαλίζει τη σύγκλιση των οικονομιών, θα διασφαλίζει μεγαλύτερους βαθμούς ελευθερίας, θα εξισορροπεί τις εσωτερικές νομισματικές ανισορροπίες.
· Δημοκρατικό έλεγχο και ριζική αλλαγή του ρόλου και του προσανατολισμού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η ΕΚΤ θα πρέπει να χρηματοδοτεί απευθείας τα κράτη και να θέτει άλλα κριτήρια και προτεραιότητες στη νομισματική πολιτική -μεταξύ των οποίων το κριτήριο της περιορισμένης ανεργίας και της κάλυψης των κοινωνικών αναγκών.
· Αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού στο 5% του κοινοτικού ΑΕΠ και δραστική αύξηση των μεταβιβάσεων στα πιο αδύναμα κράτη, στο πλαίσιο μιας ριζικά διαφορετικής αναπτυξιακής δημοσιονομικής πολιτικής.
· Άμεσο τερματισμό της ολιγαρχικής μορφής διακυβέρνησης της Ε.Ε. Σημαντική ενίσχυση του ρόλου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο νομοθετικό και ελεγκτικό πεδίο, καθώς και του ρόλου των εθνικών κοινοβουλίων στα ευρωπαϊκά ζητήματα. Ισχυροποίηση του θεσμού των  δημοψηφισμάτων, εξασφάλιση της θεσμικής ενίσχυσης των οργανώσεων εργαζομένων και των κοινωνικών οργανώσεων σε αντίθεση με την αδιαφανή πρακτική lobbying που κυριαρχεί. Αναβάθμιση του ρόλου των Περιφερειών. Ουσιαστική τροποποίηση και νομοθετική κατοχύρωση της Χάρτας Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.
· Κατάργηση του αντεργατικού πλαισίου που έχει θεσπιστεί στην Ε.Ε. και διασφάλιση αξιοπρεπούς βιοτικού επιπέδου για όλους και όλες. Αύξηση σε μισθούς και συντάξεις, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να ζήσουν από τη δουλειά τους και τη σύνταξή τους. Αγωνιζόμαστε για την πλήρη ισότητα των φύλων σε αμοιβές, παροχές, ασφάλεια και συντάξεις. Διεκδικούμε τη διατήρηση και περαιτέρω διεύρυνση των εργασιακών κατακτήσεων των γυναικών. Αγωνιζόμαστε για την εξάλειψη της επισφάλειας, για την κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας για την καταπολέμηση της ανεργίας. Ούτε ένας εργαζόμενος χωρίς πλήρη εργασιακά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Εξάλειψη της μαύρης εργασίας. Απαγόρευση των μαζικών απολύσεων. Πλήρης κάλυψη των ανέργων. Το 35ωρο - 5ήμερο - 7ωρο χωρίς μείωση μισθού παραμένει επίκαιρο, περισσότερο παρά ποτέ.
· Απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων, της απελευθέρωσης των αγορών και της εμπορευματοποίησης των κοινωνικών αγαθών. Υποστήριξη των δημόσιων αγαθών. Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία ανοιχτή στην κοινωνία και τις ανάγκες της, ολοκληρωμένο δημόσιο σύστημα Υγείας - Πρόνοιας με δωρεάν πρόσβαση για όλους και όλες, δημόσια και καθολική Κοινωνική Ασφάλιση, ποιοτικές δημόσιες δομές φροντίδας και μέριμνας για παιδιά, ηλικιωμένους και ανθρώπους με ειδικές ανάγκες.
· Το δικαίωμα της απεργίας, οι θεσμοί εργατικού και κοινωνικού ελέγχου, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα δεν περιορίζονται από τα εθνικά σύνορα. Οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που υποτάσσουν τα κοινωνικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα στις απαιτήσεις της ελεύθερης αγοράς, πρέπει να ανατραπούν (συντονισμός αγώνων, νομοθετικές ρυθμίσεις κλπ).
· Άμεσα μέτρα ενάντια στο μισθολογικό, κοινωνικό, φορολογικό και περιβαλλοντικό ντάμπινγκ, που αποτελεί σήμερα άμεσο κίνδυνο για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Ο ανταγωνισμός κρατών και περιφερειών για την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων είναι ο μηχανισμός για την αμφισβήτηση των κοινωνικών και εργατικών κατακτήσεων.
· Εναρμόνιση του φορολογικού συστήματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που θα περιλαμβάνει: αύξηση των φορολογικών συντελεστών για τα υψηλά κέρδη, έντονα προοδευτική φορολογία εισοδήματος, έλεγχο της κίνησης των κεφαλαίων, κατάργηση των «φορολογικών παραδείσων», κατάργηση των έμμεσων φόρων για τα είδη πρώτης ανάγκης και αλλαγή της αναλογίας μεταξύ άμεσων και έμμεσων φόρων υπέρ των πρώτων, προγράμματα δημόσιων επενδύσεων σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Οι πρόσθετοι πόροι για τα τελευταία μπορούν να εξασφαλιστούν, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, από τη γενναία μείωση των στρατιωτικών δαπανών και από φορολόγηση των κερδών των επιχειρήσεων, των μεγάλων περιουσιών και εισοδημάτων, της πολυτελούς κατανάλωσης.
· Προστασία του εισοδήματος των αγροτών με άμεσα μέτρα, στην κατεύθυνση της ριζικής αναθεώρησης της ΚΑΠ προς όφελος των μικρών και μεσαίων αγροτών και της οικολογικής αγροτικής παραγωγής. Προστασία της ορεινής και νησιωτικής αγροτικής παραγωγής.
· Εφαρμογή εξειδικευμένων νησιωτικών πολιτικών, όπως προβλέπουν οι Ευρωπαϊκές Συνθήκες και το Ελληνικό Σύνταγμα, προκειμένου να εφαρμοστεί στην πράξη η έννοια της νησιωτικότητας.
· Τραπεζικό σύστημα υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο. Αποτροπή της τραπεζικής ενοποίηση, υπό τους όρους που έχουν αποφασιστεί. Απαγόρευση της κερδοσκοπίας με χρηματοπιστωτικά παράγωγα και προσανατολισμός των τραπεζών στην αποταμίευση και τη χρηματοδότηση παραγωγικών επενδύσεων με κριτήριο την απασχόληση και την προστασία του περιβάλλοντος.
· Μεγάλο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο που θα αναμορφώσει την οικονομία στην κατεύθυνση της ενίσχυσης των δημόσιων αγαθών, της κοινωνικής κατανάλωσης και της προστασίας του περιβάλλοντος. Ενίσχυση των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, μέσω του ισχυρού δημόσιου χρηματοπιστωτικού τομέα, με έλεγχο της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.

