Ενοχος ο αρχηγός κι όχι ο «κηπουρός»..

Μιχαλης Ιγνατιου, απο το Εθνος...

Δεν θα κρύψω ότι, μελετώντας τα τελευταία έγγραφα του ΔΝΤ, με κυριάρχησε η θλίψη. Δεν ανακάλυψα κάτι που δεν γνώριζα, απλά είναι άκρως ενοχλητική η διαπίστωση ότι οδήγησαν μία χώρα και έναν λαό στην εξαθλίωση και τη φτώχεια κάνοντας πειράματα, γνωρίζοντας ότι η ποινή με όλα τα σενάρια ήταν «θάνατος», εκτός από ένα: το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους.
Είναι χιλιοειπωμένη η ιστορία αυτή και δεν θα την επαναλάβω. Θα θυμίσω απλώς ότι εμείς στο «Εθνος της Κυριακής» έχουμε θέσει άπειρες φορές το θέμα. Μας λοιδόρησαν, μας εξύβρισαν τα στρατευμένα blogs της «οικογένειας», αλλά δεν μπόρεσαν ποτέ να δώσουν μία πειστική απάντηση για την απουσία μάχης για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Οταν κυκλοφόρησε το βιβλίο του πρώην αντιπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, Παναγιώτη Ρουμελιώτη, πολλοί άνθρωποι εντός και εκτός Ελλάδας έμειναν άφωνοι με τις αποκαλύψεις. Αλλά αυτή ήταν η αλήθεια, η ίδια για την οποία καταθέταμε τις απόψεις μας τα τελευταία 3 χρόνια.
Το «κούρεμα» πριν από το Μνημόνιο δεν ήταν απλώς μια κάποια λύση. Ηταν η ΛΥΣΗ. Διότι το χρέος θα μειωνόταν δραματικά και η χώρα δεν θα δανειζόταν 110 δισεκατομμύρια, τα οποία στο μεταξύ έχουν πολλαπλασιαστεί. Σε περιπτώσεις όπως η ελληνική οικονομική τραγωδία, οι υπεύθυνοι έχουν ονόματα. Ολες οι πολιτικές παρατάξεις βάλθηκαν να χώσουν στη φυλακή τον πρώην υπ. Οικονομικών Γ. Παπα-κωνσταντίνου. Λυπάμαι, αλλά πρέπει να τους υπενθυμίσω ότι η οικονομική τραγωδία άρχισε πριν από τον Οκτώβριο του 2009 και το πλέον σημαντικό, η Ελλάδα είχε πρωθυπουργό. Τον Γιώργο Παπανδρέου.
Οσους ρώτησα στο ΠΑΣΟΚ, ανάμεσά τους και στενούς του συνεργάτες, μου υπογράμμισαν μία μία τις λέξεις: Δεν γινόταν τίποτα επί διακυβέρνησής του χωρίς να εγκριθεί από τον κ. Παπανδρέου. Ολα όσα έγιναν με τον μηχανισμό ΔΝΤ-ΕΕ φέρουν την υπογραφή του. Αυτός αποφάσιζε, αυτός διέταζε, οι υπόλοιποι εκτελούσαν. Σίγουρα έχουν ευθύνη και αυτοί που... πατούσαν τη σκανδάλη εκ μέρους του. Αλλά οι σοβαροί και θαρραλέοι πολιτικοί ηγέτες παίρνουν τις ευθύνες τους, δεν τις μεταβιβάζουν στους «μικρούς κηπουρούς».

Ανήθικα παιχνίδια από ανίκανους πολιτικάντες στην πλάτη του λαού....

του Μιχαλη Ιγνατιου απο την Aixmi.gr ...

Πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη ανακουφίστηκαν ακούγοντας την είδηση ότι και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο -μετά την Ευρωπαϊκή Ενωση- συμφώνησε να εγκρίνει τα νέα δάνεια για τη χώρα μας, που αυξάνουν το χρέος σε ασύλληπτα ύψη. Με μία απλή αριθμητική και ανάλυση είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποπληρωθούν. Ανακουφίστηκαν επειδή είχαν πειστεί ότι η χρεωκοπία ήταν προ των πυλών και επειδή οι πάντες την έχουν ταυτίσει με εικόνες από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Υπάρχουν, βεβαίως, και αρκετοί που δεν πείστηκαν από το παιγνίδι των εκβιασμών και των απειλών, που εκπορεύθηκαν από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον και αναπαρήχθησαν στην Αθήνα. Οι κινδυνολόγοι ανέφεραν πως αν δεν υποκύψουμε στις ορέξεις της Τρόϊκας, η Ελλάδα θα χαθεί. Και πριν αρχίσετε την κριτική, να μου επιτρέψετε να σας υπενθυμίσω πως όλοι αυτοί ΔΕΝ πείθονται, διότι θυμούνται ότι οι εκβιασμοί και οι απειλές ήταν οι ίδιοι ακριβώς και τους μήνες πριν ο κ. Γιώργος Παπανδρέου οδηγήσει την Ελλάδα στα γρανάζια του μηχανισμού της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Και επειδή σιγά-σιγά ανοίγουν στόματα και ο λαός πληροφορείται ότι στην πλάτη του παίχθηκαν ανήθικα παιγνίδια από ανόητους πολιτικάντηδες, δικαιολογημένα πολλοί άνθρωποι είναι πολύ δύσκολο να πειστούν.
Το βράδυ της Πέμπτης συνάντησα στο Barcode (στην L Street) -στέκι διεθνών διπλωματών και υπαλλήλων του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας- Ελληνοαμερικανό τραπεζίτη, τον οποίο έχω κατατάξει στην κατηγορία αυτών που ανακουφίστηκαν από την απόφαση του Δ.Σ. του Ταμείου. Αυτός είχε και ένα λόγο παραπάνω, διότι γνώριζε πως όλη την εβδομάδα παίχθηκε πολλές φορές η τύχη του νέου προγράμματος, διότι το ΔΝΤ αποφασίζει με βάση το Καταστατικό, ενώ οι Ευρωπαίοι μπορούν να λάβουν μία πολιτική απόφαση και να μην δώσουν λογαριασμό σε κανένα.
Κατέθεσα τις αμφιβολίες μου, και ο τραπεζίτης -αδίστακτος και σκληρός- μου πέταξε με τρόπο «απαξιωτικό» ότι «παρασύρομαι από τον Μπατίστα». Τί εστί Μπατίστα; θα αναρωτηθείτε, αν και μερικοί πιστεύω ότι ακούσατε να αναφέρω το όνομα του επανηλειμμένα στο δελτίο του Mega. Ο Paulo Nogueira Batista είναι ο επικεφαλής της έδρας της Βραζιλίας στο Δ.Σ. του ΔΝΤ, ο οποίος φωνάζει από τον Μάϊο του 2010 ότι το φάρμακο που επιλέχθηκε για την Ελλάδα προκαλεί θάνατο, δεν προσφέρει ζωή. Αντέτεινα ότι οι αμφιβολίες προέρχονται από ένα άνθρωπο, ο οποίος τυγχάνει να είναι μέσα στο ΔΝΤ και να γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τα τεκταινόμενα, αφού κρατά στα χέρια του όλα τα έγγραφα -όλα ανεξαιρέτως- που αφορούν την Ελλάδα. Δεν είναι ο μόνος. Πολλοί οικονομολόγοι και αναλυτές σε όλο τον κόσμο αμφισβητούν τους «μάγους» των Βρυξελλών και της Ουάσιγκτον, με τρόπο πολύ πειστικό. Και θα προσέφερε μεγάλη υπηρεσία στη χώρα και τον λαό, αυτός που θα μπορούσε να έφερνε αντιμέτωπους τους επικεφαλείς της Τρόϊκας με τους δύσπιστους οικονομολόγους και αναλυτές.
Ο Μπατίστα, ο οποίος αποτελεί το «μαύρο πρόβατο» του ΔΝΤ, αλλά είναι επιλογή του πρώην και της νυν προέδρου της Βραζιλίας, υποστηρίζει το αυτονόητο και δεν πείθεται από τους οικονομολόγους του Ταμείου. Οπως παρουσιάζει την κατάσταση φαίνεται πως δεν βγαίνουν οι αριθμοί. Στο τέλος της ημέρας πρόκειται για απλά μαθηματικά. Πιστεύει ότι το νέο πρόγραμμα «μας δίνει μία ανάσα» αλλά δεν έχει μεταβάλει τις προοπτικές της Ελλάδας. Και προειδοποιεί ότι η χώρα μας εισήλθε σε άνευ προηγουμένου ύφεση που είναι αδύνατον να ανατραπεί.
Το 2004, όταν τηλεθεατές του Mega ή αναγνώστες του Έθνους ζητούσαν τη γνώμη του για το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, τους απαντούσα: «Διαβάστε το και ελάτε να συζητήσουμε». Οσοι το έπραξαν -και ήταν αρκετοί- είχαν φρίξει. Την ίδια απάντηση δίνω και τώρα σε όσους προσπαθούν να εκμαιεύσουν τη γνώμη μου για τη νέα δανειακή σύμβαση: «Διαβάστε την»... Μην ασχοληθείτε με το είδος των μέτρων που θα επιβληθούν, διότι και αυτή η κυβέρνηση και η επόμενη θα τα αποδεχθούν, αν και γνωρίζουν πως δεν μπορούν να τα εφαρμόσουν. Σταθείτε στα σημεία της έκθεσης για το νέο «κούρεμα» και την πιθανότητα εξόδου από την Ευρωζώνη εάν η Ελλάδα δεν υλοποιήσει ένα πρόγραμμα, που με πρόχειρους υπολογισμούς δεν μπορούν να εφαρμόσουν τα πλείστα κράτη της Ευρώπης, τα οποία έχουν πολύ λιγότερα προβλήματα από την Ελλάδα.
Οταν ξεκίνησα να αναφέρομαι στο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, τον Ιούνιο του 2011 -που προκάλεσε την αήθη επίθεση του κ. Παπακωνσταντίνου- δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από χρηματιστή μεγάλης αμερικανικής τράπεζας. Δεν έκρυψε τα λόγια του: «Όταν οι Γερμανοί διασφαλίσουν τις τράπεζες τους, θα γίνει το «κούρεμα» και θα είναι γενναίο». Είχε δίκιο…
Πολύ φοβάμαι πως όταν οι μεγάλοι της Ευρωζώνης διασφαλιστούν από αυτό που η έκθεση του ΔΝΤ χαρακτηρίζει «μεγάλο κόστος» για τις χώρες που συμμετέχουν στο Ευρώ, θα αφήσουν τη χώρα μας να πέσει στο κενό. Αν αυτό συνέβαινε τον Μάϊο του 2010 ή και μέχρι τα μέσα του 2011, το κόστος για την Ελλάδα και τους υπόλοιπους θα ήταν πολύ μικρότερο, επειδή η χρεωκοπία θα γινόταν μέσα στην Ευρωζώνη…
Follow on twitter: @mignatiou

