Οι εκτός βουλής μέμφονται τους εντός βουλής...

Τα κουρελια τραγουδαμε ακομα...

Πρόταση μομφής κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά της άθλιας συγκυβέρνησης . Μια δυσπιστία που αν και εκφράζει την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, δεν θα στηριχθεί από την πλειοψηφία της βουλής αφού αυτή δεν εκφράζει την πλειοψηφία αλλά την μειοψηφία της κοινωνίας . 

Ίσως βέβαια να εκφράζει και την ΔΗΜΑΡ η οποία θα ψηφίσει παρών στη βουλή αφού δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει αν υποστηρίζει ή όχι την συγκυβέρνηση . Οπότε για να μην κάνει λάθος αποφασίζει να μην πάρει θέση . Μήπως στη ΔΗΜΑΡ να το παίζανε κορώνα γράμματα; 

Άλλωστε πριν λίγους μήνες η ΔΗΜΑΡ αποτελούσε μέλος της κυβέρνησης. Από την οποία αποχώρησε λόγω ΕΡΤ και τώρα που γίνεται πρόταση μομφής με αφορμή την ΕΡΤ ψηφίζει παρόν . Άβυσσος η ψυχή της υπεύθυνης αριστεράς . Δύσκολα κόβονται οι κακές συνήθειες . Μήπως θα έπρεπε το λευκό να καταργηθεί στην εκλογική διαδικασία και να αντικατασταθεί από ένα νέο ψηφοδέλτιο που θα λέει “Στα παπάρια μου . Δίνω το ελεύθερο σε όποιον γουστάρει , να κάνει ότι γουστάρει , όποτε γουστάρει . Εγώ είμαι χαζός”.

Κατά τα άλλα ο Βενιζέλος θεωρεί ότι η πρόταση μομφής αποτελεί ανεύθυνη πράξη από τον ΣΥΡΙΖΑ αφού με αυτόν τον τρόπο φαίνεται ότι η κυβέρνηση δεν έχει την στήριξη όλων των κομμάτων . Ενώ αν δεν γινόταν η πρόταση μομφής , ο Σαμαράς θα έπαιρνε ακόμα και τα σώβρακα των ευρωπαίων . Το ότι οι ευρωπαίοι έχουν ξεβρακώσει τον Σαμαρά οφείλεται στη μη-στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ . Τελικά στο μόνο που αποκλείεται να βάλει χαράτσι ο Βενιζέλος είναι στην μπουρδολογία. 

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας…

του Βαγγελη Διαμαντοπουλου, απο το TVXS...

Καιρό τώρα ο εξαθλιωμένος λαός μας  ζει μια  κατάσταση που μοιάζει αδιέξοδη για αυτόν. Κυρίαρχη αιτία είναι  η οπτική που του μάθανε να έχει για την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού άρα και καίριων θεμάτων που αφορούν την ζωή του «από τα πάνω».
Ετσι λοιπόν στην πρωτόγνωρη για το λαό  κατάσταση, μέσα στην οποία συντελούνται πραγματικές ρήξεις τόσο στο επίπεδο  της κεντρικής πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά και στην ιδεολογία και την προσωπική στάση ο κόσμος αναζητά διέξοδο. Ρήξεις τεράστιες συντελούνται ασφαλώς και στο ίδιο το οικονομικό μοντέλο άρα και στην καθημερινότητα μας, από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, από το τι θεωρούμε ευτυχία έως το τι καταναλώνουμε, πως και πόσο. Η αναζήτηση της διεξόδου σε όλα τα παραπάνω πεδία όμως γίνεται ακόμη και σήμερα με όρους ανάθεσης.
Ειλικρινά χωρίς να λοιδορώ τους ανθρώπους  που στηρίζουν τις ελπίδες  τους σε αυτή την πρακτική, θεωρώ  πως η όποια πραγματική αλλαγή έρχεται «από τα κάτω» μέσω συνειδητοποίησης του προβλήματος, του στόχου που έχουμε και του μέσου με το οποίο πιστεύουμε πως θα τα καταφέρουμε. Η λογική της ανάθεσης, παγιωμένη συστηματικά για δεκαετίες στην πλειοψηφία του κόσμου είναι ατελέσφορη, αλλά  δημιουργεί και προβλήματα, διότι αποτελεί εύκολο έδαφος για τους «διαμορφωτές της κοινής γνώμης».
Έτσι  λοιπόν «βομβαρδίζεται» η απόφαση  της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ να καταθέσει  πρόταση δυσπιστίας συστηματικά  από την Πέμπτη, από το μιντιακό σύστημα της διαπλοκής, από την  πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε σχετικά με τα αίτια, τους στόχους αλλά και το αποτέλεσμα αυτής. Φυσικά προσωπικά δεν είχα καμιά αμφιβολία για την αφετηρία, τον προσανατολισμό και τον στόχο όλης αυτής της προπαγάνδας των υπαλλήλων των βαρόνων της διαπλοκής.

ΕΡΤ και Δημοκρατία....

του Δημητρη Παπαχρηστου, απο το Εθνος...

Αυτά που γίνονται στη χώρα μας τα παρακολουθούν ανά τον κόσμο αυτοί που δοκιμάζουν τα μέτρα και τις αναμενόμενες «εκτονωτικές» αντιδράσεις, και μέχρι στιγμής απολαμβάνουν την ικανοποίηση των κερδών τους.
Τα παρακολουθούν όμως και οι πληττόμενοι, ομοιοπαθείς, που βλέπουν και διαισθάνονται να έρχεται η ώρα να πάθουν και να υποστούν τα ίδια.
Το μαύρο της ΕΡΤ έγινε κατάμαυρο με την εισβολή των ΜΑΤ και την κατάληψη του κτιρίου. Πρωτοφανές γεγονός που σε καμία χώρα που λέγεται δημοκρατική δεν έχει συμβεί. Ο μήνας Νοέμβριος είναι συμβολικά και ιστορικά σηματοδοτημένος με το πνεύμα της εξέγερσης και της ελευθερίας εναντίον της όποιας μορφής δικτατορίας.
Γίνεται χρήση της δημοκρατίας από τους συγκυβερνώντες που την έχουν φέρει στα μέτρα τους. Τη χρησιμοποιούν για να νομιμοποιούν τις πραξικοπηματικές αυθαιρεσίες και αποφάσεις - πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.
Για την εισβολή και την κατάληψη της ΕΡΤ αντέδρασε και η Εισαγγελία κηρύσσοντάς την παράνομη. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση είναι πολιτική απόφαση επιβολής της «τάξης». Η δημόσια περιουσία του λαού χρησιμοποιείται από την εκτελεστική εξουσία και εκποιείται. Η δημόσια ΕΡΤ ανεξάρτητη δεν υπήρξε ούτε ελεύθερη, κι έρχονται αυτοί που την κατάντησαν έτσι και την «εκπόρνευσαν» να την εξυγιάνουν, με το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»...
Δεν είναι υπόθεση μομφής για τους συγκυβερνώντες, καθότι η σπασμωδική πολιτική τους κάτω από τις προσταγές των τροϊκανών δανειστών μας έχει εξαντλήσει όλες τις κόκκινες γραμμές που έχουν θέσει οι ίδιοι. Συνεπώς, η σύγκρουση για την ανατροπή της πολιτικής λιτότητας που επιβάλλει η ΕΕ της Γερμανίας είναι αναπότρεπτη.

Ο Τσίπρας ρισκάρει! Εμείς;;;

του Μαζεστιξ...

Ο Τσίπρας μας πέταξε τη σπίθα που τόσο περιμέναμε.
Δε λέω για την πρόταση μομφής. Λέω για το κάλεσμα αντικυβερνητικής συγκέντρωσης στο Σύνταγμα την ώρα της διαδικασίας της παροχής ψήφου εμπιστοσύνης.
Έριξε τη σπίθα.

Για να γίνει, όμως, η σπίθα φωτιά και λάβρα που θα κάψει την κυβέρνηση του αίσχους, θα πρέπει εμείς να ἐχουμε φλόγα μέσα μας.
Να 'χουμε φλόγα που συνταράσσει τα σωθικά μας και όχι κόκα-κόλα που συνοδεύει τον καναπεδάτο εαυτό μας.

Ο Τσίπρας ρισκάρει. Κάνει χοντρό παιχνίδι.
Η κίνησή του είναι υψηλού ρίσκου και το ξέρει.
Ξέρει πως αν δεν ανταποκριθούμε στο κάλεσμα για μια τεράστια αντικυβερνητική διαδήλωση, τότε το πλήγμα θα είναι τεράστιο και βαθύ και με μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες για όλους όσοι τίθενται ενάντια στη μνημονιακή πολιτική.
Δηλαδή, μια αποτυχημένη -σε κόσμο- συγκέντρωση θα δώσει εύλογα το επιχείρημα στην κυβέρνηση πως "Ορίστε! Τρεις κι ο κούκος! Δε σας ακολουθεί κανείς! Ο λαός, διά της αποχής του, εμάς αποδέχεται!"
Και θα 'χει απόλυτο δίκιο η κυβέρνηση τότε.

Τα ολισθήματα του πρωθυπουργού...

Του Τάσου Παππά, απο την Εφημεριδα των Συντακτων...
Οταν ένας πρωθυπουργός συλλαμβάνεται δημοσίως να αλλοιώνει την πραγματικότητα, το μυαλό σου πάει αμέσως σε τρεις εκδοχές: Ή τον έχουν πληροφορήσει λάθος οι συνεργάτες και οι σύμβουλοί του. Ή λέει συνειδητά ψέματα γιατί θέλει να εξωραΐσει την κατάσταση και να αποσείσει τις ευθύνες του. Ή το έκανε εκ παραδρομής, εν τη ρύμη του λόγου που λέμε. Ο Αντ. Σαμαράς στην πρόσφατη συνέντευξή του στο Mega, απαντώντας στην ερώτηση του συναδέλφου Γ. Πρετεντέρη «Γιατί η κυβέρνηση καθυστέρησε τόσο πολύ να δράσει κατά της Χρυσής Αυγής;», είπε, με φανερή ενόχληση για την αιχμή που είχε η σχετική ερώτηση, ότι ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Ν. Δένδιας είχε στείλει τους φακέλους που αφορούσαν τις εγκληματικές πράξεις βουλευτών, στελεχών και μελών της οργάνωσης πριν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Πρώτο ψέμα. Η εντολή από τον Ν. Δένδια για τη συγκέντρωση και την αποστολή των υποθέσεων στη Δικαιοσύνη δόθηκε μετά τη δολοφονία στην Αμφιάλη. Με βάση τη βολική «αλήθεια» του κ. Σαμαρά, η κυβέρνηση δεν έχει λόγο να κάνει αυτοκριτική, αφού κινήθηκε εγκαίρως. Συνεπώς είναι άδικη η επίθεση που δέχεται από διάφορες πλευρές.

Στο θέμα των υποβρυχίων που γέρνουν, ο Αντ. Σαμαράς, στην προσπάθειά του να στηρίξει τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, σημείωσε ότι «τον Βενιζέλο τον ψάξανε και σε εξεταστική και σε προανακριτική και δεν του βρήκανε τίποτε». Οπότε; Καθαρός ο κ. Βενιζέλος και εκτεθειμένος ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κάνει τα πάντα προκειμένου να πλήξει την κυβέρνηση και να αποσταθεροποιήσει τη χώρα. Δεύτερο ψέμα. Τον κ. Βενιζέλο δεν τον «ψάξανε» για το θέμα αυτό. Οπως δήλωσε ο υπεύθυνος του τομέα Αμυνας του ΣΥΡΙΖΑ, Θ. Δρίτσας, «προανακριτική έγινε μόνο για τον Τσοχατζόπουλο, κατά παράβαση της εισαγγελικής παραγγελίας, εξεταστική δεν έγινε ποτέ».

Η «νομιμότητα» του τσαμπουκά και των ΜΑΤ...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ, απο την Ελευθεροτυπια...

Σοκ και δέος λοιπόν - σε πλήρη εφαρμογή. Ο,τι και να λένε τα παπαγαλάκια των καναλιών, ορθότατα και την καταλληλότερη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε την πρόταση μομφής - χωρίς αυταπάτες για το αποτέλεσμα της αυριανής ψηφοφορίας στη Βουλή.

Εξαναγκάζεται, έτσι, ο Αντ. Σαμαράς, που εφαρμόζει απαρέγκλιτα την «ενός ανδρός αρχή» απαξιώνοντας όλες τις συλλογικές λειτουργίες, να προσέλθει στη Βουλή (είναι ο μόνος πρωθυπουργός που εμπράκτως αρνείται τον κοινοβουλευτικό έλεγχο) για να δώσει εξηγήσεις και να υποστεί κριτική σε δύο θεμελιώδη ζητήματα στη διακυβέρνηση του τόπου:
1Τον ανησυχητικά εντεινόμενο κυβερνητικό αυταρχισμό, με την πολιτική του τσαμπουκά και τα ρόπαλα των ΜΑΤ να ταυτίζονται ασύστολα με τη... νομιμότητα, με τουλάχιστον περίεργες και επικίνδυνες για τη δημοκρατία αντιλήψεις. Και
2 Τη «βάρβαρη οικονομική πολιτική» (όπως τη χαρακτηρίζει η πρόταση δυσπιστίας) της μονόπλευρης λιτότητας, που θα επιδεινωθεί και με νέα επαχθή για τους πολλούς μέτρα, όπως ήδη έχει προαναγγείλει η τρόικα, παρά τις κυβερνητικές αντίθετες διαβεβαιώσεις.
Τα χαράματα της Πέμπτης μπούκαραν τα πάνοπλα ΜΑΤ με τα χημικά τους στο κατειλημμένο από απολυμένους Ραδιομέγαρο της πάλαι ποτέ ΕΡΤ. Οχι μόνο για να ολοκληρωθεί στη δημόσια ραδιοτηλεόραση, όπως επεσήμανε ο συνταγματολόγος Κ. Χρυσόγονος, η «κυβερνητική πειρατεία» που ξεκίνησε, πάλι νύχτα, στις 11 Ιουνίου. Αλλά και σε μια επιχείρηση μαζικού εκφοβισμού (αύριο είναι η «κρίσιμη» συνάντηση με την τρόικα) για να αποτραπούν κοινωνικές αντιδράσεις στα νέα μέτρα.
Σε μια άμεση και έντονη αντίδραση ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε με ομοφωνία στα συλλογικά του όργανα την πρόταση μομφής. «Ως αξιωματική αντιπολίτευση -είπε ο Αλ. Τσίπρας- δεν δικαιούμαστε να ανεχθούμε αυτή τη μέγιστη θεσμική εκτροπή».