Υποστηρίζουμε μια παγκόσμια ρύθμιση των χρηματαγορών, που προϋποθέτει την καταπολέμηση της κερδοσκοπικής κίνησης των κεφαλαίων, την κατοχύρωση ειδικής φορολόγησης (φόρος τύπου Tobin), αλλά και τη ρύθμιση των χρεών του Τρίτου Κόσμου. Ταυτόχρονα, προϋποθέτει την κατάργηση των φορολογικών παραδείσων που επιτρέπουν τη μεγάλης κλίμακας φοροδιαφυγή του πλούτου.

Υποστηρίζουμε: τη μετάβαση του σημερινού ενεργειακού προτύπου που στηρίζεται στα ορυκτά καύσιμα, υπέρ των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας με σεβασμό στο εκάστοτε τοπικό οικοσύστημα. Την ενίσχυση του σιδηροδρόμου στις μεταφορές. Τον δραστικό περιορισμό των ρυπογόνων μεταφορών και μετακινήσεων. Μέτρα στήριξης της βιολογικής αγροτικής παραγωγής και της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος. Την προστασία των θαλασσών από τη ρύπανση και την υπεραλίευση, των τοπικών παραγωγικών δραστηριοτήτων και των φυσικών και πολιτιστικών τοπίων από τη γιγάντωση της τουριστικής βιομηχανίας.

Υποστηρίζουμε τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της ενέργειας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται να ακυρώσει τις προωθούμενες ιδιωτικοποιήσεις και να επανακτήσει προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος τις επιχειρήσεις ενέργειας που έχουν ιδιωτικοποιηθεί.

Υποστηρίζουμε τη χρήση ανακυκλώσιμων υλικών και την ανακύκλωση στην πηγή, τη μεταστροφή της βιομηχανικής παραγωγής από τα βραχύβια αγαθά σε επισκευάσιμα και επαναχρησιμοποιούμενα αγαθά μακράς διάρκειας.

Υποστηρίζουμε την ενδυνάμωση της ευρωπαϊκής πολιτικής ισότητας των φύλων και διεκδικούμε μέτρα που προωθούν την ισότητα αμοιβών και επαγγελματικής εξέλιξης ανδρών και γυναικών, την εξάλειψη όλων των μορφών βίας κατά των γυναικών και την στήριξη των θυμάτων, την εγγύηση των σεξουαλικών και αναπαραγωγικών δικαιωμάτων των γυναικών και την ευρωπαϊκή νομοθεσία για το δικαίωμα στη δωρεάν, ενταγμένη στο δημόσιο σύστημα υγείας, άμβλωση και αντισύλληψη.

Υποστηρίζουμε την προώθηση πολιτικών που στοχεύουν στην εξάλειψη των διακρίσεων σε βάρος των γυναικών και των εξουσιαστικών σχέσεων μεταξύ των δύο φύλων, για ουσιαστική συμμετοχή και εκπροσώπηση των γυναικών στην πολιτική και κοινωνική ζωή σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο.

Αντιμετωπίζουμε το μεταναστευτικό ζήτημα με τον σύνθετο χαρακτήρα του. Τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα της εποχής μας είναι αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, που ξεριζώνει τους ανθρώπους από τις εστίες τους καθιστώντας τους θύματα πολέμων ή στερώντας τους τα στοιχειώδη μέσα επιβίωσης. Επιδιώκουμε την αλλαγή της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής με κύρια κριτήρια την ευρωπαϊκή κοινωνική και οικονομική συνευθύνη και την αποτροπή φαινομένων υποαμειβόμενης μεταναστευτικής εργασίας. Κατάργηση των συμφωνιών «Δουβλίνο ΙΙ» και «Δουβλίνο ΙΙΙ», καθώς και του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Μετανάστευση, ώστε να απεγκλωβιστούν από τη χώρα μας οι πρόσφυγες και μετανάστες που έχουν ως τελικό προορισμό άλλα κράτη μέλη. Κατάργηση των πολιτικών αποτροπής, που οδηγούν σε μαζικούς πνιγμούς μεταναστών στη Μεσόγειο, και των μεσαιωνικών κέντρων κράτησης μεταναστών. Οι μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές είναι γέννημα της ανάγκης και δεν μπορούν να αναχαιτιστούν με βίαια μέτρα. Υποστηρίζουμε μία πολιτική ένταξης των μεταναστών στις ευρωπαϊκές κοινωνίες και ταυτόχρονα μια παγκόσμια αναδιανεμητική οικονομική πολιτική υπέρ των φτωχών χωρών.

Ελληνικέ Λαέ

Εργαζόμενες και εργαζόμενοι, νέες και νέοι, γυναίκες και άνδρες,
αλλάζοντας αποφασιστικά το συσχετισμό των δυνάμεων μπορούμε να σταματήσουμε την καταστροφή και να ξεκινήσουμε τη νέα μας πορεία.
Αυτός είναι ο λόγος που το σχέδιο της Αριστεράς αφορά τη μεγάλη πλειονότητα των λαών της Ευρώπης.
Είμαστε εκατοντάδες χιλιάδες στην Ελλάδα και εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη που δίνουμε την ίδια μάχη.
Η μεγάλη ευθύνη και τιμή για τον ΣΥΡΙΖΑ να τεθεί επικεφαλής της εκλογικής μάχης της Ευρωπαϊκής Αριστεράς ο Πρόεδρος μας, Αλέξης Τσίπρας, συμβολίζει την ενότητα των λαών της Ευρώπης. Ενότητα που ξεπερνάει τα όρια της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και μπορεί να μετατραπεί σε ένα παλλαϊκό Ευρωπαϊκό Κίνημα.
Όλοι μαζί να ενώσουμε τη φωνή και τη δύναμη μας.
Η μεγάλη μας δύναμη πρέπει να αναπτυχθεί μέσα στα κινήματα και τους φορείς των εργαζομένων, της νεολαίας, των δυνάμεων της διανόησης, στα πανεπιστήμια, στους ανθρώπους της τέχνης, στο κίνημα γυναικών και το φεμινιστικό κίνημα, στο κίνημα των ΑΜΕΑ και τα κινήματα των LGBTQ.

Συντονίζουμε την δράση της αριστεράς, σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Το μήνυμα μας να φτάσει παντού:

Λαοί της Ευρώπης Ενωθείτε
Για την ανατροπή στην Ελλάδα, για την θεμελίωση της άλλης Ευρώπης".

Η νέα χαμένη γενιά...

