του Κωστα Χρυσογονου, απο το Εθνος...
Η κυβέρνηση είχε επενδύσει επικοινωνιακά στην επίσκεψη Σόιμπλε στην Αθήνα, περιμένοντας κάποιας μορφής έλεος για τη δοκιμαζόμενη Ελλάδα. Ομως ο υψηλός επισκέπτης λίγο μετά την αναχώρησή του δήλωσε για μία ακόμη φορά (Sueddeutsche Zeitung, 26.7.2013) ότι «για τα δεινά που περνούν οι Ελληνες δεν ευθύνονται το Βερολίνο ή οι Βρυξέλλες, αλλά τα λάθη της ελληνικής ελίτ τις τελευταίες δεκαετίες».
Ταυτόχρονα ο αντικαγκελάριος Ρέσλερ σε συνέντευξη στο πρακτορείο Bloomberg, απέκλεισε το ενδεχόμενο νέου «κουρέματος» του ελληνικού χρέους, όπως έχει κάνει κατ΄ επανάληψη και η καγκελάριος Μέρκελ.
Επί της ουσίας βέβαια ο κ. Σόιμπλε έχει άδικο. Το κυριότερο λάθος της ελληνικής «ελίτ» τις τελευταίες δεκαετίες ήταν η είσοδος στην ευρωζώνη, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να εγκλωβισθεί στο ίδιο νόμισμα με τη Γερμανία και να καταρρεύσει η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας. Για τούτο όμως δεν ευθυνόταν μόνο η «δημιουργική λογιστική» των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά και οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο, που την ανέχονταν.
Αλλωστε η Ελλάδα καταφανώς δεν ανταποκρινόταν ειδικά στο κριτήριο του δημόσιου χρέους, το οποίο προβλέπουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες.
Το ζήτημα όμως δεν είναι η συνυπαιτιότητά τους, αλλά το ότι οι ίδιοι την αρνούνται και δεν δέχονται να επωμισθούν τις συνέπειές της, δηλ. το «κούρεμα» ενός μη βιώσιμου χρέους. Οι Ελληνες πολιτικοί του δικομματισμού της συμφοράς (Π.Α.ΣΟ.Κ. ? Ν.Δ.), κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, ελπίζουν ότι η φραστική αδιαλλαξία του Βερολίνου είναι προσχηματική και ότι μετά τις γερμανικές εκλογές θα επακολουθήσει κυβίστηση.
Η ελπίδα τους έχει τόση βάση όση και η αντίστοιχη του Στάλιν, που έσπευσε να υπογράψει Σύμφωνο μη επίθεσης με τον Χίτλερ το 1939, ελπίζοντας ότι ο τελευταίος δεν εννοούσε στα σοβαρά όσα παρανοϊκά έγραφε στο βιβλίο του «Ο Αγών μου».
Η ιστορική εμπειρία αποδεικνύει ότι είναι λάθος να επενδύεις στην προοπτική υπαναχώρησης της γερμανικής πολιτικής ηγεσίας από τις εξαγγελίες της. Η ενδεδειγμένη πολιτική για την Ελλάδα δεν είναι η υποταγή στην αδιέξοδη μνημονιακή πολιτική, αλλά η αντίσταση εδώ και τώρα.
Η κυβέρνηση είχε επενδύσει επικοινωνιακά στην επίσκεψη Σόιμπλε στην Αθήνα, περιμένοντας κάποιας μορφής έλεος για τη δοκιμαζόμενη Ελλάδα. Ομως ο υψηλός επισκέπτης λίγο μετά την αναχώρησή του δήλωσε για μία ακόμη φορά (Sueddeutsche Zeitung, 26.7.2013) ότι «για τα δεινά που περνούν οι Ελληνες δεν ευθύνονται το Βερολίνο ή οι Βρυξέλλες, αλλά τα λάθη της ελληνικής ελίτ τις τελευταίες δεκαετίες».
Ταυτόχρονα ο αντικαγκελάριος Ρέσλερ σε συνέντευξη στο πρακτορείο Bloomberg, απέκλεισε το ενδεχόμενο νέου «κουρέματος» του ελληνικού χρέους, όπως έχει κάνει κατ΄ επανάληψη και η καγκελάριος Μέρκελ.
Επί της ουσίας βέβαια ο κ. Σόιμπλε έχει άδικο. Το κυριότερο λάθος της ελληνικής «ελίτ» τις τελευταίες δεκαετίες ήταν η είσοδος στην ευρωζώνη, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να εγκλωβισθεί στο ίδιο νόμισμα με τη Γερμανία και να καταρρεύσει η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας. Για τούτο όμως δεν ευθυνόταν μόνο η «δημιουργική λογιστική» των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά και οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο, που την ανέχονταν.
Αλλωστε η Ελλάδα καταφανώς δεν ανταποκρινόταν ειδικά στο κριτήριο του δημόσιου χρέους, το οποίο προβλέπουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες.
Το ζήτημα όμως δεν είναι η συνυπαιτιότητά τους, αλλά το ότι οι ίδιοι την αρνούνται και δεν δέχονται να επωμισθούν τις συνέπειές της, δηλ. το «κούρεμα» ενός μη βιώσιμου χρέους. Οι Ελληνες πολιτικοί του δικομματισμού της συμφοράς (Π.Α.ΣΟ.Κ. ? Ν.Δ.), κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, ελπίζουν ότι η φραστική αδιαλλαξία του Βερολίνου είναι προσχηματική και ότι μετά τις γερμανικές εκλογές θα επακολουθήσει κυβίστηση.
Η ελπίδα τους έχει τόση βάση όση και η αντίστοιχη του Στάλιν, που έσπευσε να υπογράψει Σύμφωνο μη επίθεσης με τον Χίτλερ το 1939, ελπίζοντας ότι ο τελευταίος δεν εννοούσε στα σοβαρά όσα παρανοϊκά έγραφε στο βιβλίο του «Ο Αγών μου».
Η ιστορική εμπειρία αποδεικνύει ότι είναι λάθος να επενδύεις στην προοπτική υπαναχώρησης της γερμανικής πολιτικής ηγεσίας από τις εξαγγελίες της. Η ενδεδειγμένη πολιτική για την Ελλάδα δεν είναι η υποταγή στην αδιέξοδη μνημονιακή πολιτική, αλλά η αντίσταση εδώ και τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου