Καρτεσιος...
Λέει η Τρέμη στον Ρέππα σχετικά με τις απολύσεις στο Δημόσιο: «Πώς θα κοιτάξετε τώρα στα μάτια τους ανθρώπους που πριν 15 μέρες τους διαβεβαιώνατε ότι ούτε πάνω από τα πτώμα σας δεν πρόκειται να χάσουν τη δουλειά τους;».
Και τι απαντάει ο Ρέππας; «Αφήστε το πτώμα μου» και συνεχίζει με κάτι ακόμη που μοιάζει με «δεν είναι κομψό να μιλάτε για το πτώμα μου», αλλά δε μπορώ να το ακούσω καθαρά, επειδή ειλικρινά με πιάνει υστερικό γέλιο και μόνο από τη φράση «Αφήστε το πτώμα μου».
Είναι η πλέον ρεαλιστική φράση από κυβερνητικό στέλεχος που περιγράφει με ακρίβεια την κατάσταση όλων αυτών που προσπαθούν να μας εξοντώσουν. «Αφήστε το πτώμα μου».
Επιτέλους, βρέθηκε κάποιος να ομολογήσει ότι είναι νεκροζώντανοι. Σαρκία δίχως πνοή ψυχής που τριγυρίζουν σε κυβερνητικά συμβούλια, συνεδριάσεις κοινοβουλευτικών ομάδων, συνεδριάσεις στη Βουλή κι από πίσω τους τρέχουν οι καθαρίστριες να μαζεύουν τα σκουλήκια που πέφτουν μέσα από τα κοστούμια τους.
«Αφήστε το πτώμα μου». Σάκοι από δέρματα που έχουν αναλάβει τη διαπραγμάτευση της ζωής μας, της τιμής μας, της ποινής που μας εξασφάλισε η σιωπή μας όλα αυτά τα χρόνια.
Να το ξεκαθαρίσουμε. Άλλο η ευθύνη, άλλο η ενοχή. Ευθύνες που ανεχτήκαμε όλα αυτά τα πτώματα επί τόσο καιρό, έχουμε. Ενοχές, όμως, δεν πρέπει να έχουμε. Άλλο πράγμα οι ευθύνες μας λόγω βλακείας, κομματοληψίας, ανικανότητας να αντιληφθούμε την πραγματικότητα και εντελώς διαφορετικό πράγμα η ενοχή.
Έχουμε λουφάξει και δεν αντιδρούμε, διότι μέσα μας έχουμε πειστεί για μία ενοχή που καλλιέργησε ο Πάγκαλος πρώτος κι ύστερα όλα τα ΜΜΕ, οι opinion makers που μισθοδοτούνται από το Μαξίμου και οι καραγκιοζάκοι του νεοφιλελευθερισμού που θέλοντας να κρύψουν ότι τόσα χρόνια ζούσαν παρασιτικά από κρατικά κονδύλια, ξεχύθηκαν τώρα στα social media και κάνουν φτηνή επίδειξη εξυπνακισμού.
Μας ρωτάνε «Τόσα χρόνια που ζούσατε με δανεικά, καλά ήταν;». Δεν απαντούν όμως στην ερώτηση «Ποια χώρα της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου δε ζει με δανεικά;».
Μας ρωτάνε «Θέλετε την Ευρώπη ή να γίνουμε τριτοκοσμικοί;». Δεν ακούν όμως την απάντησή μας που λέει ότι θέλουμε να είμαστε αξιοπρεπείς, να ζούμε σ’ ένα κράτος δικαίου και να μπορούμε να έχουμε μέλλον. Αν αυτό απαιτεί έξοδο από την Ευρωζώνη, τότε ναι, ας γίνουμε τριτοκοσμικοί κι ας εγκαταλείψουμε τη Μαφία των τοκογλύφων στην ευρωπαϊκή της λάμψη.
Μας ρωτάνε «Θέλετε το ευρώ ή μια χρεωκοπία που θα μας γυρίσει στη δραχμή;», λες και δεν ξέρουν τον στίχο «Τι να τα κάνω τα λεφτά, όταν δεν έχω φράγκο». Ε, κι αν δεν τον ξέρουν, ας τον μάθουν.