Με τη σημερινή κρίση και κοινωνική κατάρρευση, οι επιπτώσεις δεν κατανέμονται εξ ίσου μεταξύ των κατηγοριών του πληθυσμού. Η πλειοψηφία απορρίπτεται στην ανεργία και ένδεια, ενώ κάποιοι εξακολουθούν να συσσωρεύουν εισοδήματα και περιουσίες. Στη μελέτη «Το κεφάλαιο στον 21ο αιώνα»,
ο Γάλλος οικονομολόγος Τομά Πικετί διαπιστώνει ότι το πλουσιότερο 1% αποκομίζει όλο και περισσότερα οφέλη εις βάρος του 99% της κοινωνίας.
Με τις αυταρχικές περικοπές δαπανών και εισοδημάτων, η οικονομία καταρρέει, αλλά η διαχείρισή της αποφέρει πρόσθετα οφέλη στους ανθρώπους του τραπεζικού και χρηματοπιστωτικού κόσμου. Οι τελευταίοι επιβάλλουν λιτότητα και μαζική ανεργία, ενώ ταυτόχρονα οι ίδιοι διασώζονται με χρήματα των θυμάτων τους, του Δημοσίου και των φορολογουμένων. Τα χρηματιστικά εισοδήματα εκτινάσσονται, ενώ όσα συνδέονται με την παραγωγή συρρικνώνονται χωρίς τέλος.
Για τους εμπνευστές αυτής της πολιτικής, αυτός είναι ο δρόμος της «εξυγίανσης»: όσο βαθύτερη η οικονομική και κοινωνική κατάρρευση τόσο ριζικότερη η υποθετική «εξυγίανση». Στη σημερινή κρίση, τα χρηματοπιστωτικά εισοδήματα δεν προκύπτουν από την παραγωγή, αλλά εκ μεταφοράς εις βάρος της κοινωνίας, των εργαζομένων και φορολογουμένων. Καταλυτικό συμπέρασμα του Γάλλου οικονομολόγου: με την κρίση, το καπιταλιστικό σύστημα, αντί να βαδίζει προς το μέλλον, οπισθοδρομεί ολοταχώς προς το νοσηρό παρελθόν, ο «επιχειρηματικός καπιταλισμός» εξελίσσεται σε «περιουσιακό καπιταλισμό», κατά τα πρότυπα των παρελθόντων αιώνων. Χρηματικές αποδόσεις εκτοπίζουν τις επιχειρηματικές και εργασιακές.
Ενώ η παραγωγή νέου εισοδήματος καθηλώνεται, επιταχύνεται μείζων αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου προς επάνω, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το σύνολο της κοινωνίας και χωρίς την παραμικρή ορατότητα για μέλλον. Πέραν τούτου, τα θανατηφόρα πλήγματα στον κοινωνικό ιστό δεν κατανέμονται εξ ίσου μεταξύ όλων των κατηγοριών του πληθυσμού, αλλά κατ' εξοχήν εις βάρος των νέων, που είναι οι πιο ευάλωτοι, αφού βρίσκονται στην αρχή της σταδιοδρομίας τους.

Στον συρμό του απολιτικού...

του Παντελη Μπουκαλα, απο την Καθημερινη...
Είναι της μόδας το αδέσμευτον. Είναι του συρμού δηλαδή οι δηλώσεις του τύπου «ουκ οίδα τον άνθρωπον» (και το κόμμα) από την πλευρά των υποψήφιων δημάρχων και περιφερειαρχών. Ακόμα και πρόσωπα που αναδείχθηκαν ακριβώς επειδή ανήκαν σε συγκεκριμένο κομματικό χώρο, απόλαυσαν μαζί του την εξουσία σε μία από τις αμέτρητες μορφές της
και υποστηρίχθηκαν αναφανδόν από αυτόν όταν πρωτοδιεκδίκησαν ψήφο και θώκο, θυμούνται ξαφνικά την πρακτική του Πέτρου. Την πρακτική του «ουκ οίδα». Με άλλοθι αυτόν τον κουτοπόνηρο «αγνωστικισμό», αυτοπαρουσιάζονται σαν αυτοκέφαλοι ανεξάρτητοι, οιονεί παρθενογεννημένοι.

Είναι της μόδας επίσης το απολιτικό. Διεθνώς. Είναι του συρμού δηλαδή να αυτοσυστήνονται σαν απολιτικοί άνθρωποι που έχουν ήδη εμπλακεί στα κοινά με έναν από τους χιλιάδες τρόπους που διαθέτει αυτή η εμπλοκή για να μορφοποιείται. Στη Σλοβακία, λ.χ., στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές επικράτησε με 60% ο «Καλός Αγγελος» Αντρέι Κίσκα. Ο οποίος, όπως διαβάσαμε στα ρεπορτάζ, ποντάρισε αποκλειστικά στο γεγονός ότι δεν ανήκει στην κάστα των επαγγελματιών της πολιτικής. Ταυτίζοντας εντέχνως (ή δολίως) το ακομματικό με το πολιτικό, διαφήμισε εαυτόν σαν άμωμο και άφθαρτο. Μόνο αποδεικτικό του το ότι δεν ήταν ποτέ μέλος κανενός κόμματος. Το ότι, όπως καταγγέλλεται, πλούτισε δίνοντας αφειδώς καταναλωτικά δάνεια με ελαφρώς τοκογλυφικούς όρους, κι ύστερα καθησύχασε τη συνείδησή του με φιλανθρωπίες, είναι τάχα μη πολιτικό.

Κι ας γίνει Μαδιάμ…

του Γρηγορη Ρουμπάνη, απο την Αυγη...
Με το σαγόνι κρεμασμένο από την έκπληξη έχουν μείνει οι αδαείς, με τα πρώτα κτυπήματα της επικοινωνιακής καταιγίδας που έχει πλήξει τηλεοπτικές συχνότητες, ερτζιανά, διαδίκτυο και εφημερίδες. Καταιγίδας χειρότερης, έτσι όπως εξελίσσεται, και απ' αυτήν του Μαΐου - Ιουνίου 2012.

Κι ας μην όφειλαν. Διότι δεν είναι μόνο για την Ελλάδα οι ώρες κρίσιμες, κρισιμότερες απ' όσο μπορεί να φανταστεί ο καταδιωκόμενος από την Ανατολικογερμανίδα καγκελάριο πολίτης. Είναι που κυρίως κρίνεται η τύχη του ηγέτη που, κατά δική του ομολογία (και μάλιστα κατά την εναρκτήρια τελετή της ελληνικής προεδρίας στην ΕΕ) την έφερε στην τραγικότερη θέση που είχε ποτέ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μαζί και η τύχη του επιχειρηματικού και επικοινωνιακού συστήματος που προσέφερε τις ανεκτίμητες (με το αζημίωτο βεβαίως) υπηρεσίες του προς τον εγκλωβισμό της σκέψης και των αντιδράσεων της κοινωνίας.
Αυτό το γνωρίζουν άπαντες, εντός και εκτός συνόρων. Εντός, όσοι στελέχωσαν τον μηχανισμό ταπείνωσης και εξαθλίωσης ενός λαού, ο οποίος για ακόμα έναν χειμώνα πέρασε με τον βραχνά της θέρμανσης, της αναγκαίας σίτισης, της καθημερινής μετακίνησης και της εξασφάλισης του στοιχειώδους προς επιβίωση εισοδήματος. Εκτός, όσοι αναμένουν από την Αθήνα να βγάλει εκείνο το εκλογικό αποτέλεσμα, το οποίο θα δώσει το έναυσμα για ιστορικές αλλαγές στην Ευρώπη, ανάλογες ίσως των μεγάλων αλλαγών του 1989-1991, όταν κατέρρεε το σοβιετικό μπλοκ και το τείχος του Βερολίνου.
Ήδη το τοπίο σε τίποτα δεν θυμίζει εποχές παλαιότερων ειρηνικών εκλογικών αναμετρήσεων. Τα δυο κυβερνώντα κόμματα ζουν στιγμές αποσύνθεσης:
*Η ΝΔ διαλύεται. Η καραμανλική πτέρυγα έχει αποσύρει την ανοχή της από την υπό τον Αντώνη Σαμαρά ηγεσία, και η μητσοτακική παίρνει τις αποστάσεις της θυμίζοντας τον «εγκληματικό ρόλο» του σε παλαιότερες κρίσιμες περιόδους. Κι αν ο σημερινός πρόεδρός της επιχειρήσει, μετά τις κάλπες, τον μετασχηματισμό του κόμματος σε ένα τέτοιο μόρφωμα όπως το φαντάζεται ο μέχρι πρότινος γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου, τότε οι εξελίξεις δεν μπορεί παρά να είναι καταιγιστικές.

Η διάψευση μιας «διάψευσης»...

Του Δημήτρη Ψαρρά, απο την Εφημεριδα των Συντακτων...
epopteia-periodikoΤο ιστορικό της δήλωσης Σαμαρά περί τουρκικής μειονότητας και γιατί δεν ευσταθούν οι δικαιολογίες της Ν.Δ. ότι πρόκειται για λάθος του περιοδικού και κάποιου ριράιτερ.
Οσο κι αν ισχυρίζεται η Νέα Δημοκρατία ότι διαψεύστηκαν, οι δηλώσεις του Αντώνη Σαμαρά περί «τουρκικής μειονότητας» ήταν απολύτως σαφείς και πραγματικές.
Περιλαμβάνονται σε συνέντευξη που είχε δώσει το 1989 στον Παναγιώτη Δρακόπουλο και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εποπτεία» (τχ. 141, Ιανουάριος 1989, σ. 34).
Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού περί «τουρκικής μειονότητας» περιλαμβάνονται σε συνέντευξη που είχε δώσει το 1989 στον Παναγιώτη Δρακόπουλο και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εποπτεία» (Ιανουάριος 1989)
Η ακριβής δήλωση έχει ως εξής:
Σαμαράς: «Πρέπει να καταλάβουμε ότι εγώ ο ίδιος, εάν ζω στα 55 ή 60 χρόνια μου [σ.σ. ο κ. Σαμαράς είναι σήμερα 63 ετών] και έχω κυβερνητικές ευθύνες, δεν πρόκειται να αντιμετωπίζω το πρόβλημα της τουρκικής μειονότητας στη Θράκη, π.χ., γιατί οι Τούρκοι θα ‘χουν φύγει από κει, θα ‘χουν εγκατασταθεί στη Φρανκφούρτη ή τη Μασσαλία».
Με άλλα λόγια, το σκάνδαλο αυτής της δήλωσης έγκειται κυρίως στην προφητική δεινότητα του σημερινού πρωθυπουργού. Αλλά κανείς δεν ασχολήθηκε τότε μ’ αυτές τις απόψεις. Θεωρήθηκαν τότε απολύτως φυσιολογικές, διότι δεν είχε ακόμα ξεσπάσει ο εθνικιστικός πυρετός που κυριάρχησε στην πολιτική ζωή τη δεκαετία του 1990, με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον κύριο Σαμαρά.

Ο διεθνής Τύπος γελάει με το «πρωτογενές πλεόνασμα»...

info-war.gr...
Περίγελος των σοβαρότερων ευρωπαϊκών αλλά και αμερικανικών εφημερίδων έχει γίνει για άλλη μια φορά η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου αλλά και οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι που στηρίζουν τα «μαγειρεμένα» στοιχεία περί του υποτιθέμενου πρωτογενούς πλεονάσματος.

Ο διεθνής Τύπος γελάει με το «πρωτογενές πλεόνασμα»
Πέρα από το γεγονός ότι και μόνο η αναφορά σε πρωτογενές πλεόνασμα (αντί του κανονικού ) αποτελεί λάθος στοιχείο αναφοράς, αφού δεν λαμβάνει υπόψη τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας, τα στοιχεία που δίνει στη δημοσιότητα η Eurostat διαψεύδουν τα ίδια τα λεγόμενα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
 
Η Stuttgarter Zeitung επισημαίνει ότι «το ελληνικό χρέος συνεχίζει να αυξάνεται και καταπνίγει κάθε μελλοντική ανάπτυξη. Το πρωτογενές πλεόνασμα που πιστοποιήθηκε τώρα στο αναφερθέν ύψος και το οποίο δεν περιλαμβάνει τους τόκους, δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένα στατιστικό τρικ».
Ο βρετανικός Guardian κάνει λόγο για «ύποπτη λογιστική» και «ταχυδακτυλουργικά κόλπα» τα οποία φαίνεται να έχουν την ανοχή και τη στήριξη της ΕΕ, όπως ακριβώς είχε συμβεί και με τα ψευδή στοιχεία με τα οποία πραγματοποιήθηκε η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.

Τηλεοπτικά κόμματα: ΛΑΟΣ-ΔΗΜΑΡ-ΧΡ.ΑΥΓΗ-ΕΛΙΑ-ΠΟΤΑΜΙ...

Μωρίας Εγκώμιον...
 «Η συνειδητή και αποτελεσματική χειραγώγηση των απόψεων και των συνηθειών που διαμορφώνουν οι μάζες είναι σημαντικό στοιχείο μιας δημοκρατικής πολιτείας.
Αυτοί που χειραγωγούν αυτόν το μη ορατό μηχανισμό της κοινωνίας, αποτελούν μιαν αδιόρατη κυβέρνηση που είναι η αληθινά κυρίαρχη δύναμη μιας χώρας….» E. L. Bernays, «propaganda”.

ΛΑΟΣ


Ποιος δεν θυμάται τον κ. Καρατζαφέρη να περιφέρεται στα καθεστωτικά κανάλια ως άλλη Αλίκη Βουγιουκλάκη, κατακεραυνώνοντας το πολιτικό σύστημα, με τη γλαφυρή ρητορική του, διανθισμένη με περισσή αυταρέσκεια, αισιοδοξία και ματαιοδοξία!

Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

Η πολιτική οικονομία του θράσους...

Η εικόνα αισιοδοξίας και αυτοπεποίθησης που επιδεικνύουν η κυβέρνηση και τα συστημικά ΜΜΕ εν όψει ευρωεκλογών θα προκαλούσε απλά θυμηδία, αν δεν αποτελούσε θρασύτατη προσπάθεια συγκάλυψης της πρωτοφανούς στην ιστορία της χώρας οικονομικής και κοινωνικής κατάρρευσης.

