Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

The Rashomon effect...

Lenin Reloaded...

Είσαι ένας οικονομικά αδαής άνθρωπος. Ένας από τα εκατομμύρια μισθωτών της Ευρώπης, που με τη λέξη "οικονομία" καταλαβαίνουν πόσα χρήματα παίρνουν το μήνα, πόσα δίνουν για τροφή, στέγη, εκπαίδευση, ιατρική περίθαλψη και τα λοιπά, πόσα (δεν) τους μένουν, και πόσα χρωστούν. Στην ενάρετή σου άγνοια στηρίζεται ολόκληρο το λαμπρό οικοδόμημα της πολιτικής οικονομίας: γνωρίζεις όσα χρειάζεται να γνωρίζεις για να παράγεις, να πληρώνεις φόρους και να καταναλώνεις, και κυρίως, να αφήνεις αυτούς που γνωρίζουν να αποφασίζουν το μέλλον σου.

Αυτές τις μέρες προσπαθείς, μέσα απ' τον διαρκή πονοκέφαλο που σου προκαλεί πια η καθημερινή πολιτική και οικονομική πραγματικότητα, να κατανοήσεις τι ακριβώς συνέβη με το λεγόμενο "κούρεμα", το οποίο, κατά πως φαίνεται, έφτασε σε ένα ευτυχές τέλος (αλλά τι στο καλό σημαίνει αυτό για σένα;)

Διαβάζεις το ένα άρθρο μετά το άλλο. Κι επειδή γνωρίζεις, έστω ενστικτωδώς, ποιοι έχουν την εξουσία, ξεκινάς από την οπτική αυτών που έχουν την εξουσία. Είναι ευτυχείς, σχεδόν εκστατικοί από τη χαρά τους. Είναι καλό αυτό; Για ποιον; Ο Σαρκοζί πάντως σού μοιάζει τρομερά ανακουφισμένος και σκέφτεσαι ότι αυτό είναι καλό, γιατί όσο πιο ανακουφισμένος είναι τόσο λιγότερο θυμωμένος θα είναι με το γεγονός ότι ο μισθός σου δεν είναι ακόμα 300 ευρώ μικτά, αλλά επιμένει να βρίσκεται ξεδιάντροπα πάνω από τα 500 ευρώ το μήνα.
Η ελληνική κρίση λύθηκε μετά την υψηλή συμμετοχή των ιδιωτών στο πρόγραμμα απομείωσης του ελληνικού χρέους (PSI), δήλωσε ο Πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί. «Θέλω να πω πόσο χαρούμενος είμαι σήμερα που βρέθηκε λύση στην ελληνική κρίση», τόνισε. 
«Η ελληνική κρίση δηλητηρίαζε την χρηματοοικονομική κατάσταση στην Ευρώπη και στο κόσμο εδώ και μήνες», πρόσθεσε ο Πρόεδρος της Γαλλίας. 
Ο κ. Σαρκοζί αναφέρθηκε στις γαλλογερμανικές προσπάθειες για να πετύχει το πρόγραμμα. «Με την Άνγκελα Μέρκελ εργαστήκαμε μέρα-νύχτα για να βρούμε αυτή τη λύση», είπε.

«Σήμερα το πρόβλημα διευθετήθηκε και θέλω να πω στους Γάλλους ότι όλες αυτές οι προσπάθειες στέφθηκαν με επιτυχία», πρόσθεσε.
Η περιπέτεια λοιπόν του Σαρκοζί και της Μέρκελ, η κοινή τους αγωνία, έλαβε τέλος. Στο 95.7% έφτασε η συμμετοχή στο PSI. Λίγο το 'χεις; Έλυσαν, σου λέει ο Νικολά, την ελληνική κρίση. Το πρόβλημα διευθετήθηκε. Νιώθεις ευφορία: τελικά οι "από πάνω" κάτι ξέρανε οι άνθρωποι, δεν ήταν τυχαία από πάνω. Δεν θα χρειαστεί να συνεχίζεις να διαβάζεις περί σοσιαλισμού. Όταν βγαίνει η Αλέκα στην τηλεόραση θα αλλάζεις πιο γρήγορα κανάλι. Σκέφτεσαι ήδη να πας να αγοράσεις κανα ρούχο· το Πάσχα φέτος να πάρεις την οικογένεια να πάτε δυο-τρεις μέρες διακοπές. Ο Σαρκοζί είναι ανακουφισμένος. Αμ ο Βεστερβέλε; Αυτόν που τον βάζεις; Η Γερμανία στέκεται με αίσθημα σεβασμού και αλληλεγγύης προς τους Έλληνες" είπε ο Βεστερβέλε. "Ξεκίνησαν", λέει, "έναν δύσκολο δρόμο που θα τους οδηγήσει σε σταθερή δημόσια οικονομία και σε ανάπτυξη». Εσύ το έκανες αυτό. Δεν είσαι σίγουρος πότε και πώς, αλλά εντυπωσίασες τον Βεστερβέλε.Ο οποίος δεν είναι ούτε αυτός πια θυμωμένος μαζί σου: «Αυτοί οι άνθρωποι, που πρέπει να επωμιστούν τις μεταρρυθμίσεις, δεν ευθύνονται για την προηγούμενη πολιτική αποτυχία», είπε και τόνισε ότι «είναι σημαντικό να δείξουμε αλληλεγγύη και μεγάλη διακριτικότητα όταν μιλούμε για την Ελλάδα ή όταν μιλούμε με την Ελλάδα και τους πολίτες της».Επιτέλους, λίγος σεβασμός. Λίγη αισιοδοξία. Ή πολλή, αν λάβεις υπόψη σου και τον Σπιντελέγκερ: "Με τη συμφωνία για τη μεγάλη συμμετοχή των ιδιωτών πιστωτών στο «κούρεμα» του χρέους της, «η Ελλάδα πέρασε ένα μεγάλο βουνό», δήλωσε ο αντικαγκελάριος και υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας, Μίχαελ Σπίντελεγκερ"

Ωραία. Δηλαδή ο Γιώργος δεν έλεγε πάλι μαλακίες σήμερα που είπε: "Ο αγώνας δεν τελείωσε, είμαστε όμως σε έναν δρόμο που μας πάει εκεί που πρέπει". Τον πιστεύεις. Και τον Βενιζέλο πιστεύεις. Εξαιρετική επιτυχία λέει στην συνέντευξη τύπου. Απαλλαχτήκαμε από 105 δις χρέους. Γλιτώσαμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας απ' το ιστορικό βάρος του χρέους.

As good as it gets? Όοοχι, είναι και η Λαγκάρντ. 5 δις μποναμά για την επιτυχία μας μας δίνει η γυναίκα. 28 δις σύνολο. Δεν χρωστάμε απλώς 105 δις λιγότερα, πήραμε και 28 δις. Σε λίγο θα βγάζουμε και κέρδος με τέτοια ρέντα. Το μεσημέρι τρως τον αρακά με όρεξη και κοιμάσαι έναν θεσπέσιο σαββατιάτικο υπνάκο. Αλλά ξυπνάς λίγο ανήσυχος. Μήπως παραείναι ωραίο για να είναι αληθινό; Πιάνεις τα Νέα:
Τα κέρδη της Ελλάδας από την αναδιάρθρωση του χρέους συνοψίζονται:
- Στο δραστικό περιορισμό της εξάρτησης από τις αγορές, δεδομένου ότι το μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού χρέους, θα ανήκει στις χώρες της ευρωζώνης και στο ΔΝΤ (συνολικά 200 δισ. ευρώ), αλλά και στην ΕΚΤ και στις εθνικές κεντρικές τράπεζες 56,6 δισ. ευρώ. Στο πλαίσιο αυτό, τα αναδιαρθρωμένα ελληνικά ομόλογα, η αξία των οποίων θα κυμαίνεται στα 100 δισ. ευρώ, θα δέχονται σαφώς λιγότερες πιέσεις, μελλοντικά όταν θα ξεκινήσει ξανά η διαπραγμάτευσή τους στη δευτερογενή αγορά. 
- Στη μείωση των ετήσιων καταβολών για τόκους κατά ποσό περίπου 5 δισ. ευρώ, ετησίως. Για το 2012 το κονδύλι των τόκων περιορίστηκε σε 13, 05 δισ. ευρώ, από 17,9 δισ. ευρώ που θα ήταν χωρίς το PSI. Η μείωση οφείλεται στο μειωμένο επιτόκιο των νέων ομολόγων (μ.ο. 3,65%) σε σύγκριση με το μέσο επιτόκιο των τίτλων που αντικαταστάθηκαν που ήταν 4,84%, στο γεγονός ότι τα νέα επιτόκια υπολογίζονται στο 46,5% της αξίας των αρχικών ομολόγων, και στα μειωμένα επιτόκια δανεισμού που θα έχουν τα δάνεια από το μηχανισμό στήριξης.
Εντάξει, λεπτομέρειες δεν πολυκαταλαβαίνεις, αλλά αυτό το "τα κέρδη της Ελλάδας" είναι πολύ καθησυχαστικό. Και καθησυχαστικότερο ότι τα κέρδη είναι "της Ελλάδας" και δεν αναφέρεται πουθενά και χασούρα. Ούτε σύννεφο στον ορίζοντα. Εκτός αν εξαιρέσεις αυτό το περίεργο που λέει στην αρχή:
Η απόφαση αυτή όμως χαρακτηρίστηκε «πιστωτικό γεγονός» από την ISDA, προκαλώντας την πληρωμή των CDS (που μπορεί να φθάσει μέχρι τα 3 δισ.ευρώ). 
Η απόφαση της ISDA σκιάζει την επιτυχία του PSI, καθώς συντηρεί τις επιφυλάξεις της αγοράς για την επιτυχία του ελληνικού προγράμματος ανταλλαγής ομολόγων, αφήνοντας ανοιχτά τα μελλοντικά «στοιχήματα» κατά της Ελλάδας, καθώς ήδη υπάρχουν εκτιμήσεις ότι θα χρειαστεί και άλλη βοήθεια και νέο «κούρεμα».
Ποια είναι πάλι αυτή η καριόλα η ISDA και γιατί σκιάζει την επιτυχία του PSI; Και τι θα πει το χαρακτήρισε "πιστωτικό γεγονός"; Ναι ρε, πιστωτικό γεγονός ήτανε να πούμε, 105 δις γλιτώσαμε. Και;  Βάζεις "πιστωτικό γεγονός" στο google...ίσον χρεοκωπία λέει η Fitch. Ίσα μωρή χαμούρα Fitch, ποια είσαι να πούμε εσύ που θα μας πεις ότι εκεί που κερδάγαμε στο χαλαρό πάθαμε και πανωλεθρία! Για να το δούμε αναλυτικότερα το πράμα, μπερδεύτηκε το στόρι:
Σε ΄RD΄ (επιλεκτική χρεοκοπία) από ΄C΄ υποβάθμισε η Fitch Ratings τη μακροπρόθεσμη πιστοληπτική αξιολόγηση της Ελλάδας μετά την επιβεβαίωση από την ελληνική κυβέρνηση και αξιωματούχους της Ευρωζώνης ότι η ανταλλαγή των ελληνικών ομολόγων θα προχωρήσει κανονικά.

Η υποβάθμιση σε restrictive default αντανακλά προηγούμενες δηλώσεις του οίκου ότι η ανταλλαγή θα αποτελεί κρατική χρεοκοπία σύμφωνα με τα distressed debt κριτήρια αξιολόγησης του οίκου, και έρχεται μετά από την υποβάθμιση της Ελλάδας σε C από CCC στις 22 Φεβρουαρίου.
Χριστό δεν καταλαβαίνεις, αλλά ήδη η μέρα σου χάλασε. Τι διάολο γίνεται τελικά; Μήπως να ακυρώσεις τα ψώνια για ρούχα και να πας να πάρεις καμιά κονσέρβα καλύτερα; Μήπως αντί διακοπές το Πάσχα να ψάξεις για καμιά έξτρα δουλειά;

Επειδή το αγγλικό το κατέχεις, λες να το ψάξεις λίγο περισσότερο το θέμα, γιατί κάτι δεν φαίνεται να πηγαίνει καλά. Πας στο zerohedge και διαβάζεις: "Η Ελλάδα χρεοκώπησε: Πού βρισκόμαστε τώρα." Σκουπίζεις τον κρύο ιδρώτα και συνεχίζεις, μεταφράζοντας νοερώς:
1) Η Ελλάδα μπόρεσε να διαγράψει 100 δις ευρώ χρέους σε αντάλλαγμα ενός πακέτου σωτηρίας ύψους 130 δις νέου χρέους, χρήματα απ' τα οποία η Ελλάδα θα λάβει το 19%, ή περί τα 25 δις, έτσι ώστε να μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί ως ενεργή επένδυση [μάλλον εννοεί να συνεχίσει να εξυπηρετεί το χρέος της]. Με κάποιο τρόπο υποτίθεται ότι η Ελλάδα είναι σε καλύτερη θέση από ό,τι πριν, έχοντας περισσότερο χρέος και λιγότερη κυριαρχία, και εξακολουθώντας --εξαιτίας του κοινού νομίσματος-- να προσπαθεί να ανταγωνιστεί χώρες όπως η Γερμανία και η Ολλανδία, που είναι κάπως σαν να είναι η εθνική ομάδα μπάσκετ της Υεμένης σε Ολυμπιακό όμιλο που περιλαμβάνει τις ΗΠΑ, την Ισπανία και τη Γερμανία. Τουλάχιστον η χρεοκωπία "εντός του ευρώ" απέτρεψε την τραπεζική κατάρρευση [bank runs] στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία, κλπ.

2) Ως συνέπεια του κουρέματος των ομολόγων, η Ελλάδα έχει πολλά συνταξιοδοτικά σχέδια που δεν μπορούν πλέον να καμωθούν καν ότι είναι βιώσιμα, τουλάχιστο σύμφωνα με το αρχικό συμφωνημένο σχέδιο, αλλά οι συνταξιοδοτούμενοι που εργάζονται ακόμα μπορούν να παρηγορηθούν απ' το γεγονός ότι οι τωρινοί τους μισθοί θα κοπούν επίσης.
Τη "λιγότερη κυριαρχία" την αντιπαρέρχεσαι, έχεις συνηθίσει. Αλλά περισσότερο χρέος; Και τα 105 δις που γλιτώσαμε; Τι λέει ρε ο άνθρωπος; Και πηδιούνται και τα ασφαλιστικά ταμεία; Αυτό δεν είναι τα νέα της οικονομίας, είναι το Ράσομον του Κουροσάβα. Σε πιάνει τέτοια απελπισία που ανοίγεις Ριζοσπάστη. Τι το θελες;
Μόνο στην Ελλάδα, οι τράπεζες που διαχειρίζονται το κρατικό χρέος, την περίοδο 2003 - 2009 αύξησαν την περιουσία τους (την περιουσία, όχι τα κέρδη) κατά 376 δισ. ευρώ!!! Εντελώς διαφορετική είναι η υπόθεση που αφορά τα Ασφαλιστικά Ταμεία των εργαζομένων, που η κυβέρνηση «κουρεύει» υποχρεωτικά τα αποθεματικά τους. Και είναι διαφορετική για πολλούς λόγους, όπως: Πρόκειται για τις αποταμιεύσεις των εργαζομένων που δεκαετίες οι κυβερνήσεις παρακρατούσαν χωρίς να δίνουν καν επιτόκιο. Πρόκειται για τα αποθεματικά που ήδη έχουν «ψαλιδιστεί» από τον τζόγο στο Χρηματιστήριο, προς το οποίο τα έσπρωξαν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Είναι χρήματα που η κυβέρνηση τα τοποθετούσε τόσα χρόνια σε ομόλογα, ενώ τα Ταμεία για να τα βγάλουν πέρα αναγκάζονταν και δανείζονταν από τις τράπεζες. Ηδη, οι ίδιοι κυβερνώντες προετοιμάζουν το έδαφος για την ανάγκη λήψης και νέων μέτρων στον τομέα της Κοινωνικής Ασφάλισης με το επιχείρημα ότι ....μειώνονται τα αποθεματικά των Ταμείων. 
Μαζί με τα άλλα ψεύδη που συνοδεύουν την κυβερνητική επιχειρηματολογία για το θετικό του πράγματος, είναι και το ότι για πρώτη φορά στην ιστορία θα απαλλαγούμε από ένα χρέος της τάξης των 105 δισ. ευρώ. Παραμύθια. Η αλήθεια είναι ότι ενώ το 2009 το κρατικό χρέος ήταν 298 δισ. ευρώ και ότι μέχρι το 2015 θα πληρώσουμε τόκους που ξεπερνούν τα 100 δισεκατομμύρια, το 2015 θα χρωστάμε ακόμα περισσότερα, περίπου 400 δισ. ευρώ.
Ο αρακάς, ο μεσημεριανός ύπνος, ο Ριζοσπάστης, κάτι σου έχει φέρει καούρα. Το στομάχι σου. Ξανασκέφτεσαι την ανακούφιση του Νικολά, μπας και πάρεις πάλι τα πάνω σου. Ξανασκέφτεσαι το χαμόγελο διαβεβαίωσης του Γιώργου, την στιβαρή σιγουριά του Μπένι, τους μπουναμάδες της Λαγκάρντ, τα καλά λόγια των Αουγκεντάλερ και Μεχενγκλάμπαχ, πώς τους λέγανε τέλος πάντων τους Αυστρογερμανούς. Τίποτα. "Στην πυρά η περιουσία των ασφαλισμένων", λέει αυτός ο κακορίζικος ο Ρίζος. "Σέρνουν στη χρεοκοπία τα ασφαλιστικά ταμεία." "Άει στο διάολο ρε!" "Βγάλτε πρώτα ρε μια ανακοίνωση της προκοπής για την πατάτα, που θα μού χαλάσετε πάλι τη μέρα!" αναφωνείς σκασμένος.