Επαναστάτης χωρίς ΕΡΤ3...

της Αννας Χατζησοφια, απο το Red NoteBook...

Η πρεμιέρα του δεύτερου κύκλου της σειράς Once upon a Democracy ήταν εντυπωσιακή και δυναμική, με τις αστυνομικές δυνάμεις να εισβάλλουν στο υπό κατάληψη κτίριο της πάλαι πότε κρατικής τηλεόρασης, χαράματα, ώρα γαλατά για την ακρίβεια.

Νύχτα, άδειοι δρόμοι, ένας μοναχικός καβαλάρης στο μικρόφωνο, δυνάμεις ακροβολίζονται, μπουκάρουν, ψυχή βαθιά και ένα ξανθό παιδάκι αναταράσσεται στον ύπνο του κι αλλάζει πλευρό.Το τελευταίο προστίθεται ποιητική αδεία για να φιναλάρει την σεκάνς, όπως αρμόζει σε κάθε Αμερικάνικο τηλεοπτικό σενάριο που σέβεται τον εαυτό του.

Το σηριαλάκι στην δεύτερη σαιζόν του, μας έδειξε, τι ακριβώς θα δούμε στην συνέχεια. Βία, καταστολή, και κατάλυση και της τελευταίας ρανίδας Δημοκρατίας, εξ ου και ο τίτλος.
Το Once upon a Democracy εκτυλίσσεται σε δύο φανταστικούς χωρόχρονους που συνυπάρχουν με την πραγματικότητα.

Στον ένα παρακολουθούμε μία σύγχρονη πόλη, το Succestorybrook, με εφησυχασμένους, χαρούμενους κατοίκους, πουν ζουν το καθημερινό success story τους. Κυκλοφορούν χαρούμενοι με tablets και τηλέφωνα android και σερφάρουν όλη μέρα στο ίντερνετ, γιατί έχουν δωρεάν wi-fi.

Για 23 σεντς...

της Ελενης Καρασαββιδου, απο το TVXS...

Σήμερα έζησα στο Σούπερ Μάρκετ μια από τις τραγικότερες σκηνές  στη ζωή μου. Δεν είχε θρήνο ή φωνές, μόνο αμήχανη σιωπή. Δεν είχε ερμηνείες μόνο το έντονο βίωμα. Ερχόταν από την άλλη Ελλάδα, όχι αυτήν που γεμίζει τα Mall, μα από αυτήν που αδειάζει τα σπλάχνα της στα ψυχραμένα δωμάτια... Ένας πατέρας που κρατούσε από το χέρι ένα μικρό παιδί, ένα μικρό κοριτσάκι, αμήχανος μπροστά μου στο ταμείο.

Ακούμπησε μια ντομάτα και μετρούσε με κόπο τα 23 σεντ που του ζητήθηκαν. 23 σεντ, ΜΙΑ ΝΤΟΜΑΤΑ την κοινωνία σας, τρεις ενήλικες αμήχανοι, ένα ανήξερο παιδί, "να μην προσβάλλεις το παιδί", οι μνήμες από τα παιδικάτα μου, εκείνη την περίοδο που είχαμε φαλιρίσει και ντρεπόμουνα για τα παπουτσάκια μου, δεν στο χα πει μαμά, με είχαν προσβάλλει, κι έπρεπε να διαβάζω κάτω από την λάμπα του δρόμου εκείνον τον καιρό, κοίταξα τα παιδικά παπουτσάκια, χάλια, κοίταξα την πωλήτρια, εκείνη εμένα, ο πατέρας και τις δυο, κι οι τρεις το παιδί.

Μπορούσα πια να τους αγοράσω κιλά τις ντομάτες, όχι!, μπορούσα ακόμη (για πόσο;;) είναι το σωστό, "αλλά να μην προσβάλλεις το παιδί." Σε ποια κοινωνική στατιστική μπαίνουν οι σιωπηλοί διάλογοι των συνθλιμμένων ανθρώπων; Σε ποια κοινωνιολογική ανάλυση μπορεί να καταγραφεί η καταστολή που εγκαθιδρύεται με τα νύχια του γύπα βαθιά στις ψυχές; Λίγο μετά στον δρόμο για το σπίτι κάθισα σε μια κολόνα με τρυπημένο στομάχι, και κατέβαζα καντήλια κι ας ήξερα ότι δεν ήταν παρά μια μέτρια παράσταση για έναν, οι άλλοι δυο, το παιδί και ο πατέρας, είχαν φύγει χέρι χέρι...

Ενα σχόλιο για την ΕΡΤ...

της Φραγκισκας Μεγαλουδη...
Θέλω να κάνω ένα σχόλιο για την ΕΡΤ. Από επιλογή δεν διάβασα τίποτα απο όσα δημοσιεύθηκαν τις τελευταίες 24 ώρες, ύστερα δηλαδή από την επέμβαση των ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο.
Τον Ιούνιο που ξεκίνησε και η ιστορία με το παράνομο κλείσιμο της ΕΡΤ, ήμουν μέσα στο ραδιομέγαρο. Έφτασα στην Ελλάδα την Τετάρτη, ύστερα από 36 ώρες ταξίδι από την άλλη άκρη της γης,  και την Παρασκευή βρισκόμουν στην ΕΡΤ. Με τη βοήθεια της δημοσιογραφικής ομάδας του The Press Project, μπήκα μέσα στο υπο κατάληψη κτίριο, παρακολούθησα από κοντά την αναμετάδοση του σήματος, μίλησα με εργαζόμενους που δεν γνώριζα, άκουσα διάφορες απόψεις. Μέχρι που έφυγα πάλι απο την Ελλάδα, ξαναπήγα στην κατάληψη αρκετές φορές.
Τότε και τώρα πολλά έχουν ειπωθεί και άπειρο μελάνι έχει χυθεί. Όλοι συμφωνήσαμε ότι η εθνική μας ραδιοτηλεόραση είχε γίνει κομματικό μαγαζάκι και όλοι βρήκαμε το “μαύρο”  φασιστικό.
Αυτές τις μέρες που πέρασα στο ραδιομέγαρο, αποκόμισα μια άλλη εικόνα. Πίστεψα ότι κάτι διαφορετικό θα μπορούσε να γεννηθεί μέσα απο όλη αυτή την διαδικασία. Οι αμαρτίες της εθνικής μας τηλεόρασης ήταν πολλές και τα ποσά που είχαν σπαταληθεί σε συμβούλους, κομματικούς διορισμούς και εξαργυρώσεις διευκολύνσεων ήταν τεράστια. Η ΕΡΤ ήταν μια μικρογραφία του πως λειτουργούσε το ελληνικό κράτος τα τελευταία 40 χρόνια (έτσι λειτουργούσε και πριν αλλά προτιμώ να έχω ως σημείο αναφοράς την γενιά μου). Ένα κράτος που είχε μετατραπεί σε μηχανή που ξόδευε χρήματα δημιουργώντας ένα σύστημα πελατοκρατείας για να διατηρείται στην εξουσία. Γύρω και μέσα από αυτό το σύστημα στήθηκε για να το υπηρετεί μια τεράστια γραφειοκρατία όπου κομματικοί φίλοι, ερωμένες, συγγενείς και “συνδικαλιστές” διορίζονταν σε υψηλές θέσεις αντιστρόφως ανάλογες με τα-ανύπαρκτα- προσόντα τους.

Σε μια στιγμή, ανάβουν τα φώτα…

Sotosblog...

Εντάξει, ρε φίλε! Δεν τον γουστάρεις τον Τσίπρα. Δικαίωμά σου. Δεν σου φαινόταν. Για πολύ κάργα αντιμνημονιακό σε έκοβα, αλλά, είπαμε, δικαίωμά σου. Όχι όμως και να λες «ανάσα ζωής στην κυβέρνηση η πρόταση δυσπιστίας». Όχι και ανάσα ζωής!
Δηλαδή, τι; Της την είχες στημένη εσύ της κυβέρνησης από το μπλογκ σου (το νου σας εσείς στο τι σπέρνει ο καθένας!), είχες μετρήσει τα κουκιά καλύτερα, είχες βρει πιο κατάλληλη ημερομηνία, αλλά σε πρόλαβε ο Τσίπρας και σου τη χάλασε; Σου την έσπασε, και καλά, που σου έδεσε τα χέρια για έξη μήνες; Έπρεπε να σε ρωτήσει πρώτα; Και τώρα τσαντισμένος εσύ, προδομένος από τις περιστάσεις δεν ξέρεις τι να κάνεις; Θλίβεσαι που είσαι πάλι αναγκασμένος να περιμένεις; Ενώ, αν…

Ενώ, αν… τι; Ποια ήταν αυτή η δική σου ημερομηνία η περίφημη; Γιατί δεν μας τη λες και μας, να κανονίσουμε το πρόγραμμά μας; Ποια είναι αυτά τα κουκιά τα δικά σου που, να, λίγο χρόνο ακόμα θέλανε, αλλά δεν προκάνανε; Δεν μας τα λες και μας αυτά τα κουκιά, να μάθουμε! Και τι τα χαλάει τώρα, δηλαδή; Δεν είναι καλύτερα να τα μάθουμε ποια είναι μιαν ώρα αρχύτερα; Να ξεχωρίζουμε πιο εύκολα ο ένας τον άλλον!
Αμολάμε, να ‘ούμ’, εκεί μια κοτσάνα-καπνογόνο, κι όποιον πνίξει… Και να πεις ότι λείψανε, ρε παιδί μου…

◊

Έχω πολλές φορές μιλήσει από αυτό εδώ το μπλογκ για το μεγάλο στριπτίζ που είναι σε εξέλιξη (Το στριπτίζ, Είδωλα, αλλά γυμνά, Μοιραίοι, κ.α.). Ήδη από τις πρώτες κιόλας ημέρες της μεγάλης περιπέτειας. Και είναι τώρα λίγος καιρός που οι στριπτιτζούδες είχαν κατέβει στα καμαρίνια και λουφάρανε. Κάτω, το σούσουρο, το κουτσομπολιό, τα χαριεντίσματα και τα χαχανητά πηγαίναν σύννεφο. Μες τη φασαρία, δεν έχουμε να φάμε, δεν έχουμε να πιούμε, να μην κάνουμε τουλάχιστον λίγο οφθαλμόλουτρο; Η πρόταση μομφής καλεί τα κορίτσια και πάλι επί σκηνής.

10 εταιρείες ελέγχουν σχεδόν ό,τι αγοράζουμε....

Omnia TV...

Το παραπάνω διάγραμμα δείχνει πώς ακριβώς γίνεται αυτό : Δέκα μέγαλες εταιρείες ελέγχουν την παραγωγή, σχεδόν όλων των προϊόντων που αγοράζουμε. Από τα οικιακά προϊόντα, μέχρι τις τροφές για ζώα, μέχρι και τα μπλουτζήν.
Σύμφωνα με το διάγραμμα μέσω του Reddit , που ονομάζεται «Η ψευδαίσθηση της επιλογής», αυτές οι εταιρείες δημιουργούν μια αλυσίδα που ξεκινά από μία από τις 10 μεγαλύτερες εταιρείες. Έχετε σίγουρα ακούσει τα ονόματα των μεγαλύτερων εταιρειών, όμως είναι εκπληκτικό να δούμε αυτές οι γιγάντιες εταιρείες τι έχουν στην ιδιοκτησία τους και τι επηρεάζουν.
( Σημείωση : Το διάγραμμα δείχνει ένα μείγμα των διακλαδώσεων. Οι μητρικές εταιρείες μπορούν να κατέχουν , να είναι μέτοχοι , ή μπορεί απλά να συνεργάζονται με κάποιες από τις διακλαδώσεις που φαίνονται. Για παράδειγμα , η Coca - Cola δεν κατέχει ως ιδιοκτησία της την Monster , αλλά διανέμει το ενεργειακό ποτό αυτό ποτό. Μία ακόμη σημείωση : . . . Δεν είμαστε σίγουροι για το πόσο ενημερωμένο είναι το διάγραμμα μέχρι σήμερα. Για παράδειγμα , δεν έχει ενημερωθεί ώστε να δείχνει ότι η P & G πούλησε τα Pringles στην Kellogg τον περασμένο Φεβρουάριο . )
Εδώ είναι μερικά παραδείγματα : Η Yum Brands κατέχει τα KFC και τα Taco Bell . Η εταιρεία ήταν ένα μια spin -off εταιρεία της Pepsi, (spin – off = εταιρείες τεχνοβλαστοί, / περιορισμένης ευθύνης ). Όλα τα εστιατόρια της Yum Brands πωλούν μόνο τα προϊόντα της Pepsi , λόγω μιας ειδικής εταιρικής σχέσης μαζί της.

Πρόταση μομφής...

απο τον Πιτσιρικο...

Οι αντιδράσεις στην πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Άλλοι λένε πως η πρόταση δυσπιστίας ήταν λανθασμένη, άλλοι πως είναι πρόωρη, άλλοι πως είναι καθυστερημένη, άλλοι πως χαίρονται και ευγνωμονούν τον ΣΥΡΙΖΑ για το καλό που τους κάνει, άλλοι πως ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει κακό στη χώρα, και άλλοι όλα αυτά μαζί.
Ο Σαμαράς είπε πως για κάποιους είναι μομφή να πιστεύεις στην Ελλάδα. Δηλαδή, ο Σαμαράς είναι η Ελλάδα και η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ στρέφεται κατά της Ελλάδας.
Πάλι καλά, ο Σαμαράς θα μπορούσε να πει πως η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ στρέφεται κατά του Θεού και της Παναγίας. Που είναι φίλοι του Σαμαρά. Ο οποίος κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος.
Προφανώς, δεν γίνεται να συμφωνήσουν όλοι για το αν η πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια σωστή κίνηση αλλά θα μπορούσαν τουλάχιστον να μην υποστηρίζουν οι ίδιοι άνθρωποι πέντε-έξι διαφορετικές εκδοχές για την πρόταση δυσπιστίας, γιατί γίνονται γελοίοι.
Η πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης θα κριθεί από το αποτέλεσμα. Έτσι γίνεται στην πολιτική. Όλα κρίνονται από το αποτέλεσμα.
Θα πρέπει τώρα οι 127 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και οι 28 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να πάνε και να ψηφίσουν «Όχι» στην πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης.
Αυτό θα σημαίνει πως αυτοί οι 155 της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ βουλευτές εγκρίνουν την πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά και καλύπτουν το πολιτικό πτώμα που φέρει το όνομα Ευάγγελος Βενιζέλος.

Κι όμως, οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ νίκησαν...

του Γιωργου Παπασωτηριου...

Το παράδειγμα της ΕΡΤ δείχνει το δρόμο για τις εναλλακτικές μορφές του πράττειν, για τη διαμόρφωση μέσα στη διαδικασία της ανυπακοής μιας νέας πρότασης, νέων μορφών κοινωνικών σχέσεων, της αυτοδιαχείρισης , της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας, της φιλίας, της αγάπης, μα πάνω απ’ όλα της αξιοπρέπειας και της άνθισης του Προσώπου, όλων αυτών που αντιβαίνουν στην κυρίαρχη καπιταλιστική λογική του κέρδους, του κυνισμού, του απύθμενου εγωτισμού, του κανιβαλισμού, της βάρβαρης εκμετάλλευσης των εργαζομένων και του εμφυλίου των «κάτω».
Οι εναλλακτικές μορφές αγώνα δεν επιδιώκουν απλώς τη νίκη, να νικήσουν, δηλαδή, την κυβέρνηση, ή τον κάθε κεφαλαιοκράτη εργοδότη, θέλουν, συγχρόνως, να μετασχηματίσουν την κοινωνική εμπειρία, να αλλάξουν τη συμβολική τάξη, τον Τρόπο σκέψης και ζωής, να αποτελέσουν, με άλλα λόγια, τον προάγγελο της νέας κοινωνίας, δημιουργώντας τώρα τις κοινωνικές σχέσεις του μέλλοντος.
Γιατί όπου ο αγώνας γίνεται με τους όρους του κεφαλαίου(κοινωνικές σχέσεις κυριαρχίας), τότε χάνουμε ακόμα κι όταν φαίνεται ότι κερδίζουμε. Υπ’ αυτή την οπτική ο πεντάμηνος αγώνας των εργαζομένων της ΕΡΤ είναι νικηφόρος, γιατί έδειξε ότι υπάρχουν μορφές κοινωνικής οργάνωσης, όπου ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής και οι σχέσεις του είναι αχρείαστες και άχρηστες.
Έδειξε ότι μπορούμε να κινηθούμε εκτός του καπιταλιστικού πλαισίου και, συνεπώς, εκτός της διαπλοκής με το κεφάλαιο. Ο αγώνας στην ΕΡΤ απέδειξε, τέλος, ότι το κίνημα της ανυπακοής δεν υπάγεται σε μία πολιτική της οργάνωσης αλλά σε μία πολιτική των συμβάντων.
Η αγωνιστική αυτή διαδικασία παραπέμπει στις γιορτές, όχι εκείνων όπου θυσιάζεται το περίσσιο, σώζοντας από τη βία της συσσώρευσης, αλλά εκείνων των πανηγυριών όπου η ψυχή των ανυπότακτων διονυσιάζεται, γυρεύοντας σε «Ψυχή βαθιά» το θυσιαστήριο περίσσευμά τους

Πρόταση υπενθύμισης κατά της κυβέρνησης...

απο τον Πολυφημο...

Επειδή δεν μ' αρέσει να λέω μόνο τα στραβά, θέλω να παραθέσω μερικούς λόγους για τους οποίους θεωρώ ότι η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ είναι στην ουσία μια πρόταση υπενθύμισης, με σκοπό να μην ρίξει την κυβέρνηση αλλά να ξεμπροστιάσει οριστικά και αμετάκλητα το πολιτικό μέλλον όσων την στηρίξουν. Φτάνει να το χειριστεί σωστά.

Ψήφο εμπιστοσύνης θα πάρει η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι'αυτό. Όμως στην πραγματικότητα θα είναι μία ψήφος στα εξής απλά πράγματα:

-την άρση της απαγόρευσης κατάσχεσης πρώτης κατοικίας όσων χρωστούν και δεν μπορούν να πληρώσουν.

-την φορολόγηση γης και ακινήτων που δεν προσφέρουν κανένα εισόδημα στον ιδιοκτήτη και μάλιστα σε αντίθεση με ότι λέει το Σύνταγμα περί προστασίας της ιδιωτικής περιουσίας.

-τη συνέχιση, και μάλιστα μονιμοποίηση, του έκτακτου φόρου μέσω της ΔΕΗ, ο οποίος ξεκίνησε έκτακτος και κατέληξε παντοτινός.

-την πώληση ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΗ παρά το γεγονός ότι το ΣτΕ έκρινε πρόσφατα πως το νερό είναι δημόσιο αγαθό.

Ζωή στον δρόμο ικανή να υπάρχει κι ΑΥΡΙΟ...

Ελευθερία Ψυχογιού, απο το Αριστερο Blog...

Κανένας δεν πίστευε πριν από μερικά χρόνια ότι κάποιοι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ μη αποδεχόμενοι τις κυβερνητικές εντολές, θα δούλευαν μερόνυχτα βγάζοντας τα πιο αξιοπρεπή δελτία ειδήσεων της δημόσιας τηλεόρασης. Ίσως να μην το πίστευαν ούτε οι ίδιοι.

Σήμερα μετά από τέσσερις μήνες οι ίδιοι άνθρωποι έδιναν δημοσιογραφικές ανταποκρίσεις  στην μέση του δρόμου . Έκαναν δελτίο ειδήσεων στην μέση του δρόμου . Άλλωστε η είδηση βρίσκεται πάντα στην μέση του δρόμου .  

Άλλωστε όλα είναι δρόμος και στον δρόμο γίνονται οι ανατροπές. Στο δρόμο επίσης ζυγίζεται το βάρος των ανθρώπων . Πού και πώς αλλιώς να ζυγίσεις να βουρκωμένα μάτια της Ευγενίας ,την απορία της «αν όχι τώρα πότε;», που βρήκαν καταφύγιο στην αγκαλιά του Κυριάκου , ένα καταφύγιο που ζυγίζει 23 χρόνια ΕΡΤ. Πού και πώς αλλιώς  μπορείς να ζυγίσεις την απόφαση του Σάκη που το τελευταίο του εικοσάευρω χωρίς δεύτερη σκέψη  το έδωσε για βενζίνη για να ρθει από Λαύριο ; Πού παρά απέναντι από τους μπάτσους στην Αγία Παρασκευή θα έβρισκες Κερατιώτες να αναρωτιούνται «τι τους κοιτάμε μωρέ. Ένα ντου καλό … και τους ρίξαμε !»

Πού αλλού θα δεις την Δήμητρα δασκάλα , με το γιο της  στο χέρι να μετρά την αγονία για τον αγώνα και την ασφάλεια του μικρού και να κερδίζει τ αύριο  ;

Πού αλλού μπορείς να βρεις όλους τους συντρόφους  της ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρά σε κάθε δρόμο διεκδικώντας λαϊκή εξουσία κι  ανατροπή έχοντας γραμμένα σε φθαρμένες σόλες τα βουλευτικά έδρανα ;  

Χειροπέδες και λουκέτα...

του Παντελη Μπουκαλα, απο την Καθημερινη...
Δεν είναι λίγες οι φορές που τον πλουσιότερο συμβολισμό τον παράγει το τυχαίο και το μη σκηνοθετημένο. Κάτι τέτοιο έγινε και χθες στην ΕΡΤ, όπου η μεταμεσονύκτια εισβολή των ΜΑΤ ολοκλήρωσε την «αποκατάσταση της τάξης» με ένα λουκέτο στην καγκελόπορτα. Και με χειροπέδες να σιγουρεύουν το κλείδωμα, να μείνει άθραυστη η αλυσίδα. Ενα επιπλέον λουκέτο λοιπόν, απτό, υλικό, στα τόσα και τόσα που βλέπει κανείς γύρω του, να επιβεβαιώνουν ότι «περάσαμε πια τον κάβο», «μπήκαμε σε καλό δρόμο», και τα υπόλοιπα της παρηγοριάς. Και για μία επιπλέον φορά χειροπέδες, κλομπ, χημικά, προσαγωγές, να επιβεβαιώνουν την υψηλή ποιότητα της δημοκρατίας μας. Να επιβεβαιώνουν, δηλαδή, ότι πλην της μειωτικής επιτήρησής της από το εξωτερικό, έχει να τα βγάλει πέρα, όσο μπορεί, και με τον εσωγενή μαρασμό της.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, με την πιστοποιημένη ευφράδειά του, ισχυρίστηκε το σύνηθες και το αναμενόμενο. Οτι τα ΜΑΤ έδρασαν «για να εφαρμοστεί ο νόμος». Αξιέπαινη, βεβαίως, η φιλονομία. Για να γίνει, ωστόσο, στοιχειωδώς πιστευτή οφείλει να μην εμφανίζεται με το σύστημα των μονών - ζυγών, κατ’ επιλογήν ή κατά τη φορά του συμφεροντολογικού ανέμου. Ο φιλόνομος κ. Κεδίκογλου, που παρέδωσε ήδη στη μικροϊστορία μας την όχι και τόσο τιμητική εικόνα του ενόσω ανακοινώνει το αυθαίρετο κλείσιμο της ΕΡΤ, Ιούνιο μήνα (με αποτέλεσμα την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την τρικομματική κυβέρνηση), δεν μερίμνησε, μέσα σε ολόκληρο πεντάμηνο, να φέρει στη Βουλή τη σχετική πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Ως ο νόμος ορίζει.

Σαράντα Νοέμβρηδες μετά...

Του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου απο το Red NoteBook...

Η Ελλάδα διαθέτει σήμερα μια κυβέρνηση που προέκυψε από εκλογές, δηλαδή δημοκρατικά. Ακόμα κι αν στηρίχτηκε σε ισχυρότερα ή αθέμιτα μέσα, ακόμα
κι αν εξαπάτησε την κοινωνία, λιγότερο υποσχόμενη και περισσότερο εκφοβίζοντάς την, ακόμα κι αν δεν τήρησε τίποτα από ελάχιστα που υποσχέθηκε, αυτή η κυβέρνηση εκλέχτηκε, δεν επιβλήθηκε διά της βίας.

Μέχρι πού φτάνουν, όμως, τα όρια μιας εκλεγμένης κυβέρνησης που εξαπατά, εκφοβίζει και επιβάλλεται διά της βίας – μιας δημοκρατικά εκλεγμένης αντιδημοκρατικής κυβέρνησης; Οι χειροπέδες που πέρασε χτες τη νύχτα στην ΕΡΤ –διότι κάθε αυταρχικό καθεστώς, μέσα στην ψευδαίσθηση αιωνιότητας και παντοδυναμίας του, φλερτάρει αναπόφευκτα με τη γελοιότητα–, δείχνουν ότι για μια αντιδημοκρατική κυβέρνηση, ακόμα και με βάση την πιο αποστεωμένη αντίληψη περί δημοκρατίας, απλώς δεν υπάρχει όριο.

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία που ακυρώνει αυτή η κυβέρνηση δεν είναι το τέλος της ιστορίας, δεν είναι δηλαδή η καλύτερη που θα μπορούσαμε να σκεφτούμε. Είναι, ωστόσο, η καλύτερη που μπορούν να θυμηθούν όλες οι προηγούμενες γενιές – και αυτή στο όνομα της οποίας εκλέχτηκε αυτή η κυβέρνηση. Στο όνομα αυτής της δημοκρατίας η ίδια απευθύνει εκκλήσεις για την υπέρβαση του “διχασμού” “μνημόνιο-αντιμνημόνιο”, για την υπεράσπισή της αναγγέλλει κοινοβουλευτικά τόξα, και από τη σκοπιά της εγκαλεί την αντιπολίτευση, πολιτική και κοινωνική, για αντικοινοβουλευτισμό. Κι όμως, είναι αυτή που αποδεικνύεται ασύμβατη και με την πιο αποστεωμένη αντίληψη περί δημοκρατίας. Και κάπως έτσι, ο πιο κυνικός φορέας αντικοινοβουλευτισμού.

Η ΣΦΑΙΡΑ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΜΗ (ΚΙ Ο ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ)...

Celin...