Τα «πρωτογενή πλεονάσματα» και η «έξοδος στις αγορές» είναι τα εθνικά επιτεύγματα που ασταμάτητα καλούμαστε να πανηγυρίσουμε, αναγνωρίζοντας σ' αυτά τα ευεργετικά αποτελέσματα των Μνημονίων. «Επιτυχία», λοιπόν, τα «πλεονάσματα», που είναι μικρότερα των οφειλών του Δημοσίου στους ιδιώτες και που, ακόμη κι αν δεν ήταν, πραγματοποιήθηκαν με τη συντριβή της δημόσιας δαπάνης και της εγχώριας ζήτησης. «Επιτυχία» και η έκδοση ομολόγων συμβολικού ύψους με ένα καθόλου συμβολικό, και μάλιστα απολύτως ληστρικό, επιτόκιο και με δρακόντειο για τον οφειλέτη καθεστώς αγγλικού δικαίου. «Επιτυχία» μέγιστη φυσικά και το ύψος του δημόσιου χρέους, που ανέρχεται τώρα στο 180% του ΑΕΠ, ενώ ήταν στο 120% όταν η Ελλάδα μπήκε στο Μνημόνιο γιατί δεν μπορούσε να το αναχρηματοδοτήσει στις αγορές.
Για να καταλάβουμε τη σημασία αυτών των «επιτυχιών» θα συστήναμε σε οποιονδήποτε ενδίδει στην επιχειρούμενη πλύση εγκεφάλου να ανατρέξει όχι σε κάποια αριστερή ή αντιμνημονιακή πηγή πληροφόρησης, αλλά στην αρχική σελίδα του ιστότοπου της ΕΛΣΤΑΤ, της επίσημης στατιστικής αρχής της χώρας. Ο μόνος δείκτης με θετικό πρόσημο είναι αυτός της ανεργίας, στο 27,5%.
Ο δείκτης της βιομηχανίας εμφανίζεται μεν θετικός σε σχέση με αυτόν του Φλεβάρη 2013, αλλά αυτό οφείλεται στον εποχικό του χαρακτήρα. Με βάση 100 το 2005, ο δείκτης αυτός κυμάνθηκε στο 69,6 τον προηγούμενο Φλεβάρη, ήταν στο 68,5 πριν από ένα χρόνο, αλλά εν τω μεταξύ είχε αγγίξει το 80 τον περασμένο Ιούλη. Στην πραγματικότητα, πέρα από τις εποχικές διακυμάνσεις, η βιομηχανική παραγωγή έχει καταρρεύσει, όπως και όλη η υπόλοιπη οικονομία. Αναφέρουμε ενδεικτικά τους υπόλοιπους δείκτες, πάντα σε σύγκριση με την προ έτους κατάσταση: -2,3% στο ΑΕΠ για το τελευταίο τρίμηνο του 2013, -4,3% στο λιανικό εμπόριο, -40% στην οικοδομική δραστηριότητα. Υποχωρούν, και μάλιστα ταχύτατα, ακόμη και οι εξαγωγές, στις οποίες κάποιοι είχαν εναποθέσει τις ελπίδες ανάκαμψης, κατά 0,2% συνολικά σε αξία το 2013, ενώ τον Δεκέμβριο η πτώση ήταν της τάξης του 14%.

στη μέγγενη των δύο εθνικισμών...

Λάμπρος Μπαλτσιώτης, απο το Περιοδικο Χρονος...
Με αφορμή τη Σαμπιχά Σουλεϊμάν: Οι Ρομά της  Θράκης και οι πολιτικές απέναντί τους.
Η ιστορία
Σε όλα τα Βαλκάνια στις αρχές του 20ού αιώνα διαβιούσαν και συνεχίζουν να ζουν ομάδες που ετεροκαθορίζονται από τις γειτονικές τους ως γύφτοι και/ή τσιγγάνοι.
Ο χαρακτηρισμός με αυτούς τους δύο ετυμολογικά όρους διατρέχει λίγο-πολύ όλες τις βαλκανικές γλώσσες, από τα τουρκικά μέχρι τα αλβανικά και ακόμη βορειοδυτικότερα. Οι ομάδες που αναφέραμε δεν ήταν απαραίτητα μετακινούμενες αλλά μπορεί να ήταν και εδραίες ή να εδραιοποιήθηκαν σταδιακά με το πέρασμα του καιρού. Υπήρχαν δηλαδή ομάδες που ετεροπροσδιορίζονταν με τις ίδιες ονομασίες αλλά με εξαιρετικά διαφορετικά χαρακτηριστικά.1 Πέραν τούτων, διαφοροποιούνταν τόσο θρησκευτικά (ορθόδοξοι χριστιανοί, μουσουλμάνοι σουνίτες και μουσουλμάνοι ετερόδοξοι) όσο και γλωσσικά.
Οι γύφτοι/τσιγγάνοι των Βαλκανίων μιλούσαν και μιλούν όχι μόνο τη ρομανί αλλά και όλες τις άλλες βαλκανικές γλώσσες (ως μητρικές): αλβανικά, βουλγαρικά/μακεδονικά, ελληνικά, ρουμανικά, τουρκικά. Η ρομανί που μιλούν δεν είναι ενιαία, αλλά ανάλογα την περιοχή και τον απώτερο τόπο προέλευσης εμφανίζονται διαφορετικές διάλεκτοι, με μεγαλύτερη ή μικρότερη αλληλοκατανόηση.2 Όσοι ομιλούν τη ρομανί είναι αυτοί που συνήθως και αυτοπροσδιορίζονται, και σε αρκετές περιπτώσεις πλέον στην κυρίαρχη και επίσημη κάθε φορά γλώσσα, ως Ρομά. Άλλες ομάδες εξακολουθούν και σήμερα να αυτοπροσδιορίζονται με ονομασίες γύφτοι/τσιγγάνοι ή και άλλες (π.χ. ντόπιοι κ.λπ.) και στην Ελλάδα αλλά και στα Βαλκάνια. Η χρήση ή μη της ρομανί δεν είναι πάντα δείκτης ενσωμάτωσης: κάποιες ομάδες ελληνόφωνων «Χαλκιδαίων» είναι μετακινούμενες και σαφώς λιγότερο ενταγμένες από ρομανίφωνους γύφτους της περιοχής νότια των Σερρών, εδραίους αγρότες και δύσκολα κατηγοριοποιήσιμους σαν κάτι «διαφορετικό». Αν συνδυαστεί όμως η κοινή με την κυρίαρχη εθνική ομάδα γλώσσα και θρησκεία (λόγω της σημασίας της τελευταίας στη συγκρότηση των βαλκανικών εθνικισμών), εδραίοι γύφτοι/τσιγγάνοι αρχίζουν να θεωρούν αυτή την εθνική ομάδα ως ομάδα τους, αλλά και η κυρίαρχη ομάδα να τους θεωρεί μέλη της.