Ποτέ δεν σου άρεσε το ρώσικο σινεμά. Εσένα σου αρέσει το χάπι εντ. Ούτε το Ράσομον σου άρεσε, κι όλοι αυτοί με τις καράφλες και τις κοτσίδες που γρυλίζουν διαρκώς θυμωμένοι. Πολύ μπερδεμένα τα έλεγε αυτός ο Κουροσάβας. Εσύ θες να είναι ξεκάθαρα τα πράγματα. "Κερδίσαμε, κύριε ή χάσαμε;" Να σου το πουν σταράτα.

Αλλά αυτοί το μόνο που σου λένε τελικά είναι το εξής: "κάποιοι κέρδισαν και όλο κερδίζουν, κάποιοι έχασαν και όλο χάνουν, και το αν κέρδισες ή έχασες εσύ, αυτό, φίλε μου, έχει να κάνει με το πού στέκεσαι επάνω στη γραμμή."

Η ρακένδυτη ΕΛΛΑΣ των 3.000.000 νεόπτωχων πανηγυρίζει!

kathimerini.gr...

Της Ζέζας Ζήκου

Ντροπή. Μόνο αυτή η λέξη θα μπορούσε να περιγράψει αυτό που θα πρέπει να νιώθουν όλοι όσοι κρατούν την πολιτική και οικονομική εξουσία στα χέρια τους και διαβάζουν την έρευνα της Στατιστικής Υπηρεσίας για τις συνθήκες διαβίωσης στη χώρα μας. Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά και μάλιστα αφορούν το 2010, όταν τα Μνημόνια δεν είχαν ακόμη ναυαγήσει. Οταν δεν είχαμε ακόμη τη σφαγή σε μισθούς και συντάξεις, φόρους, χαράτσια, απολύσεις, χιλιάδες λουκέτα, ανεργία στο 21%. Ηδη τότε η Ελλάδα είχε 3 εκατομμύρια πολίτες οι οποίοι βρίσκονταν στα όρια της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού, ήτοι στα όρια της πλήρους εξαθλίωσης.
Επίσης, το 20,1% του πληθυσμού κινδυνεύει με φτώχεια. Χιλιάδες πολίτες δεν έχουν βασικά αγαθά, δεν έχουν σπίτι, 550.000 άνθρωποι ζουν σε οικογένειες που δεν εργάζεται κανείς ή εργάζεται με μερική απασχόληση. Το πιο συγκλονιστικό: πάνω από 1 στα 5 παιδιά (23%) ηλικίας 0-17 ετών κινδυνεύει με φτώχεια, ενώ 21% όσων βρίσκονται πάνω από 65 ετών έχουν κι αυτοί τεράστιο πρόβλημα. Ο κίνδυνος φτώχειας των νοικοκυριών με ένα γονέα και τουλάχιστον ένα εξαρτώμενο παιδί ανέρχεται στο 33,4%, ενώ ο αντίστοιχος δείκτης για τα νοικοκυριά με δύο γονείς και ένα εξαρτώμενο παιδί ανέρχεται στο 21,6%.
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά και ακόμη χειρότερα... αυτοί πανηγυρίζουν για τη μεγαλύτερη στην ιστορία διαγραφή κρατικού χρέους! Επιτυχία... Επιτυχία... Επιτυχία... ψελλίζουν εν χορώ! Εστησαν πάνω στα κοινωνικά ερείπια της Ελλάδας το πανούργο «εθελοντικό κούρεμα» που επινόησε η κυρία Μέρκελ. Αν δεν ήταν τόσο τραγική η κρίση που βιώνουμε, θα ήταν αστεία, με μια αίσθηση μαύρου χιούμορ, η ικανοποίηση που εξέφρασαν ο πρωθυπουργός και ο υπουργός των Οικονομικών για τη συμφωνία του PSI. Πώς, όμως, είναι δυνατόν κάτι που πραγματοποιείται υπό καθεστώς εκβιασμού να βαφτίζεται εθελοντικό; Ενώ τα νέα μέτρα λιτότητας και τα σενάρια Αρμαγεδδώνος τα έκρυψαν κάτω από το χαλί των καθώς πρέπει... αναλυτών.
Η κατάσταση θα ήταν ελπιδοφόρα, αν δεν παιζόταν στις πλάτες ενός ολόκληρου λαού που στέκει σαν χαμένος και δεν ξέρει τι να πρωτοπιστέψει. Θυμίζει κάτι φαρσοκωμωδίες που ξεκινούν με ένα μικρό ψέμα, το οποίο φέρνει ένα μεγαλύτερο και πάει λέγοντας. Το πρώτο ψέμα ήταν το Μνημόνιο... Οταν δόθηκαν στη δημοσιότητα τα πρώτα στοιχεία της ελληνικής κρίσης χρέους από το μοιραίο ζεύγος Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου, όλοι οι γνώστες μού επισήμαναν ένα απλό πράγμα. Χρειαζόταν αμέσως αναδιάρθρωση, ένα γενναίο haircut (κούρεμα)». Δεν θα ήταν το πρώτο στην Ιστορία ούτε το τελευταίο. Αυτό το haircut όμως είχε τότε μια μικρή ιδιαιτερότητα: επηρέαζε άμεσα την ΕΚΤ και κατ’ επέκτασιν όλη την, ιδιαίτερα ευάλωτη όπως αποδείχθηκε, οικονομία της Ευρωζώνης. Η πρώτη αντίδραση της Γερμανίας ήταν η απαγόρευση κάθε σκέψης για αναδιάρθρωση. Η δεύτερη αντίδραση, χρεοκοπία εντός του ευρώ για να μην κινδυνεύσει η Ευρωζώνη. Η τρίτη αντίδραση, έξοδος από το ευρώ και στάση πληρωμών. Η τέταρτη αντίδραση, εσωτερική υποτίμηση και γιγάντωση της ύφεσης.
Και μετά ήρθε η σωτηρία... Δηλαδή, οι πιστωτές μας μάς κράτησαν στη ζωή με το πανούργο εθελοντικό «κούρεμα» «για να μη χρεοκοπήσουμε ατάκτως» κι εμείς θα τρώμε τις σάρκες μας. Και η μακάρια κυβέρνηση επαίρεται για το εθνοσωτήριο έργο της. Ομως, η υπομονή εξαντλείται. Το κόστος που πληρώνουμε όλοι οι Ελληνες για τη «διάσωση» της χώρας και τα μέτρα που έχουν επιβληθεί μας γονατίζει. Η οργή ξεχειλίζει και η οικονομική πίεση αυξάνεται. Και όλοι μας αναρωτιόμαστε αν οι επερχόμενες εκλογές θα ανατρέψουν τη διαολεμένη αυτή κατάσταση και αν μπορεί να γίνει κάτι για να σταματήσει ο κατήφορος...

Πατρίδα είναι οι τράπεζες και όχι τα ταμεία!...

Η Αυγή online...

Τη δική του απάντηση, με το ιδιότυπο ύφος του, έδωσε χθες ο Ευ. Βενιζέλος στο γνωστό ερώτημα της σχολικής Πατριδογνωσίας: "Τι είναι η πατρίδα;". Για τον κ. Βενιζέλο πατρίδα είναι οι τράπεζες. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσουμε την ωμή απάντησή του ότι "οι τράπεζες είναι εθνικό κεφάλαιο" και την κοφτή άρνησή του να συζητήσει οιαδήποτε απομείωση των χρεών των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων προς τις τράπεζες;
Αν είναι οι τράπεζες "εθνικό κεφάλαιο", γιατί αφήνονται στα χέρια των τραπεζιτών, των προσώπων δηλαδή που τις οδήγησαν στα πρόθυρα χρεωκοπίας; Και είναι όλες οι τράπεζες "εθνικό κεφάλαιο" ή μόνον αυτές που παραλίγο να κερδίσουν πανωπροίκι 9 δισ. ευρώ με τη σκανδαλώδη εξαίρεση ομολόγων από το "κούρεμα", εξέλιξη που ματαιώθηκε χάρις στην παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ και εφημερίδων;
Στην προσπάθειά του να μας πείσει ότι οι τράπεζες συνιστούν "εθνικό κεφάλαιο", ο κ. Βενιζέλος επιχειρεί την ταχυδακτυλουργία, μιλώντας για τις καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών. Πράγματι η κυβέρνηση και η τρόικα αφήνουν τον εθνικό πλούτο της λαϊκής αποταμίευσης και γενικότερα των καταθέσεων στα χέρια των ίδιων ανυπόληπτων διαχειριστών, οι οποίοι μάλιστα προικοδοτούνται και με άλλα 30 δισ. ευρώ.
Ας δεχτούμε, όμως, για την οικονομία της συζήτησης, ότι οι τράπεζες, ακόμη και με τη σημερινή μετοχική τους διάρθρωση, αποτελούν εθνικό κεφάλαιο και γι' αυτό ενισχύονται. Τι να υποθέσουμε για τα ασφαλιστικά ταμεία που τα αποθεματικά τους λεηλατούνται; Χθες η κυβέρνηση αποφάσισε ότι πρέπει υποχρεωτικά να συμμετάσχουν στο... εθελοντικό "κούρεμα" τα ασφαλιστικά ταμεία που είχαν διαφωνήσει. Πρόκειται για νέο επεισόδιο αυταρχικής συμπεριφοράς, που απειλεί την περιουσία των ταμείων και το δικαίωμα των πολιτών στην κοινωνική ασφάλιση.
Υπάρχει, λοιπόν, το "έθνος των τραπεζών" και το... "αντέθνος" των ασφαλιστικών ταμείων! Είναι προφανές ότι υπάρχουν πολλά μέτρα και πολλά σταθμά για να μετρηθεί η έννοια του έθνους. Το σίγουρο είναι ότι με το PSI καταβαραθρώνεται η πλειονότητα της κοινωνίας, δηλαδή το έθνος, και διασώζεται η προνομιούχος μειοψηφία.
Πόσο δικαιολογημένα η κυβέρνηση πανηγυρίζει γι' αυτή την εξέλιξη; Όταν μάλιστα ο ίδιος ο Σόιμπλε έχει προαναγγείλει νέο επαχθές πακέτο μετά το 2015, παραδεχόμενος το αδιέξοδο του Μνημονίου 2, για το οποίο πανηγυρίζει η κυβέρνηση!

Οργή και απόσυρση...

kathimerini.gr ...

Του κ. Νικου Γ. Ξυδακη


Αμφίθυμη και εντέλει αντινομική εμφανίζεται προς το παρόν η κοινωνία ενώπιον του ιστορικού ρήγματος της κρίσης και του πτωχευμένου κράτους. Κυριαρχούν η οργή και η απόγνωση των κοινωνικών ομάδων που ωθούνται βιαίως στη φτώχεια ή και πέραν αυτής. Ευεξήγητα και δικαιολογημένα τα αισθήματα· που όμως εκφράζονται με βίαιη συμπεριφορά, όπως οι συχνότατοι προπηλακισμοί πολιτικών και άλλων δημοσίων προσώπων. Οι εξοργισμένοι πολίτες αθροιζόμενοι ως όχλος απαιτούν την εξαφάνιση από προσώπου γης των πολιτικών, των αποκαλουμένων «προδοτών». Αυτό ακούγεται στις παρελάσεις. Γιατί αισθάνονται προδομένοι; Ισως επειδή τους ψήφισαν στο παρελθόν και διαψεύσθηκαν οικτρά οι προσδοκίες τους. Τα δύο μεγάλα κόμματα, που κυβέρνησαν τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες, είχαν τη συναίνεση, εκλογική τουλάχιστον, της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος, έως και των τριών τετάρτων. Η κριτική κατά των πολιτικών άρα θα πρέπει να περιέχει και αυτοκριτική των πολιτών: Πώς εμπιστεύθηκαν τις τύχες τους σε τέτοιους ανάξιους, επί τόσο μακρό χρόνο;
Η άλλη, παράλληλη, συμπεριφορά είναι η απόσυρση από τον δημόσιο χώρο και η αποφυγή της πολιτικής δράσης. Οι περισσότεροι Ελληνες, όλοι σχεδόν, συμφωνούν να εξαφανιστούν οι παλιοί πολιτικοί. Λίγοι όμως δέχονται να δραστηριοποιηθούν πολιτικά ώστε να πληρωθεί το κενό και να ξεκινήσει υπό νέους όρους και με νέα πρόσωπα η επίπονη πορεία διάσωσης και ανόρθωσης. Ακόμη και τα αναμάρτητα ή νεοπαγή κόμματα δυσχεραίνονται αφάνταστα να προσελκύσουν νέα πρόσωπα, άφθαρτα, στις τάξεις τους. Θα βοηθήσω όπως μπορώ, αλλά δεν μπορώ να βγω μπροστά, να περιληφθώ σε εκλογική λίστα, απαντούν στις προσκλήσεις. Ετσι, μόνοι κινούμενοι, από κόμματος εις κόμμα, απομένουν οι γνωστοί περιπλανώμενοι αρριβίστες, πρόσωπα φθαρμένα και αποχυμωμένα.
Η κρίση δείχνει τα όρια της παλαιάς οργάνωσης και τις απαιτήσεις της νέας. Η παλαιά συνίστατο από ετερονομία, απόσυρση, πελατειακότητα, δηλαδή φαυλοκρατία. Η νέα απαιτεί αυτονομία, αυτοοργάνωση, συμμετοχή, ευθύνη, δηλαδή δημοκρατία.

Ο μύθος του Σίσυφου...

Το ημερολόγιο μιας "Ξένης"...