Αν βγει αυριο η Κυβερνηση και πει:
 " Δυστυχως, η οικονομια μας δε καταφερνει να ανακαμψει, δυστυχως φαινεται οτι δε χωραμε ολοι πια εδω. Τρεξτε στη πλησιεστερη Δημοσια Υπηρεσια να δηλωσετε οτι επιθυμειτε να εξακολουθησετε να ζειτε. Τα πρωτα 5 εκατομμυρια των Ελληνων που θα κανουν αυτη τη δηλωση, θα επιβιωσουν και μαλιστα το επιπεδο ζωης τους θα επιστρεψει εκει που ηταν περιπου το 2009. Τα υπολοιπα 5, θα εκτελεστουν παραυτα. Το παιχνιδι αρχιζει αυριο στις 7 το πρωι, λαβετε θεσεις, μαρς.¨",
τι νομιζετε οτι θα συμβει;
Ουτε μια μερα δε θα κρατησουν οι διαμαρτυριες για τη χουντα του Σαμαρα, Οργουελ, 1984, απιστευτο, τυραννια,  ρε συ αυτοι θα μας ξεκανουν.
Αλλοφρονες θα σπευσουν  να δηλωσουν οσοι προλαβουν κι οσοι το καταφερουν διχως να ποδοπατηθουν απο τους υπολοιπους. Καποιοι θα φωναζουν οτι οι ηλικιωμενοι δε πρεπει να δηλωσουν γιατι τα φαγαν τα ψωμια τους, οσοι ηλικιωμενοι δε πειστουν με τα λογια, θα πειστουν αλλιως. Καποιοι θα φωναζουν οτι τα μωρα και τα παιδια θα πρεπει να αποκλειστουν απο τη διαδικασια, γιατι στη νεα προσπαθεια που θα κανει η Ελλαδα, θα πρεπει να υπαρχουν μονοι οσοι ειναι σε θεση απο τωρα να προσφερουν στη Πατριδα με τα στιβαρα τους χερια. Σε καποιες δημοσιες υπηρεσιες θα γραφτουν χρυσες σελιδες της νεοελληνικης Ιστοριας, γιατι ηρωικοι αντρες και γυναικες θα υπερασπιζονται τους αδυναμους και τους σωματικα μειονεκτουντες ακομα και προς θυσια δικια τους: Δε θα ειναι πολλες αυτες οι Υπηρεσιες, αλλα θα υπαρξουν. Καποιοι αλλοι θα τα βαλουν με τους πολυτεκνους, ξεχασε το, δε θα τα σωσεις και τα πεντε σου παιδια, διαλεξε δυο απο αυτα, ειμαστε κι εμεις εδω.

Καποιοι θα φωναζουν εξω απο τις Δημοσιες Υπηρεσιες "ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ, ΞΥΠΝΗΣΤΕ, ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΕΣΤΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ; ΠΑΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ".
Αυτοι σιγουρα δε θα προλαβουν να δηλωσουν πρωτοι.

Αλιγάτορας στη Λεωφόρο Μεσογείων!

Sotosblog...

Αποστρέφομαι πάρα πολύ τις φάτσες τους και ό,τι αυτές εκπροσωπούν, για να τους βάλω στο σπίτι μου μέσω της τηλεόρασης. Αλλά δεν μπορώ να τους κλείσω έξω από το κεφάλι μου, δυστυχώς. Κι έτσι, τους ακούω μες τ’ αυτιά μου να κραυγάζουν, ακόμα κι όταν τα βουλώνω.
Τους ακούω να κραυγάζουν για τη νομιμότητα. Πρέπει να ντύσουν με το άθλιο κουρέλι της παράγκας τους την αστυνομική επιχείρηση στο Ραδιομέγαρο. Με το ίδιο άθλιο κουρέλι που έχουν ντύσει μέχρι τώρα τόσα και τόσα αίσχη.
Θα υπάρξουν ευήθεις κι ευαπάτητοι που θα χάψουν με αυτές τις ύβρεις. Θα είναι λιγότεροι, πολύ λιγότεροι από εκείνους που τους ψήφισαν, αλλά θα υπάρξουν. Και θα κολακευθούν που, με τα ψοφοδεή ψηφαλάκια τους, έβαλαν το ίδιο τους το σπίτι στην τράπεζα εγγύηση, για ν’ αποκτήσουν οι καυσοκαλυβίτες το μηχάνημα που την παράγει αυτή τη νομιμότητα –γιατί για μηχάνημα πρόκειται· μηχάνημα που ούτε καν την παράγει, αλλά στην ουσία την παραχαράσσει για λογαριασμό τους· μηχάνημα φτιαγμένο ειδικά για κάτι τέτοιες ώρες.
Η κυβέρνηση χρειάζεται τις εγκαταστάσεις της Αγίας Παρασκευής για την Ευρωπαϊκή Προεδρία. Ο κολίγος υποδέχεται τον φεουδάρχη στην παράγκα, και πρέπει να κάνει καλή εντύπωση. Θα ξηλωθούμε οι άψιλοι, και, όπως συμβαίνει, ο φεουδάρχης θα μας κακοχαρακτηρίσει κιόλας για τη χλίδα μες την έρημο. Με το δίκαιο του: Κοντά 140.000 Ευρώ μαθαίνω ότι είναι το κονδύλι που κόπηκε για τις αναμνηστικές γραβάτες!

Μια Σχεδόν Συνηθισμένη Μέρα...

Ο Ήχος του Ανέμου...

Δεν είμαι φωτογράφος. Μεριάζω με σέβας όταν βλέπω επαγγελματίες, κάνω χώρο. Είμαι απλά πολίτισσα. Και ως πολίτισσα μετέχω στα κοινά. Είναι κάποιες στιγμές κοινές που δεν θέλει κανείς να λησμονήσει, που τις καταγράφει σαν σε προσωπικό ημερολόγιο. Σαν τη σημερινή μέρα. Λιγοστές φωτογραφίες, μια σπασμένη πολιτική αφήγηση από έναν άνθρωπο που βρέθηκε απλώς εκεί. Βρέθηκε, γιατί πήγε.

Αυτές οι δουλειές γίνονται νύχτα, κι οι πολίτες τις πληροφορούνται συνήθως το επόμενο πρωί. Χαράματα, και διαταράχθηκε μια συνηθισμένη μέρα, αναβλήθηκαν δουλειές αναπόδραστες, η ήρεμη φιλοσοφική διάθεση του πρωινού καφέ χάθηκε στη στιγμή, μόλις το έμαθες:

Χτύπησαν την ΕΡΤ.

Κυκλοφορείς με ρυθμό jogging στα social media, όσο για να βεβαιωθείς, μα δεν χασομεράς καθόλου. Κατευθύνεσαι εκεί, εκεί όπου νιώθεις υποχρέωση να είσαι.

Θα ήταν μια συνηθισμένη μέρα και το ρεύμα των εργαζομένων αδιατάραχο θα κυλούσε στις δουλειές, αν το κλειστό ρεύμα της ανόδου δεν φώναζε από μακριά, πως κάτι τρέχει. 

Παρκάρεις κι εσύ μακριά, και τρέχεις.

Τα "ωραία νέα" της ΕΡΤ για τον κόσμο των τεράτων...

Παναγιώτης Μαυροειδής, απο το Αριστερο Blog...

"Υπουργέ μας αν και είμαι στο Καζακστάν έφθασαν και εδώ τα ωραία νέα. Επιτέλους! Εύγε!".

Πρόκειται για την ανάρτηση στο twitter του τηλε-βιβλιοπώλη και Υπουργού Υγείας του Σαμαρά,  Άδωνη Γεωργιάδη  και απευθύνεται στον Υπουργό Δημόσιας Τάξης Νίκο Δένδια.

Λένε πως όταν μιλάς σύντομα και αυθόρμητα βγαίνει όλη η αλήθεια και ο πραγματικός ψυχικός σου κόσμος. Διαφορετικά κρύβεσαι προετοιμασμένος σε φλύαρα κείμενα υπολογισμένων διατυπώσεων και σκόπιμων αμφισημιών.

Ο πρώην βουλευτής του ακροδεξιού ΛΑΟΣ, κυνηγός της τηλεοπτικής  πασαρέλας, αλλά και μόνιμος ‘’πρόθυμος’’ στην άσκηση μιας δυσώδους  εξουσίας σε όποια κατάσταση και εποχή, επιβεβαίωσε τον κανόνα.

Δεν του ήρθε του ανθρώπου να μιλήσει για ‘’αποκατάσταση της νομιμότητας’’ και άλλα τέτοια υποκριτικά.

Τέσσερις λεξούλες, προδίδουν όλο τον κόσμο του Γεωργιάδη και των ομοίων του.

‘’Ωραία νέα’’!

Είναι οι δύο λέξεις ταυτότητας. Δεν   μισούν απλώς τον κόσμο της δουλειάς. Δεν είναι μόνο ότι δεν τους κόφτει για ένα εργαζόμενο που ξαφνικά μαζί με το ‘’μαύρο’’ στην ΕΡΤ, εξαφανίζεται ο σεβασμός στη δουλειά του και μαζί ο μισθός του. Το σπουδαιότερο είναι ακριβώς ότι ηδονίζονται με το πάτημα όσων αντιστέκονται.  

Αυτή η ομολογία του σκοταδισμού τους, αποτελεί όμως και τη νίκη των εργαζομένων στην ΕΡΤ. Αυτών που δούλευαν μήνες τώρα χωρίς αμοιβή, διεκδικώντας τη δουλειά τους. Ο αξιοπρεπής αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα για τον αναξιοπρεπή, ακόμα και αν βρίσκεται λιωμένος κάτω από την εξουσία του δεύτερου.

116×1=183! Τα νούμερα δεν βγαίνουν...

Της Πέπης Ρηγοπούλου, απο την Εφημεριδα των Συντακτων...

Τα νούμερα δεν βγαίνουν: Στην Ειδική Εκθεση Τεκμηρίωσης της Ομάδας Διοίκησης Εργου του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων ανάμεσα στα άλλα ανακόλουθα που προτείνονται και που έχουν ήδη επισημανθεί και από τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναφέρεται ότι σε ένα από τα ΤΕΙ κατόπιν εμβριθούς έρευνας και μελέτης προκύπτει ότι: με βάση το μοντέλο (που έχει ερήμην της πραγματικής κατάστασης επιλεγεί), «οι συνολικές σταθμικές απαιτήσεις σε διοικητικούς υπαλλήλους» είναι 116 που αν πολλαπλασιαστούν με «τον συντελεστή βαρύτητας γεωγραφικής διασποράς» που είναι για την περίπτωση το 1, μας κάνουν: 183!

Δηλαδή υπάρχει ένα παιδαριώδες λάθος στον πολλαπλασιασμό που οδηγεί στη συνέχεια στο εξής αποτέλεσμα: Ενώ οι υπάρχοντες υπάλληλοι είναι 172 και άρα θα έπρεπε να μειωθούν, προκύπτει ότι χρειάζονται άλλοι 11, αφού 183-172=11! (τα στοιχεία από τον Σύλλογο διοικητικών υπαλλήλων Πανεπιστημίου Θεσσαλίας).

Το παραπάνω παράδειγμα είναι ενδεικτικό της προχειρότητας με την οποία κατασκευάζονται από τους «ειδικούς» του υπουργείου, που δεν έχουν νιώσει (ακόμα) στον τράχηλό τους την καυτή ανάσα της ανεργίας και της πείνας, οι λίστες που οδηγούν στη διάλυση των θεσμών και στην καταρράκωση των ανθρώπων.

Έριξαν στην ΕΡΤ τη χαριστική βολή...

του Γιωργου Ανανδρανιστακη, απο την Αυγη...

«Δεν φοβάμαι την εξάπλωση του φασισμού, γιατί από μικρός δεν έχω συναντήσει κανέναν που να είναι φασίστας», δήλωσε ο Σαμαράς στον Πρετεντέρη. Καλά, κύριε πρωθυπουργέ, με παρωπίδες περιφερόσαστε στο Μαξίμου, δεν κοιτάτε γύρω σας, τους στενούς σας συνεργάτες που πηγαινοέρχονται πιο μαύροι κι από την άβυσσο δεν τους έχετε συναντήσει ποτέ; Καθρέφτες δεν έχετε; Αν έχετε, κοιτάξτε μέσα και όλο και κάποιο φασίστα θα δείτε, εκτός αν δεν απεικονίζεστε πια στους καθρέφτες. Αν δεν έχετε καθρέφτες, ανοίξτε την τηλεόραση, δείτε τη νυχτερινή εισβολή των ΜΑΤ στην ΕΡΤ και θα συναντήσετε, όχι μόνο φασίστες, αλλά τον φασισμό τον ίδιο.

Με πρωθυπουργό τον ακροδεξιό βλαχοδήμαρχο Σαμαρά και αντιπρόεδρο τον κονσιλιέρι του καθεστώτος, τον δον Ευάγγελο Βενιζέλο, η εισβολή στην ΕΡΤ ήταν θέμα χρόνου. Ο χρόνος βρέθηκε, αυτός ήταν ο κατάλληλος χρόνος. Τώρα, λίγες μέρες μετά το φονικό του Νέου Ηρακλείου, με τον τρόμο να πλανάται στον τηλεοπτικό αέρα, σε συσκευασία βίντεο. Τώρα που είναι εδώ τα αφεντικά της τρόικας, τώρα που ετοιμάζονται μαζί με τα εγχώρια τσιράκια τους να κόψουν τις συντάξεις και να απελευθερώσουν τους πλειστηριασμούς. Τώρα, δύο μέρες μετά από την παράδοση των ψηφιακών συχνοτήτων στους καναλάρχες και δεν είναι τυχαίο ότι η εισβολή έγινε τα ξημερώματα, ώστε να τη διαχειριστούν τα πρωινάδικα των καναλιών.

Την απόφαση της εισβολής την έλαβαν ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο αυτοπροσώπως, ούτε τους σμπίρους τους δεν ρώτησαν, τελευταίοι το έμαθαν ο Κεδίκογλου με τον Καψή. Όχι ότι θα έλεγαν όχι οι σμπίροι, γι΄ αυτό άλλωστε βρίσκονται εκεί που βρίσκονται, επειδή δεν λένε ποτέ όχι στα εκάστοτε αφεντικά τους. Μόνοι τους την πήραν την φασιστική απόφαση ο Σαμαράς με το Βενιζέλο και το ευχαριστήθηκαν μέχρι τα βάθη των μαύρων ψυχών τους. Είναι τόσο ευτελισμένοι, τόσο απαξιωμένοι, τόσο ντροπιασμένοι, που δεν τους έχει μείνει τίποτα άλλο εκτός από τον τσαμπουκά, τα ΜΑΤ, τον εισαγγελέα. Η βία είναι πλέον γι΄ αυτούς όρος επιβίωσης, σαν τους αλιγάτορες που επιβιώνουν στα βρομόνερα, δαγκώνοντας ό, τι βρουν μπροστά τους.