Οι χαμένες... ζαριές του Γ. Παπανδρέου...

μιχαλης ιγνατιου, ethnos.gr..
Η απόφαση του πρωθυπουργού να ανακοινώσει δημοψήφισμα για τη δανειακή σύμβαση της 26ης-27ης Οκτωβρίου ήταν η τελευταία σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της εμπιστοσύνης της διεθνούς κοινότητας προς το πρόσωπό του. Είναι ξεκάθαρο σε όσους έχουν τη δυνατότητα να μιλούν με πηγές στην Ουάσιγκτον, στο Βερολίνο, στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες πως κατέστη μη αξιόπιστος συνομιλητής μόλις ανακοίνωσε την απόφασή του, χωρίς να ενημερώσει τους δανειστές που επέλεξε ο ίδιος για τον ελληνικό λαό. Και πρόκειται για τους ίδιους δανειστές που εκπλιπαρούσε τους τελευταίους μήνες να του "κουρέψουν" το χρέος και να τον στηρίξουν πολιτικά.
Η ζαριά του κ. Παπανδρέου, που του επέβαλαν... συγγενείς και συνεργάτες του, ήταν η τρίτη πλέον λανθασμένη απόφαση που έλαβε στην πολιτική του καριέρα και στη διάρκεια της πρωθυπουργικής του θητείας - η πρώτη και χειρότερη που θα καταγραφεί στην πολιτική του ιστορία ήταν η προσφυγή, χωρίς κανέναν σχεδιασμό, στον μηχανισμό του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Η δεύτερη ήταν η με πάθος υποστήριξή του στο φιλοτουρκικό και ρατσιτσικό Σχέδιο Ανάν, που θα προσέφερε για πάντα την Κύπρο στον έλεγχο της Τουρκίας.
Εάν με την ανακοίνωσή του για το δημοψήφισμα ο κ. Παπανδρέου στόχευε σε εκβιασμό των δανειστών, στις Κάννες αντιλήφθηκε ότι η απόφασή του ήταν πολιτική αυτοκτονία. Σήκωσε το περίφημο... πιστόλι, που προφανώς το κουβαλά μαζί του από τον Φεβρουάριο του 2010, και αντί να πετύχει Μέρκελ και Σαρκοζί, το τοποθέτησε στον κρόταφο και πυροβόλησε το κεφάλι του.
Δεν νομίζω ότι από την εποχή του Αμερικανού πρέσβη Πιουριφόι, που ανέβαζε και κατέβαζε τις κυβερνήσεις της Δεξιάς έτσι για πλάκα, έχει ταπεινωθεί άλλος πρωθυπουργός όσο ο κ. Παπανδρέου. Η καγκελάριος της Γερμανίας και ο πρόεδρος της Γαλλίας του είπαν να επιστρέψει στην Ελλάδα, να ακυρώσει το δημοψήφισμα και να πάει στο σπίτι του. Η εντολή που έλαβε ήταν να υποστηρίξει πάση θυσία σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, διαφορετικά το επόμενο βήμα θα είναι η πτώχευση.
Στα δύο χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία, ο κ. Παπανδρέου δεν προσέφερε τίποτα στη χώρα. Ας ελπίσουμε ότι φεύγοντας δεν θα αφήσει μόνο ερείπια...
ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