Κάτι που αναπολώ από τις μέρες προ- κρίσης είναι οι ατελείωτες βόλτες στα βιβλιοπωλεία. Χωρίς αμφιβολία έμοιαζα με παιδάκι σε ζαχαροπλαστείο. Χανόμουν με τις ώρες μπροστά στα ράφια των βιβλίων και χάζευα, διάβαζα αλλά και αγόραζα. Τότε υπήρχε πλεόνασμα για να αγοράσω βιβλία. Σε κάποιες από αυτέ τις εξορμήσεις μου είχα πάρει τον «Μύθο του Σίσυφου», ένα δοκίμιο στο παράλογο του Αλμπέρ Καμύ, το οποίο το είχα ξεφυλλίσει και το είχα βάλει στην βιβλιοθήκη. Τώρα με τη μετακόμιση βγήκε στην επιφάνεια και άρχισα να το διαβάσω.
Έμαθα για τον αρχαίο μυθικό ήρωα, τον Σίσυφο, ο οποίος όταν πέθανε ζήτησε από τον Άδη να του δώσει την άδεια να γυρίσει στους ζωντανούς για να τιμωρήσει τη γυναίκα του. Όταν όμως αντίκρισε τον ήλιο, τη θάλασσα, τον αέρα και γενικά τη τόση ομορφιά της γης αποφάσισε να γράψει στα παλιά του τα παπούτσια τους νόμους των θεών και να μην επιστρέψει πότε στον Άδη. Οι θεοί, όπως κάθε όν που έχει εξουσία στα χέρια του, τον τιμώρησαν, ίσως, με τον πιο βασανιστικά τρόπο. Η τιμωρία του Σίσυφου ήταν να κουβαλάει μια μεγάλη πέτρα στους ώμους του, την οποία έπρεπε να την ανεβάσει στην κορυφή ενός βουνού. Μόλις όμως την ανέβαζε, η πέτρα έπεφτε κάτω και εκείνος ήταν αναγκασμένος να την ξανανεβάσει. Και αυτή η δουλειά γινόταν συνέχεια.
Δεν ήταν δύσκολο να κάνω τον συνειρμό, ο Σίσυφος δεν είναι αρχαίος μύθος αλλά σύγχρονη πραγματικότητα. Δεν θα μιλήσω για αυτούς που τα φάγανε μαζί με τον κ. Πάγκαλο, ούτε για αυτούς που ψήφισαν Ν.Δ ή ΠαΣοΚ τα τελευταία 30 χρόνια. Θα μιλήσω για άτομα που δεν τους άρεσε το σύστημα (και το σύστημα είναι και τα δυο κόμμα) και ψήφισαν κάποιο μικρό κόμμα ή δεν ψήφιζαν καθόλου ή δεν είχαν καν δικαίωμα ψήφου (όπως είναι πολλοί ομογενείς ή μετανάστες στην Ελλάδα). Όλοι όσοι προανέφερα συνήθως δεν έκλεψαν το Δημόσιο, πλήρωναν και πληρώνουν ότι πιστεύει η κάθε κυβέρνηση ότι πρέπει να πληρώσουν, δεν είχαν πότε «βύσμα» για να μπουν πουθενά και γενικά βασιστήκαν στις όποιες δυνατότητές τους. Ναι, υπάρχουν πολλά τέτοια άτομα εκεί έξω. Είναι εκείνοι που σηκώνουν τη κρίση στους ώμους τους. Γιατί ας μη γελιόμαστε, τίποτα δεν άλλαξε ακόμη. Στο Δημόσιο ακόμη το «βύσμα» πάει σύννεφο, απλά το «βύσμα» για να λειτουργήσει πρέπει να είναι πολύ γερό. Ακόμη κλέβουν και τρώνε εις βάρος άλλων, απλά μιλάμε για πιο προσεχτικούς κλέφτες που ξέρουν να φυλάγονται καλά, τουλάχιστον καλύτερα από πριν.
Όταν βλέπεις πολιτικούς να χαμογελάνε και να λένε «Ναι τα καταφέραμε η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει», για άλλη μια φορά, τότε περίμενε μεγαλύτερη πέτρα που θα πρέπει να σηκώσεις στους ώμους σου και να την ανεβάσεις στο βουνό. Και ως γνωστόν εκείνη θα κυλίσει κάτω και εσύ πάλι θα πρέπει την ξανανεβάσεις και πάει λέγοντας.
Δεν ξέρω πως τελειώνει ο μύθος του Σίσυφου. Άλλα τι επιλογή θα μπορούσε να έχει ένας Σίσυφος μπροστά σε μια τιμωρία των θεών; Και σε θεούς που έμοιαζαν τόσο πολύ με τους Έλληνες πολιτικούς, όπου αν τους έκανες τις χάρες θα είχες την εύνοιά τους και μπορεί να σου έδιναν κανένα ξεροκόμματο που και πού, αν όμως τους αντιμιλούσες ή δεν τους υπολόγιζες τότε σε τιμωρούσαν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Θα μου πεις τι συγκρίνεις τώρα, τους μύθους με την πραγματικότητα; Η αλήθεια είναι ότι δεν τους συγκρίνω, απλά δεν μπορώ να παραβλέψω τις ομοιότητες. Άλλωστε οι αρχαίοι μύθοι γράφηκαν για να μας διδάξουν.
Από την άλλη αν ο Σίσυφος απλά δεν ξανακουβαλούσε την τεράστια πέτρα τι θα γινόταν; Θα τον σκότωναν; Αφού ήταν ήδη νεκρός; Ή, ας το θέσω αλλιώς, αν κανείς δεν πλήρωνε τους καταχρηστικούς νόμους, τι θα γινόταν; Σίγουρα δεν θα μπορούσαν να μπουν όλοι φυλακή…. Άλλωστε δεν υπάρχουν τόσες φυλακές. Εάν οι μυθικοί ήρωες (όλοι) έγραφαν τους θεούς και έκαναν αυτό που γούσταραν, χωρίς να συμβουλευτούν καμία Πυθία, χωρίς να ζητήσουν καμία βοήθεια από τον Δία ή τηv Αθηνά τι θα γινόταν; Η απάντηση είναι απλή, η δύναμη των θεών θα είχε εξασθενήσει τόσο που δεν θα είχε καμία επίδραση πάνω στους θνητούς ήρωες.
Όσο για τη σύγχρονη πραγματικότητα η απάντηση ακούει στο όνομα Ισλανδία. Είναι το ζωντανό παράδειγμα όπου οι πολίτες είχαν πολλά κότσια και τα έβαλαν με την εξουσία. Έριξαν την κυβέρνηση που πίστευαν ότι ευθυνόταν για τη κρίση, δικάζουν τον πρώην πρωθυπουργό της χώρας για εγκληματική πράξη, έκαναν δημοψήφισμα και δεν δέχτηκαν όσα δέχτηκαν οι Έλληνες για να σώσουν τις τράπεζες από την χρεωκοπία, έκαναν την χώρα τους τη πρώτη στον κόσμο με τις μεγαλύτερες διαγραφές ιδιωτικών χρεών, αύξησαν τους ρυθμούς ανάπτυξης και μειώνουν την ανεργία μέρα με τη μέρα. Αλήθεια εμείς γιατί δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα αυτά; Τι, άλλωστε, έχει απομείνει ακόμη να χάσουμε;

PSI: στο φως της επόμενης μέρας ...

 Protagon...
  του Γιάνη Βαρουφάκη 

Photo: Maksoff
Photo: Maksoff

Αν έπρεπε να έχουμε μάθει ένα πράγμα όλοι μας τα τελευταία δύο χρόνια, αυτό είναι το εξής απλό μάθημα: Όλες οι ως τώρα επίσημες εκτιμήσεις, οι θριαμβευτικές ανακοινώσεις, οι προβλέψεις ανάκαμψης, όλη η συζήτηση που εκπορεύεται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης εδώ και δύο χρόνια, τελικά προσκρούουν στον κυματοθραύστη της πραγματικότητας, ακυρώνονται εκ των πραγμάτων, ξεπερνιόνται από την ιστορία. Μαζί με όλους, θέλω να ελπίζω ότι, αν όχι τώρα, σύντομα, αυτός ο θλιβερός κύκλος θα κλείσει και μαντάτα που διαφημίζονται ως καλά να αποδειχθούν ότι είναι όντως καλά. Έως τότε, όσο και να διαφωνούμε ως προς το τι πρέπει να γίνει, τι προκρίνει το συμφέρον της πατρίδας, σε ένα πρέπει να συμφωνήσουμε: Δεν δικαιολογείται πλέον σε κανέναν μας η άκριτη αποδοχή της «επίσημης εκδοχής» των πραγμάτων.
Στις γραμμές που ακολουθούν προτείνω μια οπτική γωνία από την οποία μπορούμε, και πρέπει, να ερμηνεύσουμε τις τελευταίες εξελίξεις για το PSI και την νέα δανειακή συμφωνία ανεξάρτητα του αν συμφωνούμε με την πολιτική που ακολουθεί ή πρέπει να ακολουθεί η κυβέρνηση (ή ακόμα και η Ευρώπη στο σύνολό της). Δεν θα  συμφωνήσουμε για το τι πρέπει να γίνει. Τουλάχιστον ας συμφωνήσουμε για το τι «παίζεται».
Σύντομο βιογραφικό του κουρέματος
Από τον Μάρτιο του 2010 και για ενάμιση χρόνο, σε αυτές τις σελίδες και αλλού, επιχειρηματολογούσα ότι, εφόσον η Ευρώπη δεν επανασχεδιάζει το ευρωσύστημα, το ελληνικό δημόσιο χρέος θα αναδιαρθρωθεί, θα «κουρευτεί», θα διαγραφεί μερικώς. Δεν ήταν θέμα επιθυμίας ή επιλογής. Απλά, το «κούρεμα» δεν ήταν δυνατόν να αποφευχθεί. Εκείνη την εποχή η οποιαδήποτε συζήτηση περί «κουρέματος» αντιμετωπιζόταν από κυβέρνηση, Τράπεζα της Ελλάδας, ΕΚΤ, ΕΕ και τα «σοβαρά» μέσα ενημέρωσης ως αιρετική, επικίνδυνη, δημαγωγική.
Όταν η μακρά άρνηση της πραγματικότητας κάποια στιγμή υποχώρησε υπό το βάρος της αλήθειας, η αναδιάρθρωση (ή, επί το λαϊκότερον, το «κούρεμα») έγινε αποδεκτή από τους ισχυρούς της Ελλάδας και της Ευρώπης σε δύο δόσεις. Τον περασμένο Ιούλιο την αποδέχθηκαν επί της αρχής, με την πρώτη πρόταση μιας πολύ μικρής αναδιάρθρωσης που δεν θα άγγιζε την ονομαστική αξία των ομολόγων (αλλά που θα επιμήκυνε τις αποπληρωμές και για μείωνε το επιτόκιο). Κατόπιν ήρθε το κυρίως πιάτο, τον Οκτώβριο του 2011, με την ιδέα ενός «κουρέματος» τουλάχιστον 50% επί της ονομαστικής αξίας του χρέους (που δεν είχε ήδη περάσει στην τρόικα). Από τότε, η πάλαι ποτέ «απαγορευμένη» αναδιάρθρωση, το «κούρεμα»-ταμπού, έχει αναχθεί σε  εθνική και ευρωπαϊκή υπόθεση και η κοινή γνώμη ταλαιπωρείται με τη φιλολογία περί ποσοστών «εθελοντικής» συμμετοχής, ενεργοποίηση CAC, πυροδότηση CDS κλπ.
Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σημασία. Πλην ενός: Κατά πόσον την «επόμενη μέρα» το ελληνικό χρέος θα είναι βιώσιμο. Επειδή τις τελευταίες μέρες η συζήτηση τείνει να γίνει γελοιωδώς περιπεπλεγμένη, επιτρέψτε μου να προσπαθήσω μια απλοποίηση (χωρίς καμία υπεραπλούστευση).
Η διαφορά ενός «καλού» κι ενός «αποτυχημένου» κουρέματος
Έστω ένα «κούρεμα» της τάξης του Χ% ενός συγκεκριμένου χρέους το οποίο το αποδέχεται ο δανειστής επειδή συνειδητοποιεί ότι ο υπόχρεος αδυνατεί να  αποπληρώσει το συνολικό ποσό όχι μόνο σήμερα αλλά διαχρονικά. Πότε λέμε ότι το «κούρεμα» πέτυχε τον στόχο του; Όταν το εναπομείναν χρέος (100-Χ)% μπορεί να εξυπηρετηθεί από τον πτωχευμένο. Δηλαδή, το Χ πρέπει να είναι παράλληλα (α) το ελάχιστο δυνατόν (από την πλευρά του δανειστή) και (β) αρκετά μεγάλο για να είναι βιώσιμο το χρέος που απομένει μετά το «κούρεμα». (*)
Ας εξετάσουμε την σημερινή συγκυρία μέσω μιας αλληγορίας: Έστω ότι ο Λουκάς χρωστά €100 χιλιάδες στην τράπεζα. Το χρέος αυτός συσσωρεύεται χρόνια τώρα και πρόσφατα, λόγω μείωσης των εισοδημάτων του, όλοι κατανοούν ότι δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί. Έρχεται λοιπόν το «κούρεμα» στο οποίο η τράπεζα συναινεί επειδή προτιμά να εισπράξει κάποιο μέρος των εκατό χιλιάρικων παρά τίποτα. Έτσι Λουκάς και τράπεζα συμφωνούν ότι:
- ο Λουκάς θα καταβάλει στην τράπεζα €15 χιλιάδες μετρητά,
- ο Λουκάς θα δώσει στην τράπεζα έντοκα γραμμάτια (με επιτόκιο μεταξύ 3% και 4,5%) των €32 χιλιάδων (τα οποία δεσμεύεται να αποπληρώσει σε βάθος χρόνου)
- η τράπεζα δέχεται να διαγράψει τα υπόλοιπα €53 χιλιάδες χρέους.
Για να γίνουν τα παραπάνω, ο Λουκάς θα πάρει νέο μεγάλο δάνειο από δεύτερη τράπεζα για να μπορεί: (α) να δώσει τις €15 χιλιάδες στην πρώτη τράπεζα, (β) να εξυπηρετεί τα νέα γραμμάτια των €32 χιλιάδων και (γ) να καλύπτει όπως-όπως κάποια από τα λειτουργικά του έξοδα τα οποία δεν μπορεί, προς το παρόν, να καλύψει μέσα από τα πενιχρά του εισοδήματα.
- Ερώτημα: Κατέστη το χρέος του Λουκά βιώσιμο μετά από αυτό το κούρεμα;
- Απάντηση: Εξαρτάται από το εάν τα επόμενα χρόνια το εισόδημά του επαρκεί για να επιβιώνει ώστε να εργάζεται ώστε να έχει εισοδήματα ώστε και να επιβιώνει και να αποπληρώνει τα δανεικά του (στην πρώτη και στην δεύτερη τράπεζα).
Ως εδώ νομίζω ότι όλοι μας μπορούμε να συμφωνήσουμε, ανεξάρτητα του αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε με την σύναψη της εν λόγω δανειακής συμφωνίας. Η διαφωνία μας έγκειται στο εάν η απάντηση στο πιο πάνω ερώτημα είναι εν δυνάμει καταφατική ή αρνητική. Ας μην αφεθούμε όμως ακόμα στην διαφωνία. Ας προσπαθήσουμε για λίγο ακόμα να παραμείνουμε στο πλαίσιο του «κοινού τόπου», της κοινής ανάλυσης της κατάστασης.
Στην υποθετική περίπτωση του Λουκά, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ένδειξη για το κατά πόσον το χρέος τους κατέστη βιώσιμο ή όχι από την συμφωνία κουρέματος. Είναι η εξής: Η αξία των νέων γραμματίων των €32 χιλιάδων (που ανέλαβε ο Λουκάς ως μέρος της συμφωνίας του με την αρχική τράπεζα)!  Αυτά τα γραμμάτια αποτελούν, μην ξεχνάμε, περιουσιακό στοιχείο για την τράπεζα που τα κατέχει. Έχουν αξία καθώς ο κάτοχος ενός τέτοιου γραμματίου έχει «λαμβάνειν» από τον Λουκά. Εφόσον η «αγορά» πιστεύει πως το χρέος του Λουκά έχει καταστεί βιώσιμο, η τράπεζα θα μπορούσε να τα πουλήσει σε ιδιώτες επενδυτές άμεσα σε τιμή πολύ κοντά στην ονομαστική τους αξία. Γιατί να τα αγοράσουν οι επενδυτές; Επειδή δίνουν, σε μια εποχή ελάχιστων επιτοκίων, επιτόκιο πάνω από 3%. Αν οι επενδυτές πίστευαν ότι το χρέος του Λουκά είναι πλέον βιώσιμο, κάθε ένα από αυτά τα γραμμάτια ονομαστικής αξίας π.χ. €100 θα έπρεπε να πωλείται προς €100 (ίσως και περισσότερο αν οι επενδυτές δεν μπορούν να βρουν επιτόκια πάνω από 3% σε άλλες μορφές «σίγουρων» επενδύσεων). Με άλλα λόγια, κι εδώ δεν χωρά η μεταξύ μας διαφωνία, μια ένδειξη του πόσο βιώσιμο είναι πλέον το χρέος του Λουκά δεν είναι άλλη από την απόκλιση της τιμής που είναι διατεθειμένοι να καταβάλουν οι ιδιώτες για ένα από αυτά τα γραμμάτια των €100 από τα… €100. Όταν αυτή η απόκλιση είναι μηδενική τότε συμπεραίνουμε ότι η «αγορά», οι ιδιώτες, κρίνουν συλλογικά πως ο Λουκάς μπορεί να εξυπηρετήσει το μετά το «κούρεμα» χρέος του. Αν όμως τα γραμμάτια των €100 δεν μπορούν να πωληθούν για πάνω από €50, τότε έχουμε ένα δεύτερο ντε φάκτο «κούρεμα» που προκύπτει, ουσιαστικά, από την εκτίμηση των ιδιωτών ότι η πιθανότητα μη αποπληρωμής των νέων γραμματίων του Λουκά φτάνει το 50%.
Έως εδώ συμφωνούμε όλοι. Σε αυτό το σημείο αρχίζουν οι διαφορετικές ερμηνείες. Η κυβέρνηση λέει ότι το επιχειρούμενο κούρεμα (εφόσον ευοδωθεί πλήρως) θα καταστήσει το ελληνικό χρέος βιώσιμο. Το ίδιο λένε (επισήμως) και οι Ευρωπαίοι ηγέτες μας (αν και κανείς τους δεν το πιστεύει, ούτε και επαναλαμβάνει αυτή την πρόβλεψη όταν οι κάμερες και τα μικρόφωνα είναι σβηστά). Οι αγορές τι λένε; Δηλώνουν ότι οι πιθανότητες αποπληρωμής του νέου χρέους δεν ξεπερνούν το 20%! Μάλιστα, φίλες και φίλοι. Τα νέα γραμμάτια (ή ομόλογα), του αγγλικού μάλιστα Δικαίου (το οποίο υποτίθεται ότι εξασφαλίζει καλύτερα του δανειστές του ελληνικού δημοσίου), αυτή την στιγμή αξιολογούνται στις διεθνείς αγορές σε τιμές που βρίσκονται κοντά στο 15% της ονομαστικής τους αξίας.
Ποιος νομίζετε ότι έχει δίκιο; Οι αγορές ή ο κ. Βενιζέλος; Προσωπικά, δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στην κρίση των αγορών (μην ξεχνάμε ότι μέχρι πρόσφατα αξιολογούσαν το ελληνικό χρέος ως περίπου αξιόπιστο). Όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει να πω ότι μάλλον οι αγορές έχουν δίκιο. Γιατί; Επειδή ο κ. Βενιζέλος, για να βγει σωστός, θα πρέπει να πετύχει έναν άθλο που κανείς υπουργός οικονομικών στην οικονομική ιστορία της ανθρωπότητας δεν έχει πετύχει: την αναστροφή της μεγέθυνσης του ΑΕΠ από το -7,5% στο +2% εντός μηνών και μάλιστα σε μια περίοδο βάναυσης μείωσης των δημόσιων δαπανών και εσόδων.
Προς τι η μακρά διαπραγμάτευση;
Κυβέρνηση και ΕΕ αναφέρθηκαν χτες στην ικανοποίησή τους που οι μακρές διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές της ελληνικού κράτους κατέληξαν σε συμφωνία και στην «αποφυγή της χρεοκοπίας της Ελλάδας». Πρόκειται περί ενδιαφέροντος πειράματος με τα όρια της γλώσσας, με την ικανότητα των πολιτικών να ωθούν στα άκρα την έννοια των λέξεων. Με το αζημίωτο βέβαια. Επιτρέψτε μου μερικά σχόλια που ελπίζω να είναι διαφωτιστικά:
Πρώτον, η χρεοκοπία είναι γεγονός. Αυτό δεν το λέω επιτιμητικά. Οι αναγνώστες των άρθρων μου γνωρίζουν ότι δεν έχω κάποια φετιχιστική απέχθεια προς την χρεοκοπία. Την θεωρώ ένα δυσάρεστο μεν αλλά απαραίτητο (σε κάποιες στιγμές) φαινόμενο στο πλαίσιο των κοινωνιών της αγοράς. Το μόνο που λέω είναι ότι όταν κάτι μοιάζει με πτώχευση, μυρίζει σαν πτώχευση, έχει όλα τα ποσοτικά χαρακτηριστικά και την γεύση της πτώχευσης, τότε μπορεί και να είναι… πτώχευση. Στην περίπτωσή μας, οι ιδιώτες που δάνεισαν το ελληνικό δημόσιο έχασαν περί το 85% της διαχρονικής αξίας των χρημάτων που είχαν λαμβάνειν από το κράτος μας. (**) Ακόμα και οι δανειστές της Lehman έλαβαν από την πτωχευμένη εταιρεία μεγαλύτερο ποσοστό από αυτό. Το ίδιο και οι δανειστές της Αργεντινής μετά την πτώχευσή της. Η μόνη διαφορά είναι ότι στην περίπτωση του ελληνικού δημοσίου η ΕΕ αποφάσισε ότι η Ελλάδα θα πτωχεύσει αλλά ότι δεν θα επιτραπεί να ειπωθεί ότι πτώχευσε. Τόσο απλά και Οργουελιανά.
Δεύτερον, αυτή η απόφαση να ονομαστεί δια «νόμου» το κρέας (βλ. πτώχευση) ψάρι (βλ. PSI) είχε ως σκεπτικό την μη ενεργοποίηση των ασφαλίστρων CDS που είχαν αγοράσει όσοι ήθελαν είτε να ποντάρουν στην πτώχευση του ελληνικού δημοσίου, είτε να διασφαλίσουν τα νώτα τους αφού επένδυαν σε ελληνικά ομόλογα. Η αγωνία των «αρχών», Ευρώπης αλλά και Αμερικής, ήταν ότι η πυροδότηση των CDS θα έθετε σε κίνδυνο τις ανόητες τράπεζες που τα εξέδωσαν (χωρίς να έχουν τα χρήματα να τα καλύψουν εφόσον ενεργοποιηθούν). Όμως σήμερα διαβάζουμε ότι το ποσοστό συμμετοχής στο «κούρεμα», στο PSI, θα ξεπεράσει το 95% με την ενεργοποίηση των ρητρών εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου – δηλαδή τον «εξαναγκασμό στην εθελοντική συμμετοχή» όσων δεν συμμετείχαν εθελοντικά. (Ο Orwell κάπου εδώ ετοιμάζεται να αναστηθεί για να μας πάρει στο κυνήγι!) Αν αυτό δεν πυροδοτήσει τα CDS τότε αυτό σημαίνει ότι η επιτροπή που αποφασίζει την πυροδότησή τους απλά δεν θα την αποφασίσει ποτέ, καθώς αποτελείται από τους ίδιους τραπεζίτες που θα πληγούν αν πυροδοτηθούν τα CDS!
Άρα, προς τι όλη η πολύμηνη διαπραγμάτευση; Γιατί η πτώχευση του ελληνικού δημοσίου να αποτελέσει αντικείμενο συνομιλιών, διαβουλεύσεων, και ατελείωτων συζητήσεων με τον κ. Dallara (τον εκπρόσωπο των τραπεζιτών); Ποιος ο λόγος να αντιμετωπιστούν τα ασφαλιστικά ταμεία που ήταν υποχρεωμένα να δανείζουν το κράτος μας ως ίσα κι όμοια με τους ανόητους τραπεζίτες (ιδίως της Βόρειας Ευρώπης) που επέλεγαν να αγοράζουν ελληνικά ομόλογα; Από την στιγμή που και το «κούρεμα» ήταν μεγάλο, επιπέδου παταγώδους πτώχευσης, και τα CDS θα πυροδοτηθούν (ή όχι) ανεξάρτητα από τις συνομιλίες αυτές, δεν υπήρχε κανένας λόγος διαπραγματεύσεων με τους τραπεζίτες. Τρόικα και ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να αποφασίσουν ερήμην των δανειστών του ελληνικού δημοσίου το βάθος και την κατανομή του κουρέματος ανά περίπτωση (από μεγάλο κούρεμα για hedge funds μέχρι μηδενικό για το ΙΚΑ). Το ότι δεν το έκαναν έχει μόνο μια εξήγηση: την αγωνία των πολιτικών μας, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, να διατηρήσουν ανέπαφες τις πολύ καλές τους σχέσεις με τους (πτωχευμένους) τραπεζίτες, ιδίως της Εσπερίας.
Επίλογος
Ένα «κούρεμα» το οποίο πριν δύο χρόνια θα ήταν λυτρωτικό, σήμερα αποτελεί μέρος όχι της λύσης αλλά του προβλήματος. Παρατείνει την ήδη αδυσώπητα μακρά περίοδο στην διάρκεια της οποίας η οικουμένη βάζει στο ελληνικό κράτος την ταμπέλα «Προσεχώς Πτώχευση». Πολλοί αφήνουν να εννοηθεί ότι το «κούρεμα» που επετεύχθη ναι μεν αφήνει πολλά προβλήματα άλυτα αλλά τουλάχιστον κερδίζουμε, ελέω PSI, λίγο περισσότερο χρόνο μέχρι να αλλάξει πολιτική η ΕΕ (πιθανόν με μια ήττα Σαρκοζύ στις επικείμενες προεδρικές εκλογές στην Γαλλία). Τους απαντώ ότι  πλανώνται.
Η ανταλλαγή ομολόγων δεν είναι παιχνίδι. Τα νέα ομόλογα αγγλικού δικαίου βάζουν την χώρα μας σε μια απίστευτη περιπέτεια: Αποτελούν χρέος το οποίο δεν θα μπορούμε να αποπληρώσουμε και το οποίο δεν θα δικαιούμαστε να μην αποπληρώσουμε. Αντ’ αυτού θα έπρεπε να εισηγηθούμε στην ΕΕ μια απλή εναλλακτική λύση: Να διαγραφεί το 100% αυτών των χρεών (αντί για το 85% που μόλις «κουρεύτηκε») και, σε αντάλλαγμα, το ελληνικό δημόσιο να μην πάρει ούτε ένα ευρώ από τους εταίρους μας για κάλυψη των τρεχουσών αναγκών του ελληνικού δημοσίου. Έτσι, η δημοσιονομική προσαρμογή θα ήταν πιο ήπια από την λαίλαπα που έρχεται, το χρέος μας θα ήταν λιγότερο αβάστακτο απ’ ότι με το PSI, και ο χρόνος που θα δινόταν στην Ελλάδα και στην Ευρώπη (έως ότου η τελευταία επανασχεδιάσει το ευρωσύστημα) περισσότερος.
(*) Ένα παράδειγμα «καλού» κουρέματος χρέους ήταν εκείνο της General Motors το 2009: 90% των δανείων διαγράφηκαν, νέα αναπτυξιακά δάνεια δόθηκαν από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση για επενδύσεις σε νέες μονάδες παραγωγής και, έτσι, η General Motors όχι μόνο επιβιώνει αλλά και αναπτύσσεται γοργά. Ένας από τους πιστωτές της, το συνδικάτο των εργαζόμενων (που έγινε ντε φάκτο πιστωτής καθώς  η εταιρεία χρώσταγε συντάξεις και μισθούς στα μέλη του), έχοντας αποδεχθεί αυτό το «γενναίο κούρεμα», τελικά βγήκε κερδισμένο (σε σχέση με το τι οφέλη θα λάμβανε αν απόρριπτε το κούρεμα του 90%) επειδή δέχθηκε να αποπληρωθεί με μετοχές της εταιρείας.
(**) Το επίσημο κούρεμα επί της ονομαστικής αξίας συμφωνήθηκε τελικά στο 53%. Ένα ακόμα 32% επαναδανείστηκε στο κράτος με επιτόκια όμως χαμηλότερα από τα αρχικά. Έτσι, η επί πλέον απώλεια αυτών των τόκων ανεβάζει το ποσοστό του «κουρέματος» στο 75% της διαχρονικής αξίας των δανείων. Τώρα που τα νέα ομόλογα (ή γραμμάτια) που πήραν οι δανειστές του δημοσίου χάνουν μέχρι και το 85% της διαχρονικής τους αξίας (καθώς μεταπωλούνται σε τιμές κοντά στο 15% της ονομαστικής τους αξίας), το συνολικό ποσοστό πραγματικού «κουρέματος» αγγίζει το 85%.