Τα τελευταία λεπτά της Ελληνικής Ραδιοφωνίας: “Τα μικρόφωνα αυτά κλείνουν. Ψυχή Βαθιά!”

Crystalia Patouli...

Λίγο μετά τις 4:00(!) τη νύχτα 8 διμοιρίες των ΜΑΤ, εισέβαλλαν συνοδεία εισαγγελέα στο Ραδιομέγαρο και ζήτησαν την εκκένωσή του απειλώντας σε διαφορετική περίπτωση με συλλήψεις…

Αποφάσισα ότι τα τελευταία λεπτά της Ελληνικής Ραδιοφωνίας*, χρειάζονταν άμεσα απομαγνητοφώνηση λεπτό προς λεπτό, γι’ αυτό και άφησα τα πάντα για να τη γράψω ώστε να διαδώσουμε παντού την ακριβή αποτύπωση της τελευταίας(εύχομαι να την καταστήσουμε και έσχατη) από τις πολυάριθμες αντισυνταγματικές - χουντικές ενέργειες καταστολής κάθε δημοκρατικής αγωνιζόμενης φωνής, της άθλιας μνημονιακής όσο και μειοψηφικής ελληνικής κυβέρνησης – με τις γνωστές πια σε όλους παράνομες όσο και αντισυνταγματικές Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου…

Και παρεμπιπτόντως, ποιό άραγε είναι όνομα εκείνου που έδωσε την εντολή να μπουν τα ματ στην Ερτ, ώστε να μαθευτεί παντού, για να ξέρουμε πλέον όλα τα ονόματα που κάνουν ότι θέλει αυτή η χούντα των ΠΝΠ.

Μάλιστα. Μάθαμε: Παναγιώτα Φάκου λέγεται και είναι προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών.

Ντροπή στην ελληνική “Δικαιοσύνη”, για άλλη μια φορά…

—

*Σήμερα, στις 4μμ έξω από το Ραδιομέγαρο της Ερτ, στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την εκκένωσή της από τις δυνάμεις των ΜΑΤ

—

Λεπτό προς λεπτό, τα τελευταία λεπτά της Ελληνικής Ραδιοφωνίας:

Πιο μαύρο δεν γίνεται...

της Αγγελικης Σπανου, απο το TVXS...

Ούτε καν οι κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης και στενοί συνεργάτες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου δεν γνώριζαν ότι τα χαράματα θα γίνει αστυνομική επιχείρηση για την εκκένωση του Ραδιομεγάρου της ΕΡΤ. Είναι ενδεικτικό ότι ο αρμόδιος για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση υφυπουργός Π. Καψής σε όσους επικοινωνούν μαζί του δηλώνει άγνοια, ενώ ο υπουργός Υγείας Αδ. Γεωργιάδης που βρίσκεται στο Καζακστάν ενημερώθηκε από τα social media και συνεχάρη τον Νίκο Δένδια, φωνάζοντας "επιτέλους!" μέσω twitter.
Με μια λιτή ανακοίνωση, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος κ. Σίμος Κεδίκογλου, ο άνθρωπος δηλαδή που είχε ανακοινώσει και το κλείσιμο της ΕΡΤ με ένα μακροσκελές λογύδριο τότε, διατύπωσε ως εξής το σκεπτικό της κυβέρνησης:
«Η επέμβαση της Αστυνομίας στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ  έγινε για την εφαρμογή του νόμου και την αποκατάσταση της νομιμότητας. Το Ραδιομέγαρο βρισκόταν υπό παράνομη κατάληψη, με αποτέλεσμα την καθημερινή ζημιά του Ελληνικού Δημοσίου και η επέμβαση έγινε παρουσία Εισαγγελέα».
Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση θα κρυφτεί πίσω από τη Δικαιοσύνη και θα επικαλείται το νόμο και την τάξη για να δικαιολογήσει τη νέα στροφή που επιχειρεί κλιμακώνοντας την πολιτική και την κοινωνική ένταση.
Η επίταση του αυταρχισμού είναι, όπως όλα δείχνουν, κεντρική επιλογή. Για την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων στα ΑΕΙ αναλαμβάνει η Δικαιοσύνη μετά την προσφυγή του υπουργού Παιδείας Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου, ενώ όσοι δεν απογράφηκαν θα απολυθούν προς γνώση και συμμόρφωση. Οι απολύσεις σε ΕΑΣ-ΕΛΒΟ-ΛΑΡΚΟ δρομολογούνται (το λιγότερο 600 σύμφωνα με πληροφορίες) και θα περάσουν με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, για να αποφευχθεί ο κίνδυνος ανυπακοής βουλευτών της συμπολίτευσης.

Σημίτης...

Του Γιώργου Σταματόπουλου, απο την Εφημεριδα των Συντακτων...

Στο πλαίσιο και στην αρχή της πολυφωνίας βασιζόμενη προφανώς, η «Εφ.Συν.» δημοσίευσε άρθρο του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη με τίτλο-ερώτημα «Υπάρχει έξοδος;». Μπα. Θυμάμαι ως φοιτητής όταν εδίδασκε (!) ο καθηγητής Κ. Σημίτης στο αμφιθέατρο βρίσκονταν τρεις (ψωνισμένοι) κι ο κούκος, σε αντίθεση λ.χ. με τον Σάκη Καράγιωργα που κρεμόμασταν σαν σταφύλια από τις κουπαστές του αμφιθεάτρου. Αυτός ο άνθρωπος, ο καθηγητής, διοίκησε την Ελλάδα επί οκτώ έτη (!) (αριθμός ιλιγγιώδης), οδηγώντας την στον οικονομικό μαρασμό και την ανέχεια (και στη σχιζοφρένεια!). Η εφημερίδα τού έδωσε χώρο, εντάξει, για να πει όμως τι;

Ο πολιτικός, που αποδείχτηκε ένας λογιστής των Βρυξελλών, ένας άτολμος να αντιμετωπίσει απαξιωτικά την παράδοση και το λαϊκό αίσθημα, ένας γερμανολάγνος σνομπιστής τολμάει και αρθρογραφεί χωρίς να νιώθει το παραμικρό αίσθημα ευθύνης, χωρίς ερύθημα τι στις παρειές του. Λέμε ότι η εφημερίδα τούς χωρεί όλους. Μα τόσα χρόνια που ο κ. Σημίτης ομιλούσε, πού ήταν ο χώρος για να ομιλήσουν και όσοι αντιδρούσαν στην πολιτική του; Απλά ουδείς τούς παραχωρούσε βήμα. Τόσοι άνθρωποι υπέφεραν τόσα χρόνια και δεν είχαν ένα βήμα για να προβάλουν τις ενστάσεις τους, για να στηλιτεύσουν τη χαοτική σημιτική πολιτική. Νιώθει δέος κανείς από την τόση ανευθυνότητα των πολιτικών μας, ειδικώς όταν αυτοί έχουν διοικήσει τη χώρα και έχουν αποδειχτεί ολίγιστοι ακόμη και ως προς μια λυσιτελή διαχείριση λαϊκής πνοής.

Δεν ενδιαφέρει η πολιτική παρουσία του πρώην πρωθυπουργού. Ζυγιάστηκε, κρίθηκε ο άμοιρος (εύμοιρος, μάλλον) λειψός και πήγε σπίτι του, καταβαραθρωνόμενος στη λήθη και στη λαϊκή δυσαρέσκεια. Με γεια του με χαρά του, τόσο ήταν το ύψος του, το ύφος του, το δύνασθαί του, η προσωπικότητά του· δεν αλλάζουν αυτά όσα χρόνια (ιστορικά) κι αν παρέλθουν.

H ομοφοβική Σώτη και ο χρυσαβγίτης Γρηγόρης ...

απο το Left.gr...

Μέσα σε λιγότερο από μια εβδομάδα δυο από τις πιο προβεβλημένες περσόνες του πολιτισμού της εκσυγχρονιστικής Ελλάδας έδωσαν μια εντελώς διαφορετική εικόνα από αυτή με την οποία τους είχε γνωρίσει το ακροατήριό της.
Την ημέρα της παρακρατικής δολοφονίας δυο μελών της Χρυσής Αβγής ο Γρηγόρης Βαλιανάτος δήλωσε ότι «είμαστε όλοι χρυσαυγίτες». Λίγες ημέρες αργότερα η συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλλου σημείωνε σε συνέντευξή της: «Αδιαφορώ αν με λένε ομοφοβική, είμαι ενάντια στην γελοιότητα του γκέι γάμου».
Προφανώς οι επιλογές δυο ανθρώπων να δηλώνουν νεοναζιστές ή ομοφοβικοί αποτελούν προσωπική τους επιλογή και δεν μας αφορούν. Παρόλα αυτά λόγω της συνεχούς έκθεσής τους στα φώτα της δημοσιότητας νομιμοποιούμαστε να χρησιμοποιήσουμε τα παραδείγματά τους για την εξαγωγή ορισμένων πολύ πιο σημαντικών πολιτικών συμπερασμάτων.
  Σε κάθε χώρα, το πλέον κοσμοπολίτικο τμήμα της οικονομικής και πολιτικής ελίτ αναλαμβάνει να εκφράσει προοδευτικές κοινωνικές ιδέες οι οποίες είναι φαινομενικά ασυμβίβαστες με τις βαθιά αντιδραστικές και αντιλαϊκές θέσεις τους σε πολιτικά και οικονομικά ζητήματα.

Το κυβερνητικό μπλοκ αποσυντίθεται ...

Του Θέμη Τζήμα, periodista.gr...

Η – τουλάχιστον ύποπτη- προσπάθεια αξιοποίησης της προβοκατόρικης εκτέλεσης των χρυσαυγιτών από πλευράς της ακροδεξιάς κλίκας Σαμαρά, στο πλαίσιο του φληναφήματος περί δύο άκρων καταδεικνύει την ταχεία αποσύνθεση του κυβερνητικού μπλοκ. Αποσύνθεση που προκύπτει από τη διάψευση του βασικού πυρήνα της στόχευσής της που ήταν η εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας, κόντρα στην υποτίθεται ανεύθυνη αριστερά, στο πλαίσιο της μνημονιακής πολιτικής.

Σε αυτή την ψευδαίσθηση στήριξε η εγχώρια ολιγαρχία την ελπίδα της για μακρόχρονη κυβέρνηση υπό το Σαμαρά ή υπό κάποιο άλλο πρόσωπο της δεξιάς αλλά από την παρούσα Βουλή. Η εικόνα ασφάλειας ξεκίνησε να ξηλώνεται μόλις ένα χρόνο μετά τις εκλογές του 2012, με το κλείσιμο της ΕΡΤ και την αποχώρηση ΔΗΜΑΡ. Συνεχίστηκε με τις αποτυχίες ακόμα και στο πρόγραμμα ξεπουλήματος της εθνικής οικονομίας και των υποδομών της. Εντάθηκε με τις διαρκείς σφαλιάρες από τους τροϊκανούς εντολείς της κυβέρνησης, που ελάχιστη κατανόηση δείχνουν στις αγωνιώδεις όσο και αναξιοπρεπείς εκκλήσεις του κυβερνητικού επιτελείου για λίγα ψίχουλα «αγάπης» από τους πάτρωνές του.

Η θεωρία των δύο άκρων ήλθε στο προσκήνιο ως τελευταίο ανάχωμα στα παραπάνω. Ο νόμος και η τάξη επιστρατεύθηκαν απέναντι στην αριστερά και στα κινήματα αλλά μιας και η βία προερχόταν από το παρακράτος και τη ναζιστική του έκφραση, τη Χρυσή Αυγή, οι κυβερνητικοί ενέταξαν υπό το βάρος έξωθεν πιέσεων και την ηγεσία των χρυσαυγιτών στην εν λόγω θεωρία. Θεώρησε έτσι ο πρωθυπουργός ότι θα εμφανιζόταν ως το τελευταίο ανάχωμα ασφάλειας απέναντι στον κάθε λίγο και λιγάκι επαπειλούμενο από τον καθεστωτικό τύπο κίνδυνο εμφυλίου. Από κοντά, στην ίδια κινδυνολογία και οι εξωνημένοι «κεντροαριστεροί».

Ιδιωτικό Χρέος: η νέα ωρολογιακή βόμβα...

του Μωυση Λιτση...

Όλοι μιλάνε για το πρόβλημα του δημόσιου χρέους, θεωρώντας την περικοπή των δημοσίων δαπανών, άρα και των ψηγμάτων κοινωνικής πολιτικής, προϋπόθεση για τη μείωσή του και το συμμάζεμα των δημοσιονομικών. Τι γίνεται όμως με το εξίσου δυσθεώρητο ιδιωτικό χρέος, πάνω στο οποίο στηρίχτηκε η ευημερία των καπιταλιστικών κοινωνιών τις προηγούμενες δεκαετίες;

  Η αδυναμία αποπληρωμής των ιδιωτικών  χρεών(νοικοκυριά, επιχειρήσεις) που συσσωρεύτηκαν κυρίως τη δεκαετία του ευρώ και του φθηνού δανεισμού στα περισσότερα κράτη μέλη της ευρωζώνης, εγκυμονεί μία ακόμη ωρολογιακή βόμβα για την ευρωπαϊκή οικονομία.