Τι Συνέβη στη Γενιά των 30 στην Ελλάδα;

Μαρία Λούκα, απο το vice.com...
Το θυμάσαι; «Γιατί , εσύ το ξέχασες;» θα μου πεις ειρωνικά. Πριν τέσσερα χρόνια ακριβώς. Ολόκληρη η χώρα αποσβολωμένη μπροστά σε μια τηλεοπτική οθόνη. Εντάξει, δεν ήταν έκπληξη.
Η Ελλάδα φιγούραρε από καιρό στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς τύπου. Η λέξη «spread» είχε ενταχθεί στο λεξιλόγιο μας. Και το κακό δεν άργησε. Μόνο το ειδυλλιακό τοπίο δεν πρόδιδε το περιεχόμενο του μηνύματος. Στις 23 Απριλίου το 2010, ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωνε την υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο. «Έχω ήδη δώσει εντολή στον Υπουργό Οικονομικών να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες. Και οι εταίροι μας θα συνδράμουν άμεσα και αποφασιστικά, ώστε να παράσχουν στην Ελλάδα το απάνεμο λιμάνι που θα μας επιτρέψει να ξαναχτίσουμε το σκάφος μας με γερά και αξιόπιστα υλικά», είπε. Τελικά το μοναδικό «απάνεμο λιμάνι» ήταν αυτό που ο πρώην Πρωθυπουργός χρησιμοποίησε ως φόντο στο Καστελόριζο, το σκάφος έβαλε νερά και η «Ιθάκη» έγινε ένα σημείο του ορίζοντα που ακόμα κι αν το βλέπεις, ποτέ δεν το φτάνεις.
Εμείς τότε τελειώναμε το Πανεπιστήμιο. Ενηλικιωθήκαμε στη φούσκα της «ισχυρής Ελλάδας», τότε που τρέχαμε στους δρόμους με τη γαλανόλευκη πανηγυρίζοντας για την κατάκτηση του Euro, χαζεύαμε με θαυμασμό την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Δημήτρη Παπαϊωάννου και γελάγαμε με την κάπως πιο φολκλόρ εκδοχή της τελετής λήξης. Ναι, αυτών των Αγώνων που σήμερα βλαστημάμε, ρωτάμε πόσο κόστισαν και παρακολουθούμε τα ολυμπιακά ακίνητα να μαραζώνουν.

Ήρθε το πλεόνασμα...

Τα κουρελια τραγουδαμε ... ακομα...
Ανακοινώθηκε και επίσημα από την Eurostat το πρωτογενές πλεόνασμα που σύμφωνα με τον πρωθυπουργό πιστοποιεί τη μεγάλη στροφή της ελληνικής οικονομίας. Φαντάσου για τι στροφή θα μιλάγαμε αν το πλεόνασμα ήταν πραγματικό.
Βέβαια το πρωτογενές πλεόνασμα δεν πρέπει να είναι και καμιά σπουδαία επιτυχία αφού δεν βλέπω κανέναν να πανηγυρίζει. Εκτός από τον πρωθυπουργό και τον στενό του κύκλο. Και δεν είναι ότι δεν ήμαστε εξωστρεφής λαός. Δώσε μας ευκαιρία να πανηγυρίσουμε και πάρε μας την ψυχή. Απλώς αυτό το πλεόνασμα είναι μάλλον για πανηγύρια παρά για πανηγυρισμούς.
Εκτός από τον πρωθυπουργό και τον στενό του κύκλο, πανηγυρίζει και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Τον οποίο όμως θα μπορούσες άνετα πλέον να τον κατατάξεις στον στενό κύκλο του Αντώνη Σαμαρά. Ο οποίος κινείται σε πιο αισιόδοξα μονοπάτια από τον πρωθυπουργό αφού θεωρεί όχι ότι απλώς βγαίνουμε από την κρίση αλλά ότι επιστρέφουμε στην κανονικότητα. Τώρα που διάολο την βρίσκει την αισιοδοξία με τέτοια δημοσκοπική κατρακύλα είναι απορίας άξιο. Προφανώς πρόκειται για μηχανισμό άμυνας του υπερεγώ του Ευάγγελου του Βενιζέλου.
(Το πρωτογενές πλεόνασμα της Ελλάδας πρόκειται από εδώ και πέρα να διδάσκεται στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Όχι στον κλάδο των οικονομικών αλλά στον κλάδο της μεταφυσικής. Γιατί μια μεταφυσική την χρειάζεσαι ώστε να εξηγήσεις πως στο διάολο με αυξημένο χρέος κατά 15 δις ευρώ και με μειωμένο ΑΕΠ κατά 11 δις ευρώ δημιουργείς πρωτογενές πλεόνασμα.)

Πλεόνασμα και ξέρω γω εντάξει!

απο το Alter Thess...
Οι γηπεδικού τύπου πανηγυρισμοί, από τα χρεωκοπημένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, για την αναγνώριση του πρωτογενούς πλεονάσματος από τη στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προφανώς και αποτελούν μία απίστευτη προσβολή για όλους τους πολλούς καλούς ανθρώπους που κλήθηκαν να πληρώσουν τα σπασμένα μίας μεγάλης οικονομικής κρίσης – κρίσης μοντέλου – την οποία δεν προκάλεσαν ούτε και συνέβαλαν με κάποιον τρόπο ώστε να συμβεί.
Η φτώχεια των πολλών καλών ανθρώπων αποτελεί μία επιλογή/απάντηση στο πως θα μπορέσει να συνεχιστεί το πάρτι των από τα πάνω με άλλα μέσα και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα μέσα από την αναγνώριση του πρωτογενούς πλεονάσματος από τη νυσταλέα και πάμπλουτη γραφειοκρατία των Βρυξελών. Πως, αλλιώς, μπορεί να υπάρξει τέτοια… αναγνώριση, από τη στιγμή που βγάζει μάτι ο τρόπος με τον οποίο βγήκε αυτό το πλεόνασμα; Οι γηπεδικού τύπου πανηγυρισμοί, «πλεόνασμα και ξέρω γω και ξέρω γω εντάξει!», έχουν βάση γιατί αυτό το πλεόνασμα είναι απόδειξη της δικής τους νίκης και της ήττας των πολλών καλών ανθρώπων.
Είναι ματς λοιπόν… Αυτό θα πρέπει να γίνει τώρα περισσότερο ξεκάθαρο από ποτέ και η απ’ εδώ πλευρά να καταλάβει πως η ισοπαλία, στο επόμενο ματς, δεν είναι ένα αποτέλεσμα που βολεύει. Οι από τα πάνω θα επιδιώξουν ένα… ισόπαλο αποτέλεσμα στην τριπλή εκλογική μάχη του Μαΐου με διάφορους τρόπους και με πολλά κόλπα. Άλλοι θα παίζουν φουλ άμυνα, άλλοι να πετούν την μπάλα διαρκώς στα μνήματα και κάπως έτσι θα προσπαθήσουν να σπαταλήσουν το χρόνο μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες.
Έχουν τη βοήθεια της… διαιτησίας; Προφανώς και την έχουν, γι’ αυτό καλό είναι η απ’ εδώ πλευρά να μην κλαψουρίζει για το δελτίο του Mega, για τα ρεπορτάζ των «Νέων», για την αβάντα που έχει ο Μπουτάρης και ο Τζιτζικώστας απ’ όλα τα χρεωκοπημένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Οπότε σφίγγουμε τα δόντια, οι 11 παίζουμε για 22 και στις 25 Μαΐου θα τους τρίψουμε το πλεόνασμα στα μούτρα.
Ο alterthess ιανός

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Γράμμα από το Καστελόριζο - by Geoffrey Papandreou...

the three mooges...
Γεια σας my friends,
Σας στέλνω αυτό το γράμμα από το Καστελόριζο με αφορμή τη συμπλήρωση 4 χρόνων από την προσφυγή της χώρας μας στον μηχανισμό στήριξης του ΔΝΤ. Τί υπέροχο ταξίδι! Σαν χθες μου φαίνεται που ήμουν εδώ. Relax and let me ταξιδέψω you στο μακρινό 2010, τότε που ξεκίνησαν όλα.
 

Ήμουν κλεισμένος μέρες και νύχτες ολόκληρες στο γραφείο μου, σκεπτόμενος τί θα κάνω με την Ελλάδα. Να ακολουθούσα καριέρα ποδηλάτη ή μαραθωνοδρόμου; Είχα έμφυτη κλίση και τα δύο. ΟΚ, καλά περνούσα και σαν prime minister αλλά είμαι άνθρωπος που βαριέται εύκολα. Difficult to amuse, που λέμε στην πατρίδα.

Το ημερολόγιο έγραφε 23 Απριλίου του 2010 όταν μπήκε ο Vangelis στο γραφείο και μου είπε "Ρε μαλακά, θα πάθεις τίποτα από την πολλή σκέψη. Θα σε πάω κάπου να ξεσκάσεις." Καλό παιδί, my friends, o Vangelis, καλό παιδί αλλά δεν πρόσεχε καθόλου τη διατροφή του. Δε μου πήγαινε η heart να του πω όχι.

Μπήκαμε στο ελικόπτερο. Τότε, μια σκέψη πέρασε through my mind. "Να δεις", είπα, "που κάποια μέρα αυτό το ελικόπτερο θα μας πάει κάπου πολύ μακριά κι από κάτω μας θα γίνεται γιορτή." "Κάτσε να γλιτώσουμε πρώτα τη φυλακή", μου απάντησε ο Vangelis. Εγώ δεν κατάλαβα what he meant αλλά κούνησα το κεφάλι κι είπα ναι σε όλα. Από τότε μου κόλλησε.

Στα χνάρια της… Ελλάδας, η Γαλλία του Ολάντ...

του Μωυση Λιτση...
Ήρθε λοιπόν και ο καιρός της Γαλλίας για όσους είχαν αυταπάτες ότι η οικονομική κρίση που μαστίζει την ευρωζώνη και την ΕΕ θα περιοριζόταν εντός των τειχών του «ανεπρόκοπου» νότου.
 Η Γαλλία του Ολάντ η οποία υποτίθεται θα έκανε τη… διαφορά και θα προωθούσε ένα διαφορετικό μείγμα πολιτικής με στόχο την ανάπτυξη στην Ευρώπη, είναι η πρώτη χώρα του ευρωπαϊκού βορρά που ακολουθεί μέτρα τύπου… Ελλάδας. Ο νέος Γάλλος πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλ, θεωρούμενος εκ των βασικών εκπροσώπων της δεξιάς πτέρυγας στο κυβερνόν σοσιαλιστικό κόμμα-το 2009 είχε ζητήσει να αφαιρεθεί η λέξη «σοσιαλιστικό» από το όνομα-ο οποίος ανέλαβε τα ηνία μετά την πρόσφατη πανωλεθρία στις τοπικές εκλογές του σοσιαλιστικού κόμματος και την ενίσχυση του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν, ανακοίνωσε προ ημερών σειρά μέτρων που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από όσα οι Ευρωπαίοι δανειστές επέβαλλαν στη χώρα μας και τις άλλες υπερχρεωμένες χώρες του ευρωπαϊκού νότου.
 Όπως και στον ευρωπαϊκό νότο το επιχείρημα για τη λήψη δραστικών μέτρων λιτότητας που πλήττουν την πλειονότητα του γαλλικού λαού, είναι η απώλεια ανταγωνιστικότητας έναντι της Γερμανίας-βασικού ανταγωνιστή των γαλλικών επιχειρήσεων στην ΕΕ-και η αύξηση του κόστους δανεισμού, καθώς οι περιώνυμοι οίκοι αξιολόγησης είχαν αρχίσει το έργο τους πριν την εκλογή Ολάντ τον Μάϊο του 2012
 

Εκεί ψηλά στη Θράκη...

απο την Αυγη...
Ήταν αναμενόμενο το σύστημα να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την εξέλιξη με την υποψηφιότητα της μουσουλμάνας Ρομά, Σεμπιχά Σουλεϊμάν, και την αντικατάστασή της από τον μουσουλμάνο Μ.Ο. Μουμίζ.  Ο Δ. Βίτσας, με μια καθαρή δήλωσή του, είπε ότι η νέα υποψηφιότητα δεν υπακούει σε κάποιον εθνικισμό. Εξ αυτού μπορεί να συμπεράνουμε εμείς, οι απληροφόρητοι, ότι η αποσυρθείσα υποψηφιότητα της Σεμπιχά Σουλεϊμάν υπακούει σε κάποιον εθνικισμό.
Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας το επί μέρες σχεδόν προεκλογικού χαρακτήρα ενδιαφέρον ακροδεξιών κύκλων υπέρ της αποσυρθείσης υποψηφιότητας, με πιο εμφανή τα δημοσιεύματα της εφημερίδας "Δημοκρατία", αν ακούσουμε τις δηλώσεις του Φ. Κρανιδιώτη και του Θ. Πάγκαλου, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι η αποσυρθείσα υποψηφιότητα απηχούσε το "βαθύ ελληνικό κράτος". Για όσους δεν γνωρίζουν τι εστί το "βαθύ ελληνικό κράτος", σημειώνουμε ότι λειτουργούσε με άλλοθι το "βαθύ τουρκικό κράτος", με οργανωτικό - πολιτικό βραχίονα το γραφείο του υπουργείου Εξωτερικών στην Καβάλα ως ανταγωνιστικό του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, δηλαδή το ελληνικό κράτος αντιμετώπιζε τη μειονότητα ως πολίτες... άλλου κράτους!
Αυτό το "βαθύ ελληνικό κράτος", όπως συνέβη και στην Κωνσταντινούπολη με το "βαθύ τουρκικό κράτος", πρωταγωνίστησε στις διακρίσεις εις βάρος της μειονότητας, προκάλεσε ακόμη και επεισόδια αμφισβητώντας την ελληνική υπηκοότητα των μουσουλμάνων πολιτών, η μεγάλη πλειονότητα των οποίων  τα τελευταία χρόνια δηλώνουν Τούρκοι. Όπως ακριβώς δηλώνουν, άλλωστε, Έλληνες οι Αλβανοί πολίτες της Βορείου Ηπείρου. Το ελληνικό κράτος, αρχής γενομένης από την επίσκεψη του τότε πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη στη Θράκη το 1991, άρχισε να αλλάζει και να βελτιώνει την επίσημη οπτική του έναντι της μειονότητας. Σε αυτό συνετέλεσαν και οι μετέπειτα κυβερνήσεις Α. Παπανδρέου και Κ. Σημίτη, με πρωταγωνιστή τον Γ.Α. Παπανδρέου. Η αλλαγή, ωστόσο, επειδή γινόταν σε συνθήκες ραγδαίας ανάπτυξης της χώρας (και κατ' επέκτασιν ενίσχυσης της εθνικής αυτοπεποίθησης μέσα σε ένα ισχυρό ευρωπαϊκό περιβάλλον), προκαλούσε ολοένα και λιγότερες αντιδράσεις. Τώρα, με την κρίση, τα κοράκια της νεο-εθνικοφροσύνης, που έχουν φωλιάσει στο Μαξίμου, ξαναρχίζουν το μακάβριο πέταγμά τους...