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑ Η ΕΚΒΑΣΗ ΤΟΥ PSI; ΠΩΣ ΤΟ ''ΜΑΥΡΟ'' ΓΙΝΕΤΑΙ ''ΑΣΠΡΟ''!

Ισκρα ...


ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ, ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ, ΕΥΤΕΛΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ!
Σπάνια η προπαγάνδα έλαβε τέτοιες διαστάσεις πλύσης εγκεφάλου όπως η προπαγάνδα που εξελίσσεται από την Παρασκευή (09/03) το πρωί και η οποία επιχειρεί να μας πείσει για τη μεγάλη επιτυχία του PSI .
Δεν υπάρχει πιο χονδροειδές και ασύστολο ψεύδος από αυτή την προπαγάνδα.
Οι λόγοι είναι πάρα πολλοί, εκ των οποίων υπογραμμίζουμε τους εξής:
ΘΑ ΜΕΙΩΘΕΙ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΤΟ ΧΡΕΟΣ;
ΠΡΩΤΟΝ: η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι με το PSI το κρατικό χρέος θα μειωθεί κατά 106 δις. Ο ισχυρισμός δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Πράγματι, η μείωση του χρέους με  μόνο το κούρεμα των ομολόγων που κατέχουν οι ιδιώτες θα φτάσει τα 105 δις!
Αυτό, όμως, είναι η μισή αλήθεια!
Διότι την ίδια ώρα, εξαιτίας του PSI, η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες για να αναπληρώσει τις απώλειες που θα υποστούν εξαιτίας του «κουρέματος».
Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα δανεισθεί πάνω από 50 δις. από τον EFSF (υπάρχει σχετική συμφωνία) προκειμένου να επανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες.
Επομένως, το κρατικό χρέος θα μειωθεί μόνο κατά 50 δις.
Αν δε συνυπολογίσουμε και τη ζημιά πολλών δις. (10-15 δις) που θα υποστούν (χωρίς καμία επανακεφαλαιοποίηση) και τα Ασφαλιστικά Ταμεία από το κούρεμα των ομολόγων τους, τότε στην πραγματικότητα η μείωση του χρέους θα κυμανθεί γύρω στα 30 δις ευρώ!
30 δις, όμως, σε ένα κρατικό χρέος ύψους 360 δις δεν συνιστά παρά μια «ασπιρίνη σε καρκίνο»!
ΧΑΡΙΣΤΙΚΗ ΒΟΛΗ ΣΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ!
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: όπως αναφερθήκαμε, οι απώλειες των Ασφαλιστικών Ταμείων από το «κούρεμα» του PSI αφορούν πολλά δις, που θα φτάσουν, ίσως, και τα 15 δις.
Κι αυτό το «κούρεμα», επειδή κατέστη υποχρεωτικό, θα το υποστούν όλα τα Ταμεία και αυτά που αποφάσισαν την «εθελοντική» συμμετοχή τους και αυτά που, προς τιμήν τους, αρνήθηκαν να συμμετάσχουν.
Έχουμε να κάνουμε, λοιπόν, εξαιτίας του PSI, με μια νέα μεγάλη ληστεία των Ασφαλιστικών Ταμείων, που θα τους δώσει τη χαριστική βολή, αποτελειώνοντας, επί της ουσίας, συμπεριλαμβανομένων και των άλλων παραμέτρων (ανεργία, μείωση μισθών κλπ) τις συντάξεις και το μέλλον της κοινωνικής ασφάλισης.
ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΓΙΑ ΟΜΟΛΟΓΙΟΥΧΟΥΣ ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ!
ΤΡΙΤΟΝ: Εξαιτίας του PSI θα χάσουν τα χρήματά τους χιλιάδες συμπολίτες μας, που έχουν τοποθετήσει τις οικονομίες τους σε ομόλογα του δημοσίου αλλά και απολυμένοι εργαζόμενοι, όπως της πρώην Ολυμπιακής, που έλαβαν υποχρεωτικά τις αποζημιώσεις τους σε ειδικά ομόλογα.
Οι αόριστες υποσχέσεις του Υπ. Οικονομικών για μερική αναπλήρωση των απωλειών τους έχουν ελάχιστη αξία!
PSI = ΠΤΩΧΕΥΣΗ
ΤΕΤΑΡΤΟΝ: με την εξέλιξη που είχε το PSI η χώρα οδηγήθηκε σε πτώχευση.
Η (δήθεν) «εθελοντική» συμμετοχή ιδιωτών κατόχων ομολόγων που υπάγονται στο ελληνικό δίκαιο έφθασε, περίπου, σε κάτι παραπάνω από 80%.
Για να φτάσει, τελικά, η συμμετοχή του PSI στο 95%+, ενεργοποιήθηκαν οι λεγόμενες ρήτρες συλλογικής δράσης (CACs), που κατέστησαν υποχρεωτικό το κούρεμα σε όλους τους ιδιώτες ομολογιούχους, ανεξάρτητα από τη βούλησή τους.
Το γεγονός αυτό χαρακτηρίστηκε από τη Διεθνή Επιτροπή Swaps και παραγώγων (ISDA) ως «πιστωτικό γεγονός» (πτώχευση), πράγμα που θα ενεργοποιήσει την πληρωμή των CDS (ασφάλιστρα κινδύνου). (βλ. ρεπορτάζ εδώ)
Αυτό το «πιστωτικό γεγονός» (credit event) μπορεί να θεωρείται «ελεγχόμενη» πτώχευση, με τη «βούλα» της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, αλλά οι συνέπειές του δεν θα είναι καθόλου αμελητέες, αφού θα βαρύνει τη χώρα για δεκαετίες και θα παραπέμψει στο αόριστο μέλλον τη χρηματοδότησή της.
Πέραν αυτού, η «ελεγχόμενη» πτώχευση της Παρασκευής (09/03) είναι το προμήνυμα μιας άτακτης πτώχευσης που μπορεί να επακολουθήσει εξαιτίας της κατεδάφισης του 2ου Μνημονίου.
PSI: ΤΟ ΑΛΛΟΘΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΛΕΗΛΑΣΙΑΣ
ΠΕΜΠΤΟΝ: Το τίμημα του τερατουργήματος που είναι αυτό καθεαυτό το PSI, θα είναι η εφαρμογή του δεύτερου κύματος μνημονιακής λεηλασίας.
Το PSI θα είναι το άλλοθι και το επικοινωνιακό τρυκ για να υποκύψουν οι πολίτες στη δεύτερη μνημονιακή λαιμητόμο.
ΩΦΕΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΖΗΜΙΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ!
ΕΚΤΟΝ: Είναι μύθος και ψεύδος ότι από το PSI ζημιώνονται οι τράπεζες και ωφελούνται οι πολίτες. Το αντίστροφο ακριβώς συμβαίνει!
Οι τράπεζες δεν χάνουν αλλά στην ουσία κερδίζουν από το PSI. Κι αυτό διότι τα ομόλογα του δημοσίου που κατείχαν ήταν στην κυριολεξία ''σκουπίδια'' και άνευ αξίας.
Και τα ομόλογα αυτά θα έπρεπε να τα αποτυπώσουν στην αγοραία ανύπαρκτη αξία τους στους ισολογισμούς τους, εγγράφοντας μεγάλες ζημιές.
Αντ' αυτών, οι Τράπεζες θα ''κουρέψουν'' μόνο το 50% του κεφαλαίου των ομολόγων, λαμβανοντας για το υπόλοιπο 50%, το 30% σε μετρητά, αυξάνοντας τη ρευστότητά τους και τα υπόλοιπα σε νέα εγγυημένα μακροχρόνα ομόλογα  με πολύ ικανοποιητικά επιτόκια. 
Αυτός άλλωστε είναι ο προφανής λόγος για τον οποίο οι τράπεζες συμμετείχαν ολόθερμα στο PSI και πανηγυρίζουν για την αίσια έκβασή του.
ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Δυστυχώς η επιχείρηση PSI δείχνει το πόσο πειστικά μπορούν οι κυρίαρχοι σε Ε.Ε., ΔΝΤ και στη χώρα μας να κάνουν το ''μαύρο-άσπρο'' αλλά και τις αδυναμίες της Αριστεράς να αντικρούσει τη φαιά προπαγάνδα και τον επικοινωνιακό οδοστρωτήρα. 
Η iskra είναι εδώ!
Παρασκευή 09 Μαρτίου