  Παράλληλα η υπερχρέωση νοικοκυριών και επιχειρήσεων θέτει για μία ακόμη φορά το ζήτημα της σχέσης μεταξύ πίστης και ανάπτυξης στο σύγχρονο καπιταλισμό. Η χορήγηση πιστώσεων ήταν από τις απαρχές του καπιταλισμού, την περίοδο της ιταλικής Αναγέννησης, βασικός μοχλός ανάπτυξης και ανάληψης ρίσκου για τις δραστηριότητες της ανερχόμενης τάξης των εμπόρων που ξανοίγονταν στα πέρατα του κόσμου.

 Σήμερα η μαζική χορήγηση πιστώσεων έχει βασικό κίνητρο τη διατήρηση της καταναλωτικής ευμάρειας(πριν την κρίση) και τη δημιουργία χρηματιστηριακών φουσκών μέσω των οποίων συντηρείται η όποια ανάπτυξη. Τα καταναλωτικά και πάσης φύσεως άλλα δάνεια-όλοι θυμόμαστε πως χτύπαγε το τηλέφωνο πριν την κρίση από εκπροσώπους πρόθυμων τραπεζών να «βοηθήσουν» με παροχές πιστωτικών καρτών κλπ-λειτουργούσαν ως «αποζημίωση» για τη συνεχή καθήλωση των εισοδημάτων στον αναπτυγμένο κόσμο. Πώς να αγοράσεις σπίτι, αυτοκίνητο και υπηρεσίες, πώς να αναπτύξεις τη δραστηριότητα της επιχείρησής σου(ειδικά μιας «ελληνικού» τύπου μικρομεσαία επιχείρηση), χωρίς πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό, ο οποίος δινόταν αβέρτα τις εποχές των παχιών αγελάδων;

Ασύρματη κενολογία...

του Βαγγελη  Δεληπετρου, απο την Ελευθεροτυπια...

Οταν ένας πρωθυπουργός νιώθει την ανάγκη να «αποκαλύψει» σε τηλεοπτική του συνέντευξη ότι είχε «εκτενέστατη τηλεφωνική συνομιλία με την Ανγκελα Μέρκελ», ενόψει και της επανόδου της τρόικας, έχει πρόβλημα.

Γιατί, προφανώς, θέλει να πείσει ότι έχει θέσεις που βάζει στη διαπραγμάτευση και ταυτοχρόνως ότι έχει βρει τον τρόπο να τον ακούει η καγκελάριος.
Επειδή όμως -σε όλη την υπόλοιπη συνέντευξή του- δεν κατόρθωσε να σκιαγραφήσει στοιχειωδώς αυτές τις «θέσεις» και επειδή όλοι μας γνωρίζουμε ότι στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της Ευρώπης η Μέρκελ τον είδε κυριολεκτικά στο πόδι, παραχωρώντας του μερικά λεπτά, ο κ. Σαμαράς παραέχει πρόβλημα.
Κατ' αρχάς αδυνατεί να καταθέσει, ενάμιση χρόνο απ' όταν ανέλαβε την κυβέρνηση, έστω και ένα μέτρο που να μπορεί να χαρακτηριστεί αναπτυξιακό, μια πρόταση που να καταδεικνύει στοιχειωδώς ότι έχει τακτική και στρατηγική, μια κάποια λύση για την αντιμετώπιση των λουκέτων που πληθαίνουν και της ανεργίας που καίει. Αντί για αυτά, που είναι εκ των ων ουκ άνευ για έναν πολιτικό που ηγείται, υποτίθεται, κυβέρνησης που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση, το μόνο που αρθρώνει, πολύ σχεδιασμένα, είναι ένας αντιπολιτευτικός λόγος στην αξιωματική... αντιπολίτευση και κοινότοπα ευχολόγια του είδους «θα βγούμε σύντομα από την κρίση».
Η μόνη «νέα πρόταση», που καταθέτουν αυτή τη στιγμή ο πρωθυπουργός και το εξειδικευμένο στη θεωρία των δύο άκρων επιτελείο του, είναι η «έγνοια» για το πώς οι άνεργοι νέοι θα... απασχολούνται, καθώς δεσμεύτηκε να υπάρξει πανελλαδικό δίκτυο δωρεάν wi fi μέσα στο 2014. Και αυτό, όπως δηλώνει ο κ. Σαμαράς, «δείχνει στους νέους ότι κάποιος νοιάζεται, ότι υπάρχει μια Ελλάδα που νοιάζεται για τα παιδιά».
Σαν να ζει σε άλλη χώρα, σαν να είναι περαστικός από τα μέρη μας που φωτογραφίζει τα αξιοθέατα και τους ιθαγενείς, για να κάνει αναρτήσεις στο facebook!
Κοτζάμ πρωθυπουργός σε μια Ελλάδα που η παιδεία, η υγεία και η πρόνοια διαλύονται, που η ανεργία των νέων έχει φτάσει στο δυσθεώρητο 57,3%, που όλο και περισσότεροι παίρνουν το δρόμο της μετανάστευσης αναζητώντας τρόπο επιβίωσης, ο κ. Σαμαράς βρήκε, προφανώς έπειτα από πολλή προσπάθεια και πολύ κόπο, μία και μόνη λύση! Δωρεάν wi fi, για να σκοτώνουν οι νέοι τις ώρες τους σε μια χώρα που δεν έχει τίποτε άλλο να τους προσφέρει.
Ας προσπαθήσουμε να παραμείνουμε σοβαροί τουλάχιστον εμείς, που πληρώνουμε πολλαπλώς τις ασόβαρες πολιτικές τους. Με τέτοια «σχέδια» και τέτοιες «λύσεις», με αυτά τα επιτελεία και αυτήν την κυβέρνηση, η χώρα δεν πρόκειται να βγει από τα Μνημόνια στον αιώνα τον άπαντα, καθώς κάθε τροϊκανός που θα σκάει μύτη θα φέρνει και ένα κοντέινερ με νέα μέτρα.
v.delipetros@eleftherotypia.net

Από μηχανής προβοκάτορας...

Γελωτοποιος...

Όχι! Οι χρεοκοπημένες κυβερνήσεις δεν πέφτουν.

Δεν πέφτουν από μόνες τους όταν ωριμάσουν οι συνθήκες, δεν πέφτουν όπως τα ώριμα σύκα τον Αύγουστο, δεν πέφτουν με προσευχές και λιτανείες, δεν πέφτουν με απεργίες συγκαταβατικές και με διαδηλώσεις ατροφικές.

Τα ρούχα μας μπορεί να πέσουν, τα δόντια μας μπορεί να πέσουν, εμείς μπορεί να πέσουμε, αλλά οι χρεοκοπημένες κυβερνήσεις δεν πέφτουν.

-

Τις χρεοκοπημένες κυβερνήσεις τις διαχειρίζονται άνθρωποι με χρεοκοπημένες συνειδήσεις.

Αυτοί οι χρεοκοπημένοι άνθρωποι δεν πρόκειται να σταματήσουν.

Είναι αδίστακτοι, είναι ψυχροί επαγγελματίες, είναι πληρωμένοι δολοφόνοι.

Είναι ιδεολόγοι, με την πιο βρώμικη ιδεολογία, εκείνη των ελεύθερων αγορών, εκείνη της διαπόμπευσης του ατόμου για την ευημερία των αριθμών.

Δεν υπάρχει όριο στην εγκληματική τους δράση.

Τα όρια τα βάζουν οι λαοί, μόνο αυτοί.

H νέα Λεωφόρος...

 H νέα Λεωφόρος...
Των Νικόλα Λεοντόπουλου και Ελένης Σταματούκου, απο το The Press Project...

Μέσα από τον ΣΚΑΙ, ο Γιάννης Αλαφούζος έχει εξαπολύσει ηθική σταυροφορία εναντίον κάθε υδραυλικού που δεν αποδίδει ΦΠΑ, κάθε ιδιοκτήτη ταβέρνας που δεν κόβει απόδειξη. Ως πρόεδρος όμως του Παναθηναϊκού εκδίδει εισιτήρια του 1 ευρώ σε θύρα των 55 ευρώ και βάζει τους φιλάθλους να κάνουν κάθε Κυριακή με το ζόρι «δωρεά» στην Παναθηναική Συμμαχία – ούτε καν στον Παναθηναϊκό...

Διαβαστε τη συνεχεια στο    The Press Project...

Τί λείπει από την αφίσα της ΧΑ;

του Πετρου Κατσάκου, απο την Αυγη...

Η πρόσφατη τηλεοπτική εμφάνιση του υπόδικου βουλευτή της ΧΑ Ηλία Κασιδιάρη στην εκπομπή «Ενικός» ήταν η πρώτη πράξη της επικοινωνιακής μεταμόρφωσης της ναζιστικής οργάνωσης σε ένα «σοβαρό» και «ανθρώπινο» κόμμα που καταδικάζει την βία, διαγράφει τους μαχαιροβγάλτες και δίνει ένα πιάτο φαΐ ακόμα και σε αλλοδαπούς. Τα εκτός Κορυδαλλού μέλη της ηγετικής ομάδας της ΧΑ μετά την δολοφονική επίθεση στο Νέο Ηράκλειο, επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα political correct προφίλ αφήνοντας προς το παρόν στην άκρη την ρητορική του μίσους και των φυλετικών διαχωρισμών.
Το δεύτερο στάδιο της μεταμόρφωσης έρχεται μέσω της αναγγελίας μιας διανομής τροφίμων και ρούχων που θα πραγματοποιηθούν το προσεχές Σάββατο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη εν είδη μνημοσύνου για τους δύο νεκρούς χρυσαυγίτες του Νέου Ηρακλείου. Για πρώτη φορά η ΧΑ δεν επισημαίνει στην αναγγελτήρια αφίσα των εκδηλώσεων πως οι διανομές αφορούν ΜΟΝΟ σε Έλληνες. Με τον τρόπο αυτό τα στελέχη του ναζιστικού κόμματος κάνουν ακόμη μια προσπάθεια να μετακινηθούν έστω και προσωρινά από τις διαχωριστικές γραμμές που οι ίδιοι έθεταν από δημιουργίας του κόμματός τους ανάμεσα σε Έλληνες και μη. Οι ίδιοι που μέχρι χθες απέκλειαν ρητά τους μετανάστες από τις φιλανθρωπικές τους δράσεις, τώρα σβήνουν υποκριτικά από τις αφίσες τους «αποκλεισμούς». Όσο όμως και αν προσπαθούν οι λύκοι να κρύψουν τους αγκυλωτούς σταυρούς από τα μπράτσα και την φιλοσοφία τους φορώντας την προβιά του «σοβαρού» πολιτικού κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τα ρατσιστικά ουρλιαχτά τους.

Αυτοί οι αμετανόητοι Γερμανοί...

του Paul  Krugman απο ΤΟ ΒΗΜΑ - The New York Times...

Γερμανοί αξιωματούχοι είναι έξαλλοι με την Αμερική, όχι μόνο για τις παρακολουθήσεις στο κινητό της Ανγκελα Μέρκελ. Αυτό που τους έχει εξοργίσει τώρα είναι μια (μεγάλη) παράγραφος σε μια έκθεση του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ για την εξωτερική οικονομική και νομισματική πολιτική.

Σε αυτήν την παράγραφο, το αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών υποστηρίζει ότι το τεράστιο πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας είναι επιβλαβές, επειδή δημιουργεί «μια αποπληθωριστική προκατάληψη για την ζώνη του ευρώ, καθώς και για την παγκόσμια οικονομία».

Οι Γερμανοί ανακοίνωσαν οργισμένοι ότι αυτό το επιχείρημα είναι «ακατανόητο». «Δεν υπάρχουν ανισορροπίες στη Γερμανία που απαιτούν μια διόρθωση της οικονομικής και νομισματικής πολιτικής μας, η οποία είναι φιλική προς την ανάπτυξη», δήλωσε εκπρόσωπος του γερμανικού Υπουργείου Οικονομικών.

Αλλά ας δούμε τα γεγονότα. Eίναι αλήθεια ότι η Γερμανία έχει μεγάλα πλεονάσματα επί σχεδόν μια δεκαετία. Στην αρχή, όμως, αυτά τα πλεονάσματα αντιστοιχήθηκαν με μεγάλα ελλείμματα στη νότια Ευρώπη, που χρηματοδοτήθηκαν από μεγάλες εισροές γερμανικών κεφαλαίων. Η Ευρώπη στο σύνολό της εξακολουθούσε να έχει ένα περίπου ισορροπημένο εμπόριο.

«Αμολάτε τους!»

του Νικου Σκοπλακη απο το Red NoteBook...
«Ενώπιον του βλέμματος των φασιστών δεσποτών, το οποίο περιπλανιέται, όπως είδαμε, πάνω από χιλιετηρίδες, είναι η διαφοροποίηση των σκλάβων, που κατασκεύασαν τις πυραμίδες από κυβόλιθους, και των προλεταριακών μαζών, που μπροστά στον φύρερ οι ίδιες σχηματίζουν κυβόλιθους πάνω στις πλατείες και τα πεδία ασκήσεων, μια διαφοροποίηση που εξαφανίζεται».

Αυτά έγραφε ο Βάλτερ Μπένγιαμιν το 1936. Και όπως υπογραμμίζει ο Κλάους Τέβελαϊτ, με αναφορά στο προηγούμενο απόσπασμα, το δεσποτικό βλέμμα, το βλέμμα του κυρίαρχου, το «Herrenblick», που αναδύεται σε δυναμικό κινητήρα του φασισμού,  υπάρχει στην εκμεταλλευτική συνθήκη πριν από τον φασισμό. Αυτό το εκπραγματισμένο σύνθεμα, το χυτό κουβούκλιο που παγώνει αυθαίρετα τις κοινωνικές διεργασίες, το αυταρχικό πήγμα του ρευστού γίγνεσθαι της δημοκρατίας είναι το κατ’ εξοχήν στοιχείο μόχλευσης του εκφασισμού και των ολιγαρχικών εκτροπών που τον περιέχουν, τον ανασυγκροτούν και τον προσημαίνουν. Συνιστά ιεραρχική διάταξη στρεβλωτικών εξιδανικεύσεων και χειριστικών συκοφαντιών για να διαμορφωθεί ως κλίνη μετάλλαξης των πολιτών σε άμορφη ύλη και κοίτη διοχέτευσής τους για στερεοποίηση σε ανθρώπινους κυβόλιθους μαζικής χειραγωγίας.