Τι είναι και πού βαδίζει σήμερα το «Κέντρο»;

του Χριστοφορου Βερναρδακη, απο το Red NoteBook...
ΠΑΣΟΚ-Ελιά, ΔΗΜΑΡ, ΠΟΤΑΜΙ στη δίνη των πολιτικών ανακατατάξεων
Μεταξύ μιας Κεντροδεξιάς (που ολισθαίνει προς την ακροδεξιά) και μιας ενισχυμένης Αριστεράς,
εμφανίζεται στον ενδιάμεσο χώρο σήμερα ένας ικανός αριθμός κομμάτων, κινήσεων, ομάδων και συσπειρώσεων, οι περισσότερες εκ των οποίων αποτελούν θραύσματα του πάλαι ποτέ ισχυρού ΠΑΣΟΚ. Ο «ενδιάμεσος» αυτός χώρος έχει ουσιαστικά δύο γενικές συνιστώσες:
Η πρώτη συνιστώσα είναι αυτή που που λειτουργεί ουσιαστικά και τυπικά ως «σύστημα υποστήριξης» της σημερινής κυβέρνησης. Είναι το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ, οι υπο-ομάδες της Ελιάς (κινήσεις Λοβέρδου, Μόσιαλου, οι «58», κλπ) και η ΔΗΜΑΡ.
Η δεύτερη συνιστώσα είναι αυτή που θα ονομάζαμε σχηματικά «αριστερή Κεντροαριστερά». Είναι ομάδες ή κινήσεις που διαχώρισαν τη θέση τους από το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ σε διάφορες προηγούμενες φάσεις και η κατεύθυνσή τους είναι η συμμαχία με την Αριστερά σε ένα αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο.
Είναι προφανές ότι το ενδιαφέρον του επίσημου πολιτικού και οικονομικού συστήματος εστιάζεται στην πρώτη συνιστώσα, η οποία άλλωστε μονοπωλεί τη δημοσιότητα. Για το σύστημα διακυβέρνησης αποτελεί έναν κρίσιμο «παίκτη», είτε ως σημερινός είτε ως δυνητικός κυβερνητικός σύμμαχος.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι ο ιδεολογικός μιντιακός μηχανισμός έχει αφαιρέσει από το χώρο αυτό την «κεντροαριστερή» ή τη «σοσιαλδημοκρατική» του συμβολική παράδοση και τον βαφτίζει όλο και περισσότερο «Κέντρο». Του αφαιρεί δηλαδή κάθε ιδεολογικό χρωματισμό, για να τον αποπολιτικοποιήσει και να τον απονευρώσει εντελώς.

Σκόνη από σκουριά...

του Σταθη, απο το enikos.gr
Πρωί-πρωί, σαν ημερήσια διαταγή
(πες της Χούντας - επέτειος που ήταν προχθές), βγήκε η μπάντα στην πλατεία κι έσκουξε έναν χέβυ μέταλ καρσιλαμά, ενώ ο κ. Πρετεντέρης διαπίστωνε κι ανακοίνωνε ότι «η χώρα ζει μια πρωτοφανή  δημοσιονομική ανόρθωση
κι επιστρέφει έστω τμηματικά στις διεθνείς αγορές». Κατόπιν τούτων η μπάντα ξαναστρίγκλισε ευτυχισμένη και η ημέρα άρχισε να οδεύει τον δρόμο της, ώσπου αποβραδίς να σβήσει μέσα στη νύχτα.
Ως τις εκλογές θα τα πουν και θα τα κάνουν όλα. Οι λύκοι θα γίνουν κεντρώοι, η ανάπτυξη θα παθαίνει τον οργασμό της αγελάδας εφτά φορές την ημέρα και το μυαλουδάκι του κ. Θεοχάρη θα πάρει φωτιά μοιράζοντας, ξεμοιράζοντας, ξαναμοιράζοντας επιδόματα που παίζουν με τον πόνο του κοσμάκη, τον ίδιον αυτόν πόνο απ’ τον οποίο εξοικονομήθηκαν.
Ω, καημένη μου Ελλάδα των αισχρών - και χειροκροτεί ήσυχα ευχαριστημένος ο Μπαρόζο των 321.000 ευρώ ετησίως (χώρια επιδόματα, έξοδα παραστάσεως και λοιπές αποζημιώσεις) για τους μισθούς που αυτός και η συμμορία των γραισκύλων του περιέκοψαν και για την ανακούφιση του άνεργου με 38 ψίχουλα - αν,
αν,
αν πληροί τις προϋποθέσεις ο μπαγάσας και δεν προσπαθεί πάλι με τίποτα μπαγαποντιές να τα φάει απ’ τον κ. Πάγκαλο και να βυθίσει μέσα στα χρέη του τον ΔΟΛ - Κιλελέρ, ω κήλερ! Αιματοχυσία μέσα στο μυαλό μας, κυρίες και κύριοι. Και στη μέση ο Σταύρος, ο βασιλιάς των γκάλοπ. Ετοιμος να συνεργασθεί με όλους ο κυρ Σταύρος, εκτός από τον κ. Δήμου - στον οποίον ο «αρχηγός» (κατά δήλωσιν Δήμου) τράβηξε μια ωραία κωλιά στη μέση το γιοφύρι και πάρ’ τον κάτω τον «δυστυχή να είναι Ελληνας» καλόγνωμον γέροντα, πλατς στη μέση το ποτάμι, μα το ποτάμι  ήταν ρηχό, κάθεται τώρα ο γέρων Δήμου στην άκρη του και το πετροβολάει - γενναίος άνθρωπος ο Σταύρος!

Ροη αρθρων