Εις μνήμην…

 Κύρκος - Λαυρεντιάδης

 Γαλαξιάρχης...
Μία φορά κι έναν καιρό ήταν ένας υπεύθυνος αριστερός κι ένας υγιής επιχειρηματίας. Όχι δεν είναι ανέκδοτο, αν και στην ιστορία συμμετέχουν πολλά… ανέκδοτα. Η Ιστορία είναι ύπουλη και έχει σαρδόνιο χιούμορ. Απεχθάνεται δε τα στερεότυπα και εκδικείται εκείνους που προσπαθούν να τη στριμώξουν σε απλοϊκά σχήματα. Ακούσαμε για την “Παλαβή Αριστερά”, για “δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας”, για την “τελευταία Σοβιετία της Ευρώπης”, για την “εκδίωξη επενδυτών από απεργούς” και πολλές άλλες φαιδρότητες που συνθέτουν τη συνταγή μίας ξαναζεσταμένης εμφυλιοπολεμικής σούπας, με σεφ την πάλαι ποτέ αεριτζίδικη ψευδοαστική τάξη της χώρας. Θα ήταν φαιδρή όμως, μόνο αν βρισκόταν στα στόματα αστείων ηγεμονίσκων σαν τον Θεόδωρο Πάγκαλο ή τον Αντώνη Σαμαρά. Όταν με τέτοιου είδος, απονεκρωμένα από κάθε λογική και κάθε ιστορική πραγματικότητα, στερεότυπα, φλερτάρει και ο προοδευτικός κόσμος τότε τα πράγματα δεν είναι τόσο αστεία. Ειδικά μάλιστα, όταν αυτή η πολιτική τάξη θέλει να διατηρεί για τον εαυτό της το προσωνύμιο “Υπεύθυνη Αριστερά”. Να που η Ιστορία όμως τιμωρεί. Και δεν ορρωδεί προ ουδενός. Ούτε των μεγάλων προσωπικοτήτων, ούτε καν των ιερών τεράτων.

Όταν ο Λαυρέντης έσφυζε από (επιχειρηματική) υγεία

Ήταν κάποτε ένας φέρελπις επιχειρηματίας από την Κύπρο, ονόματι Λαυρέντης Λαυρεντιάδης. Ορφανός από τα 18 του, αναγκασμένος να διαχειριστεί την επιχείρηση του πατέρα του. Ασθενικός και θρήσκος. Κακοσουλούπωτος, πλην φιλόδοξος και πανέξυπνος. Το ασχημόπαπο μεγάλωσε κι έγινε μεγαλειώδης κύκνος των επιχειρήσεων και των τραπεζών. Επιτυχημένος επενδυτής, ηγέτης της χημικής βιομηχανίας, ανερχόμενος τραπεζίτης και εκδότης. Πολυβραβευμένος και, πάνω από όλα, θεοσεβούμενος αδελφός της Εκκλησίας. Εν ολίγοις, μία ιστορία με όλα τα συστατικά του δακρύβρεχτου χολιγουντιανού καπιταλιστικού παραμυθιού. Μόνο που ο θυμόσοφος λαός έχει ένα ρητό: “κάθε θαύμα μέρες τρεις”. Μέσα σε λίγους μήνες η χρυσοποίκιλτη άμαξα ξανάγινε κολοκύθα, καθώς ο λαμπρός και υγιής επιχειρηματίας προέκυψε ένα κλεφτρόνι που σούφρωνε το κομπόδεμα των πελατών του. Χάρη στη συνδρομή βέβαια του Υπουργού Οικονομικών, Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος νομοθέτησε έτσι ώστε αν επιστρέψει ο κάθε “Λαυρέντης” τα κλεμένα να ξεπλένεται από το έγκλημα, ο τραπεζίτης-κλεφτρόνι ενδέχεται να ξαναγίνει άσπιλος παρθένα. Όμως αυτό είναι μία άλλη ιστορία…

Ανευθυνοϋπεύθυνη Αριστερά

Τον καιρό εκείνο που ο Λαυρέντης μας αποτελούσε το ζωντανό παράδειγμα κάθε θρησκόληπτου τον αγορών, ο Κύπριος βιομήχανος-τραπεζίτης-εκδότης υπήρξε τακτικός θαμώνας πολιτικών γραφείων, κατεξοχήν “προοδευτικών”. Κάτι αιωνίως γκρινιάρηδες αριστεριστές, από αυτους που “διώχνουν τις επενδύσεις” και έχουν καταστήσει την Ελλάδα “τελευταία Σοβιετία της Ευρώπης”, ψιθύριζαν για την περίπτωση ενός καινούριου Κοσκωτά. Αλλά, τέτοιοι είναι οι “εχθροί της επιχειρηματικότητας”. Γρουσούζηδες. Τον καιρό εκείνο ο Λαυρέντης μας βρέθηκε προσκεκλημένος και στα μεγάλα σαλόνια της “Υπεύθυνης Αριστεράς”. Σε ένα περίφημο γεύμα από το οποίο αποκλείστηκαν οι “μυωπικοί αριστεριστές” και τη θέση τους πήραν αξιοπρεπείς και οραματιστές σοσιαλιστές σαν τον κύριο Πάγκαλο και τον κύριο Παπανδρέου αντίστοιχα. Υγιείς επιχειρηματίες σαν τον κύριο Λαυρεντιάδη. Και να οι χειραψίες με τα ιερά τέρατα της “Ανανεωτικής Αριστεράς” και να οι χαριεντισμοί με τα υψηλά στελέχη της “Υπεύθυνης Αριστεράς”. Και να που η πόρνη η Ιστορία, ήταν κρυμένη πίσω τις βαριές κουρτίνες και γέλαγε με τα καμώματα της ευθύνης και της προόδου. Όχι φίλε Ανευθυνοϋπεύθυνε Αριστερέ, δεν σπιλώνω τη μνήμη του Λεωνίδα Κύρκου. Εσένα κοντόφθαλμε και ξεχασιάρη οικτίρω. Εσένα που μπέρδεψες το σοσιαλισμό με τον (αντι)κοινωνικό (νεο)φιλελευθερισμό. Που έμπλεξες την κοινωική πρόοδο με την ιδιώτευση. Εσένα που τρέμεις στην ιδέα να απομακρυνθείς από τους κύκλους της πολιτικής ελίτ και να βρεθείς ανάμεσα στην λαϊκή πλέμπα. Που έβαλες μπροστά τα ιερά σου τέρατα, για να εξασφαλίσεις φθηνό εισιτήριο διαρκείας στα σαλόνια της εξουσίας. Σε σένα που ταιριάζει μία ακόμη θυμοσοφία: “δείξε μου τους φίλους σου”. Η εικόνα ενός κοινού κλέφτη στο σπίτι σου, είθε να γίνει γιατρικό για την αμνημοσύνη σου. Εις μνήμην λοιπόν… Zaphod

ΟΙ ΣΥΝΤΕΧΝΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΙΤ

Καρτεσιος...


Λένε ότι ο πολιτικός πρέπει να μένει σε γυάλινο σπίτι, ώστε να δείχνει στους πολίτες πως δεν έχει τίποτα να κρύψει. Φυσικά οι πολιτικοί ζουν σε σπίτια δίχως παράθυρα, γιατί έχουν πολλά να κρύψουν από τους πολίτες.
Όμως η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση του σημερινού καθεστώτος δεν έχει τοποθετήσει ούτε καν τζάμια. Μένει σ’ ένα γιαπί και οι κινήσεις της βρίσκονται σε κοινή θέα.
Δεν έχει ανάγκη να κρυφτεί από κανέναν, όχι επειδή είναι αθώα, αλλά επειδή έχει κάνει ξεκάθαρες τις προθέσεις της, το ρόλο της και την αδιαφορία της για τη γνώμη των πολιτών.
Η κυβέρνηση του καθεστώτος έχει πλέον σταματήσει κάθε επαφή με τους πολίτες. Δεν την ενδιαφέρουν. Δεν τους φοβάται. Δε σέβεται την κριτική τους. Επικοινωνεί μόνο με τους δανειστές κι εντολοδόχους της και μόνο τη δική τους κριτική λαμβάνει υπ’ όψιν.
Τοποθετεί στο υφυπουργείο Προστασίας του Πολίτη, έναν πρώην ένστολο. Τον πρώην αρχηγό της Αστυνομίας, Λευτέρη Οικονόμου. Όμως είναι λογικό ότι ο πρώην αρχηγός της Αστυνομίας το μόνο που θα ενδιαφέρεται να προστατέψει θα είναι η Αστυνομία.
Αυτή είναι η κουλτούρα του. Σε αυτό το «σπίτι» μεγάλωσε, ανδρώθηκε, αναγνωρίστηκε και «έγινε κάποιος». Μάλιστα, ως εκπρόσωπος Τύπου της Αστυνομίας είχε και το καθήκον να υπερασπίζεται την εικόνα της Αστυνομίας. Ένα καθήκον που το έπραξε στο ακέραιο.
Ως εκ τούτου, κανέναν δε θα παραξενέψει η στάση του νέου υφυπουργού σε περίπτωση που βρεθούν αντιμέτωποι πολίτες με αστυνομικούς. Οι κακοί εκ των προτέρων θα είναι οι πολίτες και οι αστυνομικοί θα έχουν πάντα δίκιο.
Σε μία δημοκρατική χώρα, δεν τοποθετείς ένστολο σε θέση πολιτικού προϊσταμένου ένστολων. Είναι ένας δικός τους. Ένας άνθρωπος που τους υπερασπίζεται απόλυτα επειδή έζησε μαζί τους.
Άρα, σε καμία περίπτωση δε μπορεί να λειτουργήσει αντικειμενικά. Αυτό θα μπορούσε να το αμφισβητήσει κάποιος και να υποστηρίξει πως δεν έχει σημασία το ότι ο υφυπουργός υπήρξε ένστολος, μόνο στην περίπτωση που ο κ. Οικονόμου είχε δώσει στο παρελθόν δείγματα κριτικής διάθεσης προς τα όσα στραβά συμβαίνουν στην Αστυνομία.
Αυτό δε συνέβη. Η πραγματικότητα είναι ότι ο κ. Οικονόμου με το σπουδαίο παρελθόν του αποτελεί εγγύηση για τη σημερινή εικόνα της Αστυνομίας και η παρουσία του υπόσχεται την ατιμωρησία των αστυνομικών σε περιπτώσεις υπερβολικής και παράνομης βίας εναντίον πολιτών.
Η μία συντεχνία, λοιπόν, αυτή των Φυλάκων του Καθεστώτος, καλύφτηκε. Πάμε στην άλλη συντεχνία, εκείνη του πανεπιστημιακού κατεστημένου. Των «ανθρώπων του Πνεύματος». Των ακαδημαϊκών.
Αυτοί απέκτησαν τον δικό τους εκπρόσωπο στο πρόσωπο του κ. Μπαμπινιώτη. Η ελίτ των πανεπιστημιακών θα μπορεί και αυτή να συνομιλεί και να αιτείται στον «δικό της άνθρωπο», ο οποίος θα κατανοεί τα προβλήματά της, ειδικά αυτά που έχουν σχέση με αποδοχές, μισθολόγια και λοιπά φιλοσοφικά ζητήματα.
Ο κ. Γ. Μπαμπινιώτης δήλωσε σχετικά με την υπουργοποίησή του: «Πάω με μία διάθεση μόνο να προσφέρω κάποιες υπηρεσίες αυτό το διάστημα, δεν έχω πολιτικές βλέψεις, ούτε είχα υπόψη μου να αναλάβω τέτοια πόστα, κάνω μία εξαίρεση στον εαυτό μου και τη συνείδησή μου γιατί η χώρα περνά δύσκολες στιγμές που δεν χωρούν αρνήσεις όταν κάποιος καλείται να προσφέρει, αν μπορεί, και νομίζω ότι κάτι θα προσφέρω».
Μάλιστα! Η χώρα περνά δύσκολες στιγμές (προφανώς ο κ. καθηγητής έχει αντιληφθεί ότι δέχεται επίθεση από εξωγήινους) και γι’ αυτό δέχθηκε να προσφέρει (προφανώς να δημιουργήσει την κιβωτό της γλώσσας για να τη σώσει από τους εξωγήινους).
Το γεγονός ότι η χώρα περνά δύσκολες ώρες ακριβώς εξαιτίας των πολιτικών της κυβέρνησης στην οποία δέχθηκε να συμμετάσχει ο κ. Μπαμπινιώτης, δεν του έχει περάσει καθόλου από το μυαλό.
Δε διαβάζει εφημερίδες, δε μιλάει με τους ανθρώπους γύρω του, δεν ακούει τις φωνές των νέων ανθρώπων παρά μόνο συνομιλεί και ακούει τη συνείδησή του. Η οποία συνείδησή του καθιστά τον ίδιο ως λύση στο πρόβλημα της χώρας.
Ο κ. Οικονόμου και ο κ. Μπαμπινιώτης δεν είναι εκλεγμένοι πολιτικοί. Ούτε ο πρωθυπουργός είναι εκλεγμένος πολιτικός. Ναι, ξέρω, υπάρχουν οι θιασώτες του Μνημονίου που λένε «και τι κακό έχουν οι μη εκλεγμένοι υπουργοί;».
Είναι η ερώτηση που σου απευθύνει και ο βενζινοπώλης όταν πας και του λες «η βενζίνη που μου πούλησες είχε μέσα νερό». Σε ρωτάει «Ε και τι κακό έχει το νερό;». Κι έχει δίκιο. Από μόνο του το νερό δεν έχει τίποτε κακό. Όπως και οι μη εκλεγμένοι υπουργοί, δεν έχουν τίποτε κακό από μόνοι τους.
Όταν όμως οι υπουργοί αυτοί μπαίνουν σε μία κυβέρνηση που υποτίθεται ότι είναι ειδικού σκοπού, υπηρεσιακή ή μεταβατική τότε παίζουν ακριβώς το ρόλο του νερού που νοθεύει τη βενζίνη. Νοθεύουν την όποια ιδέα δημοκρατικότητας έχει απομείνει, διότι αυτοί ποτέ δε δεσμεύτηκαν με τις προτάσεις τους, ποτέ δε θα κριθούν, κανένα κόστος δεν έχουν, καμία ευθύνη δε θα αναγνωρίσουν.
Η κυβέρνηση του καθεστώτος αδιαφορεί για τις όποιες ενστάσεις, διαφωνίες, προβλήματα των πολιτών. Γι’ αυτό και ζει σ’ ένα γιαπί και λειτουργεί σε κοινή θέα. Πιστεύει ότι δε θα κριθεί και δε θα τιμωρηθεί από κανέναν. Το μέλλον θα δείξει αν είχε δίκιο για την αίσθηση ατιμωρησίας που τη διακατέχει.

Ο λαϊκισμός της Linke και η Υπεύθυνη Αριστερά...

Η Αυγή online..

ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΤΣΕΚΕΡΗ
Υπάρχουν κάποιοι στην Αριστερά, που πιστεύουν ότι όσα συντελούνται στην Ελλάδα τα δύο τελευταία χρόνια συνιστούν «αναγκαίο δημοσιονομικό συντονισμό». Ότι η ελληνική κοινωνία είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για όσα περνάει σήμερα. Ότι αυτοί που αντιδρούν και αγανακτούν είναι λαϊκιστές, ακροδεξιοί ή, στην καλύτερη περίπτωση, έξαλλοι κολλημένοι υπερεπαναστάτες. Ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου (και παλιότερα, βεβαίως, η κυβέρνηση Παπανδρέου) μαζί με την τρόικα πασχίζουν με καλές προθέσεις να διαχειριστούν ένα κρίσιμο πρόβλημα προς όφελος του κοινού συμφέροντος.
Επίσης πιστεύουν ότι τόσο τα 110 δισ. του πρώτου Μνημονίου όσο και τα 130 του δεύτερου συνιστούν βοήθεια των λαών της Ευρώπης προς τον ελληνικό λαό. Ότι οι «μεταρρυθμίσεις» που προωθούνται είναι για το καλό της χώρας και της οικονομίας. Βεβαίως, το κακό με τις περικοπές και τα απανωτά εισπρακτικά μέτρα δεκάδων δισεκατομμυρίων είναι ότι πλήττουν τους πιο αδύναμους και προκαλούν ύφεση. Ενώ, αν προστάτευαν τους αδύναμους και δημιουργούσαν ανάπτυξη, δεν θα υπήρχε θέμα, και είναι παράξενο που κανένας άλλος δεν το σκέφτηκε μέχρι σήμερα.
Ο Θόδωρος Πάγκαλος δεν θα είχε πρόβλημα να συμφωνήσει σε αυτό το πλαίσιο. Θα είχε όμως ο Γκρέγκορ Γκίζι. Στη σχετική συνεδρίαση του Γερμανικού κοινοβουλίου, ο επικεφαλής του κόμματος Die Linke, έθεσε το πράγμα αλλιώς. Είπε ότι αυτό που παρουσιάζεται ως κρίση χρέους είναι μια κρίση των τραπεζών και των αγορών, τα σπασμένα της οποίας περνάνε στα κράτη. Αναρωτήθηκε για ποια αλληλεγγύη μεταξύ λαών μιλάμε όταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δανείζει τις τράπεζες με 1%, για να δανείζουν αυτές τα κράτη με 4% και με 5% και τους πολίτες με 15% και 18%.
Ο Γκρέγκορ Γκίζι έθεσε επίσης το ερώτημα πώς ισχυρίζεται κάποιος ότι βοηθήθηκε η Ελλάδα, όταν το πρώτο Μνημόνιο απέτυχε να την επαναφέρει στις αγορές, η ανεργία πήγε από το 9% στο 22%, η ανεργία των νέων έφτασε το 50%, το χρέος απ' το 130% έφτασε στο 170%, τα φορολογικά έσοδα μειώθηκαν, οι επενδύσεις το ίδιο και η ύφεση που έχει προκληθεί είναι πρωτοφανής. Με δεδομένη μάλιστα την κατάσταση στην οποία την έφερε το πρώτο πακέτο, πώς θα τη βοηθήσει το δεύτερο, το οποίο, παρά την επαχθέστατη (και ελάχιστα αλληλέγγυα, είναι η αλήθεια) δανειακή σύμβαση από την οποία συνοδεύεται, κατευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά σε τράπεζες, αγορές και hedge funds.
Εκτός αν θεωρείται αλληλεγγύη μεταξύ λαών το να επιβάλλεις μείωση του κατώτατου μισθού κατά 22% (από 751 σε 586 ευρώ για την ακρίβεια), απολύσεις 15.000 ανθρώπων από το Δημόσιο φέτος και 150.000 μέχρι το 2014 και περικοπές στις συντάξεις συνολικού ύψους 14 δισ. τα επόμενα τρία χρόνια.
Αυτή η λαϊκιστική κατρακύλα του Γκρέγκορ Γκίζι οφείλεται προφανώς στον απλουστευτικό τρόπο με τον οποίο βλέπει τα πράγματα. Βλέπει μια Ευρώπη αποτελούμενη από τραπεζίτες, κυβερνήσεις, νοικοκυριά, κεφάλαιο, αγορές, εργαζόμενους, μεγάλες επιχειρήσεις, μικρές επιχειρήσεις, μισθούς, κέρδη, ασφαλιστικά ταμεία, ασφαλιστικές εταιρείες, άνεργους και πάει λέγοντας, που δεν έχουν μεταξύ τους τα ίδια συμφέροντα ούτε μοιράζονται κάποιο κοινό όραμα. Αυτός είναι και ο λόγος που άλλοι ενισχύονται από τα πακέτα βοήθειας προς την Ελλάδα και άλλοι καταδικάζονται από τις δανειακές συμβάσεις που τα συνοδεύουν. Ενώ, αν βλέπεις μόνο «εμάς» και τους «εταίρους μας», είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα.
«Εμείς» οι αφελείς πήγαμε και χρεωθήκαμε, οι «εταίροι μας» μας δανείζουν από το υστέρημά τους, οφείλουμε να δείξουμε ότι διορθωθήκαμε, να είμαστε συνεπείς στις δεσμεύσεις μας και να σοβαρευτούμε από εδώ και εμπρός. Κάθε άλλη άποψη είναι διολίσθηση στον αντιευρωπαϊσμό. Να μια ρεαλιστική ανάλυση, πέρα από επαναστατικούς λαϊκισμούς και τυχοδιωκτισμούς, που διανθισμένη με λίγες ευχές για αναδιανομή και ανάπτυξη μπορεί να συγκροτήσει ολοκληρωμένη στρατηγική για την Υπεύθυνη Αριστερά και βεβαίως βάση για προοδευτικές προγραμματικές συγκλίσεις.

PSIτ - PSIτ...

thumb

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ...

Του Δημήτρη Μυ
Όλα καλά λοιπόν: Κούρεμα και... γραμμή στον «συμβολαιογράφο» για την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης (μέσα Μαρτίου), την επισφράγιση της γερμανικής ηγεμονίας επί των υπολοίπων εταίρων (Σύμφωνο Σταθερότητας, τέλη Μαρτίου) και, πριν τελειώσει όλη αυτή η θεσπέσια επιχείρηση «διάσωσης», πριν καταλαγιάσουν τα πανηγύρια και αντιληφθούμε τι ακριβώς συνέβη, κατευθείαν στην κάλπη για να μιλήσει ο ζαλισμένος αλλά κυρίαρχος λαός...
Πηγαίνοντας, λοιπόν, κουρεμένοι στην κάλπη και μέσα στη ζαλάδα που μπορεί να συνεπάγεται η αδυναμία μας να αντιληφθούμε ότι τελικά διασωθήκαμε, καλό θα είναι να μην ξεχνάμε ότι:
● Ζούμε ήδη σε μια οικονομική έρημο.
● Ένα στα τρία μαγαζιά της Αθήνας έχει ήδη βάλει λουκέτο – και δεκάδες χιλιάδες σε όλη τη χώρα είναι έτοιμα.
● Η ανεργία σκαρφάλωσε ήδη πάνω από 21% (στο 24% με τη μακροχρόνια και μη καταγραφόμενη).
● Ένας στους δύο νέους είναι ήδη στην ανεργία.
● Στους αστέγους δεν βρίσκονται μόνο μεμονωμένα περιθωριοποιημένα άτομα, αλλά ολόκληρες οικογένειες.
Πριν πάμε στις εκλογές. η συγκυβέρνηση υπό τον μη εκλεγμένο τραπεζίτη πρωθυπουργό έχει να ολοκληρώσει μερικές ακόμη δουλίτσες:
● Μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης με θέμα τη «λήψη πολιτικών αποφάσεων για την πορεία των αναγκαίων δομικών αλλαγών» (διάβαζε αποφάσεις για κατάργηση οργανισμών του Δημοσίου, δηλαδή απολύσεις).
● Την υπογραφή – όπως είπαμε – του συμβολαίου με τα νέα δανεικά που θα ξεπληρώσουν τα παλιότερα και θα διατηρήσουν το χρέος στα ίδια (και πιθανότατα μεγαλύτερα) επίπεδα.
Στόχος των συγκυβερνώντων είναι, αφού τελειώσουν αυτοί με τις «λεπτομέρειες», να βρεθούμε μπροστά στην κάλπη αγνοώντας τι ακριβώς θα (μας) συμβεί από τον Ιούνιο κι έπειτα.
Όπως μπορείτε να διαβάσετε στο «Ποντίκι» που κυκλοφόρησε χθες, από το καλοκαίρι κι έπειτα ξημερώνει ο πραγματικός «Τρίτος» Κόσμος μέσα στον οποίο καλούμαστε να ζήσουμε. Τον έχουν προετοιμάσει με κάθε λεπτομέρεια αυτοί που θα ζητήσουν την ψήφο μας είτε ως επιβράβευση της προσπάθειάς τους για τη διάσωσή μας, είτε ως μόνη διέξοδο για να αποφευχθεί η... ακυβερνησία.
ΥΓ.: Λέγεται ότι ο δικτάτορας Κονδύλης, με μια δόση... «αυτοκριτικής» και ίσως απογοήτευσης, είχε «αναφωνήσει»: «Αν ήξερα πόσο μ@λ@κες είσαστε, θα σας κυβερνούσα από δεκανέας». Κάπως έτσι το έχουν στο μυαλό τους οι σημερινοί πολιτικοί... υποδεκανείς.

Θρίαμβος! Ο εθνικός στόχος του «κουρέματος» επετεύχθη...

kathimerini.gr...

Της Ζέζας Ζήκου

Ετοιμαστείτε για πανηγυρισμούς το Σαββατοκύριακο. Μετά το δήθεν συνεχές πηγαινέλα και τις «αγωνιώδεις» αναφορές για το πώς πηγαίνουν οι συζητήσεις για το PSI, από χθες το βράδυ ετοιμάζονται να αναγάγουν την «επιτυχία» τους σε «εθνικό στόχο» όσον αφορά το «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους. «Εθνικό στόχο», που όμως θα οδηγήσει στη νέα δανειακή των 130 δισ., στα νέα μέτρα που ήδη ζήτησε η τρόικα για το 3ο Μνημόνιο τον Ιούνιο, στη μόνιμη κηδεμονία της χώρας και, τελικά, στην αφαίμαξη κάθε ικμάδας της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
Τώρα τι σημασία έχει αν θα ενεργοποιηθούν τα CACs, οι περιβόητες πλέον ανά τον κόσμο ρήτρες συλλογικής ευθύνης, «κουρεύοντας» και όσους αρνήθηκαν να μπουν στο PSI; Αυτοί, όμως, που βρίσκονται στην ουσία με την πλάτη στον τοίχο είναι τα εκατομμύρια των ασφαλισμένων που βλέπουν ότι οι περιουσίες τους πήγαν χαμένες. Κι αναρωτιούνται το γιατί... Τον δρόμο για το «κουρείο» πήραν και οι ιδιώτες κάτοχοι των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου. Πρόκειται για 11.000 ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους είχαν επενδύσει μικρά ή μεγάλα ποσά -δανείζοντας ουσιαστικά το κράτος- και τώρα χάνουν ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων τους!
Η συμφωνία για το PSI, με όσα αυτή μπορεί να περιέχει (κηδεμονία της χώρας, αγγλικό δίκαιο, υποθήκευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας κ.λπ.) υποστηρίχθηκε δολίως από το πολιτικό κατεστημένο ως ένα ζήτημα «ζωής και θανάτου» για την Ελλάδα, για την «επόμενη δόση», για την παραμονή μας στο ευρώ, για τη λειτουργία της οικονομίας. Και δικαίως οι πολίτες συμμερίστηκαν την «αγωνία» για το αν θα «πετύχει» το PSI.
Η ελληνική κυβέρνηση επιστράτευσε την απειλή της χρεοκοπίας απευθύνοντας την προειδοποίηση προς όσους προτιμούσαν να εξαιρεθούν από το «κούρεμα» ότι δεν θα πάρουν ούτε ένα ευρώ για τα ελληνικά ομόλογα που κατέχουν, στην τελική ευθεία για την «οικειοθελή» ανταλλαγή ομολόγων ύψους 206 δισ. ευρώ. Η λεκτική απειλή ότι μας περιμένει το λεγόμενο «Plan B», δηλαδή η χρεοκοπία εντός του ευρώ, που θα είναι χειρότερη για όλους και άρα δεν θα την προτιμήσουν οι πιστωτές, κυκλοφορούσε χωρίς αιδώ.
Πάντως, μάθαμε ότι η καταστροφή της χώρας μας θα κόστιζε στη διεθνή κοινότητα περισσότερο από τη «σωτηρία» της. Το ηχηρό καμπανάκι κινδύνου για τις καταστροφικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει η άτακτη χρεοκοπία της Ελλάδας, σε περίπτωση κατά την οποία δεν πετύχει η αναδιάρθρωση του χρέους μας με το ιστορικό «κούρεμα», χτύπησε το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτο (IIF). Το IIF προειδοποιούσε με εμπιστευτικό έγγραφο προχθές ότι σε αυτή την περίπτωση το κόστος για την Ευρωζώνη θα ξεπερνούσε ακόμη και το αστρονομικό ποσό του 1 τρισ. ευρώ και ότι η Ιταλία μαζί με την Ισπανία θα καταλήξουν, και αυτές, στην αγκαλιά της τρόικας ζητώντας βοήθεια. Τουλάχιστον σε πρώτη φάση, αυτές οι δύο χώρες θα χρειάζονταν περίπου 350 δισ. ευρώ.
Επίσης, μια τέτοια εξέλιξη θα προκαλούσε τεράστια προβλήματα και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απειλώντας κατ’ επέκταση τη σταθερότητα σε ολόκληρη την Eυρωζώνη. Η προειδοποίηση αυτή μόνο τυχαία δεν ήταν, αφού η επίσημη προθεσμία έληγε χθες βράδυ στις 22.00 ώρα Ελλάδος.
Ούτε είναι τυχαίο ότι και ο διάσημος Νουριέλ Ρουμπινί καλούσε μέσω των Financial Times τους ιδιώτες επενδυτές να σταματήσουν να διαμαρτύρονται και να αποδεχθούν τη συμφωνία αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Επισημαίνοντας μάλιστα πως η πραγματικότητα είναι ότι οι ιδιώτες επενδυτές έχουν μια καλή συμφωνία, ενώ οι περισσότερες πραγματικές και μελλοντικές ζημίες έχουν μεταφερθεί στους επίσημους πιστωτές. Οι ιδιώτες λαμβάνουν εγγυήσεις για τα νέα ομόλογα καθώς αυτά θα υπόκεινται πλέον στο αγγλικό δίκαιο, το χρέος δεν μπορεί να μετατραπεί σε άλλο νόμισμα, ακόμη και αν η Ελλάδα φύγει από την Ευρωζώνη. Τι ωραία που τα λέει... Και πάντως ο Ρουμπινί επιμένει ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, καθώς στην καλύτερη περίπτωση θα υποχωρήσει στο 120% του ΑΕΠ το 2020, ενώ μπορεί να ανέλθει μέχρι και το 160% του ΑΕΠ. Με βάση αυτό το θεώρημα, εκτιμά πως ο επίσημος τομέας, δηλαδή κυρίως οι ευρωπαϊκές χώρες, θα κληθεί να αναλάβει το βάρος της στήριξης της Ελλάδας με νέο πακέτο βοήθειας, καθώς υπολογίζει ότι η χώρα θα παραμείνει εκτός αγορών για τουλάχιστον μία δεκαετία, ενώ δεν αποκλείει να αναλάβουν τεράστιες ζημίες σε περίπτωση μελλοντικής χρεοκοπίας της Ελλάδας.

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Περί προδοτών...

ΤΟ ΒΗΜΑ, Λωρη Κεζα ...
Είναι ελαφρώς υστερικό να ομιλεί κάποιος για προδότες και δοσίλογους, για κρεμάλες, εκτελέσεις και μπουντρούμια. Αυτές οι ακρότητες θρέφονται βέβαια από την αδυναμία των «κατηγορούμενων» οι οποίοι απαντούν εκτός θέματος σε όσα τους προσάπτουν. Η αντίδραση του κ. Ανδρέα Γεωργίου στην αποκάλυψη του e-mail του προς τον κ. Πολ Τόμσεν είναι χαρακτηριστική. Ο πρόεδρος της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής κατηγορείται για τα μύρια όσα και ανάμεσα σε αυτά, στο πλαίσιο εξέτασής του στο Κοινοβούλιο, προκύπτει ότι ζήτησε από τον αντιπρόσωπο του ΔΝΤ να βάλει το χεράκι του για να αλλάξει η ελληνική νομοθεσία και συγκεκριμένα να ενισχυθεί ο ρόλος του, ως προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ. Έχουμε λοιπόν ένα πλήρες κείμενο από την αλληλογραφία των δυο ανδρών, όπου ο έλληνας υπαλληλίσκος ζητεί την παρέμβαση του, πώς να τον πούμε; του προστάτη, του αφεντικού, του συμβουλάτορα, του φίλου. Δεν ζητεί τη γνώμη του. Δίνει αναφορά εκεί όπου δεν θα έπρεπε, προτρέποντας σε μεσολάβηση.

Η αντίδραση του κ. Γεωργίου στην αποκάλυψη του e-mail ήταν δικηγορίστικη και όχι πολιτική: «Είναι προϊόν υποκλοπής». Οκέι, είναι σημαντικός ο σεβασμός του απόρρητου της αλληλογραφίας και εκείνοι που τρύπωσαν στον ξένο υπολογιστή πρέπει να λογοδοτήσουν. Περιμέναμε όμως και μια πολιτική απάντηση, η οποία να εξηγεί για ποιον λόγο ο κ. Τόμσεν έγινε κοινωνός εθνικών υπηρεσιακών ζητημάτων. Στην ίδια απάντηση θα εξηγείτο πώς απέτυχε το opengov, με το οποίο επελέγησαν για το δ.σ. της ΕΛΣΤΑΤ 11 γραφικοί, άσχετοι επιστήμονες και ένα μόνο φωτεινό πνεύμα. Αλλά αν απαντούσε έτσι ο κ. Γεωργίου δεν θα ήταν πρόεδρος της συγκεκριμένης Αρχής, τη συγκεκριμένη περίοδο, δεν θα ήταν πρωτοπαλίκαρο στις διευθετήσεις του υπουργού του, εκείνου που καταπιάστηκε με τη σωτηρία της χώρας αφού πρώτα διέπρεψε στην κρίσιμη ανάπτυξη της «Κοινωνίας της Πληροφορίας».

Ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου δίδει κι εκείνος απαντήσεις εκτός θέματος σε όσα του προσάπτουν για το μαγείρεμα των στατιστικών, για τη διόγκωση του ελλείμματος του 2009. Οι καταγγελίες που έγιναν είναι πολύ συγκεκριμένες και συνοψίζονται σε τρεις γραμμές. Το έλλειμμα ήταν στο 12% (άρα παλευόταν) και στα καλά καθούμενα ανέβηκε στο 15,4% (άρα ήθελε διασώστες). Για να αλλάξουν οι εντυπώσεις υπολογίστηκαν τα έξοδα των ΔΕΚΟ όχι όμως και τα έσοδά τους. Ο κ. Παπακωνσταντίνου αρκέστηκε σε ένα προσωπικό σχόλιο εναντίον της υπαλλήλου που τον ξεμπρόστιασε: είπε πως η σοβαρότητά των λεγομένων της «εξαντλείται στη φράση που χρησιμοποίησε, ότι βρισκόμαστε υπό γερμανική κατοχή». Μια πειστική απάντηση θα ήταν ότι οι ΔΕΚΟ δεν έχουν καθόλου έσοδα ή ότι έτσι κάνουν όλοι οι σοβαροί επιστήμονες, βάζουν τα μισά δεδομένα στην παλάντζα. Μια πειστική απάντηση θα ήταν ότι πάνω στη φούρια τα ξέχασαν τα έσοδα. Ο κ. Παπακωνσταντίνου όμως απαντά ότι οι υπολογισμοί έγιναν ακριβώς όπως συνηθίζει η Eurostat, χωρίς να διανθίζει την απάντηση με παραδείγματα, με χώρες όπου το έλλειμμα υπολογίστηκε βάζοντας όοοολα τα έξοδα και τα μισά έσοδα. Γιατί άμα το κάνουν όλοι, η πρακτική θα γινόταν αποδεκτή, δεν θα μιλούσε κανείς για προδότες. Σε μια περίοδο κοινωνικών εντάσεων τέτοιου είδους ασάφειες οδηγούν σε θεωρίες προδοσίας. Περιμένει άραγε κανείς την Ιστορία για να κρίνει;

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

ΣΥΝ: "Ήλιος" - Μια ακόμη φούσκα, ευκαιρία για αρπαχτές σε όσους προλάβουν - Η Αυγή online

Η Αυγή online...

"Με ψέματα δεν γίνεται ανάπτυξη" τονίζει ο ΣΥΝ στην ανακοίνωση του τμήματος Οικονομικής Πολιτικής - Επιτροπής Ενέργειας που εξέδωσε χθες για το νομοσχέδιο περί του προγράμματος "Ήλιος". Αναλυτικά οι θέσεις του κόμματος έχουν ως εξής:
Στην απεγνωσμένη προσπάθεια των μνημονιακών κυβερνήσεων και της τρόικας να δημιουργήσουν κάποιες ελπίδες ανάπτυξης στους Έλληνες που βιώνουν τη μεγαλύτερη πτώση εισοδήματος που υπήρξε στη μεταπολεμική Ευρώπη, μετά το γνωστό φιάσκο της «μεγάλης ενεργειακής επένδυσης στον Αστακό», ανακάλυψαν το «πρόγραμμα Ήλιος». Ένα συνοπτικό σχόλιο που μπορεί να γίνει για την προσπάθεια αυτή, παραφράζοντας τη λαϊκή σοφία για το πώς δεν βάφονται τα αυγά, είναι ότι «με ψέματα δεν γίνεται ανάπτυξη».

Τι προβλέπεται στο σχέδιο νόμου
Για την υλοποίηση του προγράμματος «Ήλιος» με το σχέδιο νόμου ιδρύεται εταιρεία, που θα λειτουργεί κατά τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας. Πρόκειται για μια δημόσια Α.Ε. που θα διοικείται από 5μελές Δ.Σ. και το μετοχικό της κεφάλαιο θα είναι 1.000.000 ευρώ. Η εταιρεία μπορεί να αποσπάσει από το δημόσιο έως 5 εργαζόμενους και να απασχολεί έως 20 σχετικούς με το αντικείμενο επιστήμονες και έως 5 διοικητικούς. Στις αρμοδιότητές της είναι να εξασφαλίζει τα αναγκαία τεμάχια γης, είτε με παραχώρηση (δημόσια), είτε με απαλλοτρίωση, για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Να ιδρύει εταιρείες Παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Φ/Β και να προβαίνει σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την αδειοδότηση και θέση σε λειτουργία των σταθμών των Εταιρειών - Παραγωγών, ενεργώντας ως πληρεξούσιος αυτών. Να καταθέτει κάθε απαραίτητη αίτηση για την υλοποίηση των έργων, συνοδευόμενη από τα αναγκαία δικαιολογητικά και να προωθεί την ανάπτυξη δικτύων στο εσωτερικό και το εξωτερικό.
Υπογράφει ειδική σύμβαση με τον Διαχειριστή του συστήματος (πρώην Διαχειριστής Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς Ενέργειας (ΔΕΣΜΗΕ), τώρα Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ), διάρκειας 25 ετών, που εξειδικεύεται ανάλογα αν πρόκειται για στατιστική ή φυσική μεταφορά. Ο τύπος, το περιεχόμενο και η διαδικασία κατάρτισης της σύμβασης καθώς και κάθε αναγκαία ρύθμιση καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΠΕΚΑ), που εκδίδεται μετά από εισήγηση του ΑΔΜΗΕ και γνώμη της ΡΑΕ. Δεν υπογράφει σύμβαση πώλησης σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο για τις ΑΠΕ, οπότε η παραγωγή θα πληρωνόταν με τις μεγάλες τιμές του νόμου.
Οι αιτήσεις που καταθέτει η Εταιρεία και οι Εταιρείες - Παραγωγοί στο πλαίσιο της υλοποίησης του Προγράμματος 'Ήλιος' εξετάζονται κατά προτεραιότητα από τις αρμόδιες διοικητικές υπηρεσίες ή τους αρμόδιους φορείς της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Οι ατομικές διοικητικές πράξεις, συμπεριλαμβανομένων των τυχόν απαιτούμενων οικοδομικών ή άλλων αδειών, που προβλέπονται από την εφαρμοστέα εκάστοτε νομοθεσία, ως προϋπόθεση για την υλοποίηση του Προγράμματος «Ήλιος», εκδίδονται κατά προτεραιότητα εντός 10 ημερών, δηλαδή με super fast track διαδικασίες, από τις κεντρικές υπηρεσίες, που αγγίζουν τα όρια του παραλόγου. Οι προθεσμίες διεκπεραίωσης των απαιτούμενων αδειών συντέμνονται κατά το ήμισυ.

Σχόλια
Το πρόγραμμα αυτό δεν είναι ενταγμένο στον ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας, ο οποίος δεν έχει ακόμη εκπονηθεί (παρόλο που ο υπουργός ΠΕΚΑ ισχυρίζεται ότι ήδη υπάρχει). Ο υπουργός παραδέχεται ότι για την ολοκλήρωσή του θα χρειαστούν 15-20 χρόνια και πως προϋπόθεση για την υλοποίησή του είναι η ενοποίηση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας αφήνοντας ασαφές το θέμα της χρηματοδότησης του έργου. Οι προβλέψεις του σχεδίου νόμου, πολύ συγκεκριμένες στα επουσιώδη ζητήματα, όπως π.χ. πόσα μέλη θα έχει το Δ.Σ. ή με πόσες αποσπάσεις υπαλλήλων θα λειτουργεί, είναι εντελώς θολές και ασαφείς στα ουσιώδη και σημαντικά, όπως:

1. Πού θα πωλείται η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια;
Μπορεί στη Γερμανία ή και σε άλλη χώρα με στατιστική ή φυσική μεταφορά, σύμφωνα με τις δηλώσεις του ΥΠΕΚΑ! Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι θα πωλείται στην Ελλάδα αλλά θα πιστώνεται στον λογαριασμό της Γερμανίας ή της άλλης ευρωπαϊκής χώρας η οποία θα την εντάσσει στην εθνική της παραγωγή ΑΠΕ, όπως π.χ. μπορεί να γίνει με το εμπόριο ρύπων. Η διαδικασία αυτή ορίζεται από το άρθρο 6 της οδηγίας 28/2009 της Ε.Ε. για την επίτευξη των στόχων του Κιότο, όπου "τα κράτη - μέλη μπορούν να συμφωνούν και να προβαίνουν σε ρυθμίσεις για τη στατιστική μεταβίβαση συγκεκριμένης ποσότητας ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές από ένα κράτος-μέλος σε άλλο".
Σημειώνεται ότι η γερμανική νομοθεσία δεν επιτρέπει την αγορά ενέργειας ΑΠΕ από το εξωτερικό. Συνεπώς μέχρι να αλλάξει η γερμανική νομοθεσία και να συγκεκριμενοποιηθεί ο αγοραστής (ο Γερμανός Διαχειριστής του Συστήματος) που θα υπογράψει τη μακροχρόνια σύμβαση αγοράς το όλο εγχείρημα είναι στον αέρα.
Για τη φυσική εξαγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα εμπόδια λόγω μη ύπαρξης των απαραίτητων υποδομών (γραμμές μεταφοράς υπερυψηλής τάσης και διασυνδέσεις μεταξύ πολλών ευρωπαϊκών χωρών). Το πρόβλημα γίνεται εντονότερο με τη διασπορά φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων σε όλη την Ελλάδα ανάλογα με τις διαθέσιμες εκτάσεις. Όποιος έχει υπόψη ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει κάθε νέα γραμμή μεταφοράς καταλαβαίνει ότι η φυσική μεταφορά τέτοιας κλίμακας είναι σχεδόν αδύνατη.

2. Υπάρχει μελέτη σκοπιμότητας που τεκμηριώνει την τεχνική και οικονομική αναγκαιότητα του έργου και τις προϋποθέσεις υλοποίησής του;
Όχι. Μόλις τον Ιανουάριο ανατέθηκε η σχετική μελέτη και φυσικά δεν έχει ολοκληρωθεί. Για το έργο αναφέρεται ότι απαιτούνται 160.000 - 200.000 στρέμματα δημόσιας γης, όμως ο βασικός στόχος για συνολική ισχύ 10 GW το 2050 είναι εντελώς ατεκμηρίωτος.

3. Τι έσοδα θα έχει τελικά το Ελληνικό Δημόσιο;
25 δισ. ευρώ διατείνεται η «ελληνική» κυβέρνηση ότι θα αποφέρει η 25ετής λειτουργία του «Ήλιος», βασιζόμενη στην εκτίμηση ότι η Γερμανία θα αγοράζει το παραγόμενο ρεύμα με 0,22 ευρώ/KWh, στην τιμή δηλαδή που εισέπρατταν μέχρι σήμερα στη Γερμανία οι παραγωγοί ενέργειας από φωτοβολταϊκά. Η τιμή αυτή μειώθηκε προχθές από το γερμανικό υπουργείο σε 0,135 ευρώ/KWh. Η Ελλάδα θα συμμετέχει στα κέρδη ανάλογα με τα ποσοστά συμμετοχής της εταιρείας «Ήλιος». Για λόγους σύγκρισης, θυμίζουμε ότι η τιμή που πουλά η ΔΕΗ στην οικιακή κατανάλωση ανέρχεται μεσοσταθμικά σε 0,12 ευρώ/KWh (μετά και τις τελευταίες αυξήσεις). Οι φαραωνικές διαστάσεις του προγράμματος και η έλλειψη υποδομών συνηγορούν ότι μάλλον θα φορτώσουν μεγάλο μέρος της παραγωγής του προγράμματος «Ήλιος» στον Έλληνα καταναλωτή, με αντίστοιχη επιβάρυνση των τιμολογίων λόγω ΑΠΕ. Υπενθυμίζουμε ότι η αύξηση των τελών ΑΠΕ στα τιμολόγια της ΔΕΗ εφέτος ανήλθε στο 207%.

4. Χρειάζεται η χώρα μας το «Ήλιος»;
Ας δούμε μια ακόμα παράμετρο η οποία συνήθως αποσιωπάται. Όπως προαναφέρθηκε, η ΔΕΗ έχει σήμερα εγκατεστημένη ισχύ 12.800 MW, άλλα 2.000 MW περίπου είναι εγκατεστημένα από ιδιωτικές θερμικές μονάδες και υπολογίζονται σε περίπου 1.600 MW τα εγκατεστημένα από ΑΠΕ. Σύνολο 16,4 GW, όταν η μέση ημερήσια ζήτηση το 2010 ήταν περίπου 6 GW. Η εγκατάσταση 10 GW από το «Ήλιος», με δεδομένη την εξασφαλισμένη προτεραιότητα πρόσβασής της ενέργειας από το πρόγραμμα «Ήλιος» στο δίκτυο και την απουσία υποδομής εξαγωγής τέτοιων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας, σημαίνει απλά ότι οι μονάδες της ΔΕΗ και οι ιδιωτικές μονάδες θα λειτουργούν στα τεχνικά τους ελάχιστα και οι υπόλοιπες ΑΠΕ θα περιοριστούν, πράγμα που συνεπάγεται τρομακτική οικονομική ζημιά, χωρίς να προβλέπεται ποιός θα την χρεωθεί. Άραγε, οι τουλάχιστον 30.000 εργαζόμενοι που απασχολούνται στον ηλεκτρενεργειακό τομέα θα βρουν ξανά «μια θέση στον ήλιο»;

5. Θα υπάρξουν θέσεις εργασίας;
Αναφέρουμε ότι το επενδυτικό σχέδιο της ΔΕΗ για εγκατάσταση 200 MW φωτοβολταϊκών στη Μεγαλόπολη υποσχόταν τον συνταρακτικό αριθμό 30 (!) σταθερών θέσεων απασχόλησης. Επίσης, όπως αποκάλυψε στις 5.9.2011 ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργος Παπακωνσταντίνου, σε συνέδριο για την ηλιακή ενέργεια στο Αμβούργο, οι περιοχές που θα ενταχθούν στο σχέδιο «Ήλιος» θα λειτουργούν λίγο - πολύ με τα χαρακτηριστικά των «Ειδικών Επενδυτικών Ζωνών» και θα είναι «πλήρως απαλλαγμένες από γραφειοκρατικά και διοικητικά εμπόδια», στα οποία εντάσσονται εργασιακά δικαιώματα, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, συνδικαλιστικές ελευθερίες κ.ο.κ. Στην παρουσίασή του στην Επιτροπή της Βουλής είχε μιλήσει για δημιουργία 60.000 θέσεων εργασίας, νούμερο προφανώς ψευδές, που δεν αντιστοιχεί ούτε στις θέσεις εργασίας κατά τη μακρά περίοδο κατασκευής του έργου. Επίσης δεν εξασφαλίζεται ουσιαστικά ελληνική προστιθέμενη αξία στον εξοπλισμό των εγκαταστάσεων ούτε ότι θα υπάρξει σίγουρα απασχόληση Ελλήνων εργαζομένων αφού οι επενδυτές θα είναι κυρίως ξένοι.