Τι να το κάνουμε, λοιπόν, το ευρώ αν δεν έχουμε σεντ στην τσέπη μας; Τι να την κάνουμε την παραμονή στο ευρώ, αν αυτή γίνει με αντάλλαγμα να μας πάρουν το κεφάλι και να το βάλουν πάνω σε πάσαλο για να παραδειγματιστούν οι Ιταλοί, οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί;
Για ποιο λόγο να γίνω θυσία για ένα ευρώ που μ’ έκανε φτωχότερο και τίναξε τις τιμές στα ύψη και το κουλούρι με την τρύπα στο μισό ευρώ; Μια τρύπα με σουσάμι κοστίζει 170 δραχμές και με ρωτάς ακόμη πότε ήμουν καλύτερα; Δηλαδή πιο ηλίθια ερώτηση δε μπορείτε να μου κάνετε; Να το ξεκαθαρίσουμε. Όσοι έχουν φράγκα στην Ελβετία καλά κάνουν και ταράζονται μέχρι σημείου αμόκ στο άκουσμα της χρεωκοπίας και της δραχμής.
Όσοι ταΐζονται χρόνια τώρα από αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα και βολεύονται να φωτογραφίζονται ως βαθιά σκεπτόμενοι Ταμτάκοι, δικαίως προσεύχονται ολημερίς μην τους χαλάσει η σούπα.
Καλά κάνουν οι Ρέππες και οι βολεμένοι να τρέμουν για την ύπαρξή τους. Θα έλεγα για την «επιβίωσή» τους, αλλά ήδη ξεκίνησαν να μας ζητάνε να μην ασχολούμαστε με το πτώμα τους, οπότε θα ήταν αντιφατικό.
Εντάξει, δε θ’ ασχοληθούμε με τα πτώματά τους, αλλά ας κάνουν λίγο πιο πέρα γιατί η μπόχα από τη σαπίλα τους δε μας αφήνει να βάλουμε ένα μεγάλο «Χ» σε όλα όσα έγιναν και να ξεκινήσουμε από την αρχή.
Τα γκρέμισαν όλα και αυτό αποδεικνύεται η μεγαλύτερη ευκαιρία μας. Μπορούμε να καθαρίσουμε τα χαλάσματα, να το κάνουμε οικόπεδο και πάνω του να αρχίσουμε να χτίζουμε μια νέα χώρα που θα την προσφέρουμε στους επόμενους.
Ναι, θα χρειαστεί δουλειά και θυσίες. Όμως, θυσίες για δημιουργία κι όχι θυσίες χωρίς αντίκρισμα. Την αξιοπρέπειά μας διεκδικούμε και κανένα πτώμα δε μπορεί να μας στερήσει αυτό το δικαίωμα.
Η χρεωκοπία ή η έξοδος από την ευρωζώνη δεν είναι κανένας ειδυλλιακός παράδεισος. Αυτόν μας τον υποσχέθηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου πριν 2,5 χρόνια και μας οδήγησε στην κόλαση. Αν θέλουν να παραμείνουμε στο ευρώ, ας το κάνουν δείχνοντας ότι η ευρωζώνη είναι μια ένωση ανθρώπων και όχι γκισέ τραπεζών.
Επιτέλους, ας βάλουμε ένα τέρμα στην ενοχικότητα με την οποία μας γέμισαν όλοι αυτοί οι βρικόλακες. Τις ευθύνες μας τις μάθαμε, τις αναγνωρίσαμε. Τέλος με αυτά. Δε θέλουμε να ασχολούμαστε άλλο πια με πτώματα. Μόνο με ζωντανούς. Και οι μόνοι ζωντανοί είμαστε εμείς, οι απλοί πολίτες που θέλουμε μια νέα αρχή με τους δικούς μας όρους και προϋποθέσεις. Ας τελειώνουμε με όλη αυτή την πτωμαΐνη*, γιατί είναι πολύ τοξική. Τόσο όσο και η σκατόλη τους**.
*Επικίνδυνη τοξίνη η οποία δημιουργείται κατά τη διαδικασία αποσύνθεσης της σάρκας.