Η βία, η νομιμότητα,η υποκρισία και ο Locke...

Θάνος Αγγελόπουλος, exit news...

«Καταδικάζω τη βία από όπου και εάν προέρχεται» 
Καλώς,καταδικάζεις τη βία από όπου και εάν προέρχεται…πριν όμως καταδικάσεις τη βία από όπου και εάν προέρχεται δεν πρέπει να ορίσεις τι είναι βία; Πρέπει. Και ένας εύκολος τρόπος να ανατρέξουμε σε ορισμούς είναι μέσω των εγκυκλοπαιδιών και των λεξικών.   Βία σύμφωνα με το λεξικό/εγκυκλοπαίδεια (http://www.livepedia.gr/index.php/Βία ) είναι ο εξαναγκασμός ενός ατόμου από άλλο άτομο με ενέργεια εναντίον του σώματός του (σωματική βία) ή με απειλή ενέργειας (ψυχολογική βία) ώστε να κάνει κάτι που δεν θα έκανε ή να μην κάνει κάτι που θα το έκανε.
Άρα όποιος άνθρωπος έχει ως θέση του το «καταδικάζω τη βία από όπου και εάν προέρχεται» θα πρέπει να καταδικάσει τις πολιτικές απόψεις και πρακτικές που εξαναγκάζουν ανθρώπους σε φτώχεια παρά την θέλησή τους, θα έπρεπε να καταδικάσει επίσης τα ΜΜΕ/κυβερνητικούς που ασκούν ψυχολογική βία ,μέσω κατασκευασμένων και ψευδών ειδήσεων, σε μια κοινωνία και την χειραγωγούν με ψέματα. Αποτέλεσμα της χειραγώγησης αυτής, μέσα από τα ψεύδη, είναι να την την οδηγούν στο να κάνει πράγματα που δεν θα έκανε ή να μην κάνει πράγματα που ήθελε να κάνει.
Επίσης θα έπρεπε να καταδικάσει, αυτός που «καταδικάζει τη βία από όπου και εάν προέρχεται», κάθε μορφής εξουσία διότι η εξουσία για να εδραιωθεί και να αναπαραχθεί εξαναγκάζει ανθρώπους στο να υποταχθούν σε αυτή είτε δια της βίας είτε μηχανισμών ψυχικής βίας.  Θα έπρεπε ακόμη να σταθεί απέναντι σε κάθε μορφής εξαναγκασμό και εξουσιαστική σχέση για να έχει το ηθικό ανάστημα όντως να καταδικάσει τη βία από όπου και εάν προέρχεται.
Όσο όμως καταδικάζει τη βία από όπου και εάν προέρχεται χωρίς να καταδικάζει και ότι την γεννάει δεν κάνει κάτι παραπάνω από το να εξισώνει την άσκηση βίας του καταπιεστή, που θέλει να υποτάξει το υποκείμενο-δέκτη της βίας που ασκεί,με την άσκηση βίας του καταπιεζόμενου, που θέλει να παύσει να καταπιέζεται και αναγκάζεται να απαντήσει στη βία με βία για λόγους άμυνας.

συνοδοιπόρος σ’ ένα κίνηµα...

Απο τη  συντακτική οµάδα των οικοτριβων...

Στην ιστορία των µνηµονίων, της εξαθλίωσης, των αυτοκτονιών, των νεοναζί, και µιας κουτσής δηµοκρατίας, µια διαφορετική αφήγηση ξεφεύγει από τα όρια και για κάποιους ορίζει τα «άκρα». Η αφήγηση της Χαλκιδικής στα χρόνια των χρυσοθήρων.

Η αφήγηση αυτή ξεκινά και καταλήγει στο ίδιο υποκείµενο …το περιβάλλον. Το περιβάλλον, όχι σαν κάτι απόµακρο, θεωρητικό, γραφικό. Το περιβάλλον ως βάση ζωής και δηµιουργίας. Σαν κάτι που περιβάλλει όλες τις διαστάσεις της ζωής, από την επιβίωση µέχρι τη φιλοσοφία, από την ηθική µέχρι την πολιτική. Σαν ένα σύνολο του οποίου είµαστε µέρος.
Σε κάποιους φαίνεται περίεργο έως παράλογο, ένας αγώνας για το περιβάλλον –ειδικά σε καιρούς ανελέητης καπιταλιστικής κρίσης– να παίρνει τέτοιες διαστάσεις, να τρέφεται µε τόσες θυσίες, να αντέχει σε αλλεπάλληλα βίαια χτυπήµατα. Ξεχνάνε ή αγνοούν ότι η σχέση µας µε το περιβάλλον είναι θέµα βαθύτατα πολιτικό. Μας ορίζει ως κοινωνία και ως άτοµα. Επηρεάζει τον τρόπο που αντιλαµβανόµαστε το παρελθόν, πώς βιώνουµε το παρόν και πώς ονειρευόµαστε το µέλλον.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι η εξουσία έχει βαλθεί, µε νύχια και µε δόντια, να καταπνίξει το κίνηµα της Χαλκιδικής. Αυτό το κίνηµα την «ξεγυµνώνει» σε όλες της τις διαστάσεις.
Δεν είναι µόνο ότι  αντιστέκεται σθεναρά στη λογική «επενδύσεις µε κάθε κόστος». Με κόστος την καταστροφή του περιβάλλοντος και των τοπικών οικονοµικών δραστηριοτήτων. Με κόστος το βιασµό της αλήθειας και των ανθρωπίνων δικαιωµάτων. Με κόστος την προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της δηµοκρατίας.
Δεν είναι µόνο ότι αποκαλύπτει πως στόχος είναι η εξυπηρέτηση συγκεκριµένων οικονοµικών, πολιτικών και επιχειρηµατικών συµφερόντων. Χωρίς ουσιαστικά οφέλη για την οικονοµία αλλά µε ένα δυσβάσταχτο κόστος που µετακυλίεται στις τοπικές κοινωνίες.

Μας ψεκάζουν? Ναι!

απο το Ιστολογιο του Λευτερη Παπαθαναση...

Πόση υπομονή μπορεί να δείξει ένας δάσκαλος? Θεωρητικά άπειρη, και αυτό φροντίζω να εφαρμόζω στην τάξη με τα παιδιά μου. Τι να κάνω όμως με κείνους που έφυγαν απ’τα μαθητικά θρανία και ξέχασαν όλα όσα ήλπιζα να είχαν μάθει? Πόση υπομονή να έχεις με ανθρώπους που επιμένουν να λογαριάζουν σα μοναδικό κριτήριο αλήθειας «αυτό που λένε οι περισσότεροι»?
Στο μικρό αυτό σημείωμα δεν θα σου κάνω μάθημα. Θα μιλήσω με την ήττα μου, με τον απίστευτο εκνευρισμό και την απογοήτευση για την ανθρώπινη νοημοσύνη που μου προκαλεί το θέμα. Άκου να δεις λοιπόν, επειδή όλη αυτή η ιστορία με το «μας ψεκάζουν» αρχίζει και γίνεται γελοία. Αεροψεκασμοί γίνονται εδώ και πολλά χρόνια. Είναι έξυπνο αν το σκεφτείς. Κάποια στιγμή οι άνθρωποι σκέφτηκαν ότι αντί να ψεκάζουν με τον «παραδοσιακό» τρόπο, θα μπορούσαν –όταν έχουν να κάνουν με μεγάλες εκτάσεις- να ψεκάζουν από ψηλά, κι αυτό σημαίνει με μηχανές που πετάνε. Αυτό γίνεται κυρίως με ελικόπτερα ή αεροπλάνα που πετούν χαμηλά. Είναι επικίνδυνες για τον άνθρωπο οι ουσίες που ψεκάζονται? Προφανώς, κάποιες απ’αυτές είναι, και γι’αυτό χρειάζεται προσοχή στις ανακοινώσεις των αρμόδιων υπηρεσιών για το πότε και πού διενεργούνται οι ψεκασμοί (δεν θα ήθελες να βρεθείς στο μέσο μιας «θύελλας» από εντομοκτόνα ας πούμε). Το καλύψαμε το θέμα?

Οι κοσμοπολίτες και οι μαυρογιαλούροι...

Του Τάσου Τσακί­ρογλου, απο την Εφημεριδα των Συντακτων...

Παρότι καταβλήθηκε προσπάθεια στις εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν στην Αθήνα με «επίτιμο καλεσμένο» τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου να δοθεί «άρωμα Ευρώπης» και κοσμοπολιτισμού, καθώς φιλοξενήθηκαν στο Μέγαρο Μουσικής και στην Παλιά Βουλή, τελικά η όλη επιχείρηση μάλλον άφησε μια πικρή επίγευση βαλκανικού επαρχιωτισμού.

Ο Μάρτιν Σουλτς, υποψήφιος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών για την προεδρία της Κομισιόν και μέλος του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, προσάρμοσε πλήρως την εμφάνισή του στο πνεύμα του εγχώριου μαυρογιαλουρισμού, δίνοντας υποσχέσεις για επίσπευση στις διαδικασίες εκταμίευσης των κονδυλίων από τα διαρθρωτικά ταμεία και το περιφερειακό ταμείο για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων. Παράλληλα, «πούλησε» επικοινωνιακά την απόφαση να εμφανιστεί η τρόικα ενώπιον της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Ευρωβουλής ως ένα σπουδαίο επίτευγμα «λογοδοσίας», θυμίζοντας τις «καλύτερες στιγμές» του Γιώργου Παπανδρέου. Αλλωστε, το (σοσιαλδημοκρατικό) αίμα νερό δεν γίνεται. Και το καλύτερο; Υιοθετώντας τις παρόλες της δικομματικής ότι βρισκόμαστε στο τέλος των μνημονίων, είδε επενδυτικό «φως». «Σήμερα στο ελληνικό Χρηματιστήριο βλέπουμε ότι, ίσως, για πρώτη φορά καταγράφεται μια ανοδική τάση», είπε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι «οι επενδυτές αρχίζουν να ξαναδείχνουν εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία».

Όλα όσα έμαθα από την Ανατροπή του Αντώνη Σαμαρά...

Ρεμπελισκος...

Η συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά το βράδυ της Δευτέρας στον Γιάννη Πρετεντέρη, ήταν ίσως η πρώτη, και ίσως η τελευταία φορά που ο πρώτος “δίνει λόγο” ως πρωθυπουργός, και σίγουρα η κορυφαία στιγμή της καριέρας του δεύτερου πριν αναλάβει, μετά την κατάρρευση της Νέας Δημοκρατίας, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της. Σε κάθε περίπτωση, η ομάδα της μονταζιέρας πρέπει να χτύπησε υπερωρίες, ενώ Μουρούτης και Χρύσανθος ίσα που πρόλαβαν να δώσουν τις ερωτήσεις στον δημοσιογράφο προτού ξεκινήσει η εκπομπή. Πάντως, πριν τη συνέντευξη πρέπει να προηγήθηκε λουκούλλειο γεύμα, αφού ο Γιάννης ήταν εμφανώς φουσκωμένος, και ο Αντώνης είχε συχνά ξινίλες.
Ο πρωθυπουργός ωστόσο παρουσιάστηκε ιδιαίτερα διαβασμένος, και άκρως αποκαλυπτικός. Μερικά μόνο σημεία από τα όσα μάθαμε από τον “24 ώρες, 7 ημέρες την εβδομάδα και διανυκτερεύων”:
Ότι η εξεταστική για τα υποβρύχια δεν έγινε για τον Τσοχατζόπουλο, αλλά για τον Βενιζέλο. Και τον αθώωσε. Ομοίως και με την εξεταστική για τη λίστα Λαγκάρντ που, σε αντίθεση με ότι πιστεύει ο κόσμος, έγινε και αυτή για τον Βενιζέλο και όχι τον Παπακωνσταντίνου. Και τον αθώωσε επίσης.
Ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν είναι αδελφά κόμματα. Μόνο ο ίδιος με τον Βενιζέλο είναι αδελφές ψυχές.
Ότι ο Στουρνάρας αγαπάει το μνημόνιο γιατί “είναι κατασκευασμένος” να μην υπολογίζει το πολιτικό κόστος. Για την ακρίβεια δεν υπολογίζει ούτε το πολιτικό, ούτε το κόστος. Γι’ αυτό κοστολογεί χωρίς καμία κοινωνική πολιτική κάθε μέτρο.
Ότι όποιος αμφισβητεί την κυβέρνηση για το έργο και την πολιτική που επιβάλλει απειλεί την σταθερότητα της χώρας. Αντίθετα, όποιος συνδέει την αντιπολίτευση με την τρομοκρατία συμβάλλει στην ύπαρξη υγιούς πολιτικού διαλόγου.
Ότι οι βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου είναι ελεύθεροι να υποστηρίζουν αυτό που πρέπει. Ειδικά οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αφού της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι καν ελεύθεροι.
Ότι η διαπραγμάτευση με την τρόικα δεν είναι πόλεμος. Πόλεμος είναι μόνο αυτό που κάνει στην κοινωνία.

Οι επί μηχανής «θεοί»...