6. Τεχνολογικά είναι πραγματοποιήσιμο;
Τα δίκτυα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας έχουν συγκεκριμένη χωρητικότητα. Οι θερμικές μονάδες λειτουργούν με συγκεκριμένους τεχνικούς περιορισμούς αυξομείωσης φορτίων, αριθμού εκκινήσεων και ωρών λειτουργίας. Μια λιγνιτική αλλά και μια μονάδα φυσικού αερίου δεν μπορούν να βγαίνουν και να μπαίνουν στο Σύστημα κάθε τρεις και λίγο, όποτε κρύβεται ή παρουσιάζεται ο ήλιος. Επιπλέον, όπως αναφέρουν ειδικοί επιστήμονες, για να απορροφηθούν μεγάλες ποσότητες παραγόμενης ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές χωρίς να υπάρξουν κίνδυνοι για την ευστάθεια του ηλεκτρικού συστήματος, δηλαδή blackouts, απαιτείται εντελώς διαφορετικός σχεδιασμός της συνολικής υποδομής παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (π.χ. αεριοστροβιλικές μονάδες ανοιχτού κύκλου, δημιουργία υδροηλεκτρικών άντλησης, μονάδες φυσικού αερίου συνδυασμένου κύκλου για γρήγορες και συχνές εκκινήσεις κ.λπ.), ώστε να αντιμετωπίζονται μια σειρά τεχνικά προβλήματα. Απαιτείται η κατασκευή συμπληρωματικών έργων παραγωγής και ρύθμισης. Τις αναγκαίες εγκαταστάσεις συμπληρωματικού εξοπλισμού για την ευστάθεια του συστήματος ποιος θα τις χρεωθεί;

Η τεχνολογία των φωτοβολταϊκών
Τα φωτοβολταϊκά μέχρι σήμερα προσφέρονται σαν αποκεντρωμένη τεχνολογία για την εφαρμογή τους σε κατοικίες, καθιστώντας την κάθε κατοικία ενεργειακά "ανεξάρτητη". Παράλληλα απαλλάσσουν το περιβάλλον από ρυπογόνα εργοστάσια και τεράστια δίκτυα μεταφοράς. Τα φαραωνικά προγράμματα τύπου "Ήλιος" είναι συνταγές καταστροφής του περιβάλλοντος και λειτουργούν στη λογική μιας απροκάλυπτης διαστρέβλωσης της πράσινης ανάπτυξης. Αντίθετα, καθώς μεσο-μακροπρόθεσμα αναμένεται σημαντική μείωση του κόστους των Φ/Β, η χώρα μας θα πρέπει να περιμένει την «ωρίμανση» της τεχνολογίας πριν από τη μαζική εισαγωγή της στο ενεργειακό σύστημα της χώρας.
Η ηλεκτρική ενέργεια είναι κοινωνικό αγαθό κι όχι εμπόρευμα για κερδοσκοπία. Αποτελεί βασική ανάγκη και για την ανάπτυξη της χώρας και για τη διαβίωση του λαού της. Όλες οι μορφές παραγωγής της, θερμική (λιγνίτης, φυσικό αέριο), υδροηλεκτρική, γεωθερμική, αιολική, ηλιακή μπορούν, αν λειτουργήσουν σχεδιασμένα και συμπληρωματικά, να προσφέρουν επάρκεια εφοδιασμού και χαμηλές τιμές, θέσεις εργασίας, πραγματική προστασία και σεβασμό στο περιβάλλον.
Απέναντι στη ληστρική και καταστροφική εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου και των υποδομών της χώρας, οι εργαζόμενοι έχουν και πρέπει να παλέψουν για τη μοναδική αναγκαία λύση: την εθνικοποίηση του ηλεκτρενεργειακού κλάδου, τον δημόσιο σχεδιασμό με εργατικό κοινοβουλευτικό και κοινωνικό έλεγχο που θα αναπτύσσει και θα χωροθετεί τις ενεργειακές πηγές και τα δίκτυα με βάση τις πραγματικές ανάγκες και με αποκλειστικό κριτήριο την ευημερία του λαού και του τόπου.
Συμπερασματικά: Μια ακόμη φούσκα, ευκαιρία για αρπαχτές σε όσους προλάβουν, όπως έγινε με τα τιμολόγια των Φ/Β, που τα πληρώνει και θα τα πληρώνει όλο και περισσότερο ο Έλληνας καταναλωτής, με τιμές 2 έως 3 φορές μεγαλύτερες από εκείνες που πληρώνει ο Γερμανός καταναλωτής και με συμβάσεις 25ετούς διάρκειας, ενώ το κόστος εγκατάστασής τους μειώνεται σημαντικά κάθε χρόνο.

Οι πατάτες της οργής και το θολό μυαλό μας...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΡΗΣ ...

Ερριξα μια ματια στο εκλογικό αποτέλεσμα του Ν.Δράμας: ΠΑΣΟΚ:41,5%, ΝΔ 41,5% ΛΑΟΣ 6,5% ήτοι 90% για τους τρεις του μαύρου μετώπου! Εκπληκτικό λοιπόν να ρωτάνε που ήταν το ΚΚΕ που του έδωσαν 3,5%!


Πατάτες φθηνές, πατάτες γι' αχνί, πατάτες τηγανητες, πατάτες Νευροκοπίου, πατάτες στο σακί, πάρτε κυρίες μου πατάτες που έλεγε κι ο Χαρης μια φορά κι έναν καιρό. Ολη η ζωή μας πατατοέρχεται και πατατοδέρνει και εκεί πού όλα τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβια, ξαφνικά ένα φως εμφανίζεται και είναι τί άλλο; Πατάτες.
Ξαφνικά, νοιώθω γυμνός που νοιάζεται μόνο για τις πατάτες, αλλά μαζί ελαφρύς σαν πούπουλο. Σαν να μην υπάρχει πια κανένα χαράτσι, σαν να εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας οι άνεργοι, σαν να πήρε μπρός η στραπατσαρισμένη μηχανή της οικονομίας από τη στιγμή που έλαμψε η λαμπερή πατατοακτίνα. Μόνο που ηταν λίγο πιο λαμπερή από το κανονικό λόγω...λίγδας. Ο φακός ζουμάρει, όλα τα άλλα όπως το σιχαμερό μνημόνιο μπαίνει μεσα σε σύννεφο και το πρόβλημα γίνεται ενα και μόνο. Προμήθεια φθηνής πατάτας. Κι αυτό μοιάζει να λύνεται εδώ και τώρα! Ηταν τελικά τόσο απλό!


Θα μου πείτε εντάξει καταλάβαμε, θέλεις να βάλεις πλάτη στο ΚΚΕ που έκανε πατάτα και "στήθηκε κόντρα" ή τέλος πάντων μπορεί να μη στηθηκε τελείως κόντρα αλλά ότι δεν του άρεσε δεν του άρεσε. Ομως οχι, δε νοιώθω την ανάγκη να βάλω πλάτη στο ΚΚΕ και μάλλον κι εκείνο δεν έχει την ανάγκη μου. Αυτό που νοιώθω και βλέπω σιγά σιγά μεσα από τις πατατοσκιές είναι μια πονηρή προσπάθεια των στριμωγμένων μνημονιακών κομμάτων να ξεφύγουν από τη γωνία πριν τις εκλογές και να θολώσουν όσο μπορούν τα νερά. Ε, αν τους κάτσει να τη βγουν κι από Αριστερά στο ΚΚΕ με τη βοήθεια πολλών και διαφόρων, ή και να μπερδεψουν και τα πράγματα σε ότι αφορά το τί είναι λύση και τι πατάτες ακόμη καλύτερα. Δόξα τω Θεώ τυφλοί υπάρχουν.
Να λοιπόν τι δε μ'αρέσει και με βαζει σε σκέψεις.
1. Ξεκινάω από το όνομα:Κινημα της πατάτας! Από που ήρθε αυτό; Ποιος το βάφτισε κίνημα όλο αυτό. Και εν πάσει περιπτώσει σε τι μοιάζει με κίνημα και βαφτίζεται έτσι σε μια στιγμή μάλιστα που όλοι, ακόμη κι αν δεν ξέρουν τι ακριβώς εννοούν, συζητούν για την ανάγκη κάποιου μαζικού κινήματος που -ας μιλήσουμε εντελώς απλοικά-να συσπειρώνει γύρω από έναν κοινό στοχο τους πολλούς. Για να μην λέω πολλά πάω παρακάτω.
Μου ήρθε το πρωί αυτό το μέιλ:

"Σάββατο 17 Μαρτίου 2012
Καταργούμε τους μεσάζοντες στον Βύρωνα
Καθορίστηκαν οι τιμές και στα τρία ελληνικά αγροτικά προϊόντα που είχαμε αναγγείλει χθες και θα έχουν στη διάθεσή τους οι πολίτες του Βύρωνα χωρίς την παρέμβαση μεσαζόντων.

Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο Κρήτης πιστοποιημένο, σε συσκευασία των 5 λίτρων στη τιμή των 13,5 ευρώ.
Δηλαδή 2,7 ευρώ το λίτρο.

Πορτοκάλια Μέρλιν Αργολίδας Α´ποιότητας
στη τιμή των ο,35 ευρώ το κιλό.

Φασόλια βανίλιες Φενεού Κορινθίας (πιστοποιημένη γεωγραφική περιοχή) στη τιμή των 2,8 ευρώ τοκιλό.







Ανάλογα με τις παραγγελίες θα διατεθούν και :
Φάβα Φενεού Κορινθίας
στη τιμή των 2,8 ευρώ το κιλό."! Αυτό λοιπόν...


Μοιάζει αλήθεια το παραπάνω σε κάτι με κίνημα κατάργησης των μεσαζόντων;
Μήπως πραγματικά τελικά αυτό το "Καταργούμε τους μεσάζοντες" μοιάζει με διαφημιστικό σλόγκαν σουπερ μάρκετ και καθόλου μα καθόλου με στόχο που έχει κάποιο σοβαρό πολιτικό περιεχόμενο; Μήπως βγάζει μια ενοχλητική οσμη υποτίμησης ένός τρομερά σοβαρού και κρίσιμου προβλήματος όπως η σίτιση ενός λαόυ; Ενός προβλήματος που μόνο αν είσαι συστημικός και δεξιός ή απλά στραβός, δε βλέπεις πως είναι βαθιά πολιτικό και μόνο πολιτικά μπορεί να αντιμετωπισθεί.
Τέλος πάντων, παμε ακόμη πιο κάτω

2.Ακούμε από την τηλεόραση για την ταχύτατη εξάπλωση του κινήματος της πατάτας σε πολλούς Δημους και της Αττικής. Να όμως τι βλέπουμε ρίχνοντας μια πιο προσεκτική ματιά

Οι δήμαρχοι που έσπευσαν να δηλώσουν συμμετοχή στο κίνημα αμέσως ηταν ο ο δήμαρχος Αμαρουσίου Γιώργος Πατούλης(ΝΔ),ο Ν.Χαρδαλιάς του Βυρωνα(ΝΔ), Ν.Χιωτάκης-Κηφησιά(ΝΔ), Αθ.Ζούτσος-Παλλήνη(ΝΔ) Β. Βαλασόπουλος-Ηλιούπολης(ΠΑΣΟΚ) ενώ στο Δημο Αργυρούπολης Ελληνικού ειχαμε το εξής τρομερό. Γελοία επίθεση του υποψήφιου του ΠΑΣΟΚ Γ.Κωνσταντατου με άρθρο με τίτλο ¨Ντροπή σου κ.Κορτζίδη!" για το ότι αυτόε πρωτος έφερε πατάτες στο Δημο Αργυρούπολης Ελληνικού ενω ο δήμαρχος Κορτζίδης ακολούθησε μετα από 2-3 μέρες! (Αρα το συμπέρασμα θα πρέπει να είναι οτι το ΠΑΣΟΚ και οι άνθρωποί του νοιάζονται πραγματικά για το λαό σε αντίθεση με τον Αριστερό δήμαρχο Κορτζίδη. Να τρελαθω τώρα ή αργότερα;)
Όλοι οι παραπάνω ήρθαν σε επαφή με τους πατατοπαραγωγούς Νευροκοπίου.
Το γενικότερο συμπέρασμα μετά από όλα αυτά θα πρέπει να είναι οτι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που καμιά διάθεση δεν έδειξαν να τα βάλουν με τους μεσάζοντες εδω και 40 χρόνια -κάθε άλλο μ'αλιστα- ξαφνικά λύνουν το θέμα εδώ και τώρα σε χρόνο μηδέν!
Και εντελώς συμπτωματικά φυσικά το "λύνουν" πριν τις εκλογές!
Ενας ένας οι δημαρχοί τους αναλαμβάνουν να καθαρίσουν τη μαυρίλα από τα κόμματά τους και να δώσουν "αποδείξεις" για το ενδιαφερον της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για το λαό. Από αυριο οι εκπρόσωποι τους όπως ο κ. Πατούλης της ΝΔ θα αλωνίζουν στο σαλόνι μας μεσω TV μια ως δήμαρχοι μια ως εκπρόσωποι των κομματων τους. Ενω από την άλλη με τη βοήθεια των ΜΜΕ το ΚΚΕ βγαίνει ρόμπα επειδή τόλμησε να πεί πως δεν είναι δυνατόν όλο αυτό να ονομαζεται λύση και να προτείνει ένα ολοκληρωμενο σχέδιο(δείτε εδώ) βάζοντας και πολιτικό στόχο αλλά και πρόσημο στο όλο θέμα όπως έπρεπε. Δηλαδή ανακεφαλαιώνοντας το συμπέρασμα που γλιστράει σαν καπνός κάτω απ' την πόρτα μετά από αυτά, είναι οτι το ΚΚΕ δεν θέλει να βρεί ο λαός φθηνά προιόντα και είναι με τους μεσάζοντες ενω η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τους καταργούν εδώ και τώρα!!!
Ελεος! Πόσο βλάκες πρεπει να είμαστε για να το φάμε; Πιθανόν αρκετά...

3. Ακουσα κάποιους 2 διαφορετικούς αγρότες από το Νευροκόπι(2 διαφορετικές μέρες σε 2 διαφορετικές εκπομπές που όμως είπαν το ίδιο ακριβώς) να ρωτάνε που ήταν το ΚΚΕ όταν τους έπαιρναν οι μεσάζοντες τις πατάτες φθηνά και εκνευρίστηκα πραγματικά. Οποιος λίγο παρακολουθεί ξέρει τι υποδοχη είχαν όλα αυτα τα χρόνια οι απόψεις της Αριστεράς ειδικά σε αυτα τα μέρη και πόσο δύσκολο ήταν(και είναι ακόμη) να παρέμβουν αυτοί που μιλούσαν με λόγια που δεν αρέσουν ζητώντας από το λαό να παλέψει. Το ερώτημα βέβαια είναι που ήταν αυτοί, που αυτοκτονούσαν ψηφίζοντας και απέχοντας από την πάλη για τα προβλήματά τους κι όχι που ήταν το ΚΚΕ ή όποιος άλλος τους μιλούσε για τους μεσάζοντες, την ΚΑΠ της ΕΕ κλπ.
Ερριξα μια ματια στο εκλογικό αποτέλεσμα του Ν.Δράμας: ΠΑΣΟΚ:41,5%, ΝΔ 41,5% ΛΑΟΣ 6,5% ήτοι 90% για τους τρεις του μαύρου μετώπου! Εκπληκτικό λοιπόν να ρωτάνε που ήταν το ΚΚΕ που του έδωσαν 3,5%! Φαντάζομαι ανάλογα δυνατοί θα είναι και οι κομματικοί μηχανισμοί των 2 κομματων ειδικά της ΝΔ αφου το ΠΑΣΟΚ ξεψυχάει παντού. Λογικό να υποθέσουμε πως και η πρόσβαση στον κρατικό μηχανισμό θα είναι το ίδιο ισχυρή και χρήσιμη γι αυτούς.
Αν τώρα βάλετε στο ίδιο δωμάτιο τα 1, 2 και 3 θα εχετε ίσως ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Πολλοί νομίζουν οτι το σύστημα μέσα σε μια τέτοια δυσκολη γι αυτό στιγμή κάθεται με σταυρωμενα χέρια και δεν ψάχνει για λύσεις. Νομίζουν οτι τα όπλα του, που είναι βασικά το γεγονός ότι έχει το κράτος στα χερια του, τα καταθέτει έντιμα και δεν τα χρησιμοποιεί θυσιάζοντάς τα στο βωμό του fairplay. Οτι θα σκυψουν το κεφάλι και θα δεχτούν το κατηγορητήριο του λαού και της Αριστεράς για τα εγκλήματά τους και κατοπιν θα πάνε στις εκλογές για να χάσουν...

Δεν είναι έτσι φυσικά. Το σύστημα αξιοποιεί χωρίς αμφιβολία όλες τις δυνατότητες που εχει και ειδικά τωρα, σε συνεργασία και με τους έλληνες και ξένους συνεταίρους στη σφαγή. επεξεργάζεται κάθε πληροφορία, εμπειρία από άλλες χώρες και ό,τι άλλο χρειαστεί, προκειμένου να καταφέρει να αποκοιμίσει, να διαιρέσει, να αποπροσανατολίσει και τελικά να επιβληθεί. Και φυσικά και μόνο η ταυτιση απόψεων τηλεοπτικών αστέρων αντιδραστικών ΜΜΕ και η στήριξη από αυτούς "λύσεων" όπως αυτή, με ταυτόχρονη επίθεση σε ένα κομμουνιστικό κόμμα θα έπρεπε απόμόνη της να κινεί υποψίες.

Τελειώνοντας να πω πως διάβασα σήμερα στην στην ΑΥΓΗ-την οποία δεν βλέπω καθόλου με αντιπαλότητα- τη θεση του ΣΥΝ ότι το λεγόμενο κίνημα της πατάτας ειναι "λαμπρό δείγμα αυτοοργάνωσης". Πρόκειται για μια πολύ λάθος θέση και θα το δούν. Και για τα όσα είπα πιο πάνω αλλά και γιατί όλη αυτή η εικόνα φορτηγων που αδειάζουν σακιά πατάτας και ανθρώπων που σπρώχνονται για να τα πάρουν, τα φορτώνουν στην πλάτη και φεύγουν κάνοντας το σταυρό τους δεν μπορεί να ειναι αυτό που ονειρεύομαστε για μια νέα σύγχρονη κοινωνία ανθρώπων.


ΥΓ:(Παρεμπιμπτόντως και περιέργως ανάλογη θέση με αυτήν του ΚΚΕ έίχαν και οι κινήσεις ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ αλλά ποιος νοιάζεται για τέτοιες λεπτομέρειες)

Ροη αρθρων