** Τοξική ουσία η οποία δίνει την οσμή στα κόπρανα.
Λέει η Τρέμη στον Ρέππα σχετικά με τις απολύσεις στο Δημόσιο: «Πώς θα κοιτάξετε τώρα στα μάτια τους ανθρώπους που πριν 15 μέρες τους διαβεβαιώνατε ότι ούτε πάνω από τα πτώμα σας δεν πρόκειται να χάσουν τη δουλειά τους;».
Και τι απαντάει ο Ρέππας; «Αφήστε το πτώμα μου» και συνεχίζει με κάτι ακόμη που μοιάζει με «δεν είναι κομψό να μιλάτε για το πτώμα μου», αλλά δε μπορώ να το ακούσω καθαρά, επειδή ειλικρινά με πιάνει υστερικό γέλιο και μόνο από τη φράση «Αφήστε το πτώμα μου».
Είναι η πλέον ρεαλιστική φράση από κυβερνητικό στέλεχος που περιγράφει με ακρίβεια την κατάσταση όλων αυτών που προσπαθούν να μας εξοντώσουν. «Αφήστε το πτώμα μου».
Επιτέλους, βρέθηκε κάποιος να ομολογήσει ότι είναι νεκροζώντανοι. Σαρκία δίχως πνοή ψυχής που τριγυρίζουν σε κυβερνητικά συμβούλια, συνεδριάσεις κοινοβουλευτικών ομάδων, συνεδριάσεις στη Βουλή κι από πίσω τους τρέχουν οι καθαρίστριες να μαζεύουν τα σκουλήκια που πέφτουν μέσα από τα κοστούμια τους.
«Αφήστε το πτώμα μου». Σάκοι από δέρματα που έχουν αναλάβει τη διαπραγμάτευση της ζωής μας, της τιμής μας, της ποινής που μας εξασφάλισε η σιωπή μας όλα αυτά τα χρόνια.
Να το ξεκαθαρίσουμε. Άλλο η ευθύνη, άλλο η ενοχή. Ευθύνες που ανεχτήκαμε όλα αυτά τα πτώματα επί τόσο καιρό, έχουμε. Ενοχές, όμως, δεν πρέπει να έχουμε. Άλλο πράγμα οι ευθύνες μας λόγω βλακείας, κομματοληψίας, ανικανότητας να αντιληφθούμε την πραγματικότητα και εντελώς διαφορετικό πράγμα η ενοχή.
Έχουμε λουφάξει και δεν αντιδρούμε, διότι μέσα μας έχουμε πειστεί για μία ενοχή που καλλιέργησε ο Πάγκαλος πρώτος κι ύστερα όλα τα ΜΜΕ, οι opinion makers που μισθοδοτούνται από το Μαξίμου και οι καραγκιοζάκοι του νεοφιλελευθερισμού που θέλοντας να κρύψουν ότι τόσα χρόνια ζούσαν παρασιτικά από κρατικά κονδύλια, ξεχύθηκαν τώρα στα social media και κάνουν φτηνή επίδειξη εξυπνακισμού.
Μας ρωτάνε «Τόσα χρόνια που ζούσατε με δανεικά, καλά ήταν;». Δεν απαντούν όμως στην ερώτηση «Ποια χώρα της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου δε ζει με δανεικά;».
Μας ρωτάνε «Θέλετε την Ευρώπη ή να γίνουμε τριτοκοσμικοί;». Δεν ακούν όμως την απάντησή μας που λέει ότι θέλουμε να είμαστε αξιοπρεπείς, να ζούμε σ’ ένα κράτος δικαίου και να μπορούμε να έχουμε μέλλον. Αν αυτό απαιτεί έξοδο από την Ευρωζώνη, τότε ναι, ας γίνουμε τριτοκοσμικοί κι ας εγκαταλείψουμε τη Μαφία των τοκογλύφων στην ευρωπαϊκή της λάμψη.
Μας ρωτάνε «Θέλετε το ευρώ ή μια χρεωκοπία που θα μας γυρίσει στη δραχμή;», λες και δεν ξέρουν τον στίχο «Τι να τα κάνω τα λεφτά, όταν δεν έχω φράγκο». Ε, κι αν δεν τον ξέρουν, ας τον μάθουν.