του Παντελη Μπουκαλα, απο την Καθημερινη...
Ακλόνητα τα στερεότυπα, όσο ορμητικά κι αν κυλάει ο πολιτικός χρόνος, προσφέρουν πάντοτε τη δυνατότητα για να ψευτοπιαστεί πάνω τους η αμηχανία μας και κάτι να πει, κάτι να ψελλίσει, όταν το σοκ δεν διευκολύνει τις άρτιες σκέψεις. Οπως τώρα, μετά την επιδρομή στο Νέο Ηράκλειο, με δύο νεκρούς, μέλη της Χ.Α., και έναν βαριά τραυματισμένο. Από το στερεότυπο «στο μικροσκόπιο ης Αντιτρομοκρατικής η μηχανή των δολοφόνων» (που θέλει να υποδείξει έναν ερευνητικό οργασμό, ανάλογο εκείνου που βλέπουμε στα σίριαλ με τους τεχνολογικά υπερεξοπλισμένους ντετέκτιβ) έως το αναποτελεσματικά αυτοεπαναλαμβανόμενο στερεότυπο της «ομόθυμης καταδίκης».
Και από το κλισέ της «διεθνούς συνωμοσίας», στο οποίο προσφεύγει με επενδυτικό ενδιαφέρον η Χ.Α. (αυτοηρωοποιούμενη τώρα, μετά την αυτοθυματοποίηση που επιχείρησε με αφορμή τις συλλήψεις ηγετικών στελεχών της), έως το κλισέ της ενδογενούς «προβοκάτσιας», αγαπητό στην Αριστερά, που η ιστορία της «17Ν» δεν της έμαθε πολλά. Δεν της έμαθε, όπως μάλλον δεν έμαθε στους περισσότερους, ότι δεν χρειάζονται υπερπράκτορες (άνθρωποι της διπλανής πόρτας είναι όσοι έχουν συλληφθεί κατά καιρούς). Και ότι η μηχανιστική θεωρία τού «ποιος ωφελείται περισσότερο» δεν είναι όσο αποδοτική εικάζουν οι χρήστες της, που την εκτιμούν σαν αλάθητη ερμηνευτική μέθοδο.
Και δεν είναι επειδή αποσπά ένα δράμα (εν προκειμένω τη διπλή δολοφονία) από το νοηματικό του περιβάλλον και το μεταθέτει σε άλλο, εντελώς διαφορετικό. Υποθέτει, δηλαδή, ότι και οι δράστες σκέφτονται πράγματι σαν άνθρωποι της διπλανής πόρτας, με τα συνήθη μέτρα και κριτήρια. Αλλά δεν είναι έτσι.

Το πήδημα το μεγαλύτερο απο τη φθορά -των άλλων!

Του Βαγγέλη Προβιά, toportal.gr...
Ζούμε μεγάλες, ασύγκριτες, αδιανόητες στιγμές. Δοξαστικές. Έχω 10 φίλους που από καιρού εις καιρόν μου ζητάνε δανεικά 10 ή 15 ευρώ (ναι, τόσα, 10 ή 15 δεν είναι typo) για να μπορέσουν να ψωνίσουν τα βασικά τρόφιμα, που έχουν να πληρώσουν τα νοίκια τους ένα χρόνο, που ζουν δεύτερο ή τρίτο χειμώνα χωρίς θέρμανση… και o άλλος έχει την γαλήνη και το θράσος να μας υποσχεθεί δωρεάν wi-fi σε ένα χρόνο. Ε, τι να του πεις τώρα;

Όχι, όχι, όχι όμως!!! Ας μην είμαι αρνητικός. Ας μην πέφτω στην παγίδα της γκρίνιας. Ας κάνω θετική σκέψη. Ας δω ένα video self help στο youtube, ας απολαύσω μία Όπρα. Ας κάνω «όταν θες κάτι πολύ το σύμπαν συνωμοτεί να το αποκτήσεις». Ας δω το πράγμα από την θετική του πλευρά.

Ας θυμηθώ καταρχήν πόσο έτοιμη είναι η κοινωνία και τα ελληνικά νοικοκυριά για αυτό το νέο εξαιρετικό προνόμιο που μας βάζει στην λεωφόρο της πρωτοπορίας: 

    Ο νεκρός από το κρύο παππούς λειτουργεί ως εξαιρετικός αγωγός – ενισχυτής του δωρεάν σήματος, έχω μάθει. Ενισχύει το bandwidth
    Τα αδυνατισμένα από την πείνα δάχτυλα πατάνε καλλίτερα τα πλήκτρα και έτσι η εμπειρία της περιήγησης στο συναρπαστικό κόσμου του διαδικτύου (sic) γίνεται ακόμα πιο εύκολη
    Τα παιδιά δύο άνεργων γονιών «πεινάνε», λιμοκτονούν κυριολεκτικά για τον υπέροχο κόσμο πληροφορίας και διασκέδασης που θα ανοίξει μπροστά τους το δωρεάν wi-fi. Και έτσι χωνεύουν καλλίτερα την πληροφορία. Ελλείψει τροφής, καταπίνουν ήντερνετς. 

Free wi - fi. (Με) Εντολή Σαμαρά...

της Μαριας Μπαλαφα, απο το Red NoteBook...

«Ήρθανε ο Γκούγκλης και ο Νόκιας να ενισχύσουν το ρόστερ της ομάδας», δήλωσε ο αντιπρόεδρος του Εδεσσαϊκού από το προπονητικό κέντρο του Μαξίμου, ανακοινώνοντας τους δύο «ξένους» που θα πάρει η ομάδα τη μεταγραφική περίοδο του Δεκεμβρίου. Στην σκληρή ερώτηση του αθλητικού συντάκτη Πρετεντέρη για τις κακές επιδόσεις στο πρωτάθλημα και την χάλια πορεία στο τσάμπιονς λιγκ η απάντησή του ήταν αμείλικτη: «ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει». Προανήγγειλε μάλιστα και την έκδοση ειδικού περιοδικού με τον τίτλο «Τσίπρας και όραμα» όπου θα αναφέρεται αναλυτικά σε όλες τις παραμέτρους του προγράμματος.
Αμετακίνητοι στις θέσεις τους μένουν Στουρνάρας και Βενιζέλος. Για τον Γιάννη τον τερματοφύλακα, ο Αντώνης απάντησε πως μπορεί να μην τον θέλουν οι συμπαίκτες του, αλλά τον θέλουν οι αντίπαλοι (του βάζουν γκολ από τα αποδυτήρια). Για τον Βαγγέλη ήταν ξεκάθαρος: θα μείνει στην ομάδα όσες κάρτες και να φάει, ακόμα και αν τον αποβάλλουν από το πρωτάθλημα για αντικανονικό μαρκάρισμα στα υποβρύχια.

Τρέχουν από το πρωϊ στου Μαξίμου να βιδώσουν την καρέκλα, τόσες σβούρες έφερε, θα καθίσει κανάς άνθρωπος και θα πέσει. Το συνεργείο καθαρισμού ανακάλυψε σφηνωμένο κάτω από το γραφείο τον Μουρούτη. Έτσι εξηγείται, που ο Αντώνης Σαμαράς κοιτούσε συνέχεια κάτω. Του έκανε τον υποβολέα και του τραβούσε το μπατζάκι, γιατί ανά δύο λεπτά έπρεπε να λέει τις λέξεις «άκρο», «τρομοκρατία», «ΣΥΡΙΖΑ», «Τσίπρας», με αυτή ακριβώς τη σειρά για να μην μπερδεύεται ούτε ο ίδιος, ούτε οι τηλεθεατές. «Υou are a donkey Mr. Bush» θα μπορούσε κανείς να θυμηθεί από τη συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά. Το επικοινωνιακό του επιτελείο έχει ξεπατικώσει όλη τη δημόσια λειτουργία του προέδρου Μπους στο δίπτυχο «θρησκεία - τρομοκρατία».

Λόγος Ύπαρξης...

του Κωστα Καναβουρη, απο την Αυγη...

Ο Αντόνιο Γκράμσι το είχε πει ήδη από τον Αύγουστο του 1916 (σχεδόν έναν αιώνα πριν): "Διάφορα γεγονότα ωριμάζουν στη σκιά, επειδή χέρια εντελώς ανεξέλεγκτα υφαίνουν το πανί της συλλογικής ζωής και η μάζα το αγνοεί". Και ιδού τα εντελώς ανεξέλεγκτα χέρια των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών που παρακολουθούν τα πάντα. Σε ολόκληρο τον πλανήτη. Και η "μάζα" που το μαθαίνει με τις συγκαιρινές αποκαλύψεις συμπεριφέρεται, για την ακρίβεια εξακολουθεί να συμπεριφέρεται, σαν να το αγνοεί. Αν αυτό δεν σημαίνει ανεπανόρθωτη βλάβη στην ίδια την έννοια της πολιτικής, ως θεμελιακού παράγοντα όπου προτυπώνεται με όλες τις δυνατές (και τις αδύνατες) αντιφάσεις η δυνατότητα της συλλογικής συγκρότησης, η δαπανηρή λιποθυμική του κοινού φόβου και η πραγμάτωση του απέραντου πεδίου της αλληλουργίας, τότε τι άλλο σημαίνει;
Όταν αποκαλύπτεται -για πολλοστή φορά, αλλά πρώτη με τόσο καθολικό τρόπο- ότι η δημοκρατία απλώς δεν υφίσταται... και πέραν τούτου ουδέν, τότε όλα τα υπόλοιπα είναι έπεα πτερόεντα. Όταν αποκαλύπτεται η πλήρης αποθεσμοποίηση των πάντων και δεν σχίζεται το "παραπέτασμα του ναού", τότε ας μην ελπίζουμε και πολλά πράγματα. Για την ακρίβεια, ας μην ελπίζουμε. Αφού ακόμα και η Αριστερά (φευ) μοιάζει να αποδέχεται την κατάσταση εξανιστάμενη (έτσι μοιάζει) για την τιμή των όπλων και τίποτε αξιόλογο περαιτέρω, τότε έχουμε να κάνουμε με μια εξαιρετικά σύνθετη υπόθεση εργασίας, που ούτε η Αριστερά τη συνειδητοποιεί.
Δεν μας έχουν ξεπεράσει τα γεγονότα απλώς, μας έχει ξεπεράσει ο ίδιος ο φόβος και τώρα επιστρέφει αλλαγμένος επειδή εμείς στο πρόσωπό του βλέπουμε το πρόσωπό μας.

Η ανώμαλη προσγείωση έτεκεν προγραμματική συμφωνία!

του Σταυρου Λυγερου, απο το Real.gr...
ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ φορά επιβεβαιώνεται στην πράξη η λαϊκή παροιμία ότι το ψέμα έχει κοντά πόδια. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την εποχή που ο πρωθυπουργός μιλούσε για success story. Η πραγματικότητα, όμως, είναι πεισματάρικη και η τρόικα φροντίζει να υπενθυμίζει στους εγχώριους κυβερνήτες ότι είναι δεμένοι πισθάγκωνα από τα μνημόνια που έχουν υπογράψει και ψηφίσει.

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση Σαμαρά πορευόταν βουτηγμένη στις ψευδαισθήσεις. Πριν ένα χρόνο θεωρούσε ότι εάν επιβίωνε μέχρι τις γερμανικές εκλογές θα είχε περάσει τον κάβο. Θεωρούσε ότι η Μέρκελ, απαλλαγμένη από τις προεκλογικές σκοπιμότητές της, θα δρομολογούσε την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Με τη σειρά της, η αναδιάρθρωση θα άλλαζε την εικόνα της Ελλάδας διεθνώς, δρομολογώντας μία αλυσίδα θετικών εξελίξεων. Θα της επέτρεπε να επιστρέψει στις αγορές, γεγονός που θα διευκόλυνε την προσέλκυση σημαντικών άμεσων ξένων επενδύσεων και την είσοδο της οικονομίας σε τροχιά ανάπτυξης.

Το σενάριο αυτό διαψεύδεται. Παρά τις πιέσεις του ΔΝΤ, το ευρωιερατείο όχι μόνο απορρίπτει κατηγορηματικά το «κούρεμα», αλλά και ουσιαστικά παραπέμπει τη συζήτηση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους μετά τις ευρωεκλογές. Η δήλωση του επιτρόπου Ρεν την περασμένη Τετάρτη επιβεβαιώνει τις σχετικές πληροφορίες. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μέχρι τότε η οικονομία είναι αδύνατον να ορθοποδήσει.

Αυτό, όμως, δεν εμποδίζει την τρόικα να ασκεί ασφυκτικές πιέσεις για την εντατικοποίηση της μονοδιάστατης λιτότητας. Μπορεί, άλλωστε, το ευρωιερατείο και το ΔΝΤ να διαφωνούν για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, αλλά συμφωνούν σ’ αυτή την πολιτική. Γι’ αυτό και οι απεγνωσμένες εκκλήσεις της κυβέρνησης δεν βρίσκουν ανταπόκριση.

Με κοριούς, «με φωτιά και με μαχαίρι»

της Μαριαννας Τζιαντζη...

Eβδομάδα παρακολουθήσεων και δολοφονιών

Μπράβο, στο βαλιτσάκι της ΕΥΠ, έλεγαν κάποιοι όταν έρχονταν στο φως οι τηλεφωνικές συνομιλίες μελών της Χρυσής Αυγής, λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Δεν είναι βαλιτσάκι, είναι τζιπ, λέγεται ότι διευκρίνισε ο διοικητής της ΕΥΠ, καταθέτοντας αυτή την εβδομάδα στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής. Όμως σήμερα δεν παρακολουθούνται βουλευτές, τόνισε.  Όσο για τις διάφορες ιδιωτικές συνομιλίες που αποκαλύπτονται, αυτές προκύπτουν από τους παρόχους ύστερα από αίτημα των εισαγγελικών αρχών.

Οι βουλευτές, λοιπόν, είναι απαραβίαστοι, κοριός δεν τους αγγίζει –επισήμως. Ωστόσο, η υφήλιος βοά: δεν υποκλέπτονται μόνο οι συνομιλίες των απλών πολιτών αλλά και οι «μεγάλων». Οι σχετικές καταγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εκτός πραγματικότητας. Νωπές είναι οι αποκαλύψεις για την παρακολούθηση του κινητού της Μέρκελ, ακόμα και συνομιλιών στο Βατικανό, ενώ το Σπίγκελ γράφει ότι η ταράτσα της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα δεν είναι φωλιά για λευκά περιστέρια αλλά ένας πανίσχυρος «κόμβος υποκλοπών».