Τι να το κάνουμε, λοιπόν, το ευρώ αν δεν έχουμε σεντ στην τσέπη μας; Τι να την κάνουμε την παραμονή στο ευρώ, αν αυτή γίνει με αντάλλαγμα να μας πάρουν το κεφάλι και να το βάλουν πάνω σε πάσαλο για να παραδειγματιστούν οι Ιταλοί, οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί;
Για ποιο λόγο να γίνω θυσία για ένα ευρώ που μ’ έκανε φτωχότερο και τίναξε τις τιμές στα ύψη και το κουλούρι με την τρύπα στο μισό ευρώ; Μια τρύπα με σουσάμι κοστίζει 170 δραχμές και με ρωτάς ακόμη πότε ήμουν καλύτερα; Δηλαδή πιο ηλίθια ερώτηση δε μπορείτε να μου κάνετε; Να το ξεκαθαρίσουμε. Όσοι έχουν φράγκα στην Ελβετία καλά κάνουν και ταράζονται μέχρι σημείου αμόκ στο άκουσμα της χρεωκοπίας και της δραχμής.
Όσοι ταΐζονται χρόνια τώρα από αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα και βολεύονται να φωτογραφίζονται ως βαθιά σκεπτόμενοι Ταμτάκοι, δικαίως προσεύχονται ολημερίς μην τους χαλάσει η σούπα.
Καλά κάνουν οι Ρέππες και οι βολεμένοι να τρέμουν για την ύπαρξή τους. Θα έλεγα για την «επιβίωσή» τους, αλλά ήδη ξεκίνησαν να μας ζητάνε να μην ασχολούμαστε με το πτώμα τους, οπότε θα ήταν αντιφατικό.
Εντάξει, δε θ’ ασχοληθούμε με τα πτώματά τους, αλλά ας κάνουν λίγο πιο πέρα γιατί η μπόχα από τη σαπίλα τους δε μας αφήνει να βάλουμε ένα μεγάλο «Χ» σε όλα όσα έγιναν και να ξεκινήσουμε από την αρχή.
Τα γκρέμισαν όλα και αυτό αποδεικνύεται η μεγαλύτερη ευκαιρία μας. Μπορούμε να καθαρίσουμε τα χαλάσματα, να το κάνουμε οικόπεδο και πάνω του να αρχίσουμε να χτίζουμε μια νέα χώρα που θα την προσφέρουμε στους επόμενους.
Ναι, θα χρειαστεί δουλειά και θυσίες. Όμως, θυσίες για δημιουργία κι όχι θυσίες χωρίς αντίκρισμα. Την αξιοπρέπειά μας διεκδικούμε και κανένα πτώμα δε μπορεί να μας στερήσει αυτό το δικαίωμα.
Η χρεωκοπία ή η έξοδος από την ευρωζώνη δεν είναι κανένας ειδυλλιακός παράδεισος. Αυτόν μας τον υποσχέθηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου πριν 2,5 χρόνια και μας οδήγησε στην κόλαση. Αν θέλουν να παραμείνουμε στο ευρώ, ας το κάνουν δείχνοντας ότι η ευρωζώνη είναι μια ένωση ανθρώπων και όχι γκισέ τραπεζών.
Επιτέλους, ας βάλουμε ένα τέρμα στην ενοχικότητα με την οποία μας γέμισαν όλοι αυτοί οι βρικόλακες. Τις ευθύνες μας τις μάθαμε, τις αναγνωρίσαμε. Τέλος με αυτά. Δε θέλουμε να ασχολούμαστε άλλο πια με πτώματα. Μόνο με ζωντανούς. Και οι μόνοι ζωντανοί είμαστε εμείς, οι απλοί πολίτες που θέλουμε μια νέα αρχή με τους δικούς μας όρους και προϋποθέσεις. Ας τελειώνουμε με όλη αυτή την πτωμαΐνη*, γιατί είναι πολύ τοξική. Τόσο όσο και η σκατόλη τους**.
*Επικίνδυνη τοξίνη η οποία δημιουργείται κατά τη διαδικασία αποσύνθεσης της σάρκας.
** Τοξική ουσία η οποία δίνει την οσμή στα κόπρανα.
